Zwanger
alle pijlers
keizersnede algehele narcose, waar?
vrijdag 4 mei 2012 om 09:46
quote:brunetteparis schreef op 04 mei 2012 @ 09:29:
Ik ken maar 1 persoon die een KZ heeft gehad. Bij haar is het 2 weken geleden gebeurd en heb wel wal wat vragen gesteld, maar wil haar nu niet teveel belasten met mijn panische vragen, haha!Wat wil je weten dan? Ik vond de kz en de ruggeprik een eitje. Serieus. Ik heb één keer op de morfinepomp gedrukt op de verkoeverkamer omdat de verpleegster bleef zeuren dat ik er echt verstandig aan deed. En ik wilde van het gezeur af. Ik heb werkelijk geen centje pijn gehad, ook niet de weken daarna. Spierpijn wel natuurlijk, door die kz, maar goed dat gaat wel weer over.
Ik ken maar 1 persoon die een KZ heeft gehad. Bij haar is het 2 weken geleden gebeurd en heb wel wal wat vragen gesteld, maar wil haar nu niet teveel belasten met mijn panische vragen, haha!Wat wil je weten dan? Ik vond de kz en de ruggeprik een eitje. Serieus. Ik heb één keer op de morfinepomp gedrukt op de verkoeverkamer omdat de verpleegster bleef zeuren dat ik er echt verstandig aan deed. En ik wilde van het gezeur af. Ik heb werkelijk geen centje pijn gehad, ook niet de weken daarna. Spierpijn wel natuurlijk, door die kz, maar goed dat gaat wel weer over.
vrijdag 4 mei 2012 om 09:46
quote:Starshine schreef op 04 mei 2012 @ 09:08:
[...]
nou precies. Van tijd tot tijd komen hier ook wel eens topics langs van vrouwen die vrijwillige een ks willen, omdat ze bang zijn voor een vaginale bevalling. Dat wordt dus ook niet gedaan alleen omdat de moeder bang is.
Ik sluit me aan bij de forummers die zeggen dat je beter energie kunt steken in het leren hanteren van die angst dan dat je stad en land afzoekt naar een ziekenhuis dat een narcose wil geven.Het kan wel hoor. Het is wettelijk vast gelegd dat een moeder voor een keizersnee mag en kan kiezen. Alleen zijn ze er in een groot deel van de ziekenhuizen geen voorstander van.
[...]
nou precies. Van tijd tot tijd komen hier ook wel eens topics langs van vrouwen die vrijwillige een ks willen, omdat ze bang zijn voor een vaginale bevalling. Dat wordt dus ook niet gedaan alleen omdat de moeder bang is.
Ik sluit me aan bij de forummers die zeggen dat je beter energie kunt steken in het leren hanteren van die angst dan dat je stad en land afzoekt naar een ziekenhuis dat een narcose wil geven.Het kan wel hoor. Het is wettelijk vast gelegd dat een moeder voor een keizersnee mag en kan kiezen. Alleen zijn ze er in een groot deel van de ziekenhuizen geen voorstander van.
vrijdag 4 mei 2012 om 09:48
quote:rammel schreef op 04 mei 2012 @ 09:32:
Waarom vraag je niet 2 of 3 gesprekjes aan bij een psycholoog? Die kunnen jouw hele mindsetting veranderen in een paar gesprekjes.Inderdaad, en dan kun je ook aangeven dat je graag iets rustgevends wilt. Als dit allemaal is doorgesproken ga je misschien ook iets rustiger de laatste weken van de zwangerschap in. Succes!
Waarom vraag je niet 2 of 3 gesprekjes aan bij een psycholoog? Die kunnen jouw hele mindsetting veranderen in een paar gesprekjes.Inderdaad, en dan kun je ook aangeven dat je graag iets rustgevends wilt. Als dit allemaal is doorgesproken ga je misschien ook iets rustiger de laatste weken van de zwangerschap in. Succes!
vrijdag 4 mei 2012 om 09:52
HA TO,
Wat fijn dat je nu weet dat je lang de enige niet bent. En blijkbaar had je je er nog niet erg in verdiept want verdeeld zijn de meningen niet echt.
Ga praten met je gyn over de mogelijkheden en gun jezelf inderdaad ook een paar gesprekken met een psych. En met je partner natuurlijk.kun je nog een zwangerschapsyoga cursus volgen? Ookal krijg je een KS contact met lotgenoten is altijd goed.
Wat fijn dat je nu weet dat je lang de enige niet bent. En blijkbaar had je je er nog niet erg in verdiept want verdeeld zijn de meningen niet echt.
Ga praten met je gyn over de mogelijkheden en gun jezelf inderdaad ook een paar gesprekken met een psych. En met je partner natuurlijk.kun je nog een zwangerschapsyoga cursus volgen? Ookal krijg je een KS contact met lotgenoten is altijd goed.
vrijdag 4 mei 2012 om 09:53
geen keizersnee ervaring...wel hernia operatie en gewone bevalling met ruggenprik...
De ruggenprik vond ik errug goed te doen! Plek wordt polaatselijk verdoofd, van hernia operatie weet ik niet eens meer hoe het zetten ging...bevalling wel, beetjer geduw/gepor en dan wat schokjes...niets dramatisch!
Ik snap je angst van 'ohjee als ik daar lig dan denk ik..' etc...toch denk ik dat volledige narcose echt 'zonde' is, je mist de eerste momenten met je kleine, voelt je misschien beroerd, hoe zonde is dat!
Bovendien al eerder genoemd is het risco wat groter is en een trager herstel.
Ik zou als ik jou was vragen om een (licht) roesje / kalmeringsmiddel (voor zover je dat mag als je zwanger bent)...dat je wel bij bent maar het allemaal makkelijker los kan laten! Lijkt me afschuwelijk om wakker te worden en dan te horen : 'dit is hem/haar dan' terwijl je er zelf niets van weet...
Ik mocht mijn zoon zelf aanpakken en vond het echt een heel mooi moment! Nu zal dat bij jou vanzelfsprekend al anders zijn...maar dan kan je hem/haar in ieder geval meteen zien/voelen etc...die eerste momenten zijn zo bijzonder!
De ruggenprik vond ik errug goed te doen! Plek wordt polaatselijk verdoofd, van hernia operatie weet ik niet eens meer hoe het zetten ging...bevalling wel, beetjer geduw/gepor en dan wat schokjes...niets dramatisch!
Ik snap je angst van 'ohjee als ik daar lig dan denk ik..' etc...toch denk ik dat volledige narcose echt 'zonde' is, je mist de eerste momenten met je kleine, voelt je misschien beroerd, hoe zonde is dat!
Bovendien al eerder genoemd is het risco wat groter is en een trager herstel.
Ik zou als ik jou was vragen om een (licht) roesje / kalmeringsmiddel (voor zover je dat mag als je zwanger bent)...dat je wel bij bent maar het allemaal makkelijker los kan laten! Lijkt me afschuwelijk om wakker te worden en dan te horen : 'dit is hem/haar dan' terwijl je er zelf niets van weet...
Ik mocht mijn zoon zelf aanpakken en vond het echt een heel mooi moment! Nu zal dat bij jou vanzelfsprekend al anders zijn...maar dan kan je hem/haar in ieder geval meteen zien/voelen etc...die eerste momenten zijn zo bijzonder!
vrijdag 4 mei 2012 om 09:54
@Brunette: misschien kun je deze ks ook wel zien als kans om van je "trauma" af te komen. Je kunt het nu letterlijk van de andere kant van het doek meemaken.
Ik heb zelf een ks met ruggenprik gehad. Ik vond het zelfs met ruggenprik al een gek idee dat ik er zelf niets voor hoefde te doen en dat ze gewoon mijn buik openmaakten en mijn kindje eruit haalden. Heel raar!
Maar het was niet eng, je voelt ook niet van alles in je buik rommelen.
Omdat ik "toevallig" in het ziekenhuis was voor de controle en toen bleek dat ik al aan het bevallen was (ik had het zelf niet door) en mijn kindje in een stuit lag, hadden we geen fototoestel bij ons. De verpleegkundige heeft toen foto's gemaakt. En daar zitten ook twee foto's bij van de "andere" kant van het doek. Van de kant dit jij hebt gezien toen je 17 was. En inderdaad, dat vind ik ook helemaal geen fijne foto's. Dat is echt het medische stuk.
Maar aan "mijn" kant van het doek heb ik het echt als heel prettig ervaren. Pas later toen ik die foto's zag, kreeg ik een idee hoe het aan de andere kant van het doek was.
Ik hoop dat ik je een beetje vertrouwen heb kunnen geven dat deze keer aan de andere kant van het doek, ook best wel mee kan vallen.
Ik heb zelf een ks met ruggenprik gehad. Ik vond het zelfs met ruggenprik al een gek idee dat ik er zelf niets voor hoefde te doen en dat ze gewoon mijn buik openmaakten en mijn kindje eruit haalden. Heel raar!
Maar het was niet eng, je voelt ook niet van alles in je buik rommelen.
Omdat ik "toevallig" in het ziekenhuis was voor de controle en toen bleek dat ik al aan het bevallen was (ik had het zelf niet door) en mijn kindje in een stuit lag, hadden we geen fototoestel bij ons. De verpleegkundige heeft toen foto's gemaakt. En daar zitten ook twee foto's bij van de "andere" kant van het doek. Van de kant dit jij hebt gezien toen je 17 was. En inderdaad, dat vind ik ook helemaal geen fijne foto's. Dat is echt het medische stuk.
Maar aan "mijn" kant van het doek heb ik het echt als heel prettig ervaren. Pas later toen ik die foto's zag, kreeg ik een idee hoe het aan de andere kant van het doek was.
Ik hoop dat ik je een beetje vertrouwen heb kunnen geven dat deze keer aan de andere kant van het doek, ook best wel mee kan vallen.
vrijdag 4 mei 2012 om 09:56
Net als een poster hiervoor was ik niet eens zo benauwd voor de ks zelf: dat idee had ik omarmd vanwege een in stuit liggende Timanni en mijn overtuiging dat ik absoluut geen stuitbevalling wilde (groot kind, eerste, bang voor complicaties vooral bij hem).
Maar ik was nog nooit geopereerd, en dat leek me wel eng. Een ruggeprik, brrr! Zo'n naald in je ruggemerg. En oohhh die katheter in je blaas! Kortom, best eng.
Ik heb het aanvaard in mijn hoofd: het ís, ik wil Timanni gezond en wel in mijn armen. Toen ik klaar was om geprept te worden, schoot ik in een adrenaline-schud-bui die niet meer over is gegaan. Ik heb me dus samen met de anesthesie-assistente (hartstikke lief mens!) vooral dus geconcentreerd op het in bedwang houden van mijn ledematen voor infuus en bloeddrukmeter .
Toen ik er eenmaal lag, alle voorbereidingen ok waren (prik zat goed en werkte) en er begonnen werd, vond ik het nog wel fascinerend ook. Raar gevoel in je buik: alleen als je kind echt geboren wordt. Met mijn toestemming mochten mijn zaalverpleegkundigen meekijken, die hadden nog geen ks eerder gezien. Ik heb Timanni gezien en zijn eerste huiltje weet ik nu nog . Dalman mocht gelijk mee met de kinderarts om symbolisch de navelstreng in te korten, en is niet meer van zijn zijde geweken. Ik ben gehecht, en dat was nog ontspannen ook (grapjes met de gynaecoloog ). Kortom: een prima ervaring!
Ook ik denk dat het gezond is om je angsten te beteugelen, je bent 5 jaar verder. Natuurlijk maakt een operatie indruk op een 17-jarig meisje, maar inmiddels ben je een volwassen vrouw die moeder zal gaan worden. Daarmee zeg ik niet dat je dus geen angst mag hebben, maar wel dat je je verantwoordelijkheid voor jezelf en voor je kind moet leren nemen en je angsten aan moet gaan pakken daarin.
