Lentekriebels, indian summer

even voor miss, want ook hier al een paar dagen onrust dus geen puf om te reageren verder



ook hier ellende rond de beruchte zesde week. Als ik nu had geweten dat het zes weken later zoveel anders zou zijn had ik er niet zo moeilijk over gedaan. Snap dat je kapot bent, ook omdat je bv geeft en mini een valse start heeft gehad. Maar wanneer je over een paar weken terug kijkt kan je niet voorstellen dat hij zo is geweest. Ik was ook bang haar te verpesten ofzo. Maar echt een baby kan je niet verpesten, zo een goed cognitief vermogen hebben ze niet. De relatie oorzaak-gevolg kunnen ze niet begrijpen. Na de acceptatie van de situatie (is ie weer) hebben wij R in lastige periodes in slaap gelopen. Duurde een week, daarna was slapen geen stress meer en na twee weken konden we haar gewoon neerleggen met een speentje en ging ze slapen. Laten huilen vind ik achterhaald, je kan er ook wel onderzoeken van vinden dat het stresslevel omhoog knalt ook al zijn ze stil op een gegeven moment. R slaapt nu ze 16 weekjes is van acht tot zes. Behalve nu ze verkouden is, kan ik er elk uur uit. Echt het gaat over en mini moet even wennen aan de grote wereld om hem heen, en dan is het bij mama veilig. Geef hem die troost en je bent echt niet de enige (alleen je hoort de helft niet van andere moeders). Schakel hulp in, al is het maar een keertje twee uur opa of oma zodat jij kan slapen. Doet wonderen!



En dan ook nog ff voor Vis, ik vind het achterlijk. Ze horen zich aan afspraken te houden.

@ knor & ivetje: niet schuldig voelen, alle twee niet! Als je altijd doet wat in je vermogen ligt hoef je je niet schuldig te voelen! Soms lukt het even niet, dan kan je je kindje even niet troosten of voel je niet wat je wilt voelen. Daar kan je eenvoudig weg niets aan doen. Als je je nu schuldig gaat voelen kost het je weer energie. Laat het rusten, je hebt gedaan wat je kon, je bent niet perfect, niemand is dat. Doe gewoon wat je kan, dan is het altijd goed!



Nog even knor over het huilen, met het risico dat je me nu helemaal een raar zweef mens gaat vinden . Ik denk, geloof, dat ieder kind, mens, zijn of haar eigen pad kiest. Dat jouw kindjes toen ze nog alleen een zieltje waren jou hebben uitgekozen en elkaar, om samen in jouw buik te wonen. Jouw lieve meisje heeft maar kort geleeft in jouw buik maar dat was haar pad. Jouw mannetje heeft haar daar leren kennen, haar energie gevoeld. Ik denk dat ook hij enorm heeft moeten rouwen om het verlies van zijn zusje. Denk dat daar de gebalde vuisjtes met de traantjes vandaan komen. Maar ook hij heeft dit pad gekozen. Samen groei je, jij met je man en je kinderen. Het leven is denk ik een les. Je leeft en leert samen, jij met en van je kindjes en andersom. Jullie hebben dit mee moeten maken, hoe moeilijk ook. Het ligt nu achter jullie. Wees niet meer kritisch op jezelf, je had veel te leren, je mannejte ook, je meisje was al zo wijs, daarom was ze maar zo kort bij je. Haar energie blijft bij je en draag je voor altijd mee, ze geef je kracht. En ze geeft je mannetje kracht, dat weet ik zeker!



Zo, en nu zal ik weer in de "minder-zweverige-modus" over gaan, ms heb je er niets mee maar zo zie en voel ik het lieve knor!

