Zwanger
alle pijlers
steeds meer mensen zwanger, ik niet :-(
maandag 23 augustus 2021 om 22:59
Hi allemaal,
Mijn man en ik (34) proberen al anderhalf jaar een kindje te krijgen, tot op heden nog niet zwanger. In het najaar zijn wij van plan om een traject te beginnen in het ziekenhuis (alle onderzoeken al gehad, beiden gewoon gezond). Daarover zal ik tzt denk ik nog wel een topic openen of mee gaan schrijven
Maar nu het volgende. Iedereen om me heen wordt makkelijk zwanger (lijkt het), en tot nu toe voelde ik me daar oké bij. Inmiddels zijn mensen al zwanger van een tweede, en ik vind het alleen maar leuk voor ze. Alleen nu is mijn zusje zwanger van de eerste en ik ben natuurlijk erg blij voor haar, maar toen ik thuis kwam na het nieuws had ik een enorme huilbui. Ik ben niet jaloers, ik gun het haar van harte, maar er is iets wat enorm steekt en ik begrijp niet goed wat het is. Het was bij haar ook in 1 keer raak. Ze was helemaal gelukkig (logisch!!) en ik op het moment dat ik het hoorde ook, maar toch is er iets van binnen wat me opvreet, is dat herkenbaar?
Ik hoop dat dit voorbij gaat want ik wil zo graag met haar meegenieten met haar zwangerschap en van mijn eerste neefje of nichtje genieten!
Groetjes
Mijn man en ik (34) proberen al anderhalf jaar een kindje te krijgen, tot op heden nog niet zwanger. In het najaar zijn wij van plan om een traject te beginnen in het ziekenhuis (alle onderzoeken al gehad, beiden gewoon gezond). Daarover zal ik tzt denk ik nog wel een topic openen of mee gaan schrijven
Maar nu het volgende. Iedereen om me heen wordt makkelijk zwanger (lijkt het), en tot nu toe voelde ik me daar oké bij. Inmiddels zijn mensen al zwanger van een tweede, en ik vind het alleen maar leuk voor ze. Alleen nu is mijn zusje zwanger van de eerste en ik ben natuurlijk erg blij voor haar, maar toen ik thuis kwam na het nieuws had ik een enorme huilbui. Ik ben niet jaloers, ik gun het haar van harte, maar er is iets wat enorm steekt en ik begrijp niet goed wat het is. Het was bij haar ook in 1 keer raak. Ze was helemaal gelukkig (logisch!!) en ik op het moment dat ik het hoorde ook, maar toch is er iets van binnen wat me opvreet, is dat herkenbaar?
Ik hoop dat dit voorbij gaat want ik wil zo graag met haar meegenieten met haar zwangerschap en van mijn eerste neefje of nichtje genieten!
Groetjes
maandag 23 augustus 2021 om 23:02
Ik heb niet zo lang hoeven wachten als jullie en gelukkig ook geen traject in gehoeven, maar in de periode dat we het wel graag wilden maar ik nog niet zwanger was, heb ik me ook weleens zo gevoeld. Lijkt mij heel normaal! Heeft niets te maken met het de ander niet gunnen, het is alleen de wens dat het voor jou ook zo mag zijn. Het is moeilijk als je kinderwens nog niet in vervulling gaat, omdat het een wens is die heel levensbepalend kan zijn.
maandag 23 augustus 2021 om 23:06
Het lijkt of iedereen makkelijk zwanger wordt, maar je hoort het dan ook niet zo vaak als het NIET zo is, of dat ze eigenlijk al best lang probeerden of dat er een miskraam was.
Dat zijn dingen die je van je beste vriendin en zus weet maar verder vertel je dat niet altijd aan elkaar.
Fijn dat jullie gezond zijn! Dat geeft vast wat moed.
Dat zijn dingen die je van je beste vriendin en zus weet maar verder vertel je dat niet altijd aan elkaar.
