Zwanger
alle pijlers
Tips gevraagd voor tijdens een weeënstorm
dinsdag 25 september 2012 om 11:59
Voordat ik het hele forum over me heen krijg, ik zeg niet dat het bij iedereen werkt. Voor mij werkte het, ik weet niet of het bij jou of een ander wel of niet zal werken, het is puur een tip, geen garantie oid.
Ik moest op dat moment iets want wist niet meer waar ik het zoeken moest en had het gevoel dat meewerken/meegaan beter werkte dan tegen spartelen.
Ik moest op dat moment iets want wist niet meer waar ik het zoeken moest en had het gevoel dat meewerken/meegaan beter werkte dan tegen spartelen.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
dinsdag 25 september 2012 om 11:59
Proberen een inleiding te voorkomen als het maar even kan, en als je dan toch een inleiding krijgt, laat ze het infuus uitzetten zodra je lichaam zelf aan de gang gaat. Het infuus kan altijd weer aangezet worden als dat nodig blijkt te zijn.
(en Hypnobirthing inderdaad, niet dat dat hét wondermiddel is maar het geeft je misschien wel handvaten om er mee om te gaan)
(en Hypnobirthing inderdaad, niet dat dat hét wondermiddel is maar het geeft je misschien wel handvaten om er mee om te gaan)
dinsdag 25 september 2012 om 12:00
Ik had ook een ruggenprik, en die deed voor mij ook vrij weinig, die draaide ze ook steeds terug gggrrr....En ja op een gegeven moment was de ruggenrpik ook op dus ja toen had ik pech haha!! Maar hij werd ook idd terug gedraaid toen ik persdrang kreeg/ moest krijgen, anders zou ik niks voelen en zou t hele feest nog langer duren.
Ik had ook niks aan mijn man, hij kon alleen aar toekijken hoeveel pijn ik had en wist echt niet wat hij moest doen. Nou 1ding deed hij wel goed, en dat was zn mond dicht houden als ik een wee had.
Maar misschien kan t ook helpen als iemand met je meepuft of je diep in de ogen kijkt tijden een wee zodat je 'afleiding' hebt..Maar denk dat dat bijmij niet geholpen had. Ik kon ook mn bed niet af tijdens de storm, lag aan allemaal toeters en bellen, dus werd ook na een tijd helemaal knars van t liggen op mn rug op dat ellendige niet comfortabele verlosbed.
Ik had ook niks aan mijn man, hij kon alleen aar toekijken hoeveel pijn ik had en wist echt niet wat hij moest doen. Nou 1ding deed hij wel goed, en dat was zn mond dicht houden als ik een wee had.
Maar misschien kan t ook helpen als iemand met je meepuft of je diep in de ogen kijkt tijden een wee zodat je 'afleiding' hebt..Maar denk dat dat bijmij niet geholpen had. Ik kon ook mn bed niet af tijdens de storm, lag aan allemaal toeters en bellen, dus werd ook na een tijd helemaal knars van t liggen op mn rug op dat ellendige niet comfortabele verlosbed.
dinsdag 25 september 2012 om 12:00
dinsdag 25 september 2012 om 12:03
quote:sandt schreef op 25 september 2012 @ 11:53:
[...]
Wees blij dat ie niet met je in discussie ging. Sandtman vond het te vroeg/te snel om mijn ouders te bellen of de verloskundige. Ik had immers pas 1,5 uur weeën!
Oh, daar heb je inderdaad ook niet veel aan,
Achteraf was ik wel boos op ex dat hij niet ingegrepen had. Eerste gyn had gezegd dat ze mij onmenselijk lieten lijden. Maar ex wist niet of ik een keizersnede wilde...terwijl we dat vantevoren toch echt doorgesproken hadden. Pas uren later kwam die keizersnede dus. Toen de 2e gyn kwam.
Moet er wel bijzeggen dat het die dag een zootje in het ziekenhuis was. Als gevolg van hevige sneeuwval was er te weinig personeel, konden niet komen...
[...]
Wees blij dat ie niet met je in discussie ging. Sandtman vond het te vroeg/te snel om mijn ouders te bellen of de verloskundige. Ik had immers pas 1,5 uur weeën!
