Verboden voor zwangeren!! Alleen zwanger-worders DEEL 3

Apie ik zag het inderdaad. Onze rondes zijn ook bijna gelijk. Ik zit nu in ronde 27, jij inmiddels 28e ronde toch? Mijn NOD is 19 sept. We lopen dus aardig gelijk!

Hey Bert, ja ik zit officieel nog in ronde 27, ik dacht dat mijn menstruatie had doorgezet, maar hij laat nog even op zich wachten.

Jammer want ik wil verder gaan met de clomid.

Hallo lieve dames,



Welkom voor de nieuwelingen. Ik heb jullie verhalen gelezen en duim héééél erg hard voor jullie allemaal!



Hamer: spannend hoor, donorzaad. Ik kan me voorstellen dat het ook wel weer 'afscheid' is van een idee wat je aanvankelijk had, maar nu wel een grote kans op zwangerschap. Ik ben benieuwd! Vertellen jullie dit aan mensen of maar een heel beperkt groepje (en gniffelen jullie dan in jullie vuistje als iemand straks zegt: goh, hij / zij lijkt wel echt op man....)?



Apie: een witte zwangerschapstest is echt zo ontzettend deprimerend. Ik wacht net als theepoes tot ik ongesteld word. Dat is ook klote, maar ik vind het beter dan die paar minuten die wel een uur lijken te duren. Bah.



Sister: je krijgt het wel flink voor je kiezen met al die collega's, om gek van te worden! Ik neem me altijd voor dat als ik ooit zwanger word, ik dat niet ga doen!!



Bertjeo7: tjeetje wat een verhaal ook van jou. Ik duim voor je dat het volgende keer weer raak is en wel goed gaat.



Kirsi: wat een bikkel ben jij! Ik denk aan je en duim heel hard!!! Als iemand het verdient ben jij het!!! (nou jij, wij allemaal natuurlijk, jullie snappen me wel dames).



Nena: GEFELICITEERD NOG!! Goed om te horen van je echo. Dit geeft de burger weer moed.



Boeghie: ik weet niet of je nog meeleest, maar wat een naar bericht. Ik wens je alles wat goed is voor de toekomst.



Pachelbel: wat een hoop informatie voor jullie om telkens weer te verwerken. Pfff...het is inderdaad een soort achtbaan, waarbij je nooit weet wanneer de volgende bocht, vrije val of loop gaat komen. Ik duim voor je!



Theepoes: wat rot dat je weer ongesteld bent geworden en weer een zwangere in de omgeving, Het blijft moeilijk. Ik vind dat eerlijk gezegd het moeilijkste. Zeg wel eens tegen man: als wij alleen met zijn tweeën zouden zijn en mensen om ons heen geen kinderen zouden hebben / krijgen zou ik het allemaal veel makkelijker vinden. Maar ja, zo is het leven nu eenmaal niet.



Missor: Ik duim als een GEK voor je!!!



Ik hoop dat ik niemand ben vergeten.



Ik heb een tijdje niet geschreven. Ben eigenlijk erg depri over het hele zwanger worden gedoe. Ben jarig geweest (31 geworden) en volgende week 2 jaar getrouwd en dan komt het wel hard aan te bedenken dat de tijd zo hard gaat. En dan inderdaad al die mensen om je heen en mijn schoonzusje die zegt dat ze mijn broer heeft overtuigd voor een derde en dat dat ze 'toch wel leuk lijkt'. Alsof je een baby op bestelling krijgt (zij wel inderdaad). En alle o zo leuke opmerkingen in onze vriendengroep dat ik zwanger zou zijn en wanneer we nou eigenlijk kinderen krijgen en de kinderfeestjes en pffff....het wordt me soms gewoon echt te veel. Ik merk nu al dat ik me erg klote voel terwijl ik over een week pas ongesteld moet worden.



Gelukkig kan ik er met man goed over praten en met familie ook wel. Mijn moeder is nogal van het: je moet gewoon erin geloven en dan komt alles vanzelf goed, maar toen ik gisteren met haar ergens heen fietste moest ik heel hard huilen toen we het erover hadden. Ik geloof dat ze nu ook wel snapt dat het voor mij niet zo simpel ligt.



