Zwanger
alle pijlers
Samen mama worden
donderdag 26 juni 2014 om 20:36
Mijn vrouw en ik zijn sinds afgelopen jaar bezig met KID. Bij de eerste keer fantaseerden we erop los 'wat als', 'zou het..' om de eerste keer ook heel hard van dit wolkje af te vallen.. Inmiddels zijn we ruim een half jaar onderweg maar hebben we helaas nog geen positief nieuws rondom een zwangerschap..
Ik merk dat ik als vrouw aan de zijlijn het best een emotioneel gebeuren vind. Je bent steeds ze bezig in periodes van 2 weken.. De wachtweken, de teleurstelling en dan weer op voor een volgende ronde..
Zijn er meer vrouwen die in deze situatie zitten? En hierover willen praten? Hoe open ben je hierover tegenover familie, vrienden, collega's? Is er al een kindje via KID of zit je in hetzelfde traject..
Hoor het graag!
Ik merk dat ik als vrouw aan de zijlijn het best een emotioneel gebeuren vind. Je bent steeds ze bezig in periodes van 2 weken.. De wachtweken, de teleurstelling en dan weer op voor een volgende ronde..
Zijn er meer vrouwen die in deze situatie zitten? En hierover willen praten? Hoe open ben je hierover tegenover familie, vrienden, collega's? Is er al een kindje via KID of zit je in hetzelfde traject..
Hoor het graag!
donderdag 26 juni 2014 om 20:40
donderdag 26 juni 2014 om 20:51
donderdag 26 juni 2014 om 20:56
Hoi, ja, hoorde al dat ik werd gezocht (dank troelalaaaatje!)
Ik ben ook een vrouw, getrouwd met een vrouw en moeder van een zoon van 8 maanden. Mijn vrouw is degene die hem heeft gedragen en gebaard en ik ben op het moment full time thuisblijfmoeder.
Bij ons is het allemaal heel snel gegaan (1e KID poging meteen raak) dus veel tijd om na te denken over hoe gaan we hiermee om met familie, vrienden etc hadden we niet. Sommigen wisten wel dat wij een kinderwens hadden en wanneer we daar ongeveer voor wilden gaan en anderen hoorden het nieuws pas toen mijn vrouw zwanger was.
Heb niet echt dingen waar ik tegenaan ben gelopen. Wel een voortdurend soort bewustzijn in mijn achterhoofd of mensen mij wel als een echte moeder zien, maar tot nu toe is er niet echt iets dat er op wijst dat dat niet zo is. Ook angst gehad bijv om buitengesloten te worden door schoonmoeder.
Wat zijn de dingen waar jij tegenaan loopt?
Ik ben ook een vrouw, getrouwd met een vrouw en moeder van een zoon van 8 maanden. Mijn vrouw is degene die hem heeft gedragen en gebaard en ik ben op het moment full time thuisblijfmoeder.
Bij ons is het allemaal heel snel gegaan (1e KID poging meteen raak) dus veel tijd om na te denken over hoe gaan we hiermee om met familie, vrienden etc hadden we niet. Sommigen wisten wel dat wij een kinderwens hadden en wanneer we daar ongeveer voor wilden gaan en anderen hoorden het nieuws pas toen mijn vrouw zwanger was.
Heb niet echt dingen waar ik tegenaan ben gelopen. Wel een voortdurend soort bewustzijn in mijn achterhoofd of mensen mij wel als een echte moeder zien, maar tot nu toe is er niet echt iets dat er op wijst dat dat niet zo is. Ook angst gehad bijv om buitengesloten te worden door schoonmoeder.
Wat zijn de dingen waar jij tegenaan loopt?
donderdag 26 juni 2014 om 21:24
Wij hebben eerst wel in de kennissenkring geprobeerd een donor te vinden, helaas niet gelukt. Nu de weg met een donor via het ziekenhuis aan het bewandelen. Erg romantisch is het allemaal niet, maar de omstandigheden verder goed en hebben fijne artsen in het ziekenhuis die ons helpen.
Jullie een bekende donor gevonden?
Jullie een bekende donor gevonden?
donderdag 26 juni 2014 om 21:29
Ja wij hebben idd een bekende donor. Wij vonden het erg moeilijk om iemand te vragen, maar ik was wel altijd heel open over onze kinderwens. Toen werd het ons op een gegeven moment 'aangeboden'. Toen heeel veel gaan praten en het zat aan alle kanten goed. We hebben het juridisch goed geregeld en toen zijn we begonnen!
Hebben jullie t aan familie/vrienden verteld??
Hebben jullie t aan familie/vrienden verteld??
donderdag 26 juni 2014 om 22:02
Wij zijn de afgelopen jaren ook heel open over onze wens geweest en er zijn ook verschillende mannen geweest die zich aanboden als donor.. Soms vonden wij ze te dicht bij staan en waren we bang dat dat ten koste van vriendschappen zou gaan. Andere keren besloten de mannen er toch vanaf te zien.. We wilden bijvoorbeeld geen gedeeld ouderschap terwijl dat soms wel een wens was van de man..
