Zwanger
alle pijlers
Vader kind wil geen contact
donderdag 5 maart 2020 om 20:49
Hallo,
Ik ben 13 weken zwanger en de vader trekt zijn handen overal volledig vanaf.
Hierbij een samenvatting van de situatie:
- De vader en ik hebben geen relatie, ook nooit gehad of sprake van geweest. We hebben een paar keer afgesproken maar dit was pure lust.
- In december was hij weer bij me. Ik was recent gestopt met de pil, maar volgens mijn cyclus had ik een week voor onze afspraak mijn eisprong. Ik wilde toen niet met hem naar bed gaan. We hebben toen veel gedronken en drugs gebruikt en ik heb er toen absoluut niet meer bij stilgestaan. Ja, dom, geloof me dat ik dit besef want dit is een grote nachtmerrie nu. Overigens is hij zelf ook nooit begonnen over anticonceptie. Ik wilde never nooit zwanger raken van deze man.
- Begin januari kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Meteen de vader gecontacteerd en hij kwam naar me toe. Hij was blij, en wekenlang wilde hij er samen voor gaan en is hij zelfs meegegaan naar de echo. Het werd daarna even wat te veel allemaal voor mij en ik heb toen even een pauze gevraagd in ons contact. Ik had even de ruimte nodig.
- Vorige week had ik een tweede echo en heb aan hem laten weten dat alles goed is. Toen begon alle ellende. Hij bleek een nieuwe vriendin te hebben, wil geen echofoto’s zien, staat er niet achter en voelt zich een slachtoffer van mij. Volgens hem is dit mijn schuld en heb ik hem er als het ware ingeluist. Hij wil geen gezag over iets waar hij niet achterstaat en gezien de situatie (dat ik niet heb verteld dat ik niet aan de pil was), ik ook geen verantwoordelijkheid van hem kan verwachten en dat ik alle spullen zelf zal moeten kopen. Zijn zusje heeft bij 18 weken op haar 16e een abortus laten doen en dus vindt hij het niet te laat voor mij nu om dit te doen (ik ben overigens 30).
Ik heb zelf een heel stabiele privesituatie (huisje, goede baan) en heel goede vriendinnen en familie. Ik weet 100% dat ik zelf het kindje genoeg kan bieden. Helaas heb ik enorm veel stress en verdriet over hoe de vader nu reageert. Ik weet nu echt totaal niet hoe ik hier mee om moet gaan.
Wat raden jullie aan in deze situatie, of heeft iemand hetzelfde meegemaakt. Ik ben heel bang dat hij na de geboorte ineens gezag wil en het allemaal heel moeilijk gaat maken. Dit is mijn grote angst, dat hij me nu op laat draaien voor alles en hij zich er dus makkelijk vanaf brengt. Ook ben in bang voor welke stress het dan allemaal gaat brengen, en hoe slecht dat is voor de kleine.
Weet echt even niet hoe of wat... en ik zit niet te wachten op opmerkingen dat dit dom is, want dat weet ik en ik ben 100% bereid mijn verantwoordelijkheid hiervoor te nemen. Ik ga het helemaal rocken en fijn en gelukkig maken voor mijn kindje. Maar voor mijn eigen mentale gesteldheid nu, ben ik op zoek naar steun en verhalen van andere vrouwen die hetzelfde of iets soortgelijks hebben meegemaakt.
Alvast bedankt.
Ik ben 13 weken zwanger en de vader trekt zijn handen overal volledig vanaf.
Hierbij een samenvatting van de situatie:
- De vader en ik hebben geen relatie, ook nooit gehad of sprake van geweest. We hebben een paar keer afgesproken maar dit was pure lust.
- In december was hij weer bij me. Ik was recent gestopt met de pil, maar volgens mijn cyclus had ik een week voor onze afspraak mijn eisprong. Ik wilde toen niet met hem naar bed gaan. We hebben toen veel gedronken en drugs gebruikt en ik heb er toen absoluut niet meer bij stilgestaan. Ja, dom, geloof me dat ik dit besef want dit is een grote nachtmerrie nu. Overigens is hij zelf ook nooit begonnen over anticonceptie. Ik wilde never nooit zwanger raken van deze man.
- Begin januari kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Meteen de vader gecontacteerd en hij kwam naar me toe. Hij was blij, en wekenlang wilde hij er samen voor gaan en is hij zelfs meegegaan naar de echo. Het werd daarna even wat te veel allemaal voor mij en ik heb toen even een pauze gevraagd in ons contact. Ik had even de ruimte nodig.