Nou ja dames, weer genoeg geklaagd. Ik ga mezelf weer vermannen en een glas rode wijn inschenken.



Liefs!! Millen

Lieve Millen,



Het is zo herkenbaar je verhaal! Je klote voelen zit m zo in de kleine momenten of in een aantal bij elkaar opgetelde opmerkingen! Dan hoor ik wel eens van mensen in het algemeen dat wanneer ik me iets wat iemand zegt persoonlijk aantrek dat dat dan meer over mij zegt dan over de persoon die de opmerking maakt. Maar soms is dat echt niet zo, mensen kunnen soms ook gewoon echt lomp zijn in hun opmerkingen vind ik hoor. En onnadenkend.



Zo heb ik ook een collega die het meestal bij het rechte eind heeft wanneer ze zegt dat iemand zwanger is. Ze heeft dit dan ook al een paar keer naar mij toe uitgesproken in een volle koffiekamer. Ik zeg dan

natuurlijk: nee joh, je zit er dit keer helemaal naast. En zij maar volhouden: nee hoor, ik weet het echt zeker, ik zie het toch aan je! En iedereen maar lachen omdat ze het zo'n grappige situatie vinden. Tot ik haar van de week maar eens heb gezegd dat ze hiermee op moet houden omdat ze het alle keren goed had bij mij, maar dat het alle keren ook op een mk uitliep. Dat ik daarom steeds ontken... dat het misschien wel heel pijnlijk is soms als ze dit steeds maar uitspreekt. Ja ze schrok zich rot natuurlijk, nooit bij stil gestaan dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is on meteen op een roze wolk te zitten, pfff!!



Grrrr! Toch best fijn even van je afblazen

Wat goed dat je dat zo hebt gezegd! Het is denk ik inderdaad zo dat mensen er gewoon niet bij nadenken dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is. Terwijl ik me dat aan de andere kant ook weer niet kan voorstellen, maar ja.



Ik was een paar weken geleden op een festival (Lowlands) met een groep van 15 man, waarvan inmiddels een paar met kleine kinderen. Op één of andere manier was het op dag 1 de running joke geworden om te zeggen dat ik zwanger ben of om bij mij op kinderen te hinten. Terwijl ik echt NOOIT iets heb gezegd in de trant van dat we ermee bezig zijn en ook nooit reageer op de opmerkingen. Ik heb zelfs al eerder aan een aantal van hen gevraagd of ze ermee op kunnen houden omdat ik het niet grappig vind. Heel irritant. Dan denk ik bij die mensen: ik ben nu twee jaar getrouwd, in zijn algemeenheid weten ze dat man en ik van kinderen houden en we hebben twee jaar geleden een huis met drie verdiepingen gekocht. Kom op: dan kan je toch een beetje nadenken? Niet dus.



Ik natuurlijk chagrijnig en zei tegen mijn beste vriendin (lieve meid, is van alles op de hoogte en steunt me echt heel erg, maar vindt kinderen vreselijk en snapt werkelijk waar niet waarom mensen kinderen willen) dat ik misschien maar tegen hen moest zeggen hoe het zit en dat het me kwetst. Dat vond zij een onzinidee omdat ik had besloten dat ik het niet aan mensen wilde vertellen en dat dan ook niet moet doen omdat zij hun mond niet kunnen houden.



Nee, laat mij maar zei ze. Vervolgens heeft zij het hele weekend als iemand een zwanger worden opmerking / grap tegen me maakte gezegd: "Goh, maar jullie hebben nu een kind, maar wordt het dan niet eens tijd dat jullie een echt huis kopen in plaats van een startersappartementje met enkel glas"? (terwijl ze via mij weet dat zij dat wel willen, maar niet kunnen betalen). Of: "ben jij eigenlijk op zoek naar een echte baan in plaats van een verlengde stage?".



Oooooo, echt HEEL erg onaardig als ik dit zo opschrijf, maar het hielp wel moet ik zeggen. Ik moest erom lachen en uiteindelijk hielden mensen ermee op.



Werk ze!!



