Ongepland zwanger

12-04-2021 12:29 73 berichten
Hallo allemaal,
Omdat ik momenteel in een emotionele rollercoaster zit wil ik hier heel graag mijn verhaal doen. Niet voor de negatieve reacties, maar hoop op misschien herkenbaarheid of goede adviezen.

Hier komt het verhaal:
Afgelopen maanden heb ik gedate met een oudere man. Ik ben 30, hij is 50.
Het liep eigenlijk al op het einde, maar afgelopen vrijdag kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Het is nu zo'n 5 weken. De man in kwestie wilde in eerste instantie een gezinnetje starten en liep zo hard van stapel (samenwonen, voorstellen aan ouders etc.) dat ik nu niet meer weet wat ik moet doen... Eigenlijk is mijn gevoel hélemaal weg en wil ik niet met hem samenzijn of intiem zijn. Wellicht de hormonen.
Het probleem is dat dit niet de eerste keer is. In 2015 ben ik alleenstaande moeder geworden. De vader in kwestie wilde absoluut geen kinderen. Dit is dus de tweede keer dat dit mij overkomt. Zó ontzettend stom, dom en onverantwoord!:( Dat weet ik allemaal wel..

De zorg voor een kind heb ik dus al en is soms zeker niet makkelijk alleen.
Mijn hoofd zegt: laat het weghalen, want er is geen 1 positief argument te benoemen wat betreft houden.. Maar mijn hart spreekt anders. Ik ben bang dat ik het niet kan en na abortus helemaal in ga storten. Dit komt ook niet ten goede van mijn zoontje.

Mijn hele familie zal tegen me zijn en zeggen dat ik ongelovelijk stom ben. Zeggen dat ik het niet aan kan en me misschien wel niet meer aan kijken.

Is het dit waard?
Herkennen moeders dit verhaal? Zijn er hier moeders (of vaders) die deze situatie hebben meegemaakt en meer kinderen hebben van meerdere vaders?

Heb altijd een tweede gewild, zodat mijn zoontje ook niet alleen is en het gewoon niet compleet aanvoelt. Dit is natuurlijk een heel slecht scenario..
Wat moet ik nu doen?? Negatieve reacties, zoals: 'je bent dom' of 'hoe kun je dit twee keer zo ver laten komen' zou ik niet zo fijn vinden. Ik weet dat ik stom ben geweest. :(

Hopelijk is er herkenning..
lilalinda schreef:
12-04-2021 13:21
Maar de rest van je leven een man in je leven, waar je al na heel korte tijd op uitgekeken was, is zwaar hoor
Kunnen veel ervaringsdeskundigen (alleen al op dit forum) je vertellen.


Klopt, er zijn zoveel factoren die meespelen. Hoe is bijv het contact met de vader van je zoontje? Hoe is deze zorg verdeeld? Doe je nu al vaak een beroep op je omgeving? Ga je het financieel redden? En zo kunnen we nog wel een aantal vragen stellen, maar TO is de enige die hier het antwoord op weet. Van alleen liefde wordt een kind niet groot, al wordt dit vaak wel gedacht/beweert.
Eurus schreef:
12-04-2021 13:23
Dat is ook zo, maar ik meen te lezen dat TO best nog wel een tweede zou willen. Dus wellicht met duidelijk afspraken (geen relatie, vader wel betrokken bij kind ofzo).

Met je eens, maar in hoeverre kun je realistische afspraken maken met een man die je zelf amper kent?
Alle reacties Link kopieren
loisnvt schreef:
12-04-2021 13:27
Met je eens, maar in hoeverre kun je realistische afspraken maken met een man die je zelf amper kent?
Ook weer helemaal waar.
Honey, you should see me in a crown
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
12-04-2021 12:41
:) net nu ik op Napraat heb lopen gallen, hoe hard ik dit forum vaak vind... Kom jij met lieve woorden!
Doet me goed, dank je!
Ik sluit me volmondig bij Bloos aan (die trouwens ook een ontzettend wijze, warme forummer is)

TO: En ik sluit me aan bij de mensen die je adviseren om hier met professionals over gaan te praten. Alleen jij kan het beeld helder krijgen en daar is het FIOM bijvoorbeeld voor. De mening van anderen doet er echt niet toe.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Poeh wat heftig TO.

Het hangt van zoveel factoren af die alleen jij kent. Heb je een woning met genoeg slaapkamers? Een vast inkomen? Gaat het goed met je eerste kind? Ben je een stabiele moeder en denk je het mentaal aan te kunnen? Wil je het (zo klinkt het wel)?
Als je daar allemaal "ja" op kunt antwoorden dan zou je ervoor kunnen gaan.

Dan heb je alleen nog de kwestie van de vader: is de man betrouwbaar en redelijk genoeg om een omgangsregeling mee te kunnen hebben? Ken je hem goed genoeg of ontpopt hij zich straks tot een of andere gek die de omgang saboteert en niet goed is voor jullie kind? Kan je dat inschatten? Daar zou het voor mij van afhangen. Je bent nog jong zat dus je kan later ook nog een kindje krijgen als dat je wens is, het hoeft niet deze zwangerschap te zijn als de omstandigheden nu niet goed zijn.
Verder lijk je nogal bang voor de mening van anderen. Begrijpelijk want afkeuring van je keuze is pijnlijk, maar zou ik je keuze niet van af laten hangen. sommigen zullen je afkeuren, anderen zullen er er niets van vinden of je een prima moeder vinden. Dat heb je toch niet in de hand.

Het gaat om jou en vooral je kinderen, die interesseert het later echt niet of jouw schoonzus en oma het afkeurde dat je alleen 2 kinderen van 2 mannen hebt. Je kinderen gaat het erom of je een goede moeder was. ik vind zelf niets van jouw situatie, we leven niet in 1950 hè, tegenwoordig zijn er zoveel niet-conventionele gezinnen. Ik ken ook een vrouw met 2 kinderen van een donor. Dat vindt iedereen prima. Maar omdat het in jouw geval niet gepland is zou het ineens verwerpelijk zijn? Nee hoor, dingen gebeuren in het leven, het is hoe je ermee omgaat. Zowel een abortus als het kindje houden kan daarom een goede keuze zijn.

Ik zou zelf niet gelukkig worden van de stress rondom die man van 50 die je eigenlijk nauwelijks kent. Die onvoorspelbare factor die zo van invloed is op het welzijn en de jeugd van het mogelijke kind, dat zou voor mij een reden zijn om serieus abortus te overwegen. Maar ik ben jou niet, ik ken die man niet, ik weet niet wat je situatie is. Nee, beter besprek je dit met professionals van het Fiom.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 12-04-2021 14:45
1.07% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
boekenlegger0 schreef:
12-04-2021 13:24
@TO
Het is in sommige abortusklinieken mogelijk om een abortus onder roesje te ondergaan. Op die manier maak je het niet bewust mee. Het nadeel hiervan is wel dat iemand je moet ophalen na de behandeling, je mag dan niet alleen naar huis.
het is überhaupt geen goed idee, om dit alleen te doen. Ik kreeg een overtijdbehandeling, en was gewoon 'bij'.
Maar toch heel blij, dat er iemand was, die me kon opvangen na afloop.
Alle reacties Link kopieren
Trouwens, je bent nu nog maar kort zwanger, je zou naar de huisarts kunnen voor een overtijdbehandeling.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
suzyqfive schreef:
12-04-2021 15:11
Trouwens, je bent nu nog maar kort zwanger, je zou naar de huisarts kunnen voor een overtijdbehandeling.
ook daarvoor moet je naar een kliniek, en die kun je direct bellen
de huisarts heeft geen rol

(of het moet in andere plaatsen heel anders gaan, dan in mijn woonplaats)
Weg laten halen en zorgen dat je jezelf beter gaat beschermen tegen dit soort ongelukjes. Als je al een kind hebt dan kun je je ook laten steriliseren natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat ik wel goed zou overwegen in dit geval dat de vader enthousiast lijkt - heel anders dan bij je expartner. Daardoor heb jij waarschijnlijk de volledige regie over je zoon? Dat zou bij dit kind weleens heel anders kunnen lopen.
Zie je het zitten om nog zeker 18 jaar aan deze man vast te zitten, te moeten overleggen, niet zelf beslissen in je eentje te kunnen maken over een kind?

Succes en sterkte met de beslissing!
-
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
12-04-2021 15:13
ook daarvoor moet je naar een kliniek, en die kun je direct bellen
de huisarts heeft geen rol

(of het moet in andere plaatsen heel anders gaan, dan in mijn woonplaats)
En het is nog helemaal anoniem ook. Niemand weet dat je abortus gedaan hebt, ook de huisarts niet.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
12-04-2021 14:45
het is überhaupt geen goed idee, om dit alleen te doen. Ik kreeg een overtijdbehandeling, en was gewoon 'bij'.
Maar toch heel blij, dat er iemand was, die me kon opvangen na afloop.
Natuurlijk is het fijn als iemand je kan opvangen, maar als je alleen mensen in je omgeving hebt die je keuze voor abortus veroordelen kan dat lastig zijn.
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou je in gaan storten? Het is een mythe dat vrouwen spijt zouden moeten hebben van abortussen. Sterker nog, een week na de procedure zegt 97.5% van de vrouwen dat het de juiste keuze was. Na vijf jaar zegt 99% van de vrouwen dat zij geen spijt heeft van de abortus. https://www.ansirh.org/research/ongoing/turnaway-study

Het aantal moeders dat spijt heeft van een kind is groter; Duitse studies uit 2016 laten zien dat 19% van de moeders en 20% van de vaders spijt hebben van een kind.
https://yougov.de/news/2016/07/28/regre ... nder-lieb/
Alle reacties Link kopieren
Ik heb 2 kinderen (wel van dezelfde papa) alleen groot gebracht. Het was niet makkelijk maar gelukkig kon ik met parttime werken en alle toeslagen die je dan krijgt omdat je een laag inkomen hebt het allemaal wel redden. Mijn moeder deed de oppas als ik naar werk was dus daar was ik geen geld aan kwijt en mijn moeder vond het meer dan leuk dat ze dat mocht doen.

Toen ik 19 was heb ik een abortus gehad, dat was ver voordat mijn 2 kinderen werden geboren. Ik was in die tijd nog zo groen als gras en het zwanger worden is me overkomen. Ik ben door mijn ouders naar een abortuskliniek gebracht want het kind moest weg.

Of dat het beste was? Ik weet het niet. Ik heb het kindje wel altijd gemist en bedenk me nu nog weleens hoe oud hij of zij zou zijn geweest en wat er van hem haar zou zijn geworden als ik het kindje zou hebben kunnen houden maar die optie was er niet voor mijn ouders en ik was niet mondig genoeg.

Je staat voor een moeilijke keuze, ik wens je veel wijsheid.
Alle reacties Link kopieren
Ik zie al veel goede adviezen voorbij komen, o.a. over het FIOM. Je kunt daar naast hulp bij je keuze ook hulp krijgen bij de verwerking van een eventuele abortus. Kijk eens op hun site.

Probeer 'wat anderen vinden' niet mee te wegen in je beslissing. Jij moet het uiteindelijk doen en jij moet ermee leven, wat je ook besluit. Waarom denk je dat je familie zo negatief zal reageren? Leun je op dit moment zwaar op ze qua opvang of financieel. Of toen je zoontje jonger was?

Heb je al een gesprek gehad met de vader, of ben je dat van plan? Ik zou het hem wel vertellen als ik jou was. Uiteindelijk is het jouw beslissing, maar wellicht zie je de dingen vanuit een ander perspectief als de vader uitspreekt een rol te willen spelen in het leven van het kind en je er dus niet helemaal alleen voor staat. Realiseer je ook dat - als jij geen relatie met hem wil - dat een co-ouderschap kan betekenen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben als alleenstaand moeder zwanger geworden in een relatie die op z’n eind liep. En ik wilde op termijn graag een tweede kind, maar niet met déze vader.

Ik heb met heel veel moeite gekozen voor een abortus. En ik wist van te voren dat ik daar de rest van mijn leven last van zou hebben. Dat was, voor mij, de consequentie van mijn keuze.

Ik heb het heel moeilijk gehad. En zal er inderdaad de rest van mijn leven last van blijven houden. Het is niet meer zo rauw als ooit, maar het verdriet en schuldgevoel zal altijd deel van mijn leven blijven. Dat is voor heel veel vrouwen helemaal niet zo, maar voor mij dus wel.

Als ingreep stelde het voor mij weinig voor, ik ben onder volledige narcose gegaan.

Ik ga je geen abortus aan- of afraden. Dat is 100% je eigen keuze en je gaat er, wat je ook kiest, mee kunnen leven. Ik adviseer je wel om zoveel mogelijk helder voor jezelf te krijgen wat jij (op welke momenten, op welke voorwaarden) wil. Dat mag in het begin best schommelen en tegenstrijdig zijn. Je motieven mogen ook bizar en onrealistisch en egoïstisch en watdanook zijn. Je hoeft ze met niemand te delen, maar wees eerlijk tegen jezelf.

Ik ging voor een abortus omdat ik die vader niet wilde. Het kind wel, maar die vader niet. Uiteindelijk wilde ik huisjeboompjebeestje met meer kinderen en een man. Ik dacht dat nooit meer te kunnen bereiken als ik al twee kinderen van twee verschillende vaders zou hebben (later leerde ik gezinnen kennen waarbij dat prima gaat). Geen mooi beeld: mijn kind opgeven voor een toekomstige man...
Ik heb nu mijn bagage en huisje-boompje-beestje.

Ik wens je heel veel sterkte. En elke keuze is goed, ook als je er niet 100% achter staat (kan dat in dit geval wel?). Als het maar jouw keuze is.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Nul ervaring met de keuze waar je nu voorstaat. Maarrrr... ik ben al alleenstaande moeder van twee sinds mijn kinderen super jong waren (zijn nu beiden volwassen maar wonen nog bij mij) en ik kan het op zijn zachtst gezegd niet goed vinden met hun vader. En hij speelt (om andere redenen) een héle kleine rol in de zorg. Na bijna twintig jaar alle zorg en (vooral) bijna twintig jaar geen privacy ben ik zeg maar eh... best wel moe.

Wat ik maar wil zeggen, leuk dat iedereen om je heen een mening heeft, maar jij bent degene die het moet gaan doen. Doe het als je het echt graag wil, maar realiseer je dan ook dat er nog maar heel weinig in je leven om jou kan draaien. Maar doe het ook vooral niet als je die taak te groot vindt. Goed komt het altijd wel, want je past je aan aan de situatie waar je mee te dealen hebt. Maar een hap van twintig jaar van je leven geven aan een doel waar je niet achterstaat is in mijn ogen echt teveel om van een vrouw te vragen.
Alle reacties Link kopieren
Pinaco schreef:
12-04-2021 12:38
Allereerst een hart onder de riem :heart: :hug:

Even los van het gegeven dat je "klaar" bent met de vader en bang bent voor de reactie van je familie: Red je het om een tweede kindje in je eentje te verzorgen en op te voeden? Een tweede willen en een tweede een goed leven kunnen bieden zijn m.i. nog verschillende dingen.

Als je antwoord op deze vraag ja is kan je na gaan denken of je er achter staat om een kindje van deze vader te krijgen, of het je waard is om de relatie met je familie te beschadigen/te verbreken.

Natuurlijk zal het veel met je doen als je kiest voor een abortus. Anderzijds, wat zou het met je doen (en met het kindje en je zoontje) als je de zwangerschap doorzet? Either way, succes en sterkte gewenst! Ik hoop dat je de wijsheid vindt om een keuze te maken waar je 100% achter staat.

