Zwanger
alle pijlers
Leven terwijl je kinderwens nog onvervuld is...
zondag 10 augustus 2014 om 18:11
Er zijn vast wel meer vrouwen in dezelfde situatie als ik... en daarom dit topic. Mijn man en ik hebben een grote kinderwens maar tot op heden... blijft een zwangerschap uit. Ik ben heel benieuwd hoe jullie daarmee omgaan. Hoe leef jij je leven terwijl je iedere maand hoopt dat het zo ver is? Praat je over je kinderwens met je familie, met je vriendinnen? Went het wachten op den duur of juist niet? Zit je met je vriend/man op 1 lijn of gaan jullie verschillend om met jullie kinderwens? Speelt je geloof een rol? Hoe ga je 'verder' met je leven omdat je nu eenmaal niet weet wanneer en of er een zwangerschap gaat komen...?
Al mijn vriendinnen hebben kinderen gekregen en ook mijn jongere zussen halen mij in... ik ben benieuwd wie er hier eens mee wil praten over dit soms lichte en soms zware onderwerp...
!
Al mijn vriendinnen hebben kinderen gekregen en ook mijn jongere zussen halen mij in... ik ben benieuwd wie er hier eens mee wil praten over dit soms lichte en soms zware onderwerp...
!
zondag 10 augustus 2014 om 18:14
Hoelang ben je al bezig? Bij mijn eerste duurde het 10 maanden. Dat vond ik al lang! Geduld is dan ook niet mijn sterkste kant... Mijn zussen en vriendinnen wisten wel dat we bezig waren. Ben nogal een open boek. Vertelde het ook de dag van positieve test gelijk! Ook aan opa's en oma's. Hoop dat je snel zwanger bent. Wachten duurt lang als je graag wilt!
zondag 10 augustus 2014 om 19:31
zondag 10 augustus 2014 om 20:44
Wij zijn ruim 4jaar bezig geweest, na 2jaar proberen werd het me teveel. Ik was er zo veel mee bezig dat mijn regelmatige cyclus soms wel ineens 45dagen duurde, toen ik uiteindelijk bij de gyn terecht kwam omdat ik al een aantal weken vloeide besloot ik dat het anders moest. Ik maakte mezelf gek.
Man en ik hebben er samen over gepraat en we besloten dat we heel gelukkig waren met het leven dat we op dat moment hadden. Mooie dromen voor de toekomst, fijne hobby' s, beide een goeie en leuke baan, noem maar op. We hadden geen kind 'nodig' om gelukkig te zijn, dat waren we al! Tuurlijk bleef ik elke maand stiekem hoop houden, maar ik deed geen ovulatietesten meer en hield niet meer de dag bij waarop ik ongesteld werd. Uiteindelijk zie je vanzelf wel dat het regelmatig is.
Probeer het los te laten, als het komt dan komt het en anders niet.. Klinkt makkelijk maar als je kijkt naar de dingen die je wél hebt ipv die je niet hebt én je gezond verstand gebruikt komt het wel goed.
Succes en geniet nog van je leven samen met je partner;)
Man en ik hebben er samen over gepraat en we besloten dat we heel gelukkig waren met het leven dat we op dat moment hadden. Mooie dromen voor de toekomst, fijne hobby' s, beide een goeie en leuke baan, noem maar op. We hadden geen kind 'nodig' om gelukkig te zijn, dat waren we al! Tuurlijk bleef ik elke maand stiekem hoop houden, maar ik deed geen ovulatietesten meer en hield niet meer de dag bij waarop ik ongesteld werd. Uiteindelijk zie je vanzelf wel dat het regelmatig is.
Probeer het los te laten, als het komt dan komt het en anders niet.. Klinkt makkelijk maar als je kijkt naar de dingen die je wél hebt ipv die je niet hebt én je gezond verstand gebruikt komt het wel goed.