Oh, daar heb je inderdaad ook niet veel aan,
Achteraf was ik wel boos op ex dat hij niet ingegrepen had. Eerste gyn had gezegd dat ze mij onmenselijk lieten lijden. Maar ex wist niet of ik een keizersnede wilde...terwijl we dat vantevoren toch echt doorgesproken hadden. Pas uren later kwam die keizersnede dus. Toen de 2e gyn kwam.
Moet er wel bijzeggen dat het die dag een zootje in het ziekenhuis was. Als gevolg van hevige sneeuwval was er te weinig personeel, konden niet komen...
dinsdag 25 september 2012 om 12:08
Mijn tip: hou het niet tegen! (and try not to panic haha!)
Mijn eerste keer hield ik onbewust de krampachtige houding aan om de pijn te doen stoppen. Tweede keer rationeel mezelf toegesproken (ok, gegromd) en verder. Kind kwam makkelijker en weeenstorm was iets beter te handelen. Heb er met allebei een uur of 7 over gedaan maar de tweede keer duidelijk met minder paniek in mijn lijf en dat hielp echt om ermee om te gaan. Ik heb mijn man ook aan het werk gezet, ik hing urenlang aan zijn bovenarmen
Mijn eerste keer hield ik onbewust de krampachtige houding aan om de pijn te doen stoppen. Tweede keer rationeel mezelf toegesproken (ok, gegromd) en verder. Kind kwam makkelijker en weeenstorm was iets beter te handelen. Heb er met allebei een uur of 7 over gedaan maar de tweede keer duidelijk met minder paniek in mijn lijf en dat hielp echt om ermee om te gaan. Ik heb mijn man ook aan het werk gezet, ik hing urenlang aan zijn bovenarmen
dinsdag 25 september 2012 om 12:11
quote:wen schreef op 25 september 2012 @ 11:59:
Proberen een inleiding te voorkomen als het maar even kan, en als je dan toch een inleiding krijgt, laat ze het infuus uitzetten zodra je lichaam zelf aan de gang gaat. Het infuus kan altijd weer aangezet worden als dat nodig blijkt te zijn.
Dat wilden ze bij mij niet doen, ik gaf aan dat het veel te hard ging en of het infuus alsjeblieft zachter mocht. Maar nee dat mocht niet. Toen ik half uurtje later aangaf dat ik moest persen zeiden ze: dat kan niet, dat is pas over 6 uur, maar 't was wel zo. Gynaecoloog kwam te laat van zijn spreekuur en kon mij alleen nog feliciteren.
Je kunt idd geen kant op als je aan het infuus en de apparatuur ligt, dat vond ik wel heel erg lastig.
Proberen een inleiding te voorkomen als het maar even kan, en als je dan toch een inleiding krijgt, laat ze het infuus uitzetten zodra je lichaam zelf aan de gang gaat. Het infuus kan altijd weer aangezet worden als dat nodig blijkt te zijn.
Dat wilden ze bij mij niet doen, ik gaf aan dat het veel te hard ging en of het infuus alsjeblieft zachter mocht. Maar nee dat mocht niet. Toen ik half uurtje later aangaf dat ik moest persen zeiden ze: dat kan niet, dat is pas over 6 uur, maar 't was wel zo. Gynaecoloog kwam te laat van zijn spreekuur en kon mij alleen nog feliciteren.
Je kunt idd geen kant op als je aan het infuus en de apparatuur ligt, dat vond ik wel heel erg lastig.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
dinsdag 25 september 2012 om 12:15
[quote]wen schreef op 25 september 2012 @ 11:59:
Proberen een inleiding te voorkomen als het maar even kan, en als je dan toch een inleiding krijgt, laat ze het infuus uitzetten zodra je lichaam zelf aan de gang gaat. Het infuus kan altijd weer aangezet worden als dat nodig blijkt te zijn.
quote]
Dat doen ze dus niet in het ziekenhuis. Ik was boos op verloskundige die het infuus steeds hoger zette. Maar dat is dus protocol.
Bij evaluatie heb ik dit ook aangegeven. Zelfs nadat besloten was dat ik een spoedkeizersnede zou krijgen, lieten ze het infuus aanstaan! Pas toen ik de lift in kon, werd het uitgezet en daar zat nog een uur tussen. Heb duidelijk aangegeven dat ze het infuus uit hadden moeten zetten. Nou nee dus, was reactie gyn. Dit is protocol...
Proberen een inleiding te voorkomen als het maar even kan, en als je dan toch een inleiding krijgt, laat ze het infuus uitzetten zodra je lichaam zelf aan de gang gaat. Het infuus kan altijd weer aangezet worden als dat nodig blijkt te zijn.
quote]
Dat doen ze dus niet in het ziekenhuis. Ik was boos op verloskundige die het infuus steeds hoger zette. Maar dat is dus protocol.
Bij evaluatie heb ik dit ook aangegeven. Zelfs nadat besloten was dat ik een spoedkeizersnede zou krijgen, lieten ze het infuus aanstaan! Pas toen ik de lift in kon, werd het uitgezet en daar zat nog een uur tussen. Heb duidelijk aangegeven dat ze het infuus uit hadden moeten zetten. Nou nee dus, was reactie gyn. Dit is protocol...
dinsdag 25 september 2012 om 12:15
De tip van je yoga lerares klinkt nog niet eens zo verkeerd. Blijven ademen en je er aan overgeven ( als je tenminste niet voor een ruggeprik gaat). Wat bij mij tijdens mijn weeenstorm hielp was een, voor mij, prettige houding aannemen om mijn weeën op te vangen. Voor mij was dat zittend op onderarmen en knieën ( met mijn kont in de lucht, zeg maar). Als het had gemogen, was ik zo ook bevallen maar moest van de verpleegkundige op mijn rug gaan liggen toen ik wilde gaan persen.
dinsdag 25 september 2012 om 12:35
Heel stil blijven liggen en door blijven ademen. Bij mij hielp het dat mijn man in mijn "ritme" voor mijn neus mee zat te ademen. Als het mij niet meer lukte om me op mijn ademhaling te focussen, dan "trok" hij me door zijn nadrukkelijke mee-ademen vanzelf weer in het juiste ritme. In mijn eentje zou het niet gelukt zijn, maar door mijn zo consequent mee-ademende man heb ik goede herinneringen aan mijn bevalling. En dat terwijl het ècht geen feestje was. (de verpleegkundigen kwamen de verloskamer op om te vertellen hoe zielig ze me vonden )
dinsdag 25 september 2012 om 12:44
Ik denk ook dat je adem blijven beheersen en niet in paniek raken, het enige is dat je kunt doen. Ik had bij de tweede een weeënstorm, die gelukkig maar een uurtje heeft geduurd. 10 uur had ik echt niet gered, volgens mij. Al die ademhalingstechnieken halen echt de pijn niet weg, maar je houdt er wel min of meer wat controle mee over jezelf, is mijn ervaring.
Na dat uurtje had ik er nog maar 1 cm ontsluiting bij en toen zakte de moed me al in de schoenen. Ik weet nog dat ik toen alleen nog maar op mijn adem kon letten (voorstellen dat je adem via je wervelkolom naar je bekkenbodem stroomt) en helemaal gebiologeerd naar een ritsje in de jas van de verloskundige zat te staren, kon m'n ogen er niet vanaf krijgen. En maar denken: dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet......
Gelukkig ging het toen toch heel snel en kreeg ik er in 10 minuten tijd 6 cm ontsluiting bij en werd direct de baby geboren.
Na dat uurtje had ik er nog maar 1 cm ontsluiting bij en toen zakte de moed me al in de schoenen. Ik weet nog dat ik toen alleen nog maar op mijn adem kon letten (voorstellen dat je adem via je wervelkolom naar je bekkenbodem stroomt) en helemaal gebiologeerd naar een ritsje in de jas van de verloskundige zat te staren, kon m'n ogen er niet vanaf krijgen. En maar denken: dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet......
Gelukkig ging het toen toch heel snel en kreeg ik er in 10 minuten tijd 6 cm ontsluiting bij en werd direct de baby geboren.
dinsdag 25 september 2012 om 12:48
Ik zou, als ik jou was, voor een ruggenprik gaan. Ik heb 2 keer een weeënstorm gehad die gelukkig wel heel effectief waren, maar het was wel echt vreselijk ook al duurde het bij mij de eerste keer 2 uur en de tweede keer 1 uur. Ik kon daardoor geen medicatie krijgen tegen de pijn en moest het maar ondergaan (een ander woord kan ik er niet voor bedenken). Als het 10 uur zou duren dan zou ik zeker voor pijnstilling gaan als ik jou was.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 25 september 2012 om 12:52
quote:Marahbloem schreef op 25 september 2012 @ 12:15:
Dat doen ze dus niet in het ziekenhuis. Ik was boos op verloskundige die het infuus steeds hoger zette. Maar dat is dus protocol.
Bij evaluatie heb ik dit ook aangegeven. Zelfs nadat besloten was dat ik een spoedkeizersnede zou krijgen, lieten ze het infuus aanstaan! Pas toen ik de lift in kon, werd het uitgezet en daar zat nog een uur tussen. Heb duidelijk aangegeven dat ze het infuus uit hadden moeten zetten. Nou nee dus, was reactie gyn. Dit is protocol...Het voordeel van een inleiding is natuurlijk wel dat (als je dit weet) je het van te voren kunt bespreken met de gyn. En met je partner natuurlijk. Dan heb je meer kans dat je de regie in handen kunt houden tijdens je bevalling.
Dat doen ze dus niet in het ziekenhuis. Ik was boos op verloskundige die het infuus steeds hoger zette. Maar dat is dus protocol.
Bij evaluatie heb ik dit ook aangegeven. Zelfs nadat besloten was dat ik een spoedkeizersnede zou krijgen, lieten ze het infuus aanstaan! Pas toen ik de lift in kon, werd het uitgezet en daar zat nog een uur tussen. Heb duidelijk aangegeven dat ze het infuus uit hadden moeten zetten. Nou nee dus, was reactie gyn. Dit is protocol...Het voordeel van een inleiding is natuurlijk wel dat (als je dit weet) je het van te voren kunt bespreken met de gyn. En met je partner natuurlijk. Dan heb je meer kans dat je de regie in handen kunt houden tijdens je bevalling.
dinsdag 25 september 2012 om 12:53
dinsdag 25 september 2012 om 13:15
Tellen, tellen, tellen. Als een gek. Met hand slaand op het kussen erbij. Of in de lucht. Denken aan je kindje. Vind een zin die voor je werkt op het ritme van de ademing.
(dat mantra 'deze-wee-gaat-voorbij werkt dus in een weeenstorm niet. Naja, je bedriegt jezelf. Want hij gaat wel voorbij, maar dat duurt even )
Ik heb een weeenstorm gehad en daardoor naar het ziekenhuis gegaan en een pethidineinjectie gehad. toen de boel daar stagneerde (door de reis en t schijnt vaker te gebeuren) heb ik een infuus gekregen en oh wat een heerlijkheid.. er zat gewoon tijd tussen de weeën. Een ruggenprik kan ook. Maar omdat ik al op bijna 6 cm zat hebben ze me geen ruggenprik meer gegeven.
(dat mantra 'deze-wee-gaat-voorbij werkt dus in een weeenstorm niet. Naja, je bedriegt jezelf. Want hij gaat wel voorbij, maar dat duurt even )
Ik heb een weeenstorm gehad en daardoor naar het ziekenhuis gegaan en een pethidineinjectie gehad. toen de boel daar stagneerde (door de reis en t schijnt vaker te gebeuren) heb ik een infuus gekregen en oh wat een heerlijkheid.. er zat gewoon tijd tussen de weeën. Een ruggenprik kan ook. Maar omdat ik al op bijna 6 cm zat hebben ze me geen ruggenprik meer gegeven.
dinsdag 25 september 2012 om 13:17
quote:gwen1980 schreef op 25 september 2012 @ 12:44:
Ik weet nog dat ik toen alleen nog maar op mijn adem kon letten (voorstellen dat je adem via je wervelkolom naar je bekkenbodem stroomt) en helemaal gebiologeerd naar een ritsje in de jas van de verloskundige zat te staren, kon m'n ogen er niet vanaf krijgen. En maar denken: dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet......