@nic wij hebben zelf ook gedacht dat R zoveel gehuild heeft vanwege E. En wij hebbe steeds geroepen je krijgt wat je dragen kan. Ook al hadden we graag een wat minder zware last gekregen we hebben het overleefd. En daar ben ik als gezin heel trots op. Ik probeer ook niet teveel te blijven hangen in het verleden, maar soms denk je er wel aan ik hoop maar dat ...... Toevallig belde vandaag het CB hoe het ging. Ik werd een beetje overvallen en daardoor heb ik meer verteld als dat ik wilde. Kon ook nietbgoed uitleggen wat ik bedoelde. Ze herhaalde dan watbik zei maar zo bedoelde ik het dan dus niet. Heb echt het idee dat we er bekend staan met een dossier met een grote rode sticker. (als zoiets al bestaat)

R kan erg stoicijns wegkijken en daar maak ik mij wel zorgen om. Vorige keer vroegen ze waar ben je bang voor? Nou als leerkracht zie je vaak kinderen met bepaalde afwijkingen/ziektes en wat voor moeilijkheden en verdriet dit meebrengt. Mijn grootste angst is autisme. En we hebben ervoor gekozen E te laten overlijden omdat ze zo ziek was en we bang waren dat het hele gezin daar onder zou lijden. Als R iets mocht mankeren dan vind ik dit heel moeilijk omdat we bij E gezegd hebben dit doen we niet en omdat R dan een afwijking heeft die niet zo te zien is "mag" hij wel blijven leven. Snappen jullie het? Ik weet heus wel dat je geen garanaties krijgt op een gezond kind, maar door alles ben ik gewoon meer gefixeerd op R en zijn ontwikkeling. Dit kon ik dus niet goed onder woorden brengen vanmiddag en kreeg dus de opmerking "je moet wel oppassen dat je niet van R verwacht dat hij perfect is" Dat is wel het laatste wat ik verwacht, maar het schuldgevoel speelt gewoon heel erg op en omdat het soms zo lastig met R merk ik dat ik ij gewoon meer zorgen maak. Maar CB en ik gaan niet zo lekker de laatste tijd. Gelukkig komt volgende week mevrouw vdie ons begeleid en die heeft contact met CB en hopelijk snapt zij mij wel.

Nu ik het teruglees staat het er nog niet helemaal hoeik het bedoel. Als R iets mankeert dan houden we net zoveel van hem en komt het heus wel goed, maar het gevoel E heeft geen kans gehad van ons omdat haar afwijking te zien was blijft.

Ook hier veel onrust, dus heel weinig puf, maar wat een verhalen weer! Even korte reactie.



@Miss: Pluutje is precies zo. Hier ook tot week 12 bij ons op de buik s avonds. Ik vond dat eigenlijk niet zó erg: man & ik keken tv, Pluutje lag bij één van ons. Met 12 weken sliep ze in haar wieg s avonds, heb ik het op me liggen nog wel gemist. Kan nu niet meer want ze blijft wakker bij veel licht/geluiden. Probeer het jezelf makkelijk te maken, want het is soms supertaai. Hier ook grootste dip rond 6-8 weken qua vermoeidheid. Waarschijnlijk ook mede door bv, want in die periode groeien ze het hardst, dus kost ook meeste energie. Ik zou ook niet bewust mini laten huilen, als je dat kunt voorkomen. Misschien werkt één babyhangmat of een wiegje die kan schommelen?



@Knor: Wat verdrietig allemaal, wat je beschrijft over zichtbare afwijkingen en zo. Vergeet niet dat E geen echte kans had. Haar afwijkingen waren zó ernstig dat ze misschien niet eens was blijven leven en anders waarschijnlijk als kasplantje. Dat is heel iets anders dan enige andere ziekte of handicap. Ik denk niet dat je het moet voelen als dat jullie haar geen kans hebben gegeven. Zij had geen kansen, door haar aandoening, waar jullie niets aan konden doen. Je hebt het goed gedaan, echt waar.



@Nic: Mooi verhaal over R en E.

Knor, ik begrijp precies wat je bedoeld! Maak je niet druk om wat het cb denkt, is niet belangrijk. Het gaat om wat jij voelt, in je hart. Dat is zuiver en oprecht. Jullie hebben een moeilijke beslissing gemaakt, die heb je gemaakt voor je gezin, niet uit onzuivere redenen. Wat een ander daar van vindt maakt dan niet uit. Jij hebt dat destijds zo gevoeld, zo heb je ook gehandeld, blijf daar achter staan meid, wat je mannetje ook heeft of niet heeft. Al is hij autist, dat zegt niets over jouw meisje. Ik begrijp je gevoel en gedachtegang maar laat het los, echt. Sterk zijn lieve mama, dat ben je, dat kan je.

MissS, hoe is het nu? Heb je toch een beetje kunnen slapen vannacht?



Nic/Miss, ik bedoelde ook niet zozeer dat het doorslapen aan bv of kv ligt maar meer hoe "druk" je er mee bent, als ik lees dat Missmini elke 2 uur komt..mijn ervaring, bij onze dochter, je bent zelf nog onzeker als nieuwe moeder en legt een kind ook vaak aan als je signalen ziet of denkt te zien, waardoor e er een periode heel druk mee kunt zijn. Dat ervaar ik nu heel anders, doordat ik weet hoeveel er in is gegaan en dat hij "geen honger kan hebben" en natuurlijk ook omdat het de 2de is en dat veelal ook anders werkt.

Huiluurtjes oid liggen natuurlijk niet aan de soort voeding...



Knor, dikke voor jou, ik kan me heel goed voorstellen dat je je soms dingen afvraagt, hebben w het goed gedaan, houdt R er niks aan over etc... Dat vraag je je af omdat je een goede en liefdevolle moeder bent die het beste wilt voor haar kind. En dat geef je hem ook! Wees niet zo streng voor jezelf, je bent een super moeder en verder kan ik me aansluiten bij het mooie (helemaal nietzweverige! ) verhaal van Nic!



MissS, wat fijn dat jullie meteen al enthousast zijn over de marsupi! Wellicht geeft dat jullie ook nog wat rust, lekker rondlopen me de marsupi als missmini dan wel slaapt!



Vis, wat stom van het kdv! Hier altijd de afspraak maximaal een half uur van schema afwijken en dat is bij dochter ook zo gegaan... Zeker bespreken!



En verder weet ik het niet meer..

Oja baby J vandaag alweer 6 weken..waar blijft de tijd...

Ik spat uit elkaar van geluk lieve meiden ! X

Ik spat uit elkaar van geluk lieve meiden ! X

Meld met baby in buik!



Wat is er veel bijzonders geschreven gisteravond, ben er een beetje stil van... Lieve Knor, ik ben het helemaal eens met Aju en Nic tav hoe jullie zijn omgegaan met E* en R en nu met R omgaan. Echt, het is goed. Ook denk ik wel dat ik begrijp wat je bedoelt over het wel/niet kunnen zien van afwijking en daar de keuze op gebaseerd te hebben. Ik denk dat het goed is dat je dit soort gevoelens en onzekerheden uitspreekt en toelaat, maar probeer er niet al te veel de focus op te leggen. Als ik kijk naar die prachtige foto op hyves met jou met S in je armen en kleine R op je rug, dan zie ik een prachtige goede moeder, die zielsveel om al haar kinderen geeft.

Linda, wauw, wat een geluk!!!!!



Googlette, werkse!



Elsie, 6 weken alweer, gaat idd erg hard!



Miss, wat vervelend dat je er even doorheen zit. Ik denk dat de moeders hier je al goed hebben geholpen met tips en adviezen, ik heb er (nog) geen ervaring mee. Sterkte



Visils, hoe was de nacht met C?



Hier gaat het met mij even wat minder. Gister toch echt teveel gedaan en daardoor weer erge last van rug en bekken. Auw!!!!

Ook niet al te best geslapen dus denk dat ik er vandaag een beddagje van maak.

Ik merk dat ik steeds meer denk (mede door deze klachten): ze mag van mij op zeer korte termijn wel geboren worden. Ergens vind ik dat wel een enge gedachte, want voor hetzelfde geld duurt het nog tot ver over de 40 week. En soms ben ik een beetje bang: kan ik het allemaal wel, dan bedoel ik nog niet eens de bevalling, maar het moeder zijn. Het is wel erg definitief als onze dochter eenmaal geboren is .

Ben een beetje raar misschien

Lieve Knorr, ik sluit me helemaal aan bij de andere meiden. En over dat R misschien autisme of iets zou hebben, je staat natuurlijk net als ik voor de klas. We zien veel voorbij komen. Kinderen krijgen tegenwoordig vaak een stempel, maar stel dat het zo zou zijn. Die kinderen hebben ontzettend veel baat bij regelmaat. En dat komt bij jullie helemaal goed. R kan niks vertellen, maar dat hij zijn kleine zusje bij zich draagt, geloof ik wel. Ik kan me ook voorstellen dat dat voor hem ook wennen was. Komt helemaal goed met die mooie kindjes van je!



Linda, wat heerlijk dat zo geniet. Zijn jullie lekker thuis?



Rio, zag ik op fb dat je zondag heel dichtbij bent?



Googlette, wat vervelend voor T. Een ui onder zijn bed leggen, hoor ik weleens. Zou kunnen helpen?



Een dikke knuffel voor alle onrustige kindjes! Hebben ze weer goed geslapen?



Ik ga vandaag lekker tutten met C. Vanavond komt een vriendin eten. De vriendin die zo gek reageerde op mijn zwangerschap is nu gek op C. Ze wilde hem ook echt nog zien vandaag en komt dus op tijd uit haar werk. Grappig hoe dat zo kan veranderen.



Googlette, lekker koffie!

Miep, ik herken je gevoel wel hoor! Ik was ook bang of ik het wel zou kunnen! En als die kleine in je armen ligt, verdwijnen je zorgen vanzelf. Dat je het zat begint te worden is alleen maar goed. Dan is het fijn dat de bevalling begint!



C heeft tot zes uur geslapen. Hij was nog wel onrustig vanmorgen dus nu ligt hij er weer lekker in.

Wat zijn jullie toch lief.



@miep raar hoe het kan gaan, eerst denk je o god het moet er ooit uit, en op het einde denk je van mij mag het wel komen. Moeder natuur heeft het volgens mij zo gedaan dat ze je net een maand te lang zwanger laat zijn zodat je het spuugzat bent en je je verheugd op je bevalling. Beddagje klinkt goed, toevallig tweepersoons? Dan kom ik bij je liggen. Hahaha



@googlette wat sneu, heb je luuf geprobeerd bij T? Is een soort van dampo maar dan voor baby's zit in een wit met oranjedoosje. Werkt hier altijd heel goed, ze ruiken dan altijd naar zo'n mentholsnoepje hihi.



@visils natuurlijk is die vriendin omgeturnd. Die kleine C is een casanova eerste klas.



Vandaag de dag dat we het slechte nieuws hoorde. Wel raar. Om de gedachte te verzetten lekker gezwommen met R. Hij vond het leuk, onderwater, op zijn rug, oortjes in het water geen enkel probleem. S is op de PSZ dus nu even snel achter de was aan en konijnenhok verschonen.

Knor, de andere meiden hebben al heel veel moois gezegd, waar ik me gewoon helemaal bij aansluit bij aansluit. Vooral bij het prachtige zweef verhaal van Nic! Ik snap je gevoelens qua zicht- en onzichtbare afwijking heel goed. Dat zou echt elke ouder die in jouw situatie zou zitten precies zo over nadenken. Alleen staat het eigenlijk helemaal los van elkaar en had je toen een keus gemaakt op basis van concrete informatie. En nu weet je helemaal niet of r een eventuele onzichtbare afwijking heeft. Dus probeer het los van elkaar te zien. En wat betreft het cb, ik denk niet dat je een figuurlijke rode stempel op je dossier hebt hoor Wel denk ik dat ze ook daar misschien aangegrepen zijn geweest van je verhaal en het misschien juist wel mooi is dat er in deze tijd soms nog persoonlijk aan je gedacht wordt. Maar irritant is het wel dat je op dat moment ff niet goedkon verwoorden wat je wou zeggen.



@ alle lieve krentenbroden, ik ben zo blij met jullie, zou echt niet weten wat ik zonder jullie zou moeten! Wij blijven later vanuit het bejaardentehuis nog doorschrijven okay?! bedankt voor al jullie lange post met tips, heb dr veel aan!

Nic, goog, ik zou jullie boekjes heel graag willen lenen en lezen. Ik zet het adres van m'n ouders op Hyves, die komen volgend weekend deze kant op. En ik neem echt graag de verzendkosten op me hoor!



Hier weer een slechte nacht. Missmini sliep van 12 tot keart over 2 sindsdien kwam ie elk uur. Tot 7 uur heeft ie liggen jengelen en zelfs af en toe gehuild, wat ie snachts nog nooit heeft gedaan. Dus ik ga er echt maar vanuit dat die afgelopen 3 nachten met de inenting van dinsdag of met een sprongetje te maken geeft. Zijn gecorrigeerde keeftijd zou echt de beruchte 6 weken sprong kunnen zijn. En sinds 7 uur is ie aan t slapen en nu nog steeds!! alleen ik ben sinds half 8 wakker van man's wekker (smiley met rollende oogjes)



Els ik snap wat jij bedoeld met fv versus bv hoor. Man en ik vinden het soms ook lastig om hem een uur na de maaltijd weer aan te leggen. Man vond dat gisternacht ook helemaal niet goed van me en vond dat ik hem op een andere manier moest troosten dan aan de borst te leggen omdat ie geen honger kon hebben volgens hem. Nou komt (kwam) missmini echt heel regelmatig stipt om de 3 à 4 uur, dus is er nu iets aan de hand waarom hij ineens om t uur komt snachts. En als de borst hem de troost en geborgenheid biedt die hij nu schijnbaar ff extra nodig heeft mag ie dat van me. Hij ontspant meteen aan de borst. Maar ga dr vooralsnog vanuit dat dit met een sprongetje te maken heeft en het over een paar daagjes allemaal weer 'normaal' wordt.



Nog ff over de huiluurtjes vanaf half 7 S avonds. Heerlijk om te horen dat nog meer van jullie babies dit hadden. Doet me echt goed. Ook wij vinden het niet erg dat missmini savonds er gezellig bij is. Dat is ie overdag ook altijd en vinden we na onze valse start gewoon fijn. Dus overdag is ie er in de woonkamer bij en vanaf dat wij naar bed gaan komt ie mee in de Co-sleeper. Hij hoeft van ons dus niet perse nu al in z'n eigen bedje maar mag lekker nog bij ons blijven savonds. Alleen nu ik ff een paar hele slechte nachten heb gehad, heeft dat net m'n aller laatste energie gekost, waardoor ik gister die huiluurtjes er ff niet meer bij kon hebben en ik ineens zo onzeker werd dat ie zo klaarwakker en onrustig is savonds tussen half 7 en 23 uur.



Dikke voor jullie allemaal



Ps: els, ik had geen zin om te rekenen, dus dat ronde bedrag is super fijn dat de sab bevalt!

Haha krentenbroden moet lentemeiden zijn handig die automatische woordjes op de iPhone

Lieve allemaal, ik hou het ook even bij een ego-bericht, heb geen puf om overal op te reageren. Maar wilde toch even een update geven.



@werk: Maandag had ik introductiedag en dinsdag en woensdag cursus (vlakbij Rammel haar woonplaats, in die andere plaats van het station ...-...). Ik vond het heerlijk om weer even met iets anders bezig te zijn en te weten hoe je dag er uit gaat zien De cursus was heel leuk, ik had wo aan het eind van de dag een examen over die cursus en dat heb ik gehaald. Dat examen is weer verplicht voor een bepaald onderdeel van mijn opleiding, dus dat was mooi. Wel vermoeiend, want 's avonds als Pluutje in bed lag heb ik nog gestudeerd. Ik heb die dagen weinig geslapen (5-6 uur per nacht), maar had juist enorm veel energie door alle leuke dingen.



