Zwanger
alle pijlers
Thuis bevallen, steile wenteltrap
zaterdag 5 november 2011 om 16:56
Dag dames,
Als mijn zwangerschap voorspoedig blijft verlopen wil ik graag thuis bevallen. Ik woon echter op de eerste etage met een vrij steile wenteltrap. De woonkamer is ook boven, beneden is slechts een klein halletje.
Nu hoor ik dat ik niet thuis zou 'mogen' bevallen omdat de brandweer me niet naar beneden zou kunnen dragen. Ik kan me moeilijk voorstellen dat het thuis bevallen om deze reden verboden kan worden.
Weet iemand hoe dit (wettelijk) zit?
Bedankt voor het meedenken!
Als mijn zwangerschap voorspoedig blijft verlopen wil ik graag thuis bevallen. Ik woon echter op de eerste etage met een vrij steile wenteltrap. De woonkamer is ook boven, beneden is slechts een klein halletje.
Nu hoor ik dat ik niet thuis zou 'mogen' bevallen omdat de brandweer me niet naar beneden zou kunnen dragen. Ik kan me moeilijk voorstellen dat het thuis bevallen om deze reden verboden kan worden.
Weet iemand hoe dit (wettelijk) zit?
Bedankt voor het meedenken!
zondag 6 november 2011 om 10:53
Ik heb bij een vergelijkbare situatie bewust gekozen voor ziekenhuis. Ongeveer de helft van alle eerste bevallingen die thuis zouden zijn, eindigen alsnog in het ziekenhuis. Dat betekent dus dat er een kans van een op twee is dat jij toch die trap af moet, of door het raam naar buiten getakeld moet worden...
zondag 6 november 2011 om 11:08
Ik heb ook altijd geroepen dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen om bovenstaande redenen.
Uiteindelijk ging het zo voorspoedig dat ik thuis ben bevallen. Toen de verloskundige kwam had ik al volledige ontsluiting en 10 minuten later was zoonlief er al.
Bij de tweede zwangerschap had ik niet eens een ziekenhuistas klaar staan. Deze bevalling ging nog sneller dan de eerste en was dus weer zo gepiept.
Bij beide bevallingen ben ik niet uitgescheurd en waren er geen andere problemen. Beide kinderen heb ik lang (1,5-2 jaar) borstvoeding gegegen. Dus ja, ik heb echt geluk gehad en voor mij is het dus wel iets heel natuurlijks.
Maar ik begrijp absoluut waarom men de voorkeur heeft voor een ziekenhuisbevalling. Zeker in de situatie van TO. Ik wilde in eerste instantie ook absoluut niet thuis bevallen.
Uiteindelijk ging het zo voorspoedig dat ik thuis ben bevallen. Toen de verloskundige kwam had ik al volledige ontsluiting en 10 minuten later was zoonlief er al.
Bij de tweede zwangerschap had ik niet eens een ziekenhuistas klaar staan. Deze bevalling ging nog sneller dan de eerste en was dus weer zo gepiept.
Bij beide bevallingen ben ik niet uitgescheurd en waren er geen andere problemen. Beide kinderen heb ik lang (1,5-2 jaar) borstvoeding gegegen. Dus ja, ik heb echt geluk gehad en voor mij is het dus wel iets heel natuurlijks.
Maar ik begrijp absoluut waarom men de voorkeur heeft voor een ziekenhuisbevalling. Zeker in de situatie van TO. Ik wilde in eerste instantie ook absoluut niet thuis bevallen.
zondag 6 november 2011 om 11:24
quote:Paddle schreef op 06 november 2011 @ 10:50:
[...]
Ik ging er even vanuit dat de gyn altijd de bevalling doet of tenminste klaarstaat,. Dat is bij julie misschien niet altijd zo.
Ik zou het niet anders willen, maargoed, ik ben me misschien ben ik me te bewust van de risico's.
Mijn eigen beleving zou persoonlijk allesinds het laatste van m'n zorgen zijn.
