Zwanger
alle pijlers
Wat voelde/deed jij vlak voor de bevalling?
vrijdag 7 oktober 2011 om 11:22
Hallo,
Dinsdag 11 oktober ben ik uitgerekend, we verwachten dan ons 2e kindje.
Ik voel me de hele zwangerschap zoveel anders dan de vorige keer.
En ben nieuwsgierig hoe anderen de dag voor de bevalling doorbrachten en hoe ze zich voelden.
De vorige keer lag ik op 'de dag' op de bank, na een druk weekje.
Ik beviel precies op de uitgerekende datum, 0.00 uur, op de minuut nauwkeurig
Dinsdag 11 oktober ben ik uitgerekend, we verwachten dan ons 2e kindje.
Ik voel me de hele zwangerschap zoveel anders dan de vorige keer.
En ben nieuwsgierig hoe anderen de dag voor de bevalling doorbrachten en hoe ze zich voelden.
De vorige keer lag ik op 'de dag' op de bank, na een druk weekje.
Ik beviel precies op de uitgerekende datum, 0.00 uur, op de minuut nauwkeurig
zaterdag 8 oktober 2011 om 22:59
Hier op zondag nog een hele dag door de sporthal gewaggeld, waar iedereen me voor gek verklaarde aangezien ik een week "te laat" was. Tja wat moest ik dan, mezelf elke dag opsluiten. Was juist blij met m'n uitje zo in het weekend. Een van m'n speelsters had nationale selecties en dat wilde ik perse zien.
Maandags heerlijk lui op de bank gehangen beetje bijkomend van de dag ervoor ( wat misschien toch wel iets te veel van het goede was geweest) En 's avonds om 1730 de eerste wee. Op dinsdag avond uiteindelijk met een spoedks bevallen
Maandags heerlijk lui op de bank gehangen beetje bijkomend van de dag ervoor ( wat misschien toch wel iets te veel van het goede was geweest) En 's avonds om 1730 de eerste wee. Op dinsdag avond uiteindelijk met een spoedks bevallen
zaterdag 8 oktober 2011 om 23:04
Op dag van de bevalling 's ochtends om 11.00 naar klinische vk geweest en diezelfde avond ingeleid om 21.00. Zoonlief de dag erop om 14.00 geboren met spoedkeizersnede.
Hoe ik me voelde? Bang voor wat komen ging! En keek er naar uit om van die buik af te zijn.
Kan me eigenlijk niet eens meer herinneren wat ik tussen 11.00 en 20.00 (toen we naar het ziekenhuis reden) gedaan heb, werd veel gebeld en wat geforummed volgens mij. Wel dat ik onrustig was voor wat komen ging.
En Mars, jee, wat ontzettend heftig zeg. Poehee.
Hoe ik me voelde? Bang voor wat komen ging! En keek er naar uit om van die buik af te zijn.
Kan me eigenlijk niet eens meer herinneren wat ik tussen 11.00 en 20.00 (toen we naar het ziekenhuis reden) gedaan heb, werd veel gebeld en wat geforummed volgens mij. Wel dat ik onrustig was voor wat komen ging.
En Mars, jee, wat ontzettend heftig zeg. Poehee.
zondag 9 oktober 2011 om 13:36
Lag op de dag ik beviel al 2 weken in het ziekenhuis, dochtertje binnen te houden.(met 33 weken begonnen weeen)
Snachts hadden ze mij een inslaapertje gegeven die werkte niet wegens erge rugpijn (bleken later rugweeen te zijn)
Eerste zuster die ik zag van de ochtend dienst verteld over die nacht.
Getoucheerd bleek al bijna 8 cm te hebben!! (7:30) uiteindelijk met behulp van vacumpomp en weeenopwekkers is om 12:45 dochtertje geboren.
Snachts hadden ze mij een inslaapertje gegeven die werkte niet wegens erge rugpijn (bleken later rugweeen te zijn)
Eerste zuster die ik zag van de ochtend dienst verteld over die nacht.