Succes en geniet nog van je leven samen met je partner;)
zondag 10 augustus 2014 om 21:13
zondag 10 augustus 2014 om 21:37
ik heb zelf al een jaar of 3 een kinderwens, mijn vriend is sinds januari 'om'. Helaas laat mijn menstruatie erg lang op zich wachten, sinds januari ben ik gestopt met de pil. De eerste menstruatie had ik eind juni (dus 5 maanden later), daarna niet meer ongesteld geweest. Ik heb dus 3 jaar 'gewacht', nu hebben we besloten voor een kindje te gaan en werkt mijn lichaam niet lekker mee. Je kunt niet anders dan het accepteren en loslaten. Laat de dingen over je heen komen. Vriendinnen worden allemaal zwanger, sommige (ook) met de nodige ellende, sommigen zonder het uberhaupt te willen. Heel lastig, maar er is weinig aan te doen. Vergeleken met een boel verhalen ben ik nog helemaal niet lang bezig, maar ik vind het soms al best lastig. Ik probeer het gewoon langs me op te laten gaan, ik schiet er niks mee op als ik me er druk over ga maken. Soms makkelijker gezegd dan gedaan hoor, maar het gaat nog goed. Hoelang ben jij al bezig TO?
zondag 10 augustus 2014 om 21:46
Moeilijk hoor, hoe lang zijn jullie al bezig dan?
En natuurlijk kun je niet doorgaan alsof je geen kinderen zou willen. Ten eerste schreeuwt alles dat je wél wilt en daarbij zijn sommige keuzes echt lastig nemen als je niet weet of je zwanger zult zijn de maand erop. Denk aan werk/studie/langere vakanties/verbouwing in huis/wel of juist niet verhuizen/trouwen of later pas trouwen etc.
Ben je ook al bij een gynaecoloog geweest?
En natuurlijk kun je niet doorgaan alsof je geen kinderen zou willen. Ten eerste schreeuwt alles dat je wél wilt en daarbij zijn sommige keuzes echt lastig nemen als je niet weet of je zwanger zult zijn de maand erop. Denk aan werk/studie/langere vakanties/verbouwing in huis/wel of juist niet verhuizen/trouwen of later pas trouwen etc.
Ben je ook al bij een gynaecoloog geweest?
zondag 10 augustus 2014 om 21:57
Torina, hoe lang zijn jullie al bezig en hebben jullie al onderzoeken achter de rug? Dat vind ik op zich wel relevant, en maakt voor mij nogal verschil hoe je je eronder kan voelen.
Zelf praat ik er niet met familie over, heel soms in bedekte termen met vriendinnen. Viva forum biedt een beetje een uitlaatklep om open en transparant te kunnen zijn over onze situatie mbt kinderwens.
Sterkte....
Zelf praat ik er niet met familie over, heel soms in bedekte termen met vriendinnen. Viva forum biedt een beetje een uitlaatklep om open en transparant te kunnen zijn over onze situatie mbt kinderwens.
Sterkte....
maandag 11 augustus 2014 om 12:21
Wij zijn nu 7 maanden bezig.. Helemaal niet lang in vergelijking met vele andere vrouwen!
Feit is wel dat het langer duurt dan verwacht.. Heb een tijdje terug ook een topic geopend met de vraag voor tips om hiermee om te gaan..
Mij heeft accupunctuur erg geholpen, ik werd daar veel rustiger van en had minder hormoonschommelingen. Verder probeer ik echt te genieten van wat ik nu allemaal heb en mn geluk niet te laten afhangen van wel of geen kindje.. Ik ga nog flink op vakantie, kan nog sparen, uitslapen etc.. Dus zoeken naar alle voordelen tot nu.. En verder.. als het komt zijn we superblij, maar als het niet komt is dat gewoon mijn pad, zeg maar..
Hoop dat je er wat aan hebt en sterkte!