Ik wens je de komende weken wijsheid en kracht toe: doe wat goed is, voor jouw kind en ook voor jouzelf. Die psycholoog is een goed idee, en word je gesteund door je evt partner? (Die hoor ik in je verhaal nog niet terugkomen). Anders een ouder?
En bovenal wens ik jou, mocht je kind inderdaad net zo'n eigenwijze donder blijken als die van mij en blijven zitten waar het zit, net zo'n plezierige, ontspannen, vrolijke en goed verlopen bevalling en verblijf in het ziekenhuis toe als ik met Timanni heb gehad.
Maar ik was nog nooit geopereerd, en dat leek me wel eng. Een ruggeprik, brrr! Zo'n naald in je ruggemerg. En oohhh die katheter in je blaas! Kortom, best eng.
Ik heb het aanvaard in mijn hoofd: het ís, ik wil Timanni gezond en wel in mijn armen. Toen ik klaar was om geprept te worden, schoot ik in een adrenaline-schud-bui die niet meer over is gegaan. Ik heb me dus samen met de anesthesie-assistente (hartstikke lief mens!) vooral dus geconcentreerd op het in bedwang houden van mijn ledematen voor infuus en bloeddrukmeter .
Toen ik er eenmaal lag, alle voorbereidingen ok waren (prik zat goed en werkte) en er begonnen werd, vond ik het nog wel fascinerend ook. Raar gevoel in je buik: alleen als je kind echt geboren wordt. Met mijn toestemming mochten mijn zaalverpleegkundigen meekijken, die hadden nog geen ks eerder gezien. Ik heb Timanni gezien en zijn eerste huiltje weet ik nu nog . Dalman mocht gelijk mee met de kinderarts om symbolisch de navelstreng in te korten, en is niet meer van zijn zijde geweken. Ik ben gehecht, en dat was nog ontspannen ook (grapjes met de gynaecoloog ). Kortom: een prima ervaring!
Ook ik denk dat het gezond is om je angsten te beteugelen, je bent 5 jaar verder. Natuurlijk maakt een operatie indruk op een 17-jarig meisje, maar inmiddels ben je een volwassen vrouw die moeder zal gaan worden. Daarmee zeg ik niet dat je dus geen angst mag hebben, maar wel dat je je verantwoordelijkheid voor jezelf en voor je kind moet leren nemen en je angsten aan moet gaan pakken daarin.
Ik wens je de komende weken wijsheid en kracht toe: doe wat goed is, voor jouw kind en ook voor jouzelf. Die psycholoog is een goed idee, en word je gesteund door je evt partner? (Die hoor ik in je verhaal nog niet terugkomen). Anders een ouder?
En bovenal wens ik jou, mocht je kind inderdaad net zo'n eigenwijze donder blijken als die van mij en blijven zitten waar het zit, net zo'n plezierige, ontspannen, vrolijke en goed verlopen bevalling en verblijf in het ziekenhuis toe als ik met Timanni heb gehad.
vrijdag 4 mei 2012 om 09:56
quote:brunetteparis schreef op 04 mei 2012 @ 09:24:
Ik wist serieus niet dat het zo weinig gedaan werd. Ik ben na mijn 2e jr gestopt met vpk en heb me er eigenlijk nooit in verdiept, ik dacht dat je kon kiezen in een aantal ziekenhuizen en dat de meningen erover verdeeld waren.
Als het echt zo weinig gebeurd dan moet ik me er inderdaad overheen zien te zetten, ik snap wel dat ik geen bijzondere uitzondering ben die helemaal naar belgie moet ofzo.
Maar vind het wel heel erg eng.
Ik zal aan de gyn vragen of ik inderdaad een extra gesprek kan krijgen en evt wat versuffends als dit geen kwaad kan voor de baby.
Lieve TO, ik heb zelfs gewacht met zwanger worden tot ik 37 was. Zo bang voor een bevalling, het idee dat er een kind in mijn lichaam zou groeien en eruit moest etc. Vanwege seksueel misbruik was ik echt panisch voor alle onderzoeken. Toen ik toch eenmaal zwanger was en al gauw in het ziekenhuis belande omdat ik ziek werd heb ik alle hulptroepen ingeschakeld. En wat was ik blij met alle begrip, gesprekken en uitleg. De gynaecologen waren begaan met me en toonden begrip voor mijn angsten. Ik kreeg alleen vrouwelijke artsen en met onderzoeken waren ze uiterst behoedzaam en erg lief. Het werd uiteindelijk een spoedkeizersnede en op dat moment kon het me allemaal niets meer schelen. als dat kind er maar uit kwam en gezond was! De ruggenprik heb ik niet gevoeld. Wel wat gesjor aan mijn buik (en ik had al wat keizersnedes op tv gezien) maar verder niets gehoord en gevoeld. De anesthesist zat aan de ene kant van mijn hoofd en mijn man aan de andere kant. Ze vertelden grapjes en hadden het over hoe lastig het is een kinderwagen in elkaar te zetten. Voor ik het wist hield de arts een kindje omhoog. Mijn kindje! Hij werd gelijk weggehaald voor onderzoeken en behandelingen en mijn man ging mee. De operatiekamer was daarna ineens erg leeg, maar de hele tijd bleef er iemand bij me om te praten en uit te leggen (als ik dat wilde) wat er gebeurde. Ik heb zelfs ook nog grapjes gemaakt.
Ik heb na de ziekenhuisopname iedereen uitvoerig bedankt voor hun zorg en aandacht en als ik het over mocht doen, zou ik het graag precies zo willen. Het is inmiddels ruim 3 jaar geleden en af en toe denk ik nog met veel genegenheid en liefde terug aan alles wat er toen gebeurd is. Naast alle zorgen en angsten was dat er ook. En juist dat is wat me bijgebleven is.
