Zwanger
alle pijlers
Samen mama worden
donderdag 26 juni 2014 om 20:36
Mijn vrouw en ik zijn sinds afgelopen jaar bezig met KID. Bij de eerste keer fantaseerden we erop los 'wat als', 'zou het..' om de eerste keer ook heel hard van dit wolkje af te vallen.. Inmiddels zijn we ruim een half jaar onderweg maar hebben we helaas nog geen positief nieuws rondom een zwangerschap..
Ik merk dat ik als vrouw aan de zijlijn het best een emotioneel gebeuren vind. Je bent steeds ze bezig in periodes van 2 weken.. De wachtweken, de teleurstelling en dan weer op voor een volgende ronde..
Zijn er meer vrouwen die in deze situatie zitten? En hierover willen praten? Hoe open ben je hierover tegenover familie, vrienden, collega's? Is er al een kindje via KID of zit je in hetzelfde traject..
Hoor het graag!
Ik merk dat ik als vrouw aan de zijlijn het best een emotioneel gebeuren vind. Je bent steeds ze bezig in periodes van 2 weken.. De wachtweken, de teleurstelling en dan weer op voor een volgende ronde..
Zijn er meer vrouwen die in deze situatie zitten? En hierover willen praten? Hoe open ben je hierover tegenover familie, vrienden, collega's? Is er al een kindje via KID of zit je in hetzelfde traject..
Hoor het graag!
vrijdag 27 juni 2014 om 11:51
Leuk, south! Toen onze zoon werd geboren klaarde het gezicht op van het petekind van mijn vrouw. Ze zei: "Als mijn vriendinnetje en ik vadertje-en-moedertje spelen hebben we altijd ruzie over wie er dan vader moet zijn, maar eigenlijk hóeft dat dus niet en kunnen we ook gewoon moedertje-en-moedertje spelen, net als bij jullie!"
vrijdag 27 juni 2014 om 11:59
South wat lief!! (In welke stad wonen jullie? Ik hoop altijd dat onze kindjes ook niet de enige zullen zijn op school..)
NYC, goed punt. We hebben het er wel vaak over en het is ook vooral haar wens om de donor nog geheim te houden. Al sta ik hier helemaal achter hoor! Maar we hebben afgesproken dat we ook pas aan anderen vertellen wie het is als zij hier helemaal klaar voor is.
Maar misschien moet ik er nog een beetje meer op letten
NYC, goed punt. We hebben het er wel vaak over en het is ook vooral haar wens om de donor nog geheim te houden. Al sta ik hier helemaal achter hoor! Maar we hebben afgesproken dat we ook pas aan anderen vertellen wie het is als zij hier helemaal klaar voor is.
Maar misschien moet ik er nog een beetje meer op letten
vrijdag 27 juni 2014 om 12:13
vrijdag 27 juni 2014 om 12:15
Ik heb heel lang aan de zijlijn gestaan en wat voelde ik soms een onmacht. Het heeft een hele tijd geduurd voordat het raak was. (2,5jaar) Daarin zijn heel veel emoties voorbij gekomen.
Ons eerste kindje is van een bekende donor.
Door omstandigheden heeft hij moeten besluiten ons niet te helpen met een tweede kind.
Op het moment ben ik (pril) zwanger van ons tweede kind. Deze keer van een 'anonieme' donor.
En wat NYC ook aangeeft heb ik heel veel spijt over onze openheid naar buitenstaanders. Vooral nu de tweede opkomst is ben ik bang voor een hoop vragen en ik heb geen zin om het verhaal uit te leggen en waarom we bepaalde keuzes hebben moeten maken.
Ik hoop dat het snel raak is voor jullie.
Ons eerste kindje is van een bekende donor.
Door omstandigheden heeft hij moeten besluiten ons niet te helpen met een tweede kind.
Op het moment ben ik (pril) zwanger van ons tweede kind. Deze keer van een 'anonieme' donor.
En wat NYC ook aangeeft heb ik heel veel spijt over onze openheid naar buitenstaanders. Vooral nu de tweede opkomst is ben ik bang voor een hoop vragen en ik heb geen zin om het verhaal uit te leggen en waarom we bepaalde keuzes hebben moeten maken.
Ik hoop dat het snel raak is voor jullie.
vrijdag 27 juni 2014 om 12:28
quote:NYC schreef op 26 juni 2014 @ 20:56:
Heb niet echt dingen waar ik tegenaan ben gelopen. Wel een voortdurend soort bewustzijn in mijn achterhoofd of mensen mij wel als een echte moeder zien, maar tot nu toe is er niet echt iets dat er op wijst dat dat niet zo is. Ook angst gehad bijv om buitengesloten te worden door schoonmoeder.
Kleine inbreking.
Mijn kinderen hebben een beste vriendin met twee moeders. Ik leerde de moeders pas kennen ver na hun zwangerschappen. En echt, ik bezie de ene moeder niet als meer-moeder dan dan de andere. Ondanks dat ik ondertussen weet wiens buik de babies vervoerde. Mijn kinderen net zo goed trouwens, want de vragen aan vriendinnetje kwamen natuurlijk wel. En daar kwamen mooie pure gesprekken uit (die ik afluisterde vanuit de keuken).
Heb niet echt dingen waar ik tegenaan ben gelopen. Wel een voortdurend soort bewustzijn in mijn achterhoofd of mensen mij wel als een echte moeder zien, maar tot nu toe is er niet echt iets dat er op wijst dat dat niet zo is. Ook angst gehad bijv om buitengesloten te worden door schoonmoeder.
Kleine inbreking.
Mijn kinderen hebben een beste vriendin met twee moeders. Ik leerde de moeders pas kennen ver na hun zwangerschappen. En echt, ik bezie de ene moeder niet als meer-moeder dan dan de andere. Ondanks dat ik ondertussen weet wiens buik de babies vervoerde. Mijn kinderen net zo goed trouwens, want de vragen aan vriendinnetje kwamen natuurlijk wel. En daar kwamen mooie pure gesprekken uit (die ik afluisterde vanuit de keuken).
vrijdag 27 juni 2014 om 14:44
Wat leuk, lilalinda! Ik hoor mensen in mijn omgeving (mijn familie en vrienden) ook vaak zeggen dat ze mij echt als moeder zien! Vind dat heel erg prettig om te horen.
Dat kinderen later vragen kunnen gaan stellen aan zoon, daar heb ik totaal geen moeite mee. Vragen van volwassenen aan ons vind ik niet zo prettig, alsof ik informatie geef over dingen die zoon later misschien wel helemaal niet wil weten. Of juist wel, maar vind eigenlijk dat hij de eerste hoort te zijn.
Jane-who, wat leuk! Alvast voorzichtig proficiat dan! Fijn dat je herkent wat ik bedoel over die openheid/informatie. Iedereen gaat daar denk ik anders mee om, sommige mensen vinden het juist fijn er veel over te praten. Ik niet, om o.a. de reden die ik in de alinea hierboven schrijf. Bij jullie ook een soort van overdondering geweest waardoor je toch dingen hebt verteld?
Dat kinderen later vragen kunnen gaan stellen aan zoon, daar heb ik totaal geen moeite mee. Vragen van volwassenen aan ons vind ik niet zo prettig, alsof ik informatie geef over dingen die zoon later misschien wel helemaal niet wil weten. Of juist wel, maar vind eigenlijk dat hij de eerste hoort te zijn.
Jane-who, wat leuk! Alvast voorzichtig proficiat dan! Fijn dat je herkent wat ik bedoel over die openheid/informatie. Iedereen gaat daar denk ik anders mee om, sommige mensen vinden het juist fijn er veel over te praten. Ik niet, om o.a. de reden die ik in de alinea hierboven schrijf. Bij jullie ook een soort van overdondering geweest waardoor je toch dingen hebt verteld?
maandag 30 juni 2014 om 15:23
quote:NYC schreef op 27 juni 2014 @ 14:44:
Jane-who, wat leuk! Alvast voorzichtig proficiat dan! Fijn dat je herkent wat ik bedoel over die openheid/informatie. Iedereen gaat daar denk ik anders mee om, sommige mensen vinden het juist fijn er veel over te praten. Ik niet, om o.a. de reden die ik in de alinea hierboven schrijf. Bij jullie ook een soort van overdondering geweest waardoor je toch dingen hebt verteld?
Bedankt! Ik ben nu 8 weken onderweg.
En wat betreft de openheid. Tja. Wat je zelf ook al aangeeft; mensen zijn soms heel brutaal. We werden overdonderd met vragen en wij schoten in de verdedigingsstand. Op een aantal momenten hebben we zelfs het idee gehad onszelf te moeten verantwoorden waarom we bepaalde keuzes hebben gemaakt. (heel verdrietig eigenlijk) De enige waar we verantwoording naar hebben is onze zoon. En dat is iets dat we ons nú des te meer beseffen.
Jane-who, wat leuk! Alvast voorzichtig proficiat dan! Fijn dat je herkent wat ik bedoel over die openheid/informatie. Iedereen gaat daar denk ik anders mee om, sommige mensen vinden het juist fijn er veel over te praten. Ik niet, om o.a. de reden die ik in de alinea hierboven schrijf. Bij jullie ook een soort van overdondering geweest waardoor je toch dingen hebt verteld?
Bedankt! Ik ben nu 8 weken onderweg.
En wat betreft de openheid. Tja. Wat je zelf ook al aangeeft; mensen zijn soms heel brutaal. We werden overdonderd met vragen en wij schoten in de verdedigingsstand. Op een aantal momenten hebben we zelfs het idee gehad onszelf te moeten verantwoorden waarom we bepaalde keuzes hebben gemaakt. (heel verdrietig eigenlijk) De enige waar we verantwoording naar hebben is onze zoon. En dat is iets dat we ons nú des te meer beseffen.
zaterdag 5 juli 2014 om 10:59
Vanmiddag wordt de documentaire Wij willen ook een kind herhaald. 15u op NED2. Over Mirella van Markus en haar vrouw. Zij lopen hier door alle fases heen en stellen ook alle vragen waar je mee te maken krijgt, die wij ins iig ook allemaal hebben afgevraagd.
Ik vond het een prachtige film en heel fijn om hierin verschillende meningen en standpunten lamgs te horen komen.
Het kijken meer dan waard!
Ik vond het een prachtige film en heel fijn om hierin verschillende meningen en standpunten lamgs te horen komen.
Het kijken meer dan waard!
zaterdag 5 juli 2014 om 11:05
quote:mousi schreef op zaterdag 05 juli 2014 10:59 Vanmiddag wordt de documentaire Wij willen ook een kind herhaald. 15u op NED2. Over Mirella van Markus en haar vrouw. Zij lopen hier door alle fases heen en stellen ook alle vragen waar je mee te maken krijgt, die wij ins iig ook allemaal hebben afgevraagd.
Ik vond het een prachtige film en heel fijn om hierin verschillende meningen en standpunten lamgs te horen komen.
Het kijken meer dan waard! +1! Ben zelf hetroseksueel, maar was erg onder de indruk van deze documentaire!
Ik vond het een prachtige film en heel fijn om hierin verschillende meningen en standpunten lamgs te horen komen.
Het kijken meer dan waard! +1! Ben zelf hetroseksueel, maar was erg onder de indruk van deze documentaire!
We all gonna die, we bleed from similar veins..
