Zwanger
alle pijlers
na pco nu ander vruchtbaarheidsprobleem
donderdag 9 augustus 2012 om 21:39
Lieve dames, even van me afschrijven, in de hoop dat iemand misschien advies of tips heeft... Toen ik zwanger wilde worden van mijn dochter, kreeg ik na het stoppen van de pil geen menstruatie. Na onderzoek bleek pcos. Na een poos behandelingen was ik zwanger. Nu is mijn dochter bijna 2, en willen we graag proberen om een tweede kindje te krijgen. Maar... Na mijn bevalling kreeg ik een menstruatiecyclus van 29 dagen. Helaas liep het aantal dagen van mijn cyclus op, naar uiteindelijk 43 dagen. Van die circa 5 a 6 weken cyclus, had ik vaak zo'n 3 weken ontzettende buikpijnen. Zo erg dat ze mijn dagelijkse leven beïnvloedde. Als ik eenmaal menstrueerde, bleef het bloedverlies tussen de 12 tot 14 dagen aanhouden. Veel stolsels veel donker (excuses voor de details, maar misschien dat iemand mijn probleem herkent). Toen ben ik via de huisarts doorverwezen naar de gynaecoloog. Uitstrijkjes gemaakt: prima. Ondertussen bloed laten prikken (3de dag menstruatie) en er stond een kijkoperatie geplant. Maar deze moest verzet omdat ik ineens, zonder buikpijnen) na 26 dagen een bloeding kreeg. Het was al meer dan een jaar geleden dat mijn cyclus überhaupt onder de 30 dagen zat. De kijkoperatie staat nu gepland eind deze maand, maar vandaag had ik een echo. En, ik rekende er eigenlijk op en de Gyn ook, weer pcos. Bij de echo bleek met mijn rechter eierstok niks mis, geen symptomen van pco. De linkereierstok kon de echoscopiste echter niet vinden, zowel inwendig als uitwendig niet. Nu moet ik de kijkoperatie afwachten. Waar ik vreselijk tegenop zie. De inwendige echo deed nogal pijn, terwijl ik ze toch wel gewend ben met toendertijd die hormoonbehandelingen. Naderhand vreselijke krampen en misselijk, en dat zal na de kijkoperatie nog wel erger zijn. En ik zit er toch mee in mijn hoofd nu. Ik had gerekend op pco, maar dat is niet het geval. Wat kan het dan zijn? En zullen ze wel wat vinden? Zo niet, wat moet ik dan met die zo vaak aanwezige buikpijn en die misselijkheid aan... Ik weet het, ik moet de kijkoperatie afwachten, maar toch, wat een ellende.
donderdag 9 augustus 2012 om 22:02
Hoi Mia,
Wat naar voor je!!! Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Wat heftig dat je die bloeding ook hebt gehad! Als je menstruatie ook zo lang duurt, verlies je dan niet te veel bloed?
Ik kan je alleen maar advies geven over waar ik zelf heel goede ervaringen meer heb, namelijk acupunctuur. Ik heb een jaar lang acupunctuur behandelingen gehad voor mijn pcos, (was gestopt met de pil wilde die troep niet meer, maar werd dus niet meer ongesteld), en na 3 maanden kwam mijn cyclus op gang. Heb ook daarbij chinese kruiden gebruikt. De acupunctuur heeft me ook geholpen tegelijkertijd met andere klachten of de kruiden werden aangepast. Mijn menstuatie komt nu netjes elke maand tussen de 27 - 32 dagen. Ik ben nu beetje aan het afbouwen met acupunctuur en kruiden, maar ik sta er 100% achter en het is het eerste wat ik weer ga doen als ik weer klachten krijg.
Heel veel sterkte....
Wat naar voor je!!! Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Wat heftig dat je die bloeding ook hebt gehad! Als je menstruatie ook zo lang duurt, verlies je dan niet te veel bloed?
Ik kan je alleen maar advies geven over waar ik zelf heel goede ervaringen meer heb, namelijk acupunctuur. Ik heb een jaar lang acupunctuur behandelingen gehad voor mijn pcos, (was gestopt met de pil wilde die troep niet meer, maar werd dus niet meer ongesteld), en na 3 maanden kwam mijn cyclus op gang. Heb ook daarbij chinese kruiden gebruikt. De acupunctuur heeft me ook geholpen tegelijkertijd met andere klachten of de kruiden werden aangepast. Mijn menstuatie komt nu netjes elke maand tussen de 27 - 32 dagen. Ik ben nu beetje aan het afbouwen met acupunctuur en kruiden, maar ik sta er 100% achter en het is het eerste wat ik weer ga doen als ik weer klachten krijg.
Heel veel sterkte....
donderdag 9 augustus 2012 om 22:09
Ik ben niet bekend met PCOS, maar wel met een kijkoperatie. Er zou bij mij gecheckt worden of mijn eierstokken misschien verstopt waren of gedraaid zaten. Ik zag vreselijk tegen die operatie op en wilde liefst vooraf ook al hele actieplannen: als er bij de operatie dit te zien is, wat doen we dan? En als er niets te zien is, wat is dan het behandelprotocol? Gewoon om grip op de situatie te krijgen (en om mijn gedachten wat van die operatie af te leiden, denk ik).
Lang verhaal kort: die operatie viel best mee en mijn gyneacoloog raadde me aan om al dat ge-wat-als wat te beperken, omdat het helemaal geen zin heeft je druk te maken over dingen die misschien wel maar misschien ook niet gaan gebeuren. En dat zou ook mijn advies aan jou nu zijn. Ik snap dat het heel spannend is en die onzekerheid is om knettergek van te raken, echt, been there, done that & got the scars to prove it. Doe eerst die kijkoperatie, laat het maar gebeuren, en dan bespreek je het weer verder met je partner en met je behandelend arts. Veel sterkte.
Lang verhaal kort: die operatie viel best mee en mijn gyneacoloog raadde me aan om al dat ge-wat-als wat te beperken, omdat het helemaal geen zin heeft je druk te maken over dingen die misschien wel maar misschien ook niet gaan gebeuren. En dat zou ook mijn advies aan jou nu zijn. Ik snap dat het heel spannend is en die onzekerheid is om knettergek van te raken, echt, been there, done that & got the scars to prove it. Doe eerst die kijkoperatie, laat het maar gebeuren, en dan bespreek je het weer verder met je partner en met je behandelend arts. Veel sterkte.
Wat eten we vanavond?
donderdag 9 augustus 2012 om 22:11
Oja: vreselijke krampen na de operatie heb ik niet gehad. Misselijk was ik van de narcose, verder nergens van. Na een klein weekje ziek en zielig (en eerlijk gezegd: met zelfmedelijden, maar dat mocht, vond ik) op de bank, was ik er weer helemaal. Bovendien kunnen kijkoperaties ook met plaatselijke verdoving worden gedaan, dan heb je geen geduvel met narcose enzo.
Wat eten we vanavond?
donderdag 9 augustus 2012 om 22:22
Dank jullie voor de reacties. Ik ben inderdaad teveel vooruit aan het denken, betreffende het wat als... Ongetwijfeld zal de gynaecoloog met me willen meedenken, wat er ook voor uitslag komen zal. Komt misschien ook door de huisarts, die zo mooi stelde dat als het geen pco was, ik maar 'met die buikpijn moest leren leven en pijnstillers moest nemen iedere cyclus ongeveer 3 weken lang... Ik ben ook erg bang voor de kijkoperatie zelf. Wat ik al schreef, voor het eerst deed de echo pijn, met nog last erna. Ik krijg een hysteroscopie, geen narcose of verdoving, slechts de avond ervoor en een uur ervoor een naproxen. Ik hoop dat ik het vol kan houden tijdens het gebeuren, vandaag tijdens de echo vond ik het al vreselijk. Ook vervelend dat ze mijn ene eierstok niet konden vinden, terwijl dat juist de kant is die de meeste pijn lijkt te veroorzaken. En ik, naïeve ik, dacht / hoopte, een keer zonder gedoe zwanger te mogen worden... De tip betreffende acupunctuur houd ik zeker in mijn achterhoofd, afhankelijk van hoe het nu verder gaat.
donderdag 9 augustus 2012 om 22:25
Yvonne: ze zei dat dat weleens voorkomt, dat ze een eierstok niet kunnen zien op een echo. Toen ik met de hormoonbehandelingen bezig was, is dit echter nooit voorgekomen, maar ja. Ze heeft het geprobeerd, door darmen aan de kant te duwen, door op mijn buik te duwen maar ze kreeg alleen de rechter eierstok in beeld.
donderdag 9 augustus 2012 om 22:27
Mijn huisarts vertelde me tijdens mijn zwanger-willen-worden-traject van alles, achteraf hoorde ik van de gyneacoloog dat dát volstrekt onzin was. Hij of zij is erin gespecialiseerd, laat de diagnose maar aan de expert over.
Over de hysteroscopie heb ik gehoord dat het enorm meevalt. Je krijgt superduper-pijnstillers. Het is spannend, maar wees lief voor jezelf en zet 'm op!
Kun je, volgende keer dat de echo zeer doet, niet ook om wat pijnstilling vragen?
Over de hysteroscopie heb ik gehoord dat het enorm meevalt. Je krijgt superduper-pijnstillers. Het is spannend, maar wees lief voor jezelf en zet 'm op!
Kun je, volgende keer dat de echo zeer doet, niet ook om wat pijnstilling vragen?