- Vorige week had ik een tweede echo en heb aan hem laten weten dat alles goed is. Toen begon alle ellende. Hij bleek een nieuwe vriendin te hebben, wil geen echofoto’s zien, staat er niet achter en voelt zich een slachtoffer van mij. Volgens hem is dit mijn schuld en heb ik hem er als het ware ingeluist. Hij wil geen gezag over iets waar hij niet achterstaat en gezien de situatie (dat ik niet heb verteld dat ik niet aan de pil was), ik ook geen verantwoordelijkheid van hem kan verwachten en dat ik alle spullen zelf zal moeten kopen. Zijn zusje heeft bij 18 weken op haar 16e een abortus laten doen en dus vindt hij het niet te laat voor mij nu om dit te doen (ik ben overigens 30).
Ik heb zelf een heel stabiele privesituatie (huisje, goede baan) en heel goede vriendinnen en familie. Ik weet 100% dat ik zelf het kindje genoeg kan bieden. Helaas heb ik enorm veel stress en verdriet over hoe de vader nu reageert. Ik weet nu echt totaal niet hoe ik hier mee om moet gaan.
Wat raden jullie aan in deze situatie, of heeft iemand hetzelfde meegemaakt. Ik ben heel bang dat hij na de geboorte ineens gezag wil en het allemaal heel moeilijk gaat maken. Dit is mijn grote angst, dat hij me nu op laat draaien voor alles en hij zich er dus makkelijk vanaf brengt. Ook ben in bang voor welke stress het dan allemaal gaat brengen, en hoe slecht dat is voor de kleine.
Weet echt even niet hoe of wat... en ik zit niet te wachten op opmerkingen dat dit dom is, want dat weet ik en ik ben 100% bereid mijn verantwoordelijkheid hiervoor te nemen. Ik ga het helemaal rocken en fijn en gelukkig maken voor mijn kindje. Maar voor mijn eigen mentale gesteldheid nu, ben ik op zoek naar steun en verhalen van andere vrouwen die hetzelfde of iets soortgelijks hebben meegemaakt.
Alvast bedankt.
vrijdag 6 maart 2020 om 08:40
Lees de openingspost eens goed door;lux- schreef: ↑06-03-2020 08:39Dat niet iedereen die wel eens recreatief drugs gebruikt een probleem heeft waar hulp bij nodig is. Ook niet als ze dan wel eens iets stoms doen.
Al die holier than thou reacties hier. TO had niet zonder bescherming moeten seksen. Dat weet ze zelf ook wel. Maar wat heeft ze daar nu nog aan?
To wilde never nooit niet zwanger worden van deze man.
vrijdag 6 maart 2020 om 08:41
Ik heb hier al eerder gezegd dat wat ik die avond heb gedaan niet stabiel te noemen is en dat ik dat toen ook zeker niet was. Dus dat ik mezelf hier overal stabiel noem is niet waar. In mijn eerste post schrijf ik enkel dat ik verder een stabiele situatie heb thuis, huisje, goede baan, goede vrienden en familie.viva-amber schreef: ↑06-03-2020 08:28Allemaal prima maar TO schrijft ook dat ze een kind krijgt met iemand die ze never, nooit als vader zou hebben gekozen, noch als partner en toch was er niets geregeld om e.a. te voorkomen en waren ze beide onder invloed van drank en drugs tijdens de seks.... daarna was het 'vergeten'
dus van een morning after kwam ook niets terecht. Beiden wijzen naar elkaar waar het gaat om het nemen van verantwoordelijkheid mbt anticonceptie e.d....To is geen puber van 15. Nee, gelukkig doe je dit niet elke weekend dat moest er nog eens bij komen. Maar ook wanneer je dit 1x doet heb je een probleem want een baby is 1 ding maar een SOA is pas echt ruk. Daarbij stap je zelf niet naar de dokter want dat 'vergeet; je tot het te laat is. En dat heel veel mensen het zo doen maakt het nog steeds niet normaal of gezond. Je kind heeft wel een normale gezonde moeder nodig en niet iemand die haar leven in de handen legt van een onbetrouwbare scharrel omdat ze zelf te beroerd is om enige verantwoordelijkheid op zich te nemen.
Iedereen kan zich eens vergissen maar om jezelf dan stabiel te noemen en dit nu ineens een bewuste keuze die kan ik ook niet helemaal volgen.
Ik leg absoluut ook de schuld bij mezelf neer. Dit is mijn fout geweest. Ik had gewoon niet naar bed moeten gaan met hem of met andere anticonceptie. Ik zit nu zelf met deze situatie en zijn kind in mijn buik dus geloof me dat dit besef er is. Ivm een medische reden moest ik namelijk stoppen met de pil, dus dat was toen geen optie meer. Ik geef toe dat ik hier niet goed over heb nagedacht en had moeten beseffen dat ik andere anticonceptie had moeten gebruiken, of dat ik had moeten bedenken dat ik de morning after pil had moeten nemen.
Waarom concludeer je dat ik hier mijn verantwoordelijkheid niet over neem?
vrijdag 6 maart 2020 om 08:41
vrijdag 6 maart 2020 om 08:48
Morining after pil is dan ook geen optie wellicht maar wanneer je binnen enkele dagen een spiraal zet dan raak je ook niet zwanger. Je hebt ook niet de moeite genomen om direct naar de huisarts te gaan. Ik weet niet of je inmiddels de moeite heb genomen om een soa test te doen want anders zijn er straks wellicht 2 mensen besmet.snoopy249 schreef: ↑06-03-2020 08:41Ik heb hier al eerder gezegd dat wat ik die avond heb gedaan niet stabiel te noemen is en dat ik dat toen ook zeker niet was. Dus dat ik mezelf hier overal stabiel noem is niet waar. In mijn eerste post schrijf ik enkel dat ik verder een stabiele situatie heb thuis, huisje, goede baan, goede vrienden en familie.
Ik leg absoluut ook de schuld bij mezelf neer. Dit is mijn fout geweest. Ik had gewoon niet naar bed moeten gaan met hem of met andere anticonceptie. Ik zit nu zelf met deze situatie en zijn kind in mijn buik dus geloof me dat dit besef er is. Ivm een medische reden moest ik namelijk stoppen met de pil, dus dat was toen geen optie meer. Ik geef toe dat ik hier niet goed over heb nagedacht en had moeten beseffen dat ik andere anticonceptie had moeten gebruiken, of dat ik had moeten bedenken dat ik de morning after pil had moeten nemen.
Waarom concludeer je dat ik hier mijn verantwoordelijkheid niet over neem?
Ik geloof ook best dat je wellicht een hele goede stabiele moeder wordt maar niet door te reflecteren dat het eigenlijk altijd allemaal aan een ander of iets anders ligt want van externaliseren en smoesjes is nog nooit iemand wijzer geworden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 6 maart 2020 om 09:02
TO wat mij opvalt is dat je je vooral niet uit het veld laat slaan.
Dat je toen een avond hebt gedronken en drugs gebruikt hebt tsja wat valt erover te zeggen, we zijn allemaal wel eens los geslagen.
En om je nou gelijk Labiel te noemen vind ik wel erg overdreven.
Je bent zwanger en neemt je verantwoording en je keuze is gemaakt! Ik zeg laat die het verhaal om de vader los, ga je lekker voor bereiden en ik wens je een fijne zwangerschap toe .
Tips , zou even kijken hoe je straks de verdeling kan maken met je werk, evt opvang, ouders die bij willen springen ect.
We kunnen nog 100 keer zeggen dat deze manier niet slim was maar daar is TO zich toch bewust van , het gaat erom of je ervoor wilt gaan en je kindje welkom is.
Dat je toen een avond hebt gedronken en drugs gebruikt hebt tsja wat valt erover te zeggen, we zijn allemaal wel eens los geslagen.
En om je nou gelijk Labiel te noemen vind ik wel erg overdreven.
Je bent zwanger en neemt je verantwoording en je keuze is gemaakt! Ik zeg laat die het verhaal om de vader los, ga je lekker voor bereiden en ik wens je een fijne zwangerschap toe .
Tips , zou even kijken hoe je straks de verdeling kan maken met je werk, evt opvang, ouders die bij willen springen ect.
We kunnen nog 100 keer zeggen dat deze manier niet slim was maar daar is TO zich toch bewust van , het gaat erom of je ervoor wilt gaan en je kindje welkom is.
vrijdag 6 maart 2020 om 09:30
Ik vind de acties van TO schokkender dan de reacties hier. Een avondje los gaan is één ding, jezelf, een ander en een kind levenslang opzadelen met de consequenties is echt van een geheel andere orde. En het kind dan ook nog en passant zien als compensatie voor een miskraam lang geleden en een troost voor je stervende vader. Ik kan weinig stabiels, normaals, fatsoenlijks of gewetensvols ontdekken in dit verhaal.
vrijdag 6 maart 2020 om 09:47
Lijkt me duidelijk. De vriendin is de bepalende factor in deze. Zij wil niks met dit kind te maken hebben, dus hij ook niet. Stel je houdt het kind, bouwt een leven samen op, hebt het leuk voor elkaar. Geen contact met de vader, ook financieel niet, maar je redt het prima. En dan na vijf jaar krijgt hij een nieuwe vriendin. En deze vindt dat hij zijn verantwoordelijkheid hoort te nemen. Dus hij zoekt je op, eerst wil hij het kind af en toe bezoeken, dat vind je nog wel fijn, want je vindt heel idealistisch dat kind een band met vader moet hebben. Maar dan wil hij meer. Hij stapt naar de rechter en eist een dna-test en vervolgens erkenning. En dan moet jij 1x in de twee weken je kind aan een wildvreemde meegeven. Want omgang met de biologische ouder is heilig.snoopy249 schreef: ↑05-03-2020 22:23Echter zie ik geen reactie op het feit dat hij wekenlang blij en positief was en er samen van wat wilde maken. Ik kreeg daardoor alle vertrouwen in de toekomst van de kleine. Dit was voor mij een zwaarwegende reden om de zwangerschap voort te zetten. Wat heb ik hier fout in gedaan? Dat zie ik dus niet in. Ik hoor graag je mening daarover.
Sinds hij een nieuwe vriendin heeft, is de situatie dus geheel anders geworden en ik wil geen enkel mens wensen om op te groeien zonder een vader.
Voor hetzelfde geld heeft hij vijf jaar later weer een andere vriendin, die geen in heeft zin het kind. Je kind is inmiddels aan hem gehecht en verheugt zich op de bezoekjes. Maar hij heeft steeds vaker smoezen waarom hij niet kan of komt simpelweg niet opdagen. Dus daar zit jij dan weer met een ongelukkig kind.
Wil jij de rest van je leven naar de pijpen dansen van een one-night stand? Nooit weten waar je aantoe bent?
vrijdag 6 maart 2020 om 10:02
Bedankt voor het delen van je mening. Ik zie het kind niet als compensatie voor een miskraam en ook niet als compensatie voor mijn zieke vader. Ik zeg dat dit meetelt aan zaken. Ik ben trouwens benieuwd naar jouw definitie van normaal, fatsoenlijk en gewetensvol.ikBedoelHetGoed schreef: ↑06-03-2020 09:30Ik vind de acties van TO schokkender dan de reacties hier. Een avondje los gaan is één ding, jezelf, een ander en een kind levenslang opzadelen met de consequenties is echt van een geheel andere orde. En het kind dan ook nog en passant zien als compensatie voor een miskraam lang geleden en een troost voor je stervende vader. Ik kan weinig stabiels, normaals, fatsoenlijks of gewetensvols ontdekken in dit verhaal.
Je hebt duidelijk niet al mijn reacties hier gelezen, wat ik begrijp, maar daarin had je kunnen lezen dat ik ook absoluut de schuld bij mezelf neerleg en echt wel besef dat dit ronduit dom is geweest. Ik voel mij niet zielig en geen slachtoffer. Dit is wat zelf heb veroorzaakt.
Ik vind het persoonlijk wel verbazingwekkend dat de vrouw de enige lijkt te zijn die verantwoordelijk is voor het tegenhouden van een zwangerschap? Je zeg dat ik de ander, waaruit ik begrijp de vader, levenslang met iets opzadel. Deze vader heeft er toch ook voor gekozen om zonder condoom met mij naar bed te gaan, hij vroeg daar ook niet om. Ja, ik had hier mijn verantwoordelijkheid in moeten nemen. Hij ook. Ik zit nu net zo goed met zijn kind in mijn buik, een kind ontstaat toch niet alleen uit mij. Dit is een oprechte vraag. Daarom heb ik deze post ook geplaatst. Het schijnt dat velen het ermee eens zijn dat hij zichzelf als slachtoffer ziet en zijn handig volledig er vanaf trekt.
anoniem_158470 wijzigde dit bericht op 06-03-2020 10:03
2.42% gewijzigd
vrijdag 6 maart 2020 om 10:03
Oh, nu ligt het weer aan de man waarvan je van te voren al wist dat je er niets mee wilde maar die jou er in heeft geluisd door een paar weken het spel mee te spelen waardoor je nu niet meer terug kan...echt bizar hoe weinig eigen verantwoordelijkheidsgevoel je hebt. Het ligt altijd aan iets buiten jezelf of aan een ander.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:11
Je reageer wel lekker op de delen waar je iets onaardigs over kunt zeggen hè? Fijn zulke reacties!viva-amber schreef: ↑06-03-2020 10:03Oh, nu ligt het weer aan de man waarvan je van te voren al wist dat je er niets mee wilde maar die jou er in heeft geluisd door een paar weken het spel mee te spelen waardoor je nu niet meer terug kan...echt bizar hoe weinig eigen verantwoordelijkheidsgevoel je hebt. Het ligt altijd aan iets buiten jezelf of aan een ander.
Ik zeg LETTERLIJK in datzelfde bericht dat dit MIJN schuld is en IK dit heb veroorzaakt.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:13
Natuurlijk zijn jullie beiden verantwoordelijk. Maar wat hem betreft hoeft het kind niet te komen, dus de uiteindelijke beslissing ligt bij jou. Daar kun je blij om zijn.
Wat ik niet begrijp is waarom je zo doorgaat op zijn verantwoordelijkheden, en het feit dat je verdrietig bent dat hij het ineens niet meer ziet zitten. Waarom zou het een goed idee zijn een kind te krijgen met een man waar je niks mee wil? Hoe zag je dat voor je? Samen vadertje en moedertje spelen met iemand die je niet goed kent en waarmee je nooit een relatie zou willen? Besef je wel hoe ingewikkeld dat zou worden?
Ik denk dat je blij kunt zijn dat hij er niks te maken mee wil hebben, dan hoef je je kind ook niet aan een vreemde mee te geven.
Wat ik niet begrijp is waarom je zo doorgaat op zijn verantwoordelijkheden, en het feit dat je verdrietig bent dat hij het ineens niet meer ziet zitten. Waarom zou het een goed idee zijn een kind te krijgen met een man waar je niks mee wil? Hoe zag je dat voor je? Samen vadertje en moedertje spelen met iemand die je niet goed kent en waarmee je nooit een relatie zou willen? Besef je wel hoe ingewikkeld dat zou worden?
Ik denk dat je blij kunt zijn dat hij er niks te maken mee wil hebben, dan hoef je je kind ook niet aan een vreemde mee te geven.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:14
Hij vertrouwde er terecht op dat je aan de pil was omdat dat eerder het geval was, en je hebt hem niet verteld dat je er mee was gestopt.
idd zijn bij seksueel contact beide personen evenveel verantwoordelijk voor bescherming, maar als 1 van de twee de omstandigheden veranderd zonder daarover te communiceren is dat natuurlijk niet ineens de schuld van de ander, of wel soms?
Maakt hem niet ineens een enorm slachtoffer van de situatie, hij had ook bij elk contact niet op je kunnen vertrouwen en een condoom kunnen gebruiken, dat is waar. Maar daar maakte jij eerder ook geen probleem van toch, toen vond je de pil zelf ook voldoende bescherming?
Verder deze man gewoon loslaten en je richten op een fijne zwangerschap en de voorbereiding op het moederschap. Ik hoop voor je dat je niet de komende 18 jaar naar zijn pijpen hoef te dansen omdat hij dan weer wel, dan weer geen contact wil. Dat je zijn gedrag zwaar hebt laten wegen in je beslissing om de zwangerschap door te zetten was naief. Leer daarvan en bereid je voor op dat je het alleen gaat doen, maar dat er altijd een kans bestaat dat hij terug wil komen in jullie leven en dat dat goedschiks en kwaadschiks kan. En dat ie dan toch ook weer kan verdwijnen.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:18
viva-amber schreef: ↑06-03-2020 10:03Oh, nu ligt het weer aan de man waarvan je van te voren al wist dat je er niets mee wilde maar die jou er in heeft geluisd door een paar weken het spel mee te spelen waardoor je nu niet meer terug kan...echt bizar hoe weinig eigen verantwoordelijkheidsgevoel je hebt. Het ligt altijd aan iets buiten jezelf of aan een ander.
Ja, dat weegt toch ook mee?
Ze zegt toch dat ze hier zelf verantwoordelijkheid voor neemt. Ze zegt toch ook niet dat het alleen aan hem ligt. Wat een zure reactie
vrijdag 6 maart 2020 om 10:27
Je hebt helemaal gelijk. Dankjewel hiervoor!Rosalind schreef: ↑06-03-2020 10:13Natuurlijk zijn jullie beiden verantwoordelijk. Maar wat hem betreft hoeft het kind niet te komen, dus de uiteindelijke beslissing ligt bij jou. Daar kun je blij om zijn.
Wat ik niet begrijp is waarom je zo doorgaat op zijn verantwoordelijkheden, en het feit dat je verdrietig bent dat hij het ineens niet meer ziet zitten. Waarom zou het een goed idee zijn een kind te krijgen met een man waar je niks mee wil? Hoe zag je dat voor je? Samen vadertje en moedertje spelen met iemand die je niet goed kent en waarmee je nooit een relatie zou willen? Besef je wel hoe ingewikkeld dat zou worden?
Ik denk dat je blij kunt zijn dat hij er niks te maken mee wil hebben, dan hoef je je kind ook niet aan een vreemde mee te geven.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:32
Dankje voor die kant van het verhaal want daar was ik naar op zoek. Ik was juist op zoek om het van een andere kant te bekijken en te begrijpen hoe ik reageer en waarom, maar ook hij. Je hebt helemaal gelijk in wat je zegt.Pinda-Kaas schreef: ↑06-03-2020 10:14Hij vertrouwde er terecht op dat je aan de pil was omdat dat eerder het geval was, en je hebt hem niet verteld dat je er mee was gestopt.
idd zijn bij seksueel contact beide personen evenveel verantwoordelijk voor bescherming, maar als 1 van de twee de omstandigheden veranderd zonder daarover te communiceren is dat natuurlijk niet ineens de schuld van de ander, of wel soms?
