Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger
maandag 12 april 2021 om 12:29
Hallo allemaal,
Omdat ik momenteel in een emotionele rollercoaster zit wil ik hier heel graag mijn verhaal doen. Niet voor de negatieve reacties, maar hoop op misschien herkenbaarheid of goede adviezen.
Hier komt het verhaal:
Afgelopen maanden heb ik gedate met een oudere man. Ik ben 30, hij is 50.
Het liep eigenlijk al op het einde, maar afgelopen vrijdag kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Het is nu zo'n 5 weken. De man in kwestie wilde in eerste instantie een gezinnetje starten en liep zo hard van stapel (samenwonen, voorstellen aan ouders etc.) dat ik nu niet meer weet wat ik moet doen... Eigenlijk is mijn gevoel hélemaal weg en wil ik niet met hem samenzijn of intiem zijn. Wellicht de hormonen.
Het probleem is dat dit niet de eerste keer is. In 2015 ben ik alleenstaande moeder geworden. De vader in kwestie wilde absoluut geen kinderen. Dit is dus de tweede keer dat dit mij overkomt. Zó ontzettend stom, dom en onverantwoord!:( Dat weet ik allemaal wel..
De zorg voor een kind heb ik dus al en is soms zeker niet makkelijk alleen.
Mijn hoofd zegt: laat het weghalen, want er is geen 1 positief argument te benoemen wat betreft houden.. Maar mijn hart spreekt anders. Ik ben bang dat ik het niet kan en na abortus helemaal in ga storten. Dit komt ook niet ten goede van mijn zoontje.
Mijn hele familie zal tegen me zijn en zeggen dat ik ongelovelijk stom ben. Zeggen dat ik het niet aan kan en me misschien wel niet meer aan kijken.
Is het dit waard?
Herkennen moeders dit verhaal? Zijn er hier moeders (of vaders) die deze situatie hebben meegemaakt en meer kinderen hebben van meerdere vaders?
Heb altijd een tweede gewild, zodat mijn zoontje ook niet alleen is en het gewoon niet compleet aanvoelt. Dit is natuurlijk een heel slecht scenario..
Wat moet ik nu doen?? Negatieve reacties, zoals: 'je bent dom' of 'hoe kun je dit twee keer zo ver laten komen' zou ik niet zo fijn vinden. Ik weet dat ik stom ben geweest.
Hopelijk is er herkenning..
Omdat ik momenteel in een emotionele rollercoaster zit wil ik hier heel graag mijn verhaal doen. Niet voor de negatieve reacties, maar hoop op misschien herkenbaarheid of goede adviezen.
Hier komt het verhaal:
Afgelopen maanden heb ik gedate met een oudere man. Ik ben 30, hij is 50.
Het liep eigenlijk al op het einde, maar afgelopen vrijdag kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Het is nu zo'n 5 weken. De man in kwestie wilde in eerste instantie een gezinnetje starten en liep zo hard van stapel (samenwonen, voorstellen aan ouders etc.) dat ik nu niet meer weet wat ik moet doen... Eigenlijk is mijn gevoel hélemaal weg en wil ik niet met hem samenzijn of intiem zijn. Wellicht de hormonen.
Het probleem is dat dit niet de eerste keer is. In 2015 ben ik alleenstaande moeder geworden. De vader in kwestie wilde absoluut geen kinderen. Dit is dus de tweede keer dat dit mij overkomt. Zó ontzettend stom, dom en onverantwoord!:( Dat weet ik allemaal wel..
De zorg voor een kind heb ik dus al en is soms zeker niet makkelijk alleen.
Mijn hoofd zegt: laat het weghalen, want er is geen 1 positief argument te benoemen wat betreft houden.. Maar mijn hart spreekt anders. Ik ben bang dat ik het niet kan en na abortus helemaal in ga storten. Dit komt ook niet ten goede van mijn zoontje.
Mijn hele familie zal tegen me zijn en zeggen dat ik ongelovelijk stom ben. Zeggen dat ik het niet aan kan en me misschien wel niet meer aan kijken.
Is het dit waard?
Herkennen moeders dit verhaal? Zijn er hier moeders (of vaders) die deze situatie hebben meegemaakt en meer kinderen hebben van meerdere vaders?
Heb altijd een tweede gewild, zodat mijn zoontje ook niet alleen is en het gewoon niet compleet aanvoelt. Dit is natuurlijk een heel slecht scenario..
Wat moet ik nu doen?? Negatieve reacties, zoals: 'je bent dom' of 'hoe kun je dit twee keer zo ver laten komen' zou ik niet zo fijn vinden. Ik weet dat ik stom ben geweest.
Hopelijk is er herkenning..
maandag 12 april 2021 om 12:34
Tja, alleen jij kunt de keuze maken. Wat je ook kiest, het komt wel goed.
Maar besef je wel, dat deze man wellicht wel een vaderrol krijgt, wil je hem wel in je leven??
Ik was twee keer heel gepland/gewenst zwanger en 1x ongepland, en dat voelde echt anders. (als je meer wil weten over de ingreep PB me gerust)
Sterkte!
Maar besef je wel, dat deze man wellicht wel een vaderrol krijgt, wil je hem wel in je leven??
Ik was twee keer heel gepland/gewenst zwanger en 1x ongepland, en dat voelde echt anders. (als je meer wil weten over de ingreep PB me gerust)
Sterkte!
maandag 12 april 2021 om 12:36
Geen herkenning. Wel snap ik dat dit een zeer moeilijke beslissing is. Laat je niet wijsmaken dat er een goed of een fout is, want dat is er simpelweg niet. Het is jouw lichaam, jouw toekomst, jouw zwangerschap en alleen jij kan de knoop doorhakken. Trek je dus niet iets aan van de mening van familie of andere omstanders, tenzij je afhankelijk gaat zijn van die familie/omstanders als gevolg van de keuze. Wel vind ik dat je de 'vader' moet betrekken bij dit besluit, omdat het net zo goed invloed heeft op zijn leven. Dat staat overigens los van wel/geen relatie met hem hebben. Als je niets voor hem voelt dan is dat alvast een antwoord op de relatievraag, maar dat zegt nog niets over de zwangerschap.
maandag 12 april 2021 om 12:38
Allereerst een hart onder de riem 
Even los van het gegeven dat je "klaar" bent met de vader en bang bent voor de reactie van je familie: Red je het om een tweede kindje in je eentje te verzorgen en op te voeden? Een tweede willen en een tweede een goed leven kunnen bieden zijn m.i. nog verschillende dingen.
Als je antwoord op deze vraag ja is kan je na gaan denken of je er achter staat om een kindje van deze vader te krijgen, of het je waard is om de relatie met je familie te beschadigen/te verbreken.
Natuurlijk zal het veel met je doen als je kiest voor een abortus. Anderzijds, wat zou het met je doen (en met het kindje en je zoontje) als je de zwangerschap doorzet? Either way, succes en sterkte gewenst! Ik hoop dat je de wijsheid vindt om een keuze te maken waar je 100% achter staat.
Even los van het gegeven dat je "klaar" bent met de vader en bang bent voor de reactie van je familie: Red je het om een tweede kindje in je eentje te verzorgen en op te voeden? Een tweede willen en een tweede een goed leven kunnen bieden zijn m.i. nog verschillende dingen.
Als je antwoord op deze vraag ja is kan je na gaan denken of je er achter staat om een kindje van deze vader te krijgen, of het je waard is om de relatie met je familie te beschadigen/te verbreken.
Natuurlijk zal het veel met je doen als je kiest voor een abortus. Anderzijds, wat zou het met je doen (en met het kindje en je zoontje) als je de zwangerschap doorzet? Either way, succes en sterkte gewenst! Ik hoop dat je de wijsheid vindt om een keuze te maken waar je 100% achter staat.
maandag 12 april 2021 om 12:38
net nu ik op Napraat heb lopen gallen, hoe hard ik dit forum vaak vind... Kom jij met lieve woorden!
maandag 12 april 2021 om 12:49
Wat een ontzettend lastige situatie voor je. De keuze moet je zelf maken maar probeer je niet te laten dwingen tot het voltooien van deze zwangerschap omdat je bang bent wat mensen zullen denken als een abortus ondergaat. Dit hoeft niemand te weten. Een abortus is een optie en zal net als het voltooien van deze zwangerschap geen makkelijke optie zijn. Sterkte bij deze moeilijke keuze.
maandag 12 april 2021 om 12:54
Natuurlijk kun je het aan, wat je ook kiest.
Met het risico om hard over te komen, wil ik toch mijn ervaring delen, omdat ik denk dat dat nuttig kan zijn.
Ik ben ook een keer ongewenst zwanger geweest en heb een abortus ondergaan. En nee, ik ben er niet aan onderdoor gegaan (en jij ook niet). Eerlijk gezegd vind ik het beslist niet zo traumatisch als sommige mensen het wel eens doen overkomen. Natuurlijk, het is niet leuk, maar het is ook weer geen drama en ik heb er al helemaal geen trauma aan overgehouden. Het wordt echt vaak veel groter gemaakt en welhaast gedaan alsof deze keuze een klap zal zijn waar je nooit meer overheen komt. Welnee! Dat is helemaal niet zo. Het is rot, en daarna is het voorbij en denk je er af en toe nog eens aan terug.
Een kind op de wereld zetten onder niet ideale omstandigheden is veel zwaarder. Je relatie met de vader is eigenlijk al over, begrijp ik? Je wordt dus alleenstaande moeder. Weer. Kun je dat? Wil je dat? Zo ja, prima, maar realiseer je dat het veel zwaarder is dan een abortus.
Niemand kan de beslissing voor jou nemen. Ik probeer je dan ook niet te overtuigen, maar ik wil simpelweg mijn visie geven omdat ik het gevoel heb dat veel mensen het idee hebben dat een abortus altijd een traumatische gebeurtenis is en ik heb dat absoluut niet zo ervaren, en ik denk velen met mij.
Met het risico om hard over te komen, wil ik toch mijn ervaring delen, omdat ik denk dat dat nuttig kan zijn.
Ik ben ook een keer ongewenst zwanger geweest en heb een abortus ondergaan. En nee, ik ben er niet aan onderdoor gegaan (en jij ook niet). Eerlijk gezegd vind ik het beslist niet zo traumatisch als sommige mensen het wel eens doen overkomen. Natuurlijk, het is niet leuk, maar het is ook weer geen drama en ik heb er al helemaal geen trauma aan overgehouden. Het wordt echt vaak veel groter gemaakt en welhaast gedaan alsof deze keuze een klap zal zijn waar je nooit meer overheen komt. Welnee! Dat is helemaal niet zo. Het is rot, en daarna is het voorbij en denk je er af en toe nog eens aan terug.
Een kind op de wereld zetten onder niet ideale omstandigheden is veel zwaarder. Je relatie met de vader is eigenlijk al over, begrijp ik? Je wordt dus alleenstaande moeder. Weer. Kun je dat? Wil je dat? Zo ja, prima, maar realiseer je dat het veel zwaarder is dan een abortus.
Niemand kan de beslissing voor jou nemen. Ik probeer je dan ook niet te overtuigen, maar ik wil simpelweg mijn visie geven omdat ik het gevoel heb dat veel mensen het idee hebben dat een abortus altijd een traumatische gebeurtenis is en ik heb dat absoluut niet zo ervaren, en ik denk velen met mij.
maandag 12 april 2021 om 12:55
En ook dat. Je hoeft niemand in je omgeving verantwoording af te leggen, alleen jezelf en de vader.boekenlegger0 schreef: ↑12-04-2021 12:49Wat een ontzettend lastige situatie voor je. De keuze moet je zelf maken maar probeer je niet te laten dwingen tot het voltooien van deze zwangerschap omdat je bang bent wat mensen zullen denken als een abortus ondergaat. Dit hoeft niemand te weten. Een abortus is een optie en zal net als het voltooien van deze zwangerschap geen makkelijke optie zijn. Sterkte bij deze moeilijke keuze.
maandag 12 april 2021 om 12:56
Ik heb ooit voor de keuze abortus of niet gestaan, nou twee keer zelfs. En beide keren gekozen om het te houden, beide keren is het uitgelopen op een miskraam. Maar nog steeds blij dat ik geen abortus heb gekozen. Al is het achteraf gezien echt beter geweest dat de zwangerschappen niet daadwerkelijk zijn uitgegroeid tot kinderen. Ik denk dat de laatste zwangerschap mijn relatie niet had overleefd als ik geen miskraam had gehad.
En wat ik wel heb geleerd van mijn twee oh zo gewenste kinderen. Is dat het wel ontzettend zwaar is. Niks komt vanzelf goed, het is keihard werken. En in bepaalde situaties nog veel zwaarder dan in andere. Twee kinderen is ook echt anders dan 1. Ik weet niet hoe het je de eerste keer is verlopen, maar misschien is dat mentaal wel veel zwaarder dan accepteren dat je een abortus hebt gedaan uit de beste overtuigingen. Misschien zal alles wel goed komen, maar is dit pad voor je huidige kind wel zwaarder dan mama die het pad van een abortus moet bewandelen.
Het FIOM is inderdaad wel handig om eens mee te gaan praten, maar ze helpen je alleen om wat dingen op een rijtje te zetten en de voors en tegens naast elkaar te zetten. Mocht je iemand in je omgeving in vertrouwen nemen dan zou ik dat ook zeker doen.
Sterkte! Wat je ook doet zorg ervoor dat je een beslissing maakt die bij jou past, en die voor jouzelf het beste is. Ik denk dat dat de enige juiste is, wat die beslissing ook zal zijn.
En wat ik wel heb geleerd van mijn twee oh zo gewenste kinderen. Is dat het wel ontzettend zwaar is. Niks komt vanzelf goed, het is keihard werken. En in bepaalde situaties nog veel zwaarder dan in andere. Twee kinderen is ook echt anders dan 1. Ik weet niet hoe het je de eerste keer is verlopen, maar misschien is dat mentaal wel veel zwaarder dan accepteren dat je een abortus hebt gedaan uit de beste overtuigingen. Misschien zal alles wel goed komen, maar is dit pad voor je huidige kind wel zwaarder dan mama die het pad van een abortus moet bewandelen.
Het FIOM is inderdaad wel handig om eens mee te gaan praten, maar ze helpen je alleen om wat dingen op een rijtje te zetten en de voors en tegens naast elkaar te zetten. Mocht je iemand in je omgeving in vertrouwen nemen dan zou ik dat ook zeker doen.
Sterkte! Wat je ook doet zorg ervoor dat je een beslissing maakt die bij jou past, en die voor jouzelf het beste is. Ik denk dat dat de enige juiste is, wat die beslissing ook zal zijn.
maandag 12 april 2021 om 12:57
Dank voor je bemoedigende woorden.
Je hebt zeker gelijk. Maar heb er even weinig aan.
maandag 12 april 2021 om 12:57
Welke keuze je ook maakt, de enige tegenover wie je hem hoeft te verantwoorden ben jezelf. Dus als jij dit kind heel graag wil, je kunt het bieden wat het nodig heeft, zonder je reeds bestaande kind tekort te doen? Dan hoef je dat aan niemand uit te leggen.
Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat, als je objectief naar je situatie kijkt, je het kind eigenlijk niet (voldoende) te bieden hebt in je huidige situatie. En ja, dan kan het emotioneel best pittig worden, maar dan gaat belang van kind(eren) voor je eigen wens en als je dat vasthoudt zal je die gevoelens ook een plekje kunnen geven.
Zoals ik het lees hoef je het bij dit kindje niet alleen te doen. De vader wilde graag een gezin, dus hij zal wel een rol willen spelen in het leven van zijn kind.
Veel succes. Het is geen makkelijke situatie
Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat, als je objectief naar je situatie kijkt, je het kind eigenlijk niet (voldoende) te bieden hebt in je huidige situatie. En ja, dan kan het emotioneel best pittig worden, maar dan gaat belang van kind(eren) voor je eigen wens en als je dat vasthoudt zal je die gevoelens ook een plekje kunnen geven.
Zoals ik het lees hoef je het bij dit kindje niet alleen te doen. De vader wilde graag een gezin, dus hij zal wel een rol willen spelen in het leven van zijn kind.
Veel succes. Het is geen makkelijke situatie
maandag 12 april 2021 om 13:02
Ik heb zelf geen traumatische ervaring gehad van een abortus. Ik was 5 weken zwanger toen ik dat deed en voor mij stelde het weinig voor. 2 pillen slikken en ik kreeg een "miskraam". Maar dat wil niet zeggen dat het ook voor jou zo zou zijn. Iedereen ervaart het anders. Je kunt het beste advies vragen aan FIOM.
maandag 12 april 2021 om 13:13
Toen je er net achter kwam, wat was je allereerste gedachte hierover?
