Verleiden met hoop op zwangerschap

15-02-2013 00:34 97 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik sta op het punt om mijn man zo te verleiden in de hoop dat ik weer zwanger wordt. 3 maanden geleden heb ik mijn dochter met 38 werken moeten laten halen. .. Ik weet dat het niet lief is, maar ik MOET gewoon weer zwanger zijn.... tenzij iemand me ervanaf kan praten.
Alle reacties Link kopieren
Misschien wel verhalen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en weten wat ik nu vanbinnen doormaak delacour.
Alle reacties Link kopieren
Pip, mijn dochter is ook in de 38 e week gehaald,was geplande keizersnede, medische redenen. Totaal niet het gevoel gehad dat ze er nog niet klaar voor was. Ook ik mistte het gevoel van een kindje in m'n buik, denk dat veel vrouwen dat hebben vlak na de bevalling. Heeft ook met je hormonen te maken, gaat echt over. Voor onze eerste en tweede ook behandelingen met oa clomid gehad, na onze dochter geen pil meer geslikt maar een spiraal genomen. Toen dochter bijna 2 was, spiraal eruit gehaald en k had zowaar een cyclus, na 3 maanden zwanger.



Misschien is de Mirena een tip voor jou als de angst voor niet makkelijk zwanger raken meespeelt!



Maar echt ik zou nu van je dochter genieten en bewaar je kinderwens voor een tweede nog zodat je ook daarvan goed kan genieten.
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me af: wil je alleen maar zwanger zijn of ook moeder?



Ik snap dat je wat abrupt van je zwangerschap bent afgeholpen, misschien niet voor jezelf tot een goed einde gebracht, gevoelsmatig, maar je hebt wél een kind. Fijn toch! Dát is toch waar de zwangerschap voor bedoelt is? Ga daar eerst eens van genieten. Als je nu weer zwanger wordt, kun je én niet meer zo goed van het kind genieten dat al zo snel je buik moest verlaten, én je geniet ook minder van de zwangerschap, omdat je al een kind hebt, dat veel aandacht nodig heeft.



Als je écht wilt genieten van je zwangerschap, wacht je een jaartje.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Pip, je hele vorige topic staat vol met die ervaringsverhalen. Ik heb ook nog een of twee lange reacties daarin geschreven vol herkenning en het advies om het niet te doen.

Dan moet je nu niet doen alsof dat hetgene is wat je zoekt, dat is het duidelijk niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb haar vorige topic niet gelezen maar dat is blijkbaar ook niet nodig. Vraag me af waar TO nou precies van droomde toen ze de eerste keer besloot zwanger te willen worden.



En 'op het punt staan om' is wel degelijk 'doen'. Het is slechts een momentopname van het punt in het proces waarop je net niet al begonnen bent. Het besluit is dan namelijk al genomen. TO valt dus onterecht over die opmerking, aangezien zij zelf niet in de gaten heeft wat en hoe ze dat communiceert.
Alle reacties Link kopieren
quote:pipvanwoezel schreef op 15 februari 2013 @ 12:32:

Misschien wel verhalen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en weten wat ik nu vanbinnen doormaak delacour.

Ik denk dat er niet veel zijn die doormaken wat jij doormaakt, want het is nu niet een doorsnee gedachte die jij hebt.



Ga eerst eens langs de gynaecoloog om je te laten voorlichten als je zo snel weer zwanger wil worden.

En natuurlijk je psycholoog, want er is wel wat om over te praten.
Alle reacties Link kopieren
Ga in hemelsnaam met je huisarts, verloskundige of gynaecoloog praten. Dit klinkt alsof je op het punt staat dingen te gaan doen waar je spijt van gaat krijgen. Je komt labiel en impulsief over en dat is geen goede combinatie met een baby.

Er is niks mis met hulp vragen. Er is wel wat mis als je blijft ontkennen dat het niet goed gaat en uiteindelijk instort. (Of zoals mijn moeder probeert uit het leven te stappen omdat je de schijn niet langer op kan houden).
Alle reacties Link kopieren
Jullie missen wel een hoop zeg. Ik gaf vrij vroeg in dit topic al aan dat ik idd van mijn dochter moet genieten en dat zij nu ook voor gaat. Nu gaat het verder alleen nog over mijn gevoel wat ik heb. Ik heb nog niks met die rare gedachten gedaan. ...
Alle reacties Link kopieren
Hippie Ik weet dat er niks mis is met hulp vragen. Daarom ben ik ook bij de psycholoog he.
Alle reacties Link kopieren
quote:dikkie1 schreef op 15 februari 2013 @ 09:23:

Ik denk wel dat iedere vrouw die pas bevallen is het zwanger zijn mist.

