wil ik het geslacht weten?

16-06-2013 15:20 55 berichten
Hoi hoi,



Nu 20 weken zwanger,en in het begin ervan overtuigd dat ik het niet geslacht niet wilde weten,man wil het wel weten...

maar nu het steeds dichter bijkomt vraag ik me af wil ik het echt wel weten?.

Want als je het weet,is het vaak vanuit praktisch oogpunt en nieuwsgierigheid. en als je het weet is dan 'de verassing' eraf?



Bij de eerste wilde ik het heel graag weten,een zoon! blij natuurlijk! maar als het een meisje was ook super!.



maar nu vraag ik me af,als het weer een jongen is,is dan de confrontatie straks te groot( eerste zoon overleden)...

.

wilden jullie weten of het een jongen/meisje was? en hoe beleefde je de zwangerschap toen je het wist?
* in het begin wilde ik het dus niet weten,maar daarna wide ik het juist wel weten en twijfel ik dus*
Alle reacties Link kopieren
Ik wilde het graag weten. Zodat ik mijn dromen erop aan kon passen. Bij een meisje droom ik van K3, kastelen, prinsessenkleren enzo. Maar we krijgen een zoon, dus nu droom ik van skeeleren, surfen, een plek in het eerste van volleybal

Ik zou met beide net zo blij zijn geweest hoor, begrijp me goed!



En praktisch vinden wij het ook. Kinderkamer, naam bedenken, we vertellen het ook aan de omgeving. Maar ik vind het iets heel persoonlijks hoe je daarin staat. Sterkte met je keuze!
Alle reacties Link kopieren
Ik wilde het graag weten. Ik ben nature nieuwsgierig en daarbij leek het me vreemd als de vk of de echoscopiste het wel zou weten, maar ik niet. Daarbij vond ik het makkelijker om me een beeld te vormen van de baby. Maar het is heel persoonlijk.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Ik weet natuurlijk niet of jij het wilt weten. Kan me voorstellen dat het een lastiger afweging is omdat je eerste zoon is overleden.

Ik wilde het wel graag weten en vond het een fijn idee wat meer te weten over "wie" er in mijn buik zat. Daardoor kan ik me toch weer iets meer een voorstelling maken van het plaatje "straks als de baby er is". Ik vind niet dat ik mijn zwangerschap heel anders beleefde voor en nadat ik het wist.

Het lijkt me ook lastig -als je erg opziet tegen een zoon/dat confronterend vindt- om dat meteen bij de bevalling erbij te verwerken. Zou je dat niet juist al wat eerder willen weten?

Los daarvan vind ik het een heel persoonlijke beslissing (wel of niet weten) waarbij iedereen een eigen afweging maakt.
dankje Louba,

lastig vind ik wel....in het begin heb ik enorme moeite gehad om me te hechten aan dit kindje....nu op de helft en voel ik het goed bewegen,wat mooi! gaat dus steeds beter dat hechten en accepteren
dankje Belle en Nonovrouw!



in het begin riep ik tegen man dat ik echt geen meisje wilde! e nu schaam ik merot dat ik dat ooit heb kunnen zeggen, een Jongen voelde beter.....en nu twijfel ik dus ook een beetje dat als ze zeggen dat het een meisje is,ik mischien wel wat teleurgesteld ben,omdat ik dit dus wel zo heb geroepen,(wat ik noooit had verwacht dat ik zoiets kon zeggen)
en nou geen geslachtspolitie er oploslaten,want als je kind maar gezond is....



ja dat is zeker waar!



ben echt geen verschrikkelijk mens die wel een jongen wil en geen meisje.....
Alle reacties Link kopieren
Zou het je niet meer rust geven om te weten dan? Als het een jongetje is kan je rustig de tijd nemen om op je in te laten werken wat het met je doet.

Als het een meisje is kan je het vraagstuk loslaten.



Tja de verassing is eraf, maar die heb je dan toch al gehad. Genoeg verassing over denk ik. Op wie lijkt het kindje, wat voor karakter heeft het kindje enz enz.



Je kan er ook nog voor kiezen om het zelf te weten, maar niet aan de omgeving te vertellen.
thnx Puck! ja dat is zo.

zelf zat ik te denken dat de gyn. het aan mijn man verteld of opschrijft,en ik het aan hem vraag als ik daaraan toe ben.

maar weet niet of dit iets haalbaars is in de praktijk
Eens met Puck.



Zelf wilde ik het heel graag weten. Aangezien de zwangerschap an sich al one in a million was, hoefde ik geen rekening te houden met neutrale spullen die een eventuele tweede ronde door moesten. Ik wilde de kleertjes niet neutraal.



Iedereen die het interesseerde mocht het ook gewoon weten, naam idem.
quote:blondiej schreef op 16 juni 2013 @ 15:36:

thnx Puck! ja dat is zo.

zelf zat ik te denken dat de gyn. het aan mijn man verteld of opschrijft,en ik het aan hem vraag als ik daaraan toe ben.

maar weet niet of dit iets haalbaars is in de praktijkJa hoor. Dat kan. Mijn man wilde het eerst niet weten, na 1 week hielden zijn zenuwen het niet meer.
Lemoos,

wat grappig! heb je toen het briefje gegeven? hoe gaat het dan tijdens de 20 weken echo?
Alle reacties Link kopieren
Als je dat zo aangeeft, moet het te regelen zijn toch!



Wat het ook is, het is een heel ander kindje dan je overleden zoontje. (kan me je verdriet niet voorstellen, dus dit is echt een leken-opmerking. Dat weet je zelf natuurlijk ook. Maar misschien helpt het om daar extra bij stil te staan..)
Puck dankjewel!

ja dit is een heel ander kindje,we zien dit ook als nieuw begin,andere babykamer,kleertjes enzo zijn ook weg...dus alles nieuw (ook omdat het voor man de eerste is)....



vind het allemaal heel spannend,gespannen ookk voor wat komen gaat.....afgelopen week nog in het ziekenhuis geweest voor controle op een longembolie,wat ik toen ook had....gelukkig niks aan de hand,maar juist toen voelde ik dit is mijn kindje en hiermee moet alles goed gaan komen
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het met 20 weken dezelfde verrassing als het met 40 weken zou zijn geweest. Met een hoop praktische voordelen (naam, kleertjes etc.). Heb dit ook gewoon tegen iedereen verteld, het commentaar dat je krijgt is namelijk óók hetzelfde ('koningswens', 'meteen klaar', etc.).



Wat de praktische uitvoering betreft: De echoscopist heeft echt véél eerder gezien wat het is, dan jullie als leek. Desnoods kijk je even weg van het beeldscherm. Hij/zij kan dus even snel kijken zonder iets te zeggen en het geslacht eventueel alleen voor jullie opschrijven.
Alle reacties Link kopieren
Klinkt dat jullie er heel goed mee omgaan. Komt vast allemaal goed met jullie kleine mannetje of meisie!
Alle reacties Link kopieren
Wij wilde het ook weten.. Nouja ik vooral en man ging daar in mee!



Ik vind het ook leuk om te weten dat het een jongetje wordt. En ook praktisch.. Je kijkt niet meer zo naar de roze babykleertjes, en we hebben een leuke jongens muursticker in de babykamer geplakt.



Vind de zwangerschap op zich al spannend genoeg, en het is toch een verrassing hoe hij eruit ziet
Yarn is cheaper than therapy...
quote:blondiej schreef op 16 juni 2013 @ 15:43:

Lemoos,

wat grappig! heb je toen het briefje gegeven? hoe gaat het dan tijdens de 20 weken echo?



Bij de korte uitleg (wat gaan ze onderzoeken, etc) heb ik aangegeven dat ik het wel wilde weten, en man niet. Man is dus gevraagd om even buiten te wachten, toen kreeg ik het geslacht te horen.

(Was overigens voor mij niet te missen op de echo, maar man wist het echt niet).
Lariba, kreeg jij commentaar dan,toen je vertelde wat het werd?



Puck,fijn dat je dat zegt! hopelijk doen we er ook goed aan,het enige wat lastig is,is natuurlijk de tekst voor het geboortekaartje........wel of niet overleden kindje erop zetten (aangezien de eerste niet van ons was,maar van mij en een andere partner)



wat zouden jullie doen? niks erop zetten en alleen bijvoorbeeld broertje/zusje van....
Alle reacties Link kopieren
Wij willen het niet weten...... Waarom niet?

Wij kunnen geen redenen bedenken waarom wel!



Ik kan me in jullie geval voorstellen dat het je rust brengt als je het wel weet.

Volg je gevoel.
dankje cootjep! hoever ben jij als ik vragen mag?
Wij wilden het niet weten, zeiden we vooraf. Tot ik zwanger was en de zwangerschapshormonen insloegen, toen begon ik te twijfelen.



Toen vervolgens vanwege medische toestanden zo'n beetje elke week een echo gemaakt moest worden (vanaf ene week of 12) waren we om: de gynaecoloog en echoscopiste en meeloopstudenten en invallers hadden vast al lang gezien wat het was, en hadden wij als ouders niet het 'recht' om het als eerste te weten?! Dat gevoel kregen we. Zo van dadelijk weet de hele wereld al wat het wordt behalve wij.



En toen we eenmaal wisten dat het een jongetje was waren we ook blij dat we het wisten. Hoef je niet alleen maar neutrale kleertjes te kopen ;) . Maar ook gevoelsmatig, alsof we hem al een beetje beter kenden toen hij geboren werd.
Appeltjesgroen,mooi!

natuurlijk heb je het 'recht' om het als eerste te weten...





had bij de eerste ook zoiets van ik ken jou toen ij werd geboren.
Wij wilden het wel graag weten, om redenen die ik hier ook veel lees. Je kunt gerichter dingen kopen en ook je dromen erop aanpassen zeg maar



Ik snap dat je het confronterend kan vinden als je weer een zoontje vind. Misschien dat het nu weten je al wel kan helpen om je erop voor te bereiden als jullie weer een zoon krijgen? Dan heb je nog even de tijd voor het kindje er is om er aan te wennen en je kindje vast als nieuw kindje te gaan zijn met eigen identiteit.



Om verschillende persoonlijke redenen zag ik mezelf nooit met een zoon. Ik was dus erg gericht op een dochter en ben heel bewust bezig geweest met dat het ook een jongetje kon zijn. Ik had dat wel echt nodig en anders had ik er na de geboorte misschien nog erg aan moeten wennen. Nu krijgen we een meisje, vind het zelf wel fijn om nu al e weten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven