Zwanger
alle pijlers
Zenuwachtig voor de" vader"
zondag 13 mei 2012 om 22:11
Hallo!
Ik ken nu mijn "vriend" 3 maanden. Ik ben 20, hij 26. We hebben nog niet echt een relatie omdat we het beide rustig op wilde bouwen. ik gebruik de prikpil( we hebben beide soa test gedaan)
Echter ben ik er vorige week zondag. nadat ik s'morgens extreem/steken had in buik en bijna flauwviel naar ziekenhuis gegaan. Naar een paar testen en halve dag verder kwamen we er achter dat ik zwanger was. volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik 6 1/2 week.
De vader in kwestie weet het nog niet, hij zit voor zijn werk in buitenland sinds vorige week zaterdag en is woensdag terug.( omdat hij in militaire dienst zitten spreken we mekaar niet omdat ik zijn locatie niet mag weten)
Na het ziekenhuis was ik radeloos, wist niet wat ik moest doen en na paar dagen begon ik het beetje te beseffen.
Ik zelf heb er met mijn ouders overgehad en ondanks dat onverwachts is hou ik het. Ookal moet ik het alleen opvoeden. Ik weet dat het zwaar word maar ik besef ook dat het iets mooi's is.
Ik ben wel bang voor zijn reactie. Ik weet dat hij nog geen kinderen wilt.
Ik weet dat ik niet mag oordelen voor ik het hem verteld heb maar ik ben zo bang en zenuwachtig dat hij me de rug en dus ook zijn kind toekeerd. Ik sta open voor zijn reactie of zijn gedachtes ookal word het geen abortus.
Maar graag wil ik tips of advies van vrouwen die dit ook meegemaakt hebben ? En misschien hoe ze het verteld hebben?
(Ik wil het hem zo snel mogelijk zeggen, dus als hij woensdag terug is vraag ik meteen of die kan komen.)
Hoop dat het verhaal beetje duidelijk is.Ben hier niet zo goed in:$
Liefs
Ik ken nu mijn "vriend" 3 maanden. Ik ben 20, hij 26. We hebben nog niet echt een relatie omdat we het beide rustig op wilde bouwen. ik gebruik de prikpil( we hebben beide soa test gedaan)
Echter ben ik er vorige week zondag. nadat ik s'morgens extreem/steken had in buik en bijna flauwviel naar ziekenhuis gegaan. Naar een paar testen en halve dag verder kwamen we er achter dat ik zwanger was. volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik 6 1/2 week.
De vader in kwestie weet het nog niet, hij zit voor zijn werk in buitenland sinds vorige week zaterdag en is woensdag terug.( omdat hij in militaire dienst zitten spreken we mekaar niet omdat ik zijn locatie niet mag weten)
Na het ziekenhuis was ik radeloos, wist niet wat ik moest doen en na paar dagen begon ik het beetje te beseffen.
Ik zelf heb er met mijn ouders overgehad en ondanks dat onverwachts is hou ik het. Ookal moet ik het alleen opvoeden. Ik weet dat het zwaar word maar ik besef ook dat het iets mooi's is.
Ik ben wel bang voor zijn reactie. Ik weet dat hij nog geen kinderen wilt.
Ik weet dat ik niet mag oordelen voor ik het hem verteld heb maar ik ben zo bang en zenuwachtig dat hij me de rug en dus ook zijn kind toekeerd. Ik sta open voor zijn reactie of zijn gedachtes ookal word het geen abortus.
Maar graag wil ik tips of advies van vrouwen die dit ook meegemaakt hebben ? En misschien hoe ze het verteld hebben?
(Ik wil het hem zo snel mogelijk zeggen, dus als hij woensdag terug is vraag ik meteen of die kan komen.)
Hoop dat het verhaal beetje duidelijk is.Ben hier niet zo goed in:$
Liefs
dinsdag 15 mei 2012 om 15:25
Ik weet hoelang ik zwanger ben omdat ik een bloedtest moetst afleggen in ziekenhuis waar ik terecht kwam..