En dat is nu net het hele verschil. Ik wilde bij mijn eerste bevalling graag thuis bevallen, maar mijn bevalling begon met het breken van mijn vliezen en het vruchtwater was groen. Dus ben ik met de verloskundige naar het ziekenhuis gegaan. De verloskundige wist na onderzoek wat er aan de hand was, maar wilde mij niet extra zenuwachtig maken en vertelde mij dat het goed ging met de baby (wat ook zo was) en we gingen naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd ik niet door een gyn. onderzocht, die was niet aanwezig in het ziekenhuis, maar door een arts-assistent. Die onderzocht mij, maar merkte niet wat er aan de hand was. Mijn verloskundige heeft haar extreem op weg moeten helpen door te vragen wat ze nou voelde bij het toucheren, nog had ze het niet door, waarop de vk vroeg of ze een hoofdje voelde of billen. Toen, viel het kwartje, onze dochter lag in stuit, ik heb mijn verloskundig nog nooit zo boos zien kijken. Een stuitbevalling/keizersnee doet een arts-assistent niet dus moest de gyn. uit een ander ziekenhuis opgeroepen worden, dat duurde nog een half uur.
Omdat onze dochter een klein hoofdje had, goed ingedaald lag met haar billen en wij het zagen zitten hebben we een vaginale stuitbevalling (wat een risico he, hoe durf je, tot je de juiste cijfers kent) geprobeerd. Doordat onze verloskundige een poliklinsche bevalling had in de aangrenzende kamer die net klaar was kon mijn verloskundige bij mijn bevalling zijn en mocht zij mij ook coachen, waar ik heel erg blij mee was.
Stel je voor, ik had een enorme weeënstorm en de verpleegkundige zag dat het snel ging en ging de gyn. oproepen, want die blijft echt niet de hele tijd bij je, aan de telefoon zegt de verpleegkundige dat de baby er al half uit hangt, waarna ze tegen ons zegt dat ze dit zegt omdat de gyn. anders haar koffie eerst nog op wil drinken.
Onze dochter is een half uur later geboren en in de aangrenzende verloskamer is de baby dan al ruim een uur oud, maar komt de placenta niet. De verloskundige heeft alles al gedaan wat ze mocht doen, dus moet dat overgedragen worden aan de gyn. De verpleegkundige daar roept dat mevrouw in shock raakt en dat de gyn. snel moet komen. De gyn. stiefelt weg en de verpleegkundige bij ons stelt ons gerust, de mevrouw is niet in shock, maar als ze dat niet zeggen dat neemt die gyn. rustig alle tijd. Een paar minuten later keert de gyn. wat mopperend terug.
Mijn tweede en derde bevalling waren thuis, waar de verloskundige vanaf echte weeën de hele tijd bij mij was en mij in de gaten hield, ik heb daar alle vertrouwen in.
De verloskundige stuurt je bij de eerste complicatie direct naar het ziekenhuis, alleen als alles goed gaat mag je thuis bevallen en de verloskundige heeft thuis alles bij de hand wat er ook in de verloskamer is. Moet je naar een operatiekamer, dan is die in het ziekenhuis ook niet direct beschikbaar en een ok team al helemaal niet.
In de 10 min. die het duurt om vanuit mijn huis naar het ziekenhuis te gaan is dat team er ook nog niet.
Maar je moet wel naar dat ziekenhuis kunnen gaan, en daarom is mijn derde niet op zolder geboren, want dat doet mijn verloskundige niet, maar op de eerste verdieping. Had ze dat ook niet gewild, dan was ze in de woonkamer geboren. Die overweging maakt een verloskundige niet voor niets.
[...]
Ik ging er even vanuit dat de gyn altijd de bevalling doet of tenminste klaarstaat,. Dat is bij julie misschien niet altijd zo.
Ik zou het niet anders willen, maargoed, ik ben me misschien ben ik me te bewust van de risico's.
Mijn eigen beleving zou persoonlijk allesinds het laatste van m'n zorgen zijn.