TO, vergeet niet dat er ook nog een optie is dat de vader misschien wel co-ouderschap wil en eist. Bedenk dus heel goed of je dat scenario ook ziet zitten, samen met deze man een kind opvoeden en je kind de helft van de tijd missen (en geen zeggenschap over wat vader in die tijd met kind doet).
Alle reacties Link kopieren
KimvdWerken schreef:
12-04-2021 12:57
Dank voor je bemoedigende woorden. 😂😂😂
Je hebt zeker gelijk. Maar heb er even weinig aan.😘
Zoveel fijne reacties hier te lezen en dan reageer je alleen op deze (kut)reactie.
Ja, helaas, herkenning.

Ik heb 2 kinderen, beide waren dat ongeplande (en op dat moment ongewenste) zwangerschappen.
Beide keren wilde ik zelf absoluut geen abortus. Bij de tweede heb ik, vanwege mijn omgeving, heel erg getwijfeld.
Ik schaamde me heel erg dat ik dit had laten gebeuren. Alweer. Wat zou 'men' zeggen van mij als alleenstaande moeder met 2 kinderen van 2 verschillende vaders. Een abortus kon 'stiekem', terwijl iedereen ervan af zou weten als ik de zwangerschap door zou zetten.
Nou ja, uiteindelijk heb ik wel de afspraak gemaakt, ook een fijn intake gesprek gesprek. Daar werd me wel duidelijk dat ik daar met de verkeerde reden zat. Ik ben onverrichter zaken naar huis gegaan.

Ik ben gelukkig met die beslissing.
Uiteindelijk heb ik een fijn leven. Gelukkige kinderen, een fijne stabiele relatie en onvoorwaardelijke steun van mijn familie.

Met dit verhaal probeer ik je niet te overtuigen de zwangerschap door te zetten. Maar dat je de beslissing zelf moet nemen. Wat je familie ervan vindt zou ik niet mee laten wegen.
Alle reacties Link kopieren
[/quote]
Phloxx schreef:
12-04-2021 15:19
Ik denk dat ik wel goed zou overwegen in dit geval dat de vader enthousiast lijkt - heel anders dan bij je expartner. Daardoor heb jij waarschijnlijk de volledige regie over je zoon? Dat zou bij dit kind weleens heel anders kunnen lopen.
Zie je het zitten om nog zeker 18 jaar aan deze man vast te zitten, te moeten overleggen, niet zelf beslissen in je eentje te kunnen maken over een kind?

Succes en sterkte met de beslissing!

Dit vooral. Je oudste kind is (neem ik aan) altijd en alleen bij jou. Met dit kind (neem ik aan) heb je te maken met een betrokken vader, die zijn deel wil van de tijd. Dat vergt heel veel planning, overleg, wat niet al. Zie je dat echt zitten? Lijkt je dat echt fijn voor je oudste?

iedereen zegt wel 'je hoeft alleen maar rekenschap te geven aan jezelf', maar zeker met zo'n complexe situatie als jij wilt laten ontstaan, denk ik dat je ook echt wel even goed stil moet staan bij wat het betekent voor je oudste kind.
Alle reacties Link kopieren
Feow, wat lief dat je je verhaal deelt :hug:
viva-amber schreef:
12-04-2021 12:38
Ik raad je aan om te gaan praten bij het FIOM. Neem contact op en maak een afspraak. Je hebt niets aan de meningen en oordelen van een ander. Uiteindelijk gaat het om jou.
Hier dacht ik ook gelijk aan.

Wat een moeilijke situatie :redrose: Veel sterkte met wat je ook besluit te gaan doen.
Alle reacties Link kopieren
In mijn geval heb ik destijds mijn persoonlijke gevoel over de situatie opzij gezet en puur en alleen gehandeld vanuit het belang van het ongeboren kind. Ze zeggen wel eens heel mooi dat kinderen groot worden op liefde, maar in de praktijk is dat natuurlijk onzin. Liefde had ik genoeg te geven, maar alle andere (voor mij) essentiële zaken kon ik niet bieden.

Kan jij je ongeboren kind bieden wat hij/ zij in jouw ogen verdient? En kan je je al wel geboren kind ook nog steeds bieden wat hij/zij verdient?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven