Zwanger
alle pijlers
Slechte Echo
donderdag 1 maart 2012 om 15:52
Vandaag had onze grote dag moeten zijn, zwanger van ons eerste kindje en de eerste echo bij 10 weken. Die echo hebben we ook gehad, nu blijkt dat er een vruchtje zit van 6 weken (5 mm) en dat die alleen via vaginale echo te zien was, ook geen hartslag. Ik heb geen enkel signaal van mn lichaam gekregen dat het mis zou zijn. Ik voel me ondanks de echo en bericht van gyn dat er waarschijnlijk geen groei en leven is sinds week 6, ontzettend zwanger. Ik moet nu een week wachten voor nieuwe echo. Hebben meer mensen dit (vast wel) meegemaakt en hoe zijn jullie er mee om gegaan.
donderdag 1 maart 2012 om 16:50
Ik heb het drie keer meegemaakt. De eerste twee keer bij 7 weken en de derde keer bij 5 weken. Alle keren is het mis gegaan en verloor ik het vruchtje nadien zelf. Ik ben "blij" (raar woord in deze context) dat mijn lichaam de vruchtjes zelf heeft afgestoten omdat ik moeite had met een curetage. Uiteraard is daar niks mee maar ik vond het een prettiger idee als de natuur zijn gang ging.
Ik heb nu overigens een prachtige dochter. Gezien mijn voorgeschiedenis mocht ik overigens bij een positieve zwangerschap meteen een echo laten doen op 7 weken en daarna weer op 10 weken.
Ik heb nu overigens een prachtige dochter. Gezien mijn voorgeschiedenis mocht ik overigens bij een positieve zwangerschap meteen een echo laten doen op 7 weken en daarna weer op 10 weken.
donderdag 1 maart 2012 om 17:09
Wat naar voor jullie, Nena. Als je de controle- echo hebt gehad, kun je eventueel (zet)pillen krijgen om de uitdrijving op gang te krijgen. Dat gebeurt dan binnen een aantal dagen. Misschien wel goed om na te denken wat je ermee wilt doen. Doorspoelen, begraven... Niet leuk om over na te denken, maar helaas wel een keuze die je moet maken.
donderdag 1 maart 2012 om 18:39
Hoi wat vreselijk voor je. In nov. exact hetzelfde meegemaakt. Bij de 10e week bleek het hartje gestopt met kloppen in week 7 en kwam de miskraam vanzelf op gang, uiteindelijk toch voor curretage gekozen want het was erg heftig. Ik vond het een enorme desillusie. Heb er best een paar weken moeite mee gehad en nu inmiddels alweer 10 weken zwanger! Nu al bij week 8 een echo gehad omdat ik bloed verloor, maar het kindje groeit vrolijk door! En als nu alles goed gaat, waar ik vanuit probeer te gaan ben ik ook precies uitgerekend rond de tijd dat ik zwanger raakte van de eerste en is de cirkel rond.
Ik hoop dat je heel snel weer zwanger bent en een mooi kindje mag verwelkomen. En onthoud dat het verdriet er mag zijn, het is niet niks! Hou je taai en veel sterkte de komende tijd!
Ik hoop dat je heel snel weer zwanger bent en een mooi kindje mag verwelkomen. En onthoud dat het verdriet er mag zijn, het is niet niks! Hou je taai en veel sterkte de komende tijd!
donderdag 1 maart 2012 om 19:21
Lieverd een hele dikke
Heb ongeveer het zelfde meegemaakt ongeveer 14 jaar geleden. Bij de echo blijk dat het vruchtje niet goed groeide, in de week erna kwam de mk spontaan opgang.
Heb er veel verdriet om gehad toen. Nu heb ik een gezonde, erg puberende zoon van 13.
Nu weer zwanger en bij mn 8 wk echo was het vruchtje weer te klein, in de volgende week nog 2 echo's gehad. Wel een hartje maar nog steeds erg klein. Vlg wk vrijdag weer een echo en ik zie het donker in. Voel me absoluut niet meer zwanger maar heb wel al een buikje.
Helaas geen tips, het leven gaat zoals het gaat. Niet dat je daar nu wat aan hebt.
Probeer toch wat te ontspannen en geniet even van de kleine dingen, hoe moeilijk ook.
Heel veel sterkte.