Mijn advies? Praat er over! Met de artsen die je begeleiden. Er is veel meer begrip voor dan dat je in eerste instantie zou denken.
Veel succes, je kunt het. Zorg dat je er met een goed gevoel op terug kunt kijken en geef je over aan de kundigheid van de artsen en het ziekenhuis.
Ik wist serieus niet dat het zo weinig gedaan werd. Ik ben na mijn 2e jr gestopt met vpk en heb me er eigenlijk nooit in verdiept, ik dacht dat je kon kiezen in een aantal ziekenhuizen en dat de meningen erover verdeeld waren.
Als het echt zo weinig gebeurd dan moet ik me er inderdaad overheen zien te zetten, ik snap wel dat ik geen bijzondere uitzondering ben die helemaal naar belgie moet ofzo.
Maar vind het wel heel erg eng.
Ik zal aan de gyn vragen of ik inderdaad een extra gesprek kan krijgen en evt wat versuffends als dit geen kwaad kan voor de baby.
Lieve TO, ik heb zelfs gewacht met zwanger worden tot ik 37 was. Zo bang voor een bevalling, het idee dat er een kind in mijn lichaam zou groeien en eruit moest etc. Vanwege seksueel misbruik was ik echt panisch voor alle onderzoeken. Toen ik toch eenmaal zwanger was en al gauw in het ziekenhuis belande omdat ik ziek werd heb ik alle hulptroepen ingeschakeld. En wat was ik blij met alle begrip, gesprekken en uitleg. De gynaecologen waren begaan met me en toonden begrip voor mijn angsten. Ik kreeg alleen vrouwelijke artsen en met onderzoeken waren ze uiterst behoedzaam en erg lief. Het werd uiteindelijk een spoedkeizersnede en op dat moment kon het me allemaal niets meer schelen. als dat kind er maar uit kwam en gezond was! De ruggenprik heb ik niet gevoeld. Wel wat gesjor aan mijn buik (en ik had al wat keizersnedes op tv gezien) maar verder niets gehoord en gevoeld. De anesthesist zat aan de ene kant van mijn hoofd en mijn man aan de andere kant. Ze vertelden grapjes en hadden het over hoe lastig het is een kinderwagen in elkaar te zetten. Voor ik het wist hield de arts een kindje omhoog. Mijn kindje! Hij werd gelijk weggehaald voor onderzoeken en behandelingen en mijn man ging mee. De operatiekamer was daarna ineens erg leeg, maar de hele tijd bleef er iemand bij me om te praten en uit te leggen (als ik dat wilde) wat er gebeurde. Ik heb zelfs ook nog grapjes gemaakt.
Ik heb na de ziekenhuisopname iedereen uitvoerig bedankt voor hun zorg en aandacht en als ik het over mocht doen, zou ik het graag precies zo willen. Het is inmiddels ruim 3 jaar geleden en af en toe denk ik nog met veel genegenheid en liefde terug aan alles wat er toen gebeurd is. Naast alle zorgen en angsten was dat er ook. En juist dat is wat me bijgebleven is.
Mijn advies? Praat er over! Met de artsen die je begeleiden. Er is veel meer begrip voor dan dat je in eerste instantie zou denken.
Veel succes, je kunt het. Zorg dat je er met een goed gevoel op terug kunt kijken en geef je over aan de kundigheid van de artsen en het ziekenhuis.
vrijdag 4 mei 2012 om 09:58
quote:gizz schreef op 04 mei 2012 @ 06:58:
Van algehele narcose kun je heel lang last blijven houden, bovenop je herstel van een keizersnede. Hier 2x ks, en echt de ruggeprik valt reuze mee..
Ikzelf heb 3x een narcose gehad en heb echt nergens last van gehad: het was een eitje en zou er zo weer voor kiezen.
Over dat een ruggeprik 'meevalt' (en ik lees dat vaker), dit is zo onwaar!!! Als je de moeite neemt om even te googlen dan kom je genoeg info tegen die anders zegt!! Alsjeblieft zeg................
Het prikken valt misschien 'reuze mee', maar de gevolgen van 'misprikken' zijn geen lachertje hoor.
Daarnaast is het ZH ws geen voorstander van narcose omdat dit nu eenmaal veeeeeeel duurder is dan een ruggenprik en daar zijn de verzekeraars nu eenmaal geen voorstander van.
Een kennis van ons is anesthesist en die weet echt wel waar ze het over heeft!!!
Van algehele narcose kun je heel lang last blijven houden, bovenop je herstel van een keizersnede. Hier 2x ks, en echt de ruggeprik valt reuze mee..
Ikzelf heb 3x een narcose gehad en heb echt nergens last van gehad: het was een eitje en zou er zo weer voor kiezen.
Over dat een ruggeprik 'meevalt' (en ik lees dat vaker), dit is zo onwaar!!! Als je de moeite neemt om even te googlen dan kom je genoeg info tegen die anders zegt!! Alsjeblieft zeg................
Het prikken valt misschien 'reuze mee', maar de gevolgen van 'misprikken' zijn geen lachertje hoor.
Daarnaast is het ZH ws geen voorstander van narcose omdat dit nu eenmaal veeeeeeel duurder is dan een ruggenprik en daar zijn de verzekeraars nu eenmaal geen voorstander van.
Een kennis van ons is anesthesist en die weet echt wel waar ze het over heeft!!!
vrijdag 4 mei 2012 om 10:06
quote:Schilderspalet schreef op 04 mei 2012 @ 09:58:
[...]
Ikzelf heb 3x een narcose gehad en heb echt nergens last van gehad: het was een eitje en zou er zo weer voor kiezen.
Over dat een ruggeprik 'meevalt' (en ik lees dat vaker), dit is zo onwaar!!! Als je de moeite neemt om even te googlen dan kom je genoeg info tegen die anders zegt!! Alsjeblieft zeg................
