Zwanger
alle pijlers
prepartum depressie
vrijdag 14 juni 2013 om 14:46
Hallo allemaal,
Misschien is deze topic al een keer geopend, maar kan het niet vinden.
Ik ben 29 jaar en nu 27 weken zwanger. De zwangerschap was niet gepland maar is zeker gewenst. Tja waar begin ik mijn verhaal?
Vorig jaar augustus heb ik mijn vriend leren kennen en ik ben in korte tijd naar een andere woonplaats verhuisd om samen te gaan wonen. Ongeveer 1,5 uur van mijn oude omgeving. Een hele stap, maar ik dacht ik geef mezelf rustig de tijd te wennen etc. etc.
Begin januari kwamen we er achter dat we zwanger waren. Ik slikte de pil, maar heb hem 1 keer wat later ingenomen. Na enig wikken en wegen besloten er voor te gaan.
Vanaf dat moment ging het bergafwaarts met mijn stemming. Ik ben gevoelig voor depressies en heb hier ook jaren medicatie voor geslikt. Door alle veranderingen in korte tijd en de hormonen raakte ik in een ernstige depressie. Ik zag het leven niet meer zitten en voelde me continu leeg en somber. Hierdoor voelde ik mij weer schuldig richting mijn partner en de baby.
In maart ben ik 11 dagen opgenomen geweest op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, omdat ik niet meer wilde leven. Ik kon niet meer realistisch denken en zag het niet meer zitten. Ik ben toen ook onder behandeling gekomen van de pop poli. Dit is een poli speciaal voor zwangere vrouwen die psychische klachten ervaren tijdens of na hun zwangerschap.
Toen ik thuis kwam ben ik weer gaan werken. Wel een aantal uren minder. Het lastige was en is dat ik zelf werkzaam ben in de psychiatrie en alle symptomen prima ken, maar dan van de kant als hulpverlener. Om een lang verhaal kort te maken, het werken ging niet meer aangezien ik alles na me toe trok en me nog steeds erg depressief voelde.
Ik ben met 19 weken thuis komen te zitten, wat ik erg moeilijk vond en nog steeds kan ik dit moeilijk accepteren. Ook kreeg ik last van bekkeninstabiliteit, waardoor ik verplicht rustiger aan moest doen.
Nu ben ik dus 27 weken zwanger en het is te doen, maar ik moet accepteren dat mijn depressieve sombere gevoelens blijven. Ik kan nu wel wat meer uitzien naar de baby, maar ik heb nog steeds grote moeite om te accepteren dat ik niet op een roze wolk zit en mezelf soms niet meer herken.
De dagen duren erg lang en ik probeer afleiding te zoeken, maar door mijn bekkeninstabiliteit kan ik niet veel meer en moet ik het vooral binnenshuis zoeken. Zoals ik eerder al anagaf woon ik in een vreemde omgeving wat het ook niet echt makkelijk maakt. Mijn vriend werkt natuurlijk gewoon en voor hem is het ook zwaar te zien dat zijn vriendin zo verandert is.
Begrijp me goed ik wil niet zielig gevonden worden, maar heb mijn verhaal altijd zoveel mogelijk voor me gehouden. Ik zet het nu op papier, omdat ik hoop dat er meer vrouwen zijn die dit herkennen en ik benieuwd ben hoe zij hiermee omgaan. Ook ben ik benieuwd hoe het na de bevalling ging.
Ik probeer de moed erin te houden, maar geef eerlijk toe dat ik blij ben als onze kleine meid er is!
Misschien is deze topic al een keer geopend, maar kan het niet vinden.
Ik ben 29 jaar en nu 27 weken zwanger. De zwangerschap was niet gepland maar is zeker gewenst. Tja waar begin ik mijn verhaal?
Vorig jaar augustus heb ik mijn vriend leren kennen en ik ben in korte tijd naar een andere woonplaats verhuisd om samen te gaan wonen. Ongeveer 1,5 uur van mijn oude omgeving. Een hele stap, maar ik dacht ik geef mezelf rustig de tijd te wennen etc. etc.
