Zwanger
alle pijlers
miskraam.. en nu afwachten
vrijdag 20 mei 2011 om 21:08
Helaas hebben we vorige week bij de 2e echo te horen gekregen dat er geen hartje te zien was. Het vruchtje was gestopt met groeien met 10 weken. De klap kwam hard aan. Nu na een tijdje kan ik het wel accepteren en een plekje geven.
Alleen nu... afwachten op een natuurlijke miskraam of een curettage? Ik heb de eerste dagen zoiets gehad van, we zien het wel. Nu duurt het langer en langer. Iedereen vraagt aan me of ik al een beslissing heb genomen. Niet dus. Ik ben ook gewoon weer gaan werken. Ben echt nog niet mezelf maar de afleiding doet me goed. Een miskraam via de natuurlijke weg zie ik ook niet zitten maar een curettage? Pfoe ik dat zie ik helemaal niet zitten. Het is gewoon een waardeloze keuze.
Vandaag best een vrolijke dag gehad, lekker thuis met onze dochter. Heb het gewoon fijn gehad en soms... soms vergat ik het even. En dan ineens dacht ik: Oh het moet er nog uit.
Mijn vriend moet het nodige regelen op zijn werk als hij een dag vrij moet nemen als we voor een curettage naar het ziekenhuis ga. Die begint nu ook al. Weet ik het al? Moeten we niet gewoon een afspraak maken. Niet dwingend hoor maar ik voel toch gedwongen tot een keuze.
Wie kan me helpen. Misschien iemand goeie raad die me over de streep trekt. Misschien goeie inzichten? Ervaringsdeskundigen?
Alleen nu... afwachten op een natuurlijke miskraam of een curettage? Ik heb de eerste dagen zoiets gehad van, we zien het wel. Nu duurt het langer en langer. Iedereen vraagt aan me of ik al een beslissing heb genomen. Niet dus. Ik ben ook gewoon weer gaan werken. Ben echt nog niet mezelf maar de afleiding doet me goed. Een miskraam via de natuurlijke weg zie ik ook niet zitten maar een curettage? Pfoe ik dat zie ik helemaal niet zitten. Het is gewoon een waardeloze keuze.
Vandaag best een vrolijke dag gehad, lekker thuis met onze dochter. Heb het gewoon fijn gehad en soms... soms vergat ik het even. En dan ineens dacht ik: Oh het moet er nog uit.
Mijn vriend moet het nodige regelen op zijn werk als hij een dag vrij moet nemen als we voor een curettage naar het ziekenhuis ga. Die begint nu ook al. Weet ik het al? Moeten we niet gewoon een afspraak maken. Niet dwingend hoor maar ik voel toch gedwongen tot een keuze.
Wie kan me helpen. Misschien iemand goeie raad die me over de streep trekt. Misschien goeie inzichten? Ervaringsdeskundigen?
zaterdag 21 mei 2011 om 21:32
quote:eenelfje schreef op 20 mei 2011 @ 23:32:
(Je man hoeft niet de hele dag vrij te nemen voor jouw curretage hoor, als je narcose krijgt dan moet ie wachten tot je wakker bent en als je ruggeprik krijgt duurt het zeker 4 of 5 uur voordat je weer helemaal gevoel hebt in je benen en je weg mag. Mijn man bracht mij gewoon in de ochtend en ging weer werken, tegen de tijd dat mijn ruggeprik was uitgewerkt was hij klaar met werken en kwam ie naar het ziekenhuis). Sja je ligt wel ff alleen dan maar ja.....boekje erbijNou... ik zou op zo'n dag echt niet alleen willen liggen, hoor! Nog geen kwartiertje. Ik had zijn steun toch wel dubbel en dwars nodig. Mijn man was trouwens ook echt niet in staat om te werken, die was er psychisch erger aan toe dan ikzelf.
Lieveleen: goed besluit, hoor. Heel veel sterkte! Houd je ons op de hoogte?
(Je man hoeft niet de hele dag vrij te nemen voor jouw curretage hoor, als je narcose krijgt dan moet ie wachten tot je wakker bent en als je ruggeprik krijgt duurt het zeker 4 of 5 uur voordat je weer helemaal gevoel hebt in je benen en je weg mag. Mijn man bracht mij gewoon in de ochtend en ging weer werken, tegen de tijd dat mijn ruggeprik was uitgewerkt was hij klaar met werken en kwam ie naar het ziekenhuis). Sja je ligt wel ff alleen dan maar ja.....boekje erbijNou... ik zou op zo'n dag echt niet alleen willen liggen, hoor! Nog geen kwartiertje. Ik had zijn steun toch wel dubbel en dwars nodig. Mijn man was trouwens ook echt niet in staat om te werken, die was er psychisch erger aan toe dan ikzelf.
