Lekker gewoon...

Lieve Beng, wat zet dit de wereld weer op zijn kop. Wat een afschuwelijk nieuws hebben jullie vrienden gekregen en hoe onmetelijk verdrietig moet het zijn geweest om deze keuze te maken. Daar zijn inderdaad gewoon echt geen woorden voor. Niets verzachtends over te zeggen... ook voor jullie, heel veel sterkte met het bieden van jullie steun en alles wat daarbij komt kijken.



Hè, wat een ellende maken sommige mensen toch mee. Ik ben afgelopen vrijdag op de crematie van een collega geweest. Ik heb nooit met deze vrouw samengewerkt omdat zij nét voor ik kwam werken ziek thuis gebleven is (vanaf april vorig jaar, diagnose kanker). Ze heeft zo vreselijk hard gestreden, zo hard gevochten... er waren zoveel mooie woorden over haar en er was ook een nichtje, wat een tot op het bod verdrietige toespraak deed. Dat meisje, ik denk dat ze 23 was ofzo, heeft haar vader verloren en een heel dierbare tante en nu ook deze vrouw, die volgens haar haar tweede moeder was. Wat is het toch oneerlijk dat sommigen het verdriet van heel veel anderen lijken te moeten dragen

Beng, wat een afschuwelijke moeilijke beslissing hebben jullie vrienden moeten nemen. Wat inmens verdrietig, vreselijk. Wat een machteloos gevoel moet het iedereen geven. Voor jou ook een , zijn geen makkelijke dingen om mee geconfronteerd te worden.

Even een nieuw berichtje om te zeggen dat ik weer terug ben na 9 dagen zon, zee en Margarita's (en rijst en bonen, kan even geen taco/fajita/mole meer zien ). We hebben het heerlijk gehad!



Het was echt een geweldige plek om heen te gaan met kleine kinderen. We zaten niet direct aan het strand, maar in een huisje in een klein stadje. Erg leuk, gewoon in een woonbuurt met kleine winkeltjes en fuitstalletjes (1/2 liter verse jus voor 80 cent) en lekker luide muziek van de buren 's avonds . Een paar straten verder was de hoofdstraat met wat meer toeristische winkels en restaurants, maar allemaal heel kleinschalig en vriendelijk. Supervriendelijke mensen trouwens sowieso!



Overdag uitstapjes naar strand, ruines, snorkelplekken, van alles wat. En Sproetman en ik zijn één avond samen in een goed restaurant gaan eten, was handig dat we met 2 stellen waren.



Sproetekind had af en toe wel zijn buien (hij blijft ook op vakantie een 2-jarige ) maar over het algemeen was hij heel gezellig en op z'n gemak. En hij is echt een waterratje Hij heeft zo genoten van het zwemmen tussen de visjes in de baai. En wij ook, het was echt heel mooi! Zwemmen direct in zee vond hij alleen niet zo leuk, hij vond de branding vervelend.



Met slapen ging het ook goed. Hij heeft een paar keer echt 's middags op bed gelegen en de rest van de tijd telkens onderweg in de auto en zelfs in een bootje geslapen, kwam heel mooi uit steeds.



Hij is alleen wel 2x uit bed gedonderd (groot bed zonder spijltjes dus). Gelukkig hadden we wel kussens op de grond gelegd voor het geval dat. En hij wilde ook meteen daarna weer slapen. Helaas wel iedere ochtend (ruim) voor 07.00 wakker, dus we gingen iedere avond op tijd naar bed.



Enige tegenvaller in de vakantie was dat het zoontje van mijn nichtje na 5 dagen ziek werd (diaree, overgeven en koorts) en eigenlijk pas de laatste dag een beetje begon op te knappen toen de AB kuur aansloeg. Was erg sneu voor hem. En zijn ouders waren natuurlijk best ongerust en konden niet echt meer genieten. Wij hebben mijn kleine nichtje dus een beetje op sleeptouw genomen en dat was wel erg gezellig, ze is ook erg leuk met Sproetekind.



Net even gedoucht, al het zand en zout van me afspoelen, en straks lekker naar m'n eigen bed

Jullie zijn trouwens lief geweest, ik hoefde nauwelijks bij te lezen ( ). Dus ben alweer klaar om te reageren Komt 'ie!



