Zwanger
alle pijlers
ongepland een derde
woensdag 14 september 2011 om 11:12
Ik heb me net aangemeld omdat ik echt heel graag even m'n hart wil luchten. En dan ook wel wil weten of er anderen zijn in zo'n soort situatie en tips of adviezen...
Ik denk dat ik zwanger ben. Over 3 dagen kunnen we definitief testen, maar had gisteren al een heel licht roze streepje. Voor mij is het de derde, dus herken nu ook de verschijnselen wel.
Alleen.....het is niet gepland
We zijn al een tijdje aan het twijfelen over wel of geen derde. Mijn wens is groter dan die van m'n man. Maar uiteindelijk zei hij oke dan haal het spiraaltje er maar uit...
Maar na een maand wilde hij toch ineens niet meer. Dus ben ik aan de pil gegaan om er toch nog goed over na te denken. De afgelopen twee maanden ben ik ook meer op 2 gedachten gaan hinken. Enerzijds lijkt een derde me leuk anderzijds zijn er de financiën, praktische zaken en de gedachte om ook gelukkig te kunnen zijn met 2 gezonde meiden... Niet alles wat je wilt kan nou eenmaal ook gerealiseerd worden....
Maar nu heb ik dus heel sterk het gevoel (eigenlijk weet m'n gevoel het zeker) dat ik dus door de pil heen zwanger ben geraakt! Ben 'm niet vergeten, niet ziek geweest, of antibiotica...
Heb het wel gelijk met m'n man besproken en hij wil ECHT NIET!!! Voor hem is eventueel abortus ook een optie. Nu hinkte ik al wel op 2 gedachten, maar of ik dat kan.....
Ik denk dat ik zwanger ben. Over 3 dagen kunnen we definitief testen, maar had gisteren al een heel licht roze streepje. Voor mij is het de derde, dus herken nu ook de verschijnselen wel.
Alleen.....het is niet gepland
We zijn al een tijdje aan het twijfelen over wel of geen derde. Mijn wens is groter dan die van m'n man. Maar uiteindelijk zei hij oke dan haal het spiraaltje er maar uit...
Maar na een maand wilde hij toch ineens niet meer. Dus ben ik aan de pil gegaan om er toch nog goed over na te denken. De afgelopen twee maanden ben ik ook meer op 2 gedachten gaan hinken. Enerzijds lijkt een derde me leuk anderzijds zijn er de financiën, praktische zaken en de gedachte om ook gelukkig te kunnen zijn met 2 gezonde meiden... Niet alles wat je wilt kan nou eenmaal ook gerealiseerd worden....
Maar nu heb ik dus heel sterk het gevoel (eigenlijk weet m'n gevoel het zeker) dat ik dus door de pil heen zwanger ben geraakt! Ben 'm niet vergeten, niet ziek geweest, of antibiotica...
Heb het wel gelijk met m'n man besproken en hij wil ECHT NIET!!! Voor hem is eventueel abortus ook een optie. Nu hinkte ik al wel op 2 gedachten, maar of ik dat kan.....
woensdag 14 september 2011 om 15:56
quote:cicely schreef op 14 september 2011 @ 15:52:
Dat er mensen in Afrika sterven aan de hongersdood maakt het in mijn ogen nog niet minder erg om uit (in mijn ogen) decadente redenen abortus te plegen. Als jij dat ethisch lawaai vindt, prima, maar het een heeft naar mijn mening niets met het ander te maken.
Wat is er decadent aan het vinden dat je gezin compleet is met 2 kinderen en dus geen 3e meer te willen?
Moet je ieder ongelukje maar laten komen? En als het een tweeling blijkt te zijn? Mag abortus dan wel? Of wordt het dan "waar er 2 kunnen eten kunnen er ook 4 eten"?
Dat er mensen in Afrika sterven aan de hongersdood maakt het in mijn ogen nog niet minder erg om uit (in mijn ogen) decadente redenen abortus te plegen. Als jij dat ethisch lawaai vindt, prima, maar het een heeft naar mijn mening niets met het ander te maken.
Wat is er decadent aan het vinden dat je gezin compleet is met 2 kinderen en dus geen 3e meer te willen?
Moet je ieder ongelukje maar laten komen? En als het een tweeling blijkt te zijn? Mag abortus dan wel? Of wordt het dan "waar er 2 kunnen eten kunnen er ook 4 eten"?
woensdag 14 september 2011 om 16:06
quote:Ikbenanoniem schreef op 14 september 2011 @ 15:56:
[...]
Wat is er decadent aan het vinden dat je gezin compleet is met 2 kinderen en dus geen 3e meer te willen?Daar is niets decadents aan! Sterker nog, ik vind dat zelf ook. Mijn man en ik hebben twee kinderen en om een heleboel verschillende redenen zou het absoluut niet wenselijk zijn als er een derde komt. Daarom hebben we de anticonceptie dubbelop op orde en staan op een wachtlijst voor sterilisatie. Maar als ik in de tussentijd toch zwanger mocht raken dan zal er een derde komen. Ik zou het voor mezelf niet kunnen verantwoorden om "zo maar" een abortus te laten plegen terwijl er een liefdevol gezin, dak boven het hoofd, brood op de plank etc. etc. op het potentiële kind zit te wachten. Verder is het iets wat ieder voor zichzelf moet bepalen, maar aangezien er om adviezen werd gevraagd heb ik mijn onderbouwde mening erover gegeven.
[...]
Wat is er decadent aan het vinden dat je gezin compleet is met 2 kinderen en dus geen 3e meer te willen?Daar is niets decadents aan! Sterker nog, ik vind dat zelf ook. Mijn man en ik hebben twee kinderen en om een heleboel verschillende redenen zou het absoluut niet wenselijk zijn als er een derde komt. Daarom hebben we de anticonceptie dubbelop op orde en staan op een wachtlijst voor sterilisatie. Maar als ik in de tussentijd toch zwanger mocht raken dan zal er een derde komen. Ik zou het voor mezelf niet kunnen verantwoorden om "zo maar" een abortus te laten plegen terwijl er een liefdevol gezin, dak boven het hoofd, brood op de plank etc. etc. op het potentiële kind zit te wachten. Verder is het iets wat ieder voor zichzelf moet bepalen, maar aangezien er om adviezen werd gevraagd heb ik mijn onderbouwde mening erover gegeven.
woensdag 14 september 2011 om 16:33
quote:Plokkie schreef op 14 september 2011 @ 15:45:
[...]
Dimpf: En haal nou niet die hele Somaliekwestie en andere zielige verhalen erbij, want het daar gaat het hier niet om. Het gaat om deze specifieke situatie en niet over de ellende in Afrika. Dat heeft helemaal niets met elkaar te maken.
Die haal ik er wel bij.
Je kunt je knap beroerd voelen van hoe je de wereld ervaart. Wel zo beroerd dat je er je eigen zwangerschap om afbreekt - en dan heeft het dus wel met elkaar te maken.
[...]
Dimpf: En haal nou niet die hele Somaliekwestie en andere zielige verhalen erbij, want het daar gaat het hier niet om. Het gaat om deze specifieke situatie en niet over de ellende in Afrika. Dat heeft helemaal niets met elkaar te maken.
Die haal ik er wel bij.
Je kunt je knap beroerd voelen van hoe je de wereld ervaart. Wel zo beroerd dat je er je eigen zwangerschap om afbreekt - en dan heeft het dus wel met elkaar te maken.
woensdag 14 september 2011 om 16:40
quote:Ikbenanoniem schreef op 14 september 2011 @ 15:56:
[...]
Wat is er decadent aan het vinden dat je gezin compleet is met 2 kinderen en dus geen 3e meer te willen?
Moet je ieder ongelukje maar laten komen? En als het een tweeling blijkt te zijn? Mag abortus dan wel? Of wordt het dan "waar er 2 kunnen eten kunnen er ook 4 eten"?
Dat is ook niet decadent. Dat is eerlijk zijn over je grenzen.
Of is eerlijkheid ook decadent?
Je bent nog tamelijk positief. Ben je eenmaal die 35 jaar gepasseerd, dan wordt je geconfronteerd met de punctie-ellende.
Mij best als mensen het allemaal willen hoor, maar als het daar misgaat draai ik mijn rug om (wat in de praktijk zou betekenen: geen ellenlange medische superhoogstandjes waar de artsen als eerste beter van worden. Lullig misschien, maar ik meen dat wel.)
