Zwanger
alle pijlers
Wil ik dit wel.....
donderdag 19 januari 2012 om 13:19
2 Jaar geleden is mijn zoontje geboren met een keizersnee na een moeilijke en zware zwangerschap. Na de geboorte bleek hij een bloedziekte te hebben en heeft hij diverse keren een bloedtransfusie gekregen. Na 8 dagen couveuse mocht hij mee naar huis en was het genieten! Nu is hij een vrolijke en gezonde spruit. Uit onderzoek is gebleken dat ik in eventuele volgende zwangerschappen wekelijks een bloedtransfusie moet ondergaan vanaf week 15 en elke 2 weken gecontroleerd zal worden door een gyn. De geboorte zal plaatsvinden dmv een keizersnee en in een speciaal ziekenhuis wat gespecialiseerd is in bloedziektes (150 km). Daarnaast bestaat de kans dat het ongeboren kindje in mijn baarmoeder bloedingen krijgt dus er komt nogal wat bij kijken…..
Uiteindelijk hebben we alles tegen elkaar afgewogen en in het afgelopen voorjaar toch besloten voor een broertje of zusje te gaan voor ons kindje. In augustus heb ik een missed abortion gehad waar ik uiteindelijk 2 keer voor ben gecurrateerd. Erg verdrietig allemaal! Mijn eerste menstruatie kwam weer in oktober en tot die tijd had ik ook nog steeds hcg in mijn bloed. Nu blijkt na bloedonderzoeken dat ik nu maar dus waarschijnlijk ook geen eisprong meer heb gehad sinds de curretage. Met als gevolg dat ik nu hormonen moet gaan gebruiken.
En wil ik dat wel…
Ik zit nu lekker in mijn vel, het gaat goed met mijn zoontje en de relatie tussen mij en mijn man is beter als hij ooit geweest is (lees de vonken spetteren er van af). En dat laatste is wel eens ooit minder geweest vooral tijdens de eerste zwangerschap en de periode na de geboorte…..
Daarnaast reageer ik heel fel op hormonen ben nu dus weer bijna een jaar hormoon vrij en voel me daar in alle opzichten veel beter bij. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil maar misschien herkennen jullie deze twijfels….. in combinatie met alle bovengenoemde factoren.
Gr.
Uiteindelijk hebben we alles tegen elkaar afgewogen en in het afgelopen voorjaar toch besloten voor een broertje of zusje te gaan voor ons kindje. In augustus heb ik een missed abortion gehad waar ik uiteindelijk 2 keer voor ben gecurrateerd. Erg verdrietig allemaal! Mijn eerste menstruatie kwam weer in oktober en tot die tijd had ik ook nog steeds hcg in mijn bloed. Nu blijkt na bloedonderzoeken dat ik nu maar dus waarschijnlijk ook geen eisprong meer heb gehad sinds de curretage. Met als gevolg dat ik nu hormonen moet gaan gebruiken.
En wil ik dat wel…
Ik zit nu lekker in mijn vel, het gaat goed met mijn zoontje en de relatie tussen mij en mijn man is beter als hij ooit geweest is (lees de vonken spetteren er van af). En dat laatste is wel eens ooit minder geweest vooral tijdens de eerste zwangerschap en de periode na de geboorte…..
Daarnaast reageer ik heel fel op hormonen ben nu dus weer bijna een jaar hormoon vrij en voel me daar in alle opzichten veel beter bij. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil maar misschien herkennen jullie deze twijfels….. in combinatie met alle bovengenoemde factoren.
Gr.
donderdag 19 januari 2012 om 13:25
donderdag 19 januari 2012 om 13:25
donderdag 19 januari 2012 om 13:25
donderdag 19 januari 2012 om 13:26
Ik kan me je vraag voorstellen.
Ik heb met dit alles geen ervaring, maar in jouw plaats zou ik me wel de vraag stellen: wat is het me waard? Ik sta reelijk aan het begin van de MM en ik vraag me ook al een beetje af hoever ik zou gaan.
Bloedtransfusies zijn geen kinderspel. Wat zijn de mogelijke lange termijn effecten voor jou? En voor het tweede kindje?
Hoe aanvaardbaar is het risico dat het ongeboren kindje bloeingen krijg tijdens de zwangerschap? wat zijn daar de mogelijke gevolgen van?
Hoezeer wil je inleveren op kwaliteit van leven, niet alleen voor jou, maar ook voor je man en kind, gedurende de periode dat je probeert zwanger te worden tot het moment dat het kindje en jij weer naar huis mogen?
is dat het waard?
Ik heb met dit alles geen ervaring, maar in jouw plaats zou ik me wel de vraag stellen: wat is het me waard? Ik sta reelijk aan het begin van de MM en ik vraag me ook al een beetje af hoever ik zou gaan.
Bloedtransfusies zijn geen kinderspel. Wat zijn de mogelijke lange termijn effecten voor jou? En voor het tweede kindje?
Hoe aanvaardbaar is het risico dat het ongeboren kindje bloeingen krijg tijdens de zwangerschap? wat zijn daar de mogelijke gevolgen van?
Hoezeer wil je inleveren op kwaliteit van leven, niet alleen voor jou, maar ook voor je man en kind, gedurende de periode dat je probeert zwanger te worden tot het moment dat het kindje en jij weer naar huis mogen?
is dat het waard?
donderdag 19 januari 2012 om 13:31
Kwam per ongeluk op het topic (vanwege de titel ) en heb ook geen ervaring of wijze raad te bieden. Ik ben alleen wel benieuwd hoe jouw man hiertegenover staat?? Heb je deze twijfels al met hem besproken??
Het lijkt mij een zware tijd zeker als je ook nog hormonen moet ondergaan en dan moet je er wel beide achterstaan!
Het lijkt mij een zware tijd zeker als je ook nog hormonen moet ondergaan en dan moet je er wel beide achterstaan!
donderdag 19 januari 2012 om 13:34
Je zegt dat je voor een broertje of zusje wil gaan voor je kindje. Ik vind dit een rare manier van redeneren. Wil je zélf nog een kindje of wil je alleen dat je kind een broer of zus krijgt? Daarvoor hoef je het denk ik niet te doen.Het is leuk natuurlijk om een broer of zus te hebben, maar ook enigst kinderen groeien prima op.
donderdag 19 januari 2012 om 13:40
donderdag 19 januari 2012 om 13:40
Heb net even een flink potje zitten janken om al jullie lieve berichtjes! Oh en dat lucht op. Het was even heel moeilijk om jullie berichtjes te lezen omdat alles wat jullie schrijven helemaal waar zijn..... Vooral de miskraam heeft me erg aan het denken gezet dat ik inderdaad heel erg blij en gelukkig mag zijn met wat ik nu heb!
En inderdaad ik heb echt twee wereld mannen!
Ik was aan huilen toen hij binnenkwam en hem verteld dat ik ontroerd was door de berichtjes en we hebben samen even alle berichtjes tot nu toe gelezen en elkaar daarna een hele dikke knuffel gegeven.... Phff wat een emotie kan er los komen zo!
En inderdaad ik heb echt twee wereld mannen!
Ik was aan huilen toen hij binnenkwam en hem verteld dat ik ontroerd was door de berichtjes en we hebben samen even alle berichtjes tot nu toe gelezen en elkaar daarna een hele dikke knuffel gegeven.... Phff wat een emotie kan er los komen zo!
donderdag 19 januari 2012 om 13:46
quote:Martini schreef op 19 januari 2012 @ 13:31:
Kwam per ongeluk op het topic (vanwege de titel ) en heb ook geen ervaring of wijze raad te bieden. Ik ben alleen wel benieuwd hoe jouw man hiertegenover staat?? Heb je deze twijfels al met hem besproken??Het lijkt mij een zware tijd zeker als je ook nog hormonen moet ondergaan en dan moet je er wel beide achterstaan!
Wij bespreken alles met elkaar (nu weer)!
Hij wil heel graag een tweede kindje maar niet ten koste van alles....
Tijdens de eerste zwangerschap was ik echt een draak! en ja dat spreek hij natuurlijk wel eens ooit uit in de vorm van dat hij hoopt dat dit een volgende keer anders zou zijn....
Hij is er wel van overtuigd dat ons zoontje liever een hele leuke en verliefde papa en mama heeft dan een broertje of zusje....
Kwam per ongeluk op het topic (vanwege de titel ) en heb ook geen ervaring of wijze raad te bieden. Ik ben alleen wel benieuwd hoe jouw man hiertegenover staat?? Heb je deze twijfels al met hem besproken??Het lijkt mij een zware tijd zeker als je ook nog hormonen moet ondergaan en dan moet je er wel beide achterstaan!
Wij bespreken alles met elkaar (nu weer)!
Hij wil heel graag een tweede kindje maar niet ten koste van alles....
Tijdens de eerste zwangerschap was ik echt een draak! en ja dat spreek hij natuurlijk wel eens ooit uit in de vorm van dat hij hoopt dat dit een volgende keer anders zou zijn....
Hij is er wel van overtuigd dat ons zoontje liever een hele leuke en verliefde papa en mama heeft dan een broertje of zusje....
donderdag 19 januari 2012 om 13:48
Weet je, een vriendin van mij heeft ook voor die vraag gestaan: wel of niet een tweede. Zij heeft een zware zwangerschap gehad, in de zin van veel kwaaltjes, heel moe etc, het heeft haar een jaar gekost om lichamelijk weer een beetje de oude te worden. Haar moeder zei toen ze het er over hadden: jullie kind heeft meer aan 2 ouders die er voor hem zijn en gezond zijn en lekker in hun vel zitten, dan aan een eventueel broertje of zusje en ik denk dat ze daar gelijk in heeft.