Het prikken valt misschien 'reuze mee', maar de gevolgen van 'misprikken' zijn geen lachertje hoor.
Daarnaast is het ZH ws geen voorstander van narcose omdat dit nu eenmaal veeeeeeel duurder is dan een ruggenprik en daar zijn de verzekeraars nu eenmaal geen voorstander van.
Een kennis van ons is anesthesist en die weet echt wel waar ze het over heeft!!!
Ja, maak jij het nog even een beetje erger.
Google maar op narcose, kom je ook dramatische verhalen tegen.
Googlen op medische zaken is sowieso een slecht idee.
Mss is narcose duurder, dat geloof ik graag, maar dat een ruggenprik meer voordelen heeft dan alleen de kosten, dat geloof ik dan ook graag.
[...]
Ikzelf heb 3x een narcose gehad en heb echt nergens last van gehad: het was een eitje en zou er zo weer voor kiezen.
Over dat een ruggeprik 'meevalt' (en ik lees dat vaker), dit is zo onwaar!!! Als je de moeite neemt om even te googlen dan kom je genoeg info tegen die anders zegt!! Alsjeblieft zeg................
Het prikken valt misschien 'reuze mee', maar de gevolgen van 'misprikken' zijn geen lachertje hoor.
Daarnaast is het ZH ws geen voorstander van narcose omdat dit nu eenmaal veeeeeeel duurder is dan een ruggenprik en daar zijn de verzekeraars nu eenmaal geen voorstander van.
Een kennis van ons is anesthesist en die weet echt wel waar ze het over heeft!!!
Ja, maak jij het nog even een beetje erger.
Google maar op narcose, kom je ook dramatische verhalen tegen.
Googlen op medische zaken is sowieso een slecht idee.
Mss is narcose duurder, dat geloof ik graag, maar dat een ruggenprik meer voordelen heeft dan alleen de kosten, dat geloof ik dan ook graag.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 4 mei 2012 om 10:08
Mijn post daarnet klonk misschien wat hard, maar zoals anderen ook al zeggen: je hebt nog tijd om je voor te bereiden, praat erover met je vk, de gyn, een psycholoog en/of familie. Je kunt dit echt wel.
Zelf heb ik ook alleen maar goede herinneringen aan mijn ks. Iedereen was superaardig voor me en mijn kindje werd gezond gehaald!
Dat laatste is het belangrijkste, buiten de Westerse wereld zijn het vaak de stuit- en andere complexe bevallingen die leiden tot kind- of moedersterfte...fantastisch dus dat we hier goede ziekenhuizen hebben waar ze keizersnedes op een verantwoorde manier kunnen uitvoeren!
Zelf heb ik ook alleen maar goede herinneringen aan mijn ks. Iedereen was superaardig voor me en mijn kindje werd gezond gehaald!
Dat laatste is het belangrijkste, buiten de Westerse wereld zijn het vaak de stuit- en andere complexe bevallingen die leiden tot kind- of moedersterfte...fantastisch dus dat we hier goede ziekenhuizen hebben waar ze keizersnedes op een verantwoorde manier kunnen uitvoeren!
vrijdag 4 mei 2012 om 10:10
quote:Solomio schreef op 04 mei 2012 @ 10:06:
[...]
Ja, maak jij het nog even een beetje erger.
Google maar op narcose, kom je ook dramatische verhalen tegen.
Googlen op medische zaken is sowieso een slecht idee.
Mss is narcose duurder, dat geloof ik graag, maar dat een ruggenprik meer voordelen heeft dan alleen de kosten, dat geloof ik dan ook graag.
+ 1
(Ha Solo )
Waarom zou een ruggeprik niet meevallen? De complicaties zijn uitzonderingen, de goede ervaringen níet. Geldt idd ook voor alle andere vormen van medische handelingen: ook volledige narcoses gaan wel eens niet goed he...
[...]
Ja, maak jij het nog even een beetje erger.
Google maar op narcose, kom je ook dramatische verhalen tegen.
Googlen op medische zaken is sowieso een slecht idee.
Mss is narcose duurder, dat geloof ik graag, maar dat een ruggenprik meer voordelen heeft dan alleen de kosten, dat geloof ik dan ook graag.
+ 1
(Ha Solo )
Waarom zou een ruggeprik niet meevallen? De complicaties zijn uitzonderingen, de goede ervaringen níet. Geldt idd ook voor alle andere vormen van medische handelingen: ook volledige narcoses gaan wel eens niet goed he...
vrijdag 4 mei 2012 om 10:27
quote:Solomio schreef op 04 mei 2012 @ 10:06:
[...]
Ja, maak jij het nog even een beetje erger.
Google maar op narcose, kom je ook dramatische verhalen tegen.
Googlen op medische zaken is sowieso een slecht idee.
Mss is narcose duurder, dat geloof ik graag, maar dat een ruggenprik meer voordelen heeft dan alleen de kosten, dat geloof ik dan ook graag.
volgens mij doet een ziekenhuis (qua moeite) liever een narcose. Dat is simpel...infuus, kapje, hup onder zeil.
Ruggeprik zetten is een hele onderneming en dan blijft je patient ook nog eens bij kennis...die moet dan tijdens de ingreep gerustgesteld worden, kan kritische vragen stellen, lastig doen (of de meekomende partner doet dat), artsen kunnen niet lekker kletsen over de golfwedstrijd dit weekend, maar moeten leuk doen tegen de patient etc.
Lijkt mij dat een algehele narcose voor het ziekenhuis meer voordelen heeft.
[...]
Ja, maak jij het nog even een beetje erger.
Google maar op narcose, kom je ook dramatische verhalen tegen.
Googlen op medische zaken is sowieso een slecht idee.
Mss is narcose duurder, dat geloof ik graag, maar dat een ruggenprik meer voordelen heeft dan alleen de kosten, dat geloof ik dan ook graag.
volgens mij doet een ziekenhuis (qua moeite) liever een narcose. Dat is simpel...infuus, kapje, hup onder zeil.