Getoucheerd bleek al bijna 8 cm te hebben!! (7:30) uiteindelijk met behulp van vacumpomp en weeenopwekkers is om 12:45 dochtertje geboren.
zondag 9 oktober 2011 om 15:28
Bij de eerste nog appeltaart gebakken, de stad in geweest en een dvd van Sex and the City gekeken, toen de vliezen braken. Twee uur later was dochter er. Bij de tweede (4 weken terug) overdag nog wandelingetje gemaakt naar speeltuin met dochter, gekookt voor bezoek en gewoon rond 23.00 naar bed gegaan. Ik lag in bed, was om 2.00 en draaide me om en toen braken mijn vliezen. 45 minuten later was zoon er 
. Lang leve de snelle bevallingen!
. Lang leve de snelle bevallingen!
zondag 9 oktober 2011 om 15:33
Bij mijn oudste lag ik in bed. Ik ging naar het toilet en toen ik weer in bed ging liggen voelde ik mijn vruchtwater lopen. Dit was rond 5.00 uur. Om 11.30 is oudste geboren dmv ks omdat ze in stuit lag.
Bij mijn jongste maakte ik mij klaar voor de laatste werkdag. Toen meende ik vruchtwater te zien. Laten checken in het ziekenhuis en kon gelijk blijven. Bevalling kwam niet op gang dus ben ingeleid de volgende dag (7.00 uur) en om 12.15 is mijn jongste geboren.
Bij mijn jongste maakte ik mij klaar voor de laatste werkdag. Toen meende ik vruchtwater te zien. Laten checken in het ziekenhuis en kon gelijk blijven. Bevalling kwam niet op gang dus ben ingeleid de volgende dag (7.00 uur) en om 12.15 is mijn jongste geboren.
zondag 9 oktober 2011 om 21:16
zondag 9 oktober 2011 om 21:17
Ik heb de avond voor mijn bevalling heel heel heel veel gegeten, echt niet normaal. Blokjes kaas, worst, patat & frikandellen en cola. Superslecht allemaal en bizar ik had dus helemaal geen last van maagzuur! Tevens heb ik s middags een cake gebakken en wilde ik perse door de sneeuw wandelen. s avonds heb eigen huis en tuin gekeken, en muziek geluisterd (dat doe ik bijna nooit). S nachts braken mijn vliezen om 05.00 op het toilet toen ik opstond en om 06.30 moest ik vreselijk overgeven, ja toen kwam alles er dus weer uit. Om 14:00 is mijn zoon geboren.
Ik vond het trouwens heel erg spannend, en werd in het begin zelfs een beetje giechelig. Heb toen nog een beetje opgeruimd en snel de was opgevouwen. Toen het zeer ging doen, verging het lachen me snel trouwens.
Ik vond het trouwens heel erg spannend, en werd in het begin zelfs een beetje giechelig. Heb toen nog een beetje opgeruimd en snel de was opgevouwen. Toen het zeer ging doen, verging het lachen me snel trouwens.
zondag 9 oktober 2011 om 21:29
zondag 9 oktober 2011 om 21:35
Ik was de 23ste uitgerekend en op de 22ste overleed mijn opa. Niet geheel plotseling, want hij was ziek en lag al in het ziekenhuis. Maar we hadden wel gedacht dat hij nog ongeveer 2 maanden zou hebben. Heel verdrietig dat hij zijn eerste achter kleinkind nooit heeft gezien. (hij vond het zo leuk dat ik zwanger was!) Vanaf dat moment had ik 1 doel: bij de begravenis zijn. Ik geloof wel dat je op die manier onbewust een bevalling tegen kunt houden.
Bij mij begon het de nacht voor de begravenis (de 26ste) met een beetje kramp. Ik hoopte vooral dat het niet te snel zou gaan. Donderdag ochtend verloor ik de bloedprop en zijn we naar mijn opa's huis gegaan. 's Middags zaten we in de kerk en werden de krampen heftiger. (gelukkig had ik de hand van mijn vriend om in te knijpen) Uiteindelijk zijn we er bij het condoleren vandoor gegaan, omdat ik het echt niet meer hield. (iedereen had inmiddels wel door dat het begonnen was) Ik kon het niet meer opbrengen om met iedereen een praatje te maken. Om 17:00 waren we thuis. Om 19:00 kwam de verloskundige en had ik pas 1 cm. Om 00:30 had ik 4 cm en omdat het niet opschoot heeft ze toen mijn vliezen gebroken. Ze zou 2 uur later weer terug komen. Na een uur heb ik mijn vriend gevraagd te bellen, omdat ik dacht persdrang te hebben. Toen ze kwam had ik bijna volledige ontsluiting. Ik moest de persdrang nog even tegen houden. De verloskundige moest alles snel klaarzetten en mijn vriend moest snel de kraamhulp bellen. Om 02:23 is onze kleine meid geboren op 27 augustus. (vorig jaar) De kraamhulp was net 5 minuten binnen.
Gelukkig is ze niet op de dag van de begravenis geboren (dat is helemaal zo dubbel). Verdriet en geluk lagen die dagen zo ontzettend dicht bij elkaar. Dat maakte haar geboorte alleen maar extra emotioneel. Ik vind het jammer dat hij haar nooit gezien heeft, maar ook fijn dat hij wel wist dat ik zwanger was. Ergens vind ik het ook mooi. Een soort symoblisch dat hij is gegaan en zij er nu is.
Bij mij begon het de nacht voor de begravenis (de 26ste) met een beetje kramp. Ik hoopte vooral dat het niet te snel zou gaan. Donderdag ochtend verloor ik de bloedprop en zijn we naar mijn opa's huis gegaan. 's Middags zaten we in de kerk en werden de krampen heftiger. (gelukkig had ik de hand van mijn vriend om in te knijpen) Uiteindelijk zijn we er bij het condoleren vandoor gegaan, omdat ik het echt niet meer hield. (iedereen had inmiddels wel door dat het begonnen was) Ik kon het niet meer opbrengen om met iedereen een praatje te maken. Om 17:00 waren we thuis. Om 19:00 kwam de verloskundige en had ik pas 1 cm. Om 00:30 had ik 4 cm en omdat het niet opschoot heeft ze toen mijn vliezen gebroken. Ze zou 2 uur later weer terug komen. Na een uur heb ik mijn vriend gevraagd te bellen, omdat ik dacht persdrang te hebben. Toen ze kwam had ik bijna volledige ontsluiting. Ik moest de persdrang nog even tegen houden. De verloskundige moest alles snel klaarzetten en mijn vriend moest snel de kraamhulp bellen. Om 02:23 is onze kleine meid geboren op 27 augustus. (vorig jaar) De kraamhulp was net 5 minuten binnen.
Gelukkig is ze niet op de dag van de begravenis geboren (dat is helemaal zo dubbel). Verdriet en geluk lagen die dagen zo ontzettend dicht bij elkaar. Dat maakte haar geboorte alleen maar extra emotioneel. Ik vind het jammer dat hij haar nooit gezien heeft, maar ook fijn dat hij wel wist dat ik zwanger was. Ergens vind ik het ook mooi. Een soort symoblisch dat hij is gegaan en zij er nu is.
vrijdag 21 oktober 2011 om 20:22
Precies op 11-10-11 beviel ik van onze zoon.
Ik bracht mijn oudste naar mijn zus.
Wandelde de trap vh ziekenhuis naar de afd. op.Mijn vliezen moesten gebroken ( 11 uur) worden, de rest ging vanzelf..
En om 13.30 uur werd onze zoon geboren..
(wel zo netjes om het even te melden.)
Bedankt voor jullie reacties
Ik bracht mijn oudste naar mijn zus.
Wandelde de trap vh ziekenhuis naar de afd. op.Mijn vliezen moesten gebroken ( 11 uur) worden, de rest ging vanzelf..
En om 13.30 uur werd onze zoon geboren..
(wel zo netjes om het even te melden.)
Bedankt voor jullie reacties
vrijdag 21 oktober 2011 om 22:36
Hoewel het al ruim twintig jaar geleden is dat mijn oudste dochter is geboren herinner ik me het alsof het gisteren is gebeurd:
Ik was precies op de dag af 42 weken zwanger en kon niet meer voor of achteruit na de zoveelste hete zomerdag. We hadden net spaghetti achter de knoop toen ik ineens niet lekker werd. Op het toilet kwam alles er voor en achter weer uit.
Meteen daarna, om 18.46 precies, voelde ik mijn eerste wee...au! Aangezien Ik twee weken overtijd was, was een thuisbevalling geen optie meer. Het was donderdagavond en ik stuurde man de stad in om gauw nog wat blikjes kattenvoer te halen. Al gauw belde ik hem dat hij thuis MOEST komen. Ik had domweg continue weeen zonder pauzes. Hup, wij de auto in om naar het ziekenhuis te gaan. In de stad was het koopavond en daardoor stonden er lange rijen voor de verkeerslichten. Moet je je voorstellen: charmant zijn tijdens een weeenstorm is niet te doen dus zullen medewachters voor de verkeerslichten een fraai aanblik aan me gehad hebben.
In het ziekenhuis aangekomen bleek ik al 5cm ontsluiting te hebben. Door de kracht van de weeen viel de hartslag van mijn kindje opeens weg en moest de verlostang eraan te pas komen: twee grote metalen lepels werden in me geduwd omdat er geen tijd meer was voor een vacuumpomp.
Om 22.00 uur kwam er een lange, stille baby (56 1/2 cm lang!) uit me die meteen gereanimeerd moest worden. Na twintig bange en lange minuten hoorde ik mijn lieve D. voor het eerst huilen...
Hoogstwaarschijnlijk zou ze door het zuurstofgebrek behoorlijke restverschijnselen overhouden werd ons klip en klaar verteld.
Maar: ze ontwikkelde zich prima! Buiten het vele huilen om en een ietwat zwakke sociale vaardigheid kon ze met 5 maanden al 'pappa en mamma' zeggen, liep ze met anderhalf jaar los en doorliep ze het Vwo en schijnt nu naar het conservatorium te gaan.
Ons meisje met haar o zo moeilijke start liet iedereen versteld staan!
Ik was precies op de dag af 42 weken zwanger en kon niet meer voor of achteruit na de zoveelste hete zomerdag. We hadden net spaghetti achter de knoop toen ik ineens niet lekker werd. Op het toilet kwam alles er voor en achter weer uit.
Meteen daarna, om 18.46 precies, voelde ik mijn eerste wee...au! Aangezien Ik twee weken overtijd was, was een thuisbevalling geen optie meer. Het was donderdagavond en ik stuurde man de stad in om gauw nog wat blikjes kattenvoer te halen. Al gauw belde ik hem dat hij thuis MOEST komen. Ik had domweg continue weeen zonder pauzes. Hup, wij de auto in om naar het ziekenhuis te gaan. In de stad was het koopavond en daardoor stonden er lange rijen voor de verkeerslichten. Moet je je voorstellen: charmant zijn tijdens een weeenstorm is niet te doen dus zullen medewachters voor de verkeerslichten een fraai aanblik aan me gehad hebben.
In het ziekenhuis aangekomen bleek ik al 5cm ontsluiting te hebben. Door de kracht van de weeen viel de hartslag van mijn kindje opeens weg en moest de verlostang eraan te pas komen: twee grote metalen lepels werden in me geduwd omdat er geen tijd meer was voor een vacuumpomp.
Om 22.00 uur kwam er een lange, stille baby (56 1/2 cm lang!) uit me die meteen gereanimeerd moest worden. Na twintig bange en lange minuten hoorde ik mijn lieve D. voor het eerst huilen...
Hoogstwaarschijnlijk zou ze door het zuurstofgebrek behoorlijke restverschijnselen overhouden werd ons klip en klaar verteld.
Maar: ze ontwikkelde zich prima! Buiten het vele huilen om en een ietwat zwakke sociale vaardigheid kon ze met 5 maanden al 'pappa en mamma' zeggen, liep ze met anderhalf jaar los en doorliep ze het Vwo en schijnt nu naar het conservatorium te gaan.
Ons meisje met haar o zo moeilijke start liet iedereen versteld staan!
zaterdag 22 oktober 2011 om 07:35
Gefeliciteerd Lady76! lekker snel inderdaad.
Ik zal ook even melden dat op de dag van dit topic onze zoon en dochter geboren zijn. Ik meldde al dat ik zat te wachten op de keizersnede.
Ze waren (en zijn) helemaal gaaf en perfect, iets te vroeg (36.3), maar mijn gezondheid had het te verduren door de tweeling. Gelukkig waren ze zo sterk dat ze niet in de couveuse hoefden en op de 11e mochten we allemaal naar huis.
Nu genieten, al zou ik wel wat meer slaap kunnen gebruiken .
Ik zal ook even melden dat op de dag van dit topic onze zoon en dochter geboren zijn. Ik meldde al dat ik zat te wachten op de keizersnede.
Ze waren (en zijn) helemaal gaaf en perfect, iets te vroeg (36.3), maar mijn gezondheid had het te verduren door de tweeling. Gelukkig waren ze zo sterk dat ze niet in de couveuse hoefden en op de 11e mochten we allemaal naar huis.
Nu genieten, al zou ik wel wat meer slaap kunnen gebruiken .
zaterdag 22 oktober 2011 om 07:38
zaterdag 22 oktober 2011 om 09:37
Lady, gefeliciteerd! En wat een bijzondere datum en tijd. Hoop dat alles goed met je gaat en geniet ervan!
Quaker, je bent altijd welkom voor tips en adviezen of om gewoon even trots te vertellen over zoon en dochter. Het topic ligt soms ook gewoon een paar weken stil omdat we allemaal in hetzelfde drukke schuitje zitten...... Alvast succes voor volgende week. Ik geef je alvast 2 tips: doorademen en niks plannen! Je zal merken dat je er steeds een beetje meer handigheid in krijgt.
Quaker, je bent altijd welkom voor tips en adviezen of om gewoon even trots te vertellen over zoon en dochter. Het topic ligt soms ook gewoon een paar weken stil omdat we allemaal in hetzelfde drukke schuitje zitten...... Alvast succes voor volgende week. Ik geef je alvast 2 tips: doorademen en niks plannen! Je zal merken dat je er steeds een beetje meer handigheid in krijgt.
zaterdag 22 oktober 2011 om 14:37
Op de uitgerekende dag zijn we nog uitgebreid wezen shoppen in de stad en hebben we sávonds een turks gehaktbroodje gegeten met tutti frutti toe. Daarna een heerlijk filmavondje met een karatekid film en daarna Emmanuelle. De hele avond had ik diarree, dacht dat het door het turkse eten was. Ik dacht er geen moment aan dat ik al wel eens aan het bevallen kon zijn.
Tijdens de Emmanuellefilm om 23.30 kreeg ik opeens zo´n steek in mn rug dat ik het uitgilde van de pijn. Mn man wist meteen dat het de baby was dus op zijn aandringen de VK gebeld. Na uren vol helse rugpijnen, veel overgeven en uiteindelijk een ruggeprik werd uiteindelijk de volgende avond in het ziekenhuis om 20.48 mn dochter geboren.
Op mijn bevalling kijk ik terug als de meest pijnlijke maar vooral ontroerendste ervaring uit mn leven. Ik wordt nu nog altijd emotioneel als ik eraan terugdenk terwijl het al 3 jaar geleden is. Hebben jullie dat ook?
Tijdens de Emmanuellefilm om 23.30 kreeg ik opeens zo´n steek in mn rug dat ik het uitgilde van de pijn. Mn man wist meteen dat het de baby was dus op zijn aandringen de VK gebeld. Na uren vol helse rugpijnen, veel overgeven en uiteindelijk een ruggeprik werd uiteindelijk de volgende avond in het ziekenhuis om 20.48 mn dochter geboren.
Op mijn bevalling kijk ik terug als de meest pijnlijke maar vooral ontroerendste ervaring uit mn leven. Ik wordt nu nog altijd emotioneel als ik eraan terugdenk terwijl het al 3 jaar geleden is. Hebben jullie dat ook?
zondag 23 oktober 2011 om 08:28
Bij de eerste heb ik geen idee wat ik de dag voor de bevalling heb gedaan, maar de nacht weet ik nog goed. Ik werd om half 1 wakker omdat mijn vliezen braken (39+4 dagen). Bed verschoont en in e machine gegooid en aangezien ik verder niets voelde dacht ik weer te gaan slapen. Dat lukte natuurlijk niet meer (alhoewel man zich had omgedraaid en direct weer sliep). Overigens bleek dat ik niet 1 schone handdoek meer had, dus ik heb de rest van de nacht wasjes gedraaid en heerlijk dvd's van Friends zitten kijken met kopjes thee en een boterhammetje (dacht kan maar beter nu eten, want wie weet wanneer ik daar weer aan toe kom). Om 6 uur ben ik de hond uit gaan laten en om half 7 leek er wel wat weeën activiteit te komen. Toen ben ik man maar eens wakker gaan maken, zodat hij zijn werk kon informeren dat hij niet meer zou komen vandaag. 4 uur later was ik moeder van een prachtige dochter.
Zoon liet helaas wat langer op zich wachten. Ik was inmiddels 41 weken en 4 dagen zwanger en kon niet op of neer. Het was de eerste mooie voorjaarsdag, dus we hadden in de tuin gerommeld en ik had in het zonnetje gezeten. Om 18.00 uur stond ik te koken toen weer mijn vliezen braken. Dus even gedoucht en toen verder gegaan met het eten. Vriendin gebeld dat we gingen eten en of ze daarna mijn dochter wilde halen. Ik heb dus nog heerlijk zitten eten, bezoek ontvangen. Om half 8 VK gebeld dat mijn vliezen gebroken waren en dat ik nog even onder de doude ging. 8 uur 1e wee, 1 min. over 8 2e wee 22.10 uur 's avonds zoon geboren.
Zoon liet helaas wat langer op zich wachten. Ik was inmiddels 41 weken en 4 dagen zwanger en kon niet op of neer. Het was de eerste mooie voorjaarsdag, dus we hadden in de tuin gerommeld en ik had in het zonnetje gezeten. Om 18.00 uur stond ik te koken toen weer mijn vliezen braken. Dus even gedoucht en toen verder gegaan met het eten. Vriendin gebeld dat we gingen eten en of ze daarna mijn dochter wilde halen. Ik heb dus nog heerlijk zitten eten, bezoek ontvangen. Om half 8 VK gebeld dat mijn vliezen gebroken waren en dat ik nog even onder de doude ging. 8 uur 1e wee, 1 min. over 8 2e wee 22.10 uur 's avonds zoon geboren.
zondag 23 oktober 2011 om 16:04
Bij de oudste had ik een hoge vliesscheur dus verloor ik wel vruchtwater maar verder niets. Na een dag met die vliesscheur rondgelopen te hebben, werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis ivm langdurig gebroken vliezen. 's ochtends ziekenhuis in en 's middags is dochter geboren.
Bij de 2e liep ik tot 45 minuten voor de bevalling nog in de supermarkt ( weekboodschappen doen). Had niet door dat de bevalling was begonnen, pas toen vliezen braken in de keuken thuis. Tussen dat tijdstip en moment dat zoon werd geboren zat krap een half uur.
Had wel wat krampen maar dacht dat dat darmen waren door antibioticakuur.
Dat was vorig jaar 12 oktober ( was ook de 11e uitgerekend)
Bij de 2e liep ik tot 45 minuten voor de bevalling nog in de supermarkt ( weekboodschappen doen). Had niet door dat de bevalling was begonnen, pas toen vliezen braken in de keuken thuis. Tussen dat tijdstip en moment dat zoon werd geboren zat krap een half uur.
Had wel wat krampen maar dacht dat dat darmen waren door antibioticakuur.
Dat was vorig jaar 12 oktober ( was ook de 11e uitgerekend)
maandag 24 oktober 2011 om 09:15
quote:Shalimar schreef op 21 oktober 2011 @ 22:36:
Hoewel het al ruim twintig jaar geleden is dat mijn oudste dochter is geboren herinner ik me het alsof het gisteren is gebeurd:
Ik was precies op de dag af 42 weken zwanger en kon niet meer voor of achteruit na de zoveelste hete zomerdag. We hadden net spaghetti achter de knoop toen ik ineens niet lekker werd. Op het toilet kwam alles er voor en achter weer uit.
