Na 11 maanden nog niet zwanger (deel 6)

Chaja, wat ontzettend balen dat het niet gelukt is zeg! Ik had het ook zo gehoopt voor je dat dit jullie net dat laatste zetje zou geven. En die gedachtes die nu door je hoofd heen gaan, het lijkt me zo moelijk. Het zou natuurlijk mooi zijn als je 't kon om je leven verder te leiden zonder bezig te zijn met het zwanger worden. Ik hoop voor je dat dat kan, maar vaak is het toch makkelijker gezegd dan gedaan. Laat het allemaal maar rustig bezinken en beslissingen maken kan altijd nog. Sterkte verder!



Tazzle, wat fijn dat het gesprek nu beter verliep en er een betere klik was. Maar jeetje wat lijkt het me moeilijk om het te hebben over wat als... Dat mag gewoon niet gebeuren hoor!!

Morgen dus weer een volgende stap in deze poging, ben benieuwd! Dit keer moet het lukken en allemaal eens goed gaan!!!



Boem, wat heerlijk om te horen dat je meisje goed gegroeit is! Maakt niet uit dat ze aan de kleine kant is, ze is gegroeid en daar gaat het om!



Staal, gelukkig viel de prikinstructie mee en met alle tips van hier gaat het je vast en zeker lukken! Eerste keer zal vast enorm spannend worden, maar je wordt er vast handig in.

En ik hoop natuurlijk dat je geen/weinig last zal hebben van de hormonen..



Sasky, goed dat je naar je lichaam luistert en de tijd neemt om weer helemaal aan te sterken voor de volgende poging!

En leuk dat het trommelen zo leuk was!



Aaatje, hoop dat je je snel beter gaat voelen! Natuurlijk wil je niet klagen, herken dat wel, maar 't is niet altijd even makkelijk als je je zo beroerd voelt! Probeer zoveel mogelijk rust te nemen en hulp te vragen hoor! Je hoeft het niet alleen te doen!

Chaja, voor jou een hele dikke

Chaja, wat ontzettend balen

Ik me voorstellen dat jullie nu even niet weten wat jullie willen doen, eerst maar even rustig over nadenken. Wel lief dat je vriend zegt dat hij het voor jou wel nog een keer wil doen.



Tazzle, wat fijn dat je nu wel een fijn persoon hebt om mee te praten. Het is zo'n moeilijk onderwerp, dan is het echt belangrijk dat het goed voelt.. Goed dat je een andere gevraagd hebt. Succes morgen, hopelijk ziet alles er goed uit. De duimen draaien volop voor jou, ik gun het je zo...



Staal, gelukkig viel de prikinstructie mee! Ik denk wel dat je nog kunt beginnen deze keer, je zit nu toch op dag 4? Ik dacht dat je tussen dag 3 en 5 kon beginnen (maar misschien is dat ook weer anders per zkh). Bij mij hadden ze gezegd: huidplooi vastpakken, naald erin, spuiten, even paar tellen wachten, huidplooi loslaten, naald eruit. Ik moest meestal maar 1 keer een echo voor een fm, maar hangt van je cyclus af denk ik. Succes morgen!



Sasky, wat goed dat je eerst naar je lichaam luistert! Merk je al iets of de acu werkt tegen de allergieën?



Boem, wat fijn dat ze goed groeit! Hele opluchting voor jou.



Liefs

Tazzle, grote dag vandaag!!!



Chaja, misschien even laten rusten voor je beslissingen neemt. Maar ik snap wat er door je hoofd gaat.



Liefs.

Chaja, wat klote dat het niet gelukt is. En wat dubbel klote dat je vriend het niet meer ziet zitten. Lijkt me heel erg moeilijk!

Denk er idd maar even rustig over na als alle emotie weer wat gezakt is. Aan je leeftijd te zien kun je het je best permitteren om even een jaar / twee jaar lekker los te laten. Je kunt dan alsnog rustig aan weer het traject oppakken.



Boem, wat een geruststelling dat de kleine zo aangegroeid is! Dat is echt veel, of niet?



Aatje, wat jammer dat de zwangerschap minder gaat! Maar voel je niet schuldig hoor, ook jij mag af en toe een keer komen klagen hier! Je bent er altijd voor iedereen hier, dus als er iemand ook een keer mag



Tazzle, sorry, het is idd wel de laatste vergoedde poging voor je.

Maar probeer niet teveel te focussen op "de laatste kans". Mocht het zo zijn dat het niet lukt dit keer (en geloof me, we gaan hier keihard voor je duimen!), dan ligt nog altijd de keuze bij jullie of je ermee stopt of niet. Het blijft zuur, maar het haalt misschien wel wat van dat hele beladene af?

Chaja dikke Probeer er niet teveel over na te denken nu...het is allemaal te vers. Qua leeftijd hoef je je iig geen zorgen te maken...maar zoals Melissa zegt, alles maar vergeten is ook niet makkelijk!



Melissa, hoe gaat het met jou? Was jou zwangerschap nu ook heel anders als de vorige of herinner me ik dat niet goed?



Aaatje, balen dat het wat moeizaam gaat. Kan ook te maken hebben met mini denk ik? Je kan toch wat minder op jezelf letten en mini is nog best klein.... Sterkte!

Oh en een beetje klagen mag van mij wel hoor



Andes, ik merk nog niets van de allergiebehandeling maar dat was nou net de bedoeling, want ik heb hooikoorts en meestal komt de Grote Allergietijd pas in april en ik wil wel een fijn voorjaar eigenlijk - waarin ik een beetje meer in de tuin kan doen enzo. En ik denk dat het evt. niet nadelig is voor een zwangerschap. Acudame zei dat veel punten voor de behandeling van allergieen en vruchtbaarheid dicht bij elkaar liggen.



Vanochten was ik wel een beetje benauwd, hoort er ook bij

Oh jee, nu zit ik ook al mijn allergieklachten net zo te analyseren als m"n menstruatiepijntjes.

Tazzle, succes vandaag!

Chaja, wat ontzettend shit dat het niet gelukt is, ik had het je echt zo gegund! Moeilijke situatie zit je nu in, laat het even rustig bezinken, kan me voorstellen dat je hoofd er nu helemaal vol van zit.

Sterkte in ieder geval.



Boem, fijn dat jullie meisje gegroeid is!



Dibbels, ik denk niet dat we door gaan voor een eventuele 4e poging, ik vind het hierna wel mooi geweest.

Als deze poging niet gaat lukken ben ik in 4 jaar tijd niet 1 keer zwanger geweest, dus dan geef ik de hoop en moed echt op.

Maar zo ver is het nog niet, positief blijven..

Mooie reis ga je maken, is vast een super mooi land!



Aaatje vervelend dat je je niet lekker voelt, zal best zwaar zijn.

Dus doe rustig aan en zorg goed voor jezelf!



Hier zag het er goed uit, dus vanaf vandaag de puregon erbij.

Volgende week dinsdag de eerste meting, spannend dus!



Zwaai naar iedereen!!

Tazzle, fijn dat het er goed uit zag!

Ik snap je reserves tegenover nog meer pogingen trouwens wel... Maar goed, zover ben je nog niet. Gaat er deze keer nou nog iets anders dan andere keren, krijg je nog andere hoeveelheden hormonen bv? Oh wat vind ik het al spannend voor je, ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor jou is... Alle voor jou!



Sneeuwvlok, hoe is het? Zou jij niet deze week ook gesprek in het zkh hebben? Ben zo benieuwd!!!!



En nog een voor jullie, lief dat jullie begrip voor me hebben! Maar ik besef maar al te goed dat het allemaal voor het goede doel is, dus klagen is nergens voor nodig!



Liefs!

Hallo lieverds!

 

Tazzle, fijn dat alles goed was en je kan beginnen aan de volgende poging. Ik kan me goed voorstellen dat je het mooi geweest vindt, ook al is er nog een poging en dus nog alle kans dat het goed komt. Je verdient het zo om nu een keer geluk te hebben, ik gun je dat enorm! Succes met spuiten en we duimen voor een goede afloop!

 

Aaatje, ach we snappen best dat zwanger zijn niet altijd over rozen gaat, zeker niet met een kleintje erbij, en je bent altijd zo lief voor ons! Ik hoop dat de klachten snel minder worden en dat je dan gewoon kan gaan genieten.

 

Chaja wat een schijtzooi. Ik snap je twijfels, waarom ging het zo ‘eenvoudig’ toen je er niet op lette, en nu je er op gefocust bent heb je steeds die teleurstelling… Jammer dat die knop niet zo makkelijk om te zetten is he? Oh wat zal dit lastig voor je zijn, dikke van mij.

 

Sasky: knap dat je zo rustig kan zijn in afwachting van je allergie-behandelingen. Ik hoop dat dit voor je werkt hoor, dat vreet natuurlijk ook energie. Ga je dan na het voorjaar pas verder met ICSI?

 

Boem, fijn dat je kleine meid verder is gegroeid, toch weer een opluchting. Dit is gewoon je eindsprint en uiteindelijk weet je niet wat je ziet als er 8 pond in de wieg ligt!

 

Ik heb een arts aan de lijn gehad, man, wat gaat het bij mijn ziekenhuis toch lekker ongecompliceerd allemaal. Ik vroeg hem of ik deze cyclus nog zou kunnen beginnen, en ja, dat kon makkelijk, hij faxt het recept meteen, ik moet de prikpen nog ergens ophalen, en zodra ik de medicijnen in huis heb kan ik (zonder aanvangsecho!) beginnen met 50 eh puregon. Eerste echo wordt pas na een week gepland, want, zo zei hij, ‘er zal in jouw cyclus uit zichzelf toch niet zoveel gebeuren’. Nou, dat scheelt weer een keer naar het ziekenhuis en een smoes verzinnen op mijn werk. Dus ik hoop dat ik morgen de medicijnen kan hebben en aan het prikken kan beginnen! (wie had ooit gedacht dat ik dat nog eens een keer zou opschrijven? ).

Ik heb trouwens wel mijn directe leidinggevende ingelicht. Ik wil het niet in het team vertellen, want die info kan ik dan niet meer controleren, en voor ik het weet is er 800 man op de hoogte, inclusief de mensen die beslissingen nemen over mij en daarbij over lijken gaan als ze denken dat hun project in gevaar komt. Ik wil niet dat ze nu alvast incalculeren dat ik op een dag zwanger kan zijn, hoewel ze dat misschien toch al doen. Mijn leidinggevende was heel relaxed en begripvol, en die zei gewoon: verzin een lul-smoes die je eventueel maandelijks kan herhalen, en wij steunen je tegenover mensen die daar misschien over komen klagen. Hij ging zelfs zo ver (ja, hij!) dat hij zich kon voorstellen dat er ook een emotionele blokkade zou kunnen zijn in de trant van ‘een zwangerschap komt eigenlijk niet uit met mijn werk’, en daarop zei hij dat ik ook goed ben in wat ik doe en gewaardeerd word om mijn bijdrage als ik er even tussenuit ben voor mijn verlof, en ook daarna blijf ik goed in mijn werk als ik even wat meer gefocust ben op een eventueel kind. Grappig wel, hij vroeg geen bevestiging van die hypothese, maar probeerde wel meteen een paar virtuele blokkades bij mij weg te halen. Kan je als heel beklemmend en manipulerend ervaren, maar ik vind het wel attent op een bepaalde manier, en ik voel me begrepen.

 

Nou, ik ga maar weer even wat doen… niet echt gefocust vandaag (maar net gisteren gehoord van mijn baas dat ik dan nog steeds goed ben, dusseh… ),

 

Heel veel liefs en

 

Staal

Staal, wat een fijn ziekenhuis heb jij! Ik moest de eerste keer vaker komen. Maar nu moet ik ook op dag 3 beginnen en op dag 11 heb ik een uitgangsecho. Ook ik spuit 50 eh. Wat leuk dat jij allemaal plantjes voor in de tuin hebt gekocht. Zouden wij ook eens wat aan moeten gaan doen, aan die tuin van ons.



Boem, wat fijn dat je meisje zo goed is gegroeid! Dat zijn nog eens positieve berichten.



Tazzle, fijn dat alles er goed uitzag en dat je kan beginnen met puregon. Welke dosering heb je? Spannend dat het nu allemaal weer gaat beginnen. Heel erg fijn dat het gesprek al een stuk beter ging. Heb je het idee dat je echt geholpen wordt en dat je gesteund wordt in het hele traject/proces?



Sasky, ik ben zo jaloers op de resultaten van jouw acu-dame. Ik heb niks met acupunctuur. Ik voel er niets van en het maakt me alleen maar onzeker. De vorige keer zei ze meteen. Oh je buik is wel heel onrustig en ontregeld (was opgezet door iui) dat is niet bevordelijk voor bevruchting/innesteling en toen was ik meteen zo onzeker. Fijn dat jij zo'n goede hebt!



Marloes, hoe gaat het met jou?



Stefje, en en en? Het is nu toch al ruim 2 weken na positieve ovulatietest? Ik ben heel benieuwd. Ik duim voor je!



Aaatje, wat vervelend dat je je vaak zo slecht voelt. Je mag hier best klagen over de zwangerschap. Kan me voorstellen dat het helemaal niet fijn is om je zo te voelen, ook al weet je dat er een kindje in je buik groeit.



Sasky, Meneerdibbels, tazzle en anderen sorry voor mijn gezeur. Jullie hebben al zoveel meer teleurstellingen gehad en ik doe al zo moeilijk na 1 iui. Vind het zo knap dat jullie je zo goed staande houden in het hele traject. Het was gisteren ook niet echt de teleurstelling van de mislukte iui, want daar had ik heel veel rekening mee gehouden, maar het gezicht van mijn vriend. Hij wil dit niet. Het maakt hem niets uit of we samen een kind krijgen. Hij doet dit alleen maar om mij gelukkig te maken, maar wat hij ziet is stress, gesjees naar het ziekenhuis, spuiten, teleurstellingen en een vrouw die niet meer van een wijntje kan genieten, overal op let en heel gezond leeft. Het doet me pijn te zien dat hij dit allemaal voor me over heeft, terwijl hij dit niet wil en gewoon met mij wil genieten van het leven. Hij wil zo graag dat ik met hem gelukkig ben en dat een kind erbij een verrijking zal zijn, maar niet een vereiste om gelukkig te kunnen zijn. Maar goed, ik ben er nog niet aan toe om het los te laten, dus ik ga meteen door met een nieuwe ronde. Ik heb wel aangegeven dat als hij de mmm niet meer ziet zitten, hij dit aan moet geven. Want dan stop ik.

Hey meiden, wat is er weer veel geschreven



Tazzle: wat confronterend van die vriendin. Het via FB vertellen klinkt een beetje als kiezen voor de makkelijke weg... Hoe heb je hierop gereageerd? Gelukkig voelde je nu wel een klik met je psych, ik hoop dat zij je verder gaat helpen. Wel confronterend zeg, om erover te praten dat jullie misschien kinderloos blijven. Ik blijf hopen dat dit niet zo gaat zijn en dat het deze poging goed gaat komen. Gelukkig ging het vandaag goed, succes met de Puregon



Staal: dus morgen begint het, heel veel succes. En wat fijn dat je leidinggevende zo goed heeft gereageerd.



Marloes: ik ga niet verhuizen hoor, dat is Andes Hoe is het nu met jou?



Chaja: wat balen van je negatieve test Ben je al ongesteld geworden? Ik begrijp dat je besloten hebt om toch te starten met de volgende poging? Je situatie lijkt me wel lastig: aan de ene kant is het natuurlijk heel fijn en lief dat je vriend hier voor jou aan mee doet, aan de andere kant lijkt het me voor jou zwaar en belastend om te weten dat hij dit alleen voor jou doet.



Boem: fijn dat alles goed is!



Staal: wat heerlijk om in de tuin bezig te zijn, ik heb er ook zin in. Ga dit weekend lekker shoppen en in de aarde wroeten!



Ik weet niet zo goed wat voor mij het moment van de waarheid is. Gezien de ovu-test zou ik morgen ongesteld moeten worden, gezien de temperatuur zaterdag. Maar ik voel vandaag al de hele dag iets gebeuren in mijn onderbuik, dus ik denk eigenlijk dat ik morgen ongesteld ga worden. Gelukkig heb ik de hele dag cursus en genoeg afleiding.



Liefs

Tazzle, we gaan allemaal zo verschrikkelijk hard voor je duimen hier en zoveel positieve vibes sturen dat het wel moet lukken. Nou ja, je weet wat ik bedoel hoop ik.



Chaja, echt je zeurt niet hoor! Je hebt meerdere miskramen gehad! Je bent er al jaren mee bezig! het lukt niet! Je hele vriendenkring in een babyboom!! Je vriend heeft er moeite mee! Vooral dat laatste vind ik zo erg voor je.. het kost zoveel energie die je echt wel beter kunt gebruiken...



Onze situaties zijn wel heel erg verschillend maar mijn man wil dit ook allemaal niet hoor (en ik ook niet en jij natuurlijk ook niet!) en ja, mijn man doet het ook pijn dat hij niets kan doen om dit leed te verzachten. Want ook mijn man vindt kinderen een plus maar zeker niet noodzakelijk. En tot voor kort vond hij mij ook erg obsessief ermee bezig zijn (was misschien ook wel zo, in ieder geval erg negatief ermee bezig zijn)



Is het jou vriend heel duidelijk wat voor een zware wissel zijn twijfel (wankelmoedigheid zou ik het bijna noemen) op jou gemoed heeft? En dat het voor jou heel belangrijk is dat hij niet net voor de IUI weer over marathons en zelf proberen begint (dit als voorbeeld?) dus echt over jouw gevoelens daarbij en niet over de behandelingen an sich? Want - hij houdt van je en hij wil je ondersteunen, maar zijn gedrag kan ik daar af en toe echt niet mee rijmen. Dus rijst bij mij de vraag of hij het echt wel doorheeft.



Maar goed, waarschijnlijk heb je dit al eens gedaan. Het is alleen zo dat ik bij mijn man ook merk dat als ik huilend/boos/whatever iets tegen hem zeg dat hij dat niet zo oppikt.

Een paar maanden geleden heb ik hem na een of andere opmerking over dat ik er toch wel obsessief mee bezig was, eens verteld hoe dat is, als je weet dat je een kansje hebt, dat je sowieso maar een paar kansen hebt en dat die hormonen allemaal rare dingen doen en je dingen laten voelen in je buik, elk trekken elk pijntje een betekenis kan geven en dat ik geen vrouw ken die dat niet doet/heeft gedaan tijdens zulke behandelingen -



En hoewel ik hem dat al eens (huilend en schreeuwend) had verteld, viel nu toch het kwartje geloof ik, omdat ik het rustig en zonder bozigheid of verdriet vertelde (Nou ja, nadien heb ik wel gehuild, maar in principe was ik rustig)

Oh sorry van de lap text. Hopelijk ben ik niet teveel aan het projecteren geweest....

Ik zit met tranen in mijn ogen. Jullie zeggen precies wat ik voel. Ik vind het zo moeilijk om dit alleen te willen. Ik heb het idee dat ik alleen aan het vechten ben en dat ik me moet bewijzen dat het echt een doel heeft, dat hij niet voor niets dit pad met mij inslaat. En ik weet wel dat hij om me geeft en dat hij op zijn manier zijn best doet. Na de iui heeft hij wel tien keer gevraagd hoe ik me voelde. Hij bedoelt het allemaal goed. En hij weet het ook wel. Wat hij niet meer doet is een kinderloos leven ophemelen. Hij kon bijvoorbeeld zeggen dat het niet zo erg is als we geen kinderen krijgen, want dan hebben we minder zorgen, geen slapeloze nachten, kunnen we vaak uiteten etc. Maar wat hij dan vergeet is dat ik elke week zijn gezicht zie opbloeien als zijn dochter komt en dat hij gewoon papa is. Dat de weekenden dat zijn dochter er is, hij met heel veel liefde zijn weekend op haar afstemd. Ik ben degene die ongewenst kinderloos is en hij niet. Als onze vrienden het over hun baby's hebben, dan haakt hij altijd in over hoe zijn dochter was als baby. Maar ik was daar nooit bij, ik ben geen moeder, ik ben de enige die dan niet kan meepraten. Hij kent mijn gevoel niet en is ergens ook bang voor mijn verdriet, want hij kan het niet oplossen.



Misschien moeten we weer praten, maar ik wil hem ergens ook niet steeds belasten met mijn verdriet en spanningen. Ik wil hem ook niet verantwoordelijk stellen voor mijn stress en verdriet. We staan er gewoon niet samen in en dat maakt het moeilijk. Maar hij weet ook niet beter. Hij voelt wat hij voelt. Hij heeft al een kind en dat maakt denk ik een wereld van verschil.

Chaja: wat een moeilijke situatie zeg. Nogmaals een voor jou! Blijven praten is denk ik heel belangrijk, maar ik herken ook wat je zegt over je vriend niet continu willen 'lastig vallen' met jouw verdriet.

Oh wat vind ik het toch rot voor de meiden die niet op 1 lijn zitten met hun vriend. Deze hele situatie en dit hele shittraject zijn al zo zwaar, ik gun het jullie zo dat jullie de kar niet alleen hoeven te trekken. Je wilt je energie niet stoppen in ruzies met je vriend over een traject dat je zelf om te beginnen ook al niet wilt natuurlijk. Maar je doet het toch, want de angst om geen moeder te worden is nog vele malen beklemmender dan het feit dat je ruzie met je vriend hebt over iets wat gewoon heel mooi zou moeten zijn.



Chaja, tuurlijk snappen we dat het niet over die ene IUI gaat. Zo zwaar was die vast niet. Maar alles eromheen, de hoop, de spanning bij jezelf, de stress met je vriend... Dat snapt iedereen. Is het een mogelijkheid om nog eens met je vriend om de tafel te gaan zitten en gewoon te 'onderhandelen'? Je vriend is ervan overtuigd dat het ook vanzelf lukt en die kans is natuurlijk ook heel reëel bij jou. Misschien kun je hem daarin nog tegemoet komen, bv met een halfjaar. Maar ik zou proberen hem duidelijk te maken wat dit echt met jou doet, wat het echt voor jou betekent en hem om die reden vragen na dat halfjaar echt er vol voor te gaan. Zoals iemand al zei heb je gelukkig je leeftijd mee, en daarnaast gaf je zelf ook al aan terug te verlangen naar rust, af en toe een wijntje en een sigaretje. Doe het gewoon, geef je vriend die kans, gun jezelf die pauze en ga er na een halfjaar (bijvoorbeeld) weer vol voor, maar dan samen. Als je dingen forceert, ben je dadelijk misschien wel zwanger maar is er thuis vanalles beschadigd, dat wil je ook niet. Ik vind het echt zo rot voor je. Misschien is een break wel even goed...



Staal, wat een held, die baas van jou! Zeker voor een man Wie weet heeft hij ook in zijn omgeving hiermee te maken gehad dat hij het zo goed snapt. Hoop dat dit wat stress bij je wegneemt.



Stefje, ik hoop dat je het mis hebt... Dit is jullie laatste ronde zonder hulptroepen toch? Mocht het mis zijn, dan hoop ik dat je daar steun uit haalt.



Sasky, ook een knuffel voor jou, dat zijn geen leuke gesprekken!



Liefs.

Aaatje Je weet altijd precies het goede te zeggen. Ik denk dat het een goed advies is, maar jij verwoord alles veel beter dan mij.

Ik hoop dat je er ook iets aan hebt Chaja, want het is allemaal al zo verrekte moeilijk..

Ik hoop echt dat jullie eruit komen, want je verdriet is duidelijk te lezen in je posts.

Lijkt heel moeilijk om in de positie te zijn waarin jij je bevind, kan me voorstellen dat je je heel alleen voelt. Dikke knuffel, weet dat wij er voor je zijn.

Chaja, helemaal eens met Aatje; mooi verwoord!

Trouwens, mijn man heeft in het traject ook wel eens gezegd dat ie niet meer wou. En na goed praten bleek het er bij hem vooral in te zitten dat ie niet wilde dat ik het zo moeilijk had met de ivf-pogingen. En dat ie het zo moeilijk vond om mij zo verdrietig te zien en me dat dus eigenlijk niet aan wilde doen. Dat is ook wel een van de redenen waarom we nu naar kid doorgaan. Het maakte hem eigenlijk niet zoveel uit en qua belasting is het natuurlijk een stuk lichter.



Anyway, je zeurt dus niet he. Komop je hebt een ontzettend zware tijd achter de rug!

Bedankt allemaal voor die lieve reacties en adviezen. Gisteren dan het grote gesprek gehad onder het genot van een fles champagne en twee sigaretten (dat waren ook weer meteen de laatste). En wat meneerdibbels zegt, het is het zien van de teleurstelling van mij. Hij heeft trouwens ook dit topic doorgelezen en vindt het goed dat ik hier schrijf. Geloof dat hij het heel nuttig vond om mijn reacties en die van jullie te lezen. Stelde ook voor een dagboek te beginnen, om mijn gevoelens in het traject, waar we dus mee doorgaan te beschrijven en dan kan hij het soms lezen.



Maar we gaan dus door. Dat willen we eigenlijk allebei. Ik word over 2 weken 29 en na je 30e neemt de miskramenkans toch toe.



Ik moet weer even verder, reageer straks op jullie. Heel erg bedankt!

Chaja wat fijn om te horen dat jullie er zo goed over hebben gepraat!! Nu is het toch wel een stuk duidelijker denk ik zo! Ben echt opgelucht dat het zo goed heeft uitgepakt!!



*meteen beter humeur hier*

goed gedaan Chaja!

Daar sluit ik mij bij aan!

Super dat jullie een manier hebben gevonden waar jullie je allebei goed bij voelen, daar gaat het toch om! Ik ga duimen! (En heeft de champagne gesmaakt? )



Liefs!

@ Chaja

Ik ben een meelezer. Jouw verhaal grijpt me aan; het is net alsof ik mijn eigen situatie van een afstandje aan het aanschouwen ben. Mijn vriend en ik zijn nu ruim anderhalf jaar "bezig". Bij de eerste poging waren we al in verwachting; helaas na 10 weken een MK. Vervolgens is het niet meer gelukt. We zitten (nog) niet in de mmm. Mijn vriend heeft ook een kind uit een vorige relatie en ik begrijp jouw gevoel van er alleen voor staan zo goed. Mochten er geen kinderen komen; ik blijf kinderloos; hij niet.



Ik zou graag in contact met je willen komen. Zou ik je eens mogen mailen? Ik heb geprobeerd je een PB te sturen, maar dat is volgens mij niet gelukt.