Zwanger
alle pijlers
Oh jee, de bevalling...
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:33
Ik ben momenteel hoogzwanger van nr.3.
Al 2 keer vrij succesvol bevallen, zonder complicaties, gewoon thuis.
Bij de eerste bevalling was ik vol vertrouwen in de oerkracht van een bevallende vrouw. Ging ook prima, tot de persweeën de regie overnamen. Zoon was er na een paar keer persen, maar ik was even overdonderd van het natuurgeweld dat me overkwam.
Bij bevalling 2 had ik weer vertrouwen in die oerkracht, ik kon de ontsluitingsweeën goed aan. Toch wist ik nu meer wat er zou komen en had ik wel wat angst voor het natuurgeweld wat me nog te wachten stond.
Nu staat bevalling 3 op het programma en ik mis ineens dat stoere oergevoel van 'Ik kan het wel'. Ik herken mezelf niet, ik lijk het vertrouwen in mn kunnen kwijt te zijn.
Door mijn bekkeninstabiliteit heb ik al aardig wat pijn down there, zal dat de angst groter maken?
Mijn gezond verstand zegt dat ik die angsten aan de kant moet zetten; ik kan best bevallen. Sterker nog, ik heb het al 2 keer prima gedaan. Maar waarom nu die onzekerheid?
Willen jullie me met alle clichés en mooie ervaringen aanpraten dat het allemaal wel goed komt? Misschien ga ik het zelf ook wel geloven...
Al 2 keer vrij succesvol bevallen, zonder complicaties, gewoon thuis.
Bij de eerste bevalling was ik vol vertrouwen in de oerkracht van een bevallende vrouw. Ging ook prima, tot de persweeën de regie overnamen. Zoon was er na een paar keer persen, maar ik was even overdonderd van het natuurgeweld dat me overkwam.
Bij bevalling 2 had ik weer vertrouwen in die oerkracht, ik kon de ontsluitingsweeën goed aan. Toch wist ik nu meer wat er zou komen en had ik wel wat angst voor het natuurgeweld wat me nog te wachten stond.
Nu staat bevalling 3 op het programma en ik mis ineens dat stoere oergevoel van 'Ik kan het wel'. Ik herken mezelf niet, ik lijk het vertrouwen in mn kunnen kwijt te zijn.
Door mijn bekkeninstabiliteit heb ik al aardig wat pijn down there, zal dat de angst groter maken?
Mijn gezond verstand zegt dat ik die angsten aan de kant moet zetten; ik kan best bevallen. Sterker nog, ik heb het al 2 keer prima gedaan. Maar waarom nu die onzekerheid?
Willen jullie me met alle clichés en mooie ervaringen aanpraten dat het allemaal wel goed komt? Misschien ga ik het zelf ook wel geloven...
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:39
aarghh!!
ben zwanger van nr 3. Twee mooie bevallingen achter de rug. De eerste met giga veel vertrouwen, paar keer persen en hupla. De tweede ook prima.
En nu..voor het eerst angst...gelukkig duurt het nog een paar maandjes....
Maarre...toch wel heel veel succes hoor! Schijnt elke keer makkelijker te worden.
( ok het helpt niet dat mijn moeder bij de eerste 2 prachtige bevallingen had en bij de derde een drama.... )
( nee vast ook niet voor jou dat ik het opschrijf maar ach..moet men maar niet op een forum gaan lezen erover )
ben zwanger van nr 3. Twee mooie bevallingen achter de rug. De eerste met giga veel vertrouwen, paar keer persen en hupla. De tweede ook prima.
En nu..voor het eerst angst...gelukkig duurt het nog een paar maandjes....
Maarre...toch wel heel veel succes hoor! Schijnt elke keer makkelijker te worden.
( ok het helpt niet dat mijn moeder bij de eerste 2 prachtige bevallingen had en bij de derde een drama.... )
( nee vast ook niet voor jou dat ik het opschrijf maar ach..moet men maar niet op een forum gaan lezen erover )
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:39
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:45
Ben 4x keer bevallen. En heb precies hetzelfde ervaren als jij. Bij e eerste gin het super..kon ik nog 10 zo doen. nr 2 ga je toch onbewust nadenken onbewust forceren. wat bij nr 3 kan er niet anders van maken bij mj nog erger werd.Heel makkeijk gezegd nu maar je moet "gewoon"denken : ik gooi me er maar in,ja het doet even pijn....maar dan een verse baby....bij nr 4 had ikzelfs eenbeetje angst en dacht al aan een ruggeprik. Echter ben ik toen bevallen in letterijk 20 minuten van begin weeen tot bevallen zelf.
