Zwanger
alle pijlers
reactie schoonfamilie zwangerschap
zondag 14 september 2014 om 21:18
Hallo allemaal,
Graag zou ik jullie mening willen weten op het volgende:
Ik zit momenteel in het laatste trimester van mijn 1e zwangerschap. We zijn dolblij met de kleine in mijn buik. Ook onze families waren erg blij toen ze te horen kregen dat we een kindje verwachten.
Nu kreeg ik net te horen van mijn schoonfamilie dat ze zich buiten gesloten voelen t.o.v. mijn familie en onze vrienden. Ze verwijten mij dat wij anderen meer op de hoogte houden met de voortgang van de zwangerschap. Ze nemen het ons bijvoorbeeld kwalijk dat een vriendin van ons als eerste van de zwangerschap af wist en we niet eerst de familie hebben ingelicht.
Deze vriendin had het domweg gewoon al in de gaten omdat ik opeens geen alcohol meer dronk en ze van onze kinderwens af wist.
Een aantal vrienden en mijn familie is inderdaad beter op de hoogte maar dat komt omdat zij ook regelmatig vragen hoe het met mij gaat, hoe de afspraken bij de verloskundige waren etc. Van zowel mijn schoonouders als mijn schoonzus en zwager ontvangen wij nooit een telefoontje, appje of wat dan ook. Ze komen ook nooit bij ons langs terwijl we in dezelfde stad wonen.
Mijn moeder en mijn schoonmoeder zijn mee geweest naar een echo omdat we bewust niet de 1 meer dan de andere bij de zwangerschap wouden betrekken.
Toch krijg ik nu scheve gezichten.
Ik houd mensen op de hoogte die ook geïnteresseerd zijn in ons. Mijn familie en onze vrienden zijn heel betrokken maar mijn schoonfamilie niet. Dit vind ik erg jammer. Toch kan ik me er nu kwaad om maken dat ze mij beschuldigen dat ik ze nergens bij betrek terwijl mijn vriend ik het jammer vinden dat zij nooit interesse tonen.
Hoe zouden hiermee omgaan?
Alvast bedankt voor de reacties.
Graag zou ik jullie mening willen weten op het volgende:
Ik zit momenteel in het laatste trimester van mijn 1e zwangerschap. We zijn dolblij met de kleine in mijn buik. Ook onze families waren erg blij toen ze te horen kregen dat we een kindje verwachten.
Nu kreeg ik net te horen van mijn schoonfamilie dat ze zich buiten gesloten voelen t.o.v. mijn familie en onze vrienden. Ze verwijten mij dat wij anderen meer op de hoogte houden met de voortgang van de zwangerschap. Ze nemen het ons bijvoorbeeld kwalijk dat een vriendin van ons als eerste van de zwangerschap af wist en we niet eerst de familie hebben ingelicht.
Deze vriendin had het domweg gewoon al in de gaten omdat ik opeens geen alcohol meer dronk en ze van onze kinderwens af wist.
Een aantal vrienden en mijn familie is inderdaad beter op de hoogte maar dat komt omdat zij ook regelmatig vragen hoe het met mij gaat, hoe de afspraken bij de verloskundige waren etc. Van zowel mijn schoonouders als mijn schoonzus en zwager ontvangen wij nooit een telefoontje, appje of wat dan ook. Ze komen ook nooit bij ons langs terwijl we in dezelfde stad wonen.
Mijn moeder en mijn schoonmoeder zijn mee geweest naar een echo omdat we bewust niet de 1 meer dan de andere bij de zwangerschap wouden betrekken.
Toch krijg ik nu scheve gezichten.
Ik houd mensen op de hoogte die ook geïnteresseerd zijn in ons. Mijn familie en onze vrienden zijn heel betrokken maar mijn schoonfamilie niet. Dit vind ik erg jammer. Toch kan ik me er nu kwaad om maken dat ze mij beschuldigen dat ik ze nergens bij betrek terwijl mijn vriend ik het jammer vinden dat zij nooit interesse tonen.
Hoe zouden hiermee omgaan?
Alvast bedankt voor de reacties.
zondag 14 september 2014 om 22:53
quote:eldorado schreef op 14 september 2014 @ 22:47:
Ik snap alle verstandige, voorzichtige, relatiebesparende tips. Ben het er alleen niet mee eens. Duidelijkheid kan enorm bevrijdend werken.
Bedenk wel: jij hebt je schoonfamilie niet nodig. Zij hebben behoefte aan contact met jou, je man en vooral hun aanstaande kleinkind. De keuze is simpelweg aan jullie: blijf je op eieren lopen, of durf je echt voor jezelf op te komen?Ik heb mijn schoonfamilie ook niet nodig. Maar met respect, het zijn wel de ouders van mijn lief! Dus zolang hij ze nog heeft, maken ze deel uit van ons leven. Ik loop niet op eieren, maar drijf dingen ook niet op de spits!