Wat me verbaast is, dat er meer dan eens geschreven wordt dat manlief zich 'dan maar moet laten steriliseren'. Misschien was daar aarzeling juist vanwege de (verborgen?) verlangens van zijn vrouw.
Maar goed, TO staat er voor, met haar partner.
Sterkte voor jullie beiden gewenst, want er zullen nog een paar gesprekken gevoerd moeten worden daar.
[...]
Wat is er decadent aan het vinden dat je gezin compleet is met 2 kinderen en dus geen 3e meer te willen?
Moet je ieder ongelukje maar laten komen? En als het een tweeling blijkt te zijn? Mag abortus dan wel? Of wordt het dan "waar er 2 kunnen eten kunnen er ook 4 eten"?
Dat is ook niet decadent. Dat is eerlijk zijn over je grenzen.
Of is eerlijkheid ook decadent?
Je bent nog tamelijk positief. Ben je eenmaal die 35 jaar gepasseerd, dan wordt je geconfronteerd met de punctie-ellende.
Mij best als mensen het allemaal willen hoor, maar als het daar misgaat draai ik mijn rug om (wat in de praktijk zou betekenen: geen ellenlange medische superhoogstandjes waar de artsen als eerste beter van worden. Lullig misschien, maar ik meen dat wel.)
Wat me verbaast is, dat er meer dan eens geschreven wordt dat manlief zich 'dan maar moet laten steriliseren'. Misschien was daar aarzeling juist vanwege de (verborgen?) verlangens van zijn vrouw.
Maar goed, TO staat er voor, met haar partner.
Sterkte voor jullie beiden gewenst, want er zullen nog een paar gesprekken gevoerd moeten worden daar.
donderdag 15 september 2011 om 22:25
Lastig Maroy, de abortusklinieken in Nederland zitten vol met vrouwen zoals jij, die eigenlijk min of meer wel klaar waren met een gezin en die bij het falen van de anticonceptie en een positieve zwangerschapstest ineens heel zeker weten dat het in deze situatie niet gewenst is dat er nog een kind komt. Ik zie zelf het houden van een kind niet als een straf die je maar moet slikken, omdat de anticonceptie heeft gefaald, of je man niet is gesteriliseerd. Iedereen die kinderen heeft, weet hoeveel tijd, moeite, liefde je aan een kind moet geven. Als jij of je man zeker weten dat dat er niet in zit, dan kan je met een overtijdbehandeling of abortuspil de zwangerschap afbreken. Het is hetzelfde als je een spiraaltje draagt; dan word je ook regelmatig zwanger, maar mislukt de innesteling. In feite een hele vroege abortus. Het maakt je in mijn ogen in elk geval geen slechte moeder als je dit kind laat aborteren. Misschien nog een paar dagen goed over denken en praten met je man: als jullie het allebei "toch" willen houden, dan zou je natuurlijk gek zijn als je een abortus ondergaat.
Even praktisch: je weet dat hCG (zwangerschapshormoon) en LH (ovulatiehormoon) vrijwel identiek zijn en dat sommige zwangerschapstests bij sommige vrouwen ook reageren op LH?
Even praktisch: je weet dat hCG (zwangerschapshormoon) en LH (ovulatiehormoon) vrijwel identiek zijn en dat sommige zwangerschapstests bij sommige vrouwen ook reageren op LH?
zondag 18 september 2011 om 10:42
@Marjolein73
Thanks voor je hard onder de riem...
We proberen er over te praten en het soms ook even te laten....
We hebben dinsdag een afspraak bij de huisarts en donderdag heb ik een afspraak bij de psycholoog. Ik ben al een keer eerder bij haar onder behandeling geweest, dus heb het gevoel dat ze me ook wel "kent"
Het is zo'n moeilijke afwegen. Mijn man ziet een derde kindje niet zitten en als het komt zou hij voelen het kind te kort te doen en dat gunt hij een kind ook niet. Een abortus druist tegen mijn gevoelens in. Voor beide opties zijn voors en tegens te bedenken. Maar wat we ook besluiten het zal van 1 van beide niet de voorkeur zijn......
Thanks voor je hard onder de riem...
We proberen er over te praten en het soms ook even te laten....
