Zwanger
alle pijlers
Wel of geen abortus
donderdag 6 juni 2024 om 14:32
Ik weet sinds een tijdje dat ik onverwacht zwanger ben. Het beheerst mijn leven sindsdien en ik weet niet meer hoe ik tot een goede keuze kom, ondanks gesprekken met een hulpverlener. Zijn hier dames in een vergelijkbare situatie (geweest) die misschien tips hebben of hun ervaring willen delen?
Ik ben 41, gelukkig getrouwd en samen al drie kids van 11,8 en 5. Een vierde was voor mij altijd welkom, voor man niet, die vond het mooi zo. Ik heb dat onlangs geaccepteerd en een plek gegeven en nu dus dit. Ik zie heel veel beren en bezwaren om kind te houden: praktisch, financieel, mijn leeftijd, leeftijdsverschil met andere kids en mijn man die er nog steeds niet achter staat. Maar bij het idee van abortus word ik heel verdrietig en ben ik zo bang voor spijt. Hormonen gieren ook door mijn lijf. Wat moet ik doen??!! Iemand tips of adviezen?
Ik ben 41, gelukkig getrouwd en samen al drie kids van 11,8 en 5. Een vierde was voor mij altijd welkom, voor man niet, die vond het mooi zo. Ik heb dat onlangs geaccepteerd en een plek gegeven en nu dus dit. Ik zie heel veel beren en bezwaren om kind te houden: praktisch, financieel, mijn leeftijd, leeftijdsverschil met andere kids en mijn man die er nog steeds niet achter staat. Maar bij het idee van abortus word ik heel verdrietig en ben ik zo bang voor spijt. Hormonen gieren ook door mijn lijf. Wat moet ik doen??!! Iemand tips of adviezen?
donderdag 6 juni 2024 om 20:12
In dit geval ben ik het niet met je eens.
Ik vind het nogal overtrokken.
Alsof je een discussie hebt over op reis gaan met het vliegtuig of de trein en je direct begint over het neerstorten van een vliegtuig.
Dat kan, maar passender zou het zijn om het eerst te hebben over milieu-effecten, reistijden en kosten.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 6 juni 2024 om 20:23
prima:feow schreef: ↑06-06-2024 20:12In dit geval ben ik het niet met je eens.
Ik vind het nogal overtrokken.
Alsof je een discussie hebt over op reis gaan met het vliegtuig of de trein en je direct begint over het neerstorten van een vliegtuig.
Dat kan, maar passender zou het zijn om het eerst te hebben over milieu-effecten, reistijden en kosten.
- milieu-effecten: een 4e kind erbij wat inhoudt dat iedereen een beetje moet inschikken, je moet gaan kijken of het huis groot genoeg is en of iedereen in de auto past. Je moet gaan kijken hoe je omgaat met de verschillen in leeftijd en interesses enz.
- kosten: het wordt een gezin van 6 met de daarbij horende kosten. Mogelijk een ander huis, andere auto enz.
Jij mag het van mij overtrokken noemen om ook te kijken naar wat de invloed is op het gezin, op de relatie en op TO zelf, ik vind het juist verstandig om overal naar te kijken. Het is geen weekendje weg, maar een wereldreis van 18 jaar.
Bovenaan staat dat TO zelf bepaalt waar ze voor kiest. Maar ik ben van mening dat je in die keuze alle facetten meeneemt. En dan maakt het mij echt niet uit welke keuze er gemaakt wordt.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 6 juni 2024 om 20:26
Ik ben het niet eens met dat als je ook maar 1% twijfelt je het niet moet doen. Ik zit in dezelfde situatie als TO en weet precies wat ze voelt want dat voel ik ook. Je mag twijfelen en mag accepteren dat dat erbij hoort en dat geen enkele keuze 100% goed zal voelen. Ik kan niet 100% voor een kind kiezen en niet 100% voor abortus. Het is nu zo’n 60% abortus en 40% kind. Ik weet genoeg redenen om wel het kind te houden (lief, schattig , leuk, etc) en genoeg redenen om het niet te doen (praktisch, rationeel, man wil het niet). Maar dat mijn man het niet wil is voor mij toch doorslaggevend. Je moet rekening houden met elkaar, en de gevolgen van een kind houden zijn groter voor ons gezin dan die van een abortus. Ik zal dat heel moeilijk vinden maar er ook overheen komen, want ik was ook gewoon gelukkig vóór de abortus. En ik geniet dan misschien wel extra van wat ik al heb. Ik heb ook een gesprek gehad bij het FIOM en wat mij hielp is dat de vrouw daar zei dat als je het zo zorgvuldig afweegt dat beide keuzes dan goed zullen komen. Er is geen beste keuze. In de meeste gevallen wordt abortus geen trauma. Spijt komt vooral voor bij overhaaste keuzes of bij vrouwen die gedwongen zijn.Assiral schreef: ↑06-06-2024 15:42Ik zou een gesprek met de huisarts en eventueel pop poli adviseren. Maak geen overhaaste beslissingen uit emotie en laat het idee even bezinken.
Hoe staat je man er in? Zou hij een abortus willen?
De hobbels die jij ziet, zijn volgens mij als ik het zo lees vooral omdat je in paniek bent en geschrokken bent?
Praktische redenen en leeftijdsverschil met andere kinderen zouden mij niet voor een abortus laten kiezen.
Wat financieel betreft, hoe staan jullie er financieel voor? Bereken eens de extra kosten, maar maak ook een proefberekening voor toeslagen (kindgebondenbudget, kinderopvangtoeslag, kinderbijslag) en kijk dan of het jullie ook echt financieel in de problemen gaat brengen.
Verder vind ik 41 ook helemaal niet heel oud. Genoeg vrouwen van jouw leeftijd die moeder worden/zijn geworden.
Een abortus is niet niks, niet iets om makkelijk over te doen.
Het is niet zo dat als het kindje is weg gehaald, dat het ook klaar is.
Het is een heel mentaal proces, waar je samen doorheen moet. Je ziet bijvoorbeeld ineens overal zwangere vrouwen en baby’s en waar je die eerst gewoon voorbij liep, bekruipt jou op dat moment een naar gevoel.
En het kan zijn dat je het je man gaat kwalijk nemen, omdat hij het niet wilde.
Maak alleen de keuze voor abortus als je er ZELF 100% achter staat, als je ook maar 1% twijfelt, doe het dan alsjeblieft niet!
Het is iets waar je je hele leven mee moet leven.
Ik ben trouwens ook bang dat het kindje een handicap zal hebben, ik heb nu 2 gezonde kinderen en moet ook mijn zegeningen tellen.
Maar goed mijn gevoel gaat ook nog alle kanten op hoor, de abortus is nog niet geweest, afspraak staat maandag.
donderdag 6 juni 2024 om 20:29
Nee joh, dat vind ik helemaal niet overtrokken.
“Straks loopt je man weg omdat jij het houdt terwijl hij het niet wil”, dát vind ik overtrokken.
P.s. Die wereldreis duurt echt langer dan 18 jaar.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 6 juni 2024 om 20:32
Mooi gezegd!appelientjex schreef: ↑06-06-2024 20:26Ik ben het niet eens met dat als je ook maar 1% twijfelt je het niet moet doen. Ik zit in dezelfde situatie als TO en weet precies wat ze voelt want dat voel ik ook. Je mag twijfelen en mag accepteren dat dat erbij hoort en dat geen enkele keuze 100% goed zal voelen. Ik kan niet 100% voor een kind kiezen en niet 100% voor abortus. Het is nu zo’n 60% abortus en 40% kind. Ik weet genoeg redenen om wel het kind te houden (lief, schattig , leuk, etc) en genoeg redenen om het niet te doen (praktisch, rationeel, man wil het niet). Maar dat mijn man het niet wil is voor mij toch doorslaggevend. Je moet rekening houden met elkaar, en de gevolgen van een kind houden zijn groter voor ons gezin dan die van een abortus. Ik zal dat heel moeilijk vinden maar er ook overheen komen, want ik was ook gewoon gelukkig vóór de abortus. En ik geniet dan misschien wel extra van wat ik al heb. Ik heb ook een gesprek gehad bij het FIOM en wat mij hielp is dat de vrouw daar zei dat als je het zo zorgvuldig afweegt dat beide keuzes dan goed zullen komen. Er is geen beste keuze. In de meeste gevallen wordt abortus geen trauma. Spijt komt vooral voor bij overhaaste keuzes of bij vrouwen die gedwongen zijn.
Ik ben trouwens ook bang dat het kindje een handicap zal hebben, ik heb nu 2 gezonde kinderen en moet ook mijn zegeningen tellen.
Maar goed mijn gevoel gaat ook nog alle kanten op hoor, de abortus is nog niet geweest, afspraak staat maandag.
donderdag 6 juni 2024 om 20:41
Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Heel goed afgewogen en gekozen voor abortus. Nooit spijt gehad. De keuze voor een kind dat niet echt gewenst is (in elk geval door 1 partij en door de ander ook niet helemaal overtuigd) vond ik te zwaar wegen. Het is nogal een verantwoordelijkheid, (nog) een extra leven op aarde zetten. We genieten nu van de vrijheid van ons gezin met grotere kinderen en alles wat daarbij komt.
Desalniettemin is het een moeilijke keus en proces. Veel sterkte.
Desalniettemin is het een moeilijke keus en proces. Veel sterkte.
donderdag 6 juni 2024 om 20:45
Wat fijn om te horen! Was het ook niet moeilijk op de uitgerekende datum, of dat je soms denkt van wat als… etc?Socie schreef: ↑06-06-2024 20:41Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Heel goed afgewogen en gekozen voor abortus. Nooit spijt gehad. De keuze voor een kind dat niet echt gewenst is (in elk geval door 1 partij en door de ander ook niet helemaal overtuigd) vond ik te zwaar wegen. Het is nogal een verantwoordelijkheid, (nog) een extra leven op aarde zetten. We genieten nu van de vrijheid van ons gezin met grotere kinderen en alles wat daarbij komt.
Desalniettemin is het een moeilijke keus en proces. Veel sterkte.
En hoe was de abortus zelf? Heel
Heftig? En twijfelde jij erg?
donderdag 6 juni 2024 om 21:05
Ik heb zeker getwijfeld. Man wilde echt niet en dat vond ik zwaar wegen, maar ook moeilijk, omdat je eigen keus afwegen dan nog lastiger is. En wat ook meespeelde in de twijfel was mijn angst om spijt te krijgen. De abortus zelf viel fysiek heel erg mee. Daarna heb ik het wel even moeten laten bezinken. En rond de uitgerekende datum, heb ik er ook nog wel aan gedacht. Maar eigenlijk altijd met het gevoel dat het goed was zo. En dat heb ik nog steeds (paar jaar verder).appelientjex schreef: ↑06-06-2024 20:45Wat fijn om te horen! Was het ook niet moeilijk op de uitgerekende datum, of dat je soms denkt van wat als… etc?
En hoe was de abortus zelf? Heel
Heftig? En twijfelde jij erg?
Je mag me altijd een pb sturen.
donderdag 6 juni 2024 om 21:08
Hier een zelfde soort situatie, waarbij partner er niet achter stond. Mijn kinderen zijn wel jonger, 5 en 7. Man wilde absoluut niet, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om een abortus te doen. Uiteindelijk zei hij dat ik geen abortus moest doen als het niet goed voelde en dat we moesten kijken waar het ons zou brengen.
Inmiddels ben ik over de helft en is hij net zo betrokken als bij mijn andere 2 zwangerschappen. Hij voelt elke avond aan mijn buik om te voelen of ze beweegt en spreekt met enthousiasme over hoe het straks zal zijn als ze er is. Daarnaast kijken mijn kinderen ook echt uit naar haar komst.
Ik heb uiteindelijk gekozen om haar te houden, omdat ik het gevoel had dat het moest indalen bij mijn partner en hij bij zou trekken. Gelukkig is dat ook gebeurd.
Jij kent je partner het beste en weet hoe jullie leven er nu uitziet en of daar nog een kindje in past. Ik denk inderdaad zoals hierboven werd gezegd dat de praktische bezwaren van 3 naar 4 wel groter zijn en ook financieel moeten jullie het kunnen dragen. Daarnaast, ja er zijn mensen die nog aan kinderen beginnen op hun 41e, maar ook zat mensen die het mooi geweest vinden en blij zijn om eindelijk het leven weer terug te krijgen met minder beperkingen. Ik weet niet hoe oud je partner is, maar het is natuurlijk geen hamster waar je maar kort aan vast zit.
Van buiten af is het makkelijk om rationeel naar de situatie te kijken en om tot de conclusie te komen dat het meest 'logische' een abortus is. Echter, het vruchtje zit in jou, waardoor jij er een andere beleving bij hebt. Heel veel sterkte toegewenst met het maken van deze keuze.
Inmiddels ben ik over de helft en is hij net zo betrokken als bij mijn andere 2 zwangerschappen. Hij voelt elke avond aan mijn buik om te voelen of ze beweegt en spreekt met enthousiasme over hoe het straks zal zijn als ze er is. Daarnaast kijken mijn kinderen ook echt uit naar haar komst.
Ik heb uiteindelijk gekozen om haar te houden, omdat ik het gevoel had dat het moest indalen bij mijn partner en hij bij zou trekken. Gelukkig is dat ook gebeurd.
Jij kent je partner het beste en weet hoe jullie leven er nu uitziet en of daar nog een kindje in past. Ik denk inderdaad zoals hierboven werd gezegd dat de praktische bezwaren van 3 naar 4 wel groter zijn en ook financieel moeten jullie het kunnen dragen. Daarnaast, ja er zijn mensen die nog aan kinderen beginnen op hun 41e, maar ook zat mensen die het mooi geweest vinden en blij zijn om eindelijk het leven weer terug te krijgen met minder beperkingen. Ik weet niet hoe oud je partner is, maar het is natuurlijk geen hamster waar je maar kort aan vast zit.
Van buiten af is het makkelijk om rationeel naar de situatie te kijken en om tot de conclusie te komen dat het meest 'logische' een abortus is. Echter, het vruchtje zit in jou, waardoor jij er een andere beleving bij hebt. Heel veel sterkte toegewenst met het maken van deze keuze.
donderdag 6 juni 2024 om 21:49
Wat fijn te horen, thanks voor aanbod ook. Klinkt precies als mijn situatie en hoe ik het nu ook ervaar, ook inderdaad de angst om spijt te krijgen. En ook dat het gevoel van mijn man mijn gevoel beïnvloedt, waardoor je zelf nog moeilijker een afweging kan maken. Had jij het mensen om je heen vertelt en hoe reageerden die?Socie schreef: ↑06-06-2024 21:05Ik heb zeker getwijfeld. Man wilde echt niet en dat vond ik zwaar wegen, maar ook moeilijk, omdat je eigen keus afwegen dan nog lastiger is. En wat ook meespeelde in de twijfel was mijn angst om spijt te krijgen. De abortus zelf viel fysiek heel erg mee. Daarna heb ik het wel even moeten laten bezinken. En rond de uitgerekende datum, heb ik er ook nog wel aan gedacht. Maar eigenlijk altijd met het gevoel dat het goed was zo. En dat heb ik nog steeds (paar jaar verder).
Je mag me altijd een pb sturen.
donderdag 6 juni 2024 om 21:54
*poef*appelientjex schreef: ↑06-06-2024 21:49Wat fijn te horen, thanks voor aanbod ook. Klinkt precies als mijn situatie en hoe ik het nu ook ervaar, ook inderdaad de angst om spijt te krijgen. En ook dat het gevoel van mijn man mijn gevoel beïnvloedt, waardoor je zelf nog moeilijker een afweging kan maken. Had jij het mensen om je heen vertelt en hoe reageerden die?
socie wijzigde dit bericht op 06-06-2024 22:34
20.12% gewijzigd
donderdag 6 juni 2024 om 21:56
Zo zie je maar dat als je ervoor kiest het te houden, het ook goed komt.Livs schreef: ↑06-06-2024 21:08Hier een zelfde soort situatie, waarbij partner er niet achter stond. Mijn kinderen zijn wel jonger, 5 en 7. Man wilde absoluut niet, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om een abortus te doen. Uiteindelijk zei hij dat ik geen abortus moest doen als het niet goed voelde en dat we moesten kijken waar het ons zou brengen.
Inmiddels ben ik over de helft en is hij net zo betrokken als bij mijn andere 2 zwangerschappen. Hij voelt elke avond aan mijn buik om te voelen of ze beweegt en spreekt met enthousiasme over hoe het straks zal zijn als ze er is. Daarnaast kijken mijn kinderen ook echt uit naar haar komst.
Ik heb uiteindelijk gekozen om haar te houden, omdat ik het gevoel had dat het moest indalen bij mijn partner en hij bij zou trekken. Gelukkig is dat ook gebeurd.
Jij kent je partner het beste en weet hoe jullie leven er nu uitziet en of daar nog een kindje in past. Ik denk inderdaad zoals hierboven werd gezegd dat de praktische bezwaren van 3 naar 4 wel groter zijn en ook financieel moeten jullie het kunnen dragen. Daarnaast, ja er zijn mensen die nog aan kinderen beginnen op hun 41e, maar ook zat mensen die het mooi geweest vinden en blij zijn om eindelijk het leven weer terug te krijgen met minder beperkingen. Ik weet niet hoe oud je partner is, maar het is natuurlijk geen hamster waar je maar kort aan vast zit.
Van buiten af is het makkelijk om rationeel naar de situatie te kijken en om tot de conclusie te komen dat het meest 'logische' een abortus is. Echter, het vruchtje zit in jou, waardoor jij er een andere beleving bij hebt. Heel veel sterkte toegewenst met het maken van deze keuze.
Ik denk dat als ik zou zeggen dat ik echt geen abortus wil, mijn man mij wel zou steunen en dat hij er (uiteindelijk) aan zou wennen en het goed zou komen. Zeker als de baby er eenmaal is.
donderdag 6 juni 2024 om 22:51
Persoonlijk zou ik het kindje laten komen. Waar er drie zijn kunnen er ook vier zijn. Je bent er beiden bij geweest. Man heeft te accepteren wat jij besluit. Ik vind abortus meer bedoeld voor minderjarigen, mensen die het leven niet op de rit hebben of die ongewenst zwanger zijn geworden door seks tegen hun wil of in een slechte relatie zitten, als je weet dat je kindje ernstig beperkt zal zijn etc.
Maar wat heb je aan mijn mening? Ik denk eigenlijk helemaal niks.
Maar wat heb je aan mijn mening? Ik denk eigenlijk helemaal niks.
donderdag 6 juni 2024 om 23:00
Het is hoe dan ook een heel persoonlijke keuze. Ik heb lang open gestaan voor een kind erbij, maar man niet. En toen raakte ik dus toch zwanger...Voor mij woog heel zwaar dat we er niet samen voor kozen, maar dat is voor iedereen anders (en iedere situatie is ook weer anders).
donderdag 6 juni 2024 om 23:03
Volgens het FIOM wordt er anders heel vaak abortus uitgevoerd bij mensen in de situatie van TO en ik. Juist mensen die al een gezin hebben en onverwachts geconfronteerd worden met een zwangerschap. Ik kwam erachter dat zowel mijn moeder als mijn oma bij begin 40 ook een abortus hebben laten doen (wist ik helemaal niet).RonJja schreef: ↑06-06-2024 22:51Persoonlijk zou ik het kindje laten komen. Waar er drie zijn kunnen er ook vier zijn. Je bent er beiden bij geweest. Man heeft te accepteren wat jij besluit. Ik vind abortus meer bedoeld voor minderjarigen, mensen die het leven niet op de rit hebben of die ongewenst zwanger zijn geworden door seks tegen hun wil of in een slechte relatie zitten, als je weet dat je kindje ernstig beperkt zal zijn etc.
Maar wat heb je aan mijn mening? Ik denk eigenlijk helemaal niks.
donderdag 6 juni 2024 om 23:05
vrijdag 7 juni 2024 om 10:22
Dames heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, het helpt me mijn eigen gedachten te ordenen en ik denk dat ik vaak ga teruglezen. Ook fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dit doormaakt, hoe kl*te het ook is voor jullie, het voelt voor mij op een gekke manier als minder eenzaam.
@appelientjex: wow onze situatie is echt identiek! Ik ben niet echt handig met een forum maar kunnen we privé verder praten? Ik las iets over een pb?
In reactie op alles wat ik gelezen heb: ik heb enorm veel verdriet van een abortus doen, word regelmatig snachts huilend wakker. Maar wat iemand anders ook zei: als mijn man er niet achter staat (dat heeft hij nooit gedaan voor een 4e en er lijkt nu bij hem ook niks te veranderen) dan kan ik niet nog een kind op de wereld zetten. Dan voelt de basis niet goed als kind niet vanaf het begin door beide ouders gewild is. Ik denk dat ik dat rationeel kan accepteren. Ik denk ook dat ik door een (zware) periode van rouw moet. Ik kan niet inschatten hoe dat zal zijn maar ben er wel bang voor. Maar angst daarvoor is ws ook geen goede reden om dan maar geen abortus te doen
@appelientjex: wow onze situatie is echt identiek! Ik ben niet echt handig met een forum maar kunnen we privé verder praten? Ik las iets over een pb?
In reactie op alles wat ik gelezen heb: ik heb enorm veel verdriet van een abortus doen, word regelmatig snachts huilend wakker. Maar wat iemand anders ook zei: als mijn man er niet achter staat (dat heeft hij nooit gedaan voor een 4e en er lijkt nu bij hem ook niks te veranderen) dan kan ik niet nog een kind op de wereld zetten. Dan voelt de basis niet goed als kind niet vanaf het begin door beide ouders gewild is. Ik denk dat ik dat rationeel kan accepteren. Ik denk ook dat ik door een (zware) periode van rouw moet. Ik kan niet inschatten hoe dat zal zijn maar ben er wel bang voor. Maar angst daarvoor is ws ook geen goede reden om dan maar geen abortus te doen
vrijdag 7 juni 2024 om 15:02
Dat is waar, maar als je zelf in de situatie zit zul je merken hoe zwaar het is om een zwangerschap door te zetten als je partner er niet achter staat. Dat voelt zo fout voor mij, ik kan dat gewoon niet. Voor een kind heb je 2 ja’s nodig, en 1 nee (uitspraak hoorde ik recent en geeft mij wel wat steun).
En wat me ook helpt is te bedenken dat een abortus geen trauma is en je daar echt wel overheen komt. Je moet het ook niet zwaarder maken dan het is.
Ik dacht ook altijd van als de vrouw het wil houden dan is het simpel; dan komt het kind er. Maar ik merk nu dat dit toch anders werkt en niet zo simpel is (voor mij althans, voor een ander zal het misschien weer anders zijn).
En je mág er ook verdrietig over zijn en over rouwen hè. Dat probeer ik mezelf althans ook voor te houden.
vrijdag 7 juni 2024 om 15:16
Dat betwijfel ik toch.
De man van appelientje zou een volgend kind wel accepteren, als zij echt geen abortus wil.
Jouw man blijft bij zijn standpunt, zoals ik het lees.
Daarom is jouw besluit tot wel of niet een abortus toch veel moeilijker om te nemen?
Je staat er echt helemaal alleen in.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
