Zwanger
alle pijlers
Wie herkent dit?
maandag 15 juli 2013 om 10:22
Hoi hoi,
Ik ben benieuwd naar jullie reacties. Ik ben 38 jaar en woon samen met mijn vriend. We gaan binnenkort trouwen. Ik heb altijd geroepen dat ik noooooit kinderen wil. Zelfs vriendinnen van mij willen geen kinderen. Nu begint het toch te kriebelen. (zijn het toch die hormonen?). Ik ben totaal geen moederfiguur, maar ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zijn jullie als moeder?
Mijn moeder is een overbezorgd en best wel een dominant type ik ben bang dat ik dit ook wordt. Ik heb trouwens ook geen echt leuke jeugd gehad, een vader als alcoholist en een dominante moeder. Toch zie ik het wel voor me een kleintje. Ik ben echt benieuwd wat jullie ervan vinden. Groetjes jessica
Ik ben benieuwd naar jullie reacties. Ik ben 38 jaar en woon samen met mijn vriend. We gaan binnenkort trouwen. Ik heb altijd geroepen dat ik noooooit kinderen wil. Zelfs vriendinnen van mij willen geen kinderen. Nu begint het toch te kriebelen. (zijn het toch die hormonen?). Ik ben totaal geen moederfiguur, maar ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zijn jullie als moeder?
Mijn moeder is een overbezorgd en best wel een dominant type ik ben bang dat ik dit ook wordt. Ik heb trouwens ook geen echt leuke jeugd gehad, een vader als alcoholist en een dominante moeder. Toch zie ik het wel voor me een kleintje. Ik ben echt benieuwd wat jullie ervan vinden. Groetjes jessica
maandag 15 juli 2013 om 10:34
Wat wij ervan vinden doet er niet echt toe.
Het is belangrijker dat je het bespreekbaar maakt bij je aanstaande man.
Ik herken het in ieder geval niet. Wij zijn een paar jaar getrouwd en blijven bewust kinderloos, ik ben ook echt geen moederfiguur. Wij hebben nooit spijt van deze beslissing gehad.
Het is belangrijker dat je het bespreekbaar maakt bij je aanstaande man.
Ik herken het in ieder geval niet. Wij zijn een paar jaar getrouwd en blijven bewust kinderloos, ik ben ook echt geen moederfiguur. Wij hebben nooit spijt van deze beslissing gehad.
Never give up hope.
maandag 15 juli 2013 om 10:35
quote:Nu begint het toch te kriebelen. (zijn het toch die hormonen?). Ik ben totaal geen moederfiguur, maar ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zijn jullie als moeder?Het feit dat het begint te kriebelen kan hormonaal zijn, maar zijn er ook niet aanwijsbare redenen waarom je het nu steeds meer ziet zitten? Misschien had je toen je jonger was ook nog geen stabiele realtie o.i.d? Het kan zijn dat je nu het punt hebt bereikt dat het ook heel logisch voelt. Samenwonend, bijna trouwen.
maandag 15 juli 2013 om 10:39
Totaal herkenbaar. En ik was 38 en mijn man 42. Ik wist niet wat me overkwam. Had ook geen moedergevoel, maar toch.... We hebben de sprong gewaagd en nu is onze zoon 4. Ik ben zo blij dat we er samen over gepraat hebben en het erop gewaagd hebben. Het is zo leuk!
En wat je schrijft over je ouders herken ik. Ik blijk echter totaal anders te zijn en het totaal anders aan te pakken. Opvoeden, het ouderschap, je doet het samen. Althans, wij wel.
En wat je schrijft over je ouders herken ik. Ik blijk echter totaal anders te zijn en het totaal anders aan te pakken. Opvoeden, het ouderschap, je doet het samen. Althans, wij wel.
maandag 15 juli 2013 om 11:08
Pin je niet te veel vast op dat idee van moederfiguur. Wat is nou een moederfiguur? Ik ben ook zeker geen 'oermoeder' om het zo maar te zeggen. Heb nooit interesse in baby's gehad, vermeed kleine kinderen als de pest en zag mezelf ook niet totaal niet in die rol.
Pas toen ik mijn man ontmoette begon ik het enigszins voor me te zien. Nu ben ik moeder van twee dochters. En ik vind/vond mijn eigen baby's het einde!
