Zwanger
alle pijlers
Veertigers met een kinderwens?
zondag 3 augustus 2014 om 11:21
Ik ben (net) veertig en heb altijd gedacht geen kinderen meer te willen. Maar ineens begin ik daaraan te twijfelen. Ik weet niet of dat komt doordat ik nu door mijn leeftijd geconfronteerd wordt met het feit dat het zo meteen echt niet meer kan, of doordat ik toch echt nog een kind wil. Om me heen kom ik overigens heel veel vrouwen tegen die op deze leeftijd volop in de babies, dreumesen en jonge peuters zitten, maar dat zijn vrouwen die hun eerste kind ook pas na hun 35e hebben gekregen. Dat geldt voor mij niet, mijn enige kind gaat al richting middelbare school. Dat is ook direct de reden dat ik tegelijkertijd denk " ik moet er niet aan denken, weer een baby..."
Zijn er meer vrouwen die na hun 40e toch nog een kind wilden? Of zelfs pas een eerste kind kregen? Wat gaf bij jullie de doorslag?
Zijn er meer vrouwen die na hun 40e toch nog een kind wilden? Of zelfs pas een eerste kind kregen? Wat gaf bij jullie de doorslag?
Am Yisrael Chai!
zondag 3 augustus 2014 om 20:38
[quote]fashionvictim schreef op 03 augustus 2014 @ 12:05:
[...]
Sorry, het was niet mijn bedoeling om je aan het twijfelen te brengen. Ik denk dat voor jezelf de hoofdvraag zal zijn of je het ziet zitten om nog een keer het hele traject (want naast de babytijd heb je natuurlijk ook nog een zwangerschap, peuter- en kleutertijd) door te gaan. Dat traject heeft zowel leuke als minder leuke dingen en wat zwaarder telt of de doorslag geeft is voor iedereen anders.
Dat deze vraag nu gaat spelen rond deze leeftijd is denk ik heel normaal. Als dertiger en jonge veertiger is tegenwoordig eigenlijk alles mogelijk. Een carrièreswitch, een nieuwe studie beginnen, een wereldreis maken, drie keer per jaar de beest uithangen op Ibiza, trainen voor een marathon, workaholic worden, het kan allemaal als je wilt. Maar een kind krijgen kan eigenlijk definitief niet meer na de overgang en wordt na je 40ste lastig. Het is een soort definitief afscheid van een periode, die je overkomt en waar je geen zeggenschap over hebt (dokters in Italië daargelaten).
Zelf heb ik nu, na mijn zoon, voor het eerst van mijn leven, echt geen kinderwens meer en het voelt helemaal compleet. Toch is het idee dat ik nooit meer een kraamweek zal doormaken raar. En ik had bij zoon lang willen voeden, maar net als mijn andere kinderen gaf zoon kort na zijn eerste verjaardag er zelf de brui aan. Dat was best even slikken, het gevoel dat ik nooit meer een kind zou voeden (ik was bijna in staat de pasgeboren baby van mijn zus aan te leggen ).
Sterkte met je overdenkingen!
[...]
Sorry, het was niet mijn bedoeling om je aan het twijfelen te brengen. Ik denk dat voor jezelf de hoofdvraag zal zijn of je het ziet zitten om nog een keer het hele traject (want naast de babytijd heb je natuurlijk ook nog een zwangerschap, peuter- en kleutertijd) door te gaan. Dat traject heeft zowel leuke als minder leuke dingen en wat zwaarder telt of de doorslag geeft is voor iedereen anders.
Dat deze vraag nu gaat spelen rond deze leeftijd is denk ik heel normaal. Als dertiger en jonge veertiger is tegenwoordig eigenlijk alles mogelijk. Een carrièreswitch, een nieuwe studie beginnen, een wereldreis maken, drie keer per jaar de beest uithangen op Ibiza, trainen voor een marathon, workaholic worden, het kan allemaal als je wilt. Maar een kind krijgen kan eigenlijk definitief niet meer na de overgang en wordt na je 40ste lastig. Het is een soort definitief afscheid van een periode, die je overkomt en waar je geen zeggenschap over hebt (dokters in Italië daargelaten).
Zelf heb ik nu, na mijn zoon, voor het eerst van mijn leven, echt geen kinderwens meer en het voelt helemaal compleet. Toch is het idee dat ik nooit meer een kraamweek zal doormaken raar. En ik had bij zoon lang willen voeden, maar net als mijn andere kinderen gaf zoon kort na zijn eerste verjaardag er zelf de brui aan. Dat was best even slikken, het gevoel dat ik nooit meer een kind zou voeden (ik was bijna in staat de pasgeboren baby van mijn zus aan te leggen ).
Sterkte met je overdenkingen!
maandag 4 augustus 2014 om 11:32
quote:Pompiedoe schreef op 03 augustus 2014 @ 18:22:
Gevoelsmatig zeg ik, nu, nee tegen een kind na mijn 40e ), steekt de laatste tijd iets vaker het gevoel en vragen op als "Hoe zou het zijn als er nog een 2e komt?",
Dat klinkt alsof je als je de 40 voorbij bent best nog wel eens van mening zou kunnen veranderen en na je 40e dit niet meer te oud zou vinden.
Ondanks dat ik zelf een kind heb gekregen na mijn veertigste zeg ik als je nu twijfelt over een tweede kind dan moet je binnenkort echt gaan beslissen en niet wachten tot na je veertigste.
Hoewel er best veel vrouwen zijn die na hun veertigste nog een kind krijgen zijn er ook vrouwen die dan nog best een kind willen maar die echt te laat zijn omdat ze gewoon geen goede eitjes meer hebben. Zou je echt achteraf tot de conclusie willen komen dat je bedrijf belangrijker was dan nog een kind? Als je het bedrijf wel belangrijker vindt dan nog een kind dan is dat natuurlijk helemaal prima maar bedenk wel dat je misschien niet en / en kan omdat je simpelweg te laat kan zijn als je bedrijf eenmaal loopt.
Gevoelsmatig zeg ik, nu, nee tegen een kind na mijn 40e ), steekt de laatste tijd iets vaker het gevoel en vragen op als "Hoe zou het zijn als er nog een 2e komt?",
Dat klinkt alsof je als je de 40 voorbij bent best nog wel eens van mening zou kunnen veranderen en na je 40e dit niet meer te oud zou vinden.
Ondanks dat ik zelf een kind heb gekregen na mijn veertigste zeg ik als je nu twijfelt over een tweede kind dan moet je binnenkort echt gaan beslissen en niet wachten tot na je veertigste.
Hoewel er best veel vrouwen zijn die na hun veertigste nog een kind krijgen zijn er ook vrouwen die dan nog best een kind willen maar die echt te laat zijn omdat ze gewoon geen goede eitjes meer hebben. Zou je echt achteraf tot de conclusie willen komen dat je bedrijf belangrijker was dan nog een kind? Als je het bedrijf wel belangrijker vindt dan nog een kind dan is dat natuurlijk helemaal prima maar bedenk wel dat je misschien niet en / en kan omdat je simpelweg te laat kan zijn als je bedrijf eenmaal loopt.
woensdag 6 augustus 2014 om 23:22
Hier ook nét 40 en volop aan het twijfelen. Bij mij is de nog-een-baby-vraag nooit helemaal weg geweest, maar in gedachten had ik voor mijzelf wel een grens getrokken bij 40, dat vond ik te oud, toen. Maar nu het zover is word ik toch nog bevangen door nu-of-nooit-twijfel.
Mijn halve kennissenkring zit ook nog vrolijk in de baby's, peuters, en een incidentele dikke buik, waardoor het verleidelijk is om mee te gaan in het enigszins vertekende beeld, dat eind 30/begin 40 nog een prima leeftijd is om aan een kind te beginnen. Aan de andere kant drukte mijn plotse onregelmatige cyclus me met mijn neus op de feiten, dat mijn vruchtbaarheid niet eindeloos meer zal blijven duren..
Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik vermoed dat bij mij het afscheid van de gedachte dat ik misschien nog een kind zal krijgen een grotere rol speelt, dan een daadwerkelijke actieve kinderwens.
Mijn halve kennissenkring zit ook nog vrolijk in de baby's, peuters, en een incidentele dikke buik, waardoor het verleidelijk is om mee te gaan in het enigszins vertekende beeld, dat eind 30/begin 40 nog een prima leeftijd is om aan een kind te beginnen. Aan de andere kant drukte mijn plotse onregelmatige cyclus me met mijn neus op de feiten, dat mijn vruchtbaarheid niet eindeloos meer zal blijven duren..
Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik vermoed dat bij mij het afscheid van de gedachte dat ik misschien nog een kind zal krijgen een grotere rol speelt, dan een daadwerkelijke actieve kinderwens.
woensdag 6 augustus 2014 om 23:48
Ik ben net 38 en sinds kort moeder van 2 jongens. Als ik jou was dan zou ik het praktische niet meenemen in mijn overwegingen, behalve als het financieel niet kan. Je vindt je weg wel weer in het gesleep met zooi, al snel is het weer een tweede natuur.
Wat vind je partner eigenlijk van het idee? Mijn man kreeg na zijn 40e pas een kinderwens en zijn wens voor een tweede was sterker dan de mijne. Hij is nu 46 en een enige vader. Wij zijn al 18 jaar samen, de enige reden voor ons late ouderschap is dat we beide ontzettend traag volwassen werden
Toen mijn 2e weer een jongen bleek te zijn had ik het wel even moeilijk om afscheid te nemen van het idee ooit een dochter te hebben, terwijl ik zellfs een lichte voorkeur voor nog een jongen had. Ik heb eigenlijk nooit gefantaseerd over een dochter ofzo, het gevoel overviel me echt. Zou je je naderende onvruchtbaarheid daarmee kunnen vergelijken?
Wat vind je partner eigenlijk van het idee? Mijn man kreeg na zijn 40e pas een kinderwens en zijn wens voor een tweede was sterker dan de mijne. Hij is nu 46 en een enige vader. Wij zijn al 18 jaar samen, de enige reden voor ons late ouderschap is dat we beide ontzettend traag volwassen werden
Toen mijn 2e weer een jongen bleek te zijn had ik het wel even moeilijk om afscheid te nemen van het idee ooit een dochter te hebben, terwijl ik zellfs een lichte voorkeur voor nog een jongen had. Ik heb eigenlijk nooit gefantaseerd over een dochter ofzo, het gevoel overviel me echt. Zou je je naderende onvruchtbaarheid daarmee kunnen vergelijken?
donderdag 7 augustus 2014 om 00:04
Ik kreeg mijn eerste op mijn 37e. Wilde na 2 jaar toch wel graag een tweede. Maar het lukte niet. En dus schoof ik de grens van 'voor mijn 40e ' op naar 'zolang ik 40 ben' en toen naar 41.... Uiteindelijk nam ik, net na mijn 43e verjaardag, het besluit dat het klaar moest zijn en dat ik moest accepteren dat er geen 2e meer kwam. 2 weken later bleek ik al 7 weken zwanger.
Rinzkind 2 is nu ruim 1 jaar en ja, het is zwaar om weer terug te gaan naar die begintijd. Maar tegelijk is het zo leuk om weer zo'n kleintje in huis te hebben.
Rinzkind 2 is nu ruim 1 jaar en ja, het is zwaar om weer terug te gaan naar die begintijd. Maar tegelijk is het zo leuk om weer zo'n kleintje in huis te hebben.
donderdag 7 augustus 2014 om 20:14
Ik ben 39 en zwanger van de 4e.
Tussen nr 3 en 4 zit ongeveer 2,5 jaar, maar tussen nr 3 en nr 2 zit 16 jaar!
Ik vond (en vind!) het heerlijk, zijn echt kadootjes
Oudste 2 zelfstandig, dus die konden zichzelf prima redden.
Aan de ene kant was het best zwaar; weer overnieuw in de luiers en rekening houden met alles wat je mee moet sjouwen, maar dan de andere kant was het alsof het altijd zo geweest was.
Ik geniet er met volle teugen van!
Tussen nr 3 en 4 zit ongeveer 2,5 jaar, maar tussen nr 3 en nr 2 zit 16 jaar!
Ik vond (en vind!) het heerlijk, zijn echt kadootjes
Oudste 2 zelfstandig, dus die konden zichzelf prima redden.
Aan de ene kant was het best zwaar; weer overnieuw in de luiers en rekening houden met alles wat je mee moet sjouwen, maar dan de andere kant was het alsof het altijd zo geweest was.
Ik geniet er met volle teugen van!