Nou, ik niet. Ik was juist blij dat ik m'n eigen, vertrouwde lijf langzaam aan weer terug kreeg.
Alle reacties Link kopieren
quote:pipvanwoezel schreef op 15 februari 2013 @ 16:25:

Hippie Ik weet dat er niks mis is met hulp vragen. Daarom ben ik ook bij de psycholoog he.

Heb je er iets aan, aan de gesprekken met de psycholoog?
Misschien is aan de pil gaan helemaal nog niet zo'n slecht idee. Komen je hormonen weer een beetje op orde en krijg je wat meer rust in je gedachtes. Het hielp bij mij iig heel goed, ik knapte er meteen van op.
Alle reacties Link kopieren
Tja. Goed dat je bij een psycholoog loopt. Maar neem me niet kwalijk dat bij mij alle alarmbellen afgaan.

Mijn moeder deed ook maanden niets met haar rare gedachten. Tot ze ineens terwijl babyzusje lag te slapen handen vol pillen nam.
Alle reacties Link kopieren
38 weken is een heel normale zwangerschapsduur om te bevallen, hoor, of dat nou spontaan gebeurt of niet, en er zijn nog heel, heel veel mensen die bevallen via een keizersnede of een ingeleide bevalling. Misschien had je het liever anders meegemaakt, dat kan, maar zet jezelf er in godsnaam overheen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Dan zal ik nu wel degene zijn die met diagnoses strooit, maar je gedachten en reacties lijken mij op een postnatale depressie. Misschien eens ter sprake brengen bij je psych? Dit kan uit de hand lopen als je jezelf niet helemaal in de hand hebt. Trek maar even aan de bel bij de psych, al was het maar om deze gedachten met haar gedeeld te hebben.



Sterkte, het lijkt me een nare situatie.
Alle reacties Link kopieren
Het tegenovergestelde juist



Geen idee waarom dat onder m'n paste staat
Alle reacties Link kopieren
Ik heb alleen nog maar een intake gehad bij de psycholoog. Ze moeten nu in en vergadering overleggen welke psych bij mij past. Uit een toets kwam uit dat ik onder een zware depressie lijd... maar ik denk dat dat een momentopname was
Ik denk van niet. En met een zware depressie nog maar een kind op de wereld zetten lijkt me niet verstandig. Wacht eerst eens wat gesprekken met de psycholoog af.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan hier boos en verdrietig om worden. Je hebt om hulp gevraagd, maar vind de "diagnose" depressie niet kloppen? Tips en adviezen van mensen hier schiet je af, want past niet in wat je wil horen?

Wat wil je dan? Je zegt voor je kindje te willen zorgen, en te willen genieten, trek dan aan de bel. Bij wie dan ook! Want genieten ligt op deze manier niet echt in het verschiet voor je vrees ik!
Pipvanwoezel haha:) leuke naam.



Het is heeeeeeeeeeeeeel normaal om je zwangerschap te missen.

wel je bent langer zwanger geweest dan ik EVER, want de eerste kwam met 34/35 (meningen verschillen) weken.

En de tweede met 37 plus 5 dagen.



Ik had naar de eerste wel dat ik dr miste in mn buik, bij de tweede niet hoor, maar ik ken dus je gevoel wel.

Maar niet verstandig om er door deze verlangens die puur gebasseerd zijn op hormonen er weer een kindje bij te krijgen.

Laat je luichaam en geest eerst even gherstellen en dan heb je tijd zat meid.

denk er nog eens over na, en wees altijd eerlijk tegen je man.

Ik weet dat het gevoel over gaat.

Maar je moet nu even wachten.

Dat is echt beter.



Groetjes Dolores.
trouwens die hormonen krijgen de meeste mensen wel, maar niet iedereen zo vlug... let maar op dat de meeste na 2 of 2 en half jaar weer een kindje krijgen.

Behalve ik dan... ik heb ze liever om de 5 jaar hahahaha, hormonaal gezien niet hoor!!!!!!!!!!!! Maar verstandelijk gezien wel, ik weet wat ik wil en wat ik aan kan.

Ik kan meerdere kinderen aan mits het verschil van 5 jaar natuurlijk.

So.... Niet alleen jij. maar ook ik, valt buiten wat "normaal" is hahaha:)
Alle reacties Link kopieren
quote:pipvanwoezel schreef op 15 februari 2013 @ 21:40:

Ik heb alleen nog maar een intake gehad bij de psycholoog. Ze moeten nu in en vergadering overleggen welke psych bij mij past. Uit een toets kwam uit dat ik onder een zware depressie lijd... maar ik denk dat dat een momentopname was

Zelfs al was het een momentopname, dan zijn er dus momenten in je leven dat je zwaar depressief bent terwijl je de zorg hebt over een baby.

Wat zou jij aanraden aan iemand die je dit verhaal verteld? Een moeder die (op momenten) zwaar depressief is en toch nog een kind wilt?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven