Zwanger
alle pijlers
postnatale depressie
woensdag 23 mei 2012 om 12:18
Mijn moeder had hele erge postnatale depressie in de 2 tot 4 jaar nadat ik en mijn broertje geboren zijn. Ik en mijn broertje schelen 18 jaar dus ik heb het allemaal van dichtbij meegemaakt.
Ergens in het verleden heb ik gelezen dat dit erfelijk zou kunnen zijn. Wat zou ik allemaal moeten regelen zodat mijn omgeving er minder last van heeft.
Ik wil dit namelijk allemaal geregeld hebben voordat ik aan kinderen begin. Zijn er hier vrouwen die hier ervaring mee hebben? Mijn moeder heeft het altijd in alle toonaarde ontkent helaas, dus we konden helaas niks doen.
Ergens in het verleden heb ik gelezen dat dit erfelijk zou kunnen zijn. Wat zou ik allemaal moeten regelen zodat mijn omgeving er minder last van heeft.
Ik wil dit namelijk allemaal geregeld hebben voordat ik aan kinderen begin. Zijn er hier vrouwen die hier ervaring mee hebben? Mijn moeder heeft het altijd in alle toonaarde ontkent helaas, dus we konden helaas niks doen.
woensdag 23 mei 2012 om 12:26
Een vriendin van me is actief bezig om het te voorkomen (voor zover mogelijk natuurlijk) nadat ze bij de eerste een PND had. an moet je denken aan dingen als voeding, een extra lange verlofperiode, specifieke zwangerschapscursus, hulptroepen inschakelen voor na de geboorte e.d.
Volgens mij is het het belangrijkste om er alert op te zijn en te weten waar je, als het nodig is, terecht kunt voor hulp. Daarvoor zou je de huisarts eens kunnen vragen. Maar voor hetzelfde geld heb jij straks nergens last van (dat hoop ik voor je!), dus misschien moet je je er ook niet al te druk over maken?
Volgens mij is het het belangrijkste om er alert op te zijn en te weten waar je, als het nodig is, terecht kunt voor hulp. Daarvoor zou je de huisarts eens kunnen vragen. Maar voor hetzelfde geld heb jij straks nergens last van (dat hoop ik voor je!), dus misschien moet je je er ook niet al te druk over maken?
woensdag 23 mei 2012 om 12:34
O, nu snap ik het niet meer, ik ben nu over postnatale depressie aan het lezen en daar staat iets heel anders dan wat ik in mn hoofd had.
Mijn moeder was extreem bezig met mijn broertje eigenlijk bestond ze niet meer. Mijn familie mocht hem niet zien omdat ze het idee had dat ze slecht voor hem waren, het contact is daardoor ook helemaal verbroken. Mijn broertje kon de eerste 4 jaar alles doen en mn moeder deed gezellig mee, pritstift op de kast. Als hij zijn glas omhoog hield kreeg hij drinken en mijn vader is beneden gaan slapen omdat mijn broertje naast haar moest liggen. Wat hij overigens tot zijn 12e heeft gedaan.
Mijn vader kreeg van alle kanten het advies om van haar te scheiden om dat ze zo onredelijk was en dergelijke, maar "gelukkig" is mijn vader daar principieel op tegen. Dus dat is dan niet gebeurd.
Ik ben dus bang dat wanneer ik een kind krijg, ik ook bang word voor de familie van mn vriend en ze van het kind weghoudt. Of bijvoorbeeld wegloop met hem om hem te beschermen en dat ik daardoor mijn partner verlies.
Mijn moeder was extreem bezig met mijn broertje eigenlijk bestond ze niet meer. Mijn familie mocht hem niet zien omdat ze het idee had dat ze slecht voor hem waren, het contact is daardoor ook helemaal verbroken. Mijn broertje kon de eerste 4 jaar alles doen en mn moeder deed gezellig mee, pritstift op de kast. Als hij zijn glas omhoog hield kreeg hij drinken en mijn vader is beneden gaan slapen omdat mijn broertje naast haar moest liggen. Wat hij overigens tot zijn 12e heeft gedaan.
Mijn vader kreeg van alle kanten het advies om van haar te scheiden om dat ze zo onredelijk was en dergelijke, maar "gelukkig" is mijn vader daar principieel op tegen. Dus dat is dan niet gebeurd.
Ik ben dus bang dat wanneer ik een kind krijg, ik ook bang word voor de familie van mn vriend en ze van het kind weghoudt. Of bijvoorbeeld wegloop met hem om hem te beschermen en dat ik daardoor mijn partner verlies.
woensdag 23 mei 2012 om 12:51
Je kunt vantevoren niet weten of jij op dezelfde manier gaat reageren. Maar als je je er nu al zulke zorgen om maakt, zou ik je adviseren een soort protocol op te stellen samen met je vriend voor het geval dat.
Stel je belandt in zo'n situatie, wat wil je dat er gebeurt, hoe wil je dan geholpen worden, bij wie kan je dan terecht, etc. Misschien geeft je zo'n protocol rust, dat mócht je de weg kwijtraken men weet hoe te handelen. Spreek het met de mensen die je het meest na staan door en praat over de dingen die je bezighouden.
Ongeveer hetzelfde heb ik gedaan toen ik zwanger was van de eerste. Ik had allerlei vreselijke scenario's in mijn hoofd en heb samen met mijn man goed doorgesproken wat te doen als het mis zou gaan. Het is gelukkig nooit nodig geweest, ook niet bij nr. 2 en 3. Maar het gaf mij wel rust dat in ieder geval een iemand wist hoe het op te pakken en er mee om te gaan.
En het is altijd nog zo: 'men lijdt het meeste onder het lijden dat men vreest'. Da's lekker makkelijk opgeschreven nu door mij hier, maar er zit wel een hele dikke waarheid in. Succes!
Stel je belandt in zo'n situatie, wat wil je dat er gebeurt, hoe wil je dan geholpen worden, bij wie kan je dan terecht, etc. Misschien geeft je zo'n protocol rust, dat mócht je de weg kwijtraken men weet hoe te handelen. Spreek het met de mensen die je het meest na staan door en praat over de dingen die je bezighouden.
Ongeveer hetzelfde heb ik gedaan toen ik zwanger was van de eerste. Ik had allerlei vreselijke scenario's in mijn hoofd en heb samen met mijn man goed doorgesproken wat te doen als het mis zou gaan. Het is gelukkig nooit nodig geweest, ook niet bij nr. 2 en 3. Maar het gaf mij wel rust dat in ieder geval een iemand wist hoe het op te pakken en er mee om te gaan.
En het is altijd nog zo: 'men lijdt het meeste onder het lijden dat men vreest'. Da's lekker makkelijk opgeschreven nu door mij hier, maar er zit wel een hele dikke waarheid in. Succes!
woensdag 23 mei 2012 om 14:02
Omdat er geschat werd dat ik grote kans zou hebben op een PND ben ik tijdens mijn zwangerschap extra goed gemonitord door een psychologe.
Als zij (en/of ik) het idee zou hebben dat het de verkeerde kant op zou gaan, zouden er extra maatregelen moeten komen: minder belasting voor mij, evt medicatie, extra hulp of opname indien nodig.
Ik ben klinisch bevallen en daar samen met baby nog extra geobserveerd om te zien hoe de hechting tussen mij en kind zou gaan, en hoe ik zou reageren op de -hormonale- verandering van bevalling en kind hebben.
Ook bij de kraamzorg hebben we aangegeven dat we graag een ervaren iemand wilde die dit in de gaten zou houden. (vooral ook omdat ik een depressie misschien wel door ozu hebben, maar een psychose eerder door anderen gezien kan worden)
Ook was er in de maand na de bevalling nog 2 keer per week telefonisch contact met de psychologe die mij voor de bevalling ook in de gaten hield.
Uiteindelijk allemaal 'voor niets' geweest gelukkig, want geen pnd of ppp gehad. Maar het was wel fijn om alles zo goed geregeld te hebben.
Als zij (en/of ik) het idee zou hebben dat het de verkeerde kant op zou gaan, zouden er extra maatregelen moeten komen: minder belasting voor mij, evt medicatie, extra hulp of opname indien nodig.
Ik ben klinisch bevallen en daar samen met baby nog extra geobserveerd om te zien hoe de hechting tussen mij en kind zou gaan, en hoe ik zou reageren op de -hormonale- verandering van bevalling en kind hebben.
Ook bij de kraamzorg hebben we aangegeven dat we graag een ervaren iemand wilde die dit in de gaten zou houden. (vooral ook omdat ik een depressie misschien wel door ozu hebben, maar een psychose eerder door anderen gezien kan worden)
Ook was er in de maand na de bevalling nog 2 keer per week telefonisch contact met de psychologe die mij voor de bevalling ook in de gaten hield.
Uiteindelijk allemaal 'voor niets' geweest gelukkig, want geen pnd of ppp gehad. Maar het was wel fijn om alles zo goed geregeld te hebben.
woensdag 23 mei 2012 om 15:22
:
Omdat er geschat werd dat ik grote kans zou hebben op een PND ben ik tijdens mijn zwangerschap extra goed gemonitord door een psychologe.
Als zij (en/of ik) het idee zou hebben dat het de verkeerde kant op zou gaan, zouden er extra maatregelen moeten komen: minder belasting voor mij, evt medicatie, extra hulp of opname indien nodig.
Ik ben klinisch bevallen en daar samen met baby nog extra geobserveerd om te zien hoe de hechting tussen mij en kind zou gaan, en hoe ik zou reageren op de -hormonale- verandering van bevalling en kind hebben.
Ook bij de kraamzorg hebben we aangegeven dat we graag een ervaren iemand wilde die dit in de gaten zou houden. (vooral ook omdat ik een depressie misschien wel door ozu hebben, maar een psychose eerder door anderen gezien kan worden)
Ook was er in de maand na de bevalling nog 2 keer per week telefonisch contact met de psychologe die mij voor de bevalling ook in de gaten hield.
Uiteindelijk allemaal 'voor niets' geweest gelukkig, want geen pnd of ppp gehad. Maar het was wel fijn om alles zo goed geregeld te hebben.
Ja wat ontzettend goed geregeld!!! en wat fijn dat het uiteindelijk "voor niets" was. Fijn te horen dat dit te regelen is.
Is het na die maand gestopt? Het monitoren, mijn moeder kreeg haar verschijnselen pas na een half jaar trouwens en volgens mij vader was dat destijds bij mij ook zo.
P.S. even wat baby n00b vragen. Wat is een ozu? En wat is er anders aan klinisch bevallen dan aan normaal bevallen.
woensdag 23 mei 2012 om 22:54
Haha, een ozu is een typefout van 'zou', sorrie.
Klinisch bevallen betekent dat je in het ziekenhuis bevalt, en daar ook blijft.
Poliklinisch betekent dat je vlak voor de bevalling daar komt, en na de bevalling zo snel mogelijk (als voor jou en baby goed zijn) weer naar huis gaat.
En dan heb je natuurlijk thuis bevallen.
Bij mij is de intensieve monitoring gestopt na een maand inderdaad, maar dat was puur omdat ik en begeleiding het risico schatte rondom de hormonale fases etc.
Had op mijn verzoek of hun indicatie wsl ook wel langer gekund.
Sowiezo zijn er steungroepen 'stevig ouderschap' (geloof ik?!) vanuit het CB voor jonge gezinnen die om wat voor reden dan ook extra steun kunnen gebruiken. Maar daarnaast kunnen jij of je partner altijd een nieuwe/extra hulpvraag neerleggen bij het CB, degene die jou begeleid(de) of maatschappelijk werk.
Je partner kan misschien degene zijn die dingen waarneemt (zoals het jou bij je moeder opviel), en jij zal zelf waarschijnlijk veel meer open staan voor hulp/advies dan je moeder, gezien je er nu al zo mee bezig bent.
Dat maakt de boel 300% anders.
Jij staat open voor eventuele postnatale dingen, of hulp/advies bij opvoedingskwesties. Dat stond je moeder niet.
Klinisch bevallen betekent dat je in het ziekenhuis bevalt, en daar ook blijft.
Poliklinisch betekent dat je vlak voor de bevalling daar komt, en na de bevalling zo snel mogelijk (als voor jou en baby goed zijn) weer naar huis gaat.
En dan heb je natuurlijk thuis bevallen.
Bij mij is de intensieve monitoring gestopt na een maand inderdaad, maar dat was puur omdat ik en begeleiding het risico schatte rondom de hormonale fases etc.
Had op mijn verzoek of hun indicatie wsl ook wel langer gekund.
Sowiezo zijn er steungroepen 'stevig ouderschap' (geloof ik?!) vanuit het CB voor jonge gezinnen die om wat voor reden dan ook extra steun kunnen gebruiken. Maar daarnaast kunnen jij of je partner altijd een nieuwe/extra hulpvraag neerleggen bij het CB, degene die jou begeleid(de) of maatschappelijk werk.
Je partner kan misschien degene zijn die dingen waarneemt (zoals het jou bij je moeder opviel), en jij zal zelf waarschijnlijk veel meer open staan voor hulp/advies dan je moeder, gezien je er nu al zo mee bezig bent.
Dat maakt de boel 300% anders.
Jij staat open voor eventuele postnatale dingen, of hulp/advies bij opvoedingskwesties. Dat stond je moeder niet.
woensdag 23 mei 2012 om 23:13
:
Overigens ben ik nu zwanger van nr 2, en hebben we hetzelfde traject maar dan minder intensief weer opgestart.
Gewoon, omdat voorkomen beter is dan genezen, en op tijd signaleren een heleboel ellende kan voorkomen.
Gefeliciteerd :D Hopelijk loopt alles even voorspoedig
.Thnx voor je adviezen, duurde weer even voor ik de afkorting CB begreep:P.. Ik ben er nog niet zo in thuis, moet nog veel leren voor ik er uberhaupt aan begin.
En idd better save than sorry, want iets kan 300% anders zijn, het kan wel tot hetzelfde leiden.
woensdag 23 mei 2012 om 23:55
Zeker waar. Maar je staat er al voor open, dus dat scheelt.
Haha, sorrie voor de standaard kinder en baby afkortingen hoor. Sommige zitten zo ingesleten. Ach, zo raak je inderdaad lekker thuis erin.
Heb je deze zorgen trouwens wel eens besproken met een therapeut oid? Vaak kunnen die je ook prima feedback geven over hoe zij jou zien, en of ze -veel- problemen verwachten.
Haha, sorrie voor de standaard kinder en baby afkortingen hoor. Sommige zitten zo ingesleten. Ach, zo raak je inderdaad lekker thuis erin.
Heb je deze zorgen trouwens wel eens besproken met een therapeut oid? Vaak kunnen die je ook prima feedback geven over hoe zij jou zien, en of ze -veel- problemen verwachten.
donderdag 24 mei 2012 om 14:18
Nee, in de tijd dat ik bj een psychiater liep was ik er nog totaal niet mee bezig.
Maar ik denk dat ik het beste dat wanneer ik aan kinderen wil beginnen ik naar een huisarts ga en me laat doorverwijzen naar iemand die verstand heeft van dit soort dingen.
Weet jij of ik ergens kan laten vastleggen dat ik behandeld mag worden ook al wil ik dat op dat moment niet?
Maar ik denk dat ik het beste dat wanneer ik aan kinderen wil beginnen ik naar een huisarts ga en me laat doorverwijzen naar iemand die verstand heeft van dit soort dingen.
Weet jij of ik ergens kan laten vastleggen dat ik behandeld mag worden ook al wil ik dat op dat moment niet?
donderdag 24 mei 2012 om 19:50
Oei, nee geen idee.
Dat zal je dan tzt met je behandelaar moeten overleggen denk ik.
En wij kwamen er tijdens vorig traject achter dat er weinig specialisatie is in psychiatrie en zwangerschap.
Er is de pop-poli (google) maar die begeleiden niet zelf, ik heb vrij weinig aan hun spreekuur gehad toentertijd.
Maar wie weet zit er bij jou in de buurt nèt iemand die ervaring heeft met dit soort dingen. Dat zou fijn zijn!
Dat zal je dan tzt met je behandelaar moeten overleggen denk ik.
En wij kwamen er tijdens vorig traject achter dat er weinig specialisatie is in psychiatrie en zwangerschap.
Er is de pop-poli (google) maar die begeleiden niet zelf, ik heb vrij weinig aan hun spreekuur gehad toentertijd.
Maar wie weet zit er bij jou in de buurt nèt iemand die ervaring heeft met dit soort dingen. Dat zou fijn zijn!