Ik snap alle verstandige, voorzichtige, relatiebesparende tips. Ben het er alleen niet mee eens. Duidelijkheid kan enorm bevrijdend werken.
Bedenk wel: jij hebt je schoonfamilie niet nodig. Zij hebben behoefte aan contact met jou, je man en vooral hun aanstaande kleinkind. De keuze is simpelweg aan jullie: blijf je op eieren lopen, of durf je echt voor jezelf op te komen?Ik heb mijn schoonfamilie ook niet nodig. Maar met respect, het zijn wel de ouders van mijn lief! Dus zolang hij ze nog heeft, maken ze deel uit van ons leven. Ik loop niet op eieren, maar drijf dingen ook niet op de spits!
maandag 15 september 2014 om 06:44
Heel herkenbaar ik heb zo een vader, die na de scheiding toen ik 4 à 5 jaar was totaal niet naar mij omkeek. Afijn 20 jaar later dacht ik laat ik hem eens opzoeken "tis toch je vader" was toen 21 jaar ongeveer. Leuk contact, maar nu heb ik er een punt achter gezet.
Al het contact kwam van mij, dus een paar maanden geleden gevraagd wat er is. Nou mijn vader en zijn vrouw waren een beetje teleurgesteld in het ervaren van contact.
Komt ie, ze waren niet welkom in het ziekenhuis (bij de bevalling), ehm hallo zo een goede band hebben wij niet dat jij rechten hebt tot het bestuderen van mijn ontplofte cavia.
Met verjaardagen vinden ze niet leuk want dat duurt maar 4 uurtjes in de middag en dan kunnen ze niet rustig kletsen met mij of manlief, ( ja dat heb je met kleine kinderen) en ik vraag vaak genoeg of ze blijven eten. Willen ze niet want stiefma vind onze hond niet zo leuk.
Dan krijg ik nog eens het verwijt dat ik ze nooit uinodig om te komen eten. Dan zeg ik ja maar jouw vrouw vind onze hond toch niet zo leuk en daarom pak ik meestal mijn hele hebben en houden in om naar jullie te komen.
Afijn ook genoeg van mijn kant hoor dat ik denk je bent opa maar je zal nooit bellen of vragen of de kleine meid een dag mee mag met jullie, sterker nog ze weet niet eens wie je bent.
Of dat ze gwoon eens bellen om te horen hoe het gaat.
Maar goed ik heb besloten dat ik mij daar niet meer druk om ga maken en dat ik de aankomende jaren ook heel goed zonder hem kan. Blijkbaar is zijn stiefdochter belangrijker dan zijn eigen vlees en bloed,
Overigens mijn broer ervaart hetzelfde met hem.
Dus laat het los, adem in adem uit. Ene oor in en andere weer uit. Het is toch nooit goed.
Al het contact kwam van mij, dus een paar maanden geleden gevraagd wat er is. Nou mijn vader en zijn vrouw waren een beetje teleurgesteld in het ervaren van contact.
Komt ie, ze waren niet welkom in het ziekenhuis (bij de bevalling), ehm hallo zo een goede band hebben wij niet dat jij rechten hebt tot het bestuderen van mijn ontplofte cavia.
Met verjaardagen vinden ze niet leuk want dat duurt maar 4 uurtjes in de middag en dan kunnen ze niet rustig kletsen met mij of manlief, ( ja dat heb je met kleine kinderen) en ik vraag vaak genoeg of ze blijven eten. Willen ze niet want stiefma vind onze hond niet zo leuk.
Dan krijg ik nog eens het verwijt dat ik ze nooit uinodig om te komen eten. Dan zeg ik ja maar jouw vrouw vind onze hond toch niet zo leuk en daarom pak ik meestal mijn hele hebben en houden in om naar jullie te komen.
Afijn ook genoeg van mijn kant hoor dat ik denk je bent opa maar je zal nooit bellen of vragen of de kleine meid een dag mee mag met jullie, sterker nog ze weet niet eens wie je bent.
Of dat ze gwoon eens bellen om te horen hoe het gaat.
Maar goed ik heb besloten dat ik mij daar niet meer druk om ga maken en dat ik de aankomende jaren ook heel goed zonder hem kan. Blijkbaar is zijn stiefdochter belangrijker dan zijn eigen vlees en bloed,
Overigens mijn broer ervaart hetzelfde met hem.
Dus laat het los, adem in adem uit. Ene oor in en andere weer uit. Het is toch nooit goed.
maandag 15 september 2014 om 07:17
