Ziekenhuis Vs. Thuis bevallen?

Eigenlijk vat Fiool het voor mij het allerbest samen: liever safe dan relaxed.

Ik had het inderdaad wel in mijn geboorteplan opgenomen.

Ik heb uiteindelijk een hele medische bevalling gehad, maar er is geen enkele medische handeling zonder mijn explicite toestemming geweest hoor.



Nog een reden hier voor geen thuisbevalling: "lekker onder je eigen douche" is met een onverwarmde ruimte, klein geisertje, pisstraaltje en een januaribaby helaas een contradictio in termines. Ik overweeg nog weel eens te doen alsof ik moet bevallen zodat ik weer onder die heerlijke ziekenhuisdouche mag.



Het ziekenhuis wàs meer relaxed.

Ik mijn tijd had je nog geen geboorteplan, het was iig niet gangbaar.

Geen idee ook wat ik er in op zou nemen. Alles wat de verlos of de gyn nodig vinden zal wel nodig zijn.

quote:elein schreef op 03 augustus 2014 @ 18:28:

Ik heb uiteindelijk een hele medische bevalling gehad, maar er is geen enkele medische handeling zonder mijn explicite toestemming geweest hoor.



Hoe werkt dat dan?



Mevrouw, mag ik verdoven?

Mevrouw, mag ik de pomp en de tang gebruiken?



Er werd gewoon gezegd wat er ging gebeuren en wat ik moest doen. Het was niet eens duidelijk of we het beiden zouden halen, er moest gehandeld worden, niet gepraat.

quote:Istar_ schreef op 03 augustus 2014 @ 18:32:

[...]



Hoe werkt dat dan?



Mevrouw, mag ik verdoven?

Mevrouw, mag ik de pomp en de tang gebruiken?





Zo gaat dat dan idd, totdat er paniek ontstaat. Dan wordt van het geboorteplan afgeweken en wordt er gehandeld.



Onderaan elk geboorteplan staat ook altijd "Ik ben me ervan bewust dat van dit plan kan worden afgeweken indien het medische noodzaak betreft. Hier ga ik mee akkoord". En dit wordt vervolgens getekend.



Maar je kómt er dingen in tegen joh. Zoals een mw. die wilde dat haar complete familie (ooms tantes, neefjes nichtjes, alles) langs zouden komen direct na de bevalling. En als dat te druk was voor de andere vrouwen, dan moest ze maar een eigen kamer.



Of de mw. die eistte dat alle blauwe dingen uit de verloskamer en verblijfkamer werden verwijderd: Ze kreeg toch een meisje?!\



Over het algemeen staan er gewoon dingen in zoals: Ik wil graag zo snel mogelijk na de geboorte aanleggen. Of; ik wil mijn kind, indien de gezondheid het toelaat, direct op de borst en daar minimaal een half uur laten. Wegen en controles kunnen later. Etc.

quote:Ephina schreef op 03 augustus 2014 @ 18:41:

[...]





Zo gaat dat dan idd, totdat er paniek ontstaat. Dan wordt van het geboorteplan afgeweken en wordt er gehandeld.



Onderaan elk geboorteplan staat ook altijd "Ik ben me ervan bewust dat van dit plan kan worden afgeweken indien het medische noodzaak betreft. Hier ga ik mee akkoord". En dit wordt vervolgens getekend.



Maar je kómt er dingen in tegen joh. Zoals een mw. die wilde dat haar complete familie (ooms tantes, neefjes nichtjes, alles) langs zouden komen direct na de bevalling. En als dat te druk was voor de andere vrouwen, dan moest ze maar een eigen kamer.



Of de mw. die eistte dat alle blauwe dingen uit de verloskamer en verblijfkamer werden verwijderd: Ze kreeg toch een meisje?!





Okay, beetje meer helder hoe zoiets werkt. Je kan er dus eigenlijk alles in zetten wat in je opkomt?

Over dat bezoek, voor wie staat dat er in dan? Ik neem niet aan dat je met dat plan dingen kan afdwingen die gewoon nergens over gaan.