Heb ongeveer het zelfde meegemaakt ongeveer 14 jaar geleden. Bij de echo blijk dat het vruchtje niet goed groeide, in de week erna kwam de mk spontaan opgang.
Heb er veel verdriet om gehad toen. Nu heb ik een gezonde, erg puberende zoon van 13.
Nu weer zwanger en bij mn 8 wk echo was het vruchtje weer te klein, in de volgende week nog 2 echo's gehad. Wel een hartje maar nog steeds erg klein. Vlg wk vrijdag weer een echo en ik zie het donker in. Voel me absoluut niet meer zwanger maar heb wel al een buikje.
Helaas geen tips, het leven gaat zoals het gaat. Niet dat je daar nu wat aan hebt.
Probeer toch wat te ontspannen en geniet even van de kleine dingen, hoe moeilijk ook.
Heel veel sterkte.
De zon gaat op en de zon gaat onder - Japans gezegde
donderdag 1 maart 2012 om 19:58
Ook hier hetzelfde verhaal. In de 9e week een eerste echo, waarop het vruchtje nog maar 6 weken bleek te zijn en er was geen hartactie. Ongeveer twee weken later weer een echo en toen was het duidelijk dat het een missed abortion was. Met pillen is het vruchtje uiteindelijk losgekomen.
Ik vond het op dat moment wel heel raar en vervelend, maar later kwam de klap pas echt.
Waar ik vooral boos en verdrietig over ben is dat ik me nooit meer zo onbevangen kan voelen als toen. Ik ben nu een dik half jaar later weer zwanger en als het goed is in de 9e week nu. Ik heb nog geen contact gehad met de vk, maar hoop in de 12e week een spartelend minimensje te zien. Maar de angst overheerst.
Ik zeg tegen mezelf dat het best nog een keer mis kan gaan en misschien nog wel een keer. Je hoopt het niet, maar het ligt bij moeder natuur en daar vertrouw ik maar op.
Als het niet goed is, is het niet goed.
Ik heb echter ook vaak meegemaakt dat zwangere vrouwen in jouw positie een week later alsnog een kloppend hartje zagen. Dus wie weet.
Ik wens je veel sterkte en een dikke knuffel!
Ik vond het op dat moment wel heel raar en vervelend, maar later kwam de klap pas echt.
Waar ik vooral boos en verdrietig over ben is dat ik me nooit meer zo onbevangen kan voelen als toen. Ik ben nu een dik half jaar later weer zwanger en als het goed is in de 9e week nu. Ik heb nog geen contact gehad met de vk, maar hoop in de 12e week een spartelend minimensje te zien. Maar de angst overheerst.
Ik zeg tegen mezelf dat het best nog een keer mis kan gaan en misschien nog wel een keer. Je hoopt het niet, maar het ligt bij moeder natuur en daar vertrouw ik maar op.
Als het niet goed is, is het niet goed.
Ik heb echter ook vaak meegemaakt dat zwangere vrouwen in jouw positie een week later alsnog een kloppend hartje zagen. Dus wie weet.
Ik wens je veel sterkte en een dikke knuffel!
vrijdag 2 maart 2012 om 09:13
Iederen dank voor de lieve woorden en de knuffels. Ik ben blij dat (vreemd in deze context) te lezen dat het niet vreemd is hoe ik me voel en dat ik ook zeker niet de enige ben die dit overkomt.
Mijn partner was mee naar de echo dus we hebben de klap samen op kunnen vangen. Voor hem was de klap net zo groot. Hij was zo blij dat hij papa werd. Dus ook zijn wereld stortte gisteren in. We gaan samen dan er ook vanuit dat het volgende week net zo'n slechte echo zal zijn. Ik probeer ook in mn hoofd te zetten dat ik niet meer zwanger ben, in de hoop dat het komende week vanzelf wordt afgestoten.
Ik heb vannacht bijna geen oog dicht gedaan. Heb al wel nagedacht dat ik na de volgende echo een curretage wil en niet ga afwachten. Ik trek dat denk ik echt niet.
Misschien een rare vraag maar de dag van je curretage, is dat ook de eerste dag van je nieuwe cyclus? Ik zal deze vraag uiteraard volgende week ook aan de gyn stellen. Ik hoop zo dat we snel weer zwanger mogen worden van een gezond kindje.