Feit is wel dat het langer duurt dan verwacht.. Heb een tijdje terug ook een topic geopend met de vraag voor tips om hiermee om te gaan..
Mij heeft accupunctuur erg geholpen, ik werd daar veel rustiger van en had minder hormoonschommelingen. Verder probeer ik echt te genieten van wat ik nu allemaal heb en mn geluk niet te laten afhangen van wel of geen kindje.. Ik ga nog flink op vakantie, kan nog sparen, uitslapen etc.. Dus zoeken naar alle voordelen tot nu.. En verder.. als het komt zijn we superblij, maar als het niet komt is dat gewoon mijn pad, zeg maar..
Hoop dat je er wat aan hebt en sterkte!
maandag 11 augustus 2014 om 12:29
Wij zijn vanaf december bezig en elke maand is het weer een teleurstelling... ik weet wel dat we vrij kort bezig zijn en ons nog geen zorgen hoeven te maken maar toch heb ik soms momenten dat ik t allemaal heel eng vind en bang ben dat het nooit gaat lukken... verder weer de familie bij ons van niks om niet de druk van erbij te hebben of vragen als : zijn jullie nog steeds bezig of lukt t niet... ed... heek frustreren afentoe.... maar nog steeds hoopvol op t wachtbankje... en anders vol goede moed en met testen en temperatuur meter naar de volgende ronden denk ik...
maandag 11 augustus 2014 om 13:21
Hier pas ronde 4 maar toch ook elke maand teleurstelling en hoop dat t volgende keer wel raak zal zijn. Mijn zus raakt al zwanger als ze naar haar man kijkt, en bij mijn moeder duurde het ook nooit lang dus had verwacht dat het bij mij ook 1e of 2e keer raak zou zijn maar zo werkt het helaas niet.. Geduld hebben en loslaten idd..
Succes!
Succes!
maandag 11 augustus 2014 om 13:33
Loslaten en dankbaar zijn voor alles wat je wèl hebt.
Ik heb het gewoon opgegeven, maar ben dan ook te oud nu.
Of i.i.g. m'n vrouw is te oud.
Er zijn ergere dingen dan geen kinderen krijgen. Een vriend van me wordt binnenkort blind. Een tumor moet weggehaald en daarna kan hij niet meer zien. En ja, het is een dooddoener, maar het plaatst dingen in perspectief.
Sommige mensen krijgen kinderen, andere mensen niet, of niet makkelijk.
Maar...
Je woont niet in Gaza of Oekraïne.
Je bent gezond en rijk genoeg om iedere dag voldoende te kunnen eten.
Je hebt een man die van je houdt.
Je hebt vrienden.
en vast nog veel meer.
Hoe meer je je focust op dat wat je niet hebt, hoe groter het wordt.
Ik heb het gewoon opgegeven, maar ben dan ook te oud nu.
Of i.i.g. m'n vrouw is te oud.
Er zijn ergere dingen dan geen kinderen krijgen. Een vriend van me wordt binnenkort blind. Een tumor moet weggehaald en daarna kan hij niet meer zien. En ja, het is een dooddoener, maar het plaatst dingen in perspectief.
Sommige mensen krijgen kinderen, andere mensen niet, of niet makkelijk.
Maar...
Je woont niet in Gaza of Oekraïne.
Je bent gezond en rijk genoeg om iedere dag voldoende te kunnen eten.
Je hebt een man die van je houdt.
Je hebt vrienden.
en vast nog veel meer.
Hoe meer je je focust op dat wat je niet hebt, hoe groter het wordt.
maandag 11 augustus 2014 om 13:35
Loslaten is bijna niet te doen..
Je bent er toch mee bezig, je wilt je kansen vergroten dus je gaat temperaturen of ovulatietesten doen..
Wat ik wel met mezelf heb afgesproken is; ik ga niks in de wacht zetten..
