Wel of geen abortus

lampenkap82 donderdag 6 juni 2024 om 14:32

Ik weet sinds een tijdje dat ik onverwacht zwanger ben. Het beheerst mijn leven sindsdien en ik weet niet meer hoe ik tot een goede keuze kom, ondanks gesprekken met een hulpverlener. Zijn hier dames in een vergelijkbare situatie (geweest) die misschien tips hebben of hun ervaring willen delen?
Ik ben 41, gelukkig getrouwd en samen al drie kids van 11,8 en 5. Een vierde was voor mij altijd welkom, voor man niet, die vond het mooi zo. Ik heb dat onlangs geaccepteerd en een plek gegeven en nu dus dit. Ik zie heel veel beren en bezwaren om kind te houden: praktisch, financieel, mijn leeftijd, leeftijdsverschil met andere kids en mijn man die er nog steeds niet achter staat. Maar bij het idee van abortus word ik heel verdrietig en ben ik zo bang voor spijt. Hormonen gieren ook door mijn lijf. Wat moet ik doen??!! Iemand tips of adviezen?

Ravintola vrijdag 7 juni 2024 om 17:24

De essentie is dat een abortus een emotionele impact heeft. Dat vrouwen (en mannen) er vaak verdriet door hebben. Maar verdriet is niet hetzelfde als spijt en betekent niet dat de keuze voor abortus niet een juiste was.

rosanna08 vrijdag 7 juni 2024 om 17:31

Boogschutter10 schreef: ↑
07-06-2024 17:18
Het gaat om de essentie. Niet om de naam. De essentie is dat een abortus heel ingrijpend kan zijn. De gevolgen van een abortus zullen ongetwijfeld in vele werken etc. zijn beschreven. Ook zal dit voor elke vrouw anders zijn.

Een bevalling is ook ingrijpend, maar daar gaan een andere keer over discussiëren

je bent behoorlijk aan het mansplainen, Boogschutter...

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Anoniem_67320f010dc25 vrijdag 7 juni 2024 om 17:39

rosanna08 schreef: ↑
07-06-2024 17:31
je bent behoorlijk aan het mansplainen, Boogschutter...

Is het ook, maar is een reactie op eerdere berichten.

-Rosings- vrijdag 7 juni 2024 om 17:43

Sterkte met de rest van het proces, praktisch en emotioneel

rosanna08 vrijdag 7 juni 2024 om 17:58

Boogschutter10 schreef: ↑
07-06-2024 17:39
Is het ook, maar is een reactie op eerdere berichten.

nou ja, ik heb die posting eruit gepakt, maar het gaat om meerdere van je postings.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

feow vrijdag 7 juni 2024 om 18:10

appelientjex schreef: ↑
07-06-2024 15:51
.

Maar wat ik herken is dat ik als een berg opzie tegen de abortus en het me heel erg tegen mijn borst stuit om iets wat in mij zit eruit te halen. Ik denk dat ik alleen maar kan huilen die hele dag, en hoe ik zondag moet slapen weet ik ook nog niet. Wat mij hielp is dat een verloskundige zei dat het bij 6 wkn maar 6 mm is en dat je dat echt niet gaat herkennen als het eruit komt. In die zin probeer ik het te relativeren. Ook mijn moeder zei dat je er niet te dramatisch over moet doen omdat het nog “niks”
is. Het is nog geen baby. Dat helpt mij meer dan heel sentimenteel erover doen, en heb ik ook wel nodig om het door te kunnen zetten.

Ik weetniet precies waar jij tegenop ziet. Mijn huisarts wist niet dat je ook in het ziekenhuis onder volledige narcose een abortus kunt laten uitvoeren, maar belde gelijk en kon ook direct een afspraak voor mij maken. Dat hielp niet tegen een dag van tevoren pillen slikken en er toch echt zelf heen moeten gaan, je naar de ok moeten laten rijden en laten verdoven. Maar tijdens de ingreep was ik onder narcose. Voor mij was dat heel fijn.
En ik ben niet getraumatiseerd, maar zal mezelf ook nooit meer een goede moeder noemen voor al mijn kinderen. En ik ben er niet meer dagelijks mee bezig, maar wel regelmatig. Terwijl het al 24 jaar geleden is.

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Graze vrijdag 7 juni 2024 om 19:18

lampenkap82 schreef: ↑
07-06-2024 10:22
Dames heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, het helpt me mijn eigen gedachten te ordenen en ik denk dat ik vaak ga teruglezen. Ook fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dit doormaakt, hoe kl*te het ook is voor jullie, het voelt voor mij op een gekke manier als minder eenzaam.
@appelientjex: wow onze situatie is echt identiek! Ik ben niet echt handig met een forum maar kunnen we privé verder praten? Ik las iets over een pb?

