Verschil van mening kraambezoek + tips gevraagd herstel

Hi allen!

Even mijn ei kwijt. 1.5e week geleden zijn mijn partner en ik trotse ouders geworden van een prachtig meisje.

Nu wil het volgende:
Het sociale emmertje van mijn partner is niet heel groot (een echte introvert) en dit weet en respecteer ik. In de zwangerschap hebben we duidelijke afspraken gemaakt over de frequentie van het kraambezoek en tot vandaag had ik hier geen problemen mee. Echter merk ik dat ik sinds mijn bevalling onwijze behoefte heb aan mijn ouders (mijn ma is hier met enig regelmaat om te helpen in huis, pa iets minder) en daar zit nu het euvel.

Noem het de hormonen, het slaapgebrek.. Wat je wil maar ineens vind ik het zo onwijs moeilijk mijn ouders (en zeker mijn vader) te missen en zoals vooraf afgesproken hebben wij dit weekend nog even een laatste weekend met zijn drieën te zijn voordat hij weer gaat werken maar het valt me ineens zo zwaar om ze het hele weekend te moeten missen.. na het weekend kan ik zoveel mensen uitnodigen als ik zelf aankan maar ik zou dit weekend graag mijn ouders om me heen hebben.

Mijn vent is een fantastische papa voor ons meisje en is sinds haar komt echt een andere man (in de beste zin) dus mag echt niet klagen wat dat betreft.

Maar waarom valt me dit dan toch zo zwaar. Ik houd van mijn ouders maar vond het altijd heerlijk dat wij in een ander dorp wonen en iets meer op onszelf waren. En nu? Onwijze heimwee naar ze. Hormonen doen rare dingen met je

Dank voor het lezen van mijn hersenspinsel.

Oh trouwens, nu ik toch aan het schrijven ben. Iemand ervaring met een jeukdoos na de bevalling? De hechtingen zijn er gelukkig al uit en alles geneest mooi maar de jeuk onder in niet te doen. Oh wat zou ik graag even krabben maar dat doen we maar niet mocht er iemand een gouden tip hebben dan heel graag!