Fijn dat jullie gezond zijn! Dat geeft vast wat moed.
maandag 23 augustus 2021 om 23:11
maandag 23 augustus 2021 om 23:46
Heel herkenbaar, mijn zus was zwanger toen ik dat ook zo graag wilde. Ik kon mijn tranen inhouden toen ze het nieuws vertelde, maar daarna was ik heel verdrietig.
Hoe veel ik het een ander ook gunde, ik gunde het mijzelf nog meer. Maar dat ging niet vanzelf.
Nu zijn we zeven jaar verder en is mijn dochter en half jaar jonger dan mijn neefje.
Hoe veel ik het een ander ook gunde, ik gunde het mijzelf nog meer. Maar dat ging niet vanzelf.
Nu zijn we zeven jaar verder en is mijn dochter en half jaar jonger dan mijn neefje.
reuzenradaanzee wijzigde dit bericht op 23-08-2021 23:47
Reden: Taalfout
Reden: Taalfout
0.85% gewijzigd
maandag 23 augustus 2021 om 23:56
Hier duurde het ook 2 jaar met 3 miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.. In deze periode had ik ook veel moeite met mensen die in een poep en een scheet zwanger werden en dat ook kenbaar maakten op die manier! Uiteindelijk is het goedgekomen maar ik zal het nooit als een vanzelfsprekend iets zien.. Veel sterkte en hoop dat het jullie gegund is!
dinsdag 24 augustus 2021 om 00:34
dinsdag 24 augustus 2021 om 00:39
dinsdag 24 augustus 2021 om 00:53
Tuurlijk ben je wel jaloers, en dat is prima. Dat je zo graag zo willen wat de ander heeft, betekent niet dat je het de ander misgunt. Die twee dingen konden bij mij gewoon naast elkaar bestaan.
Ik was heel erg oprecht blij voor mijn vriendin dat ze zwanger was, maar tegelijk heel verdrietig dat ik al drie miskramen had gehad en het maar niet blijvend wilde lukken. Dus ik was blij en verdrietig tegelijk. Ondertussen is het bij ons allemaal goed gekomen, en is die baby er gewoon gekomen uiteindelijk.
Ik was heel erg oprecht blij voor mijn vriendin dat ze zwanger was, maar tegelijk heel verdrietig dat ik al drie miskramen had gehad en het maar niet blijvend wilde lukken. Dus ik was blij en verdrietig tegelijk. Ondertussen is het bij ons allemaal goed gekomen, en is die baby er gewoon gekomen uiteindelijk.
dinsdag 24 augustus 2021 om 03:55
Herkenbaar! Ik was ook heel blij voor m’n beste vriendin toen ze zwanger was van haar eerste, maar moest thuis heel hard huilen omdat wij al ruim 1,5 jaar bezig waren zonder succes. Ik denk dat ik wel jaloers was idd, maar ik gunde het haar wel, ik was ook wel oprecht blij voor haar, maar verdrietig voor ons.
Ik heb wat hulp nodig bij zwanger worden waarbij de oorzaak ook niet bekend is, maar we zijn nu zo’n 6 jaar verder en diezelfde vriendin en ik zijn nu beide in verwachting van onze 3e kindjes.
Overigens zijn wij vanaf dat we voor de 2e gingen heel open over het ziekenhuis traject geweest en dan hoor je toch ook best veel ervaringen van anderen waarbij het ook niet vanzelf gaat. Net als bij mijn miskraam, toen ik dat vertelde op mijn werk schrok ik ervan hoeveel collega’s dat ook hadden meegemaakt. Bedenk ook dat de verhalen van het was in 1x raak het meest spontaan verteld worden.
Ik hoop dat het traject in het ziekenhuis jou net zo veel succes gaat brengen als het ons heeft gedaan
Ik heb wat hulp nodig bij zwanger worden waarbij de oorzaak ook niet bekend is, maar we zijn nu zo’n 6 jaar verder en diezelfde vriendin en ik zijn nu beide in verwachting van onze 3e kindjes.