In reactie op alles wat ik gelezen heb: ik heb enorm veel verdriet van een abortus doen, word regelmatig snachts huilend wakker. Maar wat iemand anders ook zei: als mijn man er niet achter staat (dat heeft hij nooit gedaan voor een 4e en er lijkt nu bij hem ook niks te veranderen) dan kan ik niet nog een kind op de wereld zetten. Dan voelt de basis niet goed als kind niet vanaf het begin door beide ouders gewild is. Ik denk dat ik dat rationeel kan accepteren. Ik denk ook dat ik door een (zware) periode van rouw moet. Ik kan niet inschatten hoe dat zal zijn maar ben er wel bang voor. Maar angst daarvoor is ws ook geen goede reden om dan maar geen abortus te doen

Als je voor een abortus kiest vind ik het wel zo fair als je man meteen een afspraak inplant voor sterilisatie zodat jij niet nog eens in deze situatie terecht komt. Wil hij dat niet dan vraag ik me af of hij echt niet nog meer kinderen zou willen.

KimWexler zaterdag 8 juni 2024 om 17:15

Een abortus is echt niet voor iedereen een traumatische ervaring. Hou eens op. Ik heb er zelf 1 gehad, en ik ken een aantal vrouwen die er ook 1 gehad hebben. Ik heb er absoluut geen trauma aan overgehouden. De ingreep was niet traumatisch, ik ben ontzettend lief begeleid en was alleen maar heel erg blij dat de mogelijkheid er was.

TS, sterkte met je besluit. En idd, je mag rouwen, je mag verdriet hebben. Neem daar dan ook de tijd voor. Maar maak het ook niet groter dan het misschien is. Je had een gelukkig gezin en een fijne relatie. Met, neem ik aan, regelmatig seks. Nu heeft seks een keer geleid tot een ongeplande bevruchting. Dat is wat er gebeurd is.

Wombat zaterdag 8 juni 2024 om 19:48

Er worden in Nederland jaarlijks 160.000 kinderen geboren en er vinden ruim 30.000 abortussen plaats. Oftewel ongeveer 1 op de 6 zwangerschappen eindigt in een abortus. (Spontane miskramen niet meegerekend).
Dat zijn echt grote aantallen. Als dat zo traumatisch zou zijn zit Nederland vol met getraumatiseerde vrouwen.

Socie zaterdag 8 juni 2024 om 20:34

KimWexler schreef: ↑
08-06-2024 17:15
Een abortus is echt niet voor iedereen een traumatische ervaring. Hou eens op. Ik heb er zelf 1 gehad, en ik ken een aantal vrouwen die er ook 1 gehad hebben. Ik heb er absoluut geen trauma aan overgehouden. De ingreep was niet traumatisch, ik ben ontzettend lief begeleid en was alleen maar heel erg blij dat de mogelijkheid er was.

Ik kreeg een roesje en weet nog dat ik bleef zeggen 'dankjewel dat jullie dit doen, dat ik dit mag doen in Nederland'. Ik was ook heel dankbaar dat de optie er is. Het nemen van de beslissing vond ik het lastigst. Daarna was ik vooral blij dat het klaar was en van een trauma is al helemaal geen sprake.

Baggal zaterdag 8 juni 2024 om 21:09

Socie schreef: ↑
08-06-2024 20:34
Ik kreeg een roesje en weet nog dat ik bleef zeggen 'dankjewel dat jullie dit doen, dat ik dit mag doen in Nederland'. Ik was ook heel dankbaar dat de optie er is. Het nemen van de beslissing vond ik het lastigst. Daarna was ik vooral blij dat het klaar was en van een trauma is al helemaal geen sprake.

Mooie en eerlijke post. Er is geen “juiste” of “perfecte” beslissing in dit soort situaties. Je doet uiteindelijk hetgeen waarvan je denkt dat dit het beste of het minst slechte is.

Vriendin van mij heeft een half jaar geleden in een vergelijkbare situatie gezeten en zij heeft gekozen voor abortus. Heel dubbel, ook omdat de eerste twee IVF kinderen zijn waar heel veel moeite voor is gedaan (en de derde zwangerschap opeens spontaan volgde - 7,5 jaar later, tegen alle verwachtingen in op 43 jarige leeftijd). Haar bericht aan mij was ook: ook als je denkt dat je niet spontaan zwanger kunt worden…
En ja, ze voelde naast een schuldgevoel ook gewoon een enorme opluchting. Haar gezin is immers al geruime tijd compleet, ze zit inmiddels in een andere fase en wilde baby, dreumes, kleuter en al die fases die daarop volgen eigenlijk niet meer doorlopen en dat snap ik. Ze heeft er geen trauma aan opgelopen. De beslissing zelf was moeilijk, maar voor haar uiteindelijk het beste om de zwangerschap niet voort te zetten.

Sterkte Appelientje en Lampenkap. Ik wens jullie wijsheid toe.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Enigme zondag 9 juni 2024 om 23:05

In deze situaties is er geen goed of fout.. de vraag is.. wil je nog een keer zwanger zijn en nog een kind ja of nee..

Je krijgt gevoel en verstand niet op 1 lijn.. dus probeer dat niet voor elkaar te krijgen.. kies wat voor jou/jullie het minst slecht is.

Je kan altijd het FIOM contacten..

Enigme zondag 9 juni 2024 om 23:11

(ik heb overigens in een abortuskliniek gewerkt en het merendeel vd vrouwen die ik daar hielp waren de vrouwen met een voltooid gezin. Alle soorten en maten.. religieus.. niet religieus... etc etc).

Actieve topics