Mannen en praten over lastiger zwanger worden

04-02-2013 09:11 18 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik kon maar geen goede topicnaam bedenken.

Mijn man en ik zijn begonnen aan zwanger worden. Ik heb pcos dus dat maakt dat het waarschijnlijk een wat langer traject wordt.

Hij wil heel graag kinderen, doet extra zijn best op de 'speciale' dagen. Maar afgezien dat hij het er met zijn vrienden over heeft lijkt hij zich helemaal geen zorgen te maken.

Op dit forum zie ik alleen maar vrouwen en ik kan me niet zo snel een forum bedenken waar mannen bij elkaar komen om over zwanger worden te praten. Terwijl het voor een man ook gigantisch is om papa te worden. Ik vroeg me af hoe dat bij jullie zit.

Houd ie zich rustig, stil om het je niet moeilijker te maken? Zitten mannen nu eenmaal zo in elkaar? Is hij actief (pro-actief) betrokken bij het proces (zelf data bijhouden, dingen uitzoeken enz) of ondersteunend, meelevend enzv maar wacht ie af...of is er nog een optie...

Ik ben benieuwd!
Alle reacties Link kopieren
Eigen ervaring: papa worden is gigantisch maar volgens mij pas vanaf het moment dat de kleine geboren is. Daarvoor en zeker voor het zwanger zijn is het toch vooral een vrouwending om alles uit te pluizen en er steeds mee bezig te zijn.
quote:lagje schreef op 04 februari 2013 @ 09:11:

Ik kon maar geen goede topicnaam bedenken.

Mijn man en ik zijn begonnen aan zwanger worden. Ik heb pcos dus dat maakt dat het waarschijnlijk een wat langer traject wordt.

Hij wil heel graag kinderen, doet extra zijn best op de 'speciale' dagen. Maar afgezien dat hij het er met zijn vrienden over heeft lijkt hij zich helemaal geen zorgen te maken.

Op dit forum zie ik alleen maar vrouwen en ik kan me niet zo snel een forum bedenken waar mannen bij elkaar komen om over zwanger worden te praten. Terwijl het voor een man ook gigantisch is om papa te worden. Ik vroeg me af hoe dat bij jullie zit.

Houd ie zich rustig, stil om het je niet moeilijker te maken? Zitten mannen nu eenmaal zo in elkaar? Is hij actief (pro-actief) betrokken bij het proces (zelf data bijhouden, dingen uitzoeken enz) of ondersteunend, meelevend enzv maar wacht ie af...of is er nog een optie...

Ik ben benieuwd!



En, moet ie zich zorgen maken dan?

Een man beleeft het heel anders dan een vrouw, lijkt mij ook normaal. Dat jij erover praat is prima, maar zorg dat andere zaken ook je belangstelling houden. Er is nog steeds meer in het leven nl.
Als man is verminderde vruchtbaarheid van je huidige vrouw in principe geen belemmering om nageslacht te produceren; je kunt immers een andere (vruchtbare) vrouw zoeken.



Wat echter veel nadrukkelijker aanwezig is, is het feit dat je als man altijd voor 100% afhankelijk bent van een vrouw om nageslacht te kunnen produceren. Dus zijn de verwachtingen lager.
Alle reacties Link kopieren
Mijn man was ervan dacht dat hij verminderd vruchtbaar was (eerdere ervaringen) en was er dan ook van overtuigd dat het lang, misschien wel jaren zou gaan duren. Ik maakte me veel minder zorgen en had juist altijd het gevoel dat ik snel zwanger zou worden.

Behalve dat hij dacht dat het lang zou duren en misschien helemaal geen vader kon worden, deed hij vrij zorgeloos. Terwijl ik toch met veel dingen bezig was (wat als etc.).

Uiteindelijk werd ik binnen 1 maand zwanger (en lijkt er dus geen vruchtbaarheidsprobleem :p), maar ik ben echt diegene die zich er het meest mee bezighoudt. Hij is enorm blij, gaat mee naar de afspraken en heeft een aantal verbeteringen voor huis en tuin bedacht. Maar qua zwangerschap, informatie en na de bevalling, ben ik echt diegene die dat uitzoekt en zich daarmee bezighoudt. Van wat ik in mijn omgeving zie, is dat ook vrij normaal
Alle reacties Link kopieren
Wij zaten iets later in het medische traject dan vrienden van ons. Dus af en toe ging het daar wel over. In beperkt gezelschap dan en dan meer van: nou daar liep ik met dat potje haha. Maar ik weet dat ze er met z'n tweeen ook vaak genoeg heel serieus over hadden. Wat ze er dan precies over zeiden, weet ik niet, maar ik weet dat ze wel veel steun aan elkaar hadden. Ik denk dat het vaak onderschat word. Sommige mannen willen heel graag kinderen en ook heel graag met 1 bepaalde vrouw en als dat dan niet lukt gaat de aandacht vaak naar de vrouw, maar mannen kunnen zich daar net zo rot onder voelen als vrouwen. Vaak houden ze zich groot voor hun vrouw en de rest van de wereld, omdat ze nu eenmaal man zijn of dat ze hun vrouw willen steunen.
Hmm bij fora over stoppen met roken zie je weer wel veel mannen dus heg js niet zo dat ze het internet niet kunnen vinden. Ik denk dt mannen toch meer neigen tot praktische oplossingdn en geen nut zien in 'gepraat' dat nergens toe leidt.