Millen

Sister, goed dat je het hebt gezegd! Dan staan ze vaak echt raar te kijken he...! En bij jou is het dan helemaal rot, omdat je dus wel zwanger wordt... Dat lijkt me zo moeilijk, om steeds die miskraam te verwerken... en om hoop te hebben dat het wel goed komt... Maar het komt vast goed!



En Millen, geweldig! Wat fijn om zo'n lieve vriendin te hebben! Nu denken de anderen vast wel even twee keer na voor ze weer zoiets zeggen! En dan maar onaardig... heb je er toch nog lol om gehad!

Trouwens ook raar dat jij net het 'mikpunt' was van die opmerkingen. Mensen hebben dan wel hun verwachtingen dus...



En wat je schrijft over het depri-gevoel, getsie... ik herken het wel. Soms voel ik me prima, maar soms ook echt helemaaaal niet... Zo nu en dan helpt het om even keihard te janken bij je moeder (of iemand anders, maar ik denk dat moeders vaak de sjaak zijn ). Dat lucht op, bij mij tenminste meestal wel!

En van de zwangeren (of hun man/vriend) de opmerking: 'het ging zo snel, we waren er niet eens echt mee bezig'... Ooooh, ook zo irritant!

Haha, lekker even klagen!



Apie, nog niet ongesteld? Je gister was je NOD toch? Voel je iets van je ongesteldheid komen ofzo?



Nou ik ga m'n fotoboek van de vakantie 'even' maken! Doei!

Hallo allemaal,



Even weer een berichtje van mij. Het spijt me dat ik zo weinig reageer, ik ben nogal fanatiek bezig met de struisvogelpolitiek, dwz binge-tv series kijken en te spannende boeken in een ruk uitlezen. Ik wil er gewoon niet meer aan denken. Maar ik lees wel met jullie mee hoor! En ik zal weer wat actiever mee gaan schrijven, maar nu alleen even een snelle update van mijn kant.



Vorige week woensdag zijn 17 eitjes geoogst!! 15 matuur!! 13 bevrucht, maar 4 raar bevrucht en op dag 3 waren er nog maar 4 goede over... Story of my life. Het ziet er allemaal beter uit dan verwacht, ik krijg een beetje hoop, en klabam, weg hoop. Ik weet dat 4 dag 3 embryo’s best ok is, ik hier zwanger mee worden, maar ik had 15 goede eicellen!! WTF! Ik weet natuurlijk dondersgoed dat dit komt omdat mijn eicellen niet de kwaliteit hebben wat ze zouden ‘moeten zijn op mijn leeftijd’, maar het is zo moeilijk te verkroppen. En door die slechte kwaliteit en de ervaring van de vorige keren is het zo moeilijk hoop houden, want vorige keer bleef er van de 5 dag 3 maar 1 goede dag 5/6 over. 1tje... Dus het kan heel goed zijn dat van deze 4 er geeneen goed genoeg is. En dan is het over en uit, geen kindje van ons samen. En heel veel moeilijke (financiele) beslissingen. Wat een hel.

Maar zoals ik al eerder schreef, deze embies worden pas geplaatst als het vocht in de eileider gefixed is en dat is pas in dec/jan. Dan gaan we 2x2 FET doen. Tot die tijd maar geduld hebben en niet teveel denken aan de worst case scenarios. Maar ik kan ook niet denken aan de goede scenarios, er gaat zoveel mis in dit proces, waarom zou ik een keer geluk hebben...?



Zo dat was even in een notendop mijn update. Ik ben ‘blij’ dat het forum weer wat drukker is. Apie& Bertje welkom. Hopelijk zijn jullie snel weer weg . Millen, dikke knuffel! Je verhaal is zo herkenbaar... Pachelbel, wat klote dat er een dip in het zaad was, maar wie weet heb je geluk! Kiris, hoe is het met jou?! Houd je het vol op het wachtbankje? Hebben ze nog wat kunnen invriezen? Ik denk veel aan je! Nena, gefeliciteerd met de goede echo, ik kan me voorstellen dat het nog allemaal heel spannend is.



Knuffel voor iedereen die ik vergeten ben. Tot snel.

Even ego,



Gister met heel veel pijn uit het werk gekomen. Gehoopt dat het na een nacht slapen weg zou trekken. Helaas is de pijn veel erger geworden. Ben vanochtend naar de huisarts geweest, meteen bloed laten prikken en wacht nu op de uitslag. Waarschijnlijk of een blinde darm ontsteking of misschien een buitenbaarmoederlijk zwangerschap. Ik hou jullie op de hoogte. Ik zou vandaag eigenlijk met clomid beginnen maar dit wordt nu uitgesteld.

Ow apie...Sterkte! Ik hoop heel erg voor je dat het geen van beide is.. Over clomid, je begint het sowieso pas op dag 3 van je nieuwe cyclus dus als je nog niet ongesteld bent dan is er nog niet verlorene lijkt me. Sterkte & keep us posted.



Hier een klein lichtpuntje: een van de overgebleven embryos die er op dag 3 niet goed uitzag (ze houden alles in kweek, soms leeft er eentje op) is opeens lekker gaan groeien en is als een dag 6 blast ingevroren. Ik weet niet wat de graad is, maar het voldeed aan invriescondities. Dat betekend dat we dus een extra bevoren cycle kunnen doen!

Het vervolg: ik typ dit vanuit het ziekenhuis want ze hebben me gister avond opgenomen. Gister middag ben ik op bed gaan liggen en de huisarts belde dat er niks uit de bloedtest was uitgekomen.

Ik vertelde hem dat de pijn wel was toegenomen maar dat ik in bed zou blijven liggen met de hoop dat het weg zou trekken.

Een uur later ging de voordeur bel. Ik dacht: het zal wel een collecte zijn dus ik blijf liggen. Maar ze bleven bellen. Ik heb mij toen uit bed gesleept en een broek aan gedaan en voordat ik het wist stonden er twee artsen binnen, die waren via de zijdeur al naar binnen gekomen. Ze vertrouwde het toch niet En na het onderzoek die de artsen hadden gedaan ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar lig ik nu maar ze weten nog niet wat ik heb.

Sorry, breek even in....

Apie

Jeetje Apie wat een verhaal! Wel goed dat de artsen naar hun gevoel luisteren en je zijn komen halen. Het lijkt ER wel! Ik hoop dat het allemaal een storm in een glas water is en dat het meevalt. En dat je maar snel weer naar huis mag



En Missor: struisvogelpolitiek is soms gewoon even een overlevingsmechanisme! Heel goed dat je afleiding zoekt, alhoewel mijn ervaring is dat het altijd wel in je hoofd rondzweeft . In jouw geval zal dat zeker, want wat een spannende tijden! Maar goed nieuws van de opgeleefde embryo, dat moet dan wel volhoudertje zijn! Ik juich hem nog even toe



Liefs Millen

Beste mensen, ik ben nieuw dus zal me voorstellen. Ik ben 36 jaar, heb een heel leuk zoontje van 2 jaar en sinds september 2012 probeer ik opnieuw zwanger te worden, tot nu toe zonder resultaat. Ik ga eens op dit forum want om me heen is vrijwel iedereen zwanger en dat maakt het voor mij te pijnlijk om mijn gevoelens mee te bespreken. Bij mij wisselen m'n gevoelens erg, de ene keer gaat t wel, het andere moment voel ik me zo verdrietig, falen als moeder ( dat mijn kindje geen broertje of zusje heeft) en angst dat t misschien niet gaat lukken. Ik merk ook dat ik me meer afsluit voor anderen, puur omdat ze dus zwanger zijn en ik juist niet de hele tijd ermee geconfronteerd hoef te worden. Maar het voelt dus ook alsof m'n leven al een jaar on hold staat. Ik kan minder genieten, ben superalert op ieder die zwanger is.

Ik heb ondertussen wel al t oriënteer gebeuren bij een fertiliteitsarts gehad (met hsg ed) en het advies was nog een half jaar af te wachten, dus tot december en dat ze geen haast hebben. Nog veel tijd om zwanger te worden. Soms voelt dat geruststellend, andere momenten denk ik: ik wil nu! En stel dat t toch niet lukt. Nou, heel verhaal. Ik hoop opdat forum wat herkenning te krijgen in de verhalen. Groetjes!

Jeetje apie! Wat zal dat schrikken geweest zijn! Ik hoop dat ze snel vinden wat er aan de hand is!