@oppas: Opa en oma en pappa hebben voor Pluutje gezorgd tijdens mijn afwezigheid. Dat ging allemaal behoorlijk goed, al hebben opa & oma wat moeite om haar in slaap te krijgen.



@voeding: Ze drinkt uit een tuitbeker, gedurende de dag ongeveer 3x 100cc. Dat is waarsch iets minder dan ze normaal zou drinken (en wat vaker), maar ze lijkt daar tevreden mee. 's Avonds (en 's nachts) hangt ze wel wat vaker aan de borst & vooral ook langer. Ze is niet weg te slaan van die tiet!



@Maar... : Ik denk door alle nieuwe invloeden & andere patronen etc is Pluutje helemaal de klutst kwijt qua slaapritme. Ze slaapt heel weinig (maar is wel jengelig van vermoeidheid) en het duurt heel lang voordat ik haar in slaap krijg. Ik ben drie dagen (twee nachten) alleen thuis en 't is slopend! Steeds heb ik haar eindelijk in slaap en als ik haar dan in de wieg leg wordt ze weer wakker, helemaal overstuur. Dat hebben we sinds week 12 of zo niet meer meegemaakt! Wo avond sliep ze nog van 8-23, toen ik haar wakker maakte voor de late voeding. Toen wakker van 23-3 u! Ik was al moe, dus kon echt bijna niet meer op mijn benen staan midden in de nacht. Maar als ik Pluutje in bed legde was ze zo aan het donderstenen dat ik haar steeds met voetjes tussen de spijlen vandaan moest vissen of met haar hoofd in een rare hoek tegen de spijlen. Ze is enorm aan het rollen alle kanten op, maar werkt zichzelf steeds in de nesten in een kleine ruimte (bed & box). Uiteindelijk sliep ze van 3-7, maar daarna wakker en overdag ook niet meer geslapen dan anders. Heb nog wel met haar mee proberen te doen, maar ze was ook steeds weer snel wakker, dus schoot niet echt op. Gisteravond wilde ze niet slapen. Bezig met haar naar bed te brengen van 19-21u, toen heb ik haar maar weer meegenomen naar de kamer. Ze was toen inmiddels wakker vanaf 16u! (Normaal max uur achter elkaar wakker.) Uiteindelijk na nog een uur op de bank samen slapen om 22u. Ik sliep om 23u en om 2u was ze weer wakker & wilde ze niet meer slapen. Heb haar in bed genomen zodat ze zichzelf niet kon bezeren en uiteindelijk sliep ze om 5u. Tot 7u, toen was het weer tijd om op te staan. Zucht... echt vermoeiend als niemand t over kan nemen. Respect voor alleenstaande moeders..

Pffff aju ik word nog moeier dan ik al ben door jouw verhaal Dikke knuffel voor jou. Echt bah en vervelend dat t bij jullie nu ook zo onrustig us jullie terwijl je net weer bent begonnen met werk. En arme jij dat je ook nog eens ff helemaal alleen bent met Pluutje. Wel erg fijn dat je t zo fijn vind weer aan de slag te zijn. Dat is iig een zorg minder en top van het examen! En zoveel respect dat je savonds gewoon nog hebt gestudeerd!

Ik ben al blij als ik een ding per dag doe, dus vind het zo knap hoe je dat kunt. Nog ff volhouden en als je man er weer is kun je hopelijk weer ff wat uurtjes pakken.



Trouwens voor alle meiden hier die inmiddels weer aan t werk zijn echt petje af hoe jullie dat doen hoor met af en toe onrust en slapeloze nachten en dan nog energie hebben om een gele dag te werken. Ik denk dat ik hier echt verpest ben door het jaar verlof, want kan me niet voorstellen dat ik nu zou kunnen werken met kind.



Missmini slaapt nog steeds, grrr ... Loop me nu dus op te vreten dat ik me om half 8 zo heb opgewonden door Man's' wekker en niet lekker met missmini mee heb geslapen sinds 8 uur. Maar Gied ik kon ook niet weten dat ie nu ineens een ruk van 4 uur diepe slaap zou maken. Pfff kinderen...