Dat advies heeft mij geholpen, in de zin van mijn allereerste gevoel was dat ik het niet wilde of kon. Heb toen met pillen een abortus gehad.
Later weer ongepland zwanger geworden, ditmaal door een scheve spiraal. Stond weer voor dezelfde keuze, en heb het toen gehouden. Ik was ouder en veranderd, kon het psychisch ook beter aan.
Maar ook de tweede keer was het een moeilijke keuze, ik heb een aantal sessies bij een psycholoog gevoerd om dingen op een rijtje te zetten.
Wat mij ook heeft geholpen, bespreek het zeker met iemand maar niet met teveel mensen. Iedereen vindt iets en zal je een andere richting op sturen. Het gaat er uiteindelijk om wat jij wil en wat jij voelt.
Een abortus kan zeker zwaar zijn, ik denk er zelf aan terug in de zin dat het heftig was maar niet traumatisch. Komt misschien ook omdat ik nu moeder ben en mijn wens wel in vervulling is gegaan dat ik dat ooit wilde.
Sterkte en succes to!
Dat advies heeft mij geholpen, in de zin van mijn allereerste gevoel was dat ik het niet wilde of kon. Heb toen met pillen een abortus gehad.
Later weer ongepland zwanger geworden, ditmaal door een scheve spiraal. Stond weer voor dezelfde keuze, en heb het toen gehouden. Ik was ouder en veranderd, kon het psychisch ook beter aan.
Maar ook de tweede keer was het een moeilijke keuze, ik heb een aantal sessies bij een psycholoog gevoerd om dingen op een rijtje te zetten.
Wat mij ook heeft geholpen, bespreek het zeker met iemand maar niet met teveel mensen. Iedereen vindt iets en zal je een andere richting op sturen. Het gaat er uiteindelijk om wat jij wil en wat jij voelt.
Een abortus kan zeker zwaar zijn, ik denk er zelf aan terug in de zin dat het heftig was maar niet traumatisch. Komt misschien ook omdat ik nu moeder ben en mijn wens wel in vervulling is gegaan dat ik dat ooit wilde.
Sterkte en succes to!
maandag 12 april 2021 om 13:18
Dat vroeg ik me ook af. Heb je nu veel hulp van je familie?
Je zegt ook: Ik ben bang dat ik het niet kan en na abortus helemaal in ga storten. Dit komt ook niet ten goede van mijn zoontje.
Ik denk dat een abortus minder zwaar zal zijn dan nog een kind grootbrengen. Wat niet wil zeggen dat je daarom voor een abortus moet kiezen, maar als je dat zou willen, dan kom je daar echt wel overheen.
Veel sterkte met deze moeilijke beslissing.
maandag 12 april 2021 om 13:19
Poeh, heftig to. Ik zou het kindje in jouw situatie niet houden. Het klinkt alsof je het al zwaar hebt met 1 kind, en aangezien de vader graag een rol wil spelen krijg je er ook nog een levenslange relatie met die man bij. Je bent ook nog jong, misschien kom je straks iemand tegen met wie je wel samen een kindje wil.
Toen ik begin twintig was heb ik een ongeplande zwangerschap afgebroken omdat ik geen alleenstaande moeder wilde worden. Dat was best heftig, maar geen trauma en ook zeker geen spijt van. Ik heb nu drie kindjes met een geweldige vader en ben blij dat ik er niet alleen voor sta!
Toen ik begin twintig was heb ik een ongeplande zwangerschap afgebroken omdat ik geen alleenstaande moeder wilde worden. Dat was best heftig, maar geen trauma en ook zeker geen spijt van. Ik heb nu drie kindjes met een geweldige vader en ben blij dat ik er niet alleen voor sta!
maandag 12 april 2021 om 13:21
Maar de rest van je leven een man in je leven, waar je al na heel korte tijd op uitgekeken was, is zwaar hoor
Kunnen veel ervaringsdeskundigen (alleen al op dit forum) je vertellen.
maandag 12 april 2021 om 13:23
Dat is ook zo, maar ik meen te lezen dat TO best nog wel een tweede zou willen. Dus wellicht met duidelijk afspraken (geen relatie, vader wel betrokken bij kind ofzo).
Honey, you should see me in a crown