Wat eten we vanavond?
donderdag 9 augustus 2012 om 22:29
donderdag 9 augustus 2012 om 22:35
Makreel: nou die pijnstillers zijn dus naproxen 500, thats it. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat die zoveel zullen doen. Ik hoop het wel natuurlijk. En misschien valt het ook wel mee. Misschien moet ik sowieso zeggen dat ik al dat gedoe daar beneden een beetje (erg) beu ben. Yvonne: in de folder die ik meekreeg en volgens de assistente is de hysteroscopie een kijkoperatie. En idd, ik heb toendertijd wel 300 van die echo's gehad, maar nooit een zoekgeraakte eierstok. Vond het nu ook raar dat de rechtereierstok in het midden van mijn buik bleek te zitten, gelijk aan mijn navel zeg maar.
donderdag 9 augustus 2012 om 22:44
quote:Mia1981 schreef op 09 augustus 2012 @ 22:35:
Yvonne: in de folder die ik meekreeg en volgens de assistente is de hysteroscopie een kijkoperatie.
Je hebt helemaal gelijk ik haalde het even door de war met een hysterosalpingografie. Die heb ik nl een paar keer gehad. Wat vervelende dat je geen roesje krijgt, hopelijk valt het erg mee.
Ik kan me ook voorstellen dat je het gedoe daar beneden beu bent. Ik heb ook jaren in de molen gezeten en op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen dat er allerlei vreemden tussen m'n benen zaten te loeren.
Yvonne: in de folder die ik meekreeg en volgens de assistente is de hysteroscopie een kijkoperatie.
Je hebt helemaal gelijk ik haalde het even door de war met een hysterosalpingografie. Die heb ik nl een paar keer gehad. Wat vervelende dat je geen roesje krijgt, hopelijk valt het erg mee.
Ik kan me ook voorstellen dat je het gedoe daar beneden beu bent. Ik heb ook jaren in de molen gezeten en op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen dat er allerlei vreemden tussen m'n benen zaten te loeren.
donderdag 9 augustus 2012 om 22:44
Onthou je dat je ook een pauze kunt inlassen of de hele toestand kunt afblazen? Als je het echt beu bent? Even dik balen en dan gewoon weer door kan natuurlijk ook.
Ik zeg het omdat mijn ervaring is dat artsen liefst doordenderen met hun behandelplan. Een break staat niet in de protocollen, maar kan soms wel nodig/prettig zijn. Ik heb een keer gezegd dat ik niet meer wilde temperaturen, omdat ik er helemaal gestoord van werd. Ik denk dat zo'n arts zich niet realiseert wat het betekent, elke ochtend die thermometer en die grafiek en elke dag beginnen met je kinderwens en vruchtbaarheid en en en... terwijl ik een tijd gewoon mijn dag wilde beginnen met verse jus en de krant!
Just saying...
Ik zeg het omdat mijn ervaring is dat artsen liefst doordenderen met hun behandelplan. Een break staat niet in de protocollen, maar kan soms wel nodig/prettig zijn. Ik heb een keer gezegd dat ik niet meer wilde temperaturen, omdat ik er helemaal gestoord van werd. Ik denk dat zo'n arts zich niet realiseert wat het betekent, elke ochtend die thermometer en die grafiek en elke dag beginnen met je kinderwens en vruchtbaarheid en en en... terwijl ik een tijd gewoon mijn dag wilde beginnen met verse jus en de krant!
Just saying...
Wat eten we vanavond?
donderdag 9 augustus 2012 om 22:46
donderdag 9 augustus 2012 om 22:55
Ik weet dat ik een pauze kan inlassen, heb ik idd vorige keer ook gedaan. De MM is behoorlijk pittig, de teleurstellingen, de zware dosis hormonen hakte erin, het iedere keer naar het ziekenhuis moeten, t beheerst zo'n beetje je leven. Maar ja nu beginnen we net, of eigenlijk nog niet eens echt beginnen, want ik weet niet wat er aan de hand is. En dan ga je stiekum toch denken (of eigenlijk, om jezelf voor te bereiden op wat dan ook) heb ook al gedacht aan verklevingen. Soms twijfel ik zelfs of ik er niet gewoon mee op wil houden, onder het mom van dan maar geen tweede.... Buiten de vorige keer medische molen, kreeg ik het hellpsyndroom wat mij en mijn kindje bijna het leven kostte, zij woog maar 2 kilo bij geboorte en bleek een huilbaby, ik kreeg door de hele toestand een depressie... Maar toch, ik geniet nu zo ontzettend van mijn kleine meisje, dat het verlangen naar een tweede kind te erg aanwezig is om zomaar op te geven. Dus, ik onderga het allemaal maar, en hoop het beste. Maar voor nu zit ik maar mooi met die buikpijn...
donderdag 9 augustus 2012 om 22:58
Wat een ellende Mia Tja, velen zeggen dan dat je toch blij mag zijn dat je één kindje hebt en dat is waar, maar ik heb hetzelfde dilemma. Ik kreeg na 10 jaar spontaan een kindje (geen idee waarom het toen wel lukte) en mijn zwangerschap was een hel. Toch wil ik nu, 5 jaar later, voor een tweede gaan.
vrijdag 10 augustus 2012 om 13:17