Stoere chick man, die MM. Gewoon al skieen op haar 2e!



Beng, wat een vreselijk nieuws van je vriendin. Wat zullen ze zich verslagen voelen. Zes jaar wachten en dan dit (heb dus nu alweer gelezen dat ze een beslissing hebben genomen).



Luus, wat fijn dat je zo’n goede eerste dag had op je werk.



Caat, wat heerlijk die geluksbubbel van jou! Jij kunt altijd zo oprecht genieten van je kinderen af en toe, leuk om te lezen. En die Caatboy kletst je straks nog onder tafel hoor! Lief hè, dat meezingen met liedjes.



Oh, even tussendoor een verlaat verjaardagsdansje voor Bengelien doen



Luus, heb even niet opgelet wanneer je weer terugkomt, maar zet 'm op nog even!



Arme Sproetekind zal nog flink z’n best moeten doen met integreren straks. Hier geen Dora maar Handy Manny in huis (nou ja, alleen een plastic telefoontje met opdrachten: “Luigi and I are fixing a toy chair and we want to add a picture to it, we are looking for the green square” en als je dan het juiste toetsje indrukt hoor je “Fabuloso!” )

Nou zeg, wat een ongezellige boel hier Nou ja, ik kan ook niet veel lezen eigenlijk. Net bij de opticien geweest en druppels gekregen. Zie er lekker stoned uit nu met m'n grote pupillen, maar zie geen f@%k.

Sproet en welkom terug. Helemaal opgeladen dus? Klinkt heerlijk in ieder geval.



Beng ik weet niet meer of ik nou al had gedaan. Wat een beslissing om te nemen. Pfffff....



Hier uitgeteld maar voldaan. Moet nog even verder dus ook gelijk doei.

Ha, jullie zijn er dus wel! En meteen een voor Beng, kan me goed indenken dat jullie stemming er onder lijdt. En die knop gaat heus wel weer om hoor, maar gun jezelf even wat tijd



TZ, heb je de Ticket*to*Ride app al??? Hij is gratis! Kunnen we samen een potje spelen

Hey Sproet, je bent er weer! Wat is dat snel gegaan zeg!

Maar jullie vakantie klinkt heel goed! En handig inderdaad als je met twee stellen bent. Gelijk oppas paraat.

Je ziet weleens bij sommige vakantiebestemmingen dat ze eventueel betaalde oppas aanbieden, maar dat zou ik dus niet zo goed durven.

En veel gezien? Foto's please! Op de groep?



Beng: Kan me voorstellen dat jullie even helemaal van slag zijn. Zoiets hakt er ook wel in.



Het kan ook gewoon gebeuren, maar je gaat daar nooit van uit. Zo heeft mijn zwangere schoonzus pas de 20-weken echo gehad. Alles was wel goed, maar ze heeft dus een vleesboom. Dat is op zich niet erg, maar die mag dus niet groter worden. Verder weet ik ook niks en zij wil het er liever niet over hebben verder. Misschien is het haar/hen ook niet helemaal duidelijk. Best wel vaag dus. Want wat is dan de volgende stap als die vleesboom wel gaat groeien?

Caatje, dat had mijn schoonzus ook. Ze hebben haar gewoon goed in de gaten gehouden (extra echo's) maar het is niet gaan groeien. Het hangt ook een beetje van de locatie af of het problemen op kan leveren (voor de uitgang of niet).



We hebben vorig jaar wel een oppas ingehuurd op vakantie. Eén van de meiden van het hotel (24 jaar en al 4 kinderen, waarvan de oudste 10, weet je nog?). Maar vertrouwde mensen zijn toch een stuk prettiger.



Zal straks eens wat foto's uploaden.

Hee sproetje! Wat fijn dat jullie het zo leuk hadden!

Hier kun je elke scheet drie dagen horen galmen inderdaad. Ik draag zelf ook al niet bepaald bij, en nu zelfs Luus weg is (die het normaal nog een beetje draaiende houdt) is het helemaal doodstil. Ik moest die app echt even opzoeken voordat ik wist wat je bedoelde hoor. Hij is voor de iphone niet gratis trouwens! Is het een leuke app? 79 cent waard?