Puck
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:47
Hier zwanger van de eerste. Merk dat ik me er eigenlijk helemaal niet zo druk over maak...
Hoor ook vaak verhalen dat het alleen maar 'makkelijker' wordt als je al een of meerdere kindjes hebt. Ga je gewoon weer doen jij joh! Komt helemaal goed. Heb vertrouwen in je lijf, die ook al weet wat het moet doen. Succes!
Hoor ook vaak verhalen dat het alleen maar 'makkelijker' wordt als je al een of meerdere kindjes hebt. Ga je gewoon weer doen jij joh! Komt helemaal goed. Heb vertrouwen in je lijf, die ook al weet wat het moet doen. Succes!
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:50
Hi,
Ik heb 2 kinderen en bij de eerste ging alles ook zorgeloos en lekker alles thuis gedaan. Prima bevalling gehad. Toch ging ik me tijdens de zwangerschap van nr 2 steeds meer zorgen maken, vond ik ook heel gek. Maar ik kan je zeggen, en hier komt mijn cliche
), zodra je begint, maak je endorfines aan, die werken pijnstillend op je lijf en ook op je psyche, je krijgt daardoor een beetje een roes waar je inkomt. je lijf lost je spanning op op het moment dat het nodig is. zorgen maken heeft dus geen zin, maar ik begrijp je wel. Laat het zoveel mogelijk los en laat het maar gewoon gebeuren. Probeer nog ff te genieten van je kindje in je buik! Heel veel succes!
Ik heb 2 kinderen en bij de eerste ging alles ook zorgeloos en lekker alles thuis gedaan. Prima bevalling gehad. Toch ging ik me tijdens de zwangerschap van nr 2 steeds meer zorgen maken, vond ik ook heel gek. Maar ik kan je zeggen, en hier komt mijn cliche
), zodra je begint, maak je endorfines aan, die werken pijnstillend op je lijf en ook op je psyche, je krijgt daardoor een beetje een roes waar je inkomt. je lijf lost je spanning op op het moment dat het nodig is. zorgen maken heeft dus geen zin, maar ik begrijp je wel. Laat het zoveel mogelijk los en laat het maar gewoon gebeuren. Probeer nog ff te genieten van je kindje in je buik! Heel veel succes!
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:51
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Misschien was je net voor je vorige bevallingen ook een beetje zenuwachtig maar ben je dat vergeten omdat de bevallingen uiteindelijk vlot zijn verlopen.
Ik was zelf meer zenuwachtig over de weeen dan over het baren van de kinderen zelf. Maar toen ik naar die popperige gezichtjes keek was ik alle angst en pijn vergeten en zo bere trots op mijn kinderen en op mezelf.
Het komt goed. Succes!
Misschien was je net voor je vorige bevallingen ook een beetje zenuwachtig maar ben je dat vergeten omdat de bevallingen uiteindelijk vlot zijn verlopen.
Ik was zelf meer zenuwachtig over de weeen dan over het baren van de kinderen zelf. Maar toen ik naar die popperige gezichtjes keek was ik alle angst en pijn vergeten en zo bere trots op mijn kinderen en op mezelf.
Het komt goed. Succes!
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:56
Ik herken het wel. Ben vorige week bevallen van nr 2 en was best nerveus, ook al was de eerste heel erg goed gegaan. Ik liep ook aan tegen het weten wat de moeilijke momenten zijn en daar tegenop zien. Voor mij waren dat de laatste ontsluitingsweeen, die vond ik heftig.
Maar het ging prima. Ondanks dat ik even wat paniekerig was toen het anders begon en verliep, want daar had ik niet op gerekend. Ze zeggen dat elke bevalling anders is, en dat is ook zo. Tijdens de bevalling heb ik me voor ogen gehouden dat het ook weer voorbij gaat en je steeds een stapje verder komt. Dat hielp. Ook werd ik heel goed begeleid door de verpleegkundige en mijn partner. Binnen 3,5 uur had ik mijn zoon in mijn armen
Komt goed, echt Je lijf kan het, en jij kunt het.