Morgen komt hij thuis en wss spreek ik hem die avond of donderdag ligt aan zijn jetleg:P
ben zenuwachtig maar blij asl hij het eindelijk weet. Dan hoef ik me niet ""schuldig" te voelen en weet hij wat er vorige week zich afspreelde in ziekenhuis( want hij drong eigenlijk aan om ma zieknhuis te gaan die zondagochtend)
xxx
Morgen komt hij thuis en wss spreek ik hem die avond of donderdag ligt aan zijn jetleg:P
ben zenuwachtig maar blij asl hij het eindelijk weet. Dan hoef ik me niet ""schuldig" te voelen en weet hij wat er vorige week zich afspreelde in ziekenhuis( want hij drong eigenlijk aan om ma zieknhuis te gaan die zondagochtend)
xxx
dinsdag 15 mei 2012 om 18:31
quote:evelynsalt schreef op 15 mei 2012 @ 13:28:
Och, ik ken mannen, die zich daar heel makkelijk overheen hebben gezet hoor En als je je kind niet wenst, dan brengt dat hooguit een financiele verplichting ten aanzien van je ongewenste kind mee. NIks meer en niks minder. En als de moeder dat niet wil, dan heb je met een beetje geluk helemaal niks met je ongewenste kind te maken.Wou net zeggen. Zat mannen die zonder aarzelen een stel kinderen helemaal aan de kant zetten. Zelfs na jaren gezinsleven, laat staan als de moeder net pas zwanger is.
Och, ik ken mannen, die zich daar heel makkelijk overheen hebben gezet hoor En als je je kind niet wenst, dan brengt dat hooguit een financiele verplichting ten aanzien van je ongewenste kind mee. NIks meer en niks minder. En als de moeder dat niet wil, dan heb je met een beetje geluk helemaal niks met je ongewenste kind te maken.Wou net zeggen. Zat mannen die zonder aarzelen een stel kinderen helemaal aan de kant zetten. Zelfs na jaren gezinsleven, laat staan als de moeder net pas zwanger is.
dinsdag 15 mei 2012 om 20:38
quote: madille
[..]
ik ben gewoon slecht in pillen slikken (en dat weet mijn vriend) en door omstandigheden kan ik geen ander middel gebruiken en hij wil zelf geen condoom gebruiken. Dus hij weet dat hij risico's neemt.
[..]
Sommige van zijn vrienden zijn er in zijn ogen 'ingeluisd'.
[Terwijl ze 5 jaar een relatie hebben] [..] Dan weet je meteen hoe je vriend reageert als je zwanger raakt.
[..]
ik ben gewoon slecht in pillen slikken (en dat weet mijn vriend) en door omstandigheden kan ik geen ander middel gebruiken en hij wil zelf geen condoom gebruiken. Dus hij weet dat hij risico's neemt.
[..]
Sommige van zijn vrienden zijn er in zijn ogen 'ingeluisd'.
[Terwijl ze 5 jaar een relatie hebben] [..] Dan weet je meteen hoe je vriend reageert als je zwanger raakt.
dinsdag 15 mei 2012 om 22:19
quote:meissie1991 schreef op 15 mei 2012 @ 15:25:
Ik weet hoelang ik zwanger ben omdat ik een bloedtest moetst afleggen in ziekenhuis waar ik terecht kwam..
Morgen komt hij thuis en wss spreek ik hem die avond of donderdag ligt aan zijn jetleg:P
ben zenuwachtig maar blij asl hij het eindelijk weet. Dan hoef ik me niet ""schuldig" te voelen en weet hij wat er vorige week zich afspreelde in ziekenhuis( want hij drong eigenlijk aan om ma zieknhuis te gaan die zondagochtend)
xxx
Niet veroordelend bedoeld maar wat ik me afvraag; Je zegt dat hij vorige week zaterdag vertrokken is en dat je zondag die buikpijn kreeg. Daarna mocht je hem niet meer spreken. Hoe kan het dan dat je hierboven zegt dat hij aandrong dat je naar het ziekenhuis moest gaan?
Anyway, succes met het vertellen.
Ik weet hoelang ik zwanger ben omdat ik een bloedtest moetst afleggen in ziekenhuis waar ik terecht kwam..
Morgen komt hij thuis en wss spreek ik hem die avond of donderdag ligt aan zijn jetleg:P
ben zenuwachtig maar blij asl hij het eindelijk weet. Dan hoef ik me niet ""schuldig" te voelen en weet hij wat er vorige week zich afspreelde in ziekenhuis( want hij drong eigenlijk aan om ma zieknhuis te gaan die zondagochtend)
xxx
Niet veroordelend bedoeld maar wat ik me afvraag; Je zegt dat hij vorige week zaterdag vertrokken is en dat je zondag die buikpijn kreeg. Daarna mocht je hem niet meer spreken. Hoe kan het dan dat je hierboven zegt dat hij aandrong dat je naar het ziekenhuis moest gaan?
Anyway, succes met het vertellen.
dinsdag 15 mei 2012 om 22:39
Ik vond eerst wel dat je heel hard aangepakt werd, maar ik begin me toch serieus af te vragen of het wel echt een ¨ongelukje¨ is geweest nadat ik dit gelezen had.
Hoe betrouwbaar is de prikpil?
De kans om zwanger te worden met de prikpil is vrijwel nul als met de methode gestart wordt tijdens de menstruatie en er op dat moment niet al sprake is van een bevruchting. De betrouwbaarheid is zelfs groter dan de betrouwbaarheid van een sterilisatie.
Hoe betrouwbaar is de prikpil?
De kans om zwanger te worden met de prikpil is vrijwel nul als met de methode gestart wordt tijdens de menstruatie en er op dat moment niet al sprake is van een bevruchting. De betrouwbaarheid is zelfs groter dan de betrouwbaarheid van een sterilisatie.
woensdag 16 mei 2012 om 14:45
Ik snap de negatieve reacties hier nooit, waarom altijd meteen to afkraken. Net alsof er verder geen vrouwen op de wereld zijn die alleen een kindje opvoeden. Tuurlijk zal het zwaar zijn en ze heeft deze keuze gemaakt, en dan kan je niet zeggen haal het maar weg. Antwoord gewoon op haar vraag!
Als je echt een hele goede relatie heb, zou ik niet wachten met het vertellen.
Als je echt een hele goede relatie heb, zou ik niet wachten met het vertellen.
woensdag 16 mei 2012 om 17:58
Laat je nog even weten hoe je vriend reageerde?
Heb tot nu toe alleen maar meegelezen maar wou even zeggen dat ik je ontzettend sterk en volwassen vind overkomen, zo als je omgaat met lel verschillende meningen hier... Petje af!
Heel veel succes met het gesprek en neem de tips die voorbij zijn gekomen ter harte!
Heb tot nu toe alleen maar meegelezen maar wou even zeggen dat ik je ontzettend sterk en volwassen vind overkomen, zo als je omgaat met lel verschillende meningen hier... Petje af!
Heel veel succes met het gesprek en neem de tips die voorbij zijn gekomen ter harte!
woensdag 16 mei 2012 om 18:05
zooo dames da ben ik weer.
Eindelijk weet ik hoelanf ik ben.( onregelmatig cyclus, maar had fout toen ik de eerste dag van laatste menstruatie berekende:P)
ergens in de 5 weken zei hij!
dus over 2 weken terug en dan weet ik meer:D
Over de vader:: was heftig!
Hij was terug, ik appte heb: goh hoe was het en hoe was je vlucht? ...later appte ik: kunnen wij even praten als je uitgeslapen bent:)
Hij raadde meteen dat ik zwanger was en kwam eraan zeit ie.
Naja eenmaal hier was het eerste wat hij riep: abortus.(zoals verwacht)
Maar het werd erger: abortus, ik had zijn leven verknalt als ik het hield of weghaalde... Het was niks en ik moest makkelijk over abortus heen komen. ik moest me niet zo aanstellen over dat het al iets is. Ik zei tegen hem:'' ik heb gekeken naar abortus maar het is niks voor mij, tegen die tijd en gaat goed ben ik 11 weken''.
Meneer maakte dat niks uit en vertelde: "of je nou houd of weghaalt tussen ons word het niks", ""hoe kun je mij dit aan kon doen"
Tijdje verder bleef hij maar herhalen wat ik hem aangedaan had en dat hij geen kind wilde en het ook niet zou erkennen/helpen/steunen niks.
We gingen hoe dan ook uit elkaar, hij wilde wel meegaan naar de abortus kliniek.
Ik werd beetje kwaad nadat ik alleen maar geluisterd had en riep: als je zo respectloos denk bah! ik ben de gene die er last van zal krijgen : weghalen of niet,. Jij gaat vliegenfluitend verder.
Dan had je er een knoop in moeten leggen, maar je kunt niet zeggen: even wippen omdat je geen condoom om wilt en de weg naar abortus kliniek wijze als het fout gaat.
Zo makkelijk gaat dat niet.
Maargoed heel verhaal: of ik het weghaal of niet, ik heb zijn leven verpest volgens hem
En aub weer geen discussies over dat de vader nu zielig is . Want als ik het weghaal of hou: zijn leven blijft verpest. blabla.
