Zwanger
alle pijlers
twijfel, twijfel, twijfel.......
woensdag 28 september 2011 om 15:11
Hallo,
Ik lees hier al een hele tijd mee en heb zelf sindskort ook een profiel aangemaakt om toch hopelijk af en toe iemand anders advies of een mening te kunnen geven en ik hoop dat jullie mij dus ook een mening/advies willen geven over het volgende....
Sinds een aantal maanden merk ik dat ik vaak nadenk over kinderen, waar ik eerst niks van moet weten lijkt het me nu "ineens" heel fijn om samen met mijn vriend een "echt" gezinnetje te gaan vormen. Wij zijn 3 jaar samen, wonen 1,5 jaar samen en financieel gezien moet het makkelijk kunnen! Van de andere kant ben ik bang een slechte moeder te worden en de verantwoordelijkheid te groot te vinden.
Ik zou erg moeten wennen aan het feit dat ik alles vantevoren moet plannen, dat simpele dingen zoals boodschappen doen ineens heel wat meer energie gaan vergen en dat ik niet meer zomaar kan gaan stappen enz.
Vraag me af of ik hier ooit mee stop over na te denken en dit dus een teken is dat ik er nog niet helemaal klaar voor ben, of dat die twijfel altijd blijft en ik er maar gewoon een keer voor moet gaan?
Hoe zit dit bij jullie? Vriendlief denkt er overigens hetzelfde over als ik, twijfelen dus.....
Ik lees hier al een hele tijd mee en heb zelf sindskort ook een profiel aangemaakt om toch hopelijk af en toe iemand anders advies of een mening te kunnen geven en ik hoop dat jullie mij dus ook een mening/advies willen geven over het volgende....
Sinds een aantal maanden merk ik dat ik vaak nadenk over kinderen, waar ik eerst niks van moet weten lijkt het me nu "ineens" heel fijn om samen met mijn vriend een "echt" gezinnetje te gaan vormen. Wij zijn 3 jaar samen, wonen 1,5 jaar samen en financieel gezien moet het makkelijk kunnen! Van de andere kant ben ik bang een slechte moeder te worden en de verantwoordelijkheid te groot te vinden.
Ik zou erg moeten wennen aan het feit dat ik alles vantevoren moet plannen, dat simpele dingen zoals boodschappen doen ineens heel wat meer energie gaan vergen en dat ik niet meer zomaar kan gaan stappen enz.
Vraag me af of ik hier ooit mee stop over na te denken en dit dus een teken is dat ik er nog niet helemaal klaar voor ben, of dat die twijfel altijd blijft en ik er maar gewoon een keer voor moet gaan?
Hoe zit dit bij jullie? Vriendlief denkt er overigens hetzelfde over als ik, twijfelen dus.....
woensdag 28 september 2011 om 15:17
Ik heb geen kinderen, maar als je kinderen wilt denk ik dat je daar nooit helemaal klaar voor bent zoals je dat van jezelf "verstandelijk" moet zijn. Je hebt dan zo'n ander leven, je kunt je dat van tevoren denk ik nooit helemaal in denken.
Misschien naief gedacht, maar ik denk dat als het kindje gewild is, je zelf overal wel zo'n beetje in groeit. En dat je dan ook pas merkt wat er allemaal veranderd is voor jezelf. En je kunt altijd goede afspraken maken met vriend toch, als 1 van jullie of jullie samen eens weg willen? Verder kan het natuurlijk nooit kwaad om eens ervaring te vragen aan moeders over de dingen waar jij mee worstelt.
Misschien naief gedacht, maar ik denk dat als het kindje gewild is, je zelf overal wel zo'n beetje in groeit. En dat je dan ook pas merkt wat er allemaal veranderd is voor jezelf. En je kunt altijd goede afspraken maken met vriend toch, als 1 van jullie of jullie samen eens weg willen? Verder kan het natuurlijk nooit kwaad om eens ervaring te vragen aan moeders over de dingen waar jij mee worstelt.
woensdag 28 september 2011 om 15:25
quote:ashley1983 schreef op 28 september 2011 @ 15:17:
Ik heb geen kinderen, maar als je kinderen wilt denk ik dat je daar nooit helemaal klaar voor bent zoals je dat van jezelf "verstandelijk" moet zijn. Je hebt dan zo'n ander leven, je kunt je dat van tevoren denk ik nooit helemaal in denken.
Misschien naief gedacht, maar ik denk dat als het kindje gewild is, je zelf overal wel zo'n beetje in groeit. En dat je dan ook pas merkt wat er allemaal veranderd is voor jezelf. En je kunt altijd goede afspraken maken met vriend toch, als 1 van jullie of jullie samen eens weg willen? Verder kan het natuurlijk nooit kwaad om eens ervaring te vragen aan moeders over de dingen waar jij mee worstelt.
Dat is dus wat ik ook denk, volgens mij ben ik er "vestandelijk" voor mezelf nooit klaar voor.
Heb laatst nog eens tegen vriendlief gezegd: stel nou dat ik NU zwanger blijk te zijn, ondanks dat ik heeeeeel secuur met de pil omga, zou jij dan blij zijn?? Hij zei toen volmondig JA en moet zelf zeggen dat ik ook dolgelukkig zou zijn! Vind het alleen doodeng om de stap te zetten van, vanaf nu stop ik met de pil en gaan we ervoor, want dan slaat de twijfel toe en besluiten we er toch maar mee te wachten....:S!
Ik heb geen kinderen, maar als je kinderen wilt denk ik dat je daar nooit helemaal klaar voor bent zoals je dat van jezelf "verstandelijk" moet zijn. Je hebt dan zo'n ander leven, je kunt je dat van tevoren denk ik nooit helemaal in denken.
Misschien naief gedacht, maar ik denk dat als het kindje gewild is, je zelf overal wel zo'n beetje in groeit. En dat je dan ook pas merkt wat er allemaal veranderd is voor jezelf. En je kunt altijd goede afspraken maken met vriend toch, als 1 van jullie of jullie samen eens weg willen? Verder kan het natuurlijk nooit kwaad om eens ervaring te vragen aan moeders over de dingen waar jij mee worstelt.
Dat is dus wat ik ook denk, volgens mij ben ik er "vestandelijk" voor mezelf nooit klaar voor.
Heb laatst nog eens tegen vriendlief gezegd: stel nou dat ik NU zwanger blijk te zijn, ondanks dat ik heeeeeel secuur met de pil omga, zou jij dan blij zijn?? Hij zei toen volmondig JA en moet zelf zeggen dat ik ook dolgelukkig zou zijn! Vind het alleen doodeng om de stap te zetten van, vanaf nu stop ik met de pil en gaan we ervoor, want dan slaat de twijfel toe en besluiten we er toch maar mee te wachten....:S!
woensdag 28 september 2011 om 15:26
Ik zou dan denken: geef het wat tijd. Een paar jaar geleden werd ik vooral zenuwachtig bij het idee aan een kind (verantwoordelijkheid, nooooit meer leuke dingen kunnen doen, etc etc) en ineens waren - zowel ik als man, gelukkig tegelijkertijd- er echt klaar voor. Nu ben ik bijna 8 wk zwanger en word ik er nog steeds nerveus van, maar vind ik het ook vooral heel leuk. Dus misschien jezelf gewoon tijd geven om met het idee te spelen en eraan te wennen? Dit is niet iets wat je in een nacht hoeft - of zelfs moet willen- beslissen, denk ik.
woensdag 28 september 2011 om 15:27
Goede vraag! Ik ben ook sinds een tijdje ineens serieus aan het nadenken over kinderen. Zelfs zo serieus dat mijn vriend en ik hebben besloten om er in 2012 voor te gaan. Maar ik twijfel nog steeds. Meestal ben ik lyrisch en heb ik er veel zin in maar soms ben ik ineens bang, bijvoorbeeld voor het verlies aan vrijheid en voor hoe mijn lichaam er na de bevalling uit zal zien.
Ik denk echter dat het wel goed komt. We willen het pas in 2012 gaan proberen, dus ik heb nog even de tijd
Ik denk echter dat het wel goed komt. We willen het pas in 2012 gaan proberen, dus ik heb nog even de tijd
woensdag 28 september 2011 om 15:40
Mijn ervaring is dat je er echt in groeit. Denk dat je nooit 100% zeker kan zijn van je beslissing. Ik vond het ook doodeng en bij de tweede weer... maar ik ben blij dat we twee kinderen hebben! Vrijheid heb ik nog genoeg. Sowieso 's avonds als de kinderen in bed liggen! Alles vergt idd wat meer organisatie maar dat is pas als de baby wat ouder is. Je groeit er echt in. Een kleine baby kun je bv echt overal mee naar toe nemen. Je hoeft nog geen rekening te houden met slaapjes enzo.
@muismiem; als je zorgt dat je niet teveel aan komt tijdens de zwangerschap dan ziet je lichaam er echt niet zo gek veel anders uit als voor de zwangerschap!
@muismiem; als je zorgt dat je niet teveel aan komt tijdens de zwangerschap dan ziet je lichaam er echt niet zo gek veel anders uit als voor de zwangerschap!
woensdag 28 september 2011 om 15:41
quote:kjoedie schreef op 28 september 2011 @ 15:31:
Lieve funnymiss,
Believe me: als je er echt, echt, echt aan toe bent, dan voel je het wel. Hetzelfde heeft ooit een goede vriendin tegen mij gezegd toen ik hetzelfde er in zat als jij nu: Het wel leuk lijken om een baby te mogen krijgen, maar nog wel twijfelen. Nu voel ik 1000% dat ik dit echt wil (helaas lukt het nog niet echt, maar dat terzijde).
Ik wens je nog lekker een paar maanden/ jaren door twijfelen toe, samen fantaseren over hoe het zou zijn als...., nog even flink veel leuke dingen doen samen die straks wat minder makkelijk gaan. En dan..... merk je vanzelf dat je er echt aan toe bent.
Veel plezier!!
Waarschijnlijk klopt dit als een bus!
Vraag me alleen of of ik ooit stop met twijfelen? Zit nogal in mn genen, doe ik namelijk met alles
!
Voor jullie heeeeel veel succes, aangezien je schrijft dat het nog niet zo wil lukken. Lijkt me heeeeel vervelend !!
Ga ik/wij tot die tijd misschien inderdaad nog maar ff fantaseren...
Lieve funnymiss,
Believe me: als je er echt, echt, echt aan toe bent, dan voel je het wel. Hetzelfde heeft ooit een goede vriendin tegen mij gezegd toen ik hetzelfde er in zat als jij nu: Het wel leuk lijken om een baby te mogen krijgen, maar nog wel twijfelen. Nu voel ik 1000% dat ik dit echt wil (helaas lukt het nog niet echt, maar dat terzijde).
Ik wens je nog lekker een paar maanden/ jaren door twijfelen toe, samen fantaseren over hoe het zou zijn als...., nog even flink veel leuke dingen doen samen die straks wat minder makkelijk gaan. En dan..... merk je vanzelf dat je er echt aan toe bent.
Veel plezier!!
Waarschijnlijk klopt dit als een bus!
Vraag me alleen of of ik ooit stop met twijfelen? Zit nogal in mn genen, doe ik namelijk met alles
!Voor jullie heeeeel veel succes, aangezien je schrijft dat het nog niet zo wil lukken. Lijkt me heeeeel vervelend !!
Ga ik/wij tot die tijd misschien inderdaad nog maar ff fantaseren...
woensdag 28 september 2011 om 15:56
Ik ben momenteel 21 weken zwanger van onze eerste en ik vond het ook ergens doodeng om die bewuste keuze te maken, de keuze om voor een kind te gaan. Je weet dat je op zich best veel moet `opgeven`, ik denk echter wel dat daar ook heel veel voor in de plaats komt. Daarnaast is het gewoon ontzettend moeilijk om ergens bewust voor te kiezen terwijl je pas echt weet wat het inhoud als je al en moeder bént. Daarvoor denk je het ongeveer in te kunnen schatten en kun je een keuze maken of je daar wel of niet klaar voor denkt te zijn.
Als gezegd, ik ben nu zwanger en ben dolblij, het kindje is ontzettend gewenst maar mensenkinderen, wat is het toch ook spannend en zelfs een beetje eng...
Geef jezelf de tijd, je zit niet tegen de biologische klok. En ja, op een gegeven moment kun je in je diepste gevoel ineens ´weten´ dat je graag een gezin wilt. Succes met het maken van een keuze.
Als gezegd, ik ben nu zwanger en ben dolblij, het kindje is ontzettend gewenst maar mensenkinderen, wat is het toch ook spannend en zelfs een beetje eng...