Ik weet verstandelijk dat het de natuur is die heeft bepaald dat dit kindje niet gezond was en dus niet kan doorgroeien. Alleen gevoelsmatig had ik onze rijstkorrel al voorgesteld als een kindje en er een band mee.
Iedereen dank je wel voor de lieve woorden en dank dat ik mn verhaal kwijt kan op dit forum
Mijn partner was mee naar de echo dus we hebben de klap samen op kunnen vangen. Voor hem was de klap net zo groot. Hij was zo blij dat hij papa werd. Dus ook zijn wereld stortte gisteren in. We gaan samen dan er ook vanuit dat het volgende week net zo'n slechte echo zal zijn. Ik probeer ook in mn hoofd te zetten dat ik niet meer zwanger ben, in de hoop dat het komende week vanzelf wordt afgestoten.
Ik heb vannacht bijna geen oog dicht gedaan. Heb al wel nagedacht dat ik na de volgende echo een curretage wil en niet ga afwachten. Ik trek dat denk ik echt niet.
Misschien een rare vraag maar de dag van je curretage, is dat ook de eerste dag van je nieuwe cyclus? Ik zal deze vraag uiteraard volgende week ook aan de gyn stellen. Ik hoop zo dat we snel weer zwanger mogen worden van een gezond kindje.
Ik weet verstandelijk dat het de natuur is die heeft bepaald dat dit kindje niet gezond was en dus niet kan doorgroeien. Alleen gevoelsmatig had ik onze rijstkorrel al voorgesteld als een kindje en er een band mee.
Iedereen dank je wel voor de lieve woorden en dank dat ik mn verhaal kwijt kan op dit forum
vrijdag 2 maart 2012 om 14:13
Lieve Nena
terwijl ik aan het zoeken was naar een topic over miskramen en weer zwanger willen worden las ik jouw post. en ja, het is hier dus ook het geval. bij mij was de echo met ruim 9 weken eind januari jl en kreeg ik hetzelfde nieuws als jij. met 6 weken was het gestopt met groeien en was er geen hartje. pfff, wat een klap is dat nieuws. ik snap helemaal dat je er kapot van bent. helemaal omdat je lijf nog totaal niets door heeft dat dat kleintje daar binnen niet groeit en leeft. ik heb 3 dagen gehuild en kreeg toen langzaam wat rust (en nog af en toe een huilbui, maar niet meer zooo intens als die 3 dagen). het voelt ook echt als rouwen.
bij mij is de behandeling wel anders gegaan: ik kreeg eerst de keuze of ik wilde afwachten of toch al naar de gynaecoloog. ik koos voor het tweede. 2 dagen later konden we terecht, de echo was onveranderd (3mm en geen hartje), dus een missed abortion. ik kon kiezen tussen pillen of een curretage en koos de pillen. die hebben wel wat gedaan, ik ben het vruchtje verloren. toen ik voor controle terug kwam een paar dagen later, bleek het niet voldoende te hebben gedaan. afwachten maar. zo ben ik 2 weken doorgekacheld met echo's en afwachten. we hadden inmiddels besloten dat een curretage na de volgende 'foute' echo dan maar moest. maar een dag ervoor kreeg ik koorts en bleek ik een infectie te hebben, ben alsnog met spoed gecurreteerd. kreeg antibiotica en moest nachtje blijven. inmiddels is dat 2,5 week geleden.
bij ontslag kreeg ik te horen dat er medisch gezien geen reden is om niet meteen weer te proberen zwanger te worden. en inderdaad, de curretage zou dan als dag1 van je cyclus kunnen tellen. cyclus zou ook wel wat langer dan normaal kunnen duren werd gezegd. bij de nacontrole deze week kreeg ik van andere arts juist te horen dat ik een cyclus moet afwachten, fijn zulke tegenstrijdige berichten. ik wil nu ovulatietesten gaan bestellen en volgend weekend testen, ik vermoed nl dat bij mij de dag van de pillen als dag 1 hebben geteld. ik verloor afgelopen weekend opnieuw een paar dagen bloed.
de curretage zelf vond ik erg meevallen, ook het vloeien erna vond ik niet zoveel. na de pillen vloeide ik veel meer.
heel veel sterkte de komende dagen, ook voor je vriend/man.
