Zwanger
alle pijlers
Wachten op een miskraam?
zaterdag 14 juni 2014 om 13:03
Ik ben bijna 7 weken zwanger. Sinds afgelopen woensdag heb ik af en toe een veeg roze op het tioletpapier. Sinds gistermiddag is daar wat helderrood bloed bijgekomen, samen met een menstruatie-achtig gevoel. Ook voel ik regelmatig een soort trekkende pijn richting mijn liezen. Echt veel bloed is het nog niet, maar ik vrees dat ik een miskraam ga krijgen. Ook de kwaaltjes lijken namelijk af te nemen.
Wat is dit wachten vreselijk zeg! Als ik dan toch een miskraam krijg, dan het liefst maar nu meteen. Deze onzekerheid is echt niet leuk. Hoe lang duurde het wachten bij jullie? Heeft iemand toevallig nog een opbeurend verhaal?
Wat is dit wachten vreselijk zeg! Als ik dan toch een miskraam krijg, dan het liefst maar nu meteen. Deze onzekerheid is echt niet leuk. Hoe lang duurde het wachten bij jullie? Heeft iemand toevallig nog een opbeurend verhaal?
zaterdag 14 juni 2014 om 13:10
zaterdag 14 juni 2014 om 13:11
Pff wat naar voor je.. die onzekerheid is zo vervelend! Wanneer hebje een echo? Misschien kan die wat eerder?
Ik heb in januari een miskraam gehad. Begon een beetje hetzelfde als bij jou alleen zonder kramp. Toen bleek dat het mis was, kreeg ik wel erge kramp en veel bloedverlies. Maar een week ongeveer beetje bloed met afvegen gehad.
Nu ben ik opnieuw zwanger en met 11 weken kreeg ik ontzettend erge kramp en zoveel bloedverlies! Echt veel meer dan met de miskraam. Dit is tot nu toe wel goed gegaan, nu 18 weken.
Veel sterkte met afwachten en ik hoop dat je snel voor een echo terecht kunt.
Ik heb in januari een miskraam gehad. Begon een beetje hetzelfde als bij jou alleen zonder kramp. Toen bleek dat het mis was, kreeg ik wel erge kramp en veel bloedverlies. Maar een week ongeveer beetje bloed met afvegen gehad.
Nu ben ik opnieuw zwanger en met 11 weken kreeg ik ontzettend erge kramp en zoveel bloedverlies! Echt veel meer dan met de miskraam. Dit is tot nu toe wel goed gegaan, nu 18 weken.
Veel sterkte met afwachten en ik hoop dat je snel voor een echo terecht kunt.
zaterdag 14 juni 2014 om 14:06
Het zegt echt helemaal niks weet ik nu 
Ik had 0,0 pijn of bloedverlies en toch was het hartje met 7 weken gestopt, al een paar weken terug, maar een miskraam krijgen ho maar, die is opgewekt met medicatie en nu weet ik nog niet of ik alles kwijt ben. Mijn advies is om je vk te bellen en een echo te laten maken, maar zekerheid krijg je nooit. Sterkte.
Ik had 0,0 pijn of bloedverlies en toch was het hartje met 7 weken gestopt, al een paar weken terug, maar een miskraam krijgen ho maar, die is opgewekt met medicatie en nu weet ik nog niet of ik alles kwijt ben. Mijn advies is om je vk te bellen en een echo te laten maken, maar zekerheid krijg je nooit. Sterkte.
zaterdag 14 juni 2014 om 14:19
Ik heb een paar weken terug hetzelfde gehad, begon met roze streep op wc papier en daarna helder rood + buikkrampen. Dit begon donderdag, de week erna mocht/kon ik voor de echo en een kloppend hartje gezien! Was minder lang zwanger dan ik dacht, nog geen 7 weken maar er was duidelijk iets te zien.
De weken erna zijn erg spannend geweest met nog een keer bloedverlies maar nu ik de 12 weken voorbij ben kan ik er wat meer van genieten en ontspannen.
Bel de VK en vraag een echo!! Je kan al een hartje zien en het geeft je wat zekerheid!
De weken erna zijn erg spannend geweest met nog een keer bloedverlies maar nu ik de 12 weken voorbij ben kan ik er wat meer van genieten en ontspannen.
