Zwanger
alle pijlers
Verdriet na miskraam
zondag 15 december 2024 om 14:29
Ik heb in de zomer een (tweede) miskraam gehad. Vrij snel heb ik de schouders er weer onder gezet en ben ik doorgegaan. (Zoals ik altijd doe als gevoelens te moeilijk worden).
Maar de laatste weken hakt het er continu in. 2 collega’s zijn zwanger (ik zat precies tussen hen in) en hun prachtige dikke buiken confronteren me elke werkdag. Ik voel me (letterlijk) leeg en vul dat op met te veel eten. Waardoor een volgende gezonde zwangerschap verder weg lijkt dan ooit. Mijn leeftijd helpt ook niet mee (40).
Ik voel me heel eenzaam in mijn verdriet. Bij mijn man kan ik wel terecht, maar ik merk dat het voor hem totaal anders is. Daarom huil ik vaak alleen, maar het vliegt me steeds vaker aan.
Toevoeging: we hebben al een dochtertje van 2,5. Mensen zeggen: ‘Focus je op het kind dat er wél is.’ Dat probeer ik ook, en dóe ik ook, ben stapelgek op haar, maar toch vreet het.
Ik wil hier gewoon even van me af schrijven en misschien ervaringen lezen.
Bedankt voor het lezen alvast.
Maar de laatste weken hakt het er continu in. 2 collega’s zijn zwanger (ik zat precies tussen hen in) en hun prachtige dikke buiken confronteren me elke werkdag. Ik voel me (letterlijk) leeg en vul dat op met te veel eten. Waardoor een volgende gezonde zwangerschap verder weg lijkt dan ooit. Mijn leeftijd helpt ook niet mee (40).
Ik voel me heel eenzaam in mijn verdriet. Bij mijn man kan ik wel terecht, maar ik merk dat het voor hem totaal anders is. Daarom huil ik vaak alleen, maar het vliegt me steeds vaker aan.
Toevoeging: we hebben al een dochtertje van 2,5. Mensen zeggen: ‘Focus je op het kind dat er wél is.’ Dat probeer ik ook, en dóe ik ook, ben stapelgek op haar, maar toch vreet het.
Ik wil hier gewoon even van me af schrijven en misschien ervaringen lezen.
Bedankt voor het lezen alvast.
plinkie wijzigde dit bericht op 15-12-2024 15:26
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
10.43% gewijzigd
zondag 15 december 2024 om 15:13
Heel herkenbaar. Ik heb in april een miskraam gehad. Ik was na 3 IVF-pogingen eindelijk zwanger en toen ging het mis, hartverscheurend. Helaas nog niet opnieuw zwanger omdat mijn 4e poging ook is mislukt.
Ik herken je verdriet, ook ik zit tussen de zwangere collega’s en vriendinnen. Een vriendin van mij werd 1,5 week later dan ik zwanger en heeft nu wel een baby. Mijn baby had er nu ook moeten zijn. Het doet zo intens veel pijn.
Ik heb geen tips, maar wel een dikke knuffel. Je bent niet alleen.
Ik herken je verdriet, ook ik zit tussen de zwangere collega’s en vriendinnen. Een vriendin van mij werd 1,5 week later dan ik zwanger en heeft nu wel een baby. Mijn baby had er nu ook moeten zijn. Het doet zo intens veel pijn.
Ik heb geen tips, maar wel een dikke knuffel. Je bent niet alleen.
zondag 15 december 2024 om 15:42
Zoek er hulp bij, zou mijn advies zijn. Heb ik zelf veel te laat pas gedaan - en er zijn wachtlijsten.
Ik kwam uiteindelijk na een doorverwijzing van de huisarts terecht bij psyche en zwangerschap, dat zijn gespecialiseerde psychologen en ze doen (ook) online therapie.
Succes en ik begrijp je zo goed.
Ik kwam uiteindelijk na een doorverwijzing van de huisarts terecht bij psyche en zwangerschap, dat zijn gespecialiseerde psychologen en ze doen (ook) online therapie.
Succes en ik begrijp je zo goed.
zondag 15 december 2024 om 16:37
Ik heb ook twee miskramen gehad na IVF en voordat onze dochter geboren was. Ik herken je gevoel dus wel (en de eenzaamheid). Ik vond het voordat ik blijvend zwanger was ook heel lastig om geconfronteerd te worden met zwangeren in mijn omgeving. Zij wel en ik niet (en de angst dat het bij ons nooit zou lukken).
