Jong en al beginnen aan kinderen ofniet?

26-02-2012 10:33 77 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoihoi,

Ik ben 23 en mijn kinderwens word steeds sterker!

Alleen twijfel ik ook enorm.

Wel is (bijna) alles op orde; (koop)huis,vriend,een baan. Daar zal het niet aan liggen. Maar een kindje krijgen is een enorme verantwoording voor de rest van je leven! En ondanks dat ik heel sterk de drang voel dat ik moeder wil worden, vraag ik me af of dit nu al verstandig is? Zal die twijfel een keer weggaan, of hebben alle aanstaande moeders wel zo hun twijfels?
Alle reacties Link kopieren
quote:eleine schreef op 26 februari 2012 @ 11:02:

Ik lees meer een beetje dat je je zaakjes nu op orde hebt en klaar bent voor een volgende stap. Wat dat ook is...



Kun je niet een nieuwe uitdaging aangaan voordat je de uitdaging van moederschap aanneemt?

Dit zie je wel goed. Voor mijn gevoel zit ik nu een beetje tussen wal en schip. Ik wil verder...
Alle reacties Link kopieren
En ik heb van tevoren berekend of het financieel haalbaar is, dus wat dat betreft kan het. Maar onzekerheden hou je toch! Het is ook heel spannend! Als jullie het heel zeker weten en er beiden klaar voor zijn zou ik zeggen ga ervoor!
Alle reacties Link kopieren
dubiootje, mijn vriend werkt onregelmatig in de zorg. En op een paar uur na werkt hij nu ook niet fulltime, want in de zorg houd dat in dat je bijna elke dag op je werk moet verschijnen om aan de uren te komen.
quote:tulpje88 schreef op 26 februari 2012 @ 11:07:

[...]





Dit zie je wel goed. Voor mijn gevoel zit ik nu een beetje tussen wal en schip. Ik wil verder...Dan zou ik het niet direct in het moederschap zoeken.. Mijn gevoel zegt bij dit soort situaties altijd "Doe eerst alles wat je wilt wat praktisch onmogelijk of moeilijk is als je kinderen hebt" en ga er daarna voor.
Alle reacties Link kopieren
eleine, als ik daar dan antwoord op moet geven wat dat dan zal moeten zijn, zal ik het niet weten!
Alle reacties Link kopieren
olmpie17, hoe oud is jou vriend?
quote:tulpje88 schreef op 26 februari 2012 @ 10:53:

[...]



Tja, dat kun je jezelf ook afvragen; waarom niet?

Ik zal dan alleen bij de financiele kant stil staan (die moeten dan wel goed zijn)



zo jong ben je toch niet meer? Ik kreeg mijn eerste toen ik net 25 was.

En inderdaad, twijfelen en bezwaren aanvoeren kan altijd.

Als je moet wachten tot je eerst 50.000 euro op de bank hebt, een koophuis, promotie hebt gemaakt, een wereldreis hebt gemaakt, dan is er altijd wel wat en krijg je misschien wel nooit kinderen.

Het is handig om wat geld achter de hand te hebben en uit te rekenen of het haalbaar is als een van jullie minder gaat werken of zelfs stopt. Maar als dat goed zit, zou ik er gewoon lekker voor gaan.
Alle reacties Link kopieren
Dan kunnen jullie de zorg dus verdelen?
Ga in therapie!
quote:tulpje88 schreef op 26 februari 2012 @ 11:11:

eleine, als ik daar dan antwoord op moet geven wat dat dan zal moeten zijn, zal ik het niet weten!



Tjah.. .. Dat maakt het vrij moeilijk.. Misschien is dat een leuk onderwerp om een topic over te openen?



Ik heb alles op orde (vriend, huis, baan), wil een volgende stap.. Maar wat (de optie kinderen even weggelaten)?
Alle reacties Link kopieren
ja inderdaad, dubio.
Alle reacties Link kopieren
eleine, wat denk jij dat een eventuele volgende stap zal kunnen zijn? (niet voor mij, maar algemeen)
Alle reacties Link kopieren
@Tulpje88, 25 jaar! Hoezo?
Alle reacties Link kopieren
olmpie17, daar was ik benieuwd naar. Mijn vriend is 24. Ik heb namelijk het idee dat vrouwen met een oudere vriend misschien sneller de keus maken om jonger moeder te worden. Geen idee trouwens waar ik dat op bazeer. haha.
quote:eleine schreef op 26 februari 2012 @ 11:16:

[...]





Tjah.. .. Dat maakt het vrij moeilijk.. Misschien is dat een leuk onderwerp om een topic over te openen?



Ik heb alles op orde (vriend, huis, baan), wil een volgende stap.. Maar wat (de optie kinderen even weggelaten)?

waarom zou ze niet voor kinderen moeten gaan als ze wel een volgende stap wil maken?

Ik was ooit toe aan die stap..en een paar jaar later wilde ik weer studeren. En dat ging prima samen met kinderen.

Ik vind het btw juist prettig dat ik vrij jong moeder ben geworden, nu zijn mijn kinderen al redelijk zelfstandig en hoef ik voor een vergadering tot 16.00 uur geen opvang meer in te schakelen, bijvoorbeeld. Voor dat uurtje gaan ze uit school zelf naar huis en kunnen ze zichzelf vermaken.