En dat is nu net het hele verschil. Ik wilde bij mijn eerste bevalling graag thuis bevallen, maar mijn bevalling begon met het breken van mijn vliezen en het vruchtwater was groen. Dus ben ik met de verloskundige naar het ziekenhuis gegaan. De verloskundige wist na onderzoek wat er aan de hand was, maar wilde mij niet extra zenuwachtig maken en vertelde mij dat het goed ging met de baby (wat ook zo was) en we gingen naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd ik niet door een gyn. onderzocht, die was niet aanwezig in het ziekenhuis, maar door een arts-assistent. Die onderzocht mij, maar merkte niet wat er aan de hand was. Mijn verloskundige heeft haar extreem op weg moeten helpen door te vragen wat ze nou voelde bij het toucheren, nog had ze het niet door, waarop de vk vroeg of ze een hoofdje voelde of billen. Toen, viel het kwartje, onze dochter lag in stuit, ik heb mijn verloskundig nog nooit zo boos zien kijken. Een stuitbevalling/keizersnee doet een arts-assistent niet dus moest de gyn. uit een ander ziekenhuis opgeroepen worden, dat duurde nog een half uur.
Omdat onze dochter een klein hoofdje had, goed ingedaald lag met haar billen en wij het zagen zitten hebben we een vaginale stuitbevalling (wat een risico he, hoe durf je, tot je de juiste cijfers kent) geprobeerd. Doordat onze verloskundige een poliklinsche bevalling had in de aangrenzende kamer die net klaar was kon mijn verloskundige bij mijn bevalling zijn en mocht zij mij ook coachen, waar ik heel erg blij mee was.
Stel je voor, ik had een enorme weeënstorm en de verpleegkundige zag dat het snel ging en ging de gyn. oproepen, want die blijft echt niet de hele tijd bij je, aan de telefoon zegt de verpleegkundige dat de baby er al half uit hangt, waarna ze tegen ons zegt dat ze dit zegt omdat de gyn. anders haar koffie eerst nog op wil drinken.
Onze dochter is een half uur later geboren en in de aangrenzende verloskamer is de baby dan al ruim een uur oud, maar komt de placenta niet. De verloskundige heeft alles al gedaan wat ze mocht doen, dus moet dat overgedragen worden aan de gyn. De verpleegkundige daar roept dat mevrouw in shock raakt en dat de gyn. snel moet komen. De gyn. stiefelt weg en de verpleegkundige bij ons stelt ons gerust, de mevrouw is niet in shock, maar als ze dat niet zeggen dat neemt die gyn. rustig alle tijd. Een paar minuten later keert de gyn. wat mopperend terug.
Mijn tweede en derde bevalling waren thuis, waar de verloskundige vanaf echte weeën de hele tijd bij mij was en mij in de gaten hield, ik heb daar alle vertrouwen in.
De verloskundige stuurt je bij de eerste complicatie direct naar het ziekenhuis, alleen als alles goed gaat mag je thuis bevallen en de verloskundige heeft thuis alles bij de hand wat er ook in de verloskamer is. Moet je naar een operatiekamer, dan is die in het ziekenhuis ook niet direct beschikbaar en een ok team al helemaal niet.
In de 10 min. die het duurt om vanuit mijn huis naar het ziekenhuis te gaan is dat team er ook nog niet.
Maar je moet wel naar dat ziekenhuis kunnen gaan, en daarom is mijn derde niet op zolder geboren, want dat doet mijn verloskundige niet, maar op de eerste verdieping. Had ze dat ook niet gewild, dan was ze in de woonkamer geboren. Die overweging maakt een verloskundige niet voor niets.
zondag 6 november 2011 om 11:26
De babysterfte hier is het hoogst van heel Europa. En de meningen zijn erover verdeelt, maar naar mijn idee heeft dat toch ook met de thuisbevalling te maken. Er valt genoeg over te lezen via google, de 1 zegt dat het niet zo is en de ander zegt van wel. Maar ik wil dat risico zo veel mogelijk beperken en als je al leest dat vrouwen zo vaak alsnog naar het ziekenhuis moeten snap ik niet waarom dat niet gewoon de 1e keus is. Je wil toch het veiligste voor je kindje en jezelf en dat is naar mijn idee nog altijd het ziekenhuis. En wat ik al aan gaf, er zijn in veel ziekenhuizen tegenwoordig kraamcentra die aanvoelen als een thuis. Ga daar eerst eens kijken voordat je een keus maakt. Je kan dan altijd nog kiezen voor thuis als het je niet aan staat, maar als je er niet geweest bent weet je ook niet hoe het daar is. En overleg het met je verloskundige en volg dat advies gewoon op.
zondag 6 november 2011 om 11:33
quote:Christiana schreef op 05 november 2011 @ 23:58:
Het gaat er mij om Helene, dat de voorlichting naar a.s. moeders niet goed is, de thuisbevalling wordt gepromoot, we lezen in de bladen hoe fijn en knus het is om thuis te bevallen, maar ze vermelden niet dat het voor maar weinig moeders is weggelegd, er heel vaak complicatie's zijn, en dat je daarna echt niet gelijk top fit zijn, over een totaal ruptuur bijv. lees je bijna niets, zo van ach wordt netjes gehecht en dan klaar, nee dan is de kans groot dat je incontinent wordt etc.
.Dat is niet waar, mijn verloskundige heeft nooit geprobeerd me op andere gedachten te brengen. Ik wilde in het geboortecentrum bevallen, en dat vond ze prima. Ook toen ik daarna om pijnstilling vroeg en ze me naar het ziekenhuis reed in de rolstoel, werd er niet betuttelend of moeilijk gedaan.
Het gaat er mij om Helene, dat de voorlichting naar a.s. moeders niet goed is, de thuisbevalling wordt gepromoot, we lezen in de bladen hoe fijn en knus het is om thuis te bevallen, maar ze vermelden niet dat het voor maar weinig moeders is weggelegd, er heel vaak complicatie's zijn, en dat je daarna echt niet gelijk top fit zijn, over een totaal ruptuur bijv. lees je bijna niets, zo van ach wordt netjes gehecht en dan klaar, nee dan is de kans groot dat je incontinent wordt etc.
.Dat is niet waar, mijn verloskundige heeft nooit geprobeerd me op andere gedachten te brengen. Ik wilde in het geboortecentrum bevallen, en dat vond ze prima. Ook toen ik daarna om pijnstilling vroeg en ze me naar het ziekenhuis reed in de rolstoel, werd er niet betuttelend of moeilijk gedaan.
zondag 6 november 2011 om 11:41
Heeft de mijne ook niet gedaan. Maar goed, iemand met een beetje gezond verstand gaat het ook niet in haar hoofd halen om 4 hoog zonder lift te bevallen.
Dus ik ging seau-oui-seau al poliklinisch bevallen.
En de verloskundige vond dat een heel goed idee.
En dat was ook het enige positieve aan ze.
Maar das een ander verhaal.
Dus ik ging seau-oui-seau al poliklinisch bevallen.
En de verloskundige vond dat een heel goed idee.
En dat was ook het enige positieve aan ze.
Maar das een ander verhaal.
zondag 6 november 2011 om 15:44
quote:helene31 schreef op 05 november 2011 @ 23:42:
[...]
Dat is niet waar. Op het moment dat geconstateerd wordt dat het vruchtwater niet helder en dus afwijkend van kleur is, ga je meteen door naar het ziekenhuis.
Dat geldt voor iedereen.Behalve als er dus te weinig tijd is om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het is gevaarlijker om met met VO en meconiumhoudend vruchtwater in een auto te stappen dan thuis te blijven. (als het niet de eerste is)
[...]
Dat is niet waar. Op het moment dat geconstateerd wordt dat het vruchtwater niet helder en dus afwijkend van kleur is, ga je meteen door naar het ziekenhuis.
Dat geldt voor iedereen.Behalve als er dus te weinig tijd is om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het is gevaarlijker om met met VO en meconiumhoudend vruchtwater in een auto te stappen dan thuis te blijven. (als het niet de eerste is)
zondag 6 november 2011 om 19:58
Klopt Helene, maar als dan blijkt dat het kind 10 pond is, 60 cm, een enorm hoofd en dito schouders is waarop je 45 minuten moet persen op volle kracht... dan wordt het lastig en zoon en ik zijn dus echt door het oog van de naald gekropen.
Van de derde wilde ik weer thuis bevallen maar enkel en alleen omdat ik 100% zeker wist dat hij kleiner was dan zijn broer. (en de vk zei: als je 10 pond en een peuterhoofd thuis kunt krijgen, kun je alles thuis krijgen...)
Uiteindelijk is de derde in het ziekenhuis geboren (weer gepoept in t vruchtwater) en hoefde ik bij hem slechts 3 minuten te persen. Dat was pas raar!
Van de derde wilde ik weer thuis bevallen maar enkel en alleen omdat ik 100% zeker wist dat hij kleiner was dan zijn broer. (en de vk zei: als je 10 pond en een peuterhoofd thuis kunt krijgen, kun je alles thuis krijgen...)
Uiteindelijk is de derde in het ziekenhuis geboren (weer gepoept in t vruchtwater) en hoefde ik bij hem slechts 3 minuten te persen. Dat was pas raar!
zondag 6 november 2011 om 20:24
Haha... zo horror was het niet... niet voor mij op dat moment. Mijn schoonzus is verloskundige, zij deed de bevalling. Voor haar was het erg stressvol... Ik wist wat er aan te komen zat. Er lagen kleertjes maat 62 klaar op de commode en die kon hij meteen aan.
Ik was maar een klein beetje uitgescheurd, een paar hechtinkjes. Voordeel was dat het de tweede was, he. Als dit de eerste was, was het me niet gelukt waarschijnlijk... Ik heb drie dagen niet kunnen lopen, kon mijn rechterbeen niet besturen, maar verder was ik vooral erg trots dat ik dit kon! Dat ik pas na vier jaar voor een derde durfde te gaan had te maken met een ppd.
Ik was maar een klein beetje uitgescheurd, een paar hechtinkjes. Voordeel was dat het de tweede was, he. Als dit de eerste was, was het me niet gelukt waarschijnlijk... Ik heb drie dagen niet kunnen lopen, kon mijn rechterbeen niet besturen, maar verder was ik vooral erg trots dat ik dit kon! Dat ik pas na vier jaar voor een derde durfde te gaan had te maken met een ppd.
zondag 6 november 2011 om 20:30
quote:sosofie schreef op 06 november 2011 @ 15:44:
[...]
Behalve als er dus te weinig tijd is om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het is gevaarlijker om met met VO en meconiumhoudend vruchtwater in een auto te stappen dan thuis te blijven. (als het niet de eerste is)
Klopt. Bij mijn eerste moest ik om bovenstaande reden met 10cm ontsluiting en heftige persweeen naar het zkh (overigens wel in ambulance, maar dat was vooral vanwege enrome files, in een personenauto hadden we er nu nog gestaan). Toen is me wel verteld dat we niet gegaan zouden zijn als het een tweede kindjes was geweest.
Mijn tweede ging zo snel dat ik nooitnevernooit een ziekenhuis gehaald zou hebben, al zou ze een kilo poep in het vruchtwater gedropt hebben! Vk kwam binnen, zag de vliezen breken en kon nog net als volleerd keeper mijn dochter opvangen... Knappe auto die mij naar een zkh gebracht zou hebben
[...]
Behalve als er dus te weinig tijd is om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het is gevaarlijker om met met VO en meconiumhoudend vruchtwater in een auto te stappen dan thuis te blijven. (als het niet de eerste is)
Klopt. Bij mijn eerste moest ik om bovenstaande reden met 10cm ontsluiting en heftige persweeen naar het zkh (overigens wel in ambulance, maar dat was vooral vanwege enrome files, in een personenauto hadden we er nu nog gestaan). Toen is me wel verteld dat we niet gegaan zouden zijn als het een tweede kindjes was geweest.