We hebben dinsdag een afspraak bij de huisarts en donderdag heb ik een afspraak bij de psycholoog. Ik ben al een keer eerder bij haar onder behandeling geweest, dus heb het gevoel dat ze me ook wel "kent"
Het is zo'n moeilijke afwegen. Mijn man ziet een derde kindje niet zitten en als het komt zou hij voelen het kind te kort te doen en dat gunt hij een kind ook niet. Een abortus druist tegen mijn gevoelens in. Voor beide opties zijn voors en tegens te bedenken. Maar wat we ook besluiten het zal van 1 van beide niet de voorkeur zijn......
zondag 18 september 2011 om 10:54
Sterkte met de beslissingen.
Mocht je de baby laten komen, vertel dan nooit dat ie ongewenst was of een ongelukje.
Mijn man hoort al jaren van zijn vader dat ie een ongelukje was en eigenlijk niet in de planning stond, nu op zijn 47e hoort hij het nog steeds.
Ook krijgt ie nog steeds te horen dat zijn vader zijn studiekamer moest uitruimen omdat nr 3 er plotselilng aankwam.
Blijkbaar is pa nog steeds de schok niet te boven gekomen, en moet zijn zoon het na 47 nog steeds "aanhoren".
Mocht je de baby laten komen, vertel dan nooit dat ie ongewenst was of een ongelukje.
Mijn man hoort al jaren van zijn vader dat ie een ongelukje was en eigenlijk niet in de planning stond, nu op zijn 47e hoort hij het nog steeds.
Ook krijgt ie nog steeds te horen dat zijn vader zijn studiekamer moest uitruimen omdat nr 3 er plotselilng aankwam.
Blijkbaar is pa nog steeds de schok niet te boven gekomen, en moet zijn zoon het na 47 nog steeds "aanhoren".
zondag 18 september 2011 om 11:01
maandag 19 september 2011 om 17:17
Ja, sorry HarT. Blijkbaar was ik er niet helemaal met m'n hoofd bij.
En het is geen kwestie van de rest van de wereld en somalië e.d.. Bij de eerste twee hebben we een hele zware periode na de bevalling gehad. Ik zat niet echt op een roze wolk zeg maar.....En dat is voor m'n man heel zwaar geweest. Daarbij weten we nu dat hij een voedselintolerantie heeft en daardoor weinig energie en snel buikklachten heeft.
Hij is erg bang dat we na een derde wee zo'n periode ingaan en hij geeft aan dat hij dat niet zou trekken....
En het is geen kwestie van de rest van de wereld en somalië e.d.. Bij de eerste twee hebben we een hele zware periode na de bevalling gehad. Ik zat niet echt op een roze wolk zeg maar.....En dat is voor m'n man heel zwaar geweest. Daarbij weten we nu dat hij een voedselintolerantie heeft en daardoor weinig energie en snel buikklachten heeft.
Hij is erg bang dat we na een derde wee zo'n periode ingaan en hij geeft aan dat hij dat niet zou trekken....
maandag 19 september 2011 om 21:15
Jeetje Maroy, sterkte de komende dagen-weken-maanden...
Hier wel gewenst zwanger van een derde en ook wel eens de gedachte hoe moet dat straks organisatorisch en financieel. Maar mijn zwangerschappen zelf, en ook periode na de bevalling vielen bij mij erg me en kan niet beoordelen hoe zwaar het een wissel trekt op je relatie als dat niet zo is.
Hoop dat jullie weer snel bij elkaar kunnen komen, linksom of rechtsom. Wel goed dat je meteen de professionals erbij haalt trouwens, ipv met elkaar ruziën en in je uppie piekeren!
Nogmaals sterkte de komende tijd!
Hier wel gewenst zwanger van een derde en ook wel eens de gedachte hoe moet dat straks organisatorisch en financieel. Maar mijn zwangerschappen zelf, en ook periode na de bevalling vielen bij mij erg me en kan niet beoordelen hoe zwaar het een wissel trekt op je relatie als dat niet zo is.
Hoop dat jullie weer snel bij elkaar kunnen komen, linksom of rechtsom. Wel goed dat je meteen de professionals erbij haalt trouwens, ipv met elkaar ruziën en in je uppie piekeren!
Nogmaals sterkte de komende tijd!
dinsdag 27 september 2011 om 11:27
Gisteren een echo gehad voor de zekerheid om te kijken hoever ik ben. Inderdaad 5 weken...
Met de psycholoog afgeproken eerst een week ons te oriënteren en voor te bereiden met in ons hoofd dat het kindje komt... Praktische dingen bedenken e.d.
Zij zei ook dat die zwarte wolk die ik na de bevallingen heb gehad van de twee meiden hormonaal is (post partum depressie) en ook deze keer dan weer zal komen. En wat kunnen we doen om die te beperken/voorkomen.
Vrijdag gaan we samen naar haar terug en bespreken we de dingen en ook de tegens... En dan zal er toch wel een beslissing moeten vallen.
Manlief oriënteert zich ook echt op als het kindje gaat komen en is toch wel minder bang.... Dus hopelijk kunnen we echt beslissen dit kindje te laten komen...
Met de psycholoog afgeproken eerst een week ons te oriënteren en voor te bereiden met in ons hoofd dat het kindje komt... Praktische dingen bedenken e.d.
Zij zei ook dat die zwarte wolk die ik na de bevallingen heb gehad van de twee meiden hormonaal is (post partum depressie) en ook deze keer dan weer zal komen. En wat kunnen we doen om die te beperken/voorkomen.
Vrijdag gaan we samen naar haar terug en bespreken we de dingen en ook de tegens... En dan zal er toch wel een beslissing moeten vallen.
Manlief oriënteert zich ook echt op als het kindje gaat komen en is toch wel minder bang.... Dus hopelijk kunnen we echt beslissen dit kindje te laten komen...
woensdag 28 september 2011 om 15:13
quote:maroy schreef op 27 september 2011 @ 11:27:
Gisteren een echo gehad voor de zekerheid om te kijken hoever ik ben. Inderdaad 5 weken...
Met de psycholoog afgeproken eerst een week ons te oriënteren en voor te bereiden met in ons hoofd dat het kindje komt... Praktische dingen bedenken e.d.
Zij zei ook dat die zwarte wolk die ik na de bevallingen heb gehad van de twee meiden hormonaal is (post partum depressie) en ook deze keer dan weer zal komen. En wat kunnen we doen om die te beperken/voorkomen.
Vrijdag gaan we samen naar haar terug en bespreken we de dingen en ook de tegens... En dan zal er toch wel een beslissing moeten vallen.
Manlief oriënteert zich ook echt op als het kindje gaat komen en is toch wel minder bang.... Dus hopelijk kunnen we echt beslissen dit kindje te laten komen...
Hier ook een ongeplande derde en ook bij de eerste twee een pnd. Bij de eerste heel zwaar, maar met antidepressiva er vrij snel bovenop gekomen en bij de tweede bij de eerste verschrijnselen met antidepressiva gestart. En toen dus onverwacht zwanger van de derde. Ik had geen zin in afwachten of er een depressie zou komen, bovendien al twee kinderen rondlopen die gewoon naar school en psz moesten.
In overleg met de verloskundige en huisarts ben ik de dag na de bevalling gestart met antidepressiva, preventief. En de eerste 5 nachten na de bevalling slaappillen.
En dat heeft heel goed gewerkt, ik heb een geweldige kraamtijd gehad en ook de weken daarna geen dip. Een echte felroze wolk! Heerlijk, wat heb ik genoten, dubbel en dwars (en ik heb gelijk de eerste twee keer ingehaald).
Na 5 maanden de antidepressiva afgebouwd, toen had ik nog wat angsten, maar die waren te handelen, na nog eens een maand of 3 nergens last meer van.
Gisteren een echo gehad voor de zekerheid om te kijken hoever ik ben. Inderdaad 5 weken...
Met de psycholoog afgeproken eerst een week ons te oriënteren en voor te bereiden met in ons hoofd dat het kindje komt... Praktische dingen bedenken e.d.
Zij zei ook dat die zwarte wolk die ik na de bevallingen heb gehad van de twee meiden hormonaal is (post partum depressie) en ook deze keer dan weer zal komen. En wat kunnen we doen om die te beperken/voorkomen.
Vrijdag gaan we samen naar haar terug en bespreken we de dingen en ook de tegens... En dan zal er toch wel een beslissing moeten vallen.
Manlief oriënteert zich ook echt op als het kindje gaat komen en is toch wel minder bang.... Dus hopelijk kunnen we echt beslissen dit kindje te laten komen...
Hier ook een ongeplande derde en ook bij de eerste twee een pnd. Bij de eerste heel zwaar, maar met antidepressiva er vrij snel bovenop gekomen en bij de tweede bij de eerste verschrijnselen met antidepressiva gestart. En toen dus onverwacht zwanger van de derde. Ik had geen zin in afwachten of er een depressie zou komen, bovendien al twee kinderen rondlopen die gewoon naar school en psz moesten.
In overleg met de verloskundige en huisarts ben ik de dag na de bevalling gestart met antidepressiva, preventief. En de eerste 5 nachten na de bevalling slaappillen.
En dat heeft heel goed gewerkt, ik heb een geweldige kraamtijd gehad en ook de weken daarna geen dip. Een echte felroze wolk! Heerlijk, wat heb ik genoten, dubbel en dwars (en ik heb gelijk de eerste twee keer ingehaald).
Na 5 maanden de antidepressiva afgebouwd, toen had ik nog wat angsten, maar die waren te handelen, na nog eens een maand of 3 nergens last meer van.
zaterdag 1 oktober 2011 om 08:18
Hoi Reisa,
Wat fijn dat dat zo goed is gegaan! Hoe oud is je jongste nu?
Hebben jullie ooit gedachten gehad om de zwangerschap af te breken of was daar geen sprake van?
Dinsdag nog een afspraak bij de psycholoog en dan willen we toch wel een beslissing nemen...
Ik kan het denk ik echt niet weg laten halen, maar wil wel graag samen met m'n man een beslissing nemen. Dus hopelijk is hij er ook een beetje naartoe gegroeit om het kindje te laten komen...
Heb jij begeleiding gehad van een psycholoog of maatschappelijk werk?
P.s. Bedankt voor je reactie
Wat fijn dat dat zo goed is gegaan! Hoe oud is je jongste nu?
Hebben jullie ooit gedachten gehad om de zwangerschap af te breken of was daar geen sprake van?
Dinsdag nog een afspraak bij de psycholoog en dan willen we toch wel een beslissing nemen...
Ik kan het denk ik echt niet weg laten halen, maar wil wel graag samen met m'n man een beslissing nemen. Dus hopelijk is hij er ook een beetje naartoe gegroeit om het kindje te laten komen...
Heb jij begeleiding gehad van een psycholoog of maatschappelijk werk?
P.s. Bedankt voor je reactie
zaterdag 1 oktober 2011 om 16:26
quote:maroy schreef op 01 oktober 2011 @ 08:18:
Hoi Reisa,
Wat fijn dat dat zo goed is gegaan! Hoe oud is je jongste nu?
Hebben jullie ooit gedachten gehad om de zwangerschap af te breken of was daar geen sprake van?
Dinsdag nog een afspraak bij de psycholoog en dan willen we toch wel een beslissing nemen...
Ik kan het denk ik echt niet weg laten halen, maar wil wel graag samen met m'n man een beslissing nemen. Dus hopelijk is hij er ook een beetje naartoe gegroeit om het kindje te laten komen...
Heb jij begeleiding gehad van een psycholoog of maatschappelijk werk?
P.s. Bedankt voor je reactie
De situatie lag bij ons wel anders. Ik wilde eigenlijk nog wel een derde, mijn man niet. En toen was ik dus zwanger, ik was best in paniek, dacht dat mijn man het niet zou willen. Maar mijn man vond het gelijk prima, het waar er twee eten kunnen er ook drie eten idee.
Vreemd genoeg heeft het bij mij wat langer geduurd, maar toen ik er zeker van was dat mijn man er blij mee was kon ik dat ook. We hebben het ook pas laat vertelt tegen iedereen, toen we er zelf aan gewend waren.
Ik denk dat vooral het niet gepland hebben van zo iets groots in je leven bij mij voor paniek zorgde. Maar je kan niet alles plannen. Er zijn meer onverwachte dingen in mijn leven gebeurd en die waren niet leuk. Deze verrassing was de leukste ooit. Ik ervaar het echt als cadeautje, drie voor de prijs van 2.
Ik heb verder geen begeleiding gehad, niet tijdens de zwangerschap en ook niet na de geboorte van onze 3e dochter (die nu trouwens 10 maanden is). Ik had dezelfde antidepressiva als bij de vorige pnd en 'wist' dat het weer zou werken. Doordat ik nu gelijk begon heb ik geen klachten gehad, pas toen ik afgebouwd had kreeg ik wat angstklachten. En dat hield in enorme pms (soort minidepressies) en angsten. Een aantal keer per dag had ik ineens het idee dat onze jongste dood in haar bed zou liggen. En dan moest ik gewoon gaan kijken/porren, dat deed ik dan ook. Dan is dat rotgevoel het snelst weer weg. Inmiddels is ook dat verdwenen en heb ik ook geen pms meer.
Hoi Reisa,
Wat fijn dat dat zo goed is gegaan! Hoe oud is je jongste nu?
Hebben jullie ooit gedachten gehad om de zwangerschap af te breken of was daar geen sprake van?
Dinsdag nog een afspraak bij de psycholoog en dan willen we toch wel een beslissing nemen...
Ik kan het denk ik echt niet weg laten halen, maar wil wel graag samen met m'n man een beslissing nemen. Dus hopelijk is hij er ook een beetje naartoe gegroeit om het kindje te laten komen...
Heb jij begeleiding gehad van een psycholoog of maatschappelijk werk?
P.s. Bedankt voor je reactie
De situatie lag bij ons wel anders. Ik wilde eigenlijk nog wel een derde, mijn man niet. En toen was ik dus zwanger, ik was best in paniek, dacht dat mijn man het niet zou willen. Maar mijn man vond het gelijk prima, het waar er twee eten kunnen er ook drie eten idee.
Vreemd genoeg heeft het bij mij wat langer geduurd, maar toen ik er zeker van was dat mijn man er blij mee was kon ik dat ook. We hebben het ook pas laat vertelt tegen iedereen, toen we er zelf aan gewend waren.
Ik denk dat vooral het niet gepland hebben van zo iets groots in je leven bij mij voor paniek zorgde. Maar je kan niet alles plannen. Er zijn meer onverwachte dingen in mijn leven gebeurd en die waren niet leuk. Deze verrassing was de leukste ooit. Ik ervaar het echt als cadeautje, drie voor de prijs van 2.
Ik heb verder geen begeleiding gehad, niet tijdens de zwangerschap en ook niet na de geboorte van onze 3e dochter (die nu trouwens 10 maanden is). Ik had dezelfde antidepressiva als bij de vorige pnd en 'wist' dat het weer zou werken. Doordat ik nu gelijk begon heb ik geen klachten gehad, pas toen ik afgebouwd had kreeg ik wat angstklachten. En dat hield in enorme pms (soort minidepressies) en angsten. Een aantal keer per dag had ik ineens het idee dat onze jongste dood in haar bed zou liggen. En dan moest ik gewoon gaan kijken/porren, dat deed ik dan ook. Dan is dat rotgevoel het snelst weer weg. Inmiddels is ook dat verdwenen en heb ik ook geen pms meer.
zaterdag 1 oktober 2011 om 17:11
maandag 3 oktober 2011 om 14:39
@ reisa: Ik heb de oudste twee borstvoeding gegeven. Daar heb ik heel veel steun aan gehad in die zware periodes. Het enige wat alleen ik de kinderen kon geven en wat me heel dicht bij ze bracht.
Dus dat zal evt tzt een overweging zijn dit wel weer te doen of antidepressiva te gaan gebruiken...
Maar goed eerst een beslissing nemen. Morgen nog psych en dan hopelijk samen een goede beslissing kunnen nemen.
@5x5: Ik denk ook dat als we positief besluiten dat manlief er wel aan went en het leuk gaat vinden.
Dus dat zal evt tzt een overweging zijn dit wel weer te doen of antidepressiva te gaan gebruiken...
Maar goed eerst een beslissing nemen. Morgen nog psych en dan hopelijk samen een goede beslissing kunnen nemen.
@5x5: Ik denk ook dat als we positief besluiten dat manlief er wel aan went en het leuk gaat vinden.
donderdag 20 oktober 2011 om 13:43
Sorry, dat ik niks meer van me heb laten horen.
Yes, we hebben een beslissing genomen. We laten het kindje komen!! Dolblij, maar toch ook wel onwerkelijk. Ik moet er zelf toch ook een beetje aan wennen. En inderdaad alle veranderingen die het in het gezin met zich meebrengt. Spannend.
Vanavond de eerste controle bij de verloskundige en een echo!!! Hopelijk is alles goed!
Mijn hormonen beginnen ook te werken.... Wordt er tegelijker tijd wel wat onzeker van... Is het nu normaal hoe ik me voel en hoe ik reageer of niet???
Yes, we hebben een beslissing genomen. We laten het kindje komen!! Dolblij, maar toch ook wel onwerkelijk. Ik moet er zelf toch ook een beetje aan wennen. En inderdaad alle veranderingen die het in het gezin met zich meebrengt. Spannend.
Vanavond de eerste controle bij de verloskundige en een echo!!! Hopelijk is alles goed!
Mijn hormonen beginnen ook te werken.... Wordt er tegelijker tijd wel wat onzeker van... Is het nu normaal hoe ik me voel en hoe ik reageer of niet???
donderdag 20 oktober 2011 om 14:06
Natuurlijk moet je er nog aan wennen, dat heeft bij mij ook wel een tijdje geduurd.
Heb je het idee dat je man er ook helemaal voor gaat?
Neem je tijd, al moet ik zeggen dat de derde zwangerschap voorbij vloog.
Veel succes bij de verloskundige vandaag! Ik hoop dat jullie een mooi kloppend hartje te zien krijgen.
Heb je het idee dat je man er ook helemaal voor gaat?
Neem je tijd, al moet ik zeggen dat de derde zwangerschap voorbij vloog.
Veel succes bij de verloskundige vandaag! Ik hoop dat jullie een mooi kloppend hartje te zien krijgen.
donderdag 20 oktober 2011 om 14:29
Wij hebben het zelfde meegemaakt.We twijfelde ook over een 3e en ben zwanger geworden terwijl ik de pil gebruikte.
De beslissing is heel moeilijk maar je moet welke beslissen je ook neemt er wel samen achter staan.
Stel dat je spijt krijgt?
ons dochtertje is inmiddels 6 weken en toen we besloten om er voor te gaan hebben we nooit meer gesproken over 'niet gepland'.
we zijn er super blij mee! maar nemen nu toch wel extra maatregelen..
sterkte met jullie keuze
De beslissing is heel moeilijk maar je moet welke beslissen je ook neemt er wel samen achter staan.
Stel dat je spijt krijgt?
ons dochtertje is inmiddels 6 weken en toen we besloten om er voor te gaan hebben we nooit meer gesproken over 'niet gepland'.
we zijn er super blij mee! maar nemen nu toch wel extra maatregelen..
sterkte met jullie keuze
vrijdag 28 oktober 2011 om 11:06
Ik ben nu 10.2 weken. We zagen vorige week een prachtig hartje kloppen bij de verloskundige. Er waren zelfs al ledematen en een hoofdje te zien!
Ik was dus wat verder dan ik zelf dacht!!!
Over 1,5 week weer voor de 12 weken echo. Dan gaan de oudste twee ook mee!!! Ben zo benieuwd hoe ze gaan reageren!
Ze weten nog niks, maar voelen wel dat er iets is. Mama is moe en moet zo vaak spugen....
Verder weten wel een aantal vrienden het al, maar verder weten ouders en familie en kennissen het nog niet....
Verder vind ik (en m'n man ook trouwens) het nog steeds onwerkelijk... Hopelijk kunnen we straks wel echt genieten, want dit wordt inderdaad ECHT de laatste keer! Wellicht kan ik ook iets meer genieten als ik weer wat fitter ben....
Ik was dus wat verder dan ik zelf dacht!!!
Over 1,5 week weer voor de 12 weken echo. Dan gaan de oudste twee ook mee!!! Ben zo benieuwd hoe ze gaan reageren!
Ze weten nog niks, maar voelen wel dat er iets is. Mama is moe en moet zo vaak spugen....
Verder weten wel een aantal vrienden het al, maar verder weten ouders en familie en kennissen het nog niet....
Verder vind ik (en m'n man ook trouwens) het nog steeds onwerkelijk... Hopelijk kunnen we straks wel echt genieten, want dit wordt inderdaad ECHT de laatste keer! Wellicht kan ik ook iets meer genieten als ik weer wat fitter ben....
