Zwanger
alle pijlers
opzien tegen bevalling..
dinsdag 6 november 2012 om 12:36
Deze zwangere kip ziet ineens ontzettend op tegen de bevalling.. Nog een paar weken te gaan en hoewel ik ontzettend uitkijk naar de komst van onze kleine en om eindelijk van die grote pijnlijke buik af te zijn, begin ik het steeds benauwder te krijgen als ik aan de bevalling zelf denk.
Dus wie stelt me gerust met positieve bevallingsverhalen ?
Dus wie stelt me gerust met positieve bevallingsverhalen ?
dinsdag 6 november 2012 om 13:14
quote:wen schreef op dinsdag 06 november 2012 13:11 Is je man erbij? Kun je hem instructies geven om met je mee te ademen mocht je panikeren? Je vk zal dat ook doen hoor die van mij keek me bij een heftige wee strak in de ogen
Jaaa ik heb gisteren nog gevraagd of hij alsjeblieft wel wil doen wat ik vraag als het zover is (bijv m'n been vasthouden of tegen m'n.rug duwen als ik dat graag wil)..
Ik weet echt dat ik het moet kunnen, het is nu ook gewoon echt onrust bij mij, ik wil zo graag van die zere buik af en m'n kleintje Zien! Maar ik zal toch echt meer geduld moeten hebben.
Jaaa ik heb gisteren nog gevraagd of hij alsjeblieft wel wil doen wat ik vraag als het zover is (bijv m'n been vasthouden of tegen m'n.rug duwen als ik dat graag wil)..
Ik weet echt dat ik het moet kunnen, het is nu ook gewoon echt onrust bij mij, ik wil zo graag van die zere buik af en m'n kleintje Zien! Maar ik zal toch echt meer geduld moeten hebben.
dinsdag 6 november 2012 om 13:19
Bijenrompje, zou het helpen als je bedenkt 'en hoe erg is het, als ik in paniek raak?' Er zijn ervaren mensen bij, die hebben alle soorten en maten van bevallingen al meegemaakt en loodsen jou er ook wel doorheen.
Ik hoorde een paar dagen vantevoren dat ik niet natuurlijk mocht bevallen maar een keizersnee moest, dus geen bevallingervaring (behalve dan 3 uur rugweeën voor ik me bedacht dat deze rugpijn wel eens kon betekenen dat ik de VK moest gaan bellen... ). Vooraf hielp mij bovenstaande heel erg. Het kind móet er uit, geen enkele keuze, het gebeurt gewoon. Wat zou ik me daar druk om maken?
Ik hoorde een paar dagen vantevoren dat ik niet natuurlijk mocht bevallen maar een keizersnee moest, dus geen bevallingervaring (behalve dan 3 uur rugweeën voor ik me bedacht dat deze rugpijn wel eens kon betekenen dat ik de VK moest gaan bellen... ). Vooraf hielp mij bovenstaande heel erg. Het kind móet er uit, geen enkele keuze, het gebeurt gewoon. Wat zou ik me daar druk om maken?
dinsdag 6 november 2012 om 13:22
Bij mij liep alles anders dan ik had verwacht, ik had een invalverloskundige (terwijl ik bij een praktijk liep waar er vijf ofzo zaten die ik allemaal kende), zou thuisbevallen maar moest dus toch naar het ziekenhuis. En toch was ik heel rustig. Als het met de baby maar goed gaat!
Vantevoren was ik ook heel bang dat ik ontzettend zou gaan tieren en vloeken ofzo, maar ik maakte zelfs nog grapjes en drukte vanuit de rolstoel zelf de klapdeuren open enzo. Ik was eigenlijk gewoon mezelf
Vantevoren was ik ook heel bang dat ik ontzettend zou gaan tieren en vloeken ofzo, maar ik maakte zelfs nog grapjes en drukte vanuit de rolstoel zelf de klapdeuren open enzo. Ik was eigenlijk gewoon mezelf
dinsdag 6 november 2012 om 13:27
Ik ben 6 weken geleden bevallen en vond het enorm meevallen. Tuurlijk is het pijnlijk,maar ik dacht dat het pijnlijker was. Ik heb 2 uur geperst en uiteindelijk is meneertje met vacuum en knip op de wereld gekomen. Ik voelde er niets van, behalve dan de persweeen.
De periode die erna kwam viel mij veel zwaarder. Onderbroken nachten en de knip/tepelkloven/borstontsteking/bloedarmoede etc. Ik kan nu pas zeggen dat ik er weer ben.
Nee, de bevalling was daarbij vergeleken niet zo erg..
Komt goed! Zet 'm op!
De periode die erna kwam viel mij veel zwaarder. Onderbroken nachten en de knip/tepelkloven/borstontsteking/bloedarmoede etc. Ik kan nu pas zeggen dat ik er weer ben.
Nee, de bevalling was daarbij vergeleken niet zo erg..
Komt goed! Zet 'm op!
dinsdag 6 november 2012 om 13:39
Hier het grootste gedeelte van de bevalling, de ontsluitingsfase, doorgebracht op de wc. Daar voelde me ik het fijnst, en omdat ik ook nog eens aan de diarree was, was dit wel net zo handig..
Ik had buik- en rugweeen tegelijk, maar soms ook afwisselend. Heb me op de wee zelf geconcentreerd, en deze als een soort golf voor me gezien. Op een gegeven moment zat de wee op z'n piek, en stelde ik me gerust met de gedachte dat hij nu weer afzwakte. Tot de volgende.. weer hetzelfde riedeltje doorgelopen. Alleen de rugweeen waren niet prettig. Ik had na m'n bevalling nog rode knokkels van het duwen op m'n rug..
Doordat ik zat, heeft volgens mij de zwaartekracht ook wel meegeholpen. Ik had 2 uur na het breken van de vliezen (dit was het eerste teken van de bevalling) 2 cm ontsluiting. D.m.v. toucheren kon de vk het naar 5 cm brengen. Hierna ging het behoorlijk snel, in totaal heeft m'n bevalling 5,5 uur geduurt, inclusief een half uur persen.
Ik ken de aanvallen waar je het over hebt, deze heb ik ook 1 keer in de zoveel tijd. Maar deze is niet te vergelijken met weeen, vind ik..
Succes! Ik hoop op een voorspoedige bevalling voor je!
Ik had buik- en rugweeen tegelijk, maar soms ook afwisselend. Heb me op de wee zelf geconcentreerd, en deze als een soort golf voor me gezien. Op een gegeven moment zat de wee op z'n piek, en stelde ik me gerust met de gedachte dat hij nu weer afzwakte. Tot de volgende.. weer hetzelfde riedeltje doorgelopen. Alleen de rugweeen waren niet prettig. Ik had na m'n bevalling nog rode knokkels van het duwen op m'n rug..
Doordat ik zat, heeft volgens mij de zwaartekracht ook wel meegeholpen. Ik had 2 uur na het breken van de vliezen (dit was het eerste teken van de bevalling) 2 cm ontsluiting. D.m.v. toucheren kon de vk het naar 5 cm brengen. Hierna ging het behoorlijk snel, in totaal heeft m'n bevalling 5,5 uur geduurt, inclusief een half uur persen.
Ik ken de aanvallen waar je het over hebt, deze heb ik ook 1 keer in de zoveel tijd. Maar deze is niet te vergelijken met weeen, vind ik..
Succes! Ik hoop op een voorspoedige bevalling voor je!
dinsdag 6 november 2012 om 13:42
quote:Bijenrompje schreef op 06 november 2012 @ 13:08:
Het is ook niet de bevalling an sich waar ik bang voor ben, extreme angst kun je het ook niet noemen, vooral de angst om in paniek te raken overheerst bij mij. Dat ik niet rustig kan blijven (wat toch wel heel belangrijk is)..
Ik ben nu dik 40 weken zwanger van de eerste en was hier ook het bangst voor. Bang om in paniek te raken. Heb de twee mensen die me gaan bijstaan 'geinstrueerd' hoe ze met me om moeten gaan. Heb met de vk besproken dat ik zo vroeg mogelijk naar het zh wil voor een ruggeprik (dan kan ik op het moment zelf nog besluiten of ik die wel of niet wil)
Heb met mijn 'bevallingsteam' besproken wat ik wil als het een spoedkeizersnee wordt. (Grootste angst is de tijd overbruggen van het moeder-zijn-zonder-kind omdat je wordt dichtgenaaid. Ben alleenstaand, dus mijn moeder gaat met mijn kind mee en mijn vriendin blijft bij mij om me op te vangen en te kalmeren)
Alles dichtgetimmerd en bedacht en nu zit ik me als een blije geit te verheugen op de bevalling. De angst om in paniek te raken is weg en mocht het toch gebeuren heb ik twee mensen om me op te vangen en te kalmeren. En dan zal het allemaal heus wel goed komen. En als anderen het kunnen, zal het ons toch ook wel lukken?
Het is ook niet de bevalling an sich waar ik bang voor ben, extreme angst kun je het ook niet noemen, vooral de angst om in paniek te raken overheerst bij mij. Dat ik niet rustig kan blijven (wat toch wel heel belangrijk is)..
Ik ben nu dik 40 weken zwanger van de eerste en was hier ook het bangst voor. Bang om in paniek te raken. Heb de twee mensen die me gaan bijstaan 'geinstrueerd' hoe ze met me om moeten gaan. Heb met de vk besproken dat ik zo vroeg mogelijk naar het zh wil voor een ruggeprik (dan kan ik op het moment zelf nog besluiten of ik die wel of niet wil)
Heb met mijn 'bevallingsteam' besproken wat ik wil als het een spoedkeizersnee wordt. (Grootste angst is de tijd overbruggen van het moeder-zijn-zonder-kind omdat je wordt dichtgenaaid. Ben alleenstaand, dus mijn moeder gaat met mijn kind mee en mijn vriendin blijft bij mij om me op te vangen en te kalmeren)
Alles dichtgetimmerd en bedacht en nu zit ik me als een blije geit te verheugen op de bevalling. De angst om in paniek te raken is weg en mocht het toch gebeuren heb ik twee mensen om me op te vangen en te kalmeren. En dan zal het allemaal heus wel goed komen. En als anderen het kunnen, zal het ons toch ook wel lukken?
dinsdag 6 november 2012 om 13:44
Ik zag ook stiekem best op tegen de bevalling en het eventueel in paniek raken. Maar wat Lebowski al zegt, als het met je kind goed gaat is het allemaal prima. BIj mij is alles gegaan zoals ik het van te voren niet wilde (ingeleid, ruggenprik, keizersnede), maar het boeide me niets, als ventje het maar goed deed. Maak goede afspraken met je man, hij kent je het beste en weet waarschijnlijk hoe hij je weer rustig kan krijgen, of houden, in geval van naderende paniek.
dinsdag 6 november 2012 om 13:48
dinsdag 6 november 2012 om 14:01
Mijn bevalling werdt opgewekt omdat het leven in mijn buik niet zo fijn meer was.
Ik moest op nieuwjaarsdag om acht uur in het ziekenhuis zijn.
Daar werdt ik zenuwachtig en dat kwam omdat de verpleegster die ons hielp enorm naar drank stonk en tegen de deurpost opliep.
Eenmaal aan het infuus kreeg ik vrij snel weeën vier uur later was mijn zoon er.
Ik heb de hele bevalling als een balletje op bed gelegen.
Het deed pijn maar ik ben zelfs af en toe weg gedoezeld.
Aan het einde dacht ik dat ik moest poepen dus ik op die po stoel.
Iedereen de kamer uitgeschopt (kan dat echt niet waar anderen bij zijn )
Ik persen en op dat moment voel ik mijn zoon zeg maar naar de uitgang schieten.
Man geroepen geen verpleegster in de buurt.
Dus hebben we het met zijn tweeën afgemaakt.
Ik vond het een mooie ervaring.
Ik moest op nieuwjaarsdag om acht uur in het ziekenhuis zijn.
Daar werdt ik zenuwachtig en dat kwam omdat de verpleegster die ons hielp enorm naar drank stonk en tegen de deurpost opliep.
Eenmaal aan het infuus kreeg ik vrij snel weeën vier uur later was mijn zoon er.
Ik heb de hele bevalling als een balletje op bed gelegen.
Het deed pijn maar ik ben zelfs af en toe weg gedoezeld.
Aan het einde dacht ik dat ik moest poepen dus ik op die po stoel.
Iedereen de kamer uitgeschopt (kan dat echt niet waar anderen bij zijn )
Ik persen en op dat moment voel ik mijn zoon zeg maar naar de uitgang schieten.
Man geroepen geen verpleegster in de buurt.
Dus hebben we het met zijn tweeën afgemaakt.
Ik vond het een mooie ervaring.
dinsdag 6 november 2012 om 14:08
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet aan gedacht heb (of ik in paniek kon raken).
2 dagen voor de geboorte van zoon had ik een beetje last van rugpijn, iets meer dan een dag voor de geboorte van zoon begonnen de weeën echt door te zetten.
Ik ben nog naar een verjaardag geweest en verder thuis met mijn ellebogen op bed, buik naar beneden hangend, kont tegen de muur aan misschien wel enkele uren staan wiebelen.
VK gebeld, komen kijken om 23.00u 's avonds, 1cm ontsluiting, vliezen waren nog niet gebroken, moest de nacht maar door zien te komen en ze zou rond 05.00u bellen.
Om 06.00u was ze er, ik heb alleen maar weeën gehad (zaten 3-5min tussen, was wisselend) de hele nacht en keiharde buiken.
Volgens partner was het een kutnacht, en ja ik herinner mij het wel; maar heb geen besef van tijd gehad.
Was heel erg stil en teruggetrokken en met mijzelf bezig, in een soort roes.
Helaas bleek ik toen maar 4cm ontsluiting te hebben en heeft ze mij aangeraden om naar het zkh te gaan, ook omdat ik zoon niet meer voelde bewegen.
In het ziekenhuis bleek alles in orde en moest ik blijven. Ruggeprik gezet en aan de weeënopwekkers gezet om het snel te laten vorderen.
Helaas bleek de ruggenprik niet te helpen (niet goed gezet). Mijn rechterbeen was helemaal lam, maar de rest van mijn lichaam niet.. .
Dus hebben ze toen de ruggenprik uitgezet en uiteindelijk mijn vliezen doorgeprikt (wat een enorme golf water was dat haha, was nog vrij veel voor 41,5 week zwanger ) en binnen 1,5 u zat ik op voledige ontsluiting.
Mocht gelijk gaan persen en binnen 16min was zoon er.
Achteraf zou ik dus nooit meer een ruggeprik nemen, ik had er niet om gevraagd, ze zeiden gewoon joh je bent zo lang al bezig laten we het doen, dan geeft het verlichting.
Echt ondanks dat het vrij lang duurde en ik de opmerking: "mag ik even voelen beneden" niet meer kan horen heb ik echt geen besef van tijd gehad en vond ik de pijn redelijk heftig maar ik heb geen woord gezegd tijdens de bevalling; alleen maar een "aaahhgr" toen zn hoofdje eruit kwam en was ik in mij zelf gekeerd.
Ik heb overigens geen puf/beval/zwanger cursus gedaan; daar had ik geen behoefte aan. Wel wat op internet rondgelezen.
Heel veel succes in ieder geval! En bespreek het met de mensen die tijdens de bevalling bij je zijn (partner, je moeder, schoonmoeder, vriendin, verloskundige et).
2 dagen voor de geboorte van zoon had ik een beetje last van rugpijn, iets meer dan een dag voor de geboorte van zoon begonnen de weeën echt door te zetten.
Ik ben nog naar een verjaardag geweest en verder thuis met mijn ellebogen op bed, buik naar beneden hangend, kont tegen de muur aan misschien wel enkele uren staan wiebelen.
VK gebeld, komen kijken om 23.00u 's avonds, 1cm ontsluiting, vliezen waren nog niet gebroken, moest de nacht maar door zien te komen en ze zou rond 05.00u bellen.
Om 06.00u was ze er, ik heb alleen maar weeën gehad (zaten 3-5min tussen, was wisselend) de hele nacht en keiharde buiken.
Volgens partner was het een kutnacht, en ja ik herinner mij het wel; maar heb geen besef van tijd gehad.
Was heel erg stil en teruggetrokken en met mijzelf bezig, in een soort roes.
Helaas bleek ik toen maar 4cm ontsluiting te hebben en heeft ze mij aangeraden om naar het zkh te gaan, ook omdat ik zoon niet meer voelde bewegen.
In het ziekenhuis bleek alles in orde en moest ik blijven. Ruggeprik gezet en aan de weeënopwekkers gezet om het snel te laten vorderen.
Helaas bleek de ruggenprik niet te helpen (niet goed gezet). Mijn rechterbeen was helemaal lam, maar de rest van mijn lichaam niet.. .
Dus hebben ze toen de ruggenprik uitgezet en uiteindelijk mijn vliezen doorgeprikt (wat een enorme golf water was dat haha, was nog vrij veel voor 41,5 week zwanger ) en binnen 1,5 u zat ik op voledige ontsluiting.
Mocht gelijk gaan persen en binnen 16min was zoon er.
Achteraf zou ik dus nooit meer een ruggeprik nemen, ik had er niet om gevraagd, ze zeiden gewoon joh je bent zo lang al bezig laten we het doen, dan geeft het verlichting.
Echt ondanks dat het vrij lang duurde en ik de opmerking: "mag ik even voelen beneden" niet meer kan horen heb ik echt geen besef van tijd gehad en vond ik de pijn redelijk heftig maar ik heb geen woord gezegd tijdens de bevalling; alleen maar een "aaahhgr" toen zn hoofdje eruit kwam en was ik in mij zelf gekeerd.
Ik heb overigens geen puf/beval/zwanger cursus gedaan; daar had ik geen behoefte aan. Wel wat op internet rondgelezen.
Heel veel succes in ieder geval! En bespreek het met de mensen die tijdens de bevalling bij je zijn (partner, je moeder, schoonmoeder, vriendin, verloskundige et).
dinsdag 6 november 2012 om 14:18
ik ben 7 wkn geleden bevallen.
ik had om 6u smorgens weeen en om 4u smiddags is mn dochter geboren.
het deed veel pijn,en het was erg zwaar, maar dat kwam omdat het zo snel ging dat ik tijdens de weeen door geen tijd had om uit te rusten.
ik ben blij dat het zo snel ging en achteraf vond ik het erg meevallen, kzou het zo nog een keer doen.
ik had geen knip, alleen 3 kleine hechtingkjes.
laat je niet gek maken door alle enge verhalen, zo eng is het meestal niet...
ik was ook helemaal niet zenuwachtig voor de bevalling vantevoren, ik dacht daar schiet je niks mee op, ze moet er toch een keer uit,,
ik had om 6u smorgens weeen en om 4u smiddags is mn dochter geboren.
het deed veel pijn,en het was erg zwaar, maar dat kwam omdat het zo snel ging dat ik tijdens de weeen door geen tijd had om uit te rusten.
ik ben blij dat het zo snel ging en achteraf vond ik het erg meevallen, kzou het zo nog een keer doen.
ik had geen knip, alleen 3 kleine hechtingkjes.
laat je niet gek maken door alle enge verhalen, zo eng is het meestal niet...
ik was ook helemaal niet zenuwachtig voor de bevalling vantevoren, ik dacht daar schiet je niks mee op, ze moet er toch een keer uit,,
dinsdag 6 november 2012 om 14:21
Fijn om te lezen al die verhalen! Ik ben nu 34 weken en het ene moment zie ik er tegenop en het andere moment zie ik het allemaal wel zitten. Inderdaad de angst om in paniek te raken is hier ook een boosdoener. Ik heb het boek Veilig bevallen gelezen en dat helpt me wel; allerlei soorten bevallingsverhalen komen voorbij en ook de theorie omtrent het bevallen. Iets meer inzicht in het proces en waar bijvoorbeeld de pijn vandaan komt stelt me toch wel gerust.
This is not kosher!
dinsdag 6 november 2012 om 14:24
Hier werd ik om half 1 's nachts wakker met een rommel in mijn buik. Even afgewacht en om 1 uur mijn man wakker gemaakt. Rustig op de bank gaan zitten, thee gedronken. Om de paar minuten voelde ik een kramp en die nam weer af. Had het geweldige idee om onder de douche te gaan daar ging man timen en toen kwamen de weeën eigenlijk zowat aansluitend. Verloskundige gebeld, die was er rond kwart over 3 en toen had ik al 8cm ontsluiting. Om 10 over half 4 naar het ziekenhuis en in de lift dacht ik al dat ik het niet meer kon houden. Op bed had ik al meteen persweeën en na 24 minuten persen was ze er. Om 4.34 geboren, dus maar 4 uurtjes over gedaan! En ik ben er heilig van overtuigd dat het mede door mijn instelling kwam. Ik heb de hele zwangerschap geroepen dat de bevalling een eitje ging worden en dat het zo gepiept zou zijn. Iedereen verklaarde me voor gek, maar je ziet het
dinsdag 6 november 2012 om 14:24
Hier hetzelfde bijenrompje en welhello. Morgen 38 weken en vind het inderdaad ook spannend worden. En wat welhello zegt, het ene moment denk ik: kom maar op! En het volgende gaan mijn gedachten heel snel over in "als ik het maar kan"... Onzeker Miep wordt ik ervan.
Maar fijne verhalen hier wel zeg, dank dames! Dat stelt zeker wel gerust.
Maar fijne verhalen hier wel zeg, dank dames! Dat stelt zeker wel gerust.
dinsdag 6 november 2012 om 14:25
Wat leuk dat ik niet de enige ben die blij is met deze verhalen!
Ik ben er zo mee bezig, vooral omdat ik een bepaald beeld in m'n hoofd heb van de "slotfase" en dat ik dan eindelijk m'n kind zie.. Ben vooral bang dat dat dus niet zo loopt of dat dat tegenvalt. Dat ik bijvoorbeeld teveel in de pijn blijf hangen en niet van m'n pasgeboren zoon kan genieten. Zo is m'n zwangerschap namelijk wel; ik heb zoveel last dat ik niet kan genieten. En ik zou het zo erg vinden als dat straks ook zo is.
Ik ben er zo mee bezig, vooral omdat ik een bepaald beeld in m'n hoofd heb van de "slotfase" en dat ik dan eindelijk m'n kind zie.. Ben vooral bang dat dat dus niet zo loopt of dat dat tegenvalt. Dat ik bijvoorbeeld teveel in de pijn blijf hangen en niet van m'n pasgeboren zoon kan genieten. Zo is m'n zwangerschap namelijk wel; ik heb zoveel last dat ik niet kan genieten. En ik zou het zo erg vinden als dat straks ook zo is.
dinsdag 6 november 2012 om 14:25
quote:Bijenrompje schreef op 06 november 2012 @ 14:07:
Wow Christmas, wat een verhaal!!!