Wil ik een weekendje weg boeken, boek ik dat gewoon. Ik drink gewoon wijn en eet alles.. Sparen, zeker.. Maar ik ga niet alles aan de kant zetten voor een kind dat er nog niet is..
In die zin kun je het een plaats geven die niet zo prominent aanwezig is..
Maar loslaten.. Dat kan misschien wel nooit, denk ik!
Je bent er toch mee bezig, je wilt je kansen vergroten dus je gaat temperaturen of ovulatietesten doen..
Wat ik wel met mezelf heb afgesproken is; ik ga niks in de wacht zetten..
Wil ik een weekendje weg boeken, boek ik dat gewoon. Ik drink gewoon wijn en eet alles.. Sparen, zeker.. Maar ik ga niet alles aan de kant zetten voor een kind dat er nog niet is..
In die zin kun je het een plaats geven die niet zo prominent aanwezig is..
Maar loslaten.. Dat kan misschien wel nooit, denk ik!
maandag 11 augustus 2014 om 13:38
Loslaten kan nooit geheel natuurlijk, maar je kunt wel jezelf niet gek maken door elke dag er constant mee bezig te zijn en alles te doen wat "de kansen zou vergroten". Elke maand nieuwe ronden nieuwe kansen, en als het niet lukt zal daar wel een reden voor zijn... Probeer er kalm onder te blijven want stress werkt sowieso averechts..
maandag 11 augustus 2014 om 13:41
quote:Doortjee schreef op 11 augustus 2014 @ 13:35:
Maar loslaten.. Dat kan misschien wel nooit, denk ik!
Op een gegeven moment moet je wel.
En als je tegen je zelf zegt dat het niet kan, dan is dat ook zo.
Maar je kan heel bewust aan iets anders denken als het in je hoofd weer gaat malen. Hoe vaker je dat doet, hoe makkelijker het gaat.
Maar loslaten.. Dat kan misschien wel nooit, denk ik!
Op een gegeven moment moet je wel.
En als je tegen je zelf zegt dat het niet kan, dan is dat ook zo.
Maar je kan heel bewust aan iets anders denken als het in je hoofd weer gaat malen. Hoe vaker je dat doet, hoe makkelijker het gaat.
maandag 11 augustus 2014 om 13:42
quote:noreservations schreef op 11 augustus 2014 @ 13:33:
Loslaten en dankbaar zijn voor alles wat je wèl hebt.
Ik heb het gewoon opgegeven, maar ben dan ook te oud nu.
Of i.i.g. m'n vrouw is te oud.
Er zijn ergere dingen dan geen kinderen krijgen. Een vriend van me wordt binnenkort blind. Een tumor moet weggehaald en daarna kan hij niet meer zien. En ja, het is een dooddoener, maar het plaatst dingen in perspectief.
Sommige mensen krijgen kinderen, andere mensen niet, of niet makkelijk.
Maar...
Je woont niet in Gaza of Oekraïne.
Je bent gezond en rijk genoeg om iedere dag voldoende te kunnen eten.
Je hebt een man die van je houdt.
Je hebt vrienden.
en vast nog veel meer.
Hoe meer je je focust op dat wat je niet hebt, hoe groter het wordt.Very, very true!!
Loslaten en dankbaar zijn voor alles wat je wèl hebt.
Ik heb het gewoon opgegeven, maar ben dan ook te oud nu.
Of i.i.g. m'n vrouw is te oud.
Er zijn ergere dingen dan geen kinderen krijgen. Een vriend van me wordt binnenkort blind. Een tumor moet weggehaald en daarna kan hij niet meer zien. En ja, het is een dooddoener, maar het plaatst dingen in perspectief.
Sommige mensen krijgen kinderen, andere mensen niet, of niet makkelijk.
Maar...
Je woont niet in Gaza of Oekraïne.
Je bent gezond en rijk genoeg om iedere dag voldoende te kunnen eten.
Je hebt een man die van je houdt.
Je hebt vrienden.
en vast nog veel meer.
Hoe meer je je focust op dat wat je niet hebt, hoe groter het wordt.Very, very true!!
maandag 11 augustus 2014 om 13:50
Naar mijn mening zal ik een kinderwens pas helemaal kunnen loslaten als ik zeker weet dat die mogelijkheid er niet meer is..
Je kunt wel de obsessie loslaten en je leven niet meer in de wacht zetten, of je kunt er minder mee bezig zijn om je kansen te vergroten en het proberen gewoon te laten gebeuren..
Maar zolang je zoiets groots hebt als een kinderwens zit loslaten er niet in, denk ik..
Ook niet als ik zou proberen mijn gedachten te vervangen door anderen!
Als ik geen keuze meer heb, ja.. maar zolang er nog die hoop is, nee! Maar dat is ieder voor zich..
Je kunt wel de obsessie loslaten en je leven niet meer in de wacht zetten, of je kunt er minder mee bezig zijn om je kansen te vergroten en het proberen gewoon te laten gebeuren..
Maar zolang je zoiets groots hebt als een kinderwens zit loslaten er niet in, denk ik..
Ook niet als ik zou proberen mijn gedachten te vervangen door anderen!
Als ik geen keuze meer heb, ja.. maar zolang er nog die hoop is, nee! Maar dat is ieder voor zich..
dinsdag 12 augustus 2014 om 21:19
Gaaf, dankjewel voor jullie reacties tot nu toe! Er zit veel in jullie reacties waar ik me in kan vinden.
Wij zijn nu meer dan een jaar bezig en aan de ene kant ben ik minder verwachtingsvol geworden; er zijn al veel maanden over heen gegaan dat het simpelweg niet zo was. Ik hoor niet bij de statistieken waarvan 80% in het eerste jaar zwanger wordt. En dat is wel even slikken... Aan de andere kant kan het zijn dat een zwangerschap er wel spontaan in zit, wie weet volgende maand al. Dus ergens wil ik nog niet aan een bezoek aan de huisarts, maar wie weet gaan we het toch een keer plannen om uit te sluiten dat er medisch iets mis is.
Ik realiseer me ook steeds meer hoe ontzettend rijk ik ben. Inderdaad, ik leef niet in Irak waar zoveel gruwelijke dingen gebeuren deze dagen. Ik heb geweldige vriendschappen in mijn leven. Ik geniet van mijn werk, van tijd om lekker te schilderen en te fotograferen. Ja, ik ben al heel rijk. Oók met de kinderen van mijn familie en vrienden die ook deel uit maken van mijn leven.
Dus ja, ik denk dat het een verschil maakt met hoe lang je al bezig bent met je kinderwens, of je al veel medische onderzoeken hebt meegemaakt en alle verwachtingen die dan mee gaan spelen. En welke plek een kind in gedachten al heeft in je leven..
Toch vind ik het ook wel spannend om er met familie en vrienden over te gaan praten. Maar ook wel weer gaaf om hen mee te nemen in ons leven net zoals je dat met andere belangrijke dingen doet toch? De paar keer dat ik het heb gedaan kwamen er een paar hele mooie gesprekken uit waarin de ander haar kwetsbaarheid liet zien op een ander vlak. Terwijl het echte meevoelen waarschijnlijk het grootst is als de ander het gemis van het uitblijven van een zwangerschap ook heeft ervaren.. Hoe is dat voor jullie geweest wanneer je het aankaartte?
Ik heb in mijn omgeving dus geen mensen die in een soortgelijke situatie zitten, daarom vind ik jullie reacties echt waardevol, bedankt!
