Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger en single
woensdag 29 februari 2012 om 12:18
Ik zit in nogal een rotsituatie en kan wel wat advies gebruiken, uit ervaring of anders. Ik ben nl op het moment zo'n 8 weken zwanger, dit was echter geheel ongepland en "de verwekker" had ik net leren kennen (hier geen opmerkingen of vragen over aub; hoe en wat is niet relevant). Inmiddels heeft hij de beslissing genomen de zwangerschap niet te willen doorzetten omdat onze relatie nog te onstabiel is. Ik weet echter nog niet hoe en wat. Ik ben nl al 38 en dus goede kans dat ik hierna misschien wel nooit meer zwanger raak. Ik heb in principe alles in huis om een kind te krijgen maar weet nu dus al dat ik er alleen voor zal komen te staan en de hele situatie beanstigd me dus nogal. Ben ook als de dood dat ik spijt ga krijgen van een abortus plus daarbij spreekt het idee van het krijgen van een kind best aan inmiddels en weet ik ook dat ik het zou kunnen ook al zal ik het dus zeer waarschijnlijk alleen moeten doen. Zou erg fijn zijn als iemand van jullie hier iets zinnigs op zou kunnen zeggen, ik kan er namelijk verder ook nog met niemand over praten en dat valt niet mee. Bedankt alvast iig.
woensdag 29 februari 2012 om 12:24
Als je het in je hart graag wilt, en je het in je leven kan plaatsen, ga er dan voor.
Ik begrijp je situatie, het is een enorm emotionele keuze, welke kant je ook kiest.
en het allebei consequenties. Alleen jij kan daarin een keuze maken. Al telt de vader ook mee, hij zal er minder last van hebben als jij abortus moet ondergaan dan jij.
Ik weet niet hoe ik je kan adviseren, maar ik wens je alle kracht en als het erop aan komt ook al het geluk toe.
Ik begrijp je situatie, het is een enorm emotionele keuze, welke kant je ook kiest.
en het allebei consequenties. Alleen jij kan daarin een keuze maken. Al telt de vader ook mee, hij zal er minder last van hebben als jij abortus moet ondergaan dan jij.
Ik weet niet hoe ik je kan adviseren, maar ik wens je alle kracht en als het erop aan komt ook al het geluk toe.
..popcorn?
woensdag 29 februari 2012 om 12:27
woensdag 29 februari 2012 om 12:29
Jouw situatie is totaal overeenkomstig met de mijne. Ware het niet dat ik inmiddels alweer bijna ga bevallen.
De omstandigheden waarin ik zwanger geraakt ben en de leeftijd waarop zijn hetzelfde.
Ik denk dat je voor jezelf vooral eerst eens moet bepalen wat JIJ voelt ten opzichte van je zwangerschap en je alleenstaand moederschap. Hoe je het ook wendt of keert, de kans is erg, erg groot dat jij het helemaal alleen moet doen.
Ik denk dat er twee verschillende beslissingen spelen:
- Wil ik dit kind wel of niet
- Wil/kan ik dit kind alleen opvoeden
Van daaruit kan je weer verder bedenken en beslissen.
Wat mijn keuze is geweest, is duidelijk: ik heb ervoor gekozen het kind te houden. Heeft heel wat twijfels en tranen gekost om tot die conclusie te komen, maar ik sta wel volledig achter die keuze.
De omstandigheden waarin ik zwanger geraakt ben en de leeftijd waarop zijn hetzelfde.
Ik denk dat je voor jezelf vooral eerst eens moet bepalen wat JIJ voelt ten opzichte van je zwangerschap en je alleenstaand moederschap. Hoe je het ook wendt of keert, de kans is erg, erg groot dat jij het helemaal alleen moet doen.
Ik denk dat er twee verschillende beslissingen spelen:
- Wil ik dit kind wel of niet
- Wil/kan ik dit kind alleen opvoeden
Van daaruit kan je weer verder bedenken en beslissen.
Wat mijn keuze is geweest, is duidelijk: ik heb ervoor gekozen het kind te houden. Heeft heel wat twijfels en tranen gekost om tot die conclusie te komen, maar ik sta wel volledig achter die keuze.
woensdag 29 februari 2012 om 12:34
woensdag 29 februari 2012 om 12:36
Hij kan natuurlijk niet kiezen de zwangerschap niet voort te zetten, dat kan alleen jij. Hij kan er wel voor kiezen om niets met het kind te maken te willen hebben, dat lijkt me moeilijk, niet alleen nu maar ook over een aantal jaren. Wat ga jij doen als hij over tien jaar ineens wel besluit dat hij zijn zoon of dochter wil zien? Kan je daar over praten met hem? Dat lijkt me ook in het belang van je kind. Want ook die zal vragen hebben over wie zijn of haar vader is. Duidelijk krijgen wat zijn rol dan is, wat het kind over hem te weten komt, en hoe.