Missor, ik juich dat ene sterke embriootje ook nog even hard toe (en de rest ook!)! Er moet toch echt een topper bij zitten!



Jipenlila, welkom! Herkenbaar verhaal... Zo frustrerend al die zwangeren! Hoe ging het bij jou bij je eerste kindje? Hebben jullie daar ook lang op moeten wachten?

December, dus nog een paar maandjes wachten! Ik hoop dat de tijd een beetje snel voorbij gaat voor je!

De eerste hebben we 7 maanden over gedaan.

Ik vind t ook zo jammer dat ik een minder leuk persoon word van al dit gedoe. Ik kan niet meer blij voor een ander wanneer die zwanger is, ik ben dan zo jaloers!

Ik ga ook eens kijken waar jullie allemaal in het traject zitten, eens even inleven in jullie

Welkom Bertje, Apie, Sister (of Amber?) en Jipenlila! (Hoop dat ik niemand vergeten ben) Ik hoop dat jullie snel een positieve test in handen mogen hebben. Wel even een voor Apie, opgenomen in het ziekenhuis zeg, jeetje!



MissOr, dat zou een mooie meevaller zijn! Duim, duim, duim!



Ik wil mij toch nog even in de discussie mengen over de rotopmerkingen die onwetende mensen kunnen maken. Mijn vriend en ik zijn vanaf het allereerste ziekenhuisbezoek open geweest over onze onvervulde kinderwens. Familie, vrienden én collega's zijn op hoogte. Ze wisten zelfs wanneer ik de punctie had en hoeveel eicellen bevrucht zijn. Rotopmerkingen tot nu toe: nul! Lieve opmerkingen tot nu toe: niet meer te tellen! Het is ongelooflijk hoe iedereen met ons meeleeft. Wij vinden het een hele fijne gedachte dat er op de punctie-dag zoveel mensen aan ons hebben gedacht en dat ze veel voor ons duimen. Ik wil hier mee aangeven: waarom niet aangeven dat het 'bij jullie niet zo makkelijk lukt'? Ik heb er geen moment spijt van gehad! (Zelfs niet toen mijn telefoon roodgloeiend stond om te vragen hoe de terugplaatsing was gegaan)



Liefs,

Kirsi

Jipenlila, ik had jouw stukje kunnen schrijven... Ik voel me precies zo. Mijn leven on hold (hier al 2 jaar & counting). Ik ben geen leuk mens meer, sluit me af van iedereen omdat als ze niet al zwanger zijn dat ze dat elk moment kunnen worden. Het is zo moeilijk.

Welkom hier en hopelijk heb je snel een + test in handen. Na mijn ervaring met mensen op het forum kan het zomaar ineens gebeuren.



Apie, hoe is het nu?



Kirsi, ik ben het helemaal met je eens. Hoewel sommige relaties daardoor juist heel gespannen zijn geworden (met vriendinnen die het afgelopen jaar zwanger zijn geworden en niet meer weten wat ze moeten zeggen), maar misschien beter even geen relatie dan dat ik mooi weer moet spelen.

Hoe is het verder met je?! Houd je het een beetje vol?

Missor, ja dat heb ik precies hetzelfde. Ik heb zelfs nauwelijks zin meer met niet-zwangeren om te gaan omdat zij ook op elk moment zwanger kunnen zijn.

Mijn vriend gaat er trouwens heel anders mee om. Hij snapt de jaloezie niet. Hij zegt dat anderen geen concurrentie vormen en dat ieder z'n eigen pad volgt. Ik wou dat ik er zo in kon staan.

MissOr, het gaat heel goed! Af en toe wat steekjes/krampjes/gerommel? Hoop dat mijn embryootje een lekker bedje aan het zoeken is Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, dus ik weet niet of dat gerommel slecht of goed nieuws is... Maandag mag ik testen, weet alleen niet of ik het zolang volhoud!!! Ben zo nieuwsgierig!