Als iemand vanuit een geloof of andere overtuiging toch echt bepaalde dingen niet wilt vind ik wel dat artsen daar gehoor aan moeten geven.

Er wordt door het ziekenhuis geprobeerd om zich, waar mogelijk, aan het geboorteplan te houden. Het bevallen wordt meer en meer als een niet puur klinisch iets gezien, maar bijna als een bezit. De vrouw bepaalt hoe zij het wil. In principe erg mooi.



Ik heb toevallig ook een geboorteplan van een patiënte met een persoonlijkheidsstoornis gelezen. Ik kan je vertellen dat 75% daarvan niet door ging omdat het simpelweg niet kon. Ziekenhuizen gaan niet out of their way om alles maar mogelijk te maken.



Maar dingen zoals de baby later wegen en eerst bij de moeder laten is eigenlijk (tenzij medisch onmogelijk) altijd te regelen.



Ook staat er vaak bijv. in dat indien moeder niet in staat is te voeden, vader álle voedingen doet, baby in bad doet etc.

quote:flower2.0 schreef op 03 augustus 2014 @ 18:47:

Als iemand vanuit een geloof of andere overtuiging toch echt bepaalde dingen niet wilt vind ik wel dat artsen daar gehoor aan moeten geven.Indien mogelijk zullen ze dat ook heus doen. Maar bijv. een afrikaans zang en dans ritueel in de operatie kamer waar de keizersnede plaats vindt, kan écht niet. Indien een bevalling vaginaal en voorspoedig zou verlopen, had dat bijv. weer wel gekund in de geboortekamer.

Een geboorteplan is vaak ook een mooie manier om inzicht te krijgen in de denk- en begripswereld van mensen (vrouwen en mannen), het biedt een mooie opening voor gesprek.



En ja, sommige mensen moet je overal toestemming voor vragen, omdat ze dat nou eenmaal willen. Echter de manier waarop je het vraagt kan verschillend zijn Als ik zeg: "ik ga zo verdoven, want ik moet een knip zetten omdat ze hartslag van de baby dusdanig laag is dat ik het niet vertrouw om het niet te doen, is dat goed?" Zijn er weinig ouders die "Nee" zeggen.

Zelf vraag ik in principe wel altijd om toestemming voor verdoving bijvoorbeeld (of voor inwendig onderzoek), maar dat schrijf ik niet altijd op in het verslag. Waarom weet ik eigenlijk niet, ik denk omdat het verslag dan zo lang wordt (en je schrijft er nog al wat in een dienst)

n87, ik kwam in bepaalde ziekenhuizen de afkorting InfCo tegen voor informed consent.



Dus bijv:



*Aangehangen 500cc gelo en 1e spuit Nalador* InfCo.

quote:flower2.0 schreef op 03 augustus 2014 @ 18:47:

Als iemand vanuit een geloof of andere overtuiging toch echt bepaalde dingen niet wilt vind ik wel dat artsen daar gehoor aan moeten geven.



Ja, maar artsen en verloskundigen zweren ook de medische eed, dus daar moet je je ook aan houden. Dat kan soms tegen elkaar in gaan, maar uitleg is daarbij heel belangrijk. Als mensen het dus al in hun bevalplan opschrijven dan kun je daar het gesprek over aangaan, voordat ze midden in de weeën zitten.

Voor Jehova's getuigen zijn speciale richtlijnen.

quote:Ephina schreef op 03 augustus 2014 @ 18:58:

n87, ik kwam in bepaalde ziekenhuizen de afkorting InfCo tegen voor informed consent.



Dus bijv:



*Aangehangen 500cc gelo en 1e spuit Nalador* InfCo.Ja, dat doen wij ook wel eens. Maar dan schrijf ik niet op bij VT (elke keer), verdoving, epi etc. Wel bij overige medicatie en met name bij pijnstilling.

quote:n87 schreef op 03 augustus 2014 @ 18:56:Als ik zeg: "ik ga zo verdoven, want ik moet een knip zetten omdat ze hartslag van de baby dusdanig laag is dat ik het niet vertrouw om het niet te doen, is dat goed?" Zijn er weinig ouders die "Nee" zeggen.

Precies dit (en voor je bed side manner). Ik ben verdorie een weldenkende volwassen vrouw, ik maak doorlopend keuzes en beslissingen -ook belangrijke-, dus waarom zou ik dat niet kunnen als het om mijn lijf en dat van wat ik liefheb gaat?



In mijn geboorteplan stond ongeveer "ik luister naar mijn lichaam, iedereen luistert naar mij, dan komt het wel goed." En dus is inderdaad voor alles toestemming gevraagd, desnoods in mid-wee herhaald door vk en vriend tot ik het gehoord had en een keuze gemaakt had. Vanaf de keuze voor een knip+vacuum heb ik wel gezegd dat ze vanaf nu carte blance had, maar ook alle keuzes daarna zijn gegaan volgens het geboorteplan. Ondanks een medische bevalling vond ik het een vreemde maar prettige samenwerking op die manier.

Ik vond thuis bevallen super!



Maar m.n. bij de eerste was ik maar wat blij dat ik in het ziekenhuis was...



Bij alledrie heb ik geen specifieke keuze gemaakt vooraf. Moest 2 x ingeleid worden, dus ziekenhuis en 1 x ging het prima thuis, dus geen enkele reden om naar 't ziekenhuis te gaan.



Ik begreep destijds wel dat 70% van de mensen die bij de eerste voor een thuisbevalling hadden gekozen, vroeg of laat toch in het ziekenhuis terecht kwamen.

Ik vind een geboorteplan redelijk overbodig. Tenzij er echt heel bijzondere dingen zijn maar die bespreek je vooraf toch altijd met je verloskundige of arts ? En daarnaast is je partner (als het goed is) ook op de hoogte van hoe jij dingen wilt. Verder denk ik dat de kans klein is dat iedereen je plan leest als je in het ziekenhuis bevalt waar meerdere verloskamers zijn en ze ook nog een paar keer van personeel wisselen tijdens een dienst. Al die mensen weten echt niet dat mevrouw in kamer 10 dit wel en dat niet wil.



Heel veel dingen die ik lees zijn bij de ziekenhuizen die ik ken echt standaard. Dus zaken als baby bij de moeder leggen na de geboorte, snel aanleggen bij borstvoeding, vader knipt de navelstreng door en gaat mee met het kindje als dat weg moet etc. En wat betreft medisch ingrijpen of het toedienen van medicatie daarvoor zijn ze (volgens mijn arts) altijd verplicht om toestemming te vragen EN te informeren. Een bevalling is daarin niet anders dan een andere behandeling bij een arts. Bij mij is dit ook bij iedere handeling gedaan. Het spreekt vanzelf dat in een noodsituatie niet altijd tijd is om even rustig te overleggen. Dan mag je blij zijn dat ze super snel handelen. Ook voor de aanwezigheid van stagiaires / co-assistenten moeten ze toestemming vragen.



Ephina ik lig echt dubbel van de bizarre wensen van sommige mensen...

quote:evelien2010 schreef op 03 augustus 2014 @ 19:39:Verder denk ik dat de kans klein is dat iedereen je plan leest als je in het ziekenhuis bevalt waar meerdere verloskamers zijn en ze ook nog een paar keer van personeel wisselen tijdens een dienst. Al die mensen weten echt niet dat mevrouw in kamer 10 dit wel en dat niet wil.Wel dus. Ik heb twee dienstwissels meegemaakt tijdens mijn bevalling, en iedereen kende het plan. Dit weet ik, omdat ik op een gegeven moment de vraag kreeg 'weet je zeker dat je dat wil, want in je plan staat ditendit' , en iemand anders gebruikte mijn woorden, en ik heb een vrij eigen manier van schrijven.

Mijn plan was volgens mij inderdaad vrij standaard. Dus misschien had ik het net zo goed niet kunnen doen. Maar... Het heeft mij en man wel heel erg geholpen om in te zien/ te beseffen wat er bij een bevalling komt kijken. Het was de eerste keer, wisten wij veel. Door het plan wat dingen gaan uitzoeken.

En ze lezen het echt wel hoor. Ben in allerijl overgedragen van kraamhotel naar ziekenhuis, en ook daar wist men wat ik wou.

quote:ambrosia9 schreef op 03 augustus 2014 @ 13:59:

[...]

Je snapt zelf ook wel dat het beeld wat je schetst helemaal geen realiteit hoeft te zijn als je thuis bevalt. Mijn buren hebben niks gehoord (ik ben dan ook geen giller ) en niks geen troep. Alles was heel snel weg, je ligt thuis ook niet gewoon op bed, heb je ook een stuk of tien celstofmatjes onder je. Na de bevalling kon ik lekker onder m'n eigen douche en daarna in een schoon bed, verzorgd door de kraamhulp. Best ideaal hoor.Tuurlijk! Ik ben bang dat mijn buren me wel gehoord hadden

Je kunt het niet vergelijken omdat je altijd maar 1 kant van het verhaal weet maar ik vraag mij af of medisch ingrijpen bij mijn bevalling nodig zou zijn geweest als ik thuis was gebleven.



Ik moest naar het ziekenhuis ivm 24 uur gebroken vliezen en moest daar een uur lang persweeën wegpuffen. Toen ik volledige ontsluiting had waren de persweeën op...

Ik had van te voren echt wel bedacht: thuis als het kan en zodra noodzakelijk naar het ziekenhuis en dat is ook gebeurd en ik heb er geen enkel probleem mee gehad maar weet dus niet of ingrijpen (vacuümpomp) thuis ook nodig zou zijn geweest.



Bij eerste in ziekenhuis heel veel troep en bloed overal en bij tweede thuis niks van gemerkt. Kraamzorg had in no-time alles opgeruimd.

Geschreeuwd heb ik niet dus de buren hebben niks gehoord. Waren wel vol spanning want zagen de kraamhulp lopen.

Alleen maar leuk. Ik heb lieve buren.

quote:

Ephina, 4 uur geleden

Die gyn moet binnen een bepaalde tijd in het ziekenhuis kunnen zijn, die heeft namelijk "dienst" en staat paraat.

Binnen een bepaalde tijd, ja, maar als je erg dicht bij een ziekenhuis woont (wat voor veel Nederlanders ook gewoon zo is) kun je er als patiënt nog steeds prima minstens zo snel zijn.

Heb je nagedacht of je pijnbestrijding wilt? Dan zou je dus naar het ziekenhuis moeten gaan.

Ikzelf ben erg voorstander van in het ziekenhuis bevallen. T idee dat je halverwege nog naar het ziekenhuis zou moeten lijkt me verschrikkelijk. Ook als er is onverwachts is, zou ik t fijn vinden om in t ziekenhuis te zijn. Ik en ook in een kraamsuite bevallen, tenminste; totdat er werd besloten een keizersnee uit te voeren. Daarna terug naar de suite, man had daar ook een bed alles bij de hand van latte macchiato tot beschuit met muizen. Ideaal.

Daarnaast moet ik er niet aan denken om thuis met al die rommel (sorry) te zitten.

Volgens mij eindigt trouwens 40-50% van de EERSTE thuisbevallingen in het ziekenhuis, niet van alle bevallingen. De tweede en volgende gaat vaak makkelijker en dan is thuisbevallen wel beter mogelijk.



Ik wilde bij de eerste graag thuis bevallen, en wel op de baarkruk. Maar na uren lang weeën, op het laatst ook persweeën, te hebben moeten opvangen zonder dat de ontsluiting nog verder kwam dan 8 cm moest ik toch naar het ziekenhuis. Kleine bleek scheef te liggen met zijn hoofd en daardoor vorderde de ontsluiting niet. Toen bleek hij ook nog in het vruchtwater te hebben gepoept en ging het persen moeilijk, waarna de vacuum eraan te pas moest komen. Dit had ik nooit thuis gekund, dus goed dat we er waren. De rit naar het ziekenhuis, met om de paar minuten een perswee was wel verschrikkelijk!



De tweede heb ik thuis gekregen. Heel rustig en sereen, mijn weeen begonnen rond het avondeten maar zetten pas door toen ik een filmpje lag te kijken en man en zoon al in bed lagen. Ben in bad gegaan en daar ging het nog wat sneller. Toen weer een uur op de bank en toen heb ik de VK maar eens gebeld. Ik had nog geen keuze gemaakt van thuis of in zkh bevallen, maar mijn vader zou wel komen om bij mijn zoon te blijven in geval van zkh en die moest nog 3 kwartier rijden. Ik bleek al 7 cm te hebben dus veel tijd was er niet meer, VK stelde voor thuis te blijven. Man wakker gemaakt en alles klaar gezet en een uur later had ik 9,5 cm en brak ze mijn vliezen. Baby had ik vruchtwater gepoept! Maar geen tijd meer om naar zkh te gaan. Binnen een paar minuten kon ik persen en 6 minuten later was ze daar al. Echt een prachtige bevalling. Alleen de placenta kwam helaas niet los, dus toen moesten we daarna tóch nog (met de ambulance) naar het ziekenhuis. Dat was wel een beetje jammer.



De derde wilde ik ook wel thuis baren als het aan mij lag, maar die kwam maar niet. Met 41 weken zat de boel nog steeds zo potdicht waardoor ik niet eens gestript kon worden. Ik zou na het weekend ingeleid worden (het was vrijdag die dag). Bij de drogist een flesje Wonderolie gekocht toen, en dat maar eens ingenomen haha, je weet maar nooit. En ja hoor, die nacht begonnen de weeën. Maar het zette niet meteen door, niet zoals bij mijn dochter. VK kwam en ging en stelde toen voor om het zkh te bellen, of ik nu al mocht komen. Dat mocht, dus wij naar het zkh en daar braken ze mijn vliezen bij 4 cm. Ook deze had weer in het vruchtwater gepoept, dus ze wilden het wat bespoedigen en sloten infuus aan. Uiteindelijk niet nodig gebleken, het zat er nog niet in of het ging los! Weeenstorm van een uur en 5 minuten persen en hij was er Prima dat het in het ziekenhuis was, al was 'ie thuis ook wel gekomen achteraf gezien. Maar dan iets langzamer misschien. Voelde me in zkh ook op mijn gemak, met mijn eigen VK en klinisch VK erbij, en mijn man natuurlijk. Het voelt allemaal wel wat klinischer in zo'n ziekenhuis, dat wel. Maar dat geeft verder niet, vind ik.



De mooiste bevallig vond ik die van mijn middelste, doordat het nacht was, de serene rust, alleen de VK en mijn man (niet eens een kraam erbij), prachtig. De eerste bevalling heb ik best lang heel traumatisch gevonden. En de derde? Erg pittig door de snelheid op het laatst, maar ik kijk er ook op terug als een mooie ervaring.



Succes!

Bij mijn eerste wilde ik thuis bevallen, maar de bevalling begon met het breken van mijn vliezen en het vruchtwater was troebel. Dochter had erin gepoept. Dus naar het ziekenhuis, heel rustig aan. Daar bleek ze in stuit te liggen, dus een bevalling met toeters en bellen, infuus weeënstorm, knip enz. De gyn moest trouwens uit een ander ziekenhuis komen en dat duurde wel even.

Tweede bevalling thuis, duurde iets langer, ging rustiger tot de verloskundige bij 8cm ontsluiting mijn vliezen brak. Toen ging het echt los, 10 min. latet was dochter 2 er.

Derde bevalling gevraagd om mijn vliezen niet te breken, zolang dat niet nodig was zou de verloskundige dat niet doen. Deze bevalling had een hele rustige opbouw, iets korter dan bevalling 2 en iets langer dan bevalling 1. Het werd een totale hands off bevalling. Thuis bevallen vond ik erg fijn.

Vergeet ook niet dat van al die geplande thuis bevallingen die eindigen in het ziekenhuis er ook veel naar de gyn doorgestuurd worden voor allerlei redenen in de laatste weken voor de bevalling, die tellen daar ook bij mee.