Bel de VK en vraag een echo!! Je kan al een hartje zien en het geeft je wat zekerheid!
zaterdag 14 juni 2014 om 14:21
zaterdag 14 juni 2014 om 14:24
He clifford, wat rot om te lezen dat je je zon zorgen maakt en het beeld lijkt op een miskraam. Ik ben helaas ervaringsdeskundige. Het is belangrijk dat je eerst gaat kijken of het echt een miskraam is maandag. Als het helaas echt zo is kun je afwachten tot het bloeden en de miskraam op gang komt, dat kan zo twee weken of langer duren. Je kunt ook voor een curretage kiezen waarbij de vrucht dmw een operatie wordt verwijderd. Heftoge tijd voor je, probeer alles stap voor stap te doen. Eerst de echo.. Knuffel
zaterdag 14 juni 2014 om 15:23
Clifford, wat naar. Helaas precies hetzelfde mee gemaakt dit weekend, gister heeft de miskraam doorgezet en ben ik alles verloren
Het kan wel ineens snel gaan, ik hoop voor jou dat dat ook gebeurt, want ik herken het gevoel van 'als het dan toch mis is, laat het dan ook nu maar gebeuren'.
Ik heb niks wat je nu kan helpen, maar wil je wel veel sterkte wensen meid
Het kan wel ineens snel gaan, ik hoop voor jou dat dat ook gebeurt, want ik herken het gevoel van 'als het dan toch mis is, laat het dan ook nu maar gebeuren'.
Ik heb niks wat je nu kan helpen, maar wil je wel veel sterkte wensen meid
zaterdag 14 juni 2014 om 15:56
Hoi Clifford. Ik herken je verhaal en snap dus net als de anderen hoe je je voelt. Eind april heb ik precies hetzelfde meegemaakt, niet fijn... Ikzelf voelde eigenlijk vanaf het begin al dat het niet goed zat, maar kan niet uitleggen waarom. Een week voor de miskraam zagen en hoorden wel nog een kloppend hartje, maar vijf dagen later was het kindje gestopt met groeien. Ik wilde heel graag dat het er natuurlijk uit kwam en heb me hier heel erg gefocust. Twee dagen later kwam het vruchtzakje eruit. Misschien was het toeval, maar stiekem geloof ik dat je als je echt iets wilt dat het ook zo kan lopen. Dat idee heeft mij iig het vertrouwen in mijn lijf een btje terug gegeven. Ik wens je heel veel sterkte en onderschat het niet! Sterkte !!
zaterdag 14 juni 2014 om 16:06
quote:clifford schreef op 14 juni 2014 @ 15:48:
Ach Theia, jij ook Wanneer is het bij jou begonnen?
Ik heb op het moment ook echt een beurs en branderig gevoel van onderen. Hopelijk zet het snel door als het dan toch mis is.
Dankjewel.
Het begon bij mij afgelopen week met verlies van bruin bloed. Allemaal nog in de hoeveelheid van een flinke druppel in mijn ondergoed of wat viezigheid bij het afvegen, maar niet heel veel en alles bruin.
Donderdagavond een uurtje krampen en ineens was het bloed plots echt vol rood en veel meer, net een menstruatie. Dat hield aan tot 's nachts / 's ochtends.
Vrijdagochtend stopte het totaal met bloeden, echt ineens niks meer. Toen ook bij vk geweest, maar die kon weinig zeggen, daarvoor was het te pril (6;3 week). En ineens laat in de middag begon het weer. Toen in 1 a 1,5 uur tijd weer veel krampen en was het direct gedaan. En daarna is het bloeden en de krampen ook vrijwel weer gestopt, alleen nog wat bruin bloedverlies.
Dus vandaar dat ik zeg dat het ook ineens heel snel kan gaan. Ik hoop dat jij ook maar snel duidelijkheid mag krijgen
quote:feline123 schreef op 14 juni 2014 @ 15:59:
Theia ook jij sterkte! Was jij ook hieper toen het vruchtje eruit kwam? Ik reageerde een beetje vreemd, was een soort van trots ofzo dat ik het zelf had gedaan. Vond het heel bizar en nu 1,5 maand later toch ook wel heel bijzonder.Nee, hyper was ik niet. Maar ik heb ook niet op het moment zelf gemerkt dat het vruchtzakje eruit kwam, want het gebeurde niet op het toilet.
Ach Theia, jij ook Wanneer is het bij jou begonnen?
Ik heb op het moment ook echt een beurs en branderig gevoel van onderen. Hopelijk zet het snel door als het dan toch mis is.
Dankjewel.
Het begon bij mij afgelopen week met verlies van bruin bloed. Allemaal nog in de hoeveelheid van een flinke druppel in mijn ondergoed of wat viezigheid bij het afvegen, maar niet heel veel en alles bruin.
Donderdagavond een uurtje krampen en ineens was het bloed plots echt vol rood en veel meer, net een menstruatie. Dat hield aan tot 's nachts / 's ochtends.
Vrijdagochtend stopte het totaal met bloeden, echt ineens niks meer. Toen ook bij vk geweest, maar die kon weinig zeggen, daarvoor was het te pril (6;3 week). En ineens laat in de middag begon het weer. Toen in 1 a 1,5 uur tijd weer veel krampen en was het direct gedaan. En daarna is het bloeden en de krampen ook vrijwel weer gestopt, alleen nog wat bruin bloedverlies.
Dus vandaar dat ik zeg dat het ook ineens heel snel kan gaan. Ik hoop dat jij ook maar snel duidelijkheid mag krijgen
quote:feline123 schreef op 14 juni 2014 @ 15:59:
Theia ook jij sterkte! Was jij ook hieper toen het vruchtje eruit kwam? Ik reageerde een beetje vreemd, was een soort van trots ofzo dat ik het zelf had gedaan. Vond het heel bizar en nu 1,5 maand later toch ook wel heel bijzonder.Nee, hyper was ik niet. Maar ik heb ook niet op het moment zelf gemerkt dat het vruchtzakje eruit kwam, want het gebeurde niet op het toilet.
zaterdag 14 juni 2014 om 16:07
quote:feline123 schreef op 14 juni 2014 @ 15:56:
Hoi Clifford. Ik herken je verhaal en snap dus net als de anderen hoe je je voelt. Eind april heb ik precies hetzelfde meegemaakt, niet fijn... Ikzelf voelde eigenlijk vanaf het begin al dat het niet goed zat, maar kan niet uitleggen waarom. Een week voor de miskraam zagen en hoorden wel nog een kloppend hartje, maar vijf dagen later was het kindje gestopt met groeien. Ik wilde heel graag dat het er natuurlijk uit kwam en heb me hier heel erg gefocust. Twee dagen later kwam het vruchtzakje eruit. Misschien was het toeval, maar stiekem geloof ik dat je als je echt iets wilt dat het ook zo kan lopen. Dat idee heeft mij iig het vertrouwen in mijn lijf een btje terug gegeven. Ik wens je heel veel sterkte en onderschat het niet! Sterkte !!Ik wilde héél graag een gezond voldragen kindje toch heb ik een miskraam gwhad en twee kindjes verloren met 23 en 24 weken zwangerschap. Helaas heb je je lichaam echt niet in de hand. Hoe graag je ook hoopt..
Hoi Clifford. Ik herken je verhaal en snap dus net als de anderen hoe je je voelt. Eind april heb ik precies hetzelfde meegemaakt, niet fijn... Ikzelf voelde eigenlijk vanaf het begin al dat het niet goed zat, maar kan niet uitleggen waarom. Een week voor de miskraam zagen en hoorden wel nog een kloppend hartje, maar vijf dagen later was het kindje gestopt met groeien. Ik wilde heel graag dat het er natuurlijk uit kwam en heb me hier heel erg gefocust. Twee dagen later kwam het vruchtzakje eruit. Misschien was het toeval, maar stiekem geloof ik dat je als je echt iets wilt dat het ook zo kan lopen. Dat idee heeft mij iig het vertrouwen in mijn lijf een btje terug gegeven. Ik wens je heel veel sterkte en onderschat het niet! Sterkte !!Ik wilde héél graag een gezond voldragen kindje toch heb ik een miskraam gwhad en twee kindjes verloren met 23 en 24 weken zwangerschap. Helaas heb je je lichaam echt niet in de hand. Hoe graag je ook hoopt..
zaterdag 14 juni 2014 om 16:29
Luffy, wat vreselijk!! Een miskraam krijgen is al ellendig genoeg, maar zoiets lijkt me helemaal niet te behappen.
Feline, zijn jullie ondertussen alweer bezig met zwanger worden, of hebben jullie een pauze ingelast? Ik denk dat wij wel even een pauze inlassen. Mijn man is er nog erger van onder de indruk dan ikzelf, dus ik denk dat het verstandig is om het even te laten bezinken.
Feline, zijn jullie ondertussen alweer bezig met zwanger worden, of hebben jullie een pauze ingelast? Ik denk dat wij wel even een pauze inlassen. Mijn man is er nog erger van onder de indruk dan ikzelf, dus ik denk dat het verstandig is om het even te laten bezinken.
zaterdag 14 juni 2014 om 16:44
Mijn vriend was ook behoorlijk van slag. Had hem nog nooit zo verdrietig gezien. Voelde me daardoor enorm gesteund en niet alleen. Eerst was ik helemaal hyper en sterk, maar een dag later heel verdrietig en dat wisselde elkaar af. Tijdens de zwangerschap werd bij mij ook een cyste ter grote van een grapefruit ontdekt. Hierdoor mochten we niet verder. Deze is twee weken geleden verwijderd tijdens een kijkoperatie. Dat was een hectische periode omdat t eerst kwaadaardig leek te zijn (gelukkig was dit toch niet het geval). Mijn cyclus kwam wel weer meteen goed op gang, dus nu weer groen licht. Al met al een hectische periode met een achtbaan van emoties. Kom eigenlijk nu pas toe aan verwerken en kom tot rust. We hebben geen haast en zien wel hoe het loopt. Zijn er niet heel bewust mee bezig, maar geloof dat mijn lijf het wel weer toelaat als het er weer aan toe is. We zullen zien...
Ben een btje spiritueel ingesteld en erg van het gevoel (geen zweverig gedoe hoor). Sorry voor de mensen die dit geloof niet zo ervaren en begrijpen. Deel alleen mijn eigen gevoel en ervaring. Dit is voor ieder ander natuurlijk weer anders. Wil iig niemand kwetsen
Ben een btje spiritueel ingesteld en erg van het gevoel (geen zweverig gedoe hoor). Sorry voor de mensen die dit geloof niet zo ervaren en begrijpen. Deel alleen mijn eigen gevoel en ervaring. Dit is voor ieder ander natuurlijk weer anders. Wil iig niemand kwetsen
zaterdag 14 juni 2014 om 18:40
Dat is best nog wel heftig Feline! Gelukkig maar dat het goedaardig was.
@Theia: waar was je toen het gebeurde? Ben je toen snel naar huis gegaan? Het is wel een beetje mijn angst eigenlijk, dat ik niet thuis ben als het gebeurt. Vandaag wel even naar de winkel en met dochter naar speeltuin geweest, maar verder toch voornamelijk de nabijheid van mijn toilet opgezocht.
@Theia: waar was je toen het gebeurde? Ben je toen snel naar huis gegaan? Het is wel een beetje mijn angst eigenlijk, dat ik niet thuis ben als het gebeurt. Vandaag wel even naar de winkel en met dochter naar speeltuin geweest, maar verder toch voornamelijk de nabijheid van mijn toilet opgezocht.
zaterdag 14 juni 2014 om 20:48
quote:clifford schreef op 14 juni 2014 @ 18:40:
Dat is best nog wel heftig Feline! Gelukkig maar dat het goedaardig was.
@Theia: waar was je toen het gebeurde? Ben je toen snel naar huis gegaan? Het is wel een beetje mijn angst eigenlijk, dat ik niet thuis ben als het gebeurt. Vandaag wel even naar de winkel en met dochter naar speeltuin geweest, maar verder toch voornamelijk de nabijheid van mijn toilet opgezocht.
Toen het begon met bloeden was ik thuis en met de ergste krampen ook. Een kwartier na die ergste krampen moest ik weg voor een etentje en ik heb besloten het door te laten gaan. Twee paracetamol in en geen kramp meer gevoeld, geen idee of het toen al over was of dat de paracetamol gewoon goed werkte.
Maar het betekende wel dat ik het vruchtje uiteindelijk niet thuis ben verloren maar ofwel onderweg, ofwel in het restaurant.
En tja, in het restaurant ging ik naar het toilet en zag ik dat ik het was verloren, want het lag in mijn maandverband. Maar ik was er niet extra door van streek. Ik had de hele dag al gehuild omdat ik al wist dat het mis zat, dus de tranen hadden al gevloeid en het was meer een soort bevestiging en opluchting. Ik ben toen niet naar huis gegaan, maar heb de avond afgemaakt. Wel ben ik na het etentje naar huis gegaan ipv in een kroeg de wedstrijd kijken. Dat had de maken met dat ik wilde zitten (ivm rugpijn) en makkelijk naar het toilet wilde kunnen als het nodig zou zijn. Dat kan in overvolle kroeg vaak minder makkelijk.
Wat is precies jouw angst. Dat het op een ongelegen plek is vanwege de lichamelijke pijn? Of vanwege het emotionele stuk?
En hoe gaat het nu met je?
Dat is best nog wel heftig Feline! Gelukkig maar dat het goedaardig was.
@Theia: waar was je toen het gebeurde? Ben je toen snel naar huis gegaan? Het is wel een beetje mijn angst eigenlijk, dat ik niet thuis ben als het gebeurt. Vandaag wel even naar de winkel en met dochter naar speeltuin geweest, maar verder toch voornamelijk de nabijheid van mijn toilet opgezocht.
Toen het begon met bloeden was ik thuis en met de ergste krampen ook. Een kwartier na die ergste krampen moest ik weg voor een etentje en ik heb besloten het door te laten gaan. Twee paracetamol in en geen kramp meer gevoeld, geen idee of het toen al over was of dat de paracetamol gewoon goed werkte.
Maar het betekende wel dat ik het vruchtje uiteindelijk niet thuis ben verloren maar ofwel onderweg, ofwel in het restaurant.
En tja, in het restaurant ging ik naar het toilet en zag ik dat ik het was verloren, want het lag in mijn maandverband. Maar ik was er niet extra door van streek. Ik had de hele dag al gehuild omdat ik al wist dat het mis zat, dus de tranen hadden al gevloeid en het was meer een soort bevestiging en opluchting. Ik ben toen niet naar huis gegaan, maar heb de avond afgemaakt. Wel ben ik na het etentje naar huis gegaan ipv in een kroeg de wedstrijd kijken. Dat had de maken met dat ik wilde zitten (ivm rugpijn) en makkelijk naar het toilet wilde kunnen als het nodig zou zijn. Dat kan in overvolle kroeg vaak minder makkelijk.
Wat is precies jouw angst. Dat het op een ongelegen plek is vanwege de lichamelijke pijn? Of vanwege het emotionele stuk?
En hoe gaat het nu met je?
zaterdag 14 juni 2014 om 22:25
@Theia: ik ben bang dat ik heel erg ga bloeden. Of plotseling verga van de krampen. Of, inderdaad, in huilen uitbarst. Al heb ik dat ondertussen ook al een paar keer goed gedaan. Ondertussen heb ik het al een beetje geaccepteerd en hoop ik dat het snel achter de rug is. Maar mijn lichaam heeft besloten om me nog even te laten wachten. Adem in, adem uit.
zondag 15 juni 2014 om 08:08
Ik begin nu wat meer te vloeien. Hopelijk zet het vandaag dan toch echt door. Ik ben dat wachten helemaal zat! Iedere keer krijg ik weer hoop als het bloeden weer stopt, maar ik weet dat ik mezelf voor de gek hou. Mijn kwaaltjes (die ik sowieso maar weinig had) zijn rond het begin van het bloedverlies ook afgenomen, dus ik vermoed dat het toen gestopt is met leven.
zondag 15 juni 2014 om 08:48
Wat ontzettend vervelend allemaal, clifford.
Het klinkt eerlijk gezegd niet goed.
Ik hoop voor jou dat als het inderdaad mis is, dat het dan vandaag duidelijk doorzet zodat je het weet en kan verwerken.
Sterkte, hopelijk valt het lichamelijk gezien mee.
Het klinkt eerlijk gezegd niet goed.
Ik hoop voor jou dat als het inderdaad mis is, dat het dan vandaag duidelijk doorzet zodat je het weet en kan verwerken.
Sterkte, hopelijk valt het lichamelijk gezien mee.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zondag 15 juni 2014 om 10:44
quote:clifford schreef op 15 juni 2014 @ 08:08:
Ik begin nu wat meer te vloeien. Hopelijk zet het vandaag dan toch echt door. Ik ben dat wachten helemaal zat! Iedere keer krijg ik weer hoop als het bloeden weer stopt, maar ik weet dat ik mezelf voor de gek hou. Mijn kwaaltjes (die ik sowieso maar weinig had) zijn rond het begin van het bloedverlies ook afgenomen, dus ik vermoed dat het toen gestopt is met leven.Oh meis toch, wat eenonzekerheid, ik snap het helemaal. Ik duim voor je dat die onzekerheid maar snel mag stoppen, ook al is dat dan door een hele nare afloop
Ik begin nu wat meer te vloeien. Hopelijk zet het vandaag dan toch echt door. Ik ben dat wachten helemaal zat! Iedere keer krijg ik weer hoop als het bloeden weer stopt, maar ik weet dat ik mezelf voor de gek hou. Mijn kwaaltjes (die ik sowieso maar weinig had) zijn rond het begin van het bloedverlies ook afgenomen, dus ik vermoed dat het toen gestopt is met leven.Oh meis toch, wat eenonzekerheid, ik snap het helemaal. Ik duim voor je dat die onzekerheid maar snel mag stoppen, ook al is dat dan door een hele nare afloop