Gelukkig ging het toen toch heel snel en kreeg ik er in 10 minuten tijd 6 cm ontsluiting bij en werd direct de baby geboren.oh wat herkenbaar! Mijn verloskundige (in ziekenhuis) had een kikkertje aan het clipje van haar ziekenhuispasje. Ik zag de nachten na de bevalling nog dat kikkertje overal terug komen. En die gedachtes.. idem.
Ik weet nog dat ik toen alleen nog maar op mijn adem kon letten (voorstellen dat je adem via je wervelkolom naar je bekkenbodem stroomt) en helemaal gebiologeerd naar een ritsje in de jas van de verloskundige zat te staren, kon m'n ogen er niet vanaf krijgen. En maar denken: dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet, dit kan ik niet, het moet......
Gelukkig ging het toen toch heel snel en kreeg ik er in 10 minuten tijd 6 cm ontsluiting bij en werd direct de baby geboren.oh wat herkenbaar! Mijn verloskundige (in ziekenhuis) had een kikkertje aan het clipje van haar ziekenhuispasje. Ik zag de nachten na de bevalling nog dat kikkertje overal terug komen. En die gedachtes.. idem.
dinsdag 25 september 2012 om 13:18
Het enige wat bij mij hielp was onder de douche zitten met de waterstraal op mn buik, god wat ben ik m'n verloskundige dankbaar dat hij me onder de douche parkeerde zeg.
Dat haalde het scherpe randje er net vanaf.
Ik ben in twee uur bevallen en het was een hel.
Ik raakte compleet in paniek en voelde me echt alsof ik aangereden was door een vrachtwagen.
Veel erger dan bij de oudste terwijl dat veel langer duurde.
Bij hem werd ik wel ingeleid en dat schoot totaal niet op.
Mss helpt het al dat je er rekening mee houd dat het weer kan gebeuren.
Ik zag het niet aankomen omdat het bij de oudste zo langzaam ging allemaal.
Dat haalde het scherpe randje er net vanaf.
Ik ben in twee uur bevallen en het was een hel.
Ik raakte compleet in paniek en voelde me echt alsof ik aangereden was door een vrachtwagen.
Veel erger dan bij de oudste terwijl dat veel langer duurde.
Bij hem werd ik wel ingeleid en dat schoot totaal niet op.
Mss helpt het al dat je er rekening mee houd dat het weer kan gebeuren.
Ik zag het niet aankomen omdat het bij de oudste zo langzaam ging allemaal.
dinsdag 25 september 2012 om 13:26
quote:wen schreef op 25 september 2012 @ 12:52:
[...]
Het voordeel van een inleiding is natuurlijk wel dat (als je dit weet) je het van te voren kunt bespreken met de gyn. En met je partner natuurlijk. Dan heb je meer kans dat je de regie in handen kunt houden tijdens je bevalling.
´s Ochtends naar het ziekenhuis daar werd besloten dat ik een dag later ingeleid zou worden, maar dat werd vervolgens een paar uur later diezelfde dag. (vruchtwater was zo goed als op en zoon maakte nog geen aanstalten om eruit te komen). Er zat te weinig tijd tussen om e.e.a. door te spreken. Ex had al 2 bevallingen meegemaakt, maar dat waren kleine kindjes en niet ingeleid. Die was echt totaal ondersteboven van mijn bevalling (ikzelf ook ).
Regie in eigen handen lukte dus gewoonweg niet. Plus personeelstekort als gevolg van weersomstandigheden (wegen waren besneeuwd, NS reed amper). Dat werkte ook niet echt mee.
En 's nachts een Godzilla als verloskundige aan mijn bed...brrrr.
Heb urenlang 10 cm met een randje gehad (van 6.00-14.00). En had geen flauw idee wat dat randje nu eigenlijk was. En dan die f*cking weeen met perdrang. Maar er zijn ook echt uren uit mijn geheugen weg. Maf iets zo'n bevalling. Kan me nog een gedachte herinneren: 'als seks tot zulke pijn kan leiden, wil ik nooit meer seks' .
Maar goed, niks zo onvoorspelbaar als een bevalling. En zoon is er uiteindelijk uitgekomen. Maar Godzijdank, nooit meer!
[...]
Het voordeel van een inleiding is natuurlijk wel dat (als je dit weet) je het van te voren kunt bespreken met de gyn. En met je partner natuurlijk. Dan heb je meer kans dat je de regie in handen kunt houden tijdens je bevalling.
´s Ochtends naar het ziekenhuis daar werd besloten dat ik een dag later ingeleid zou worden, maar dat werd vervolgens een paar uur later diezelfde dag. (vruchtwater was zo goed als op en zoon maakte nog geen aanstalten om eruit te komen). Er zat te weinig tijd tussen om e.e.a. door te spreken. Ex had al 2 bevallingen meegemaakt, maar dat waren kleine kindjes en niet ingeleid. Die was echt totaal ondersteboven van mijn bevalling (ikzelf ook ).
Regie in eigen handen lukte dus gewoonweg niet. Plus personeelstekort als gevolg van weersomstandigheden (wegen waren besneeuwd, NS reed amper). Dat werkte ook niet echt mee.
En 's nachts een Godzilla als verloskundige aan mijn bed...brrrr.
Heb urenlang 10 cm met een randje gehad (van 6.00-14.00). En had geen flauw idee wat dat randje nu eigenlijk was. En dan die f*cking weeen met perdrang. Maar er zijn ook echt uren uit mijn geheugen weg. Maf iets zo'n bevalling. Kan me nog een gedachte herinneren: 'als seks tot zulke pijn kan leiden, wil ik nooit meer seks' .
Maar goed, niks zo onvoorspelbaar als een bevalling. En zoon is er uiteindelijk uitgekomen. Maar Godzijdank, nooit meer!
dinsdag 25 september 2012 om 16:05
Ik heb mijn eerste weeënstorm overleefd door het ziekenhuisbed op een lekker hoogte te zetten zodat ik er overheen kon hangen, met mijn buik vrij en mijn gezicht en handen in een kussen. Goed ademen kon ik niet meer en lukte alleen als de verpleegster mee ademde, zodra zij stopte was ik het kwijt. Verder alleen concentreren en focussen op door de weeën komen.
Mijn tweede en derde dochter zijn thuis geboren en die bevallingen hadden iets meer opbouw, maar na een tijdje toch ook wel weer weeën die elkaar continu opvolgden en thuis heb ik over de keukentafel gehangen.
Mijn tweede en derde dochter zijn thuis geboren en die bevallingen hadden iets meer opbouw, maar na een tijdje toch ook wel weer weeën die elkaar continu opvolgden en thuis heb ik over de keukentafel gehangen.
dinsdag 25 september 2012 om 16:22
dinsdag 25 september 2012 om 16:29
dinsdag 25 september 2012 om 16:58
Een weeënstorm is heftig. Heb er ook 1 gehad, met rugweeën die je dus niet weg kunt puffen. Tips die ik nu op de cursus krijg zijn: probeer te ontspannen (tuurlijk vrouw) en probeer ergens tegenaan te hangen zodat je de zwaartekracht mee laat werken. Dat laatste heb ik wel gedaan, ik hing tegen m'n bed op klossen. Ritje in de auto over 300 drempels hielp de ontsluiting ook wel een goed eind op weg. Eenmaal in het ziekenhuis mocht ik geen pijnstilling omdat het te snel ging.
Nog wel een goeie perstip gekregen: je ligt op je rug, leg daar een paar kussens onder. Pak je knieën en doe dan net of je een motor start door je armen iets naar beneden te doen en ga dan persen. Zo zorg je dat alle kracht de goeie kant uit gaat (en je dus niet je hoofd aan het opblazen bent ).
Nog wel een goeie perstip gekregen: je ligt op je rug, leg daar een paar kussens onder. Pak je knieën en doe dan net of je een motor start door je armen iets naar beneden te doen en ga dan persen. Zo zorg je dat alle kracht de goeie kant uit gaat (en je dus niet je hoofd aan het opblazen bent ).