Maar het ging prima. Ondanks dat ik even wat paniekerig was toen het anders begon en verliep, want daar had ik niet op gerekend. Ze zeggen dat elke bevalling anders is, en dat is ook zo. Tijdens de bevalling heb ik me voor ogen gehouden dat het ook weer voorbij gaat en je steeds een stapje verder komt. Dat hielp. Ook werd ik heel goed begeleid door de verpleegkundige en mijn partner. Binnen 3,5 uur had ik mijn zoon in mijn armen
Komt goed, echt Je lijf kan het, en jij kunt het.
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:58
Ik denk dat het juist komt doordat je weet wat er komt.
Bij de eerste ging ik er heel bleu in, bij de tweede begon de bevalling en dacht ik oooo dit gaat weer echt heel veel pijn doen. En ineens zag ik er onwijs tegenop. Terwijl het heel snel allemaal ging en ook veel beter dan bij de eerste.
Bij de eerste ging ik er heel bleu in, bij de tweede begon de bevalling en dacht ik oooo dit gaat weer echt heel veel pijn doen. En ineens zag ik er onwijs tegenop. Terwijl het heel snel allemaal ging en ook veel beter dan bij de eerste.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 24 augustus 2012 om 09:58
Hoi TO ik lees mee , ik ben zwanger van mij eerste een ik ben als de dood voor de bevalling , hoe dichter bij het komt hoe meer ik mij gestrest voel , ik heb nul zelf vertrouwen in mijn kunnen en ik schaam me dood voor mij omgeving dat ik het niet eens tegen iemand durf te zegen , jij weet gelukkig al wat je te wachten staat ,en elke bevalling kan anders gaan , ik denk dat je je zo even voelt maar als je zo ver bent dan gaat het weer goed ! Sterkte toegewenst
vrijdag 24 augustus 2012 om 10:07
Ik ben zwanger van de eerste en vind de bevalling ook erg spannend. Wat mij helpt is het enorm te relativeren: miljarden vrouwen zijn mij voor gegaan, die konden het ook allemaal, dus dan kan ik het ook!
En de pijn, tsja... In het minste geval zit ik er zo'n 24 uur in. Maar wat is nou 24 uur op een mensenleven?
Zulke gedachten word ik wel rustiger van.
En de pijn, tsja... In het minste geval zit ik er zo'n 24 uur in. Maar wat is nou 24 uur op een mensenleven?
Zulke gedachten word ik wel rustiger van.
vrijdag 24 augustus 2012 om 10:09
Je hebt in ieder geval al twee succesvolle bevallingen gehad, waar je positief op kunt terugkijken.
Mijn eerste (en tot nu toe) enige bevalling was een ramp, een 16 uur durend drama, bijna doodgebloed. Nu 7 maanden later, word ik nog steeds verdrietig als ik er aan terugdenk.
Jij hebt het al twee keer goed gedaan, de derde keer zal ook goedkomen. De angst hoort er ook wel een beetje bij, denk ik.
Mijn eerste (en tot nu toe) enige bevalling was een ramp, een 16 uur durend drama, bijna doodgebloed. Nu 7 maanden later, word ik nog steeds verdrietig als ik er aan terugdenk.
Jij hebt het al twee keer goed gedaan, de derde keer zal ook goedkomen. De angst hoort er ook wel een beetje bij, denk ik.
vrijdag 24 augustus 2012 om 10:12
quote:lislislislis schreef op 24 augustus 2012 @ 09:58:
Hoi TO ik lees mee , ik ben zwanger van mij eerste een ik ben als de dood voor de bevalling , hoe dichter bij het komt hoe meer ik mij gestrest voel , ik heb nul zelf vertrouwen in mijn kunnen en ik schaam me dood voor mij omgeving dat ik het niet eens tegen iemand durf te zegen , jij weet gelukkig al wat je te wachten staat ,en elke bevalling kan anders gaan , ik denk dat je je zo even voelt maar als je zo ver bent dan gaat het weer goed ! Sterkte toegewenst
Als je je zo bang voelt, zou ik er zeker over praten. In ieder geval met de verloskundige. Die angst moet je wel serieus nemen.
Bij mijn zwangerschap was het probleem dat ik er nooit over heb kunnen praten, er is nooit gevraagd naar mijn gevoelens en ik kon mijn verhaal (blijdschap, angsten, zorgen) ook niet kwijt, dat heeft er ook voor gezorgd dat mijn bevalling zo'n hel was. De verloskundige kan je ook geruststellen.
Hoi TO ik lees mee , ik ben zwanger van mij eerste een ik ben als de dood voor de bevalling , hoe dichter bij het komt hoe meer ik mij gestrest voel , ik heb nul zelf vertrouwen in mijn kunnen en ik schaam me dood voor mij omgeving dat ik het niet eens tegen iemand durf te zegen , jij weet gelukkig al wat je te wachten staat ,en elke bevalling kan anders gaan , ik denk dat je je zo even voelt maar als je zo ver bent dan gaat het weer goed ! Sterkte toegewenst
Als je je zo bang voelt, zou ik er zeker over praten. In ieder geval met de verloskundige. Die angst moet je wel serieus nemen.
Bij mijn zwangerschap was het probleem dat ik er nooit over heb kunnen praten, er is nooit gevraagd naar mijn gevoelens en ik kon mijn verhaal (blijdschap, angsten, zorgen) ook niet kwijt, dat heeft er ook voor gezorgd dat mijn bevalling zo'n hel was. De verloskundige kan je ook geruststellen.
vrijdag 24 augustus 2012 om 10:19
Mijn eerste bevalling was zo'n ramp, dat de volgende keer eigenlijk alleen maar beter kan gaan. Dus kijk ik nu vreemd genoeg helemaal niet zo tegen de bevalling op. Ik weet nu wat ik kan verwachten, ik weet hoe erg het kan zijn, en dat heb ik ook overleefd (en mijn kind ook). Voor de volgende keer weet ik ook veel beter wat ik wel en niet wil en ben ik een stuk minder streng voor mezelf. Als het niet gaat dan zetten ze maar een ruggenprik, en dan niet na 8 uur beenweeën als ik echt, echt niet meer kan, maar al veel eerder. Maar goed, gezien mijn vorige ervaring heb ik geen bezwaren meer tegen de ruggenprik, of bevallen in het ziekenhuis
Ik kan me eigenlijk best voorstellen dat als het twee keer relatief goed is verlopen, dat een derde keer dan bijna 'enger' is. Maar het is je al twee keer gelukt, en een derde keer gaat je ook gewoon lukken! Als je echt angstig bent (en blijft) zou ik het wel bespreken met je vk. Misschien een bevalplan maken, zodat je van te voren al nagedacht hebt over wat je wel en niet wil, en dat ook al hebt besproken? Dat geeft je misschien het gevoel van regie over de bevalling weer wat terug.
Ik kan me eigenlijk best voorstellen dat als het twee keer relatief goed is verlopen, dat een derde keer dan bijna 'enger' is. Maar het is je al twee keer gelukt, en een derde keer gaat je ook gewoon lukken! Als je echt angstig bent (en blijft) zou ik het wel bespreken met je vk. Misschien een bevalplan maken, zodat je van te voren al nagedacht hebt over wat je wel en niet wil, en dat ook al hebt besproken? Dat geeft je misschien het gevoel van regie over de bevalling weer wat terug.
vrijdag 24 augustus 2012 om 10:29
Mijn eerste bevalling was vreselijk, hoewel ik daar vol vertrouwen in ging. Kon er jaren niet fijn op terugkijken, als ik hoorde dat er iemand bevallen was werd ik al misselijk. Onverwachts raakte ik na 5 jaar zwanger van de tweede, en ben 8 maanden bang geweest, zo bang dat ik toen het eenmaal begonnen was het een uur lang heb genegeerd. Waren vast geen gebroken vliezen, zal vast het kindje zijn die op m'n blaas drukt :p. Man belde verloskundige toch maar even, ze kwam net op tijd om dochter op te vangen. 3 minuten, 3 weeën en geen scheurtje. Wel 4 dagen naweeën, maar die nam ik voor lief. Niet een standaard bevalling, maar voor mij het beste wat kon gebeuren.
vrijdag 24 augustus 2012 om 10:32
De twee bevalingen zo doorstaan is al top toch.... ik wil o.a. geen kindje omdat ik bang ben van alles wat jij nu opsomt... in twee woorden samengevat: Geen controle...
Dus, geen controle kunnen hebben hoe iets gaat, wat anderen die mij zogenaamd helpen " aan gaan doen" enz.