Man, wat zou het gaaf zijn als het is gelukt! We hebben ook net een bod op een huis gedaan, dus eigenlijk zijn deze dagen SUPERspannend!!! Duimen jullie ook even voor ons bod?



xxK

Ooooh wat spannend, Kirsi!! Wat zou het super zijn dat je nu zwanger bent! Daar duim ik al eerste voor hoor! En dan natuurlijk voor het bod op het huis! Spannend! Kom je de dagen nog wat door?! Wat voor huis is het? En jullie eigen al verkocht?

Succes met wachten!!!

Meiden!



Kirsi: wat spannend! God, ik hoop het zoooo voor je! En een huis nog even erbij, ook daar duim ik voor natuurlijk!



Jipenlila, inderdaad volledig herkenbaar jouw verhaal. En mijn zusje zegt dan dat ik moet proberen het een beetje van me af te zetten omdat het zonde is als je je achteraf realiseert dat je jarenlang niet hebt geleefd. Maar ja, zo makkelijk is dat niet. Wel heerlijk dat man zo nuchter is! Die van mij heeft dat ook. Hij zegt: het is geen wedstrijd en je moet jezelf niet vergelijken met anderen. Dat is dan waarschijnlijk toch echt een vrouwending



Ik heb nog eens nagedacht over het al dan niet vertellen aan mensen in combinatie met opmerkingen. Misschien hebben jullie wel een beetje gelijk. Ik heb één vriendin die een paar maanden geleden is bevallen die het weet en daar kreeg ik zo'n ongelooflijk lief mailtje van. Dat ze merkt dat ik afstand houd en dat ze dat prima vindt. Dat ze me eigenlijk zou willen overladen met lieve dingen, maar dat niet doet omdat ze denkt dat ik het te confronterend vind om haar (veel) te zien. Maar dat ze veel aan me denkt. Zoooo lief. Dus er zit echt wel wat in wat jullie zeggen. Maar op één of andere manier schaam ik me ervoor, al weet ik niet waarom. Het zegt waarschijnlijk meer over mij dan over andere mensen.



Goh wat een bespiegelingen zo op het forum in de ochtend.



Liefs meiden!



Millen

hoi meiden!



ik ben weer terug van een heerlijke vakantie, echt super ontspannen en erg naar ons zin gehad! was heerlijk .



Wat leuk dat we wat nieuwe meiden hebben (eigenlijk niet leuk om hier mee te schrijven maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel). Hier weinig nieuws te melden, vorige week ongesteld geworden dus helaas weer nieuwe ronde. We gaan maar weer ons best doen!



Over wel of niet vertellen...onze goede vrienden en familie zijn op de hoogte, en als iemand er naar vraagt (ligt er wel aan wie natuurlijk, de groenteman heeft er niets mee te maken...), dan ben ik wel gewoon eerlijk. Ik vind niet dat het iets is om je voor te 'schamen', je kan er niets aan doen dus waarom zou ik mezelf nog een extra rotgevoel geven door het 'geheim' te houden. Dat voelt voor mij niet prettig, maar iedereen moet dit voor zichzelf bslissen. Het ligt er misschien ook wel aan waar je bent in een traject, of je het wel of niet wilt delen.



nou meiden, ga nog even verder bijlezen!



Kirsie en missor, fingers crossed voor jullie!!!

voor de tabel, nieuwe afspraak 30/9 met clomid en metformine

Hier weer een berichtje.helaas nog steeds vanuit het ziekenhuis. Het is nu alweer dag vier en ik voel me nog steeds niet de oude. Ik had gehoopt vandaag naar huis te mogen maar ze willen me sowieso tot maandag hier houden en afwachten wat de bloedtesten en kweken verder zeggen. De diagnose is dat ik een fikse ontsteking aan mijn eierstokken heb. En omdat we in het traject zitten om voor een tweede te gaan zijn ze hier extra voorzichtig mee. Gelukkig is vandaag het infuus eruit gehaald en ga ik over naar orale anti-biotica en ga ik met kleine stapjes vooruit. Bedankt voor alle lieve wensen en knuffels !

Oeiii apie, dat klinkt niet goed... Ik hoop dat je je gauw beter voelt! Ze houden je gelukkig goed in de gaten!



Heee llgirlll! Wat fijn dat je een leuke vakantie hebt gehad! Wel ongesteld... dat is balen! Dan maar weer op naar de volgende ronde!