Lieveleen: goed besluit, hoor. Heel veel sterkte! Houd je ons op de hoogte?
zaterdag 21 mei 2011 om 21:37
quote:blogbabe schreef op 21 mei 2011 @ 21:32:
[...]
Nou... ik zou op zo'n dag echt niet alleen willen liggen, hoor! Nog geen kwartiertje. Ik had zijn steun toch wel dubbel en dwars nodig. Mijn man was trouwens ook echt niet in staat om te werken, die was er psychisch erger aan toe dan ikzelf.
Lieveleen: goed besluit, hoor. Heel veel sterkte! Houd je ons op de hoogte?
Dat is per persoon verschillend hoor blog...
vriendin bracht me naar het ziekenhuis ( ik mocht van haar niet met de bus ). man heeft gewoon heel de dag gewerkt.
en ging na het avondeten gewoon naar zaalvoetbal ...
[...]
Nou... ik zou op zo'n dag echt niet alleen willen liggen, hoor! Nog geen kwartiertje. Ik had zijn steun toch wel dubbel en dwars nodig. Mijn man was trouwens ook echt niet in staat om te werken, die was er psychisch erger aan toe dan ikzelf.
Lieveleen: goed besluit, hoor. Heel veel sterkte! Houd je ons op de hoogte?
Dat is per persoon verschillend hoor blog...
vriendin bracht me naar het ziekenhuis ( ik mocht van haar niet met de bus ). man heeft gewoon heel de dag gewerkt.
en ging na het avondeten gewoon naar zaalvoetbal ...
zaterdag 21 mei 2011 om 21:42
zondag 22 mei 2011 om 01:49
Vond je dat niet erg dan Yamuna?
Ik had bloedverlies met 11 weken en op de echo bleek dat hij al gestopt was met 7 weken.
Dag erna had ik de echte miskraam, was wel even pijnlijk, wat krampen,een soort perswee en toen kwam het.
Nog een dagje suf gevoeld en natuurlijk verdrietig.
Ik was er blij mee zo,kan me voorstellen dat je zo'n curretage niks vind.
Ik heb dus 4 weken er mee gelopen en toen is het vanzelf gekomen, maar ja, ik wist natuurlijk niet dat het al niet meer leefde.
Hoe lang mag je eigenlijk afwachten?
iig veel sterkte! Laat het verdriet over je heen komen. Het is zwaar, maar het slijt.
Ik had bloedverlies met 11 weken en op de echo bleek dat hij al gestopt was met 7 weken.
Dag erna had ik de echte miskraam, was wel even pijnlijk, wat krampen,een soort perswee en toen kwam het.
Nog een dagje suf gevoeld en natuurlijk verdrietig.
Ik was er blij mee zo,kan me voorstellen dat je zo'n curretage niks vind.
Ik heb dus 4 weken er mee gelopen en toen is het vanzelf gekomen, maar ja, ik wist natuurlijk niet dat het al niet meer leefde.
Hoe lang mag je eigenlijk afwachten?
iig veel sterkte! Laat het verdriet over je heen komen. Het is zwaar, maar het slijt.
zondag 22 mei 2011 om 10:45
zondag 22 mei 2011 om 11:26
ooooh man ik word gek van mezelf.
ben helemaal niet mezelf. echt bloedchagrijnig, (mijn vriend heeft het maar zwaar)...
best veel buikpijn de afgelopen nacht, dacht dat het toch vanzelf zou komen. En toen werd ik ineens weer bang! Heb me nu ingesteld op curettage dat ik de natuurlijke weg me ineens bang maakte....pfffff.....
het helpt ook niet echt dat peuterdochter niet zo lekker in haar vel zit, die piept vanochtend zo, kan ik niet hebben...
(sorry voor deze ego-post)
ben helemaal niet mezelf. echt bloedchagrijnig, (mijn vriend heeft het maar zwaar)...
best veel buikpijn de afgelopen nacht, dacht dat het toch vanzelf zou komen. En toen werd ik ineens weer bang! Heb me nu ingesteld op curettage dat ik de natuurlijke weg me ineens bang maakte....pfffff.....
het helpt ook niet echt dat peuterdochter niet zo lekker in haar vel zit, die piept vanochtend zo, kan ik niet hebben...
(sorry voor deze ego-post)
zondag 22 mei 2011 om 11:49
@Lieveleen, heftig he? Al die gevoelens/onzekerheden én hormonen gieren door je lichaam. Je dochter voelt waarschijnlijk haarfijn aan dat haar mama zichzelf niet is en reageert op haar manier. Ik wil je veel sterkte wensen, fijn dat je al een beslissing genomen hebt. Ik heb 2 miskramen gehad, bij de eerste werd het een curettage en bij de tweede kwam het vanzelf. Als je nog advies wil of vragen hebt? Sterkte, het komt goed.
zondag 22 mei 2011 om 14:04
quote:Yamuna schreef op 21 mei 2011 @ 21:37:
[...]