Ik zit ook echt elke keer als ik moet plassen, kramp heb of een steekje voel, meteen op te letten of het niet een teken is dat het gaat beginnen.. Stom he?
Totaaaaal niet stom!
Ben 2 maanden terug bevallen van de tweede, en had dat aan het einde van de tweede zwangerschap wèèr.
Terwijl ik op zich best had kunnen weten dat mijn weeen niet te verwarren zijn met kriebeltjes of steekjes.
En ja, tijdens de weeen heb ik een paar keer gevloekt.
Maar beide bevallingen waren te doen.
Eerste 15 uur met ruggenprik, 2e 1,5 uur, en niet eens tijd om aan pijnstilling te denken.
Het enige wat ik gruwelijk lastig/misleidend vind aan bevallen, is dat je van tevoren niet weet hoe lang je nog moet.
Bij de eerste dus een 'normale' bevalling, en bij de tweede dacht ik na een uur al 'dit houd ik nooit nog 14 uur vol!'. Was echt half in paniek bij het idee dat dit pas het eerste uur van de 14 was.
Ja, toen bleek dat ik op dat moment ruim 7 cm ontsluiting had en al persweeen, toen snapte ik dat het ècht zo heftig was dat ik het niet nog 14 uur had kunnen volhouden.
Zou dus fijn zijn als er Efteling-bordjes zouden zijn 'Vanaf hier nog 1 uur en 20 minuten'.
En o, dat persen dat is zoooooo heerlijk!
Eindelijk actief wat doen! Woepie!
Ben er ook erg goed in -al zeg ik het zelf- want zowel zoon als dochter heb ik gelanceerd. De vk's konden ze met moeite houden.
Voelt ook zo bizar, ik wist dat het een kind was, maar het floepte er zo makkelijk uit, achter het hoofdje aan.
Ik wens je een bevalling zoals mijn tweede.
Heftig, intens, maar kort en zonder verdere schade.
Wow Christmas, wat een verhaal!!!
Ik zit ook echt elke keer als ik moet plassen, kramp heb of een steekje voel, meteen op te letten of het niet een teken is dat het gaat beginnen.. Stom he?
Totaaaaal niet stom!
Ben 2 maanden terug bevallen van de tweede, en had dat aan het einde van de tweede zwangerschap wèèr.
Terwijl ik op zich best had kunnen weten dat mijn weeen niet te verwarren zijn met kriebeltjes of steekjes.
En ja, tijdens de weeen heb ik een paar keer gevloekt.
Maar beide bevallingen waren te doen.
Eerste 15 uur met ruggenprik, 2e 1,5 uur, en niet eens tijd om aan pijnstilling te denken.
Het enige wat ik gruwelijk lastig/misleidend vind aan bevallen, is dat je van tevoren niet weet hoe lang je nog moet.
Bij de eerste dus een 'normale' bevalling, en bij de tweede dacht ik na een uur al 'dit houd ik nooit nog 14 uur vol!'. Was echt half in paniek bij het idee dat dit pas het eerste uur van de 14 was.
Ja, toen bleek dat ik op dat moment ruim 7 cm ontsluiting had en al persweeen, toen snapte ik dat het ècht zo heftig was dat ik het niet nog 14 uur had kunnen volhouden.
Zou dus fijn zijn als er Efteling-bordjes zouden zijn 'Vanaf hier nog 1 uur en 20 minuten'.
En o, dat persen dat is zoooooo heerlijk!
Eindelijk actief wat doen! Woepie!
Ben er ook erg goed in -al zeg ik het zelf- want zowel zoon als dochter heb ik gelanceerd. De vk's konden ze met moeite houden.
Voelt ook zo bizar, ik wist dat het een kind was, maar het floepte er zo makkelijk uit, achter het hoofdje aan.
Ik wens je een bevalling zoals mijn tweede.
Heftig, intens, maar kort en zonder verdere schade.
dinsdag 6 november 2012 om 14:26
Niet zenuwachtig zijn. Je weet niet hoe het gaat lopen en je kan het echt het beste maar laten gebeuren.
Deel wel je angst met je partner en je vk, dan weten die dat je graag hun geruststelling wilt mocht je je paniekerig voelen. Probeer nu ook fysieke en mentale rust te pakken, leid jezelf af, probeer te slapen. Dan heb je straks bij de bevalling wat meer energie en kan je je lijf en de vk de regie geven.
Ik heb trouwens geen positief bevallingsverhaal. Het was een nare bedoening voor mij en de baby en we hebben allebei flink wat tijd nodig gehad om daar weer van te herstellen. Maar wat mij er toch uiteindelijk ook erg van is bijgebleven is dat uiteindelijk het enige dat telt is dat je baby gezond ter wereld komt -- hoe dan ook. En dat ik me al tijdens de bevalling heel erg zijn moeder voelde en hem wilde beschermen. Dat was heel bijzonder.
En nu? Nu denk ik na over een tweede. Om de bevalling ga ik het in ieder geval niet laten, echt niet. Gek hè? Het lijf en het brein zijn toch bijzonder, vind ik .
Deel wel je angst met je partner en je vk, dan weten die dat je graag hun geruststelling wilt mocht je je paniekerig voelen. Probeer nu ook fysieke en mentale rust te pakken, leid jezelf af, probeer te slapen. Dan heb je straks bij de bevalling wat meer energie en kan je je lijf en de vk de regie geven.
Ik heb trouwens geen positief bevallingsverhaal. Het was een nare bedoening voor mij en de baby en we hebben allebei flink wat tijd nodig gehad om daar weer van te herstellen. Maar wat mij er toch uiteindelijk ook erg van is bijgebleven is dat uiteindelijk het enige dat telt is dat je baby gezond ter wereld komt -- hoe dan ook. En dat ik me al tijdens de bevalling heel erg zijn moeder voelde en hem wilde beschermen. Dat was heel bijzonder.
En nu? Nu denk ik na over een tweede. Om de bevalling ga ik het in ieder geval niet laten, echt niet. Gek hè? Het lijf en het brein zijn toch bijzonder, vind ik .
dinsdag 6 november 2012 om 14:34
quote:Friezin71 schreef op dinsdag 06 november 2012 14:29 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="Zaza_zebra in "opzien tegen bevalling.."" class="messagelink">Zaza_zebra schreef op 06 november 2012 @ 14:25</a>:</b>
[...]
Zou dus fijn zijn als er Efteling-bordjes zouden zijn 'Vanaf hier nog 1 uur en 20 minuten'.
</div></blockquote>Jaaaaaaaaa! En het liefst ook een adventkalender 'nog 3 nachtjes slapen' "quote: Zaza_zebra schreef op 06 november 2012 @ 14:25 :
[...]
Zou dus fijn zijn als er Efteling-bordjes zouden zijn 'Vanaf hier nog 1 uur en 20 minuten'.
Jaaaaaaaaa! En het liefst ook een adventkalender 'nog 3 nachtjes slapen'
Waar kan ik die bestellen ?!!
[...]
Zou dus fijn zijn als er Efteling-bordjes zouden zijn 'Vanaf hier nog 1 uur en 20 minuten'.
</div></blockquote>Jaaaaaaaaa! En het liefst ook een adventkalender 'nog 3 nachtjes slapen' "quote: Zaza_zebra schreef op 06 november 2012 @ 14:25 :
[...]
Zou dus fijn zijn als er Efteling-bordjes zouden zijn 'Vanaf hier nog 1 uur en 20 minuten'.
Jaaaaaaaaa! En het liefst ook een adventkalender 'nog 3 nachtjes slapen'
Waar kan ik die bestellen ?!!