Ruggeprik zetten is een hele onderneming en dan blijft je patient ook nog eens bij kennis...die moet dan tijdens de ingreep gerustgesteld worden, kan kritische vragen stellen, lastig doen (of de meekomende partner doet dat), artsen kunnen niet lekker kletsen over de golfwedstrijd dit weekend, maar moeten leuk doen tegen de patient etc.
Lijkt mij dat een algehele narcose voor het ziekenhuis meer voordelen heeft.
vrijdag 4 mei 2012 om 10:27
Ja en de gevolgen van een verkeerde narcose zijn ook geen lachertje.
Zo kinderachtig om dan gelijk weer even zo je mening te plaatsen van wat je allemaal wel niet op internet kan lezen. Aan elke operatie, narcose, ruggeprik oid kunnen risico's zitten. Dat weet iedereen. Een narcose geven ze gewoon liever niet tenzij er redenen voor zijn om dat wel te doen. Maar om dan nu to gelijk weer bang zitten te maken........
Ik kan zelf uit eigen ervaring zeggen dat een ruggeprik en ks best meevalt Maar dan is het bij mij ook voorspoedig verlopen. Ik heb 3 ks gehad. De eerste werd een spoedks en de andere twee gepland. De eerste geplande deed mij de ruggeprik erg pijn en daar zag ik de derde keer ook erg tegenop maar die ging echt helemaal super en ik zou het zo weer doen. Een operatie is altijd spannend. Ik zag er telkens ook zo naar uit om het kindje te zien. Ik voelde een "vaag" getrek, de derde keer wat meer want dat was ook een flinke meid. Maar het is zo mooi als je je kindje dan ziet. Als je angsten of vragen hebt praat erover met mensen die er daadwerkelijk echt iets over kunnen zeggen en niet die alles van internet halen of van " horen zeggen". Op internet lees je heel vaak de gruwelverhalen. Maar net als bijv op het werk of school of in een relatie, je hoort het alleen als het niet goed gaat en de goede dingen hoor je niet want zo hoort het te gaan en daar wordt vanuit gegaan. (als je begrijpt wat ik bedoel)
Zo kinderachtig om dan gelijk weer even zo je mening te plaatsen van wat je allemaal wel niet op internet kan lezen. Aan elke operatie, narcose, ruggeprik oid kunnen risico's zitten. Dat weet iedereen. Een narcose geven ze gewoon liever niet tenzij er redenen voor zijn om dat wel te doen. Maar om dan nu to gelijk weer bang zitten te maken........
Ik kan zelf uit eigen ervaring zeggen dat een ruggeprik en ks best meevalt Maar dan is het bij mij ook voorspoedig verlopen. Ik heb 3 ks gehad. De eerste werd een spoedks en de andere twee gepland. De eerste geplande deed mij de ruggeprik erg pijn en daar zag ik de derde keer ook erg tegenop maar die ging echt helemaal super en ik zou het zo weer doen. Een operatie is altijd spannend. Ik zag er telkens ook zo naar uit om het kindje te zien. Ik voelde een "vaag" getrek, de derde keer wat meer want dat was ook een flinke meid. Maar het is zo mooi als je je kindje dan ziet. Als je angsten of vragen hebt praat erover met mensen die er daadwerkelijk echt iets over kunnen zeggen en niet die alles van internet halen of van " horen zeggen". Op internet lees je heel vaak de gruwelverhalen. Maar net als bijv op het werk of school of in een relatie, je hoort het alleen als het niet goed gaat en de goede dingen hoor je niet want zo hoort het te gaan en daar wordt vanuit gegaan. (als je begrijpt wat ik bedoel)
vrijdag 4 mei 2012 om 10:42
TO zelf geen ervaring met een KS. Mijn zus en schoonzus wel. Die ruggenprik valt echt reuze mee! En echt waar, je hebt misschien angst voor de KS vanwege je ervaring als 17 jarige.. Maar ik ben in het ziekenhuis aanwezig geweest toen mijn schoonzus moest bevallen. (inmiddels is de kleine man 6 maanden) de wachtruimte lag redelijk dicht bij de verloskamers. En geloof me toen zij lag te bevallen heeft ze echt super veel pijn gehad, hij wilde er niet uit. Hartverscheurend om te horen. Uiteindelijk is het na 24 uur een spoed ks geworden en wat was ze daar blij mee.
Bevallen is gewoon niet leuk, het is ingrijpend, doet ontzettend veel pijn, maar hoe cliche, je krijgt er zoveel moois voor terug. Als alles goed gaat, ben ik over 7.5 maand ook aan de beurt voor de eerste keer. Ergens snap ik je angst dus wel een beetje, maar probeer je er over heen te zetten. Succes!!!
Bevallen is gewoon niet leuk, het is ingrijpend, doet ontzettend veel pijn, maar hoe cliche, je krijgt er zoveel moois voor terug. Als alles goed gaat, ben ik over 7.5 maand ook aan de beurt voor de eerste keer. Ergens snap ik je angst dus wel een beetje, maar probeer je er over heen te zetten. Succes!!!
vrijdag 4 mei 2012 om 11:01
quote:italiagirl schreef op 04 mei 2012 @ 10:42:
Bevallen is gewoon niet leuk, het is ingrijpend, doet ontzettend veel pijn, maar hoe cliche, je krijgt er zoveel moois voor terug.
Dat is heel subjectief. Ik vond mijn bevallingen wel leuk. Het was ingrijpend en pijnlijk, maar een geweldige ervaring. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn bevallingen razendsnel gingen, volgens mij is dat een voordeel.
Gefeliciteerd met je eigen zwangerschap.
Voor TO, wat jammer om je eigen bevalling niet bewust mee te maken. Ik zou daar niet voor kiezen. Probeer je over die angst heen te zetten. Praat er over met je gynaecoloog en/of een anesthesist.
Bevallen is gewoon niet leuk, het is ingrijpend, doet ontzettend veel pijn, maar hoe cliche, je krijgt er zoveel moois voor terug.
Dat is heel subjectief. Ik vond mijn bevallingen wel leuk. Het was ingrijpend en pijnlijk, maar een geweldige ervaring. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn bevallingen razendsnel gingen, volgens mij is dat een voordeel.
Gefeliciteerd met je eigen zwangerschap.
Voor TO, wat jammer om je eigen bevalling niet bewust mee te maken. Ik zou daar niet voor kiezen. Probeer je over die angst heen te zetten. Praat er over met je gynaecoloog en/of een anesthesist.
vrijdag 4 mei 2012 om 11:24
quote:laela schreef op 04 mei 2012 @ 11:01:
[...]
Dat is heel subjectief. Ik vond mijn bevallingen wel leuk. Het was ingrijpend en pijnlijk, maar een geweldige ervaring. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn bevallingen razendsnel gingen, volgens mij is dat een voordeel.
Gefeliciteerd met je eigen zwangerschap.
Voor TO, wat jammer om je eigen bevalling niet bewust mee te maken. Ik zou daar niet voor kiezen. Probeer je over die angst heen te zetten. Praat er over met je gynaecoloog en/of een anesthesist.Dank je! JIj hebt denk ik enorm veel geluk gehad. De moeders die ik ken zeggen allemaal dat het niet leuk is en ontzettend veel pijn duurt. Leuk / niet leuk is natuurlijk sowieso subjectief. De pijn is niet leuk, maar dat je je kindje voor het eerst echt ziet is natuurlijk geweldig. En om heel eerlijk te zijn, kan ik nu al bijna niet wachten. Ondanks de pijn die ik vast en zeker ga voelen, lijkt me dat minder erg dan deze onzekere begin periode.
[...]
Dat is heel subjectief. Ik vond mijn bevallingen wel leuk. Het was ingrijpend en pijnlijk, maar een geweldige ervaring. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn bevallingen razendsnel gingen, volgens mij is dat een voordeel.
Gefeliciteerd met je eigen zwangerschap.
Voor TO, wat jammer om je eigen bevalling niet bewust mee te maken. Ik zou daar niet voor kiezen. Probeer je over die angst heen te zetten. Praat er over met je gynaecoloog en/of een anesthesist.Dank je! JIj hebt denk ik enorm veel geluk gehad. De moeders die ik ken zeggen allemaal dat het niet leuk is en ontzettend veel pijn duurt. Leuk / niet leuk is natuurlijk sowieso subjectief. De pijn is niet leuk, maar dat je je kindje voor het eerst echt ziet is natuurlijk geweldig. En om heel eerlijk te zijn, kan ik nu al bijna niet wachten. Ondanks de pijn die ik vast en zeker ga voelen, lijkt me dat minder erg dan deze onzekere begin periode.
vrijdag 4 mei 2012 om 12:47
quote:Starshine schreef op 04 mei 2012 @ 09:46:
[...]
misschien verschilt het per ziekenhuis, maar toen ik zwanger was van de eerste was er even sprake van dat hij ook in een stuit lag, en ze deden bij een eerste baby absoluut geen vaginale bevalling als het een stuit is.
Vooral omdat TO al schrijft dat ze een smal bekken heeft, lijkt het me ook geen aanrader.
Nou, ik vind het dus wel een aanrader, anders had ik het niet geschreven . Ik zeg niet dat het voor TO de beste keuze is want dat kan alleen zij beslissen. Maar veel vrouwen worden over deze optie niet of slecht geïnformeerd door hun gyn want een ks is voor de gyn zo lekker praktisch. Dat is jammer want veel vrouwen vinden het een prettige optie en daarbij is uit veel onderzoeken gebeleken dat het ook de veiligste optie is.
Een stuitligging is nl geen complicatie maar een variatie in ligging, niet meer, niet minder. De bekken van TO willen ook niet altijd veel zeggen... De boel verweekt nl nogal, dat is de bedoeling. Hoe breed of smal de bekken zijn speelt zelde een rol. Het niet passen van de baby, ook in stuit, is een complicatie die héél zelden voorkomt. Het ligt dan helemaal aan de manier waarop de baby voor de uitgang ligt. Tijdens de bevalling kan dat trouwens nog verranderen, zeker wanneer er geen ruggeprik wordt verkozen en waneer de moeder blijft bewegen tijdens de bevalling.
Maar nogmaals, het is voor niemand in te schatte van achter een beeldscherm of dit allemaal mogelijk is voor TO. Maar het is voor haar ms wel het overwegen waard en het bespreken waard met haar gyn.
Eventueel zou ik zelfs een second opinion overwegen wanneer je gyn direct meld dat het niet kan (en jij het wel wilt).
En wat de algehele narcose betreft, je mag uiteindelijk bevallen hoe jij dat wilt. Het is jouw bevalling en jouw verantwoordelijkheid. Ms kan je info vragen bij geboortebeweging.nl
Zij kunnen je medisch én juridisch adviseren over de mogelijkheden en onmogelijkheden. Succes TO!
[...]
misschien verschilt het per ziekenhuis, maar toen ik zwanger was van de eerste was er even sprake van dat hij ook in een stuit lag, en ze deden bij een eerste baby absoluut geen vaginale bevalling als het een stuit is.
Vooral omdat TO al schrijft dat ze een smal bekken heeft, lijkt het me ook geen aanrader.
Nou, ik vind het dus wel een aanrader, anders had ik het niet geschreven . Ik zeg niet dat het voor TO de beste keuze is want dat kan alleen zij beslissen. Maar veel vrouwen worden over deze optie niet of slecht geïnformeerd door hun gyn want een ks is voor de gyn zo lekker praktisch. Dat is jammer want veel vrouwen vinden het een prettige optie en daarbij is uit veel onderzoeken gebeleken dat het ook de veiligste optie is.
Een stuitligging is nl geen complicatie maar een variatie in ligging, niet meer, niet minder. De bekken van TO willen ook niet altijd veel zeggen... De boel verweekt nl nogal, dat is de bedoeling. Hoe breed of smal de bekken zijn speelt zelde een rol. Het niet passen van de baby, ook in stuit, is een complicatie die héél zelden voorkomt. Het ligt dan helemaal aan de manier waarop de baby voor de uitgang ligt. Tijdens de bevalling kan dat trouwens nog verranderen, zeker wanneer er geen ruggeprik wordt verkozen en waneer de moeder blijft bewegen tijdens de bevalling.
Maar nogmaals, het is voor niemand in te schatte van achter een beeldscherm of dit allemaal mogelijk is voor TO. Maar het is voor haar ms wel het overwegen waard en het bespreken waard met haar gyn.
Eventueel zou ik zelfs een second opinion overwegen wanneer je gyn direct meld dat het niet kan (en jij het wel wilt).
En wat de algehele narcose betreft, je mag uiteindelijk bevallen hoe jij dat wilt. Het is jouw bevalling en jouw verantwoordelijkheid. Ms kan je info vragen bij geboortebeweging.nl
Zij kunnen je medisch én juridisch adviseren over de mogelijkheden en onmogelijkheden. Succes TO!
vrijdag 4 mei 2012 om 12:50
quote:italiagirl schreef op 04 mei 2012 @ 11:24:
[...]
Dank je! JIj hebt denk ik enorm veel geluk gehad. De moeders die ik ken zeggen allemaal dat het niet leuk is en ontzettend veel pijn duurt. Leuk / niet leuk is natuurlijk sowieso subjectief. De pijn is niet leuk, maar dat je je kindje voor het eerst echt ziet is natuurlijk geweldig. En om heel eerlijk te zijn, kan ik nu al bijna niet wachten. Ondanks de pijn die ik vast en zeker ga voelen, lijkt me dat minder erg dan deze onzekere begin periode.ik denk niet dat het persé geluk is. Het is ook een manier van iets beleven en de manier waarop je je voorbereid. Als je niet bang bent en goed weet hoe een bevalling werkt (het hormonale proces) dan kan dat een enorm verschil maken. Ms is het boek "genieten van je bevalling" een aanrader als je bang bent voor de pijn of er gewoonweg tegen op ziet. Ook hypnotherapie kan helpen beter met de pijn en angst om te gaan.
[...]
Dank je! JIj hebt denk ik enorm veel geluk gehad. De moeders die ik ken zeggen allemaal dat het niet leuk is en ontzettend veel pijn duurt. Leuk / niet leuk is natuurlijk sowieso subjectief. De pijn is niet leuk, maar dat je je kindje voor het eerst echt ziet is natuurlijk geweldig. En om heel eerlijk te zijn, kan ik nu al bijna niet wachten. Ondanks de pijn die ik vast en zeker ga voelen, lijkt me dat minder erg dan deze onzekere begin periode.ik denk niet dat het persé geluk is. Het is ook een manier van iets beleven en de manier waarop je je voorbereid. Als je niet bang bent en goed weet hoe een bevalling werkt (het hormonale proces) dan kan dat een enorm verschil maken. Ms is het boek "genieten van je bevalling" een aanrader als je bang bent voor de pijn of er gewoonweg tegen op ziet. Ook hypnotherapie kan helpen beter met de pijn en angst om te gaan.
vrijdag 4 mei 2012 om 12:52
even een toevoeging voor er straks over me heen wordt gevallen: het wil niet zeggen dat iedere bevalling die pijnlijk is slecht is voorbereid of dat diegene handeld uit angst oid. Denk alleen dat het een grote rol speelt. Maar pech kan je natuurlijk ook hebben! En soms zijn interventies nu eenmaal nodig en dat kan een bevalling ook pijnlijk maken!
vrijdag 4 mei 2012 om 13:20
quote:Nic1983 schreef op 04 mei 2012 @ 12:47:
[...]
Nou, ik vind het dus wel een aanrader, anders had ik het niet geschreven . Ik zeg niet dat het voor TO de beste keuze is want dat kan alleen zij beslissen. Maar veel vrouwen worden over deze optie niet of slecht geïnformeerd door hun gyn want een ks is voor de gyn zo lekker praktisch.
Dit is zo enorme stemmingmakerij. Uit onderzoek is gebleken dat bij een eerste zwangerschap een stuitbevalling tot heel veel extra risico leidt.
Juist in Nederland wordt zo zwaar aan wetenschappelijk onderzoek vastgehouden, dat jouw redenering kant noch wal raakt.
[...]
Nou, ik vind het dus wel een aanrader, anders had ik het niet geschreven . Ik zeg niet dat het voor TO de beste keuze is want dat kan alleen zij beslissen. Maar veel vrouwen worden over deze optie niet of slecht geïnformeerd door hun gyn want een ks is voor de gyn zo lekker praktisch.
Dit is zo enorme stemmingmakerij. Uit onderzoek is gebleken dat bij een eerste zwangerschap een stuitbevalling tot heel veel extra risico leidt.
Juist in Nederland wordt zo zwaar aan wetenschappelijk onderzoek vastgehouden, dat jouw redenering kant noch wal raakt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 4 mei 2012 om 13:50
Daar basseer je dat op? 65% van de protocollen is helemaal niet evedince based!
Een stuit kan ms tot meer complicaties leiden tov een ideale ligging met hoofd naar beneden. Maar niet tov een ks. Sowieso spelen veel meer factoren een rol dus je kunt niet zomaar zeggen dat een stuit bij een vaginale bevalling leidt tot meer complicaties
Een stuit kan ms tot meer complicaties leiden tov een ideale ligging met hoofd naar beneden. Maar niet tov een ks. Sowieso spelen veel meer factoren een rol dus je kunt niet zomaar zeggen dat een stuit bij een vaginale bevalling leidt tot meer complicaties