Ik snap je gevoel dus deels....
Ik kan helaas geen advies geven.... al hoewel ik wel eens ergens gelezen heb dat er een methode is, die je leert overgeven aan je bevalling. Je leert mind setting toe te passen, dus te denken dat je het kan en dit gevoel vast blijft houden, zodat je ontspannen (zo veel als kan) je bevalling in kan gaan. Hoe meer ontspannen hoe beter dat alles gaat en hoe minder je tegen gaat houden (onbewust tegen doet houden).... Misschien helpt dat iets?
Dus, geen controle kunnen hebben hoe iets gaat, wat anderen die mij zogenaamd helpen " aan gaan doen" enz.
Ik snap je gevoel dus deels....
Ik kan helaas geen advies geven.... al hoewel ik wel eens ergens gelezen heb dat er een methode is, die je leert overgeven aan je bevalling. Je leert mind setting toe te passen, dus te denken dat je het kan en dit gevoel vast blijft houden, zodat je ontspannen (zo veel als kan) je bevalling in kan gaan. Hoe meer ontspannen hoe beter dat alles gaat en hoe minder je tegen gaat houden (onbewust tegen doet houden).... Misschien helpt dat iets?
Top!
vrijdag 24 augustus 2012 om 11:18
Ik herken het (nog) niet eigenlijk. Ben ook zwanger van nr 3 (uitgerekend in november), maar ben vol vertrouwen dat het deze keer nog makkelijker zal gaan. Eerste 2 keren ging het redelijk makkelijk en snel, al vond ik het de tweede keer zwaarder (waarschijnlijk omdat het sneller ging). Maar goed, we zullen zien, hopelijk blijft de bevallingsangst weg. Hopelijk krijg jij het vertrouwen weer terug voordat je gaat bevallen! Komt vast goed!
vrijdag 24 augustus 2012 om 13:34
vrijdag 24 augustus 2012 om 14:28
Bevallen is gewoon hel, maar het gaat ook weer voorbij.
Angst voor de bevalling is een van de redenen geweest om geen kinderen te willen en toen er toch een kwam ben ik daar ook het zo ban voor geweest dat ik om een keizersnede heb gevraagd. Niet gekregen uiteraard.
Tot een maand of twee voor de bevalling, toen verdween die angst langzaam en kwam er gelatenheid voor in de plaats. Het kind moet er uit en als je zorgt dat je de best mogelijke zorg en eventueel pijnstilling (in het zieknhuis dus!!) bij de hand hebt, dan geeft dat veel rust. Mij ten minste wel.
We waren twaalf dagen over tijd en er is toen besloten dat er ingeleid ging worden. Dat gaf nog meer rust, toen wist ik ten minste zeker dat we niet met piepende banden op een zeer
ongelegen moment alsnog naar het ziekenhuis zouden moeten.
We konden gewoon op afspraak gaan en ik wist, vanavond is het achter de rug. En dat was ook zo. Weliswaar een zeer zware bevalling gehad en er was al besloten om alsnog een keizersnede te doen toen zoon er toch uitkwam. Daarna direct naar de ok om placenta te verwijderen.
Alles goed gegaan, maar ja het blijft hel...
Angst voor de bevalling is een van de redenen geweest om geen kinderen te willen en toen er toch een kwam ben ik daar ook het zo ban voor geweest dat ik om een keizersnede heb gevraagd. Niet gekregen uiteraard.
Tot een maand of twee voor de bevalling, toen verdween die angst langzaam en kwam er gelatenheid voor in de plaats. Het kind moet er uit en als je zorgt dat je de best mogelijke zorg en eventueel pijnstilling (in het zieknhuis dus!!) bij de hand hebt, dan geeft dat veel rust. Mij ten minste wel.
We waren twaalf dagen over tijd en er is toen besloten dat er ingeleid ging worden. Dat gaf nog meer rust, toen wist ik ten minste zeker dat we niet met piepende banden op een zeer
ongelegen moment alsnog naar het ziekenhuis zouden moeten.
We konden gewoon op afspraak gaan en ik wist, vanavond is het achter de rug. En dat was ook zo. Weliswaar een zeer zware bevalling gehad en er was al besloten om alsnog een keizersnede te doen toen zoon er toch uitkwam. Daarna direct naar de ok om placenta te verwijderen.
Alles goed gegaan, maar ja het blijft hel...