Ik speel nu ook af en toe wordfeud (maar tegen TZman is dat om verschillende redenen niet zo leuk, te beginnen met het feit dat hij altijd wint, hij speelt nl strategisch ipv gewoon mooie woorden leggen), dat doe jij toch ook?



Ik heb nu een kindvrije dag (het is voorjaarsvakantie en grotezus is naar oma) dus ik ga gauw weer aan het werk zolang het kan. TZman is overal en nergens (werken), maar ik hoorde net dat hij met buikgriep naar huis komt. Ik dacht dat we het ziek-zijn weer gehad hadden. Als KZ het maar niet weer krijgt, elke keer dat zij een paar dagen ziek is, moeten wij twee weken bijkomen van de slapeloosheid. En ziek zijn gaat bij ons thuis in beurten: iemand, kz, iemand anders, kz, een derde, kz, de eerste weer, kz. Enzovoorts. Ze zijn vergeten een immuunsysteem in te bouwen bij dat kind.



Maargoed, werk dus.

Nou, dan duim ik met je mee dat kleinzus niets oploopt. Lijkt me dodelijk vermoeiend om steeds zo'n ziek meisje in huis te hebben.



Met leuke dingen bezig qua werk?



Voor mij was die app gratis hoor! Er stond echt FREE bij. Is wel geinig hoor, je kunt echt binnen 10 minuten ene potje spelen omdat je tegenstanders virtueel zijn en dus niet zo lang over een beurt hoeven na te denken



Ik heb het (alleen maar) mooie woorden leggen in WF opgegeven. Ik won namelijk in het begin ook nooit, maar nu wel (toch Laal? ). Maar we kunnen best afspreken dat we geen niet-bestaande woorden leggen hoor

Haai echo-o-o-o-o

Ik draag niet bepaald bij tot de drukte hier dus ik zal mijn best eens doen. Hoewel, nee dat is ook niet zo, morgen ben ik weer weg voor aantal dagen dus dan zul je me hier ook vast niet zien.



Hey Sproetie, leuk dat je er weer bent en mennnn wat heb ik zitten genieten van je foto's! Wat zag dat er heeeeeeerlijk uit zeg, dat ik een beetje jaloers ben mag wel gezegd worden . Maaargoed, wij zijn weer aan het kijken voor een camping in La France. Oók hartstikke exotisch

Wel balen voor je nicht dat neefje zo ziek geworden was. Dat is wel heel sneu. Wel weer heel fijn dan dat jullie nichtje mee konden nemen op sleeptouw! En natuurlijk dat jullie Sproetekind ook een avondje konden uitbesteden. Is ook niet verkeerd.



Caat :haai: ik wilde nog even zeggen dat ik het zo leuk vind om te lezen dat het zo goed gaat bij jullie en dat je zo geniet van je mannen . Wel enorm balen dat Nl oma ineens niet meer op kon passen zeg, maar heel fijn dat het met jullie werk zo te regelen viel. Pfff wat een gedoetje. Voor haar natuurlijk ook wel heel vervelend, hoe is jullie contact op t moment? Kon je er iets mee, of baalde je vooral van de mededeling?



TZ hooi! Jemig, bij KZ dus ook een vergeten immuunsysteem? Hier bij Peetje ook, met de minder complicerende factor dat alleen hij en ik steeds ziek zijn. Nemoman echt NOOIT! Vreemd hoor. Maar mooi klote, ik hoop voor je dat het virus van TZman KZ voorbij gaat want twee slapeloze weken (herkenbaar!!!!) daaromheen is niet echt een pretje. Gaat t wel goed met jullie? (ik weet niet waarom maar het klinkt een beetje minder tussen jou en TZman?)