Het hielp mij te bedenken dat ik mijzelf als moeder helemaal kan 'uitvinden'. Ik hoef niet zo te zijn als mijn eigen moeder, of als andere moeders. Ik maak daarin mijn eigen keuzes. Gelukkig lijk ik nog steeds niet op de 'oermoeders' die ik ken met crocs, kortgeknipt haar en de overdosis kinderfoto's op facebook (nou ja, op een enkele na dan )
Andere baby's vind ik nog steeds totaal niet boeiend. Als ik mijn kinderen van de opvang haal, prijs ik mezelf gelukkig dat ik daar niet hoef te werken. En ik vind mijn eigen schatjes ook niet altijd het einde. Maar ik ben toch heel blij dat ik uiteindelijk moeder ben geworden. Het gaat ondanks mijn weerzin van vroeger hartstikke goed en ik doe het op mijn eigen manier.
Als jij het voor je ziet (en je partner ook) dan zou ik er gewoon voor gaan.
Pas toen ik mijn man ontmoette begon ik het enigszins voor me te zien. Nu ben ik moeder van twee dochters. En ik vind/vond mijn eigen baby's het einde!
Het hielp mij te bedenken dat ik mijzelf als moeder helemaal kan 'uitvinden'. Ik hoef niet zo te zijn als mijn eigen moeder, of als andere moeders. Ik maak daarin mijn eigen keuzes. Gelukkig lijk ik nog steeds niet op de 'oermoeders' die ik ken met crocs, kortgeknipt haar en de overdosis kinderfoto's op facebook (nou ja, op een enkele na dan )
Andere baby's vind ik nog steeds totaal niet boeiend. Als ik mijn kinderen van de opvang haal, prijs ik mezelf gelukkig dat ik daar niet hoef te werken. En ik vind mijn eigen schatjes ook niet altijd het einde. Maar ik ben toch heel blij dat ik uiteindelijk moeder ben geworden. Het gaat ondanks mijn weerzin van vroeger hartstikke goed en ik doe het op mijn eigen manier.
Als jij het voor je ziet (en je partner ook) dan zou ik er gewoon voor gaan.
maandag 15 juli 2013 om 13:38
quote:jessica28 schreef op 15 juli 2013 @ 10:22:
Ik ben totaal geen moederfiguur, maar ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zijn jullie als moeder?
Mijn moeder is een overbezorgd en best wel een dominant type ik ben bang dat ik dit ook wordt. Ik heb trouwens ook geen echt leuke jeugd gehad, een vader als alcoholist en een dominante moeder. Toch zie ik het wel voor me een kleintje. Ik ben echt benieuwd wat jullie ervan vinden.
Huh? De vraag is: ben jij dominant en is je partner alcoholist? Zo niet? Dan is het heel gewoon dat het begint te kriebelen. Zo zit de natuur uiteindelijk toch in elkaar!
Wat nou de grap is... niemand is ineens een moeder. Iedereen moet in die rol groeien. Maar je kindje begint als baby en groeit met jou mee! Je hebt dus alle tijd om rustig aan de moederrol te wennen.
Het feit dat je je afvraagt of je een goede moeder bent, beantwoord de vraag al. Je wilt immers nu al het beste voor je kind.
Ik ben totaal geen moederfiguur, maar ik vroeg me af of er meer vrouwen zijn die dit herkennen en hoe zijn jullie als moeder?
Mijn moeder is een overbezorgd en best wel een dominant type ik ben bang dat ik dit ook wordt. Ik heb trouwens ook geen echt leuke jeugd gehad, een vader als alcoholist en een dominante moeder. Toch zie ik het wel voor me een kleintje. Ik ben echt benieuwd wat jullie ervan vinden.
Huh? De vraag is: ben jij dominant en is je partner alcoholist? Zo niet? Dan is het heel gewoon dat het begint te kriebelen. Zo zit de natuur uiteindelijk toch in elkaar!
Wat nou de grap is... niemand is ineens een moeder. Iedereen moet in die rol groeien. Maar je kindje begint als baby en groeit met jou mee! Je hebt dus alle tijd om rustig aan de moederrol te wennen.
Het feit dat je je afvraagt of je een goede moeder bent, beantwoord de vraag al. Je wilt immers nu al het beste voor je kind.
Ik ben niet bijgelovig, dat brengt ongeluk...