Begin januari kwamen we er achter dat we zwanger waren. Ik slikte de pil, maar heb hem 1 keer wat later ingenomen. Na enig wikken en wegen besloten er voor te gaan.
Vanaf dat moment ging het bergafwaarts met mijn stemming. Ik ben gevoelig voor depressies en heb hier ook jaren medicatie voor geslikt. Door alle veranderingen in korte tijd en de hormonen raakte ik in een ernstige depressie. Ik zag het leven niet meer zitten en voelde me continu leeg en somber. Hierdoor voelde ik mij weer schuldig richting mijn partner en de baby.
In maart ben ik 11 dagen opgenomen geweest op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, omdat ik niet meer wilde leven. Ik kon niet meer realistisch denken en zag het niet meer zitten. Ik ben toen ook onder behandeling gekomen van de pop poli. Dit is een poli speciaal voor zwangere vrouwen die psychische klachten ervaren tijdens of na hun zwangerschap.
Toen ik thuis kwam ben ik weer gaan werken. Wel een aantal uren minder. Het lastige was en is dat ik zelf werkzaam ben in de psychiatrie en alle symptomen prima ken, maar dan van de kant als hulpverlener. Om een lang verhaal kort te maken, het werken ging niet meer aangezien ik alles na me toe trok en me nog steeds erg depressief voelde.
Ik ben met 19 weken thuis komen te zitten, wat ik erg moeilijk vond en nog steeds kan ik dit moeilijk accepteren. Ook kreeg ik last van bekkeninstabiliteit, waardoor ik verplicht rustiger aan moest doen.
Nu ben ik dus 27 weken zwanger en het is te doen, maar ik moet accepteren dat mijn depressieve sombere gevoelens blijven. Ik kan nu wel wat meer uitzien naar de baby, maar ik heb nog steeds grote moeite om te accepteren dat ik niet op een roze wolk zit en mezelf soms niet meer herken.
De dagen duren erg lang en ik probeer afleiding te zoeken, maar door mijn bekkeninstabiliteit kan ik niet veel meer en moet ik het vooral binnenshuis zoeken. Zoals ik eerder al anagaf woon ik in een vreemde omgeving wat het ook niet echt makkelijk maakt. Mijn vriend werkt natuurlijk gewoon en voor hem is het ook zwaar te zien dat zijn vriendin zo verandert is.
Begrijp me goed ik wil niet zielig gevonden worden, maar heb mijn verhaal altijd zoveel mogelijk voor me gehouden. Ik zet het nu op papier, omdat ik hoop dat er meer vrouwen zijn die dit herkennen en ik benieuwd ben hoe zij hiermee omgaan. Ook ben ik benieuwd hoe het na de bevalling ging.
Ik probeer de moed erin te houden, maar geef eerlijk toe dat ik blij ben als onze kleine meid er is!
vrijdag 14 juni 2013 om 15:42
Heel herkenbaar. Ik ben ook bekend met depressies. Ik slik hier citalopram voor. Voor de zwangerschap van mijn oudste ben ik hiermee gestopt, waarna mijn depressie in alle hevigheid terug kwam. Gelukkig geen opname, maar ook ik kwam onder behandeling bij de POP poli en de citalopram werd herstart, met effect gelukkig. Ik werk ook in de psychiatrie, maar in een heel ander cluster, dus wat dat betreft ging het prima. Ook heb ik kunnen doorwerken tot mijn verlof, 6 weken voor mijn uitgerekende datum.
De roze wolk heb ik ook nooit kunnen vinden, ook niet bij mijn tweede zwangerschap. Nu moet ik ook zeggen dat ik veel last had van allerlei andere kwalen, dus fysiek hield het ook niet over.
Ik heb wél twee keer een hele makkelijke bevalling gehad en ik geniet nu volop van twee zoons!
Heel veel sterkte TO, als ik iets voor je kan betekenen...
De roze wolk heb ik ook nooit kunnen vinden, ook niet bij mijn tweede zwangerschap. Nu moet ik ook zeggen dat ik veel last had van allerlei andere kwalen, dus fysiek hield het ook niet over.
Ik heb wél twee keer een hele makkelijke bevalling gehad en ik geniet nu volop van twee zoons!
Heel veel sterkte TO, als ik iets voor je kan betekenen...
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 14 juni 2013 om 17:22
Hoi seol1984,
Ik was zelf niet depressief tijdens mijn zwangerschap, maar woonde wel in een nieuwe omgeving. Op zwangerschapsgymnastiek leerde ik echter twee leuke vrouwen kennen, dat maakte het wat minder"eenzaam". Misschien is dat iets voor je?
Verder ken ik wel je iemand die ernstig depressief was tijdens haar zwangerschap en misschien helpt het als ik vertel dat zij zich snel na de bevalling weer zichzelf voelde.
Sterkte!!
Ik was zelf niet depressief tijdens mijn zwangerschap, maar woonde wel in een nieuwe omgeving. Op zwangerschapsgymnastiek leerde ik echter twee leuke vrouwen kennen, dat maakte het wat minder"eenzaam". Misschien is dat iets voor je?
Verder ken ik wel je iemand die ernstig depressief was tijdens haar zwangerschap en misschien helpt het als ik vertel dat zij zich snel na de bevalling weer zichzelf voelde.
Sterkte!!
vrijdag 14 juni 2013 om 18:15
Misschien is het slim alvast een vangnet klaar te zetten voor na de bevalling? Mensen die je kunnen helpen? als je niemand kent inde buurt, vragen of iemand twee weken bij je in huis komt, en daarna de volgende, zodat je die eerste weken niet alleen bent.
Als je gevoelig bent voor depressie en je hebt bijvoorbeeld een moeilijke bevalling en een baby die veel huilt, is het na de bevalling nog veel moeilijker dan ervoor. Heel veel sterkte gewenst!
Als je gevoelig bent voor depressie en je hebt bijvoorbeeld een moeilijke bevalling en een baby die veel huilt, is het na de bevalling nog veel moeilijker dan ervoor. Heel veel sterkte gewenst!
vrijdag 14 juni 2013 om 21:04
Heel herkenbaar, alhoewel het zich bij mij anders uitte. Il bleef full time werken tijdens zwangerschap, maar heb me werkelijk nog nooit zo rot gevoeld in mijn leven. Niks van medicijnen geslikt, wel gesprekken gevoerd.
Het enige dat echt hielp: bevallen. De nare gevoelens gleden gewoon mijn lichaam uit. Anders kan ik het niet noemen. Was dus puur hormonaal. Tijd uitzitten dus en er het beste van maken nu.
Het enige dat echt hielp: bevallen. De nare gevoelens gleden gewoon mijn lichaam uit. Anders kan ik het niet noemen. Was dus puur hormonaal. Tijd uitzitten dus en er het beste van maken nu.
vrijdag 14 juni 2013 om 22:20
Ik ben daar best bang voor. Ik ben onder behandeling bij de pop poli en blijf dit ook tot een jaar na mijn bevalling. Dit geeft wel enigszins rust. Verder beval ik in het ziekenhuis. Ook komt er ongeveer iedere week een psychiatrisch verpleegkundige bij mij thuis, dus hulp heb ik wel. Alleen vind ik de acceptatie erg lastig. Ik slik overigens al sinds maart geen paroxetine meer, waardoor mijn gevoelens en emoties in combinatie met hormonen helemaal alle kanten op gaan. Ik moet er inderdaad het beste van maken.
Ik ga dinsdag een weekje naar griekenland. Al zie ik er huizenhoog tegenop ik ga echt proberen ervan te genieten...
Ik ga dinsdag een weekje naar griekenland. Al zie ik er huizenhoog tegenop ik ga echt proberen ervan te genieten...
vrijdag 14 juni 2013 om 22:28
Heb je pit ? Dat was mij ook aangeboden maar heb ik geweigerd. Nu ik zelf heen moet kom ik ook het huis een beetje uit. Al trek ik dat vaak slecht.