En ik ben chagrijnig want de koffie is op en heb net aambeien ontdekt, auw!

denk aan je vandaag Knor! fijn dat je lekker hebt gezwommen met R. Wat gaat de tijd toch snel voorbij...



Miss, om op je vraag terug te komen, een enkele keer zo lang niet voeden/ kolven is echt niet erg! je moet het niet een paar dagen achter elkaar doen, of structureler, maar een heerlijk nachtje doorslapen kan echt geen kwaad. Ik durf zelfs te beweren dat een vermoeid lijf kwader kan, dus zou echt even een avondje proberen te regelen! even alles los laten, ook al kan je niet slapen verplichte bedrust houden. Laptopje erbij, filmpje op, boekje, gewoon even jij en je kussens.



nog even over de eerste periode; achteraf bekeken heb ik echt heel erg genoten van alles, de aandacht, de baby, vriend thuis, heeeeeerlijk. Maar het echte Voelen kwam pas veel later.... Echt heel veel later, iets van de afgelopen weken ofzo.



Nu kan ik af en toe denken, jeetje Designed, je deed het echt allemaal op de automatische piloot, terwijl dat toen zo natuurlijk voelde ging, ook al voelde ik er niet veel bij.



Heel stom voorbeeld, maar B had een enorme luieruitslag de eerste weken en ik kan me nog herrinneren dat ik dat echt als lastig ervaarde. Zo van shit, ik heb al zoveel te doen in de uren die tussen de voedingen zitten, komt dit er ook nog bij (en dan heb ik het over het smeren van 2 zalfjes, misschien een minuutje extra werk). Nu denk ik jeetje mens, wat een drama om niets, is toch geen moeite? Maar toen was het een big issue. Toch kan ik me niet schuldig voelen over dit soort dingen, je bent gewoon jezelf niet de eerste weken, alles overkomt je maar en je hebt ermee te dealen.



De emoties die komen bij het moeder zijn voel ik nu steeds meer binnenstromen. Hierdoor vraag ik me ook regelmatig af of ik het dan niet gemist moet hebben, die overdonderende liefdesgevoelens maar het antwoord is nee. De natuur heeft haarfijn aangevoeld wat bij mij past en heeft me dat gegeven.

vind dat zalfjesverhaal echt te erg eigenlijk achteraf, maar jeeeee wat vond ik het een opgave hahahaha

Miss, ik deel je respect voor werkende moeders hoor!

en ik herken mezelf enorm in jouw verhaal over het meeslapen, ik kan dat ook niet.. Ook al zou ik weten dat B om exact 1100 wakker zal worden en het is 0800 uur, dan nog zou ik niet mee kunnen slapen omdat ik weet dat ik om 1100 wakker gehuild zou worden. En slapen met wekker tot 1045 zou me te kort zijn, dan val ik daarvan al niet in slaap... hahahahaha



Aju, gefeliciteerd met je behaalde examen! Dat is weer een to-do vakje doorgekrast! en wat doe jij toch veel, bezige bij!

En misschien een gek idee, maar vrienden van mij hebben hun kleine meid (nu 4) vanaf 8 maanden in een peuterbed met rekje gelegd, die had blauwe plekkern op haar voorhoofd van het ronddraaien in het ledikantje. Kindje slaapt al jaren heerlijk, is nu net naar een twijfelaar gegaan (geen porem natuurlijk, maar what the hell) Misschien is een groter bed iets voor Pluutje?

Wtf hij slaapt nog steeds. Laatste voeding was om 7 uur. Dit moet ie snachts dien!. Ik wacht nu als een zombie tot ie wakker wordt en ik kan voeden om daarna meteen naar de Starbucks te sjezen voor een café latte grande!!! I need koffie!

Ik weet zeker dat als ik nu nog ff m'n oogjes probeer dicht te doen dat ie wakker wordt. Dan ben ik nog moeierr als ik net in slaap ben dan dat ik wakker blijf, zucht... Haha