Wat hij deed was echt respectloos..
Liefs.
Eindelijk weet ik hoelanf ik ben.( onregelmatig cyclus, maar had fout toen ik de eerste dag van laatste menstruatie berekende:P)
ergens in de 5 weken zei hij!
dus over 2 weken terug en dan weet ik meer:D
Over de vader:: was heftig!
Hij was terug, ik appte heb: goh hoe was het en hoe was je vlucht? ...later appte ik: kunnen wij even praten als je uitgeslapen bent:)
Hij raadde meteen dat ik zwanger was en kwam eraan zeit ie.
Naja eenmaal hier was het eerste wat hij riep: abortus.(zoals verwacht)
Maar het werd erger: abortus, ik had zijn leven verknalt als ik het hield of weghaalde... Het was niks en ik moest makkelijk over abortus heen komen. ik moest me niet zo aanstellen over dat het al iets is. Ik zei tegen hem:'' ik heb gekeken naar abortus maar het is niks voor mij, tegen die tijd en gaat goed ben ik 11 weken''.
Meneer maakte dat niks uit en vertelde: "of je nou houd of weghaalt tussen ons word het niks", ""hoe kun je mij dit aan kon doen"
Tijdje verder bleef hij maar herhalen wat ik hem aangedaan had en dat hij geen kind wilde en het ook niet zou erkennen/helpen/steunen niks.
We gingen hoe dan ook uit elkaar, hij wilde wel meegaan naar de abortus kliniek.
Ik werd beetje kwaad nadat ik alleen maar geluisterd had en riep: als je zo respectloos denk bah! ik ben de gene die er last van zal krijgen : weghalen of niet,. Jij gaat vliegenfluitend verder.
Dan had je er een knoop in moeten leggen, maar je kunt niet zeggen: even wippen omdat je geen condoom om wilt en de weg naar abortus kliniek wijze als het fout gaat.
Zo makkelijk gaat dat niet.
Maargoed heel verhaal: of ik het weghaal of niet, ik heb zijn leven verpest volgens hem
En aub weer geen discussies over dat de vader nu zielig is . Want als ik het weghaal of hou: zijn leven blijft verpest. blabla.
Wat hij deed was echt respectloos..
Liefs.
woensdag 16 mei 2012 om 18:15
Geld eisen? Er valt niet veel te eisen als hij dat kind niet erkent.
Ik vind de reactie ook erg respectloos. Wat voor man zegt er nou "jij hebt mijn leven verpest!" over een zwangerschap waarbij TO aangeeft niets te eisen. En valt vervolgens in herhaling....
Dat kan toch anders, lijkt me zo, ongeacht zijn mening. Sterkte TO, denk er goed over na, het kan zwaar worden!
Ik vind de reactie ook erg respectloos. Wat voor man zegt er nou "jij hebt mijn leven verpest!" over een zwangerschap waarbij TO aangeeft niets te eisen. En valt vervolgens in herhaling....
Dat kan toch anders, lijkt me zo, ongeacht zijn mening. Sterkte TO, denk er goed over na, het kan zwaar worden!
woensdag 16 mei 2012 om 18:19
Nou ik vind je vriend wel erg overtrokken reageren trouwens. Ik snap dat hij schrikt, maar zelfs al zou je het weghalen, dat je dan alsnog zijn leven hebt verpest dat begrijp ik niet zo goed. Hij was er zelf ook bij toen jullie het kindje maakten neem ik aan. Maar goed misschien als hij wat bij zinnen is gekomen, kan hij beter een gesprek met je voeren.
woensdag 16 mei 2012 om 18:21
hij heeft z'n eigen leven "verpest"...
Zo te horen ben je hem beter kwijt dan rijk.
Sterkte, alleen door een zwangerschap heen gaan lijkt me moeilijk en een kind alleen opvoeden ook.
Maar met z'n tweeen kan het ook moeilijk zijn en er zin zoveel vrouwen die het alleen doen dus waarom zou jij dat niet kunnen.
Zo te horen ben je hem beter kwijt dan rijk.
Sterkte, alleen door een zwangerschap heen gaan lijkt me moeilijk en een kind alleen opvoeden ook.
Maar met z'n tweeen kan het ook moeilijk zijn en er zin zoveel vrouwen die het alleen doen dus waarom zou jij dat niet kunnen.
woensdag 16 mei 2012 om 18:25