Meteen daarna, om 18.46 precies, voelde ik mijn eerste wee...au! Aangezien Ik twee weken overtijd was, was een thuisbevalling geen optie meer. Het was donderdagavond en ik stuurde man de stad in om gauw nog wat blikjes kattenvoer te halen. Al gauw belde ik hem dat hij thuis MOEST komen. Ik had domweg continue weeen zonder pauzes. Hup, wij de auto in om naar het ziekenhuis te gaan. In de stad was het koopavond en daardoor stonden er lange rijen voor de verkeerslichten. Moet je je voorstellen: charmant zijn tijdens een weeenstorm is niet te doen dus zullen medewachters voor de verkeerslichten een fraai aanblik aan me gehad hebben.
In het ziekenhuis aangekomen bleek ik al 5cm ontsluiting te hebben. Door de kracht van de weeen viel de hartslag van mijn kindje opeens weg en moest de verlostang eraan te pas komen: twee grote metalen lepels werden in me geduwd omdat er geen tijd meer was voor een vacuumpomp.
Om 22.00 uur kwam er een lange, stille baby (56 1/2 cm lang!) uit me die meteen gereanimeerd moest worden. Na twintig bange en lange minuten hoorde ik mijn lieve D. voor het eerst huilen...
Hoogstwaarschijnlijk zou ze door het zuurstofgebrek behoorlijke restverschijnselen overhouden werd ons klip en klaar verteld.
Maar: ze ontwikkelde zich prima! Buiten het vele huilen om en een ietwat zwakke sociale vaardigheid kon ze met 5 maanden al 'pappa en mamma' zeggen, liep ze met anderhalf jaar los en doorliep ze het Vwo en schijnt nu naar het conservatorium te gaan.
Ons meisje met haar o zo moeilijke start liet iedereen versteld staan!Knap, hoe deed je dat, want volgens mij hadden ze 20 jaar geleden nog geen mobiele telefoons.
Hoewel het al ruim twintig jaar geleden is dat mijn oudste dochter is geboren herinner ik me het alsof het gisteren is gebeurd:
Ik was precies op de dag af 42 weken zwanger en kon niet meer voor of achteruit na de zoveelste hete zomerdag. We hadden net spaghetti achter de knoop toen ik ineens niet lekker werd. Op het toilet kwam alles er voor en achter weer uit.
Meteen daarna, om 18.46 precies, voelde ik mijn eerste wee...au! Aangezien Ik twee weken overtijd was, was een thuisbevalling geen optie meer. Het was donderdagavond en ik stuurde man de stad in om gauw nog wat blikjes kattenvoer te halen. Al gauw belde ik hem dat hij thuis MOEST komen. Ik had domweg continue weeen zonder pauzes. Hup, wij de auto in om naar het ziekenhuis te gaan. In de stad was het koopavond en daardoor stonden er lange rijen voor de verkeerslichten. Moet je je voorstellen: charmant zijn tijdens een weeenstorm is niet te doen dus zullen medewachters voor de verkeerslichten een fraai aanblik aan me gehad hebben.
In het ziekenhuis aangekomen bleek ik al 5cm ontsluiting te hebben. Door de kracht van de weeen viel de hartslag van mijn kindje opeens weg en moest de verlostang eraan te pas komen: twee grote metalen lepels werden in me geduwd omdat er geen tijd meer was voor een vacuumpomp.
Om 22.00 uur kwam er een lange, stille baby (56 1/2 cm lang!) uit me die meteen gereanimeerd moest worden. Na twintig bange en lange minuten hoorde ik mijn lieve D. voor het eerst huilen...
Hoogstwaarschijnlijk zou ze door het zuurstofgebrek behoorlijke restverschijnselen overhouden werd ons klip en klaar verteld.
Maar: ze ontwikkelde zich prima! Buiten het vele huilen om en een ietwat zwakke sociale vaardigheid kon ze met 5 maanden al 'pappa en mamma' zeggen, liep ze met anderhalf jaar los en doorliep ze het Vwo en schijnt nu naar het conservatorium te gaan.
Ons meisje met haar o zo moeilijke start liet iedereen versteld staan!Knap, hoe deed je dat, want volgens mij hadden ze 20 jaar geleden nog geen mobiele telefoons.