Dan wil ik jullie even van het heuglijke feit op de hoogte stellen dat ik inmiddels 18 kilo kwijt ben en me zo lekker voel! Het gaat zo goed! Niet zo razensnel maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik weet dat ook de laatste 15 kilo er wel af gaan maar dat het even duurt. Ik focus me nu eerst op de komende 10 en de rest is bonus. Met al dat ziek zijn en die sneeuw lukte het niet zo goed om het hardlopen te blijven doen maar dat heb ik vandaag weer opgepikt. Gelukkig lukte het om het op te pakken daar waar ik het had laten liggen en ik vond het weer heerlijk. Geeft toch zo'n goed gevoel, ik heb echt een broertje dood aan sporten maar sinds ik dat lopen doe ben ik om: ik vind het gewoon lékker om mn lijf in actie te hebben.



En dan, om maar wat te lezen te hebben in deze rustige tijden, ook maar wat Peetje nieuwtjes. Wat een razende ontwikkeling maakt hij door zeg, geweldig om te zien! Het is een heerlijk knuffelkontje maar tegelijk ook een heel druk mannetje. Niet persé heel druk in gedrag maar altijd bezig met dingen verslepen, onderzoeken en uitvinden. Het liefst houdt hij zich met de electronica van papa bezig. Verder imiteert hij heel veel en kun je echt dingen voor doen die hij dan na doet. Woordjes komen er ook steeds meer bij. Nu in het vocabulaire zitten: asdie (=alsjeblieft), papa, mama alleen in zeikerige toon , uil, poes, auto, op, uit, appel, nee, hebbu, ijsje, eitje... en hij kan nu ook heel schattig zijn eigen naam zeggen maar dan met een -s op het einde in plaats van een -n. En na heel veel nee-schudden hebben we hem nu ook ja knikken geleerd en dat is toch stukken leuker moet ik zeggen

Mijn beste vriendinnetje heeft trouwens een dochter gekregen. Zo'n lief mooi meisje maar nu heeft zich een probleem ontwikkeld: ik wil ook weer zo graag!!!!!!!! Maar nog geen concrete plannen hoor, eerst nog die 10 kilo en mn studie. Maar het verlangen is wel verdacht sterk aanwezig...

Sproet? Hoe zit dat nu bij jullie???

Neem voor je 18 kilo's! Knap hoor dat je je zelf zo weet te motiveren! En mogen we je nu dan eindelijk slank noemen? Of moeten die laatste 10/15 er eerst nog af?



Leuk dat Peetje ook zo begint te kletsen En voor het zeikerig "mamaaaa".



Sproetekind gaat trouwens ook wekelijks nog vooruit met z'n taal. Vanmorgen zei hij zo'n prachtige volzin "Ik ga Sproetman helpen met koffiezetten". Een paar weken terug was dat nog "Ik Sproetman helpen koffiezetten". Zo leuk om die ontwikkeling te zien!



Tja, de wens voor een tweede is nog wel (sterk) aanwezig bij mij en ik denk ook nog wel bij Sproetman. Zeker nu we op vakantie weer hebben gezien hoe leuk het kan zijn met meerdere kinderen. Maar de weg er naartoe is iets waar we op dit moment even allebei niet naar uitkijken. We horen echt het ene na het andere verhaal over hoge bloeddruk/bloedverlies/inleiden/te vroeg geboren kinderen etc. Het lijkt haast alsof we geen 'normale' zwangerschappen om ons heen hebben. En daarbij mijn bekken/rug dat toch al nooit meer 100% zal worden, maar waar nu toch behoorlijk mee te leven is. Met andere woorden: durven we het nog een keertje aan? Al moet is toegeven dat ik gisteren in bed bijna tegen Sproetman zei "laat dat condoom toch zitten". In 'het heetst van de strijd' kan ik alle rationele overpeinzingen wel weer vergeten

Haaai!



Daar ben ik ook weer! Terug van het beloofde land. Wat een bijzonder land trouwens. Alles is in dezelfde steen gebouwd, alles wat ooit is gebouwd is nooit meer onderhouden. Daardoor is alles oud en vies.