terwijl ik aan het zoeken was naar een topic over miskramen en weer zwanger willen worden las ik jouw post. en ja, het is hier dus ook het geval. bij mij was de echo met ruim 9 weken eind januari jl en kreeg ik hetzelfde nieuws als jij. met 6 weken was het gestopt met groeien en was er geen hartje. pfff, wat een klap is dat nieuws. ik snap helemaal dat je er kapot van bent. helemaal omdat je lijf nog totaal niets door heeft dat dat kleintje daar binnen niet groeit en leeft. ik heb 3 dagen gehuild en kreeg toen langzaam wat rust (en nog af en toe een huilbui, maar niet meer zooo intens als die 3 dagen). het voelt ook echt als rouwen.
bij mij is de behandeling wel anders gegaan: ik kreeg eerst de keuze of ik wilde afwachten of toch al naar de gynaecoloog. ik koos voor het tweede. 2 dagen later konden we terecht, de echo was onveranderd (3mm en geen hartje), dus een missed abortion. ik kon kiezen tussen pillen of een curretage en koos de pillen. die hebben wel wat gedaan, ik ben het vruchtje verloren. toen ik voor controle terug kwam een paar dagen later, bleek het niet voldoende te hebben gedaan. afwachten maar. zo ben ik 2 weken doorgekacheld met echo's en afwachten. we hadden inmiddels besloten dat een curretage na de volgende 'foute' echo dan maar moest. maar een dag ervoor kreeg ik koorts en bleek ik een infectie te hebben, ben alsnog met spoed gecurreteerd. kreeg antibiotica en moest nachtje blijven. inmiddels is dat 2,5 week geleden.
bij ontslag kreeg ik te horen dat er medisch gezien geen reden is om niet meteen weer te proberen zwanger te worden. en inderdaad, de curretage zou dan als dag1 van je cyclus kunnen tellen. cyclus zou ook wel wat langer dan normaal kunnen duren werd gezegd. bij de nacontrole deze week kreeg ik van andere arts juist te horen dat ik een cyclus moet afwachten, fijn zulke tegenstrijdige berichten. ik wil nu ovulatietesten gaan bestellen en volgend weekend testen, ik vermoed nl dat bij mij de dag van de pillen als dag 1 hebben geteld. ik verloor afgelopen weekend opnieuw een paar dagen bloed.
de curretage zelf vond ik erg meevallen, ook het vloeien erna vond ik niet zoveel. na de pillen vloeide ik veel meer.
heel veel sterkte de komende dagen, ook voor je vriend/man.
vrijdag 2 maart 2012 om 16:20
Hey Joella, jij ook hier....
Ik heb bijna in hetzelfde schuitje gezeten als Joella, bij mijn 1e zwangerschap had ik bij 10 weken een echo en daar bleek dat het vruchtje bij 6 weken was gestopt met groeien. Geen vruchtzakje en geen hartactie. Echt een ontzettende klap. Je weet dat de kans er is, maar als je een van de statistieken bent die aan de verkeerde kant zitten, is dat verschrikkelijk.
Het was dus een missed abortion en ik heb het op advies van de VK een week afgewacht en toen kreeg ik de keuze: pillen of curettage. Een collega van me die 3 (!) miskramen achter elkaar heeft gehad, adviseerde me om de curettage te doen. In een keer is het dan "schoon" en je herstelt sneller. Ook werd haar verteld dat de kans op een volgende zwangerschap dan groter was.
De curettage zelf viel me erg mee, de echte klap kwam pas daarna. Ik heb een paar maanden echt niet goed in mijn vel gezeten, en had er moeite mee dat mensen er (in mijn ogen) zo makkelijk over dachten. Ach, zij redt het wel, hup vallen en weer opstaan.
Nu ben ik voor de 2e keer zwanger en heb ik bij 7wk+2 de 1e echo gehad, die goed was. Er was een vruchtje, dooierzakje en een kloppend hartje. Daar ben ik enigszins door gerustgesteld, maar toch weet ik dat het nu nog steeds hartstikke mis kan gaan.
Wat Joella zegt, dat heb ik ook, wat betreft het onbevangene. Het zal nooit meer zo voelen. Maar (zo zweverig ben ik eigenlijk niet) dan denk ik dat het vast wel ergens goed voor zal zijn. Er zal een reden voor zijn.
ik wens je heel veel stertke en succes. Ik weet hoe je je voelt en ik denk aan je.
Ik heb bijna in hetzelfde schuitje gezeten als Joella, bij mijn 1e zwangerschap had ik bij 10 weken een echo en daar bleek dat het vruchtje bij 6 weken was gestopt met groeien. Geen vruchtzakje en geen hartactie. Echt een ontzettende klap. Je weet dat de kans er is, maar als je een van de statistieken bent die aan de verkeerde kant zitten, is dat verschrikkelijk.
Het was dus een missed abortion en ik heb het op advies van de VK een week afgewacht en toen kreeg ik de keuze: pillen of curettage. Een collega van me die 3 (!) miskramen achter elkaar heeft gehad, adviseerde me om de curettage te doen. In een keer is het dan "schoon" en je herstelt sneller. Ook werd haar verteld dat de kans op een volgende zwangerschap dan groter was.
De curettage zelf viel me erg mee, de echte klap kwam pas daarna. Ik heb een paar maanden echt niet goed in mijn vel gezeten, en had er moeite mee dat mensen er (in mijn ogen) zo makkelijk over dachten. Ach, zij redt het wel, hup vallen en weer opstaan.
Nu ben ik voor de 2e keer zwanger en heb ik bij 7wk+2 de 1e echo gehad, die goed was. Er was een vruchtje, dooierzakje en een kloppend hartje. Daar ben ik enigszins door gerustgesteld, maar toch weet ik dat het nu nog steeds hartstikke mis kan gaan.
Wat Joella zegt, dat heb ik ook, wat betreft het onbevangene. Het zal nooit meer zo voelen. Maar (zo zweverig ben ik eigenlijk niet) dan denk ik dat het vast wel ergens goed voor zal zijn. Er zal een reden voor zijn.
ik wens je heel veel stertke en succes. Ik weet hoe je je voelt en ik denk aan je.
vrijdag 2 maart 2012 om 16:21
maandag 5 maart 2012 om 10:38
Mijn lichaam is helaas nog in het geheel niet bezig met het afstoten van het vruchtje. Ik word alleen maar met de dag misselijker. En mijn buik blijft groeien. Ik word er zo verdrietig van omdat ik echt het idee heb, ik ben niet meer zwanger het vruchtje is niet meer dus waarom is dit dan nog nodig. Nog 3 dagen wachten en dan de echo. Hopelijk kunnen we dan verder.
Mijn ouders en schoonouders gaan er gelukkig wel goed mee om.
Mijn partner heeft het echt ontzettend zwaar. Ik ben er uiteraard wel voor hem maar het is geen prater, dat maakt het niet veel makkelijker. Zijn wereld is ook echt ingestort.
Ik hoop echt dat indien het donderdag nog steeds slecht is dat ik snel een de beurt ben voor de curretage.
Mijn ouders en schoonouders gaan er gelukkig wel goed mee om.
Mijn partner heeft het echt ontzettend zwaar. Ik ben er uiteraard wel voor hem maar het is geen prater, dat maakt het niet veel makkelijker. Zijn wereld is ook echt ingestort.
Ik hoop echt dat indien het donderdag nog steeds slecht is dat ik snel een de beurt ben voor de curretage.
maandag 5 maart 2012 om 10:51
@Blondie5 Dat gevoel van zij redt zich wel is voor mij ook heel herkenbaar. Ik ben echt blij dat mijn ouders en schoonouders niet met ons meejanken maar de "ach meisje het komt wel goed" kwam toch wel heel erg hard aan. Het liefst zou ik willen schreeuwen, hoe weten jullie dat nou straks komt het nooit meer goed! Ik weet ook wel dat dat de emoties zijn.
Gisteren even lekker buiten gewandeld en moet zeggen dat deed me wel goed.
Ik wil nu eigenlijk alleen maar huilen huilen huilen en dat mijn lichaam stopt met verkeerde signalen te geven. Ik mag alleen niet huilen want ik zit op mn werk en daar weet niemand er vanaf.
Gisteren even lekker buiten gewandeld en moet zeggen dat deed me wel goed.
Ik wil nu eigenlijk alleen maar huilen huilen huilen en dat mijn lichaam stopt met verkeerde signalen te geven. Ik mag alleen niet huilen want ik zit op mn werk en daar weet niemand er vanaf.
maandag 5 maart 2012 om 10:55
Dat had ik ook. 3 collega's wisten ervan maar de rest niet. heb mezelf af en toe echt even opgesloten in de WC.... Een paar dagen voordat ik gecuretteerd werd, kwam een collega (die het niet wist) doodleuk aanlopen met pretecho-foto's. Pfff toen had ik het echt zwaar. ik wist niet waar ik kijken moest.....
Laat je emoties (voor zover dat kan) maar de vrije loop. Dat lucht op. Is makkelijk zeggen voor mij, maar uit ervaring weet ik dat het fijn is om te huilen, schreeuwen, van je af te schrijven hier, etc. Het helpt echt.
Laat je emoties (voor zover dat kan) maar de vrije loop. Dat lucht op. Is makkelijk zeggen voor mij, maar uit ervaring weet ik dat het fijn is om te huilen, schreeuwen, van je af te schrijven hier, etc. Het helpt echt.
maandag 5 maart 2012 om 10:59
Lieve Nena, neem op je werk alsjeblieft iemand in vertrouwen. Als je gecuretteerd moet worden, bestaat de kans dat je je ziek moet melden. Dan is het toch fijn als je leidinggevende al op de hoogte is?
Ik begrijp zo goed wat je bedoelt, ik had ook soms het gevoel dat ik mijn lichaam niet meer kon vertrouwen.
Het is natuurlijk lief bedoeld van iedereen om te roepen dat alles weer goed komt, maar op dit moment lijkt de wereld even stil te staan voor jullie. En toch is het zo. De kans is groot dat het de volgende keer wel goed gaat. Probeer straks om je daarop te richten. Positief blijven, ook al voel je je niet zo.
Ik weet niet of je dit te zweverig vindt, maar misschien is het goed om straks op een of andere manier afscheid te nemen van deze zwangerschap. De een laat een ballon op, de ander plant symbolisch een vlinderstruik in de tuin.
Ik begrijp zo goed wat je bedoelt, ik had ook soms het gevoel dat ik mijn lichaam niet meer kon vertrouwen.
Het is natuurlijk lief bedoeld van iedereen om te roepen dat alles weer goed komt, maar op dit moment lijkt de wereld even stil te staan voor jullie. En toch is het zo. De kans is groot dat het de volgende keer wel goed gaat. Probeer straks om je daarop te richten. Positief blijven, ook al voel je je niet zo.
Ik weet niet of je dit te zweverig vindt, maar misschien is het goed om straks op een of andere manier afscheid te nemen van deze zwangerschap. De een laat een ballon op, de ander plant symbolisch een vlinderstruik in de tuin.
maandag 5 maart 2012 om 12:04
@Helene31 we willen inderdaad symbolisch afscheid nemen van de zwangerschap als het donderdag weer slecht blijkt te zijn. Ik heb namelijk 2 weken geleden een dagboek gekocht (geen zwangerschapsdagboek) en daar was ik heel enthousiast in aan het schrijven. Ik wil daar denk ik iets mee gaan doen. Een vlinderstruik hebben we namelijk al in de tuin staan.
Ik heb voor mezelf besloten om mijn leidinggevende vrijdag in vertrouwen te nemen als ik meer weet zodat zij er in ieder geval van af weet.
Ik denk dat ik vanavond even een stuk ga lopen en dan even de hele boel bij elkaar schreeuwen. Hopelijk lucht het op. Voor ons staat de wereld inderdaad even stil, waar we vorige week om deze tijd vol verwachting en geluk waren is het nu een wereld in puin.
Ik heb voor mezelf besloten om mijn leidinggevende vrijdag in vertrouwen te nemen als ik meer weet zodat zij er in ieder geval van af weet.
Ik denk dat ik vanavond even een stuk ga lopen en dan even de hele boel bij elkaar schreeuwen. Hopelijk lucht het op. Voor ons staat de wereld inderdaad even stil, waar we vorige week om deze tijd vol verwachting en geluk waren is het nu een wereld in puin.
dinsdag 6 maart 2012 om 12:24
Ik dacht dat je morgen je echo had, nog 2 dagen wachten dus.
Misschien nog een heel klein plekje voor goed nieuws houden, of denk je echt dat het niet goed zit? Ik had dat gevoel ook heel sterk na eerste echo, en dit bleek ook te kloppen.
Wat je zegt van de wereld die stilstaat voor jullie, is erg herkenbaar. Kon de minuten ook wel wegkijken. Moet zeggen dat ik nu een week (na curettage) me alweer grotendeels mezelf voel.
Nog even volhouden dus, en bij verloskundige (daar heb je echo toch?) heel duidelijk aangeven wat je wil in het geval het echt niet goed is (doorsturen gyn, curettage, afwachten). Succes en sterkte!
Misschien nog een heel klein plekje voor goed nieuws houden, of denk je echt dat het niet goed zit? Ik had dat gevoel ook heel sterk na eerste echo, en dit bleek ook te kloppen.
Wat je zegt van de wereld die stilstaat voor jullie, is erg herkenbaar. Kon de minuten ook wel wegkijken. Moet zeggen dat ik nu een week (na curettage) me alweer grotendeels mezelf voel.
Nog even volhouden dus, en bij verloskundige (daar heb je echo toch?) heel duidelijk aangeven wat je wil in het geval het echt niet goed is (doorsturen gyn, curettage, afwachten). Succes en sterkte!
woensdag 7 maart 2012 om 10:58
@Taura33 Ja ik heb morgen de echo, gelukkig al bij de gyn. Daar was ik vorige week ook al. Mijn gevoel zegt heel erg nee er is geen hoop meer. Nu terugdenkend heb ik ook het idee wanneer het mis is gegaan. Ik ben een week of 4 geleden teruggekomen van een uur sporten (niet zwaar) en ik werd 2 uur daarna terwijl ik op de bank zat in eens ontzettend duizelig met oorsuizen, geen krampen of iets dergelijks. Ik denk dat het toen mis is gegaan. En daaraan denkend verwacht ik ook niet dat er morgen op de echo leven te zien zal zijn (al hoopt en bidt mijn schoonmoeder daar heel erg hard op/voor). Mijn vriend staat er ook zo in. Ik weet ook al dat als het morgen niet goed is dat ik curretage wil. Ik hoop alleen niet dat ik daar nog 2 weken op moet wachten.....
Ben jij ziek geweest van de curretage? Heeft het veel pijn gedaan? Ik weet namelijk echt niet wat ik moet verwachten.
Ben jij ziek geweest van de curretage? Heeft het veel pijn gedaan? Ik weet namelijk echt niet wat ik moet verwachten.
woensdag 7 maart 2012 om 12:00
Ik breek weer even in...
Ik vond de curettage zelf erg meevallen. Ik heb zelf een afspraak gemaakt (kon kiezen tussen zelf bellen of de VK het laten doen). Toen kreeg ik eerst een gesprek, nog een echo ter bevestiging, toen bloed prikken en recept voor pillen. Die moet je 4 uur voor de ingreep vaginaal inbrengen. Dit maakt de baarmoedermond wat losser waardoor curettage makkelijker verloopt.
3 dagen na deze afspraak kreeg ik de curettage. Tijdens de 1e afspraak keken ze wanneer er plek was en planden ze me in.
Op de dag van de curettage moest ik me om half 8 melden (verschilt per persoon, nu was er toevallig vroeg plek). Omkleden, in bed liggen, infuus aangebracht en naar OK gebracht. Slaapmiddel in infuus en binnen minnuut was ik weg. Toen ik na een half uurtje wakker werd, voelde ik me best OK. Wel mestruatie-achtige pijn, maar niet extreem. Ik moest aangeven hoeveel op de schaal van 10 en ik vond dat ik op 3-4 zat.
Heb nog even gelegen, wat gegeten en toen kon ik mijn man bellen om me op te komen halen.
Ik vond de curettage zelf erg meevallen. Ik heb zelf een afspraak gemaakt (kon kiezen tussen zelf bellen of de VK het laten doen). Toen kreeg ik eerst een gesprek, nog een echo ter bevestiging, toen bloed prikken en recept voor pillen. Die moet je 4 uur voor de ingreep vaginaal inbrengen. Dit maakt de baarmoedermond wat losser waardoor curettage makkelijker verloopt.
3 dagen na deze afspraak kreeg ik de curettage. Tijdens de 1e afspraak keken ze wanneer er plek was en planden ze me in.
