Zwanger
alle pijlers
Onverwacht zwanger
zondag 8 juni 2014 om 17:48
Hallo Ik heb een kloon aangemaakt om toch even van mij af te kunnen schrijven. Ik weet vanaf woensdag dat ik zwanger ben. Ik ben onverwacht zwanger geworden door de pil heen. Totaal niet gepland dus..
Mijn vriend en ik zijn al jaren samen. Ik ben eind 20 en ik heb een enorme kinderwens. Hij is net 30 geworden en heeft een mindere kinderwens. We hebben veel over kinderen krijgen gesproken en hij wil ooit kinderen, maar absoluut niet nu. Al een poosje mocht ik er niet meer over praten, want hij kreeg er de kriebels van.
Nu ben ik onverwacht zwanger en twijfel IK er eigenlijk niet aan om ons kind weg te laten halen. Hij denkt daar anders over. Hij wil nog steeds geen kind op dit moment. Zijn redenen: de laatste tijd hebben we nogal wat stress gehad; een verhuizing en verbouwing. Maar dat is nu helemaal voltooid. Maar nee, meneer wil nog zoveel doen. Nog meer reisjes maken, nog meer met vrienden op stap, nog meer carrière, etc..
Hij is er dus nog steeds niet klaar voor, vindt hij, maar ik wil juist met alle liefde alles op het spel zetten voor een kind. Ik hoef niet meer te reizen, te stappen of carrière maken. Ik ben tevreden met wat ik heb gedaan, mijn leuke baan en stappen kan met een kind ook nog wel. Ik ben er klaar voor en financieel kan komt het ook goed uit. Maar ik snap ook dat ik dit niet in mijn eentje kan besluiten. Het voelt alleen heel vervelend als ik nadenk dat ik een abortus onderga omdat hij er nog niet klaar voor is.
Ik weet dus nog niet hoe en wat. Ben eigenlijk op zoek naar ervaringen. Hoe is het gegaan bij jullie?
Mijn vriend en ik zijn al jaren samen. Ik ben eind 20 en ik heb een enorme kinderwens. Hij is net 30 geworden en heeft een mindere kinderwens. We hebben veel over kinderen krijgen gesproken en hij wil ooit kinderen, maar absoluut niet nu. Al een poosje mocht ik er niet meer over praten, want hij kreeg er de kriebels van.
Nu ben ik onverwacht zwanger en twijfel IK er eigenlijk niet aan om ons kind weg te laten halen. Hij denkt daar anders over. Hij wil nog steeds geen kind op dit moment. Zijn redenen: de laatste tijd hebben we nogal wat stress gehad; een verhuizing en verbouwing. Maar dat is nu helemaal voltooid. Maar nee, meneer wil nog zoveel doen. Nog meer reisjes maken, nog meer met vrienden op stap, nog meer carrière, etc..
Hij is er dus nog steeds niet klaar voor, vindt hij, maar ik wil juist met alle liefde alles op het spel zetten voor een kind. Ik hoef niet meer te reizen, te stappen of carrière maken. Ik ben tevreden met wat ik heb gedaan, mijn leuke baan en stappen kan met een kind ook nog wel. Ik ben er klaar voor en financieel kan komt het ook goed uit. Maar ik snap ook dat ik dit niet in mijn eentje kan besluiten. Het voelt alleen heel vervelend als ik nadenk dat ik een abortus onderga omdat hij er nog niet klaar voor is.
Ik weet dus nog niet hoe en wat. Ben eigenlijk op zoek naar ervaringen. Hoe is het gegaan bij jullie?
maandag 9 juni 2014 om 10:10
quote:zas schreef op maandag 09 juni 2014 09:33 Precies! En daarom zeg ik ook dat een vrouw zich moet realiseren dat zij gewoon veel meer risico loopt. En als je als stel hebt besloten geen kinderen te willen, dan moet zo'n vrouw achteraf niet ineens anders beslissen. En als ze het kind dan ineens toch wil houden, dat ze daar dan ook zelf verantwoordelijk voor is.Hallo waar is de relatie in jouw verhaal? Zoals ik net schreef, ik zit in hetzelfde schuitje als TO. Alleen zijn mijn man en ik het wel samen aangegaan. Van bezoekjes aan het ziekenhuis om abortus te bespreken tot de keuze om het toch te houden. Je kunt van te voren wel zeggen en menen dat je het laat weghalen als het toch gebeurd, maar als je zwanger bent, ben je wel zwanger. En als je het laat weghalen ben je wel zwanger geweest. Het doet wat met je, en dat vergeten mensen denk ik.