Maakt hem niet ineens een enorm slachtoffer van de situatie, hij had ook bij elk contact niet op je kunnen vertrouwen en een condoom kunnen gebruiken, dat is waar. Maar daar maakte jij eerder ook geen probleem van toch, toen vond je de pil zelf ook voldoende bescherming?
Verder deze man gewoon loslaten en je richten op een fijne zwangerschap en de voorbereiding op het moederschap. Ik hoop voor je dat je niet de komende 18 jaar naar zijn pijpen hoef te dansen omdat hij dan weer wel, dan weer geen contact wil. Dat je zijn gedrag zwaar hebt laten wegen in je beslissing om de zwangerschap door te zetten was naief. Leer daarvan en bereid je voor op dat je het alleen gaat doen, maar dat er altijd een kans bestaat dat hij terug wil komen in jullie leven en dat dat goedschiks en kwaadschiks kan. En dat ie dan toch ook weer kan verdwijnen.
Door sommigen wordt het gezien als geen verantwoordelijkheidsgevoel en instabiliteit en wat dan nog meer maar zoals iedereen hier heb ik ook niet alle wijsheid in pacht en sta ik er juist heel erg voor open dingen van een andere kant te bekijken en ervan te leren. Dit zie ik zelf alleen maar als iets sterks en JUIST het nemen van verantwoordelijkheid.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:37
Ik kan niet ontkennen dat ik dat natuurlijk niet wil. Maar ik vraag hier geen advies over het wel of niet laten doen van een abortus.lattemachiato schreef: ↑06-03-2020 09:47Lijkt me duidelijk. De vriendin is de bepalende factor in deze. Zij wil niks met dit kind te maken hebben, dus hij ook niet. Stel je houdt het kind, bouwt een leven samen op, hebt het leuk voor elkaar. Geen contact met de vader, ook financieel niet, maar je redt het prima. En dan na vijf jaar krijgt hij een nieuwe vriendin. En deze vindt dat hij zijn verantwoordelijkheid hoort te nemen. Dus hij zoekt je op, eerst wil hij het kind af en toe bezoeken, dat vind je nog wel fijn, want je vindt heel idealistisch dat kind een band met vader moet hebben. Maar dan wil hij meer. Hij stapt naar de rechter en eist een dna-test en vervolgens erkenning. En dan moet jij 1x in de twee weken je kind aan een wildvreemde meegeven. Want omgang met de biologische ouder is heilig.
Voor hetzelfde geld heeft hij vijf jaar later weer een andere vriendin, die geen in heeft zin het kind. Je kind is inmiddels aan hem gehecht en verheugt zich op de bezoekjes. Maar hij heeft steeds vaker smoezen waarom hij niet kan of komt simpelweg niet opdagen. Dus daar zit jij dan weer met een ongelukkig kind.
Wil jij de rest van je leven naar de pijpen dansen van een one-night stand? Nooit weten waar je aantoe bent?
Als ik het goed begrijp uit je reactie, wil jij duidelijk maken dat het misschien beter zou zijn een abortus te laten doen. Het is natuurlijk OK je mening daarover te delen en ik vind het zelf fijn dat je dit zo uitschrijft. Maar ik heb de keuze genomen dat ik geen abortus laat doen.
Als je tips hebt om juist de door jou omschreven situatie op andere manieren te vermijden or minder lastig te maken, dan hoor ik dat wel graag.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:49
Wat ik zou doen in jouw situatie, voor zover ik me in je kan verplaatsen:
bepalen of ik het nodig heb hier een paar gesprekken over te voeren met iemand. Bijv. met de praktijkondersteuner van de huisarts of met de hulpverlener die je al hebt. Om het een plek te geven dat deze zwangerschap is ontstaan in een situatie zoals je niet voor ogen had. En het eventuele verdriet dat je ervan hebt dat de vader is afgehaakt en dat je alleenstaande moeder wordt.
Ook zou ik me enigszins inlezen/laten adviseren omtrent rechten en plichten van de vader en besluiten of en zo ja welke stappen ik zou willen ondernemen op dat gebied.
Verder goed voor jezelf zorgen, rustig aan doen, je gaan voorbereiden op de komst van je kind. Je bent straks alleen, het gaat pittig worden, wij vonden het met zn tweeën al pittig! Met een goede voorbereiding ga je straks fijn de rest van je zwangerschap en eerste tijd met je kind in.
bepalen of ik het nodig heb hier een paar gesprekken over te voeren met iemand. Bijv. met de praktijkondersteuner van de huisarts of met de hulpverlener die je al hebt. Om het een plek te geven dat deze zwangerschap is ontstaan in een situatie zoals je niet voor ogen had. En het eventuele verdriet dat je ervan hebt dat de vader is afgehaakt en dat je alleenstaande moeder wordt.
Ook zou ik me enigszins inlezen/laten adviseren omtrent rechten en plichten van de vader en besluiten of en zo ja welke stappen ik zou willen ondernemen op dat gebied.
Verder goed voor jezelf zorgen, rustig aan doen, je gaan voorbereiden op de komst van je kind. Je bent straks alleen, het gaat pittig worden, wij vonden het met zn tweeën al pittig! Met een goede voorbereiding ga je straks fijn de rest van je zwangerschap en eerste tijd met je kind in.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:53
Beiden eens. Je verantwoordelijkheid nemen zit hem niet alleen in het kind geboren te laten worden en zorgen dat het niets tekort komt, maar ook in het jezelf goed afvragen wie je nou precies een plezier doet deze zwangerschap uit te dragen.
En dit. Ik vind het zelf erg oneerlijk om een kind nog voor de geboorte met zulke lasten op te zadelen. Om dingen te compenseren die jijzelf mist.viva-amber schreef: ↑06-03-2020 07:43Ik eerlijk gezegd zou ik naast materiaal en spullen kopen ook een psychologische voorbereiding doen. Je ziet dit kind nu al deels voor een compensatie van een eerdere miskraam en een kans voor je zieke ouder om nog opa of oma te worden maar om al die beladen zaken en het feit dat het kind geen contact met de vader heeft, daar heeft het kind zelf niet om gevraagd. Daarnaast heb je je in het recente verleden onstabiel gedragen en dat gedrag draagt wanneer het voort zet ook niet bij aan het leven van je kind. Je kind heeft meer nodig dan spullen en hoort niet de rekening te zijn voor jouw verleden dan wel de compensatie voor het toekomstig verlies van een ouder. Ik zou je daarom aanraden om bij het Fiom te praten om ondersteuning te krijgen bij het verwerken van wat je mee maakt en om een steun in de rug te krijgen mocht het psychisch toch alle maal zwaarder blijken dan je van te voren had gedacht.
Dom van de nieuwe vriendin om alsnog een relatie met hem aan te gaan. Op het moment dat je een man ontmoet die een kind gaat krijgen of al heeft bij een andere vrouw dan weet je dat er sowieso een kind van hem rond zal lopen, die zomaar op een dag op de stoep kan staan. En zeer terecht van het kind. Maar dat is dan toch gewoon een tikkende tijdbom. Blijf dan gewoon als nieuwe vrouw mooi van zo'n man weg als je daar niks van wil weten en ga voor een man die helemaal geen kinderen/kinderen in wording heeft.lattemachiato schreef: ↑06-03-2020 09:47Lijkt me duidelijk. De vriendin is de bepalende factor in deze. Zij wil niks met dit kind te maken hebben, dus hij ook niet.
Dit sowieso. En nog het meeste voor het kind, die om dit alles niet gevraagd heeft. En een nacht losgaan met iemand op drank en drugs vind ik echt het probleem nog niet en ook niet wispelturig, voor mijn part doet ze dat ieder weekend. Maar nu komt er wel een slachtoffer uit voort, namelijk een kind. Zonder dat was het allemaal anders geweest, dan was ze tenminste nog alleen verantwoordelijk voor zichzelf.Lachattenoir schreef: ↑06-03-2020 00:09Ze is zwanger geworden van iemand van wie ze niet zwanger wilde worden. Kan helaas gebeuren. Is ook gebeurd. Heel dom en stom en whatever. Maar er is niets wispelturigs aan. Wel is het voor alle partijen een hele ongelukkige situatie.
Wispelturig vind ik wel 'never nooit zwanger willen raken van deze man' en op het moment dat er dan sprake is van een zwangerschap meteen als een blad aan een boom omdraaien. Wat de man in kwestie na relatie aangaan met een ander ook heeft gedaan, dus net zo goed wispelturig en onberekenbaar. Het slachtoffer vind ik hier toch echt wel het kind, wat er nog niet eens is.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:53
Nog even een andere overweging: dit kindje heeft 50% genetisch materiaal van je ex; kans is groot dat je straks karaktereigenschappen gaat herkennen van hem in je kind. Ik zie dat best wel namelijk bij mijn eigen kind; niet alles is opvoeding namelijk. Is dat iets waar je al over hebt nagedacht ?
Ik heb verder zelf geen mening over wat je al/niet moet doen, maar wil je gewoon dingen meegeven om over te reflecteren.
Ik heb verder zelf geen mening over wat je al/niet moet doen, maar wil je gewoon dingen meegeven om over te reflecteren.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 6 maart 2020 om 10:59
Ik snap goed dat je me koel, misschien harteloos over vind komen. Zo ben ik in het dagelijks leven meestal ook, ik kan niet zo veel met besluiten die aangestuurd worden door emotie (of hysterie) waar rationele overwegingen soms/vaak een andere uitkomst zouden geven.
In jouw geval wou ik je een spiegel voor houden. Niet om je naar abortus toe te praten, maar wel om je mee te geven waarom je daar wel of niet voor zou kiezen. Volgens mij is dat redelijk gelukt, want ik heb het gevoel dat je het voor jezelf helderder hebt dus dat is mooi.
Ik vind je in je reacties later in het topic mentaal stabieler overkomen dan in het begin, dat is ook mooi.
En nee, ik ben niet heilig, maar ik heb werkelijk waar nog nooit een onbeschermde piemel in me laten hangen als ik niet wist dat deze 'schoon' was. Dat heeft niks te maken met moraalridder zijn, maar met het feit dat ik geen risico's wil lopen die vermijdbaar zijn. Om dezelfde reden weet ik niet hoe het is om je verstand kwijt te raken door drugs en/of drank. Ik vind het (in het algemeen, niet per se naar jou toe) heel raar en voor mij onbegrijpelijk dat er zo verschrikkelijk veel normaal functionerende, weldenkende mensen zijn die dit af en toe of regelmatig 'lekker' vinden en zich op die manier laten gaan.
Als je een alleenstaande moeder bent kun je dit in mijn ogen echt niet meer maken.
Ik zou overigens wel achter alimentatie aangaan, slaat nergens op dat jij het alleen zou moeten doen. In je leven is/blijft hij toch wel, met of zonder alimentatie, wel of niet in de directe nabijheid.
In jouw geval wou ik je een spiegel voor houden. Niet om je naar abortus toe te praten, maar wel om je mee te geven waarom je daar wel of niet voor zou kiezen. Volgens mij is dat redelijk gelukt, want ik heb het gevoel dat je het voor jezelf helderder hebt dus dat is mooi.
Ik vind je in je reacties later in het topic mentaal stabieler overkomen dan in het begin, dat is ook mooi.
En nee, ik ben niet heilig, maar ik heb werkelijk waar nog nooit een onbeschermde piemel in me laten hangen als ik niet wist dat deze 'schoon' was. Dat heeft niks te maken met moraalridder zijn, maar met het feit dat ik geen risico's wil lopen die vermijdbaar zijn. Om dezelfde reden weet ik niet hoe het is om je verstand kwijt te raken door drugs en/of drank. Ik vind het (in het algemeen, niet per se naar jou toe) heel raar en voor mij onbegrijpelijk dat er zo verschrikkelijk veel normaal functionerende, weldenkende mensen zijn die dit af en toe of regelmatig 'lekker' vinden en zich op die manier laten gaan.
Als je een alleenstaande moeder bent kun je dit in mijn ogen echt niet meer maken.
Ik zou overigens wel achter alimentatie aangaan, slaat nergens op dat jij het alleen zou moeten doen. In je leven is/blijft hij toch wel, met of zonder alimentatie, wel of niet in de directe nabijheid.
vrijdag 6 maart 2020 om 11:00
En over het netwerk/vangnet: pin je daar ook niet meteen op vast. Natuurlijk is het fijn en belangrijk om een lieve familie en vriendinnen te hebben en als ze eens willen bijspringen met een keertje komen helpen in de kraamtijd/keer oppassen wanneer het ze uitkomt is dat natuurlijk super van ze maar sta je er niet blind op.
Want familie en vriendinnen hebben ook gewoon hun eigen leven (en terecht natuurlijk) dus bereid je erop voor dat ook verwachtingen daarin heel anders kunnen gaan uitpakken wanneer het kind er eenmaal is.
Want familie en vriendinnen hebben ook gewoon hun eigen leven (en terecht natuurlijk) dus bereid je erop voor dat ook verwachtingen daarin heel anders kunnen gaan uitpakken wanneer het kind er eenmaal is.
vrijdag 6 maart 2020 om 11:00
Als je dit zegt, ben je blijkbaar een fundamentalistische pro-abortus aanhanger die geen respect heeft voor de keuzevrijheid van de vrouw in kwestie...
vrijdag 6 maart 2020 om 11:03
Ik ben nog steeds wel erg nieuwsgierig naar jouw antwoord hierop TOdweedledee schreef: ↑05-03-2020 23:59Wat mij verbaast is dat je nu twee keer benoemt dat hij in het begin wel zo enthousiast was enzo. Dat is toch niet relevant? Je wilde toch geen kind van hem? Hoe had je dat voor je gezien dan? Co-ouderschap met je friend with benefits? Of wilde je stiekem toch een relatie met deze man?
Oprechte vraag, niet naar bedoelt.