Op de dag van de curettage moest ik me om half 8 melden (verschilt per persoon, nu was er toevallig vroeg plek). Omkleden, in bed liggen, infuus aangebracht en naar OK gebracht. Slaapmiddel in infuus en binnen minnuut was ik weg. Toen ik na een half uurtje wakker werd, voelde ik me best OK. Wel mestruatie-achtige pijn, maar niet extreem. Ik moest aangeven hoeveel op de schaal van 10 en ik vond dat ik op 3-4 zat.
Heb nog even gelegen, wat gegeten en toen kon ik mijn man bellen om me op te komen halen.
woensdag 7 maart 2012 om 18:20
Herkenbaar dat terugdenken aan hoe en wanneer het misging. Heb ik ook heel erg gedaan, en heb hier ook vrede mee doordat ik vaak las; Het komt niet door hetgeen je gedaan hebt (sporten oid) maar gaat bijna altijd al mis in aanleg. Als het mis moest gaan dan was dit vroeg of laat toch gebeurt en kan ik het ook wel heel speciaal vinden dat je lichaam dit weet en het afstoot.
Bij mij is de curettage onverwacht gedaan, miskraam was al op gang, maar zette niet goed door. Verloskundige stuurde me op mijn wens naar triage gyn. Ik was nuchter daarheen gegaan, en kon daarom op accute ok programma gezet worden voor dezelfde dag. Geef duidelijk aan wat je voorkeur heeft, mijn ervaring is dat ze daar echt wel naar proberen te luisteren.
De curettage op zich viel mij net als bij Blondie erg mee. Buikpijn die ik vooraf/tijdens miskraam had was veel erger als de buikpijn achteraf. Idd ongesteldheids buikpijn, maar duurde bij mij nog maar uurtje na ingreep ofzo. Je mag paracetamol nemen. Hier in het zkh kreeg ik algehele narcose (heel kort, kwartiertje ofzo), en even uurtje uitslapen. Vloeien naderhand is bij mij nu nog heel minimaal, dus n week precies. Maak je er maar niet te druk over, dat gaat wel goed, de weg erheen is erger (wat je nu meemaakt)
Heel veel succes morgen, ik hoop op duidelijkheid voor je! (misschien ook maar nuchter blijven? de arts die de echo deed had spoeddienst en is degene die ook spoed ingrepen deed. Hij kon dus beslissen dat ik diezelfde dag op terrecht kon).
Bij mij is de curettage onverwacht gedaan, miskraam was al op gang, maar zette niet goed door. Verloskundige stuurde me op mijn wens naar triage gyn. Ik was nuchter daarheen gegaan, en kon daarom op accute ok programma gezet worden voor dezelfde dag. Geef duidelijk aan wat je voorkeur heeft, mijn ervaring is dat ze daar echt wel naar proberen te luisteren.
De curettage op zich viel mij net als bij Blondie erg mee. Buikpijn die ik vooraf/tijdens miskraam had was veel erger als de buikpijn achteraf. Idd ongesteldheids buikpijn, maar duurde bij mij nog maar uurtje na ingreep ofzo. Je mag paracetamol nemen. Hier in het zkh kreeg ik algehele narcose (heel kort, kwartiertje ofzo), en even uurtje uitslapen. Vloeien naderhand is bij mij nu nog heel minimaal, dus n week precies. Maak je er maar niet te druk over, dat gaat wel goed, de weg erheen is erger (wat je nu meemaakt)
Heel veel succes morgen, ik hoop op duidelijkheid voor je! (misschien ook maar nuchter blijven? de arts die de echo deed had spoeddienst en is degene die ook spoed ingrepen deed. Hij kon dus beslissen dat ik diezelfde dag op terrecht kon).
woensdag 7 maart 2012 om 18:37
Bij mij is het ook zo gegaan als bij Taura. Een week na het slechte nieuws (dacht toen nog dat ik de natuur zijn werk wilde laten doen) kwam de miskraam op gang maar krampen waren zo heftig en ik verloor zo veel bloed dat ik de hp heb gebeld en die zijn me komen halen. Het vruchtje kwam niet uit zichzelf eruit. Nachtje in het ziekenhuis en was de volgende dag aan de beurt. Narcose en ingreep waren een fluitje van een cent. Achteraf nauwelijks pijn gehad en een week of twee gedruppeld. Had ik maar direct voor curretage gekozen! En over die pillen hoor ik ook hele vervelende verhalen dus zou dat niet zomaar nemen. Veel sterkte, eerst morgen maar eens afwachten!