Wij zijn nu meer dan een jaar bezig en aan de ene kant ben ik minder verwachtingsvol geworden; er zijn al veel maanden over heen gegaan dat het simpelweg niet zo was. Ik hoor niet bij de statistieken waarvan 80% in het eerste jaar zwanger wordt. En dat is wel even slikken... Aan de andere kant kan het zijn dat een zwangerschap er wel spontaan in zit, wie weet volgende maand al. Dus ergens wil ik nog niet aan een bezoek aan de huisarts, maar wie weet gaan we het toch een keer plannen om uit te sluiten dat er medisch iets mis is.
Ik realiseer me ook steeds meer hoe ontzettend rijk ik ben. Inderdaad, ik leef niet in Irak waar zoveel gruwelijke dingen gebeuren deze dagen. Ik heb geweldige vriendschappen in mijn leven. Ik geniet van mijn werk, van tijd om lekker te schilderen en te fotograferen. Ja, ik ben al heel rijk. Oók met de kinderen van mijn familie en vrienden die ook deel uit maken van mijn leven.
Dus ja, ik denk dat het een verschil maakt met hoe lang je al bezig bent met je kinderwens, of je al veel medische onderzoeken hebt meegemaakt en alle verwachtingen die dan mee gaan spelen. En welke plek een kind in gedachten al heeft in je leven..
Toch vind ik het ook wel spannend om er met familie en vrienden over te gaan praten. Maar ook wel weer gaaf om hen mee te nemen in ons leven net zoals je dat met andere belangrijke dingen doet toch? De paar keer dat ik het heb gedaan kwamen er een paar hele mooie gesprekken uit waarin de ander haar kwetsbaarheid liet zien op een ander vlak. Terwijl het echte meevoelen waarschijnlijk het grootst is als de ander het gemis van het uitblijven van een zwangerschap ook heeft ervaren.. Hoe is dat voor jullie geweest wanneer je het aankaartte?
Ik heb in mijn omgeving dus geen mensen die in een soortgelijke situatie zitten, daarom vind ik jullie reacties echt waardevol, bedankt!
woensdag 13 augustus 2014 om 16:31
Wij zijn ruim vier jaar bezig geweest. Ik heb in die jaren een aantal vroege miskramen gehad, maar er is ook periode van twee jaar geweest dat ik helemaal niet zwanger werd. En loslaten, dat heb ik geprobeerd. Vakanties ook. Nieuwe baan ook. Hond aangeschaft. Gepraat hebt ik vooral met mijn moeder. Minder met vriendinnen, omdat zij ook allemaal zwanger werden en ik niemand het idee wilde geven dat ik het hen niet zou gunnen. Als iemand er naar vroeg dan gaf ik er wel antwoord op, maar na een aantal jaar vroeg niemand er ook nog naar. Nu ik dan na ruim vier jaar zwanger ben, reageerden mensen ook heel verrast. Ze hadden het niet meer gedacht. Ik heb het heel moeilijk gehad. De leegte, het verdriet, het drong zich soms enorm en overheersend aan me op. Het deed zoveel pijn. Ik probeerde te accepteren dat het zo was en dat dit nu eenmaal bij mijn leven hoorde, maar op sommige momenten kon ik het niet goed dragen. En op andere momenten hervatte ik me weer.
Ik heb een andere mening over loslaten. Soms is het wel iets medisch. Bij mij bleek het uiteindelijk om een eigenlijk niet zo'n heel groot probleem te gaan. Ik heb een behandeling daarvoor gehad en meteen daarna was ik zwanger. Ik heb altijd, altijd het gevoel gehad dat er iets niet goed zat, ook toen er aanvankelijk werd gezegd dat ik onverklaarbaar verminderd vruchtbaar was en de vroege miskramen werden afgedaan als pech. Ik ben na een zoektocht bij een zeer goede arts terecht gekomen, die net als ik dacht dat er ergens iets niet goed zat. Dit is na lang zoeken en veel proberen gevonden. Als ik het los had gelaten en de laatste ingreep niet had gehad, was ik nooit blijvend zwanger geworden.
Ik heb een andere mening over loslaten. Soms is het wel iets medisch. Bij mij bleek het uiteindelijk om een eigenlijk niet zo'n heel groot probleem te gaan. Ik heb een behandeling daarvoor gehad en meteen daarna was ik zwanger. Ik heb altijd, altijd het gevoel gehad dat er iets niet goed zat, ook toen er aanvankelijk werd gezegd dat ik onverklaarbaar verminderd vruchtbaar was en de vroege miskramen werden afgedaan als pech. Ik ben na een zoektocht bij een zeer goede arts terecht gekomen, die net als ik dacht dat er ergens iets niet goed zat. Dit is na lang zoeken en veel proberen gevonden. Als ik het los had gelaten en de laatste ingreep niet had gehad, was ik nooit blijvend zwanger geworden.
woensdag 13 augustus 2014 om 17:45
Eigenlijk ligt het er echt aan wat je zelf wilt. Je geeft aan dat je twijfelt of je naar de huisarts gaat, wij hebben dat juist vrij snel gedaan (misschien wel te snel!), maar het gaf ons rust. Ook kwamen we er daardoor achter dat er een reden was dat het niet direct lukte, maar dat die niet onoverkomelijk was. We zijn bij een gynaecoloog beland, en waren binnen 2 maanden na die eerste afspraak zwanger (met een beetje hulp).
Sommige mensen ervaren het als stressvol om die 'molen' in te gaan, ons gaf het wat controle en rust, en het was blijkbaar ook net dat zetje dat we nodig hadden. Ik ben nu 35 weken zwanger, en daar droomde ik een jaar geleden nog van!
Maar dat is echt hoe je er zelf in staat Bij een tweede zullen wij ook niet zo snel meer voor die stap kiezen, niet omdat het niet bevallen is, maar we weten wel dat op een natuurlijke manier zwanger raken wel kán, en dat geeft ook weer rust.
Je kunt ook klein beginnen; laat je man een zaadtest doen via de huisarts bijv. Je hoeft je nog niet door te laten verwijzen gelijk.
Heb je zelf een regelmatige cyclus? Je kunt gaan temperaturen om te kijken of je een eisprong hebt, als je een regelmatige cyclus hebt en eisprong, weet je in ieder geval dat ook dát goed zit..
maar oke, dit was natuurlijk je vraag niet... maar hoe je dus omgaat met die emoties is ieder voor zich. Wij gingen gewoon verder met ons leven, planden verre reizen, ik dronk 'gewoon' alcohol totdat ik positief testte, enz. Wij bespraken de kinderwens nog niet met familie, maar het had ook niet heel veel langer moeten duren denk ik.
Sommige mensen ervaren het als stressvol om die 'molen' in te gaan, ons gaf het wat controle en rust, en het was blijkbaar ook net dat zetje dat we nodig hadden. Ik ben nu 35 weken zwanger, en daar droomde ik een jaar geleden nog van!
Maar dat is echt hoe je er zelf in staat Bij een tweede zullen wij ook niet zo snel meer voor die stap kiezen, niet omdat het niet bevallen is, maar we weten wel dat op een natuurlijke manier zwanger raken wel kán, en dat geeft ook weer rust.
Je kunt ook klein beginnen; laat je man een zaadtest doen via de huisarts bijv. Je hoeft je nog niet door te laten verwijzen gelijk.
Heb je zelf een regelmatige cyclus? Je kunt gaan temperaturen om te kijken of je een eisprong hebt, als je een regelmatige cyclus hebt en eisprong, weet je in ieder geval dat ook dát goed zit..
maar oke, dit was natuurlijk je vraag niet... maar hoe je dus omgaat met die emoties is ieder voor zich. Wij gingen gewoon verder met ons leven, planden verre reizen, ik dronk 'gewoon' alcohol totdat ik positief testte, enz. Wij bespraken de kinderwens nog niet met familie, maar het had ook niet heel veel langer moeten duren denk ik.