Overigens zijn wij vanaf dat we voor de 2e gingen heel open over het ziekenhuis traject geweest en dan hoor je toch ook best veel ervaringen van anderen waarbij het ook niet vanzelf gaat. Net als bij mijn miskraam, toen ik dat vertelde op mijn werk schrok ik ervan hoeveel collega’s dat ook hadden meegemaakt. Bedenk ook dat de verhalen van het was in 1x raak het meest spontaan verteld worden.
Ik hoop dat het traject in het ziekenhuis jou net zo veel succes gaat brengen als het ons heeft gedaan
dinsdag 24 augustus 2021 om 07:31
Ja maar, dat mág toch gewoon, in dit geval?allesbestaatal schreef: ↑24-08-2021 00:39Wat een geweldige reacties, hier haal ik echt veel steun uitik lig er ook wakker van, de gedachtes gaan maar door; waarom zij wel snel en ik niet? Wat doen wij verkeerd? Waarom mag ik niet de eerste zijn?
Ja misschien toch wel een beetje jaloezie
Mijn moeder vertelde mij dat mijn zusje zwanger was net toen ik mijn tweede miskraam had gehad. Nou ben ik sowieso al niet de hyperste, maar boven 'o, leuk' kwam ik niet uit, denk ik. Toen zusje me later zelf belde deed ze dat precies op de dag dat ik oorspronkelijk uitgerekend was geweest van wat de eerste miskraam werd (die was al redelijk ver, dus al uitgerekend). Ik denk dat ik weer niet verder kwam dan 'o, leuk' - want ik wist er tenslotte ook al van, dus het was geen verrassing meer. Tja, toen heb ik weer kritiek gekregen van mijn moeder dat ik niet blij tegen haar had gedaan, want mijn zusje had bij haar geklaagd.
Hopelijk gaat het snel lukken bij jullie.
dinsdag 24 augustus 2021 om 07:38
Ik zou jezelf nu vooral niet druk gaan maken of je jezelf een jaloers kreng vindt 
Toen ik in ons ivf-traject zat, was het vooral dat al die aankondigingen confronterend waren terwijl je zelf in zo'n enorme achtbaan zat. Ik kon er allemaal redelijk mee omgaan, maar iedereen wil vaak zo'n aankondiging lekker spontaan en onverwacht doen, maar dat kon me echt uit het veld slaan, ik moest dan ook even een geforceerde gefeliciteerd er uit werken. Ik gunde het iedereen echt enorm, en het voelde niet eens perse als jaloezie, maar je wordt weer even keihard geconfronteerd met wat er bij jou allemaal gaande is.
Ik merkte overigens echt wel verschil bij mensen die zelf al iets hadden meegemaakt mbt zwangerschappen, die appte vaak even (voor het in de groep te vertellen of als grootse aankondiging te doen). Bij mensen die echt dichtbij je staan mag je ook echt vragen daar rekening mee te houden.
Toen ik in ons ivf-traject zat, was het vooral dat al die aankondigingen confronterend waren terwijl je zelf in zo'n enorme achtbaan zat. Ik kon er allemaal redelijk mee omgaan, maar iedereen wil vaak zo'n aankondiging lekker spontaan en onverwacht doen, maar dat kon me echt uit het veld slaan, ik moest dan ook even een geforceerde gefeliciteerd er uit werken. Ik gunde het iedereen echt enorm, en het voelde niet eens perse als jaloezie, maar je wordt weer even keihard geconfronteerd met wat er bij jou allemaal gaande is.
Ik merkte overigens echt wel verschil bij mensen die zelf al iets hadden meegemaakt mbt zwangerschappen, die appte vaak even (voor het in de groep te vertellen of als grootse aankondiging te doen). Bij mensen die echt dichtbij je staan mag je ook echt vragen daar rekening mee te houden.
dinsdag 24 augustus 2021 om 08:18
dinsdag 24 augustus 2021 om 08:19
jaloezie klinkt heel negatief, het is onvervuld verlangen wat je voelt. en dat doet echt wel pijn. wij zijn ook al 1.5 jaar bezig en starten binnenkort in de MMM. kom meeschrijven op 1 van de topics hierover. je bent echt niet de enige al voelt dat soms wel zo. hou vol
"Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end."
dinsdag 24 augustus 2021 om 08:22
Ik deed er 3 jaar over, en dat is super frustrerend. Ken het gevoel zelf niet zo, jaloezie is me niet vreemd hoor, maar ik zag het los van mezelf. Dat kind wilde ik niet, ik wilde míjn kind!
Volgens mij mogen alle gevoelens er zijn, ze erkennen is beter dan wegstoppen. Ik heb altijd geloofd dat mijn/onze tijd nog zou komen. Dat duurde helaas heel lang, maar is goed gekomen. Nu twee super leuke meiden. Veel sterkte, gun jezelf af en toe lekker balen en zeuren, dan kun je op andere momenten weer door.
Volgens mij mogen alle gevoelens er zijn, ze erkennen is beter dan wegstoppen. Ik heb altijd geloofd dat mijn/onze tijd nog zou komen. Dat duurde helaas heel lang, maar is goed gekomen. Nu twee super leuke meiden. Veel sterkte, gun jezelf af en toe lekker balen en zeuren, dan kun je op andere momenten weer door.
dinsdag 24 augustus 2021 om 09:53
Oh ik ken het gevoel hoor. Wij waren ook al lange tijd bezig en in de tussentijd heeft mijn broertje twee jongens gekregen. Ben superblij met mijn neefjes, maar na de aankondiging thuis wel even goed lopen janken. Uiteindelijk zijn wij via ivf zwanger geworden (geen oorzaak gevonden), maar dat weet ook niet iedereen, dus kan het voor andere lijken alsof het voor ons ook makkelijk is geweest. En dan van sommige nog de vraag krijgen of het gepland was 
(hoezo stel je die vraag ook eigenlijk?)
Ik kon heel blij zijn voor anderen, maar achteraf verdrietig voor mezelf en dat is oké. Als je die twee dingen apart van elkaar kan blijven zien, dan komt dat wel goed
.
Moet ook eerlijk zeggen: het helpt mij nu ook wel dat het nu dan is gelukt en we binnenkort onze kleine in onze handen mogen houden. Weet niet hoe het zou zijn geworden als alles mislukt was en we ongewenst kinderloos zouden zijn achtergebleven. Daarvoor zou ik dan echt hulp voor moeten hebben inschakelen denk ik.
(hoezo stel je die vraag ook eigenlijk?)Ik kon heel blij zijn voor anderen, maar achteraf verdrietig voor mezelf en dat is oké. Als je die twee dingen apart van elkaar kan blijven zien, dan komt dat wel goed
. Moet ook eerlijk zeggen: het helpt mij nu ook wel dat het nu dan is gelukt en we binnenkort onze kleine in onze handen mogen houden. Weet niet hoe het zou zijn geworden als alles mislukt was en we ongewenst kinderloos zouden zijn achtergebleven. Daarvoor zou ik dan echt hulp voor moeten hebben inschakelen denk ik.
dinsdag 24 augustus 2021 om 10:25
Ik herken je gevoel enorm. Ik heb 3 jaar geleden een miskraam gehad en nu eindelijk na een traject in het ziekenhuis 12 weken zwanger.
Iedere zwangerschapsaankondiging was een steek in mijn hart. Ik was daarnaast ook echt wel blij voor de ander. Ik kocht cadeautjes, stuurde kaartjes, ging naar babyshowers en kraamvisite. Die gevoelens kunnen naast elkaar bestaan.
Ik heb het ook gedeeld met mijn vrienden en als je er maar goed over praat dan is het fijn als je rekening met elkaar kan houden.