Zij en haar man hebben nu besloten om het bij eentje te laten en daar ook rust in gevonden
sterkte bij de beslissing
Zij en haar man hebben nu besloten om het bij eentje te laten en daar ook rust in gevonden
sterkte bij de beslissing
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 19 januari 2012 om 13:50
Ik denk dat je je beslissing al genomen hebt en hier bevestiging zoekt. En die ook krijgt. Ik denk dat dat prima is.
Ik zou inderdaad koesteren wat je hebt: twee fantastische mannen. Er zullen velen jaloers op je zijn (ik incluis), dus geniet er heerlijk van!
Ik weet verder niet hoe oud je bent; je kunt er natuurlijk voor kiezen een aantal jaar relatieve rust te hebben en op een later moment de voors en tegens af te wegen.
Ik zou inderdaad koesteren wat je hebt: twee fantastische mannen. Er zullen velen jaloers op je zijn (ik incluis), dus geniet er heerlijk van!
Ik weet verder niet hoe oud je bent; je kunt er natuurlijk voor kiezen een aantal jaar relatieve rust te hebben en op een later moment de voors en tegens af te wegen.
donderdag 19 januari 2012 om 15:16
Als jouw verlangen naar een 2e kindje echt SUPERgroot (lees: allesoverheersend) zou zijn, dan zou je denken: die hormonen, dat is echt heel erg, maar dat is tijdelijk en daarna word ik ook weer de oude. Dan zou je dat soort dingen, en de risico's, voor lief nemen.
Het feit dat je zo niet denkt, maakt dat ik het eens ben met registreerjenu: je hebt je beslissing al genomen en komt hier voor bevestiging.
Ik kan me heel goed voorstellen dat de risico's, in combinatie met de horrormonen (been there, done that), jullie tot dit besluit heeft gebracht.
Desalniettemin kan ik me ook voorstellen dat je even moet wennen aan dit idee. Misschien heb je altijd wel gedacht: ik krijg meer dan één kind. En dan moet je dat idee nu bijstellen. Als je achter je beslissing staat, lukt dat wel.
Ik vind je sterk!
Het feit dat je zo niet denkt, maakt dat ik het eens ben met registreerjenu: je hebt je beslissing al genomen en komt hier voor bevestiging.
Ik kan me heel goed voorstellen dat de risico's, in combinatie met de horrormonen (been there, done that), jullie tot dit besluit heeft gebracht.
Desalniettemin kan ik me ook voorstellen dat je even moet wennen aan dit idee. Misschien heb je altijd wel gedacht: ik krijg meer dan één kind. En dan moet je dat idee nu bijstellen. Als je achter je beslissing staat, lukt dat wel.
Ik vind je sterk!
donderdag 19 januari 2012 om 15:27
quote:kleintje31 schreef op 19 januari 2012 @ 13:46:
[...]
Hij wil heel graag een tweede kindje maar niet ten koste van alles....
Tijdens de eerste zwangerschap was ik echt een draak! En ja dat spreek hij natuurlijk wel eens ooit uit in de vorm van dat hij hoopt dat dit een volgende keer anders zou zijn....Ik ben, als ik zwanger ben, ook echt een draak! Toch ben ik nu voor een 2e keer zwanger. Tja, ben ik weer voor minimaal 9 maanden een draak van een vrouw. Als je het echt héél graag wilt, dan is 9 maanden natuurlijk helemaal niet zo lang en dan heb je dat er voor over. Bij mij was de wens allesoverheersend. Volgens mij is dat bij jou niet zo, maar dat kan ik natuurlijk niet goed beoordelen vanachter mijn computerscherm.
[...]
Hij wil heel graag een tweede kindje maar niet ten koste van alles....
Tijdens de eerste zwangerschap was ik echt een draak! En ja dat spreek hij natuurlijk wel eens ooit uit in de vorm van dat hij hoopt dat dit een volgende keer anders zou zijn....Ik ben, als ik zwanger ben, ook echt een draak! Toch ben ik nu voor een 2e keer zwanger. Tja, ben ik weer voor minimaal 9 maanden een draak van een vrouw. Als je het echt héél graag wilt, dan is 9 maanden natuurlijk helemaal niet zo lang en dan heb je dat er voor over. Bij mij was de wens allesoverheersend. Volgens mij is dat bij jou niet zo, maar dat kan ik natuurlijk niet goed beoordelen vanachter mijn computerscherm.
donderdag 19 januari 2012 om 15:44
Quote Blogbabe:
Bij mij was de wens allesoverheersend. Volgens mij is dat bij jou niet zo, maar dat kan ik natuurlijk niet goed beoordelen vanachter mijn computerscherm.
Misschien is dat ook wel zo....
Ik heb nu gewoon een erg fijn leven en je weet gewoon niet hoe de dingen in de toekomst gaat lopen: hormon, is het kindje gezond, alle medische dingen, enz.
Ik kan de volgende gedachte niet onderdrukken:
Dat we met een volgend kindje dus gaan voor een beetje meer geluk en dit kan uitmonden tot heel veel verdriet op alle fronten.
En als ik dan eerlijk ben kies ik op dit moment dan liever voor wat ik nu al heb. Ik ben bang dat de onzekerheid van de MMM, de bloedtransfussies en de onzekerheid of de baby wel gezond is killing is voor mezelf, mijn relatie en bovenal voor mijn zoon. Ik weet gewoon niet of ik dat allemaal wel aan kan en dus wil......
Daarnaast ben ik 32 jaar en hoef ik van de droom "ooit nog moeder te worden" niet helemaal afscheid te nemen en kan ik het dus ook nog een tijdje in de koelkast zetten (zoals sommige hier al aangaven.)
Bij mij was de wens allesoverheersend. Volgens mij is dat bij jou niet zo, maar dat kan ik natuurlijk niet goed beoordelen vanachter mijn computerscherm.
Misschien is dat ook wel zo....
Ik heb nu gewoon een erg fijn leven en je weet gewoon niet hoe de dingen in de toekomst gaat lopen: hormon, is het kindje gezond, alle medische dingen, enz.
Ik kan de volgende gedachte niet onderdrukken:
Dat we met een volgend kindje dus gaan voor een beetje meer geluk en dit kan uitmonden tot heel veel verdriet op alle fronten.
En als ik dan eerlijk ben kies ik op dit moment dan liever voor wat ik nu al heb. Ik ben bang dat de onzekerheid van de MMM, de bloedtransfussies en de onzekerheid of de baby wel gezond is killing is voor mezelf, mijn relatie en bovenal voor mijn zoon. Ik weet gewoon niet of ik dat allemaal wel aan kan en dus wil......
Daarnaast ben ik 32 jaar en hoef ik van de droom "ooit nog moeder te worden" niet helemaal afscheid te nemen en kan ik het dus ook nog een tijdje in de koelkast zetten (zoals sommige hier al aangaven.)
donderdag 19 januari 2012 om 15:48
Veel mensen verklaren mij ook voor gek dat ik nu zwanger ben van een tweede. Of ik er wel goed over heb nagedacht....
Onze dochter is bijna 9, dus ja! We hebben er goed en lang over nagedacht! We zijn eerst in gesprek gegaan met specialisten voordat we de beslissing hebben genomen om toch zwanger te raken. Na 2 x een miskraam ga je jezelf wel even afvragen of het toch wel zo heeft moeten zijn...
Nu ben ik inmiddels 27 weken zwanger en man wat valt het me zwaar. Maar ik ben zielsgelukkig (met hier en daar een uitspatting van zelfmedelijden) en ben blij dat we deze beslissing hebben genomen. Ik krijg zeer goede begeleiding en voel mij daar goed bij.
Misschien omdat je nu weet wat je te wachten staat dat het makkelijker is om de keuze te maken?? Nu wordt je heel goed in de gaten gehouden, en dat was de eerste keer (waarschijnlijk) niet zo. Nu weet je dat je een geplande ks gaat krijgen en dat zal ook meer rust brengen.
Heel veel sterkte met het maken van deze moeilijke beslissing. Je hebt het heel zwaar gehad en zal het zeer zeker weer zwaar krijgen.
Onze dochter is bijna 9, dus ja! We hebben er goed en lang over nagedacht! We zijn eerst in gesprek gegaan met specialisten voordat we de beslissing hebben genomen om toch zwanger te raken. Na 2 x een miskraam ga je jezelf wel even afvragen of het toch wel zo heeft moeten zijn...
Nu ben ik inmiddels 27 weken zwanger en man wat valt het me zwaar. Maar ik ben zielsgelukkig (met hier en daar een uitspatting van zelfmedelijden) en ben blij dat we deze beslissing hebben genomen. Ik krijg zeer goede begeleiding en voel mij daar goed bij.
Misschien omdat je nu weet wat je te wachten staat dat het makkelijker is om de keuze te maken?? Nu wordt je heel goed in de gaten gehouden, en dat was de eerste keer (waarschijnlijk) niet zo. Nu weet je dat je een geplande ks gaat krijgen en dat zal ook meer rust brengen.
Heel veel sterkte met het maken van deze moeilijke beslissing. Je hebt het heel zwaar gehad en zal het zeer zeker weer zwaar krijgen.