Ik ben volop in ontwikkeling op mijn werk en heb daar (door oudere kinderen) ook ruimte voor. Collega's van dezelfde leeftijd maar met jonge kinderen zijn steeds maar aan het schipperen met werk en kinderen.
quote:tulpje88 schreef op 26 februari 2012 @ 11:19:

eleine, wat denk jij dat een eventuele volgende stap zal kunnen zijn? (niet voor mij, maar algemeen)



Dat ligt er aan wat je nu doet, hoe leuk je dat vindt, wat je wilde worden toen je klein was, wat de dromen van je vriend zijn... zijn er dingen die je heel interessant vindt maar waar je nu niets mee doet? Nieuwe opleiding, boek schrijven, iets cratiefs, naar het buitenland, reizen, goed doel ondersteunen bijvoorbeeld?



Door je opmerkingen 'ik wil verder maar zit een beetje tussen wal en schip' krijg ik een klein beetje het gevoel dat kinderen een 'logische' keuze zijn, omdat je voor de rest je boeltje goed op orde is. Maar kinderen zijn een commitment for life; het ouderschap is onomkeerbaar. Dus als je nog andere dromen en wensen hebt, kan het handig zijn om daar eerst iets mee te doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou op je gevoel afgaan. Bij sommigen zal er altijd een beetje twijfel blijven bestaan. Bij mij bleef dat in ieder geval wel.

Nu ben ik niet jong moeder geworden (ik was 24 toen ik mijn partner leerde kennen en we wilden toen wel eerste even een paar jaar samen zijn en idd zaken wat beter op orde hebben, zoals beiden een vaste baan, ik nog wat stappen maken op mijn werk en samen een huis kopen), maar achteraf voelen de redenen van uitstel wel heel onrelevant. Nu hadden wij het geluk dat ik erg snel zwanger was, dus onze wens ook snel vervuld werd. Ik was 29 toen dochter geboren werd (en ben nu 30 en de 2e komt over 2 maanden).



Overigens snap ik je redenatie wel wat je vriend er in mee wil als jij er klaar voor bent. Mijn man was ook een beetje zo. We hadden het er al wel vaker over gehad en toen zei ik altijd dat ik ws wel kinderen wilde, maar nog even wilde wachten en mijn man zat er hetzelfde in gaf hij aan. Op moment dat ik aankaarte dat ik er graag voor wilde gaan, vond hij dat prima (maar ik weet dat als ik toen gezegd had dat ik nog een paar jaar wilde wachten, hij dat ook prima gevonden had. Mannen kunnen daar wel iets anders inzitten dan vrouwen).
Alle reacties Link kopieren
@Mlle_j, ik snap wat jij en eleine bedoelen. Ik ga erover nadenken, op dit moment zal ik niets weten.



@DTJ, ja mijn vriend is ook zo. Het is absoluut niet zo dat hij alles doet wat ik wil. (vreselijk!) Maar hij zal voor ons gezamelijke geluk gaan. En als ik over een aantal maanden zeg ik wil ervoor gaan, maar hij wil dan nog een half jaar wachten dan wachten we absoluut nog een half jaar!
Alle reacties Link kopieren
Ik ken ook iemand die absoluut wilde wachten op een vast contract. Wel een kinderwens en (al) 29jr.

Maar zo ben ik niet echt, wat zegt een vast contract tegenwoordig nog? En als ze je ontslaan, omdat je met zwangerschapsverlof moet is dat even balen op dat moment, maar met mijn opleidingen ben ik niet bang om weer een baan te vinden. Wat dat betreft ben ik daarin wel optimistisch.
quote:Starshine schreef op 26 februari 2012 @ 11:25:

[...]



waarom zou ze niet voor kinderen moeten gaan als ze wel een volgende stap wil maken?Ik zeg zeker niet dat ze het niet moet doen. Maar als dat gevoel ook verzadigd kan worden door iets anders dan een kind, dan vind ik een kind niet de beste optie .
Alle reacties Link kopieren
Als je kinderwens sterk is dan zou ik daarnaar luisteren. Het leven is een poel van onzekerheden dus grijp wat je aantrekkelijk lijkt als het voorbijkomt!
it's a big club and you ain't in it
quote:tulpje88 schreef op 26 februari 2012 @ 11:19:

eleine, wat denk jij dat een eventuele volgende stap zal kunnen zijn? (niet voor mij, maar algemeen)



Oei dat vind ik moeilijk. Vandaar ook mijn suggestie om een topic te openen :P ..



Zoals ik net al antwoord op starshine, zou ik persoonlijk dat knagende gevoel niet verzadigen door een baby, indien het ook door iets anders verzadigd zóu kunnen worden.



Een studie, een reis, "iets wat je altijd al hebt willen doen" etc. Maar dat is voor iedereen anders.



Zoals ik in mijn eerste post zei, als je echt niets kunt bedenken en je komt tot de conclusie dat het toch echt een kindje is wat je wilt, dan go for it.
Alle reacties Link kopieren
Klinkt goed! Als je niets meer op je lijstje hebt staan wat je nu nog graag wil doen, dan ga je er toch gewoon voor! Vroeg kinderen krijgen heeft veel voordelen.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
@ eleine, ik kan er nog eens goed over nadenken. Misschien is het wel iets anders...

pff, soms word je moe van je eigen hoofd! En ik ben echt een kei in piekeren! Haha.

Ik raak ook gewoon in de war van mijn eigen (moeder)gevoel!
Alle reacties Link kopieren
Nummer~1 kwam op mijn 24e, nummer 2 op mijn 25e en nu heb ik het heel leuk met de grote pubers op mijn 41e
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
bla
anoniem_146554 wijzigde dit bericht op 03-03-2012 03:47
Reden: x
% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven