Zwanger
alle pijlers
opzien tegen bevalling..
dinsdag 6 november 2012 om 12:36
Deze zwangere kip ziet ineens ontzettend op tegen de bevalling.. Nog een paar weken te gaan en hoewel ik ontzettend uitkijk naar de komst van onze kleine en om eindelijk van die grote pijnlijke buik af te zijn, begin ik het steeds benauwder te krijgen als ik aan de bevalling zelf denk.
Dus wie stelt me gerust met positieve bevallingsverhalen ?
Dus wie stelt me gerust met positieve bevallingsverhalen ?
dinsdag 6 november 2012 om 12:40
Ikke, met alle plezier. Het was mijn eerste. Was ruim over uitgerekende datum, maar ging nog prima. Ik zou thuis bevallen, maar toen het dan eindelijk begon ging het wel meteen heel snel. De vliezen braken, ik had meteen ontzettende weeën heel kort op elkaar, dus de verloskundige kwam, en ik had al 7cm ontsluiting. Zij had me liever naar het ziekenhuis. Binnen vier uur na het breken van de vliezen was mijn gezonde dochter daar, een sterrenkijker van bijna 4,5 kilo en geeneens schade daarbeneden.
Zo kan het dus ook
Zo kan het dus ook
dinsdag 6 november 2012 om 12:41
Het komt allemaal goed
Je kunt altijd een ruggenprik vragen wanneer je er op tijd bij bent.
En mijn eerste was na 16 minuten persen geboren (je hebt trouwens geen tijdsbesef meer) en de tweeling had ik er ook met een kwartier persen uit. (eerste 6 minuten, even pauze, de tweede 3 minuten).
Waarvoor ben je precies zo bang?
Je kunt altijd een ruggenprik vragen wanneer je er op tijd bij bent.
En mijn eerste was na 16 minuten persen geboren (je hebt trouwens geen tijdsbesef meer) en de tweeling had ik er ook met een kwartier persen uit. (eerste 6 minuten, even pauze, de tweede 3 minuten).
Waarvoor ben je precies zo bang?
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
dinsdag 6 november 2012 om 12:41
HOi,
Toen ik zwanger was zag ik er ook tegenop, maar ik vond het erg meevallen: echt waar hoor. Ik heb er geen nare herinnering aan overgehouden.
Wat mij erg geholpen heeft is dat ze zeggen dat je tijdens de weeen proberen moet te ontspannen en onthoud dat een wee weer afzakt. Probeer het gewoon over je heen te laten komen en je er niet tegen te verzetten (weer ff niet hoe ik het anders moet omschrijven). Het is natuurlijk de natuur en ik vond het echt bewonderingswaardig wat je lichaam eigenlijk allemaal zelf kan.
Het persen vond ik wel een btje gek, in het begin had ik het idee dat ik geen reet opschoot, maar er zat toch wel schot in. Na 15 min was hij er en dan ben je alles weer vergeten.
Bij een 2e zou ik er dan ook minder tegenop zien dan de 1e keer.
Succes je kan het!!
Toen ik zwanger was zag ik er ook tegenop, maar ik vond het erg meevallen: echt waar hoor. Ik heb er geen nare herinnering aan overgehouden.
Wat mij erg geholpen heeft is dat ze zeggen dat je tijdens de weeen proberen moet te ontspannen en onthoud dat een wee weer afzakt. Probeer het gewoon over je heen te laten komen en je er niet tegen te verzetten (weer ff niet hoe ik het anders moet omschrijven). Het is natuurlijk de natuur en ik vond het echt bewonderingswaardig wat je lichaam eigenlijk allemaal zelf kan.
Het persen vond ik wel een btje gek, in het begin had ik het idee dat ik geen reet opschoot, maar er zat toch wel schot in. Na 15 min was hij er en dan ben je alles weer vergeten.
Bij een 2e zou ik er dan ook minder tegenop zien dan de 1e keer.
Succes je kan het!!
dinsdag 6 november 2012 om 12:42
In dit topic, dat ik oorspronkelijk had geopend om het te hebben over het voorkomen van een knip, zijn veel mooie verhalen terecht gekomen over bevallingen.
Topic ""De knip" voorkomen?"
Het topic was in het begin 'smal' maar verderop vind je allerlei mooie, soms wat alternatieve bevallingsverhalen. Ik weet niet wat jij van alternatieve bevallingen vindt, maar ik vond sommige verhalen heel mooi en geruststellend.
Er werd ook gepraat over je rechten tijdens een bevalling, de mate van controle die je kunt hebben. In ieder geval is mij duidelijk geworden dat er veel ontwikkelingen gaande zijn! Ik hoop dat het jou ook een positieve kijk geeft op geboortes.
Topic ""De knip" voorkomen?"
Het topic was in het begin 'smal' maar verderop vind je allerlei mooie, soms wat alternatieve bevallingsverhalen. Ik weet niet wat jij van alternatieve bevallingen vindt, maar ik vond sommige verhalen heel mooi en geruststellend.
Er werd ook gepraat over je rechten tijdens een bevalling, de mate van controle die je kunt hebben. In ieder geval is mij duidelijk geworden dat er veel ontwikkelingen gaande zijn! Ik hoop dat het jou ook een positieve kijk geeft op geboortes.
dinsdag 6 november 2012 om 12:45
Er is er nog nooit een blijven zitten...
Sorry Flauw Grapje, weet je, ik was ook ontzettend bang voor de bevalling, maar hoe dichterbij het kwam, hoe meer ik me de angst van me af kon zetten. En er zelf naar uit kijken.
En al waren mijn bevalling echt, echt zwaar, het blijft te doen. De pijn wordt echt opgebouwd. En is relatief maar kort, negen maanden zwanger en een of twee dagen bevallen( in het ergste geval dan he, misschien een ander in een paar uurtjes) Maar dat relativeert misschien. Achteraf vind ik het jammer dat ik er zo tegenop zag. Want zinloos en achteraf weet je pas wat het echt is en met je doet. Wens je een mooie bevalling en kindje toe.
Sorry Flauw Grapje, weet je, ik was ook ontzettend bang voor de bevalling, maar hoe dichterbij het kwam, hoe meer ik me de angst van me af kon zetten. En er zelf naar uit kijken.
En al waren mijn bevalling echt, echt zwaar, het blijft te doen. De pijn wordt echt opgebouwd. En is relatief maar kort, negen maanden zwanger en een of twee dagen bevallen( in het ergste geval dan he, misschien een ander in een paar uurtjes) Maar dat relativeert misschien. Achteraf vind ik het jammer dat ik er zo tegenop zag. Want zinloos en achteraf weet je pas wat het echt is en met je doet. Wens je een mooie bevalling en kindje toe.
dinsdag 6 november 2012 om 12:46
Saaar, ik heb spastische darmen (wie niet tegenwoordig?) en als ik een "aanval" heb word ik vaak duizelig en misselijk van de pijn, raak helemaal van de wereld. Om een of andere reden ben ik daarom bang dat ik die weeën niet ga trekken.. En ik weet dat "iedereen het kan" "er nog nooit een is blijven zitten" en dergelijke, maar ik krijg het er af en toe warm van.. Vooral als ik hoor dat bij de eerste je gemiddeld 1 uur per cm nodig hebt. Minimaal 10 uur een voor mij totaal onbekende heftige pijn, iets in mij raakt daar een beetje van van slag..
dinsdag 6 november 2012 om 12:50
Ik kan alleen maar zeggen, geef goed aan wat je nodig hebt tijdens de bevalling.
Tijdens het wegpuffen van de weeen moesten mijn vriend en vroedman stil zijn, en na elke perswee wilde ik weten hoe het ervoor stond.
De ontsluiting vorderde snel, te snel voor de ruggeprik helaas. Totaal heeft het 6 uur geduurd.
Het is echt geen rozegeur en maneschijn, maar erna ben je blij dat je het gedaan hebt.
Tijdens het wegpuffen van de weeen moesten mijn vriend en vroedman stil zijn, en na elke perswee wilde ik weten hoe het ervoor stond.
De ontsluiting vorderde snel, te snel voor de ruggeprik helaas. Totaal heeft het 6 uur geduurd.
Het is echt geen rozegeur en maneschijn, maar erna ben je blij dat je het gedaan hebt.
dinsdag 6 november 2012 om 12:50
dinsdag 6 november 2012 om 12:51
quote:Bijenrompje schreef op 06 november 2012 @ 12:46:
Saaar, ik heb spastische darmen (wie niet tegenwoordig?) en als ik een "aanval" heb word ik vaak duizelig en misselijk van de pijn, raak helemaal van de wereld. Om een of andere reden ben ik daarom bang dat ik die weeën niet ga trekken.. En ik weet dat "iedereen het kan" "er nog nooit een is blijven zitten" en dergelijke, maar ik krijg het er af en toe warm van.. Vooral als ik hoor dat bij de eerste je gemiddeld 1 uur per cm nodig hebt. Minimaal 10 uur een voor mij totaal onbekende heftige pijn, iets in mij raakt daar een beetje van van slag..
ik vond het goed te doen.
En je wordt begeleid
Wat mij hielp, was een zinnetje van de Yoga-Juf "deze wee is voorbij, komt niet meer terug" Je weet dat het over gaat, elke cm is er eentje
Saaar, ik heb spastische darmen (wie niet tegenwoordig?) en als ik een "aanval" heb word ik vaak duizelig en misselijk van de pijn, raak helemaal van de wereld. Om een of andere reden ben ik daarom bang dat ik die weeën niet ga trekken.. En ik weet dat "iedereen het kan" "er nog nooit een is blijven zitten" en dergelijke, maar ik krijg het er af en toe warm van.. Vooral als ik hoor dat bij de eerste je gemiddeld 1 uur per cm nodig hebt. Minimaal 10 uur een voor mij totaal onbekende heftige pijn, iets in mij raakt daar een beetje van van slag..
ik vond het goed te doen.
En je wordt begeleid
Wat mij hielp, was een zinnetje van de Yoga-Juf "deze wee is voorbij, komt niet meer terug" Je weet dat het over gaat, elke cm is er eentje
dinsdag 6 november 2012 om 12:53
Sorry, het doet soms pijn. En ik heb er 24 over gedaan waarvan ruim anderhalf uur persen.
Had gehoopt op "een centimeter per uur", maar helaas.
Maarrrr, je kunt het! Sterker nog, je moet! Keer in jezelf, onderga het zoals jij dat wilt, luister goed naar de VK/gynaecoloog, maar verlies nooit jezelf. Jij baart, jij bepaald (medische dingen daar buiten gelaten)
Wil jij een ruggeprik? Geef het op tijd aan. Jij en alleen jij weet wat je voelt. En het voelt kut. (Letterlijk) maar als de baby eruit is, ben je er vanaf. Van de ergste pijn dan, hè. Dan komen de zorgen en slapeloze nachten.
Maar dan staat er een heel forum met ervaringsdeskundigen voor je klaar.
Succes, sterkte en je kunt het!
Had gehoopt op "een centimeter per uur", maar helaas.
Maarrrr, je kunt het! Sterker nog, je moet! Keer in jezelf, onderga het zoals jij dat wilt, luister goed naar de VK/gynaecoloog, maar verlies nooit jezelf. Jij baart, jij bepaald (medische dingen daar buiten gelaten)
Wil jij een ruggeprik? Geef het op tijd aan. Jij en alleen jij weet wat je voelt. En het voelt kut. (Letterlijk) maar als de baby eruit is, ben je er vanaf. Van de ergste pijn dan, hè. Dan komen de zorgen en slapeloze nachten.
Maar dan staat er een heel forum met ervaringsdeskundigen voor je klaar.
Succes, sterkte en je kunt het!
dinsdag 6 november 2012 om 12:54
Fijn om te lezen hoe jullie het hebben gedaan!
In de boekjes enzo lees je alleen maar over de nare heftige bevallingen met totaalrupturen en weeenstormen. Leuk allemaal, maar wat positievere verhalen lees ik liever.
Ik kijk er heel erg naar uit om straks die kleine eindelijk te kunnen zien en op in plaats van in mijn buik te voelen. Ben enorm nieuwsgierig naar hoe hij (het wordt een jongen) er uit zal zien. Ik dagdroom dagelijks de hele bevalling en natuurlijk over alles wat erna komt. Maar spannend vind ik het wel..
In de boekjes enzo lees je alleen maar over de nare heftige bevallingen met totaalrupturen en weeenstormen. Leuk allemaal, maar wat positievere verhalen lees ik liever.
Ik kijk er heel erg naar uit om straks die kleine eindelijk te kunnen zien en op in plaats van in mijn buik te voelen. Ben enorm nieuwsgierig naar hoe hij (het wordt een jongen) er uit zal zien. Ik dagdroom dagelijks de hele bevalling en natuurlijk over alles wat erna komt. Maar spannend vind ik het wel..
dinsdag 6 november 2012 om 12:56
quote:fay30 schreef op 06 november 2012 @ 12:42:
In dit topic, dat ik oorspronkelijk had geopend om het te hebben over het voorkomen van een knip, zijn veel mooie verhalen terecht gekomen over bevallingen.
Topic Orzoo in ""De knip" voorkomen?"
Het topic was in het begin 'smal' maar verderop vind je allerlei mooie, soms wat alternatieve bevallingsverhalen. Ik weet niet wat jij van alternatieve bevallingen vindt, maar ik vond sommige verhalen heel mooi en geruststellend.
Er werd ook gepraat over je rechten tijdens een bevalling, de mate van controle die je kunt hebben. In ieder geval is mij duidelijk geworden dat er veel ontwikkelingen gaande zijn! Ik hoop dat het jou ook een positieve kijk geeft op geboortes.Heh wat doet mijn naam in die link
In dit topic, dat ik oorspronkelijk had geopend om het te hebben over het voorkomen van een knip, zijn veel mooie verhalen terecht gekomen over bevallingen.
Topic Orzoo in ""De knip" voorkomen?"
Het topic was in het begin 'smal' maar verderop vind je allerlei mooie, soms wat alternatieve bevallingsverhalen. Ik weet niet wat jij van alternatieve bevallingen vindt, maar ik vond sommige verhalen heel mooi en geruststellend.
Er werd ook gepraat over je rechten tijdens een bevalling, de mate van controle die je kunt hebben. In ieder geval is mij duidelijk geworden dat er veel ontwikkelingen gaande zijn! Ik hoop dat het jou ook een positieve kijk geeft op geboortes.Heh wat doet mijn naam in die link
dinsdag 6 november 2012 om 12:56
Ik heb twee makkelijke en vooral snelle bevallingen gehad.
Wat mij erg hielp is om rustig te blijven en geconcentreerd op wat je doet. Bij de eerste bevalling kon ik dat vanzelf. Bij de tweede waren de weeën wat heftiger en toen heb ik veel gehad aan de ademhalingsoefeningen van zwangerschapsyoga. Het hele bevallingsgebeuren overkomt je een beetje en dan is je ademhaling zo ongeveer het enige waar je wel controle over uit kunt oefenen. Het is erg fijn als dat lukt. Ik kan dus wel aanraden om een pufcursusje hier of daar te volgen.
Wat mij erg hielp is om rustig te blijven en geconcentreerd op wat je doet. Bij de eerste bevalling kon ik dat vanzelf. Bij de tweede waren de weeën wat heftiger en toen heb ik veel gehad aan de ademhalingsoefeningen van zwangerschapsyoga. Het hele bevallingsgebeuren overkomt je een beetje en dan is je ademhaling zo ongeveer het enige waar je wel controle over uit kunt oefenen. Het is erg fijn als dat lukt. Ik kan dus wel aanraden om een pufcursusje hier of daar te volgen.
..
dinsdag 6 november 2012 om 12:57
Lieve schat, weeen zijn een bepaald soort pijn. Dat kun je ook met niks vergelijken met darmkrampen of hoofdpijn.
En echt, je kunt de ruggenprik krijgen wanneer je het niet meer trekt.
De eerste had ik zonder prik, de tweede keer met. Nou, dat was me toch een partij lekker
En echt, je kunt de ruggenprik krijgen wanneer je het niet meer trekt.
De eerste had ik zonder prik, de tweede keer met. Nou, dat was me toch een partij lekker
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
dinsdag 6 november 2012 om 12:58
Ik had er geen rekening mee gehouden dat het ook zo snel kon gaan. Had om me heen allemaal mensen bij wie het heel geleidelijk was begonnen, en heel langzaam. Die tussen de eerste weeën door nog taartjes stonden te bakken. Toen het bij mij zó heftig begon, wist ik niet dat dat het zeg maar al was, ik dacht dat het erger zou worden en dat ik een watje was omdat ik het begin al zo erg vond. Ik dacht zelfs dat ik tussendoor nog wat moest slapen, maar dat is best lastig als er maar een paar minuten tussen de weeën zit
dinsdag 6 november 2012 om 12:59
Ik ben nu 20 weken zwanger van de tweede, en kijk stiekem uit naar de bevalling!
De eerste was een week 'over de datum'. Overdag merkte ik idd wat menstruatiekrampen die gaandeweg heftiger werden en elkaar sneller opvolgden. Van ong. 30 min. tot 10 min. ertussen. Rond 19u nog ff een patatje op (tip, NIET doen! Eet iets lichters, vette bek is heel naar met persen, als er soms weer iets omhoog kan komen haha) en rond 22u gaan douchen en in bed gaan liggen want dat leek me het fijnst. Toen de vk om 23u kwam, bleek ik al 8 cm te hebben.
Je lijf vertelt je echt wat de beste oplossing is om met de pijn om te gaan. Als je benen gaan staan en lopen, dan helpt dat. Als je gaat liggen/op je handen en knieeen zitten, dan is dat op dat moment blijkbaar de beste houding.
Uiteindelijk ben ik om 1u bevallen, thuis in m'n eigen bed. Officiele bevaltijd: 3u + 20min persen. Tuurlijk doet het zeer, maar het is echt niet ondragelijk.
Je kunt het echt! Maak een geboorteplan voor je eigen gemoedsrust en luister tijdens de bevalling goed naar de mensen om je heen die er verstand van hebben.
De eerste was een week 'over de datum'. Overdag merkte ik idd wat menstruatiekrampen die gaandeweg heftiger werden en elkaar sneller opvolgden. Van ong. 30 min. tot 10 min. ertussen. Rond 19u nog ff een patatje op (tip, NIET doen! Eet iets lichters, vette bek is heel naar met persen, als er soms weer iets omhoog kan komen haha) en rond 22u gaan douchen en in bed gaan liggen want dat leek me het fijnst. Toen de vk om 23u kwam, bleek ik al 8 cm te hebben.
Je lijf vertelt je echt wat de beste oplossing is om met de pijn om te gaan. Als je benen gaan staan en lopen, dan helpt dat. Als je gaat liggen/op je handen en knieeen zitten, dan is dat op dat moment blijkbaar de beste houding.
Uiteindelijk ben ik om 1u bevallen, thuis in m'n eigen bed. Officiele bevaltijd: 3u + 20min persen. Tuurlijk doet het zeer, maar het is echt niet ondragelijk.
Je kunt het echt! Maak een geboorteplan voor je eigen gemoedsrust en luister tijdens de bevalling goed naar de mensen om je heen die er verstand van hebben.
dinsdag 6 november 2012 om 13:00
Ik doe met alle liefde nog een keer m'n verhalen, hoor!
Bevalling 1
Ik was in het weekend uitgerekend en het zoooooo verschrikkelijk zat toen er niks gebeurde! Samen met man het besluit genomen dat ik maandag bij de afspraak met de verloskundige ging vragen of ze me kon strippen. Op zondag was ik de hele dag onrustig en 's avonds werd duidelijk waarom. Na het eten kreeg ik wat krampen. Op een gegeven moment werd duidelijk dat die krampen misschien wel weeën waren.... Om 23:00 uur kwam de verloskundige en constateerde dat ik 2 cm ontsluiting had. Ik ging in het ziekenhuis bevallen dus ze zei dat ik waarschijnlijk om een uur of 2:30 wel klaar was om te gaan. Man ging nog even slapen en ik bleef alleen achter met m'n weeën. Ik vond het best zwaar, want de enige manier om ze een beetje lekker op te vangen, was blijven lopen. Ik denk dat ik die nacht zo ongeveer de halve marathon erop heb zitten. Om 2:30 heb ik vriend wakker gemaakt en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ik was doodop, maar blij dat het eraan kwam. Nou, niet dus, want de verloskundige constateerde 4 cm ontsluiting. Ik kon wel huilen, zo moe van het al het rondjes lopen en dan nog maar 2 cm erbij. Ze brak m'n vliezen en ging nog even bij een andere bevalling kijken omdat het toch niet zo'n vaart liep bij mij. Dat had ze beter niet kunnen doen, want in no time zat ik op volledige ontsluiting. Na 3 persweeën had ik m'n zoontje in m'n armen. Tussen het breken van de vliezen en de bevalling zelf zaten 20 minuten....