Ik las je in een ander topic. Hoe is het nu ? Heb je contact gehad over je bekken ofzo? Gezien je je in de klachten van trombose herkende ? Ik heb ook bekkeninstabiliteit. Dinsdag kon ik niet eens meer lopen.
6wkn voor de bevalling ( bij benadering dan ) begin ik met antidepressiva.
Ik las je in een ander topic. Hoe is het nu ? Heb je contact gehad over je bekken ofzo? Gezien je je in de klachten van trombose herkende ? Ik heb ook bekkeninstabiliteit. Dinsdag kon ik niet eens meer lopen.
6wkn voor de bevalling ( bij benadering dan ) begin ik met antidepressiva.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
vrijdag 14 juni 2013 om 22:37
Ik heb idd pit. Wilde het eerst ook niet, maar het is toch best fijn inzichten van een buitenstaander te krijgen. Ik heb idd bekkeninstabiliteit, wat een ellende! Ik ben wel onder behandeling van fysio, maar bij mij wordt het ook erger. Moet echt oppassen wat ik doe, maar ja heb toch niet veel zin sociaal te doen! Ik heb nu ook steunkousen voor spataderen heel erg sexy! Moet er soms wel om lachen. Mijn vriend heeft me een paar keer geholpen met aantrekken, als dat geen echte liefde is....
Wanneer moet je bevallen en wat ik zo lees herken je de depressieve klachten?
Wanneer moet je bevallen en wat ik zo lees herken je de depressieve klachten?
vrijdag 14 juni 2013 om 23:08
Ik had je ook al een privébericht gestuurd.
Ja ik ben met enige spoed vooraan de lijst van de fysio gezet heb natuurlijk maar kort de tijd gezien de zwangerschap. Haha maar ik hobbel mega charmant het huis wat op en neer en dan is het wel klaar.
Wat doet de pit? Ik kreeg er geen goed beeld van en heb met slag om de arm maar even afgehouden. Straks gaan ze zich bemoeien met m'n huis ofzo. Daar heb ik geen problemen en eh ja zou ik me enigzins aangevallen voelen denk ik n
Ja ik heb prenatale depressie en liep al bij PsyQ waar ze dit dus ook hebben vastgesteld. Wilde de baby weg laten halen of anders mezelf maar en zag een leven met nog een kind echt niet zitten terwijl we ervoor gekozen hadden. Kort daarvoor was hier een topic van een vrouw die al jaren een kind wilde en niet zwanger werd en toen ze dat eenmaal wel was ging ze twijfelen. Het advies wat ze kreeg vond ik toen erg goed te betrekken op mezelf en heb die avond m'n psyg gemaild dat het niet goed ging
Ja ik ben met enige spoed vooraan de lijst van de fysio gezet heb natuurlijk maar kort de tijd gezien de zwangerschap. Haha maar ik hobbel mega charmant het huis wat op en neer en dan is het wel klaar.
Wat doet de pit? Ik kreeg er geen goed beeld van en heb met slag om de arm maar even afgehouden. Straks gaan ze zich bemoeien met m'n huis ofzo. Daar heb ik geen problemen en eh ja zou ik me enigzins aangevallen voelen denk ik n
Ja ik heb prenatale depressie en liep al bij PsyQ waar ze dit dus ook hebben vastgesteld. Wilde de baby weg laten halen of anders mezelf maar en zag een leven met nog een kind echt niet zitten terwijl we ervoor gekozen hadden. Kort daarvoor was hier een topic van een vrouw die al jaren een kind wilde en niet zwanger werd en toen ze dat eenmaal wel was ging ze twijfelen. Het advies wat ze kreeg vond ik toen erg goed te betrekken op mezelf en heb die avond m'n psyg gemaild dat het niet goed ging
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 20 juni 2013 om 22:09
Ik begin 6wkn voor m'n uitgerekende datum. Ik slik ook metheldenidaat en dat vind ik eigenlijk al te veel maar kan er niet omheen en heb erg veel toezicht wat dat betreft.
Ik wil er eigenlijk niks bij slikken. Heb het echter wel in huis voor het geval ik toch eerder wil beginnen, maar het duurt toch paar dagen voor het begint te werken.