Zo ging ik ook bij een vriendin op kraamvisite waarbij het alleen over haar kindje en haar blijdschap ging. Een week later kreeg ik van haar een kaartje waarin stond hoe fijn ze het vond dat ik er was en dat ze hoopte dat het mij binnenkort ook gegund was. Zo zou het moeten zijn. Aandacht en begrip voor elkaars situatie.
Ik heb mij uiteindelijk voorgenomen om het mezelf niet moeilijker te maken. Ongewild kinderloos zijn is al moeilijk genoeg. Je hebt jezelf als vijand niet nodig hierin. Huil thuis maar lekker uit bij een nieuwe aankondiging. Voel jezelf maar even zielig. Het mag. Troost jezelf.
Ik hoop enorm dat een traject in het ziekenhuis je bespaard blijft en dat je voor die tijd zwanger blijkt te zijn. En zo niet dan zijn hier genoeg vrouwen die weten waar je doorheen gaat en waar je je ei kwijt kan.
Succes!
Iedere zwangerschapsaankondiging was een steek in mijn hart. Ik was daarnaast ook echt wel blij voor de ander. Ik kocht cadeautjes, stuurde kaartjes, ging naar babyshowers en kraamvisite. Die gevoelens kunnen naast elkaar bestaan.
Ik heb het ook gedeeld met mijn vrienden en als je er maar goed over praat dan is het fijn als je rekening met elkaar kan houden.
Zo ging ik ook bij een vriendin op kraamvisite waarbij het alleen over haar kindje en haar blijdschap ging. Een week later kreeg ik van haar een kaartje waarin stond hoe fijn ze het vond dat ik er was en dat ze hoopte dat het mij binnenkort ook gegund was. Zo zou het moeten zijn. Aandacht en begrip voor elkaars situatie.
Ik heb mij uiteindelijk voorgenomen om het mezelf niet moeilijker te maken. Ongewild kinderloos zijn is al moeilijk genoeg. Je hebt jezelf als vijand niet nodig hierin. Huil thuis maar lekker uit bij een nieuwe aankondiging. Voel jezelf maar even zielig. Het mag. Troost jezelf.
Ik hoop enorm dat een traject in het ziekenhuis je bespaard blijft en dat je voor die tijd zwanger blijkt te zijn. En zo niet dan zijn hier genoeg vrouwen die weten waar je doorheen gaat en waar je je ei kwijt kan.
Succes!
dinsdag 24 augustus 2021 om 10:29
Bedankt lieve mensen
Inmiddels nieuwe dag, bar slechte nacht gehad maar minder verdrietig. Wel gelijk ziekenhuis gebeld om te vragen wanneer we wat horen, heb half oktober een telefonische afspraak met de fertiliteitsarts over hoe nu verder
Al die positieve verhalen doen me echt enorm goed overigens.
Op de vraag of mijn zus dit weet; ze weet van de kinderwens maar niet hoe hevig die is, ik doe er ook laconiek over bij haar want ik dacht dat ik er een stuk relaxter over was dan ik blijkbaar ben (mezelf lekker voor de gek gehouden)
Inmiddels nieuwe dag, bar slechte nacht gehad maar minder verdrietig. Wel gelijk ziekenhuis gebeld om te vragen wanneer we wat horen, heb half oktober een telefonische afspraak met de fertiliteitsarts over hoe nu verder
Al die positieve verhalen doen me echt enorm goed overigens.
Op de vraag of mijn zus dit weet; ze weet van de kinderwens maar niet hoe hevig die is, ik doe er ook laconiek over bij haar want ik dacht dat ik er een stuk relaxter over was dan ik blijkbaar ben (mezelf lekker voor de gek gehouden)
dinsdag 24 augustus 2021 om 10:45
Allesbestaatal: niet zo laconiek over doen dan bij je dierbaren! Alleen dan kun je het delen met elkaar.
Bij mijn tweede kindje waren Mijn zus en ik tegelijk aan het proberen zwanger te worden, bij mij lukte het bij de eerste eisprong na curretage van mijn tweede miskraam. En ondanks dat mijn zus het mij ontzettend gunde, was ze jaloers. Want zij had nog niet eens één kindje en ik was al zwanger van de tweede, ondanks mijn voorgeschiedenis kom ze niets doen aan die gevoelens.
Toen ik beviel van mijn zoontje was ze vijf weken zwanger van mijn geweldige nichtje die nu 11 maanden is!
Je gevoelens mogen er zijn! Erover praten maakt het niet minder zuur, niet minder heftig, maar wel minder “verborgen leed”.
Bij mijn tweede kindje waren Mijn zus en ik tegelijk aan het proberen zwanger te worden, bij mij lukte het bij de eerste eisprong na curretage van mijn tweede miskraam. En ondanks dat mijn zus het mij ontzettend gunde, was ze jaloers. Want zij had nog niet eens één kindje en ik was al zwanger van de tweede, ondanks mijn voorgeschiedenis kom ze niets doen aan die gevoelens.
Toen ik beviel van mijn zoontje was ze vijf weken zwanger van mijn geweldige nichtje die nu 11 maanden is!
Je gevoelens mogen er zijn! Erover praten maakt het niet minder zuur, niet minder heftig, maar wel minder “verborgen leed”.
dinsdag 24 augustus 2021 om 10:50
Jaloers zijn is toch helemaal niet erg? Jaloers zijn is compleet iets anders dan een ander iets misgunnen.
Ik heb een traject doorgemaakt om zwanger te worden (alleenstaand dus iui en donor.) Een familielid kreeg een baby tijdens dat traject. Als er iemand was die ik het gun, was zij het. En daarnaast zei ik: "
ik wil ook een baby!"
Succes to, het is af en toe gewoon klote.
Ik heb een traject doorgemaakt om zwanger te worden (alleenstaand dus iui en donor.) Een familielid kreeg een baby tijdens dat traject. Als er iemand was die ik het gun, was zij het. En daarnaast zei ik: "
ik wil ook een baby!"Succes to, het is af en toe gewoon klote.
dinsdag 24 augustus 2021 om 10:57
Uiteindelijk is het heel persoonlijk wat voor jou het beste werkt hierin. Ik ben altijd heel open over ons traject geweest tegen alles en iedereen, maar vooral omdat ik zelf niet zo veel reden voor geheimzinnigheid zag.
En dan nog word je soms teleurgesteld omdat je op steun had gehoopt of omdat mensen het net even helemaal verkeerd aanpakken. Mijn schoonzusje had bij haar 2e zwangerschap al de hele familie ingelicht behalve mij, omdat ze het zo lastig vond hoe dat aan te pakken. Ik kwam er toen zelf achter toen ik haar hielp tijdens een verhuizing, ik vond dat toen extreem pijnlijk. Vooral omdat het achter mijn rug al besproken was, hoewel ik maar al te goed begreep waar de terughoudendheid vandaag kwam.
Aan de andere kant heb je weer mensen die je positief verrassen qua meelevendheid, maar het is dus vooral zaak om te accepteren dat het steekt en dat het niks met misgunnen te maken heeft.
En dan nog word je soms teleurgesteld omdat je op steun had gehoopt of omdat mensen het net even helemaal verkeerd aanpakken. Mijn schoonzusje had bij haar 2e zwangerschap al de hele familie ingelicht behalve mij, omdat ze het zo lastig vond hoe dat aan te pakken. Ik kwam er toen zelf achter toen ik haar hielp tijdens een verhuizing, ik vond dat toen extreem pijnlijk. Vooral omdat het achter mijn rug al besproken was, hoewel ik maar al te goed begreep waar de terughoudendheid vandaag kwam.
Aan de andere kant heb je weer mensen die je positief verrassen qua meelevendheid, maar het is dus vooral zaak om te accepteren dat het steekt en dat het niks met misgunnen te maken heeft.