Ik ga er van uit dat je zelf aangeeft in je post dat je geneog financiele voorzieningen hebt om het alleen met een kind te redden. Heb je daarnaast ook een netwerk wat jou en je kind kan opvangen als dit nodig is ( denk aan bij nood uit de creche halen, helpen als een van jullie ziek wordt, gewoon eens iets leuks doen, etc.) zo niet, probeer daar dan in te investeren. Mensen met wie je een ervaring kunt delen, maar met wie je bv ook kan praten over de schoolkeuze straks en allerlei andere beslissingen waar je voor zult komen te staan.
Ik wens je heel erg veel succes met alles wat op je af komt. Enne, heel voorzichtig...gefeliciteerd!
Ik ga er van uit dat je zelf aangeeft in je post dat je geneog financiele voorzieningen hebt om het alleen met een kind te redden. Heb je daarnaast ook een netwerk wat jou en je kind kan opvangen als dit nodig is ( denk aan bij nood uit de creche halen, helpen als een van jullie ziek wordt, gewoon eens iets leuks doen, etc.) zo niet, probeer daar dan in te investeren. Mensen met wie je een ervaring kunt delen, maar met wie je bv ook kan praten over de schoolkeuze straks en allerlei andere beslissingen waar je voor zult komen te staan.
Ik wens je heel erg veel succes met alles wat op je af komt. Enne, heel voorzichtig...gefeliciteerd!
woensdag 29 februari 2012 om 12:37
woensdag 29 februari 2012 om 12:38
Ik heb net, op mn 38ste, mijn eerste kind gekregen. Gelukkig met partner, want mijn zwangerschap, de bevalling en de 3 maanden dat mijn kind daarna in het ziekenhuis moest blijven waren een hel. Ik snap heel goed dat je een kinderwens hebt, maar sta er alsjeblieft bij stil dat alles niet van een leien dakje hoeft te gaan en dat je dan een heel goed vangnet nodig hebt. Als je je kind houdt, kun je misschien afspraken maken met familie en vrienden zodat je er niet alleen voor staat. Sterkte!
woensdag 29 februari 2012 om 12:56
Als je het echt wilt, je zaken op orde hebt en voldoende steun hebt, zou ik ervoor gaan.
Is er geen kans meer dat de man bijdraait? En bijv. wel een rol in het leven van het kind wil gaan spelen? En een financiele bijdrage gaat leveren?
De vader van mijn kind is kort na de geboorte weggegaan (wel omgangsregeling enzo). Het eerste jaar met baby was erg intensief, maar goed te doen. En het is gewoon geweldig om een kind te hebben.
Je situatie is misschien niet ideaal, maar dingen gebeuren en als je weet dat je een kind wilt en voldoende steun in je omgeving hebt: go for it.
Is er geen kans meer dat de man bijdraait? En bijv. wel een rol in het leven van het kind wil gaan spelen? En een financiele bijdrage gaat leveren?
De vader van mijn kind is kort na de geboorte weggegaan (wel omgangsregeling enzo). Het eerste jaar met baby was erg intensief, maar goed te doen. En het is gewoon geweldig om een kind te hebben.
Je situatie is misschien niet ideaal, maar dingen gebeuren en als je weet dat je een kind wilt en voldoende steun in je omgeving hebt: go for it.
woensdag 29 februari 2012 om 13:04
Het klinkt mij alsof je de keus in je hart al hebt gemaakt: je wil dit kindje. Volg je hart daarin. En natuurlijk: gefeliciteerd met je zwangerschap!
En de vraag is hier vaker gesteld: kan je hulp krijgen vanuit je omgeving; vriendinnen, buren, ouders? Want dat is natuurlijk extra belangrijk als je het kindje helemaal alleen op gaat voeden.
En de vraag is hier vaker gesteld: kan je hulp krijgen vanuit je omgeving; vriendinnen, buren, ouders? Want dat is natuurlijk extra belangrijk als je het kindje helemaal alleen op gaat voeden.
woensdag 29 februari 2012 om 13:05
Het klinkt inderdaad alsof je je keuze al gemaakt hebt. Je geeft aan dat je graag kinderen zou willen en dat je eigenlijk wat bang bent dat deze zwangerschap misschien wel de laatste is, vanwege je leeftijd. Normaal ben ik niet zo van de ongeplande zwangerschappen zonder vader in beeld, maar ik heb begrip voor je, vanwege je leeftijd. Ik zou het dan ook houden. Maar dat ben ik..
woensdag 29 februari 2012 om 13:10
quote:rozehanddoek schreef op 29 februari 2012 @ 13:05:
Normaal ben ik niet zo van de ongeplande zwangerschappen zonder vader in beeld, maar ik heb begrip voor je, vanwege je leeftijd. Ik zou het dan ook houden. Maar dat ben ik..Op mijn 38e zou ik het ook zeker houden (alleen in geval van een kinderwens natuurlijk, maar zo te lezen heb je die).
Normaal ben ik niet zo van de ongeplande zwangerschappen zonder vader in beeld, maar ik heb begrip voor je, vanwege je leeftijd. Ik zou het dan ook houden. Maar dat ben ik..Op mijn 38e zou ik het ook zeker houden (alleen in geval van een kinderwens natuurlijk, maar zo te lezen heb je die).
woensdag 29 februari 2012 om 13:12
Praktische problemen zijn altijd wel op te lossen. Psychische daarentegen een stuk minder makkelijk.
Als jij dit kind wilt, het gewenst is, komt het wel goed. Ga investeren in je netwerk, zoek dingen uit over opvang, de bevalling (kraamhotel bijvoorbeeld, zodat je de eerste dagen niet alleen bent).
Dan wens ik je veel geluk.
Als jij dit kind wilt, het gewenst is, komt het wel goed. Ga investeren in je netwerk, zoek dingen uit over opvang, de bevalling (kraamhotel bijvoorbeeld, zodat je de eerste dagen niet alleen bent).
Dan wens ik je veel geluk.
woensdag 29 februari 2012 om 13:31
Dames, ik was weer even verder gegaan met mijn werk en stond verbaasd over alle reacties zo snel al (nooit gedacht). Heb hier nog nooit iets gepost maar moet zeggen dat het hartverwarmend is om jullie (serieuze) reacties op mijn posting te zien. Halverwege had ik dan ook al de tranen in mijn ogen staan :-& Ben jullie allemaal dankbaar en zal alles in mijn overweging meenemen. Ik weet ook niet zeker of het goed is dat ik hier zo op jullie reacties reageer maar dat hoop ik dan maar. Om een aantal van jullie vragen te beantwoorden, moet ik zeggen dat "niemand" om mee te praten overdreven was. Mijn moeder weet het en beste vriend maar dat is een man en ik wilde graag een vrouwelijk (onafhankelijke) kijk op zaken. Mijn moeder is een goede ondersteuning maar is toch anders. Ook heeft zij al aangeven als ik ermee doorga zij met alle plezier me wil helpen het kind groot te brengen. Of de vader in beeld zal zijn durf ik niet te zeggen. Hij kiest nu iig voor het afbreken van de zwangerschap maar wie weet wil hij toch een rol spelen als het kind er toch komt. Een relatie tussen hem en mij zie ik er echter niet meer van komen. Hij zal dan ook wel niet blij zijn als ik besluit de zwangerschap door te zetten maar denk idd dat er niets anders op zit dan egoistisch te zijn en mijn hart te volgen. Nogmaals dank en mocht er iemand nog iets te melden hebben wat me bij mijn beslissing kan helpen, graag. Kan alle steun gebruiken want mijn eigen gedachtes zijn nog vreselijk warrig.
woensdag 29 februari 2012 om 13:37
Logisch dat je gedachtes warrig zijn. Het is nogal wat wat er nu op je afkomt.
Ondanks dat de relatie met de vader van mijn kind snel na de geboorte verbroken werd, ben ik ontzettend blij met mijn kind. Vantevoren kun je je dat niet voorstellen.
Het belangrijkste is dat je kind echt gewenst is. Dan trek je de gebroken nachten in je eentje, de eenzaamheid van het eerste jaar, de heftige gevoelens die een kind krijgen bij je oproept.
Ondanks dat de relatie met de vader van mijn kind snel na de geboorte verbroken werd, ben ik ontzettend blij met mijn kind. Vantevoren kun je je dat niet voorstellen.
Het belangrijkste is dat je kind echt gewenst is. Dan trek je de gebroken nachten in je eentje, de eenzaamheid van het eerste jaar, de heftige gevoelens die een kind krijgen bij je oproept.
woensdag 29 februari 2012 om 13:43
Ik heb nu geen tijd om alle reacties door te lezen, maar ik denk dat je veel steun kunt vinden op:
yezka in "Kind in je uppie? deel 2"
en:
Silvy in "Kind opvoeden in je uppie!"
Op de eerste schrijven vrouwen die bewust kiezen voor alleen moederschap, de tweede is voor alle alleenstaande moeders.
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
yezka in "Kind in je uppie? deel 2"
en:
Silvy in "Kind opvoeden in je uppie!"
Op de eerste schrijven vrouwen die bewust kiezen voor alleen moederschap, de tweede is voor alle alleenstaande moeders.
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
woensdag 29 februari 2012 om 13:51
ze heeft gezegd dat ze achter me staat welke beslissing ik ook maak