Bevalling 2
Ik zat tegen de uitgerekende datum aan, maar van mij mocht de baby wel komen. Alleen,,, geen enkel teken dat er iets aan kwam. Op zaterdag ging ik 's middags even slapen. M'n schoonvader was er, dus hij kon voor de oudste zorgen. Ik lag maar te draaien en doen in bed, totaal geen rust. Weer opgestaan, gestofzuigd ( ) en toen kreeg ik krampen. Niet echt schokkend of zo, gewoon af en toe een krampje. Op een gegeven moment zei m'n man dat ik weeën had, maar ik lachte hem uit. Als dat weeën waren! Maar goed, toch maar verloskundige gebeld en ze kwam eraan. Vanaf dat moment ging het heel snel, ik voelde gewoon dat de baby kwam. Zes keer verloskundige gebeld waar ze bleef, maar ze stond in de file. Toen ze kwam, had ik al 8 cm ontsluiting. Ik kon wel huilen, want ik mocht niet meer naar het ziekenhuis, ze vond het risico te groot. In bed gaan liggen, verloskundige brak de vliezen, 2 keer persen en daar was baby 2! Tussen het moment van het breken van de vliezen en de geboorte zat nog geen 10 minuten. Bij deze bevalling had ik wel heel erg last van naweeën, maar daar schijn je tegenwoordig medicijnen voor te hebben.
Kortom, ik zou zo nog 10x willen bevallen!
Sterkte met je eigen bevalling. Mijn ervaring is: hoe minder je er tegenop ziet, hoe makkelijker je het allemaal kunt ondergaan.
Bevalling 1
Ik was in het weekend uitgerekend en het zoooooo verschrikkelijk zat toen er niks gebeurde! Samen met man het besluit genomen dat ik maandag bij de afspraak met de verloskundige ging vragen of ze me kon strippen. Op zondag was ik de hele dag onrustig en 's avonds werd duidelijk waarom. Na het eten kreeg ik wat krampen. Op een gegeven moment werd duidelijk dat die krampen misschien wel weeën waren.... Om 23:00 uur kwam de verloskundige en constateerde dat ik 2 cm ontsluiting had. Ik ging in het ziekenhuis bevallen dus ze zei dat ik waarschijnlijk om een uur of 2:30 wel klaar was om te gaan. Man ging nog even slapen en ik bleef alleen achter met m'n weeën. Ik vond het best zwaar, want de enige manier om ze een beetje lekker op te vangen, was blijven lopen. Ik denk dat ik die nacht zo ongeveer de halve marathon erop heb zitten. Om 2:30 heb ik vriend wakker gemaakt en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ik was doodop, maar blij dat het eraan kwam. Nou, niet dus, want de verloskundige constateerde 4 cm ontsluiting. Ik kon wel huilen, zo moe van het al het rondjes lopen en dan nog maar 2 cm erbij. Ze brak m'n vliezen en ging nog even bij een andere bevalling kijken omdat het toch niet zo'n vaart liep bij mij. Dat had ze beter niet kunnen doen, want in no time zat ik op volledige ontsluiting. Na 3 persweeën had ik m'n zoontje in m'n armen. Tussen het breken van de vliezen en de bevalling zelf zaten 20 minuten....
Bevalling 2
Ik zat tegen de uitgerekende datum aan, maar van mij mocht de baby wel komen. Alleen,,, geen enkel teken dat er iets aan kwam. Op zaterdag ging ik 's middags even slapen. M'n schoonvader was er, dus hij kon voor de oudste zorgen. Ik lag maar te draaien en doen in bed, totaal geen rust. Weer opgestaan, gestofzuigd ( ) en toen kreeg ik krampen. Niet echt schokkend of zo, gewoon af en toe een krampje. Op een gegeven moment zei m'n man dat ik weeën had, maar ik lachte hem uit. Als dat weeën waren! Maar goed, toch maar verloskundige gebeld en ze kwam eraan. Vanaf dat moment ging het heel snel, ik voelde gewoon dat de baby kwam. Zes keer verloskundige gebeld waar ze bleef, maar ze stond in de file. Toen ze kwam, had ik al 8 cm ontsluiting. Ik kon wel huilen, want ik mocht niet meer naar het ziekenhuis, ze vond het risico te groot. In bed gaan liggen, verloskundige brak de vliezen, 2 keer persen en daar was baby 2! Tussen het moment van het breken van de vliezen en de geboorte zat nog geen 10 minuten. Bij deze bevalling had ik wel heel erg last van naweeën, maar daar schijn je tegenwoordig medicijnen voor te hebben.
Kortom, ik zou zo nog 10x willen bevallen!
Sterkte met je eigen bevalling. Mijn ervaring is: hoe minder je er tegenop ziet, hoe makkelijker je het allemaal kunt ondergaan.
dinsdag 6 november 2012 om 13:02
Bekijk het nuchter. Je kunt niet meer terug, je kind moet er uit.
Het gaat pijn doen en een cliche is vaak wel waar, op het moment dat je denkt dat het niet meer gaat mag je vaak persen.
Bedenk ook dat hoe heftig alle verhalen ook lijken, dat vele vrouwen toch beginnen aan een tweede, derde of zelfs vierde kind. Traumatisch is het dus slechts in hele enkele gevallen.
Het gaat pijn doen en een cliche is vaak wel waar, op het moment dat je denkt dat het niet meer gaat mag je vaak persen.
Bedenk ook dat hoe heftig alle verhalen ook lijken, dat vele vrouwen toch beginnen aan een tweede, derde of zelfs vierde kind. Traumatisch is het dus slechts in hele enkele gevallen.
dinsdag 6 november 2012 om 13:03
quote:Lebowski schreef op dinsdag 06 november 2012 12:58 Ik had er geen rekening mee gehouden dat het ook zo snel kon gaan. Had om me heen allemaal mensen bij wie het heel geleidelijk was begonnen, en heel langzaam. Die tussen de eerste weeën door nog taartjes stonden te bakken. Toen het bij mij zó heftig begon, wist ik niet dat dat het zeg maar al was, ik dacht dat het erger zou worden en dat ik een watje was omdat ik het begin al zo erg vond. Ik dacht zelfs dat ik tussendoor nog wat moest slapen, maar dat is best lastig als er maar een paar minuten tussen de weeën zitDit dus.. Ik heb een tijdje geleden weeën gehad (die gingen gelukkig weer weg) maar die kwamen heel snel op elkaar. En dat heeft die angst bij mij er in gejaagd. Het ging zo snel, was ook nog veel te vroeg.. Ik raakte daar zo door van slag.
dinsdag 6 november 2012 om 13:04
Bij de eerste kreeg ik ook flink de zenuwen, een paar weken van te voren. Toen mijn vliezen braken werd ik ineens heel relaxed, en heb een prima bevalling gehad (stuit, in krap 6 uur tijd, wel in het ziekenhuis).
de tweede keer was ik heel goed voorbereid, ik wist precies hoe ik het graag wilde, en heb een droombevalling gehad: thuis, in bad, in 3,5 uur en helemaal zonder assistentie.
Ontspannen is het belangrijkste, en de weeën niet tegenwerken maar mee-ademen. Dan kun je ze echt hebben! Het is geen signaal van je lichaam dat er iets niet goed is zoals bij normale pijn, maar een normaal fysiologisch proces, spieren die samentrekken.
de tweede keer was ik heel goed voorbereid, ik wist precies hoe ik het graag wilde, en heb een droombevalling gehad: thuis, in bad, in 3,5 uur en helemaal zonder assistentie.
Ontspannen is het belangrijkste, en de weeën niet tegenwerken maar mee-ademen. Dan kun je ze echt hebben! Het is geen signaal van je lichaam dat er iets niet goed is zoals bij normale pijn, maar een normaal fysiologisch proces, spieren die samentrekken.
dinsdag 6 november 2012 om 13:06
ik was 41w toen mijn vliezen braken. Had vrijwel gelijk volledige ontsluiting (iig toen VK voor het eerst kwam al). Ventje wilde de laatste bocht niet om, en daardoor moest ik na 1,5u persen toch naar het zh, waar ik knipje kreeg en toen was ie er zo. Al met al 4,5 uur geduurd van eerste wee tot geboorte, en ik heb echt geen pijn ervaren.