Als je blijvend/succesvol zwanger wordt (en blijft) dan zit je er ook weer anders in, maar voor nu is het een kwestie van een hele zure appel waar je doorheen moet. Je verdriet mag er zijn en je gevoelens naar je collega’s ook. Sterkte!
Als je blijvend/succesvol zwanger wordt (en blijft) dan zit je er ook weer anders in, maar voor nu is het een kwestie van een hele zure appel waar je doorheen moet. Je verdriet mag er zijn en je gevoelens naar je collega’s ook. Sterkte!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 15 december 2024 om 16:44
Overigens is mijn miskraam/IVF verleden alweer 8 jaar geleden (en ons kind 7), maar de gevoelens die je beschrijft in je OP zijn herkenbaar en begrijpelijk. Wel had ik ook zoiets: er was kennelijk iets mis, dan heeft de natuur besloten. En tegelijkertijd die angst en leegte. Er is na mijn dochter ook geen 2e gekomen en dat hebben we ook niet geprobeerd via IVF.
Wat ik achteraf wel had moeten doen is hulp zoeken. Tijdens de zwangerschap van mijn dochter zat ik wel in de rats en durfde ik niet te geloven dat ze daadwerkelijk zou komen. Het vertrouwen was compleet weg na alles. Nogmaals sterkte.
Pinchos: voor jou een dikke knuffel. Ik ken je verhaal.
Wat ik achteraf wel had moeten doen is hulp zoeken. Tijdens de zwangerschap van mijn dochter zat ik wel in de rats en durfde ik niet te geloven dat ze daadwerkelijk zou komen. Het vertrouwen was compleet weg na alles. Nogmaals sterkte.
Pinchos: voor jou een dikke knuffel. Ik ken je verhaal.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 15 december 2024 om 17:19
zondag 15 december 2024 om 17:24
Wat anderen zeggen; zoek hulp. Voorkomen dat je geconfronteerd wordt met wat niet lukt (nog niet gelukt is!) is lastig, en soms is het lastig om hier zelf een weg in te vinden. De wens voor een 2e kindje kan net zo groot zijn als voor een eerste. Wij zijn nooit voor een tweede kindje gegaan, omdat nog een zwangerschap te gevaarlijk zou zijn. Te horen krijgen dat je dan moet kijken naar je eerste kindje voelde voor mij als een dooddoener.
zondag 15 december 2024 om 18:12
ioneszoveelstekeer schreef: ↑15-12-2024 17:19Zoiets is nu eenmaal heel zuur, vooral met die zwangere collega's om je heen. Over miskramen wordt eigenlijk nog steeds niet gepraat. Er hangt nog steeds die sfeer van "en weer dóór" omheen. Eigenlijk best raar.
Het overkomt zóveel vrouwen. Dan moeten mensen er toch onderling over kunnen praten????
Er is een groot verschil tussen een jonge vrouw die een miskraam heeft en een vrouw van eind 30, begin 40.
De kansen op een baby worden kleiner als een vrouw zo oud is en worden nog kleiner als de vrouw aangewezen is op hulp vanuit de medische hoek om zwanger te worden.
De jonge vrouw heeft nog alle kans om een volgende keer wel blijvend zwanger te raken en meestal gebeurt dat dan ook.
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 15-12-2024 23:21
Reden: Ongepast
Reden: Ongepast
4.26% gewijzigd
zondag 15 december 2024 om 19:02
Eens.
Ik heb na mijn zoon nog 2 miskramen gehad. Er was door omstandigheden weinig ruimte erom te rouwen, dus ik duwde het weg met de gedachte: we zijn nog jong, het kan nog.
Tot partner halfjaar met de noorderzon vertrok. Heb daarna niemand meer ontmoet met wie ik het nog een keer aandurfde.
Ben heel blij met mijn inmiddels volwassen zoon, maar had het graag anders gezien.
TO, dikke knuffel. Geef je verdriet de ruimte. Misschien kunnen gesprekken met de POH je wat helpen.
zondag 15 december 2024 om 19:13
En tóch vind ik dat geen vergelijkbare situatie, want de kans was er wel, alleen durfde je deze (om welke reden dan ook) niet te nemen. Ik begrijp de reactie van Loesje dus wel.Sterrenstof74 schreef: ↑15-12-2024 19:02Eens.
Ik heb na mijn zoon nog 2 miskramen gehad. Er was door omstandigheden weinig ruimte erom te rouwen, dus ik duwde het weg met de gedachte: we zijn nog jong, het kan nog.
Tot partner halfjaar met de noorderzon vertrok. Heb daarna niemand meer ontmoet met wie ik het nog een keer aandurfde.
Ben heel blij met mijn inmiddels volwassen zoon, maar had het graag anders gezien.
TO, dikke knuffel. Geef je verdriet de ruimte. Misschien kunnen gesprekken met de POH je wat helpen.
Live Life to the fullest
zondag 15 december 2024 om 19:19
Nou dit. En als je er middenin zit en niet weet of je ooit nog (en zo ja wanneer) je succesvol zwanger wordt, dan is het super verdrietig en de confrontatie met de zwangeren op je werk confronterend, wetende dat je ook zover zou zijn geweest als je geen miskraam zou hebben gehad. En ja, dan kan dramatisch voelen. Dat het meer vrouwen overkomt maakt het niet veel minder verdrietig. Zeker als je ouder wordt en je je zorgen maakt om je fertiliteit. Sterkte TO. Je bent niet alleen in je gevoel.
baggal wijzigde dit bericht op 15-12-2024 19:22
11.49% gewijzigd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 15 december 2024 om 19:20
Ik snap je heel goed. Hier 2 miskramen voordat ik zwanger werd van dochter. Ondertussen de ene na de andere collega zwanger.
Ook die met al 2 kinderen. Super aardige vrouw, maar wat kon ik in mijn hoofd toch slecht over haar denken. Zij wilde nog een kind, en hoppa, weer zwanger.
En ik voelde de klok steeds sneller tikken.
Het heeft bij ons 3 jaar geduurd, zonder hulp omdat ik tussendoor wel zwanger raakte (miskraam met 12 en 6 weken).
We wilden nog een tweede, zijn toen dochter een jaar was begonnen (ook gezien mijn leeftijd, nu 38).
Helaas nog 3 miskramen gehad. En ik kan het niet meer aan om het nog eens te proberen.
En ik krijg nu hulp om dit te verwerken, want het is pittig om te verwerken.
Heel veel sterkte!
Ook die met al 2 kinderen. Super aardige vrouw, maar wat kon ik in mijn hoofd toch slecht over haar denken. Zij wilde nog een kind, en hoppa, weer zwanger.
En ik voelde de klok steeds sneller tikken.
Het heeft bij ons 3 jaar geduurd, zonder hulp omdat ik tussendoor wel zwanger raakte (miskraam met 12 en 6 weken).
We wilden nog een tweede, zijn toen dochter een jaar was begonnen (ook gezien mijn leeftijd, nu 38).
Helaas nog 3 miskramen gehad. En ik kan het niet meer aan om het nog eens te proberen.
En ik krijg nu hulp om dit te verwerken, want het is pittig om te verwerken.
Heel veel sterkte!
zondag 15 december 2024 om 19:35
Ik kreeg mijn tweede op mijn 41e. Er zat 3 jaar tussen mijn 2 kinderen. Vlak voor beide zwangerschappen had ik een miskraam... Een beetje alsof mijn lijf een generale repetitie nodig had voor het echt aan de slag ging.
Eet vanavond lekker wat kaas of koekjes, niet omdat je zielig bent, maar omdat je het verdient lief te zijn voor jezelf. De kans is best aanwezig dat je over een paar maanden misselijk bent en geen eten meer kan zien.
Eet vanavond lekker wat kaas of koekjes, niet omdat je zielig bent, maar omdat je het verdient lief te zijn voor jezelf. De kans is best aanwezig dat je over een paar maanden misselijk bent en geen eten meer kan zien.
Lorem Ipsum
zondag 15 december 2024 om 19:45
Nou, dat. Ik besprak het net met mijn man. Niet iedereen weet van deze miskraam. Bij de eerste was ik opener. De tweede was hartje zomervakantie en zagen we weinig mensen. Daarna had ik het al iets naar de achtergrond geduwd en dacht ik: ja, het is nu ‘al’ 3 weken geleden. Ze zien me aankomen…ioneszoveelstekeer schreef: ↑15-12-2024 17:19Zoiets is nu eenmaal heel zuur, vooral met die zwangere collega's om je heen. Over miskramen wordt eigenlijk nog steeds niet gepraat. Er hangt nog steeds die sfeer van "en weer dóór" omheen. Eigenlijk best raar.
Het overkomt zóveel vrouwen. Dan moeten mensen er toch onderling over kunnen praten????
Heb het wel echt weggestopt en daarna door drukte op werk en privé was er ook geen ruimte. Nu het bijna vakantie is, merk ik dat het echt in volle hevigheid terugkomt.
Ik heb nog niet zo lang wel gesprekken gehad met de psycholoog. Mijn eerste hulpvraag ging over angstklachten, waar o.a. mijn miskramen wel aan ten grondslag lagen (denk ik). Maar ze zijn telkens als zijweg besproken, niet als hoofdzaak. Toevallig moet ik donderdag voor een andere reden naar de huisarts, ga toch maar weer om een afspraak bij de POH vragen.
Vanmiddag zat ik echt met lange uithalen te huilen en had ik zo’n behoefte om iemand te bellen, maar ik wist gewoon niet wie.
Vandaar ook dit topic.
zondag 15 december 2024 om 19:48
Bedankt voor het delen van je ervaring. Wat ontzettend naar dat je dit allemaal moest meemaken.swimkim schreef: ↑15-12-2024 19:20Ik snap je heel goed. Hier 2 miskramen voordat ik zwanger werd van dochter. Ondertussen de ene na de andere collega zwanger.
Ook die met al 2 kinderen. Super aardige vrouw, maar wat kon ik in mijn hoofd toch slecht over haar denken. Zij wilde nog een kind, en hoppa, weer zwanger.
En ik voelde de klok steeds sneller tikken.
Het heeft bij ons 3 jaar geduurd, zonder hulp omdat ik tussendoor wel zwanger raakte (miskraam met 12 en 6 weken).
We wilden nog een tweede, zijn toen dochter een jaar was begonnen (ook gezien mijn leeftijd, nu 38).
Helaas nog 3 miskramen gehad. En ik kan het niet meer aan om het nog eens te proberen.
En ik krijg nu hulp om dit te verwerken, want het is pittig om te verwerken.
Heel veel sterkte!
Ik denk nu ook: hoe ver wil ik gaan? Hoe lang willen we nog proberen? Wanneer is het genoeg? Wat als ik nóg een miskraam krijg? Daar weet ik nu nog geen antwoord op.
zondag 15 december 2024 om 19:48
Dank je voor de tip. Ik heb gekeken en zie dat zij geen aangesloten psychologen in de buurt hebben, wel een aantal online aanbieders.Miura schreef: ↑15-12-2024 15:42Zoek er hulp bij, zou mijn advies zijn. Heb ik zelf veel te laat pas gedaan - en er zijn wachtlijsten.
Ik kwam uiteindelijk na een doorverwijzing van de huisarts terecht bij psyche en zwangerschap, dat zijn gespecialiseerde psychologen en ze doen (ook) online therapie.
Succes en ik begrijp je zo goed.
zondag 15 december 2024 om 19:52
Nou, als snacken betekent dat je lief bent voor jezelf, dan ben ik de laatste tijd érg lief geweest voor mezelfturquasi schreef: ↑15-12-2024 19:35Ik kreeg mijn tweede op mijn 41e. Er zat 3 jaar tussen mijn 2 kinderen. Vlak voor beide zwangerschappen had ik een miskraam... Een beetje alsof mijn lijf een generale repetitie nodig had voor het echt aan de slag ging.
Eet vanavond lekker wat kaas of koekjes, niet omdat je zielig bent, maar omdat je het verdient lief te zijn voor jezelf. De kans is best aanwezig dat je over een paar maanden misselijk bent en geen eten meer kan zien.
Dank je voor je lieve en bemoedigende woorden. Ik hoop het maar.
zondag 15 december 2024 om 19:54
zondag 15 december 2024 om 20:12
TO, ik heb drie miskramen gehad tussen mijn twee kinderen door, ik was wel een stukje jonger dan jij, maar dit heb ik ook heel vaak gedacht. Het verdriet, maar ook steeds die zwangerschapsklachten, zorgden er gewoon voor dat ik niet de moeder kon zijn die ik had willen zijn voor mijn oudste.
Mijn laatste (succesvolle) zwangerschap heb ik vrijwel elke dag gedacht dat ik dat nooit meer wilde. Desondanks denk ik dat we het nog een keer geprobeerd zouden hebben, mocht het wel een miskraam geworden zijn.
Je hoeft nu geen antwoord te weten. Je kunt alleen bedenken, wat je vandaag aankan. En ik denk dat je ook tijd nodig hebt om een keuze te maken om ermee op te houden.
Overigens heb ik het ook wel met mensen gedeeld die ik pas leerde kennen nadat mijn jongste geboren was, als het onderwerp toevallig ter sprake kwam. Ik heb eigenlijk altijd meelevende reacties gehad, ook al was het toen al een paar jaar geleden. Dat je na een paar maanden nog veel verdriet hebt is echt niet gek. Lief zijn voor jezelf is ook proberen te accepteren dat je verdriet gewoon daar nog is, dat je tijd nodig hebt om te rouwen.
zondag 15 december 2024 om 21:24
Knuffel voor jou Plinkie . Goed dat je om een gesprek met de POH gaat vragen.
En je gedachten zijn heel begrijpelijk hoor. Op zo'n moment lijkt iedereen om je heen snel zwanger te worden. En je verdriet om miskramen kan gewoon náast je liefde voor jullie dochter staan! Maar herkenbaar hoor, hier duurde het erg lang (met afgebroken zwangerschap en 2x ivf) voordat we ons tweede kindje mochten verwelkomen, en dat was zwaar. Ook als je al een ontzettend leuk kind hebt
.
. Goed dat je om een gesprek met de POH gaat vragen. En je gedachten zijn heel begrijpelijk hoor. Op zo'n moment lijkt iedereen om je heen snel zwanger te worden. En je verdriet om miskramen kan gewoon náast je liefde voor jullie dochter staan! Maar herkenbaar hoor, hier duurde het erg lang (met afgebroken zwangerschap en 2x ivf) voordat we ons tweede kindje mochten verwelkomen, en dat was zwaar. Ook als je al een ontzettend leuk kind hebt
.
happiness = reality - expectations
zondag 15 december 2024 om 21:39
Ik snap je, maar ik ben 30 jaar en de kans dat ik überhaupt ooit zwanger word is echt heel klein. Ben ook nog nooit zwanger geweest, dus ook nog nooit een miskraam gehad. Dat het TO met haar leeftijd toch nog gaat lukken, is groter dan dat het mij ooit gaat lukken ondanks dat ik 10 jaar jonger ben.loesje** schreef: ↑15-12-2024 18:12Er is een groot verschil tussen een jonge vrouw die een miskraam heeft en een vrouw van eind 30, begin 40.
De kansen op een baby worden kleiner als een vrouw zo oud is en worden nog kleiner als de vrouw aangewezen is op hulp vanuit de medische hoek om zwanger te worden.
De jonge vrouw heeft nog alle kans om een volgende keer wel blijvend zwanger te raken en meestal gebeurt dat dan ook.
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 15-12-2024 23:22
Reden: Quote aangepast
Reden: Quote aangepast
2.98% gewijzigd
zondag 15 december 2024 om 21:42
Dank je voor je reactie.Whoopsadaisies schreef: ↑15-12-2024 21:24Knuffel voor jou Plinkie
En je gedachten zijn heel begrijpelijk hoor. Op zo'n moment lijkt iedereen om je heen snel zwanger te worden. En je verdriet om miskramen kan gewoon náast je liefde voor jullie dochter staan! Maar herkenbaar hoor, hier duurde het erg lang (met afgebroken zwangerschap en 2x ivf) voordat we ons tweede kindje mochten verwelkomen, en dat was zwaar. Ook als je al een ontzettend leuk kind hebt
Het gekke is dat ik 'jaloerser' ben op de vrouwen die zwanger zijn van hun tweede kind, dan vrouwen (een van mijn zwangere collega's in dit geval) die zwanger zijn van de eerste. Want dat 'heb ik al'. Het klinkt zo egoïstisch, maar ik kan er niks anders van maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