Onze ouders waren eerst de enige die op de hoogte waren van het feit dat we begonnen waten, toch was dat op een gegeven moment niet meer vol te houden.. De smoesjes waarom we ineens ergens afwezig waren doordat we naar het ziekenhuis moesten waren bij naaste familie niet meer vol te houden. Ook is het nu wel prettig mensen te hebben die je steunen in het proces..
Nyc, wat ik lastig vind is het gevoel te hebben zo weinig te kunnen doen. Natuurlijk ben ik er voor haar, ga ik mee naar de inseminaties en doen we het samen.. Maar toch.. Ook heb ik het erg moeilijk met alle zwangeren om me heen.. Vooral met naasten heb ik het lastig, had niet gedacht dit zo moeilijk te vinden..
Onze ouders waren eerst de enige die op de hoogte waren van het feit dat we begonnen waten, toch was dat op een gegeven moment niet meer vol te houden.. De smoesjes waarom we ineens ergens afwezig waren doordat we naar het ziekenhuis moesten waren bij naaste familie niet meer vol te houden. Ook is het nu wel prettig mensen te hebben die je steunen in het proces..
Nyc, wat ik lastig vind is het gevoel te hebben zo weinig te kunnen doen. Natuurlijk ben ik er voor haar, ga ik mee naar de inseminaties en doen we het samen.. Maar toch.. Ook heb ik het erg moeilijk met alle zwangeren om me heen.. Vooral met naasten heb ik het lastig, had niet gedacht dit zo moeilijk te vinden..
donderdag 26 juni 2014 om 22:22
Bij ons weten inmiddels ook onze meest close vrienden het. Mensen gingen er ook steeds meer naar vragen (mensen weten van onze wens, inmiddels hebben we in een kindproof huis dus dan is t een soort logische stap ). Ik vind t ook wel fijn om er af en toe over te kunnen praten met mensen. Al hebben wij ook tegen iedereen gezegd dat we er geen behoefte aan hebben dat iedereen er elke keer naar vraagt als we elkaar zien; als er nieuws is, vertellen we ze t wel
Ik ben hier degene die probeert zwanger te worden, dus sta niet helemaal in jouw positie, maar ik vind t heel fijn dat mijn vriendin overal bij is en meeleeft en ik altijd tegen haar mag zeuren als ik weer ongesteld ben geworden en tegen haar mag miepen als ik denk allerlei dingen te voelen in de wachtweken
Het heel erg samen beleven is volgens mij alles wat je kan doen!
Zitten jullie nu in de wachtweken?
Ik ben hier degene die probeert zwanger te worden, dus sta niet helemaal in jouw positie, maar ik vind t heel fijn dat mijn vriendin overal bij is en meeleeft en ik altijd tegen haar mag zeuren als ik weer ongesteld ben geworden en tegen haar mag miepen als ik denk allerlei dingen te voelen in de wachtweken
Het heel erg samen beleven is volgens mij alles wat je kan doen!
Zitten jullie nu in de wachtweken?
donderdag 26 juni 2014 om 22:40
Herkenbaar, wij hebben ook tegen iedereen gezegd die het nu weet dat we niet willen dat er continue naar gevraagd wordt. Als we willen praten dan doen we dat en anders even niet. Dat respecteert iedereen gelukkig ook!
Wij zijn idd nu weer aan het wachten.... Zijn vorige week voor de inseminatie geweest.. Dit was poging 7..
Zijn jullie wel in het ziekenhuis geweest, of alles gewoon thuis? Ik weet niet zo goed hoe dat in die situatie gaat.. Denk dat dat ook afhangt van wat je zelf wilt? Maar ook al een tijdje bezig, vervelend! Jullie ook in de wachtweken?
Wij zijn idd nu weer aan het wachten.... Zijn vorige week voor de inseminatie geweest.. Dit was poging 7..
Zijn jullie wel in het ziekenhuis geweest, of alles gewoon thuis? Ik weet niet zo goed hoe dat in die situatie gaat.. Denk dat dat ook afhangt van wat je zelf wilt? Maar ook al een tijdje bezig, vervelend! Jullie ook in de wachtweken?
donderdag 26 juni 2014 om 22:56
Ik heb die intimiteit van het "alleen samen met mijn vrouw delen" juist eigenlijk een beetje gemist. Wij waren er namelijk echt totaal niet vanuit gegaan dat het meteen een eerste keer zou lukken en dus wisten bijv schoonzus en schoonmoeder er vanaf dat we de eerste keer voor een inseminatie gingen, en uiteraard na en dag of 12 al voorzichtig aan het peilen waren en het dus ook precies op de testdag te weten kwamen. Niet heel erg, en wij waren vooral ook heel erg blij, maar toch...
Het was toch ook wel een fijn gevoel geweest om iets van ons tweeën te hebben.
Zoals een vrouw ook meestal tegen haar moeder zal zeggen: "ik ovuleer dus vanavond gaan Jan en ik eens een leuke avond beleven en je hoort het wel over 2 weken of het gelukt is." Hoewel er wellicht vast ook heterovrouwen zijn die dit wel erg gedetailleerd tegen hun ouders zeggen...
Het was toch ook wel een fijn gevoel geweest om iets van ons tweeën te hebben.
Zoals een vrouw ook meestal tegen haar moeder zal zeggen: "ik ovuleer dus vanavond gaan Jan en ik eens een leuke avond beleven en je hoort het wel over 2 weken of het gelukt is." Hoewel er wellicht vast ook heterovrouwen zijn die dit wel erg gedetailleerd tegen hun ouders zeggen...
donderdag 26 juni 2014 om 22:59
Klinkt goed!
Spannende weken altijd dit he! Wij hebben afgelopen weekend geinsemineerd, moet ergens halverwege vlgnde week ongesteld worden. Heb stiekem hele goede hoop deze maand... Maak mezelf weer lekker gek
Wij doen het echt zelf thuis. Tot vorige maand is er geen ziekenhuis aan te pas gekomen. Nu wel naar t ziekenhuis gestapt om te laten checken of alles oke is. Uit de onderzoeken is niks gekomen, dus we gaan gewoon thuis verder. Ik vind t heel fijn om t thuis gewoon zelf te doen. Dan blijft t toch nog een beetje ons momentje.
Als wij geen donor hadden kunnen vinden waren we wrschnlk op een gegeven moment ook wel naar t ziekenhuis gestapt, maar ben wel blij dat het nu zo kan.
Vinden jullie het vervelend dat jullie een onbekende donor hebben? Is het een NL donor (en kan jullie kindje dus later wel achter de gegevens van zijn biologische vader komen?)?
Spannende weken altijd dit he! Wij hebben afgelopen weekend geinsemineerd, moet ergens halverwege vlgnde week ongesteld worden. Heb stiekem hele goede hoop deze maand... Maak mezelf weer lekker gek
Wij doen het echt zelf thuis. Tot vorige maand is er geen ziekenhuis aan te pas gekomen. Nu wel naar t ziekenhuis gestapt om te laten checken of alles oke is. Uit de onderzoeken is niks gekomen, dus we gaan gewoon thuis verder. Ik vind t heel fijn om t thuis gewoon zelf te doen. Dan blijft t toch nog een beetje ons momentje.
Als wij geen donor hadden kunnen vinden waren we wrschnlk op een gegeven moment ook wel naar t ziekenhuis gestapt, maar ben wel blij dat het nu zo kan.
Vinden jullie het vervelend dat jullie een onbekende donor hebben? Is het een NL donor (en kan jullie kindje dus later wel achter de gegevens van zijn biologische vader komen?)?
donderdag 26 juni 2014 om 23:00
En Amici, waar ik ook door overdonderd werd, door zowel vrienden als schoonfamilie waren vragen over de donor. Niet op voorbereid dat mensen zulke persoonlijke en intieme vragen zouden kunnen gaan stellen.
Weet niet of je hier al mee te maken hebt gehad en of je jouw wensen en grenzen daarin kent, maar heb het daar over met elkaar. Wij (ik in elk geval) heb er achteraf moeite mee dat we door zo'n overdonderende vraag meer informatie hebben gegeven dan dat ik eigenlijk had gewild.
Weet niet of je hier al mee te maken hebt gehad en of je jouw wensen en grenzen daarin kent, maar heb het daar over met elkaar. Wij (ik in elk geval) heb er achteraf moeite mee dat we door zo'n overdonderende vraag meer informatie hebben gegeven dan dat ik eigenlijk had gewild.
donderdag 26 juni 2014 om 23:04
@NYC, even vergeten, maar hadden jullie nou een bekende donor?
Hier stellen mensen ook altijd uitgebreid vragen over de donor. We vertellen niet veel over hem, zeggen ook gewoon dat we dat geheim houden. In ieder geval tot er een kindje is en hij/zij er van af weet, dan mag iedereen t weten!
Ik merk dat ik t niet heel erg vind dat mensen die vragen stellen, het is natuurlijk een anders dan anders situatie en mensen zijn nieuwsgierig. Het is ook altijd wel echt lief bedoeld en komt voort uit oprechte interesse (bij de mensen dicht om ons heen).
Hier stellen mensen ook altijd uitgebreid vragen over de donor. We vertellen niet veel over hem, zeggen ook gewoon dat we dat geheim houden. In ieder geval tot er een kindje is en hij/zij er van af weet, dan mag iedereen t weten!
Ik merk dat ik t niet heel erg vind dat mensen die vragen stellen, het is natuurlijk een anders dan anders situatie en mensen zijn nieuwsgierig. Het is ook altijd wel echt lief bedoeld en komt voort uit oprechte interesse (bij de mensen dicht om ons heen).
donderdag 26 juni 2014 om 23:12
Nee, geen bekende van ons. We hebben wel wat gegevens die wij weten en zoon kan (als hij 16 is geloof ik, en alleen op zijn eigen initiatief) in ontmoeting komen met de donor. Is ook verplicht als je in NL in behandeling bent. Volledig anoniem blijven kan niet meer en zou mijn keuze ook niet zijn.
Toch vond ik vragen als: "hoe lang is hij? Welke kleur ogen? Wat voor werk? Weten jullie of ie in de buurt woont?" Etc etc echt rete irritant... En hebben we meer verteld dan (vooral ik) achteraf wilde.
Ook aan het kraambed, collega's van mijn vrouw lekker met elkaar aan het beppen over: "wat bewéégt een man in vredesnaam om donor te worden?!?" Vond ik ook niet leuk, en confronterend.
Toch vond ik vragen als: "hoe lang is hij? Welke kleur ogen? Wat voor werk? Weten jullie of ie in de buurt woont?" Etc etc echt rete irritant... En hebben we meer verteld dan (vooral ik) achteraf wilde.
Ook aan het kraambed, collega's van mijn vrouw lekker met elkaar aan het beppen over: "wat bewéégt een man in vredesnaam om donor te worden?!?" Vond ik ook niet leuk, en confronterend.
donderdag 26 juni 2014 om 23:20
Mousi, hoe staat jouw vrouw er in, hoe voelen de vragen over de donor voor haar? Houd dat goed in de gaten. Zij is mij niet natuurlijk, en ik ben vaak een veel te overgevoelig ding dat alles veeeeeel te persoonlijk neemt enzo, maar mij bekroop wel soms het gevoel dat de zwangerschap buiten mij om ging. Fysiek beschouwd is dat dan ook wel zo, maar dat kan in een v/v situatie nog eens extra voelbaar worden.
Bijv op de vraag hoe lang mijn vrouw zwanger was (dat was de testdag reageerde mijn schoonmoeder wat gepikeerd naar mij: "Nee, zij (wijzend op mijn vrouw) weet toch precies wanneer het heeft plaatsgevonden?" Eh... Ja. Daar was ik ook bij hoor. (maar wat ik bedoelde is dat de duur van de zwangerschap zeker in het begin soms "raar" gerekend wordt)
En na de bevalling, vroeg een tante van mijn vrouw aan mij: "mocht jij erbij zijn?"
Dat zijn toch wel momenten geweest waarin ik soms echt moeite had met mijn positie.
Bijv op de vraag hoe lang mijn vrouw zwanger was (dat was de testdag reageerde mijn schoonmoeder wat gepikeerd naar mij: "Nee, zij (wijzend op mijn vrouw) weet toch precies wanneer het heeft plaatsgevonden?" Eh... Ja. Daar was ik ook bij hoor. (maar wat ik bedoelde is dat de duur van de zwangerschap zeker in het begin soms "raar" gerekend wordt)
En na de bevalling, vroeg een tante van mijn vrouw aan mij: "mocht jij erbij zijn?"
Dat zijn toch wel momenten geweest waarin ik soms echt moeite had met mijn positie.
donderdag 26 juni 2014 om 23:34
quote:vrouwtje89 schreef op 26 juni 2014 @ 23:10:
Alsjeblieft zeg, je wordt geen 'mama', je wordt 'moeder'.
Leg niet te sijbelen .
Amici, ik heb geen ervaring met 'lesbisch moederschap', maar ik wil hier wel even komen zeggen dat ik blij ben dat je NYC zo snel gevonden hebt en dat ik hoop dat jullie heel snel een kindje zullen krijgen!
Alsjeblieft zeg, je wordt geen 'mama', je wordt 'moeder'.
Leg niet te sijbelen .
Amici, ik heb geen ervaring met 'lesbisch moederschap', maar ik wil hier wel even komen zeggen dat ik blij ben dat je NYC zo snel gevonden hebt en dat ik hoop dat jullie heel snel een kindje zullen krijgen!
vrijdag 27 juni 2014 om 11:47
Ik vind het zo fijn dat dit tegenwoordig kan. Mijn klruterdochter heeft twee klasgenootjes met allebei twee mama's. Van de week kwam ze thuis met de boodschap dat ze met een vriendinnetje later samen een kindje wil. Maar dan moesten ze nog wel even een zaadje vragen van een man... En of ik iemand wist die dat wel kon geven.... Ik vind het geweldig!