Dat is per persoon verschillend hoor blog...
vriendin bracht me naar het ziekenhuis ( ik mocht van haar niet met de bus ). man heeft gewoon heel de dag gewerkt.
en ging na het avondeten gewoon naar zaalvoetbal ...Je hebt gelijk, dat kan heel verschillend zijn! Dat zie ik nu ook wel thuis hoor. Blogman is het al min of meer 'vergeten' en kijkt positiever naar de toekomst. Ik denk soms: als alles goed was gegaan was ik nu lekker zwanger en al bijna uitgerekend. Blogman denkt dat soort dingen helemaal niet. Ik kan soms in de slachtofferrol gaan hangen. Hij heeft dat stukken minder.
[...]
Dat is per persoon verschillend hoor blog...
vriendin bracht me naar het ziekenhuis ( ik mocht van haar niet met de bus ). man heeft gewoon heel de dag gewerkt.
en ging na het avondeten gewoon naar zaalvoetbal ...Je hebt gelijk, dat kan heel verschillend zijn! Dat zie ik nu ook wel thuis hoor. Blogman is het al min of meer 'vergeten' en kijkt positiever naar de toekomst. Ik denk soms: als alles goed was gegaan was ik nu lekker zwanger en al bijna uitgerekend. Blogman denkt dat soort dingen helemaal niet. Ik kan soms in de slachtofferrol gaan hangen. Hij heeft dat stukken minder.
dinsdag 24 mei 2011 om 22:32
Morgenochtend eerst gesprek met gyn. Daarna waarsch curettage. Het gaat wel redelijk. Ben niet mezelf, heel lichtgeraakt en snel in tranen. Wel 2 dagen gewerkt, was goed voor de afleiding maar ook gek. Mijn collega's weten er van. En daardoor werd ik steeds onderwerp van gesprek. Dat was echt goedbedoeld maar dat past helemaal niet bij mij, wil niet constant over mezelf praten.
Op naar morgen dus. Vind het echt heel spannend.
Op naar morgen dus. Vind het echt heel spannend.
vrijdag 27 mei 2011 om 11:37
Hallo allemaal.
Ben ik weer. Woensdag gesprek gehad en aangegeven dat ik een curettage wilde. Dat kon meteen die dag. Eigenlijk wel fijn want dat hoopte ik al. We moesten een uurtje wachten en toen was ik al aan de beurt. Ik vond het heel erg meevallen, iedereen was zo aardig en behulpzaam. Merkte dat ik er echt aan toe was, want ik zag er niet tegenop.
Voel me nu ook goed. Heb weer energie en kijk er weer positief tegenaan!
Iedereen heel erg bedankt voor jullie lieve woorden/tips en adviezen!
Ben ik weer. Woensdag gesprek gehad en aangegeven dat ik een curettage wilde. Dat kon meteen die dag. Eigenlijk wel fijn want dat hoopte ik al. We moesten een uurtje wachten en toen was ik al aan de beurt. Ik vond het heel erg meevallen, iedereen was zo aardig en behulpzaam. Merkte dat ik er echt aan toe was, want ik zag er niet tegenop.
Voel me nu ook goed. Heb weer energie en kijk er weer positief tegenaan!
Iedereen heel erg bedankt voor jullie lieve woorden/tips en adviezen!
vrijdag 27 mei 2011 om 15:51
Wat "fijn" gezien de omstandigheden! curretage is natuurlijk nooit leuk Het is fijn dat je weer verder kunt, dat je weet waar je aan toe bent.
Hier een post van een eveneens niet zo gelukkig meisje. Ben een miskraam aan het afwachten. 5 maanden geleden een miskraam gehad, en het ziet er naar uit dat dit ook niet goed gaat. Ben ongesteld geweest en testte pas naar aanleiding van klachten een week na mijn ongesteldheid. Positief. Stomme verbazing! Want hoe blijft een vruchtje zitten bij zo'n bloedbad!? Ben nu heel pril zwanger dus. 5.5 week. En ik hou een slag om de arm want ik blijf maar bruinverlies hebben. En nu vanmorgen werd het ineens roder....
Hoop dat we snel weten waar we aan toe zijn,ik ben op van de spanning!
Hier een post van een eveneens niet zo gelukkig meisje. Ben een miskraam aan het afwachten. 5 maanden geleden een miskraam gehad, en het ziet er naar uit dat dit ook niet goed gaat. Ben ongesteld geweest en testte pas naar aanleiding van klachten een week na mijn ongesteldheid. Positief. Stomme verbazing! Want hoe blijft een vruchtje zitten bij zo'n bloedbad!? Ben nu heel pril zwanger dus. 5.5 week. En ik hou een slag om de arm want ik blijf maar bruinverlies hebben. En nu vanmorgen werd het ineens roder....
Hoop dat we snel weten waar we aan toe zijn,ik ben op van de spanning!
vrijdag 27 mei 2011 om 16:58