Ik wil er eigenlijk niks bij slikken. Heb het echter wel in huis voor het geval ik toch eerder wil beginnen, maar het duurt toch paar dagen voor het begint te werken.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 20 juni 2013 om 22:28
Hoi, Ik herken je verhaal een beetje....rond de 9 weken ben ik drie dagen lang echt heeeeeeeel slecht geweest, heb me nog nooit zo gevoeld en hoop het ook nooit meer mee te maken. Meteen vk gebeld (ik wist toen nog niet dat het uiteindelijk 'maar'drie dagen zou duren) en gezegd (EN gemeend) dat ik dit niet ging trekken voor nog 8 maanden en dat ik anders abortus wilde of hier van het dak zou springen. Ze zei dat het aan een hormonale verschuiving lag die je rond de 9 weken hebt en dat ik nog twee weken moest wachten. Twee weken vond ik lang, maar te overzien. Ze zei ook dat als ik er na 2 weken nog last van zou hebben ik naar een speciale zwanger-psycholoog kon en dat er medicijnen voor bestaan. Dat gaf me heel veel hoop.
Dikke knuffels voor jullie beiden dus, want ik heb een kleine 'sample' gekregen van hoe kut dit kan zijn...
Dikke knuffels voor jullie beiden dus, want ik heb een kleine 'sample' gekregen van hoe kut dit kan zijn...
donderdag 20 juni 2013 om 22:31
Uiteindelijk heb ik dus niks hoeven doen want drie dagen later ging het al wat beter en zat er een opgaande lijn in. Volgens de VK was vooral de VERSCHUIVING \van de hormonenlevels de oorzaak, vandaar die twee weken want daarna zou alles 'op niveau' zijn en redelijk stabiel blijven. Ze houdt me wel in de gaten voor de verschuiving die na de bevalling plaatsvindt en waar ik weer zo sterk op zou kunnen reageren...
vrijdag 21 juni 2013 om 14:10
quote:Mies85 schreef op 20 juni 2013 @ 22:09:
Ik begin 6wkn voor m'n uitgerekende datum. Ik slik ook metheldenidaat en dat vind ik eigenlijk al te veel maar kan er niet omheen en heb erg veel toezicht wat dat betreft.
Ik wil er eigenlijk niks bij slikken. Heb het echter wel in huis voor het geval ik toch eerder wil beginnen, maar het duurt toch paar dagen voor het begint te werken.
Bedoel je methylfenidaat?
Snap ik wel hoor... Ik wilde tijdens mijn eerste zwangerschap ook liever niets slikken, tot ik bij de POP poli begreep dat de risico's die stress / depressie met zich meebrengen groter zijn dan die van cipramil (wat ik dus gebruik). Das jou niet aangeraden?
Ik begin 6wkn voor m'n uitgerekende datum. Ik slik ook metheldenidaat en dat vind ik eigenlijk al te veel maar kan er niet omheen en heb erg veel toezicht wat dat betreft.
Ik wil er eigenlijk niks bij slikken. Heb het echter wel in huis voor het geval ik toch eerder wil beginnen, maar het duurt toch paar dagen voor het begint te werken.
Bedoel je methylfenidaat?
Snap ik wel hoor... Ik wilde tijdens mijn eerste zwangerschap ook liever niets slikken, tot ik bij de POP poli begreep dat de risico's die stress / depressie met zich meebrengen groter zijn dan die van cipramil (wat ik dus gebruik). Das jou niet aangeraden?
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
donderdag 27 juni 2013 om 17:41
Ik ben haast narcoleptisch te noemen en die medicijnen helpen me buiten de ADHD wakker te blijven.
Ik begin in week 34 met AD heb het al in huis en dacht van de week .... Zal ik alvast? Ze zijn bang om van prenataal naar postnatale depressie te gaan. Hoe is dat bij jou seol?
Ik begin in week 34 met AD heb het al in huis en dacht van de week .... Zal ik alvast? Ze zijn bang om van prenataal naar postnatale depressie te gaan. Hoe is dat bij jou seol?
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 27 juni 2013 om 17:51