maandag 9 juni 2014 om 10:22
TO hebben jullie hier afspraken over gemaakt of het wel eens besproken? Ik heb jaren de pil geslikt in een vaste relatie. Daar was de afspraak dat ik het heel secuur zou doen, maar er altijd 0.01% bestaat dat er een ongelukje zou gebeuren. (diarree te laat opmerken, omdat de bijsluiter dat zegt etc). Daarnaast heb ik aangegeven dat ik denk dat ik een abortus niet zou kunnen ondergaan. Dan is het de keuze aan de partner om te beslissen wat hij wil. Ik ben er altijd heel secuur in geweest. Hij heeft ervoor gekozen geen condoom te gebruiken, dat is zijn keuze en uiteraard ook een waar ik zeggenschap in heb bij het weglaten. Het fijne hieraan is wel dat het besproken is en hij zijn eigen keuze heeft kunnen maken. Nu overgestapt op de Mirena, weer hetzelfde verhaal. Ik vind het een verantwoordelijkheid van beiden. Er even vanuit gaande dat je het niet opzettelijk hebt gedaan. Mocht je dat toch hebben gedaan, dan heb je zijn vertrouwen wel heel hard geschaad.
maandag 9 juni 2014 om 10:22
quote:ambrosia9 schreef op maandag 09 juni 2014 10:10 Hallo waar is de relatie in jouw verhaal? Zoals ik net schreef, ik zit in hetzelfde schuitje als TO. Alleen zijn mijn man en ik het wel samen aangegaan. Van bezoekjes aan het ziekenhuis om abortus te bespreken tot de keuze om het toch te houden. Je kunt van te voren wel zeggen en menen dat je het laat weghalen als het toch gebeurd, maar als je zwanger bent, ben je wel zwanger. En als je het laat weghalen ben je wel zwanger geweest. Het doet wat met je, en dat vergeten mensen denk ik.In de meeste relaties zal het ook wel zo opgelost worden. Maar als je samen hebt gezegd geen kinderen te willen, dan kun je dat een man ook niet afdwingen, vind ik. Een zwangerschap doet inderdaad wat met je, daarom zeg ik ook dat je je dat als vrouw heel goed moet realiseren. En dus niet moet gaan piepen, zeuren (weet niet wat Pantax allemaal zei over die man) en in het ergste geval het kind alleen grootbrengen.
maandag 9 juni 2014 om 10:57
Hoi!
Fijn om te horen dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Mijn vriend en ik hebben het nooit over ongelukjes gehad omdat ik heel strikt ben met het slikken van de pil en we allebei nooit hadden gedacht dat dit zou kunnen gebeuren (nou, wel dus). Nu we de keuze moeten maken is het heel erg moeilijk voor ons allebei. Ik heb een sterke kinderwens en kan heus nog wel een poos gaan wachten, maar het voelt fout als ik denk aan een abortus.
Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft. Dat snap ik en daar praten we de laatste tijd veel over. Hoe vaker ik erover denk, hoe meer ik zeker weet dat ik ervoor wil gaan. Hij niet, maar hij wil er wel voor mij zijn als ik de keuze maak om er toch voor te gaan en hij neemt z'n verantwoordelijkheid dan ook. Maar dat voelt ergens ook niet helemaal juist, want dan voedt hij ons kind op terwijl hij het stiekem helemaal niet wil. Onze relatie zal hoe dan ook slecht worden op die manier.
Het is nu nog heel erg raar en moeilijk allemaal, maar we hebben nog even de tijd om er goed over na te denken. Ik heb de reacties met beschuldigingen steeds niet verder gelezen omdat ik de reacties nogal flauw vind en het steeds een herhaling was. Ik ga dus verder niet in op de discussie die gevoerd wordt.
Bedankt voor de paar nuttige reacties die ik heb gekregen!
Fijn om te horen dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Mijn vriend en ik hebben het nooit over ongelukjes gehad omdat ik heel strikt ben met het slikken van de pil en we allebei nooit hadden gedacht dat dit zou kunnen gebeuren (nou, wel dus). Nu we de keuze moeten maken is het heel erg moeilijk voor ons allebei. Ik heb een sterke kinderwens en kan heus nog wel een poos gaan wachten, maar het voelt fout als ik denk aan een abortus.
Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft. Dat snap ik en daar praten we de laatste tijd veel over. Hoe vaker ik erover denk, hoe meer ik zeker weet dat ik ervoor wil gaan. Hij niet, maar hij wil er wel voor mij zijn als ik de keuze maak om er toch voor te gaan en hij neemt z'n verantwoordelijkheid dan ook. Maar dat voelt ergens ook niet helemaal juist, want dan voedt hij ons kind op terwijl hij het stiekem helemaal niet wil. Onze relatie zal hoe dan ook slecht worden op die manier.
Het is nu nog heel erg raar en moeilijk allemaal, maar we hebben nog even de tijd om er goed over na te denken. Ik heb de reacties met beschuldigingen steeds niet verder gelezen omdat ik de reacties nogal flauw vind en het steeds een herhaling was. Ik ga dus verder niet in op de discussie die gevoerd wordt.
Bedankt voor de paar nuttige reacties die ik heb gekregen!
maandag 9 juni 2014 om 11:21
quote:zas schreef op maandag 09 juni 2014 10:22 In de meeste relaties zal het ook wel zo opgelost worden. Maar als je samen hebt gezegd geen kinderen te willen, dan kun je dat een man ook niet afdwingen, vind ik. Een zwangerschap doet inderdaad wat met je, daarom zeg ik ook dat je je dat als vrouw heel goed moet realiseren. En dus niet moet gaan piepen, zeuren (weet niet wat Pantax allemaal zei over die man) en in het ergste geval het kind alleen grootbrengen.En dat is dus niet helemaal eerlijk, want die man neemt met de seks ook het risico op een zwangerschap. Dan had hij op z'n minst met haar moeten bespreken hoe hij een ongelukje zou willen "oplossen" van te voren. Als een zwangerschap er eenmaal is ligt het vaak toch anders. Een abortus is niet niks, gewoon een heftige ingreep.
maandag 9 juni 2014 om 11:37
maandag 9 juni 2014 om 11:43
quote:grumpybearrr schreef op 09 juni 2014 @ 10:57:
Hoi!
Fijn om te horen dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Mijn vriend en ik hebben het nooit over ongelukjes gehad omdat ik heel strikt ben met het slikken van de pil en we allebei nooit hadden gedacht dat dit zou kunnen gebeuren (nou, wel dus). Nu we de keuze moeten maken is het heel erg moeilijk voor ons allebei. Ik heb een sterke kinderwens en kan heus nog wel een poos gaan wachten, maar het voelt fout als ik denk aan een abortus.
Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft. Dat snap ik en daar praten we de laatste tijd veel over. Hoe vaker ik erover denk, hoe meer ik zeker weet dat ik ervoor wil gaan. Hij niet, maar hij wil er wel voor mij zijn als ik de keuze maak om er toch voor te gaan en hij neemt z'n verantwoordelijkheid dan ook. Maar dat voelt ergens ook niet helemaal juist, want dan voedt hij ons kind op terwijl hij het stiekem helemaal niet wil. Onze relatie zal hoe dan ook slecht worden op die manier.
Het is nu nog heel erg raar en moeilijk allemaal, maar we hebben nog even de tijd om er goed over na te denken. Ik heb de reacties met beschuldigingen steeds niet verder gelezen omdat ik de reacties nogal flauw vind en het steeds een herhaling was. Ik ga dus verder niet in op de discussie die gevoerd wordt.
Bedankt voor de paar nuttige reacties die ik heb gekregen!Hij wil er niet voor gaan, maar zal wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat heel tegenstrijdig.
Hoi!
Fijn om te horen dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Mijn vriend en ik hebben het nooit over ongelukjes gehad omdat ik heel strikt ben met het slikken van de pil en we allebei nooit hadden gedacht dat dit zou kunnen gebeuren (nou, wel dus). Nu we de keuze moeten maken is het heel erg moeilijk voor ons allebei. Ik heb een sterke kinderwens en kan heus nog wel een poos gaan wachten, maar het voelt fout als ik denk aan een abortus.
Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft. Dat snap ik en daar praten we de laatste tijd veel over. Hoe vaker ik erover denk, hoe meer ik zeker weet dat ik ervoor wil gaan. Hij niet, maar hij wil er wel voor mij zijn als ik de keuze maak om er toch voor te gaan en hij neemt z'n verantwoordelijkheid dan ook. Maar dat voelt ergens ook niet helemaal juist, want dan voedt hij ons kind op terwijl hij het stiekem helemaal niet wil. Onze relatie zal hoe dan ook slecht worden op die manier.
Het is nu nog heel erg raar en moeilijk allemaal, maar we hebben nog even de tijd om er goed over na te denken. Ik heb de reacties met beschuldigingen steeds niet verder gelezen omdat ik de reacties nogal flauw vind en het steeds een herhaling was. Ik ga dus verder niet in op de discussie die gevoerd wordt.
Bedankt voor de paar nuttige reacties die ik heb gekregen!Hij wil er niet voor gaan, maar zal wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat heel tegenstrijdig.
maandag 9 juni 2014 om 11:47
quote:jollie schreef op maandag 09 juni 2014 11:43 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="grumpybearrr in "Onverwacht zwanger"" class="messagelink">grumpybearrr schreef op 09 juni 2014 @ 10:57</a>:</b>
Hoi!
Fijn om te horen dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Mijn vriend en ik hebben het nooit over ongelukjes gehad omdat ik heel strikt ben met het slikken van de pil en we allebei nooit hadden gedacht dat dit zou kunnen gebeuren (nou, wel dus). Nu we de keuze moeten maken is het heel erg moeilijk voor ons allebei. Ik heb een sterke kinderwens en kan heus nog wel een poos gaan wachten, maar het voelt fout als ik denk aan een abortus.
Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft. Dat snap ik en daar praten we de laatste tijd veel over. Hoe vaker ik erover denk, hoe meer ik zeker weet dat ik ervoor wil gaan. Hij niet, maar hij wil er wel voor mij zijn als ik de keuze maak om er toch voor te gaan en hij neemt z'n verantwoordelijkheid dan ook. Maar dat voelt ergens ook niet helemaal juist, want dan voedt hij ons kind op terwijl hij het stiekem helemaal niet wil. Onze relatie zal hoe dan ook slecht worden op die manier.
Het is nu nog heel erg raar en moeilijk allemaal, maar we hebben nog even de tijd om er goed over na te denken. Ik heb de reacties met beschuldigingen steeds niet verder gelezen omdat ik de reacties nogal flauw vind en het steeds een herhaling was. Ik ga dus verder niet in op de discussie die gevoerd wordt.
Bedankt voor de paar nuttige reacties die ik heb gekregen!</div></blockquote>Hij wil er niet voor gaan, maar zal wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat heel tegenstrijdig. Hij wil er niet voor gaan, maar zal wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat heel tegenstrijdig."
Hij weet het pas net, hij wil het niet maar hij wil z'n vriendin ook niet laten barsten. Klinkt juist heel logisch. Ik wilde niet zwanger zijn maar ik wilde ook geen abortus. Allebei echt helemaal oprecht.
Hoi!
Fijn om te horen dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Mijn vriend en ik hebben het nooit over ongelukjes gehad omdat ik heel strikt ben met het slikken van de pil en we allebei nooit hadden gedacht dat dit zou kunnen gebeuren (nou, wel dus). Nu we de keuze moeten maken is het heel erg moeilijk voor ons allebei. Ik heb een sterke kinderwens en kan heus nog wel een poos gaan wachten, maar het voelt fout als ik denk aan een abortus.
Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft. Dat snap ik en daar praten we de laatste tijd veel over. Hoe vaker ik erover denk, hoe meer ik zeker weet dat ik ervoor wil gaan. Hij niet, maar hij wil er wel voor mij zijn als ik de keuze maak om er toch voor te gaan en hij neemt z'n verantwoordelijkheid dan ook. Maar dat voelt ergens ook niet helemaal juist, want dan voedt hij ons kind op terwijl hij het stiekem helemaal niet wil. Onze relatie zal hoe dan ook slecht worden op die manier.
Het is nu nog heel erg raar en moeilijk allemaal, maar we hebben nog even de tijd om er goed over na te denken. Ik heb de reacties met beschuldigingen steeds niet verder gelezen omdat ik de reacties nogal flauw vind en het steeds een herhaling was. Ik ga dus verder niet in op de discussie die gevoerd wordt.
Bedankt voor de paar nuttige reacties die ik heb gekregen!</div></blockquote>Hij wil er niet voor gaan, maar zal wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat heel tegenstrijdig. Hij wil er niet voor gaan, maar zal wel zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat heel tegenstrijdig."
Hij weet het pas net, hij wil het niet maar hij wil z'n vriendin ook niet laten barsten. Klinkt juist heel logisch. Ik wilde niet zwanger zijn maar ik wilde ook geen abortus. Allebei echt helemaal oprecht.
maandag 9 juni 2014 om 11:47
quote:Amand schreef op 09 juni 2014 @ 09:37:
Even wat gelul achteraf: als hormoongestuurde jongvolwassene ben ik opgegroeid met het idee dat 'ik slik de pil' betekende dat er geen zwangerschap zou ontstaan. Ik denk dat veel mannen dat nog steeds denken. Aangezien zo'n kind niet in hun buik zal groeien, vind ik het niet raar dat ze denken dat met de verklaring van hun vriendin 'ik slik de pil' voor hen de kous af is.
Voorlichting, voorlichting, voorlichting.
Ik snap steeds beter wat mijn vader me vertelde: 'het zijn nog steeds de vrouwen die beslissen'. Dat er zoiets als de pil bestaat maakt dingen niet eenvoudiger of beheersbaarder; het maakt het zelfs veel ingewikkelder en verraderlijker.Voor mij staat 'ik slik de pil' gelijk aan 'ik zorg dat er geen kind kan komen'. Als de pil niet werkt, dan ga ik dus gewoon voor optie B. Want zolang de afspraak is dat er niet voor 'n kind geneukt wordt, zorg je gewoon dat er geen kind komt, ook al moet je daar wellicht andere middelen voor aangrijpen als het eerste middel (al dan niet door eigen schuld) niet heeft gewerkt.
Even wat gelul achteraf: als hormoongestuurde jongvolwassene ben ik opgegroeid met het idee dat 'ik slik de pil' betekende dat er geen zwangerschap zou ontstaan. Ik denk dat veel mannen dat nog steeds denken. Aangezien zo'n kind niet in hun buik zal groeien, vind ik het niet raar dat ze denken dat met de verklaring van hun vriendin 'ik slik de pil' voor hen de kous af is.
Voorlichting, voorlichting, voorlichting.
Ik snap steeds beter wat mijn vader me vertelde: 'het zijn nog steeds de vrouwen die beslissen'. Dat er zoiets als de pil bestaat maakt dingen niet eenvoudiger of beheersbaarder; het maakt het zelfs veel ingewikkelder en verraderlijker.Voor mij staat 'ik slik de pil' gelijk aan 'ik zorg dat er geen kind kan komen'. Als de pil niet werkt, dan ga ik dus gewoon voor optie B. Want zolang de afspraak is dat er niet voor 'n kind geneukt wordt, zorg je gewoon dat er geen kind komt, ook al moet je daar wellicht andere middelen voor aangrijpen als het eerste middel (al dan niet door eigen schuld) niet heeft gewerkt.
maandag 9 juni 2014 om 11:50
maandag 9 juni 2014 om 11:51
quote:Mijn vriend wil nu nog geen kind vanwege reizen/carrière/stappen en het feit dat hij zichzelf eigenlijk nog niet geschikt vindt om vader te worden omdat hij op dit moment andere prioriteiten heeft.Hij kan in elk geval ook gewoon alleen op reis gaan als jij de baby houdt. Het is tenslotte jouw keuze, dus zul je de zorg ook zelf moeten regelen terwijl je vriend nog van zijn vrijheid geniet. Je mag al in je handjes klappen als ie de relatie niet verbreekt tenslotte.
maandag 9 juni 2014 om 11:53
En jij wil rustig afwachten en nog eens rustig denken. Wees wel duidelijk naar hem. Een abortus ga jij niet doen. Daar getuigt je traineren van de beslissing wel van. Je gaat het kind houden.
Dat is jou goed recht, maar ga dan bij hem weg zodat hij kan nadenken wat hij wil doen.
Hij wilde namelijk nog helemaal geen vader worden en nu wordt ie dat wel. Hij moet een hoop dromen opgeven nu en daar mag hij best de tijd voor krijgen.
Het lijkt me voor jullie beiden beter om apart te gaan wonen. Als jullie nu bij elkaar blijven, zal bij elke ruzie het verwijt boven kunnen komen dat je hem met een kind hebt opgezadeld. Dit is een gebeurtenis die enorm ingrijpend is in je leven. Ik zit hier nu met een zoon van 8 maanden op schoot, hij is heel warm en er komen tandjes door. Niets geen lome middag aan het water zoals bedacht, maar binnen, bij de druppels en zalfjes om zijn tandvlees te verzachten en te verdoven en hopen dat hij wat slaap pakt. Denk hier niet lichtvaardig over, het was volledig gepland hier, maar een kind is een eerste klas handenbindertje en een gijzelaar op zijn tijd.
Dat is jou goed recht, maar ga dan bij hem weg zodat hij kan nadenken wat hij wil doen.
Hij wilde namelijk nog helemaal geen vader worden en nu wordt ie dat wel. Hij moet een hoop dromen opgeven nu en daar mag hij best de tijd voor krijgen.
Het lijkt me voor jullie beiden beter om apart te gaan wonen. Als jullie nu bij elkaar blijven, zal bij elke ruzie het verwijt boven kunnen komen dat je hem met een kind hebt opgezadeld. Dit is een gebeurtenis die enorm ingrijpend is in je leven. Ik zit hier nu met een zoon van 8 maanden op schoot, hij is heel warm en er komen tandjes door. Niets geen lome middag aan het water zoals bedacht, maar binnen, bij de druppels en zalfjes om zijn tandvlees te verzachten en te verdoven en hopen dat hij wat slaap pakt. Denk hier niet lichtvaardig over, het was volledig gepland hier, maar een kind is een eerste klas handenbindertje en een gijzelaar op zijn tijd.
maandag 9 juni 2014 om 12:04
Het is dan dus de afspraak dat we allebei de zorg regelen, aangezien hij de verantwoordelijkheid dus ook neemt.
Er is geen sprake van ruzie. Er gaat ook geen ruzie komen. We spreken alles eerlijk uit en kunnen elkaar vertrouwen. Ik zadel hem nergens mee op, we praten erover. Ik weet nog niet of ik wel of niet voor een abortus ga kiezen. Misschien niet, misschien wel. Voor nu heb ik een gevoel en wil ik ons kind houden, maar dat betekent niet dat het een juiste keuze is. Ik moet er nog goed over nadenken. Kijken welke keuze het meest positief is. Samen met mijn vriend, hoewel hij erg duidelijk is in zijn punt: hij wil nu nog geen kind omdat hij andere prioriteiten heeft, maar als ik ervoor kies dan gaat hij er ook voor.
Ik weet dat een kind krijgen enorm ingrijpend is.
Er is geen sprake van ruzie. Er gaat ook geen ruzie komen. We spreken alles eerlijk uit en kunnen elkaar vertrouwen. Ik zadel hem nergens mee op, we praten erover. Ik weet nog niet of ik wel of niet voor een abortus ga kiezen. Misschien niet, misschien wel. Voor nu heb ik een gevoel en wil ik ons kind houden, maar dat betekent niet dat het een juiste keuze is. Ik moet er nog goed over nadenken. Kijken welke keuze het meest positief is. Samen met mijn vriend, hoewel hij erg duidelijk is in zijn punt: hij wil nu nog geen kind omdat hij andere prioriteiten heeft, maar als ik ervoor kies dan gaat hij er ook voor.
Ik weet dat een kind krijgen enorm ingrijpend is.
maandag 9 juni 2014 om 12:07
quote:grumpybearrr schreef op 09 juni 2014 @ 12:04:
Het is dan dus de afspraak dat we allebei de zorg regelen, aangezien hij de verantwoordelijkheid dus ook neemt.
Denkt hij daar ook zo over? Wellicht verstaat hij onder verantwoordelijkheid nemen, er geld voor willen betalen. En het blijft hem vrij staan op eender wat voor moment alsnog op te stappen natuurlijk, dus ik zou 't niet te ver uitspelen mocht je het kind nemen. Gun hem de vrijheid die hij nog wilde om te reizen en zijn dingen te doen, terwijl jij ondertussen het kind regelt.
Het is dan dus de afspraak dat we allebei de zorg regelen, aangezien hij de verantwoordelijkheid dus ook neemt.
Denkt hij daar ook zo over? Wellicht verstaat hij onder verantwoordelijkheid nemen, er geld voor willen betalen. En het blijft hem vrij staan op eender wat voor moment alsnog op te stappen natuurlijk, dus ik zou 't niet te ver uitspelen mocht je het kind nemen. Gun hem de vrijheid die hij nog wilde om te reizen en zijn dingen te doen, terwijl jij ondertussen het kind regelt.
maandag 9 juni 2014 om 12:14
Lastige situatie. Hoop dat jullie er samen uitkomen. Laten weghalen krijg je/jullie denk ik in dit geval echt spijt van.
Hele topic niet doorgenomen, maar als je echt niet met opzet zwanger bent geraakt is het niet alleen voor je vriend, maar ook voor jou een shock.
Sterkte met jullie beslissingen de komende tijd.
Hele topic niet doorgenomen, maar als je echt niet met opzet zwanger bent geraakt is het niet alleen voor je vriend, maar ook voor jou een shock.
Sterkte met jullie beslissingen de komende tijd.