De mensen zijn verdeeld aardig. Sommigen zijn gewoon vriendelijk, anderen zijn vrij bot of negeren je gewoon. Het is ook wel een vreemde verschijning, al die men in black om je heen. Maargoed, de echt orthodoxe joden (met zwart pak met hoog water, pijpenkrul, hoed) was denk ik maar 30%. De rest droeg keppeltje (man) of rok tot over de knie (vrouw, geen enkele vrouw droeg daar een rok boven de knie, behalve ikzelf dan). En misschien 10% droeg vrij westerse kleding (skinny jeans bv). Qua kleding, lijkthet wel alsofiedereen kledingmaat heeft van de markt. Ziet er cheap uit, de donkerblauwe spijkerrok was wel het meest gedragen kledingstuk door vrouwen.

Maar wat wel bijzonder was, was de oude stad. Om op plekken te zijn waar zoveel historie ligt en waar voor zoveel mensen zoiets belangrijks is gebeurd. Ik ben echt een volle atheïst maar was er wel van onder de indruk. Mensen gingen met hun hoofden op het graf van Jezus liggen en wreven met eigen meegebrachte spulletjes over het graf. Bijzonder was ook de shouk, kleine winkeltjes die veelal ondergronds lagen in de oude stad. De oude stad had echt twee lagen, de onderste waar het heel klein en nauw was en het oudst, en de nieuwere bovenlaag. De klaagmuur ook nog gezien, waar ik met mijn toch wel feministisch hart het belachelijk vond dat de mannen zo'n 3/4 van de muur tot hun beschikking hadden en de vrouwen maar 1/4. En in beiden was het even druk.

Nog geprobeerd om bij de al aqsa moskee te komen, maar helaas werden we tegen gehouden door mannen met enorme mittrailleurs. Ook op straat, overal, liepen jonge mensen in legerkledij (twee na meest gedragen kledingstuk) met mittrailleurs. Het centrale busstation, tramstation en taxistandplaats lag vlak voor ons hotel, maar je werd goed gecontroleerd als je het centrale busstation in wilde, door de scanner, jas uit, tas afgeven, door de xray, doorzoeken en dan pas klaar. Zo ook bij sommige restaurants of kroegjes. Gingen we lunchen in een kosjer Grand café, eerst jas uit, riem af, door detectiepoort, tas afgeven, wordt helemaal leeg gehaald en bekeken en dan pas mag je naar binnen.

De controles op het vliegveld (Amsterdam en Tel Aviv) stellen bij binnenkomst echt niks voor. Gewoon de gebruikelijke controles, zoals bij de USA. Maar terug, het land uit..... Ik wist niet wat me overkwam! Eerst een flinke ondervraging van bijna 15 minuten. Daarna werd mijn koffer door de xray gehaald en bleek dat ik door moest naar de handmatige controle omdat ze het verdacht vonden.

Ik had nog twee kilo aan USB sticks met magnetische sluiting in mijn koffer, dus daar lag het denk ik aan. Maar echt alles werd uit mijn koffer gehaald, en met een soort geladen borsteltje werden alle hoeken en kanten van mijn koffer doorzocht op... Iets...

Daarna nog lang in de rij gestaan voor de handbagage controle, wat ook super uitgebreid gebeurde en lan duurde. We waren drie uur van tevoren op het vliegveld en we stapten 20 minuten voor vertrek pas in het vliegtuig. Boarden was al zo goed als afgelopen.

Maargoed, Ik ben er weer!

Fijn om weer thuis te zijn! Mijn jongens te zien, die heb ik toch gemist! Niet de eerste dagen, maar de laatste dag pas.



Ik ga naar bed, ben kapot, vannacht nauwelijks geslapen. Van 23 uur tot 01.00. Om 01.45 kwam onze taxi namelijk. We hadden een vlucht om 05.30 pffff. Aan boord heb ik ook nauwelijks geslapen. Dus zeg drie uur slaap vannacht.



Ik reageer morgen wel weer op alle andere verhalen.

Truste!

Zo, wat een overweldigend reisje heb je gemaakt Luus! Ook nog een beetje gewerkt?



Het lijkt mij ook wel een bijzondere plek om heen te gaan. Om precies die reden die jij aangeeft: er zit zoveel (historische) lading aan. Maar alle beveiligingspoeha en de serieuze kans op aanslagen zou ik totaal niet trekken. En dan te bedenken dat er ieder jaar weer duizenden mensen (veel ook vanuit hier) daar toch vrijwillig gaan wonen, met hun kinderen. Ik denk dat ik echt te weinig van snap van wat een geloof met een mens kan doen dat je zo'n samenleving op de koop toe neemt.