Geef jezelf de tijd, je zit niet tegen de biologische klok. En ja, op een gegeven moment kun je in je diepste gevoel ineens ´weten´ dat je graag een gezin wilt. Succes met het maken van een keuze.
woensdag 28 september 2011 om 16:44
Ik ben zelf ook een enorme twijfelaar, maar in mijn geval klopt het dat je "ineens" merkt dat je er klaar voor bent. We waren er wel al over uit dat we ooit kinderen wilden, maar voorlopig nog lang niet. Tot een paar maanden geleden het ineens omsloeg.. Na veel samen praten (is dit wel het moment, zijn we er echt klaar voor enz) hebben we op alles ja kunnen zeggen en ben ik een paar weken geleden gestopt met de pil!
woensdag 28 september 2011 om 17:02
quote:kjoedie schreef op 28 september 2011 @ 15:31:
Lieve funnymiss,
Believe me: als je er echt, echt, echt aan toe bent, dan voel je het wel. Hetzelfde heeft ooit een goede vriendin tegen mij gezegd toen ik hetzelfde er in zat als jij nu: Het wel leuk lijken om een baby te mogen krijgen, maar nog wel twijfelen. Nu voel ik 1000% dat ik dit echt wil (helaas lukt het nog niet echt, maar dat terzijde).
Ik wens je nog lekker een paar maanden/ jaren door twijfelen toe, samen fantaseren over hoe het zou zijn als...., nog even flink veel leuke dingen doen samen die straks wat minder makkelijk gaan. En dan..... merk je vanzelf dat je er echt aan toe bent.
Veel plezier!!
Dit heb ik nooit echt zo gehad eigenlijk. Die zekerheid. Terwijl wij vier jaar hebben moeten wachten op een zwangerschap. Toen ik na allerlei medische behandelingen eindelijk zwanger was twijfelde ik af en toe zelfs nog! Ook heel normaal hoor, volgens mij. Er zijn genoeg mannen/vrouwen/stellen die af en toe twijfelen en gewoon niet 100% zeker weten wat ze nou eigenlijk willen. En als je dan eenmaal zwanger bent is het ook weer hartstikke eng. Dan ga je ineens nadenken over dingen waar je je vantevoren helemaal niet druk over maakte. Nu ben ik weer zwanger. Spontaan dit keer en erg snel op de eerste zwangerschap. Ik was al bijna 10 weken zwanger toen we er achter kwamen. Ik wilde héél graag een tweede kindje. Het verlangen naar een tweede was nog veel groter dan het verlangen naar een eerste. En ik was dolgelukkig maar maakte me ook meteen weer zorgen. En had meteen twijfels. We hebben bewust geen anticonceptie gebruikt omdat de kans zo klein was dat ik zwanger zou raken. Maar toen ik zwanger was vond ik dat toch ook wel ineens weer heel eng. Het is een enorm kado, wat we nu krijgen maar toch blijven de zorgen en het piekeren af en toe. Geeft niks, ik weet dat het goed komt!
Je kan nog wachten maar wees niet verbaasd als dat 100% zekere gevoel nooit komt.
Lieve funnymiss,
Believe me: als je er echt, echt, echt aan toe bent, dan voel je het wel. Hetzelfde heeft ooit een goede vriendin tegen mij gezegd toen ik hetzelfde er in zat als jij nu: Het wel leuk lijken om een baby te mogen krijgen, maar nog wel twijfelen. Nu voel ik 1000% dat ik dit echt wil (helaas lukt het nog niet echt, maar dat terzijde).
Ik wens je nog lekker een paar maanden/ jaren door twijfelen toe, samen fantaseren over hoe het zou zijn als...., nog even flink veel leuke dingen doen samen die straks wat minder makkelijk gaan. En dan..... merk je vanzelf dat je er echt aan toe bent.
Veel plezier!!
Dit heb ik nooit echt zo gehad eigenlijk. Die zekerheid. Terwijl wij vier jaar hebben moeten wachten op een zwangerschap. Toen ik na allerlei medische behandelingen eindelijk zwanger was twijfelde ik af en toe zelfs nog! Ook heel normaal hoor, volgens mij. Er zijn genoeg mannen/vrouwen/stellen die af en toe twijfelen en gewoon niet 100% zeker weten wat ze nou eigenlijk willen. En als je dan eenmaal zwanger bent is het ook weer hartstikke eng. Dan ga je ineens nadenken over dingen waar je je vantevoren helemaal niet druk over maakte. Nu ben ik weer zwanger. Spontaan dit keer en erg snel op de eerste zwangerschap. Ik was al bijna 10 weken zwanger toen we er achter kwamen. Ik wilde héél graag een tweede kindje. Het verlangen naar een tweede was nog veel groter dan het verlangen naar een eerste. En ik was dolgelukkig maar maakte me ook meteen weer zorgen. En had meteen twijfels. We hebben bewust geen anticonceptie gebruikt omdat de kans zo klein was dat ik zwanger zou raken. Maar toen ik zwanger was vond ik dat toch ook wel ineens weer heel eng. Het is een enorm kado, wat we nu krijgen maar toch blijven de zorgen en het piekeren af en toe. Geeft niks, ik weet dat het goed komt!
Je kan nog wachten maar wees niet verbaasd als dat 100% zekere gevoel nooit komt.
woensdag 28 september 2011 om 17:46
Zo te zien is twijfel voor velen wel herkenbaar. Nu weet ik natuurlijk niet hoe groot jouw twijfel is, maar zelf had ik ook zo m'n twijfels voordat ik zwanger werd. Zelfs toen ik zwanger was sloeg de schrik me ineens om het hart, gedachten als 'oei, kan ik dit wel', 'waar ben ik aan begonnen' ed. Langzaam aan sloegen die twijfels om in blijdschap en gezonde spanning over wat er komen ging.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het wekelijkse, nachtelijkse stapgebeuren al wel een beetje ontgroeid was, dus daar was ik niet echt bang voor om te missen. Maar sinds de kleine er is gaan we nog regelmatig een terrasje pakken, lekker uit eten enz. De kleine gaat gewoon mee. En als ie een keer een weekendje logeren is bij opa en oma kunnen we er met z'n tweeen op uit.
Qua organisatie vind ik het reuze meevallen hoor. Ik heb standaard een pamper in m'n tas, en als ik weg wil gaat kind in de draagdoek en ben ik op pad. Ben nu zwanger van de tweede en tegen de tijd dat die in de doek gaat kan nummer 1 wel lopen. Moet zelfs zeggen dat ik dingen als wachten in de rij bij de super enz. nu een stuk leuker vind!! Lekker liedjes zingen of gekke bekken trekken met m'n zoon, gezellig!
Nu moet ik wel zeggen dat ik het wekelijkse, nachtelijkse stapgebeuren al wel een beetje ontgroeid was, dus daar was ik niet echt bang voor om te missen. Maar sinds de kleine er is gaan we nog regelmatig een terrasje pakken, lekker uit eten enz. De kleine gaat gewoon mee. En als ie een keer een weekendje logeren is bij opa en oma kunnen we er met z'n tweeen op uit.
Qua organisatie vind ik het reuze meevallen hoor. Ik heb standaard een pamper in m'n tas, en als ik weg wil gaat kind in de draagdoek en ben ik op pad. Ben nu zwanger van de tweede en tegen de tijd dat die in de doek gaat kan nummer 1 wel lopen. Moet zelfs zeggen dat ik dingen als wachten in de rij bij de super enz. nu een stuk leuker vind!! Lekker liedjes zingen of gekke bekken trekken met m'n zoon, gezellig!
woensdag 28 september 2011 om 18:08
quote:tandpasta schreef op 28 september 2011 @ 15:40:
@muismiem; als je zorgt dat je niet teveel aan komt tijdens de zwangerschap dan ziet je lichaam er echt niet zo gek veel anders uit als voor de zwangerschap!Ah, mooi om te horen! Hoewel dat natuurlijk niet voor iedereen 't zelfde zal zijn. Hoe dan ook, ik ben juist van plan om heel gezond te gaan doen (correctie: doe ik nu al ) dus dat komt goed.
@muismiem; als je zorgt dat je niet teveel aan komt tijdens de zwangerschap dan ziet je lichaam er echt niet zo gek veel anders uit als voor de zwangerschap!Ah, mooi om te horen! Hoewel dat natuurlijk niet voor iedereen 't zelfde zal zijn. Hoe dan ook, ik ben juist van plan om heel gezond te gaan doen (correctie: doe ik nu al ) dus dat komt goed.
woensdag 28 september 2011 om 18:11
quote:muismiem schreef op 28 september 2011 @ 18:08:
[...]
Ah, mooi om te horen! Hoewel dat natuurlijk niet voor iedereen 't zelfde zal zijn. Hoe dan ook, ik ben juist van plan om heel gezond te gaan doen (correctie: doe ik nu al ) dus dat komt goed.Je wordt er niet altijd mooier op, hoe goed je je best ook doet (straie of zoiets kun je bijv niets tegen doen), maar ach, ik hoef toch niet meer zo nodig in naveltruitjes te lopen. Beetje offtopic, sorry
[...]
Ah, mooi om te horen! Hoewel dat natuurlijk niet voor iedereen 't zelfde zal zijn. Hoe dan ook, ik ben juist van plan om heel gezond te gaan doen (correctie: doe ik nu al ) dus dat komt goed.Je wordt er niet altijd mooier op, hoe goed je je best ook doet (straie of zoiets kun je bijv niets tegen doen), maar ach, ik hoef toch niet meer zo nodig in naveltruitjes te lopen. Beetje offtopic, sorry
donderdag 29 september 2011 om 17:12
Allereerst voor de zwangere onder ons: GEFELICITEERD!!!
Ik heb na nog een nachtje rustig slapen en weer fris nadenken besloten er vanavond met vriendlief nog eens heel goed over te praten. Vooral over welke plannen we nog willen uitvoeren (die niet meer, of in ieder geval moeilijker gaan met een kindje) en dan te bekijken welke termijn hier realistisch voor is om zo ook een soort van "datum" te prikken dat ik met de pil ga stoppen. Wellicht kunnen we dan beide langzaam aan het idee wennen en weten we zeker dat we, zolang we met zn 2en zijn, ook alles gedaan hebben wat we met zn 2en willen doen. Op die manier hoop ik een soort van rust en duidelijkheid voor mezelf te kunnen creeren. Ben benieuwd wat vriendlief ervan denkt op deze manier haha......
Jullie nogmaals hartstikke bedankt voor het uitwisselen van jullie ervaringen!!
Ik heb na nog een nachtje rustig slapen en weer fris nadenken besloten er vanavond met vriendlief nog eens heel goed over te praten. Vooral over welke plannen we nog willen uitvoeren (die niet meer, of in ieder geval moeilijker gaan met een kindje) en dan te bekijken welke termijn hier realistisch voor is om zo ook een soort van "datum" te prikken dat ik met de pil ga stoppen. Wellicht kunnen we dan beide langzaam aan het idee wennen en weten we zeker dat we, zolang we met zn 2en zijn, ook alles gedaan hebben wat we met zn 2en willen doen. Op die manier hoop ik een soort van rust en duidelijkheid voor mezelf te kunnen creeren. Ben benieuwd wat vriendlief ervan denkt op deze manier haha......
Jullie nogmaals hartstikke bedankt voor het uitwisselen van jullie ervaringen!!
vrijdag 30 september 2011 om 11:41
Hoi funnymiss,
ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt door het er samen nog eens goed over te hebben. Je moet zoiets inderdaad met zijn 2en doen en dan is het goed om te kijken wat je voor die tijd allemaal nog wil doen wat daarna moeilijker is om uit te voeren. Op die manier kun je ook wennen aan het idee. Natuurlijk is het zo dat wanneer je een datum plant waarom je zou willen stoppen je het er tegen die tijd nog over kunt hebben en het niet wil zeggen dat het dan ook moet gebeuren. Een vriendin van mij heeft het ook op die manier gedaan en nadien nog een tijdje uitgesteld. Inmiddels hebben ze een kindje.
En het klopt echt: je voelt wel wanneer je er aan toe bent. Mijn vriend heeft ook lang gezegd niet te weten of hij wel kinderen wil. Hij is dol op kinderen maar het idee om zelf een kind op te voeden vond hij heel eng en twijfelde daar heel erg aan of hij het wel zou kunnen en willen om daar alles voor op te geven.
Maar ineens wist ook mijn vriend het zeker dat hij er aan toe was! En nu zijn we 20 weken zwanger.
Jouw tijd komt wel en je voelt wel of je er klaar voor bent. En twijfelen is echt niet vreemd want het is wel een keuze die je voor de rest van je leven maakt. Dat moet je ook niet te snel beslissen!
Geniet nu eerst van de dingen die jullie nog lekker samen willen doen!
ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt door het er samen nog eens goed over te hebben. Je moet zoiets inderdaad met zijn 2en doen en dan is het goed om te kijken wat je voor die tijd allemaal nog wil doen wat daarna moeilijker is om uit te voeren. Op die manier kun je ook wennen aan het idee. Natuurlijk is het zo dat wanneer je een datum plant waarom je zou willen stoppen je het er tegen die tijd nog over kunt hebben en het niet wil zeggen dat het dan ook moet gebeuren. Een vriendin van mij heeft het ook op die manier gedaan en nadien nog een tijdje uitgesteld. Inmiddels hebben ze een kindje.
En het klopt echt: je voelt wel wanneer je er aan toe bent. Mijn vriend heeft ook lang gezegd niet te weten of hij wel kinderen wil. Hij is dol op kinderen maar het idee om zelf een kind op te voeden vond hij heel eng en twijfelde daar heel erg aan of hij het wel zou kunnen en willen om daar alles voor op te geven.
Maar ineens wist ook mijn vriend het zeker dat hij er aan toe was! En nu zijn we 20 weken zwanger.
Jouw tijd komt wel en je voelt wel of je er klaar voor bent. En twijfelen is echt niet vreemd want het is wel een keuze die je voor de rest van je leven maakt. Dat moet je ook niet te snel beslissen!
Geniet nu eerst van de dingen die jullie nog lekker samen willen doen!
vrijdag 30 september 2011 om 12:48
quote:muismiem schreef op 28 september 2011 @ 15:27:
Goede vraag! Ik ben ook sinds een tijdje ineens serieus aan het nadenken over kinderen. Zelfs zo serieus dat mijn vriend en ik hebben besloten om er in 2012 voor te gaan. Maar ik twijfel nog steeds. Meestal ben ik lyrisch en heb ik er veel zin in maar soms ben ik ineens bang, bijvoorbeeld voor het verlies aan vrijheid en voor hoe mijn lichaam er na de bevalling uit zal zien.
Ik denk echter dat het wel goed komt. We willen het pas in 2012 gaan proberen, dus ik heb nog even de tijd
Ik herken jullie gevoel compleet! Denk dat dat erbij hoort en je het altijd, ongeacht welke leeftijd je nu hebt, spannend zal blijven vinden.
Succes ermee dames!
Goede vraag! Ik ben ook sinds een tijdje ineens serieus aan het nadenken over kinderen. Zelfs zo serieus dat mijn vriend en ik hebben besloten om er in 2012 voor te gaan. Maar ik twijfel nog steeds. Meestal ben ik lyrisch en heb ik er veel zin in maar soms ben ik ineens bang, bijvoorbeeld voor het verlies aan vrijheid en voor hoe mijn lichaam er na de bevalling uit zal zien.
Ik denk echter dat het wel goed komt. We willen het pas in 2012 gaan proberen, dus ik heb nog even de tijd
Ik herken jullie gevoel compleet! Denk dat dat erbij hoort en je het altijd, ongeacht welke leeftijd je nu hebt, spannend zal blijven vinden.
Succes ermee dames!
zondag 9 oktober 2011 om 14:41
Twijfel... Yep goede titel en fijn dat meer forummers hier hun ervaring en visie delen, maar ook ik kom er niet uit?
Ik heb vriendinnen met kindjes maar na een paar uur vind ik het vaak wel weer genoeg. Ben dan blij om weer rustig thuis te komen. Vind kindjes leuk, maar het is zooooo'n verantwoording dat ook ik twijfel of het niet beter is om dit avontuur over te slaan want kan ik dat wel aan! Qua leeftijd zal het handig zijn om ook eens te beslissen maar kom er niet uit en andermans kindjes lijken mij (nog) niet te overtuigen en ga soms juist denken oei toch maar niet! Maar een mixje tussen mij en mijn vriend roept toch ergens nogal nieuwsgierigheid en warmte op..
Ik heb vriendinnen met kindjes maar na een paar uur vind ik het vaak wel weer genoeg. Ben dan blij om weer rustig thuis te komen. Vind kindjes leuk, maar het is zooooo'n verantwoording dat ook ik twijfel of het niet beter is om dit avontuur over te slaan want kan ik dat wel aan! Qua leeftijd zal het handig zijn om ook eens te beslissen maar kom er niet uit en andermans kindjes lijken mij (nog) niet te overtuigen en ga soms juist denken oei toch maar niet! Maar een mixje tussen mij en mijn vriend roept toch ergens nogal nieuwsgierigheid en warmte op..
zondag 9 oktober 2011 om 15:48
@vivaha Lastig als je het nog niet weet als je wel al wat ouder bent! Als ik twijfelde terwijl ik, zeg eens, 35 zou zijn, dan zou ik de gok wel wagen denk ik. Ik denk dat er meer mensen zijn die spijt hebben van geen kinderen krijgen, dan van ze juist wel krijgen. En je eigen kind is vast altijd nog weer een heel stuk leuker dan die van anderen.
donderdag 1 maart 2012 om 16:27
Even dit topic omhoog!! en meteen een update:
Bij mij werkt het duidelijk wel zo dat ik ineens weet dat ik er klaar voor ben, dat punt heb ik namelijk bereikt! Mijn eierstokken rammelen zo'n beetje mn lijf uit denk ik weleens. Ik droom over kindjes krijgen, kan me nog net beheersen om niet alvast een kinderwagen en box e.d. te kopen en als ik sta te koken, aan het wandelen ben, snachts opsta om te plassen, smorgens naar het werk rijd, "denk" ik er alvast een kindje bij om me beter te kunnen voorstellen hoe dat is, heeeeuuuul erruggg dus 
!
Mijn vriend staat er helaas nog iets minder overtuigend in en in juli gaan we onze "droomreis" nog samen maken, dus dat wordt nog even wachten......
Als "tussenoplossing" heb ik eigenlijk bedacht om alvast te stoppen met de pil, zodat mijn lijf na 14 jaar kan gaan "ontpillen" (leuk woord, hier geleerd ). Als ook mijn vriend er dan echt voor wil gaan is mijn cyclus alvast op orde, tenminste dat hoop ik en tot die tijd zullen we condooms moeten gebruiken dan. Wat denken jullie? Goed idee? Wil het vanavond aan vriendlief voorstellen, ben benieuwd wat hij ervan vindt.
Hij weet trouwens niet zo precies van al mn dromen, gedachtes, omdat ik bang ben hem te pushen door hem te vertellen HOE GRAAG ik het zou willen, dus heb die gesprekken tot nu toe neutraal gehouden zonder invloed van hormonen duidelijk te maken en alleen gezegd dat ik het graag zou willen en er 100% achter sta, maar niet zolang hij er niet 100% achter staat. Hij zegt dan dus: ik wacht liever nog even. Dan is het gesprek dus ook ten einde tot nu toe, maar ik denk dat ik vanavond toch mn dromen en gedachtes maar eens eerlijk ga "opbiechten" :S! Vraag me namelijk af of hij uberhaupt doorheeft dat ik het serieus meen!
Dit wilde ik maar even delen, ben ik het maar vast weer kwijt...thnx for reading!!
Bij mij werkt het duidelijk wel zo dat ik ineens weet dat ik er klaar voor ben, dat punt heb ik namelijk bereikt! Mijn eierstokken rammelen zo'n beetje mn lijf uit denk ik weleens
. Ik droom over kindjes krijgen, kan me nog net beheersen om niet alvast een kinderwagen en box e.d. te kopen en als ik sta te koken, aan het wandelen ben, snachts opsta om te plassen, smorgens naar het werk rijd, "denk" ik er alvast een kindje bij om me beter te kunnen voorstellen hoe dat is, heeeeuuuul erruggg dus ! Mijn vriend staat er helaas nog iets minder overtuigend in en in juli gaan we onze "droomreis" nog samen maken, dus dat wordt nog even wachten......
Als "tussenoplossing" heb ik eigenlijk bedacht om alvast te stoppen met de pil, zodat mijn lijf na 14 jaar kan gaan "ontpillen" (leuk woord, hier geleerd ). Als ook mijn vriend er dan echt voor wil gaan is mijn cyclus alvast op orde, tenminste dat hoop ik en tot die tijd zullen we condooms moeten gebruiken dan. Wat denken jullie? Goed idee? Wil het vanavond aan vriendlief voorstellen, ben benieuwd wat hij ervan vindt.
Hij weet trouwens niet zo precies van al mn dromen, gedachtes, omdat ik bang ben hem te pushen door hem te vertellen HOE GRAAG ik het zou willen, dus heb die gesprekken tot nu toe neutraal gehouden zonder invloed van hormonen duidelijk te maken en alleen gezegd dat ik het graag zou willen en er 100% achter sta, maar niet zolang hij er niet 100% achter staat. Hij zegt dan dus: ik wacht liever nog even. Dan is het gesprek dus ook ten einde tot nu toe, maar ik denk dat ik vanavond toch mn dromen en gedachtes maar eens eerlijk ga "opbiechten" :S! Vraag me namelijk af of hij uberhaupt doorheeft dat ik het serieus meen
!Dit wilde ik maar even delen, ben ik het maar vast weer kwijt...thnx for reading!!