Mijn tweede ging zo snel dat ik nooitnevernooit een ziekenhuis gehaald zou hebben, al zou ze een kilo poep in het vruchtwater gedropt hebben! Vk kwam binnen, zag de vliezen breken en kon nog net als volleerd keeper mijn dochter opvangen... Knappe auto die mij naar een zkh gebracht zou hebben
maandag 7 november 2011 om 08:03
quote:Paddle schreef op 06 november 2011 @ 10:34:
Net het punt dat je imo geen 10/20/30 minuten de tijd hebt als er iets goed misloopt, dat vind ik net zo link.
Wat mij betreft mogen ze 10 keer onnodig ingrijpen, zolang dat kind er maar zo gezond mogelijk uitkomt. De rest is bijzaak.
Maargoed, zoals ik al zei, ik ben Belg en zoiets zal vast cultureel bepaald zijn.
heb je mijn verhaal gelezen? Ziekenhuis bevalling en eerst doet de gyn er een ruim kwartier over om de vacuumpomp te halen en daarna heb ik anderhalf uur leeg liggen bloeden voordat de OK klaar was.
Vacuumpomp heb ik niet nodig gehad en als ik thuis lag leeg te bloeden had de vk ws na een half uur al naar het ziekenhuis doorverwezen voor placentaverwijdering. Dan rij je daarheen terwijl de vk ze daar telefonisch op de hoogte stelt. Ws had ik dan vrijwel meteen door kunnen gaan naar een OK. Had een half uur bloed gescheeld.
Net het punt dat je imo geen 10/20/30 minuten de tijd hebt als er iets goed misloopt, dat vind ik net zo link.
Wat mij betreft mogen ze 10 keer onnodig ingrijpen, zolang dat kind er maar zo gezond mogelijk uitkomt. De rest is bijzaak.
Maargoed, zoals ik al zei, ik ben Belg en zoiets zal vast cultureel bepaald zijn.
heb je mijn verhaal gelezen? Ziekenhuis bevalling en eerst doet de gyn er een ruim kwartier over om de vacuumpomp te halen en daarna heb ik anderhalf uur leeg liggen bloeden voordat de OK klaar was.
Vacuumpomp heb ik niet nodig gehad en als ik thuis lag leeg te bloeden had de vk ws na een half uur al naar het ziekenhuis doorverwezen voor placentaverwijdering. Dan rij je daarheen terwijl de vk ze daar telefonisch op de hoogte stelt. Ws had ik dan vrijwel meteen door kunnen gaan naar een OK. Had een half uur bloed gescheeld.
maandag 7 november 2011 om 10:46
quote:Paquerette schreef op 05 november 2011 @ 17:11:
[quote]Ruza schreef op 05 november 2011 @ 17:07:
Wat is die obsessie met thuisbevallen in NL toch?
/quote]
Naar mijn idee is thuis bevallen heel normaal en natuurlijk. In Nederland wordt een bevalling meer en meer als een medische ingreep gezien.
Een blindedarmontsteking is ook hartstikke natuurlijk.
Toch ben ik blij dat dat wat gemedicaliseerd is.
[quote]Ruza schreef op 05 november 2011 @ 17:07:
Wat is die obsessie met thuisbevallen in NL toch?
/quote]
Naar mijn idee is thuis bevallen heel normaal en natuurlijk. In Nederland wordt een bevalling meer en meer als een medische ingreep gezien.
Een blindedarmontsteking is ook hartstikke natuurlijk.
Toch ben ik blij dat dat wat gemedicaliseerd is.
maandag 7 november 2011 om 10:53
Tsja, als ik niet in het ziekenhuis had willen bevallen had zoon het wss niet gehaald, het was maar goed dat we daar al waren.
Van het groepje van de zwangerschapsgym waar ik bij zat (12 vrouwen, allemaal eerste kind) zijn er uiteindelijk 8 in het ziekenhuis terecht gekomen, waarbij het 3x op een keizersnede is uitgelopen.
Van het groepje van de zwangerschapsgym waar ik bij zat (12 vrouwen, allemaal eerste kind) zijn er uiteindelijk 8 in het ziekenhuis terecht gekomen, waarbij het 3x op een keizersnede is uitgelopen.