Gek trouwens dat je op de terugweg strenger gecontroleerd werd dan op de heenweg.



Hoe is het thuis gegaan? Viel het Luusman mee? En was Luba blij je weer te zien?

Waar ís iedereen??? Laal, Krieb, Duft, Mard, Mien??? Wat is er aan de hand? Veel te druk of gewon geen zin meer?



Nou ja, ik praat dit topic wel in m'n eentje vol hoor, geen enkel probleem



Heb net het laatste nieuws over Friso gehoord. Het raakt me best wel allemaal. Zo vreselijk verdrietig dat hij twee kleine dochtertjes heeft die vanaf nu eigenlijk zonder vader op zullen groeien. Lijkt me ook vreselijk zwaar dat iemand er nog wel is, maar ook niet meer. En hoe lang houd je zo'n toestand vol?

Ik ben hier, thuis!



Kids vanmiddag weggebracht naar opa en oma, maar ze komen zo weer thuis, dus veel tijd heb ik niet. Net even gewinkeld, had een lingeriebon gekregen met valentijnsdag, dus die heb ik even ingewisseld voor een nieuwe beha, slip en een tummy shape (die kan dan mijn bolle buik voorlopig even bij elkaar binden, vanaf volgende week begint het sporten).

Hier ben ik! Inderdaad behoorlijk druk...gaat behoorlijk goed op mijn werk met als gevolg nieuwe werkzaamheden. Daarnaast een leuke maar pittige opleiding. Maar geeft niets, ik krijg er echt energie van!



Dus kletsen heb ik wel zin in, maar ik ben niet zo bezig met baby's en zwangerschappen.



Vreselijk inderdaad dat nieuws over Friso Welke beslissing neem je dan en hoe lang kijk je zo'n situatie aan. Waar ligt de grens?



Luus...lingerie altijd goed! Ik ga even goed kijken naar een mooie bikini, die kan ik wel weer eens gebruiken. Dus nu eens niet last-minute, maar op tijd.



Enneh inderdaad...heb je daar nog wel gewerkt? Hoe vond Luusman het gaan?

Maar Laal, we hoeven toch allang niet meer alleen over baby's en zwangerschappen te praten? Fijn dat je zo lekker gaat op je werk! En hoeveel uur ben je per week kwijt aan je opleiding? Doe je dat allemaal in de avonduren?



Ik ben trouwens gestopt met het vrijwilligerswerk dat ik deed. Haalde er weinig voldoening meer uit en was daardoor ook niet meer echt gemotiveerd. Ben wel aan het kijken voor iets anders nog, komende week een aantal gesprekken. En verder aan het lezen in dat 'parachute'-boek. Heb er wel weer zin in om straks te solliciteren (nou ja, dat niet persé, maar ik sta wel echt te trappelen om weer te gaan werken en ook wel om een nieuwe weg in te slaan).

Parachute boek? Nieuwe weg? Heb ik iets gemist Sproet?



Luus klinkt alsof je veel gezien hebt. Leuk hoor. Ben ook benieuwd hoe Luusman het vond.



Laal Fijn dat je zo goed gaat joh.



Het nieuws van Friso is echt te tragisch. Pffff, ben er ook echt een beetje door aangeslagen. Kan ook niet zo goed bedenken/uitleggen waarom. Maar inderdaad het hele familie gebeuren. Je zoon kwijt, je papa kwijt, je man kwijt, je broer kwijt. Brrrrr!!!!

Dat is het boek "What color is your parachute?" Is een hulpboek voor 'job-hunters' en 'career-changers'. Wel erg prettig om te lezen en in te zien hoe banen worden aangeboden.



Nou wat ik inderdaad zo tragisch vind is dat die familie eerst nog hoop heeft en nu weten dat hij (hoogstwaarschijnlijk) nooit meer de oude wordt (of zelfs maar een fractie daarvan), maar dat zijn lot nog onbekend is en deels ook in hun handen ligt. Wat Laal al zei, waar leg je de grens?