Zwanger
alle pijlers
wil graag zwanger worden maar is het wel verstandig???
donderdag 1 december 2011 om 10:33
Mijn vriend en ik zijn nog 1 jaar en 8 maanden samen, hebben inmiddels een huis gekocht waar we nu sinds mei wonen. We zitten echt op onze plek en genieten er erg van.
Hij is 29 en ik word in april 29. Ik wil zo graag zwanger worden!!!!!!!
Ik heb zoveel narigheid achter de rug, ouders scheiding, vader overleden etc....en nu gaat het zo goed met me dat ik er helemaal klaar voor ben om voor ons eerst te gaan. Mijn vriend is gek op kinderen en zou ook liever niets anders willen maar........................
Mijn vriend heeft een angststoornis en is daarvoor ook onder behandeling. Toen wij net wat hadden konden we goed de hele dag shoppen en onverwachts uit eten gaan. Dat zit er nu allemaal niet meer bij. Hij kan niet tegen drukte en alles moeten we ''plannnen'' niets dus spontaans....
We zijn allebei de zomers ook 3 weken thuis gebleven. Het enige wat wij deden is burgelijk fietsen. Een terrasje pakken of naar bios zat er niet bij. Wel zijn we wezen zwemmen en naar de sauna geweest en dat ging aardig goed. ( vliegen durft hij ook niet en met de auto op vakantie moet ie ook nu niet aan denken) Ook moet ik vaak alleen naar verjaardagen toe, hij is dan bang dat het te druk wordt.....niet altijd even makkelijk dus. Ook heeft hij echt rust nodig na zijn werk. Het liefst gaat hij op tijd naar bed en is het weekend bij tanken door op de bank te ploffen en niet veel te ondernemen.
Ik ga er goed mee om. Ik hoop alleen dat de situatie veranderd. Zeker als ik aan de toekomst denk. Als we een kindje hebben wil ik dat papa ook overal erbij kan zijn. Dat hij de drukte van zo'n kind fysiek aan kan. Wil dan niet overal alleen met het kind naartoe. Ook de babytijd vraagt veel aandacht en energie van je. Ben bang dat hij dat niet trekt.
Hij geeft zelf aan dat het dan wel goed komt en dat hij zijn best zal gaan doen. Maar daar kom ik pas achter als het zo ver is...
Wat is nu wijsheid? wachten????
Ik vind het erg moeilijk
Ik hoor graag jullie mening hierover
bedankt!!!!!!!!!
Hij is 29 en ik word in april 29. Ik wil zo graag zwanger worden!!!!!!!
Ik heb zoveel narigheid achter de rug, ouders scheiding, vader overleden etc....en nu gaat het zo goed met me dat ik er helemaal klaar voor ben om voor ons eerst te gaan. Mijn vriend is gek op kinderen en zou ook liever niets anders willen maar........................
Mijn vriend heeft een angststoornis en is daarvoor ook onder behandeling. Toen wij net wat hadden konden we goed de hele dag shoppen en onverwachts uit eten gaan. Dat zit er nu allemaal niet meer bij. Hij kan niet tegen drukte en alles moeten we ''plannnen'' niets dus spontaans....
We zijn allebei de zomers ook 3 weken thuis gebleven. Het enige wat wij deden is burgelijk fietsen. Een terrasje pakken of naar bios zat er niet bij. Wel zijn we wezen zwemmen en naar de sauna geweest en dat ging aardig goed. ( vliegen durft hij ook niet en met de auto op vakantie moet ie ook nu niet aan denken) Ook moet ik vaak alleen naar verjaardagen toe, hij is dan bang dat het te druk wordt.....niet altijd even makkelijk dus. Ook heeft hij echt rust nodig na zijn werk. Het liefst gaat hij op tijd naar bed en is het weekend bij tanken door op de bank te ploffen en niet veel te ondernemen.
Ik ga er goed mee om. Ik hoop alleen dat de situatie veranderd. Zeker als ik aan de toekomst denk. Als we een kindje hebben wil ik dat papa ook overal erbij kan zijn. Dat hij de drukte van zo'n kind fysiek aan kan. Wil dan niet overal alleen met het kind naartoe. Ook de babytijd vraagt veel aandacht en energie van je. Ben bang dat hij dat niet trekt.
Hij geeft zelf aan dat het dan wel goed komt en dat hij zijn best zal gaan doen. Maar daar kom ik pas achter als het zo ver is...
Wat is nu wijsheid? wachten????
Ik vind het erg moeilijk
Ik hoor graag jullie mening hierover
bedankt!!!!!!!!!
donderdag 1 december 2011 om 10:38
donderdag 1 december 2011 om 10:39
donderdag 1 december 2011 om 10:40
donderdag 1 december 2011 om 10:42
Wij zitten in hetzelfde schuitje, hebben precies dezelfde zomer achter de rug. Wij wachten tot de behandeling is afgelopen en alles op de rit is. En dan nemen wij pas een beslissing. Ik vind het belangrijk dat mijn vriend stabiel is, want anders komt er veel te veel druk op hem te liggen waardoor de kans op een terugval veel groter wordt. En dat wil je niet met een kleintje van een aantal weken.
donderdag 1 december 2011 om 10:43
Ik zou als ik jou was eerst eens bedenken of je eventueel het zou kunnen redden met een kindje zonder de hulp van je vriend. Je schrijft dat je hoopt dat het weer goed komt, maar wat als dat niet gaat gebeuren? Ga je dan je kinderwens uitstellen tot een onbekend punt waarop het misschien-eventueel-hopelijk wel weer goed gaat?
Zoals Onderdezon al schrijft, het is behoorlijk zwaar, die gebroken nachten in je eentje moeten opvangen. Maar het kan wel. De vriend van mijn zus werkte in ploegendienst toe de kleine er net was. Dus 's nachts was ie weg, en tot een uur of 2/3 sliep hij. Zus heeft zich toch kunnen redden... Hangt misschien ook af van je slaap-gewoontes/energie en hoe de baby in kwestie is. Ik denk dat ik namelijk ook gillend gek word na een week slaaptekort.
Zoals Onderdezon al schrijft, het is behoorlijk zwaar, die gebroken nachten in je eentje moeten opvangen. Maar het kan wel. De vriend van mijn zus werkte in ploegendienst toe de kleine er net was. Dus 's nachts was ie weg, en tot een uur of 2/3 sliep hij. Zus heeft zich toch kunnen redden... Hangt misschien ook af van je slaap-gewoontes/energie en hoe de baby in kwestie is. Ik denk dat ik namelijk ook gillend gek word na een week slaaptekort.
donderdag 1 december 2011 om 10:43
Als je vriend niet naar de bios durft, niet op een terrasje wil zitten en niet tegen onverwachte dingen kan dan ben ik bang dat hij een kind helemaal niet trekt.
Kinderen gaan huilen of willen aandacht op de meest onverwachte momenten of op momenten dat het heel slecht uitkomt. Zodra een kind eenmaal kan kruipen kan het ontzettend druik en aanwezig zijn.
Slecht plan om nu aan kinderen te beginnen. Zelfs als jij bereid bent om de zorg alleen op je te nemen is een kind duidelijk aanwezig.
Kinderen gaan huilen of willen aandacht op de meest onverwachte momenten of op momenten dat het heel slecht uitkomt. Zodra een kind eenmaal kan kruipen kan het ontzettend druik en aanwezig zijn.
Slecht plan om nu aan kinderen te beginnen. Zelfs als jij bereid bent om de zorg alleen op je te nemen is een kind duidelijk aanwezig.
donderdag 1 december 2011 om 10:44
Ik zou ook echt wachten tot de behandeling iets doet bij je vriend.
Een baby kan zich niet aanpassen aan de angststoornis van je vriend. Zelfs al zou je een heel makkelijke baby krijgen, dan nog bepaalt hij of zij aan het begin totaal je ritme. Ook moet je met een kind wel een beetje in staat zijn om naar buiten te treden, ook als gezin, anders doe je het kind in mijn ogen tekort.
Een baby kan zich niet aanpassen aan de angststoornis van je vriend. Zelfs al zou je een heel makkelijke baby krijgen, dan nog bepaalt hij of zij aan het begin totaal je ritme. Ook moet je met een kind wel een beetje in staat zijn om naar buiten te treden, ook als gezin, anders doe je het kind in mijn ogen tekort.
donderdag 1 december 2011 om 10:51
quote:achnein schreef op 01 december 2011 @ 10:42:
Wij zitten in hetzelfde schuitje, hebben precies dezelfde zomer achter de rug. Wij wachten tot de behandeling is afgelopen en alles op de rit is. En dan nemen wij pas een beslissing. Ik vind het belangrijk dat mijn vriend stabiel is, want anders komt er veel te veel druk op hem te liggen waardoor de kans op een terugval veel groter wordt. En dat wil je niet met een kleintje van een aantal weken.
ik ben net alle reacties aan het lezen, en ze hebben allemaal gelijk.
Moet het niet doen!
Dat zou zo stom zijn. Gaan de behandelingen van je vriend goed?
En hoe ga jij ermee om?
Ik wil het echt zo graag maar ik had meningen van andere mensen nodig en ze hebben gelijk....
Wij zitten in hetzelfde schuitje, hebben precies dezelfde zomer achter de rug. Wij wachten tot de behandeling is afgelopen en alles op de rit is. En dan nemen wij pas een beslissing. Ik vind het belangrijk dat mijn vriend stabiel is, want anders komt er veel te veel druk op hem te liggen waardoor de kans op een terugval veel groter wordt. En dat wil je niet met een kleintje van een aantal weken.
ik ben net alle reacties aan het lezen, en ze hebben allemaal gelijk.
Moet het niet doen!
Dat zou zo stom zijn. Gaan de behandelingen van je vriend goed?
En hoe ga jij ermee om?
Ik wil het echt zo graag maar ik had meningen van andere mensen nodig en ze hebben gelijk....
donderdag 1 december 2011 om 10:52
Ook hier de mening wachten. Ik kan me niet indenken dat je man een baby gaat trekken. Echt het is zo moeilijk om een kinderloos stel een voorstelling te geven hoe intensief de eerste 6 maanden zijn. Ook al ken je de verhalen het is heel iets anders als je het leeft. Echt die stress heeft jullie relatie momenteel niet nodig.
Je zegt dat hij in behandeling is. Kijk dat even aan. Je geeft al aan dat het in het verleden anders is geweest dus wie weet kan een goede therapie het oplossen. Sterkte.
Je zegt dat hij in behandeling is. Kijk dat even aan. Je geeft al aan dat het in het verleden anders is geweest dus wie weet kan een goede therapie het oplossen. Sterkte.
donderdag 1 december 2011 om 10:59
bedankt allemaal!!!
jullie hebben allemaal gelijk
Ik ben altijd al verstandig geweest, denk liefst 30 x na voordat ik een beslissing neem. Ik had dit zetje even nodig, want in mijn directe omgeving vragen ze ook: en wanneer beginnen jullie??? met een big smile? Meeste mensen zien de ernst er niet van in....
Maar zoals ik het net schreef....zo gaat het wel. Hij heeft een leuke vrolijke uitstraling en staat voor anderen klaar en blijft positief. Daardoor lijkt het ook niet zo zwaar....Maar ik weet dat er veel meer is.
We waren pas een weekend in Zeeland en zijn snel terug naar huis gekeerd....het leek wel het eind van de wereld! hij kon het niet aan en is het liefst thuis.
Ik ben echt blij met jullie reacties!
Het heeft me net aan het denken gezet en ik wil dit ook vast houden. Ik moet wachten ja, hoe moeilijk ik dit ook vind. Ik ga genieten van de tijd die we nu hebben.....ik spreek nu ook vaker wat alleen met vriendinnen/zus af...zodat ik er toch tussen uit kan. Dat heb ik nodig. Hopelijk helpen de behandelingen....maar ik weet dat het nog een lange weg is....het is niet zomaar verholpen.
Ik wilde graag voor mijn 30e moeder worden. Mijn vader is 51 geworden, dat is ook een reden waarom ik zo denk. Ik wil niet te oude moeder worden, want je ziet wel het kan zo afgelopen zijn.....zo denk ik eenmaal. Heb ook een jonge moeder en dat is voor mij ook erg fijn. Maar ja....we wachten er gewoon mee
jullie hebben allemaal gelijk
Ik ben altijd al verstandig geweest, denk liefst 30 x na voordat ik een beslissing neem. Ik had dit zetje even nodig, want in mijn directe omgeving vragen ze ook: en wanneer beginnen jullie??? met een big smile? Meeste mensen zien de ernst er niet van in....
Maar zoals ik het net schreef....zo gaat het wel. Hij heeft een leuke vrolijke uitstraling en staat voor anderen klaar en blijft positief. Daardoor lijkt het ook niet zo zwaar....Maar ik weet dat er veel meer is.
We waren pas een weekend in Zeeland en zijn snel terug naar huis gekeerd....het leek wel het eind van de wereld! hij kon het niet aan en is het liefst thuis.
Ik ben echt blij met jullie reacties!
Het heeft me net aan het denken gezet en ik wil dit ook vast houden. Ik moet wachten ja, hoe moeilijk ik dit ook vind. Ik ga genieten van de tijd die we nu hebben.....ik spreek nu ook vaker wat alleen met vriendinnen/zus af...zodat ik er toch tussen uit kan. Dat heb ik nodig. Hopelijk helpen de behandelingen....maar ik weet dat het nog een lange weg is....het is niet zomaar verholpen.
Ik wilde graag voor mijn 30e moeder worden. Mijn vader is 51 geworden, dat is ook een reden waarom ik zo denk. Ik wil niet te oude moeder worden, want je ziet wel het kan zo afgelopen zijn.....zo denk ik eenmaal. Heb ook een jonge moeder en dat is voor mij ook erg fijn. Maar ja....we wachten er gewoon mee
donderdag 1 december 2011 om 11:01
Ik sluit me ook aan bij wachten. Mijn ervaring (met een ex met vergelijkbare problematiek, hoewel iets minder ernstig zo te lezen), was dat hij ook vaak ziek werd als hij toch van zijn ritme afweek. Dat kostte dan kennelijk te veel energie. Ik weet niet hoe je vriend gereageerd heeft op het huis kopen en verhuizen? Dat geeft je misschien een indicatie hoe hij met stress situaties om gaat.
Knpa dat je het volhoudt trouwens, ik trok het niet. Begon me een bejaarde te voelen. Hij had de problemen al toen we wat kregen en in het begin had ik het niet zo door. Maar zijn strakke schema, altijd heel veel rust moeten inbouwen, dat vond ik echt vervelend. Hij had echt weinig energie, terwijl ik juist meestal veel energie heb. Het werkte dus niet tussen ons. Bij jullie kennelijk wel, fijn!
Knpa dat je het volhoudt trouwens, ik trok het niet. Begon me een bejaarde te voelen. Hij had de problemen al toen we wat kregen en in het begin had ik het niet zo door. Maar zijn strakke schema, altijd heel veel rust moeten inbouwen, dat vond ik echt vervelend. Hij had echt weinig energie, terwijl ik juist meestal veel energie heb. Het werkte dus niet tussen ons. Bij jullie kennelijk wel, fijn!
donderdag 1 december 2011 om 11:02