Er zijn natuurlijk ook genoeg vrouwen die hun zorgen níet delen op fora, ik snap er zelf ook geen hout van. Zou nooit een 'steungroepje' zoeken op internet. Misschien omdat jij er middenin zit denk je dat het barst va de interndtsteungroepjes, dat valt volgens mij sowieso wel mee en het is vaak een beperkt groepje vaste gebruikers.
Alle reacties Link kopieren
Je mag niet de hele op qouten reizende. Staat in de huisregels.....
Interessant Amand! Klinkt wel logisch... de man is sowieso al afhankelijk van de vrouw voor zijn kinderwens dus de verwachtingen zijn lager voor een man. Ik hoor inderdaad nooit mannen zo resoluut praten over kinderwens als vrouwen, zo van ik moet en zal kinderen en dat gaat gebeuren. Er is natuurlijk altijd het voorbehoud van een vrouw vinden. Misschien dat ze er daarom van nature wat anders in staan. Dat het hele proces minder van hen zelf is tot het kind er is.
Alle reacties Link kopieren
quote:ambrosia9 schreef op 04 februari 2013 @ 09:15:

Eigen ervaring: papa worden is gigantisch maar volgens mij pas vanaf het moment dat de kleine geboren is. Daarvoor en zeker voor het zwanger zijn is het toch vooral een vrouwending om alles uit te pluizen en er steeds mee bezig te zijn.ook mijn ervaring, een man wordt niet zwanger, het wordt pas echt, als de baby in de wieg ligt
Hangt er ook vanaf hoe lang jullie ermee bezig zijn lijkt me. Een paar maanden kan voor een vrouw lang duren omdat je er veel mee bezig bent. Voor een man kan dat veel korter zijn.
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend was lief en betrokken bij het hele IVF proces, maar het was wel duidelijk iets wat met MIJ gebeurde (ik was ook de reden), net als het uiteindelijke zwanger zijn. Let wel, ik kan me geen lievere en ondersteunender man bedenken, maar het blijft toch een beetje een ver van zn bed show, het gebeurt in mijn lijf.

Nu ik elk moment kan gaan bevallen, en hij bij de bevalling een actieve rol kan gaan spelen, verbaast hij zich er soms over wat ik allemaal al weet en waarop ik me ingelezen heb. "waarom weet ik dat niet??" vraagt ie dan Tja, dan moet je je inlezen. En dat doet ie nu dan ook, echt heel lief. Het wordt nu pas echt ECHT voor hem, omdat er nu ook een echte taak voor hem ligt. Mij op tijd naar het ziekenhuis krijgen bijvoorbeeld, met de juiste spullen, de verloskundige bellen en wanneer dan, dat soort dingen.



Ook bij het stuk voor de IVF waar we nog zelf probeerden, was hij er flink minder mee bezig dan ik, maar ook dat is logisch, als vrouw voel je (of hoop je te voelen) allerlei dingen in je lijf..
Alle reacties Link kopieren
Tof zoveel reacties!

Ik bedacht me ook dat een vriend van mij die geen kinderen kan krijgen, daar wel veel mee bezig is. Dus misschien zit er bij mannen (hopelijk onbewust) wel dat mechanisme wat Armand zegt. En het is natuurlijk iets wat in mijn lijf gebeurt....daartegenover staat wel dat mijn man bijvoorbeeld wel weken kan praten en dingen uitzoeken voor iets wat hij volgend jaar wil gaan kopen en nu voor aan het sparen is.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat dit heel normaal mannengedrag is. Net als de meeste anderen zeggen.

Mijn man was ook zo. Wat zeg ik ik ben nu zwanger van de tweede en hij houdt zich weer niet echt met de zwangerschap bezig, alleen met de praktische dingen. Aangezien het met de eerste helemaal goed is gekomen, maak ik mij daar niet druk om. Ikzelf vind zwanger zijn ook maar een abstrakt iets. Kan mij nu weer niet echt voorstellen dat er over een paar weken echt een nieuwe baby is.
Mijn man was destijds wel actief met het zoeken naar informatie, en tijdens gesprekken met specialisten. Maar in het alledaagse leven was hij er niet zo mee bezig. Ik heb het hem wel eens gevraagd in een wat minder moment van mijzelf, toen kreeg ik als antwoord dat de meeste mannen er weinig ervaring mee hadden. Dat zijn vrienden toch maar met wat oneliners of zeer voor de hand liggende opmerkingen zouden komen. En dat hij er geen behoefte aan had om dat met wildvreemden te bespreken.
Alle reacties Link kopieren
Mijn man kwam juist thuis met een pak ovulatietests, omdat hij hoopt dat ik dan sneller zwanger ben! We zijn nog maar drie maanden echt actief aan het proberen, maar wel een superlief gebaar!



Ik heb wel gezegd dat ik de tests ga gebruiken (dat doe ik nu ook) maar dat als ze op zijn we het gewoon zonder proberen, omdat die dingen echt veel geld kosten!



Hij vraagt nu iedere ochtend of ik getest heb en wat de uitslag is!!



Maar echt verder erover praten doet hij weinig!
Alle reacties Link kopieren
Wij zijn nu een jaar gestopt met de pil. Ik mocht tegen niemand zeggen dat ik gestopt was van mijn vriend omdat hij bang was dat we zielig gevonden zouden worden als het niet snel zou lukken. Na een hele periode hier een heel gesprek met hem over gehad dat ik behoefte had dat ik er met bepaalde mensen over kon praten. Uiteindelijk kreeg ik hier goedkeuring voor ;) nu het hek van de dam is begint hij er opeens over! Terwijl ik nu zoiets heb van jamaar... Hij praat er iig over met een vriend van hem die bezig zijn met ivf en dat vind ik wel erg fijn. Op advies van de huisarts zijn we deze maand begonnen met tempraturen.
Alle reacties Link kopieren
Nog een kleine toevoeging, de angst van mijn vriend dat het lang kan duren komt bij mijn ouders weg. Zeven jaar over mij gedaan en toen nog eens zeven over mijn broertje

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven