Zwanger
alle pijlers
Ziekte door prille zwangerschap, meldingsplicht ivm werk?
woensdag 21 augustus 2013 om 16:34
Heb het onderwerp al gegoogled, maar kom er helaas niet uit.
Ben nu ong. 6 weekjes zwanger en heb me deze week ziek moeten melden, vanwege vermoeidheid en ben ietwat duizelig en misselijk. Nu is mijn vraag, ben ik verplicht dit te melden op mijn werk, omdat ziekte door zwangerschap voor rekening van het UWV is. Ik wil eerst liever de afspraak, volgende week woensdag, bij de verloskundige afwachten of het uberhaupt wel allemaal in orde is.
Alvast bedankt voor jullie hulp!
Ben nu ong. 6 weekjes zwanger en heb me deze week ziek moeten melden, vanwege vermoeidheid en ben ietwat duizelig en misselijk. Nu is mijn vraag, ben ik verplicht dit te melden op mijn werk, omdat ziekte door zwangerschap voor rekening van het UWV is. Ik wil eerst liever de afspraak, volgende week woensdag, bij de verloskundige afwachten of het uberhaupt wel allemaal in orde is.
Alvast bedankt voor jullie hulp!
woensdag 21 augustus 2013 om 19:28
woensdag 21 augustus 2013 om 19:53
quote:mama-of-a-son schreef op 21 augustus 2013 @ 19:14:
Nou ja, ietwat duizelig en misselijk. Ik heb een aantal keren per dag het gevoel dat ik flauw ga vallen en daarnaast ben ik harstikke moe, dat ook te maken kan hebben, dat ik de hele dag achter een dreumes van 14 maanden aan moet sjouwen. En ook spelen er nog wat dingen mee, die er vooral mentaal hakken, zoals een oma die op sterven ligt en een vriendin die met 22 weken zwangerschap van een tweeling in het ziekenhuis ligt, omdat de weeeen zijn begonnen en nu proberen ze daar alles onder controle te houden.
Maar beste Nellie, wat ontzettend fijn dat jij voor mij kan beslissen wanneer ik me ziek mag melden, sjezus!!
De reactie van Nellie was anders precies wat ik ook dacht.
Eén van mijn beste vriendinnen heeft gedurende de hele zwangerschap elke dag moeten vechten tegen misselijkheid en overgeven, en heeft alle dagen gewerkt. En ze was hondsberoerd.
Nou ja, ietwat duizelig en misselijk. Ik heb een aantal keren per dag het gevoel dat ik flauw ga vallen en daarnaast ben ik harstikke moe, dat ook te maken kan hebben, dat ik de hele dag achter een dreumes van 14 maanden aan moet sjouwen. En ook spelen er nog wat dingen mee, die er vooral mentaal hakken, zoals een oma die op sterven ligt en een vriendin die met 22 weken zwangerschap van een tweeling in het ziekenhuis ligt, omdat de weeeen zijn begonnen en nu proberen ze daar alles onder controle te houden.
Maar beste Nellie, wat ontzettend fijn dat jij voor mij kan beslissen wanneer ik me ziek mag melden, sjezus!!
De reactie van Nellie was anders precies wat ik ook dacht.
Eén van mijn beste vriendinnen heeft gedurende de hele zwangerschap elke dag moeten vechten tegen misselijkheid en overgeven, en heeft alle dagen gewerkt. En ze was hondsberoerd.
woensdag 21 augustus 2013 om 19:55
woensdag 21 augustus 2013 om 19:56
Saintje, dan lijkt me toch echt dat het probleem bij je leidinggevende ligt. Heb je dit al eens met hem/haar besproken? Vind het namelijk nogal ongepast om als leidinggevende zo om te gaan met vertrouwelijke issues van ondergeschikten. Dat hoort echt niet. Je kunt toch zeggen dat je daardoor nu nogal moeite hebt om gevoelige informatie met hem/haar te delen?
Mijn baas vroeg toen ik na 12 wkn vertelde zwanger te zijn of ik het nog stil wilde houden of dat ze er met anderen over mocht praten. Wel zo netjes. Dat mag je van je leidinggevende echt wel verwachten hoor.
Mijn baas vroeg toen ik na 12 wkn vertelde zwanger te zijn of ik het nog stil wilde houden of dat ze er met anderen over mocht praten. Wel zo netjes. Dat mag je van je leidinggevende echt wel verwachten hoor.
woensdag 21 augustus 2013 om 20:03
quote:Hamer schreef op 21 augustus 2013 @ 19:53:
[...]
De reactie van Nellie was anders precies wat ik ook dacht.
Eén van mijn beste vriendinnen heeft gedurende de hele zwangerschap elke dag moeten vechten tegen misselijkheid en overgeven, en heeft alle dagen gewerkt. En ze was hondsberoerd.
Zoals Lady-Voldemort al aangeeft, hulde voor je vriendin!
Ik heb het mijn collega'[s niet aan willen doen. Daarnaast kon ik gewoon niet. Ik werd wakker en was misselijk. Ik stond op en begon met overgeven. Ochtendmisselijk?! Welnee, ik ging gewoon lekker door. Ik heb alles geprobeerd, heb er allerlei medicijnen tegen gehad en heb me vast gepind aan de belofte van de verloskundige dat het na 3 maanden echt wel zou verdwijnen. Helaas, ik ben mijn gehele zwangerschap ziek geweest.
Je schrijft dat ze er heeft tegen vechten. Sommige vrouwen vechten er hun gehele zwangerschap mee maar kunnen dat 'gevecht' gewoon niet winnen.
En ja, ik begrijp het wel. Het staat er een beetje ongelukkig. Maar ik herken dat wel. Als iemand vroeg hoe het met me ging dan gaf ik aan dat het redelijk ging. Misselijk maar blijven liggen en niet teveel doen zou helpen. No way dat ik ze wilde vertellen dat ik de hele dag boven de pot hing.
Ik neem aan dat TO voor een beetje misselijkheid en vermoeidheid een paar dagen rustig aan doet en gaat werken. Maar aangezien we allemaal niet door het beeldscherm heen kunnen kijken ga ik er van uit dat het dusdanig is dat ze er echt niet mee kan werken.
[...]
De reactie van Nellie was anders precies wat ik ook dacht.
Eén van mijn beste vriendinnen heeft gedurende de hele zwangerschap elke dag moeten vechten tegen misselijkheid en overgeven, en heeft alle dagen gewerkt. En ze was hondsberoerd.
Zoals Lady-Voldemort al aangeeft, hulde voor je vriendin!
Ik heb het mijn collega'[s niet aan willen doen. Daarnaast kon ik gewoon niet. Ik werd wakker en was misselijk. Ik stond op en begon met overgeven. Ochtendmisselijk?! Welnee, ik ging gewoon lekker door. Ik heb alles geprobeerd, heb er allerlei medicijnen tegen gehad en heb me vast gepind aan de belofte van de verloskundige dat het na 3 maanden echt wel zou verdwijnen. Helaas, ik ben mijn gehele zwangerschap ziek geweest.
Je schrijft dat ze er heeft tegen vechten. Sommige vrouwen vechten er hun gehele zwangerschap mee maar kunnen dat 'gevecht' gewoon niet winnen.
En ja, ik begrijp het wel. Het staat er een beetje ongelukkig. Maar ik herken dat wel. Als iemand vroeg hoe het met me ging dan gaf ik aan dat het redelijk ging. Misselijk maar blijven liggen en niet teveel doen zou helpen. No way dat ik ze wilde vertellen dat ik de hele dag boven de pot hing.
Ik neem aan dat TO voor een beetje misselijkheid en vermoeidheid een paar dagen rustig aan doet en gaat werken. Maar aangezien we allemaal niet door het beeldscherm heen kunnen kijken ga ik er van uit dat het dusdanig is dat ze er echt niet mee kan werken.
woensdag 21 augustus 2013 om 20:13
quote:Hamer schreef op 21 augustus 2013 @ 19:53:
[...]
De reactie van Nellie was anders precies wat ik ook dacht.
Eén van mijn beste vriendinnen heeft gedurende de hele zwangerschap elke dag moeten vechten tegen misselijkheid en overgeven, en heeft alle dagen gewerkt. En ze was hondsberoerd.
Waar is de smiley voor de staande ovatie als je hem nodig hebt?
Laat iedereen daar even lekker zelf over beslissen! Ik heb mij ook geen dag ziekgemeld tijdens de eerste maanden van de zwangerschappen (en ja, ik heb alles ondergekotst), totdat ik verplicht werd te stoppen met werken en met 28 weken mijn kind al werd geboren. Je kunt toch niet IN iemand kijken? Maar goed, alle dames die zich nooooit ziekmelden terwijl ze zwanger zijn: JULLIE ZIJN GEWELDIG!
[...]
De reactie van Nellie was anders precies wat ik ook dacht.
Eén van mijn beste vriendinnen heeft gedurende de hele zwangerschap elke dag moeten vechten tegen misselijkheid en overgeven, en heeft alle dagen gewerkt. En ze was hondsberoerd.
Waar is de smiley voor de staande ovatie als je hem nodig hebt?
Laat iedereen daar even lekker zelf over beslissen! Ik heb mij ook geen dag ziekgemeld tijdens de eerste maanden van de zwangerschappen (en ja, ik heb alles ondergekotst), totdat ik verplicht werd te stoppen met werken en met 28 weken mijn kind al werd geboren. Je kunt toch niet IN iemand kijken? Maar goed, alle dames die zich nooooit ziekmelden terwijl ze zwanger zijn: JULLIE ZIJN GEWELDIG!
woensdag 21 augustus 2013 om 20:15
En dan nog. Dat jij nou nog gaat werken als allebei je benen er zojuist af zijn gereden wil nog niet zeggen dat dat dan maar de standaard moet zijn. Ik ben ook wel eens kotsend op mijn fiets gestapt om een schooltje te poetsen, simpelweg omdat er s morgens om vier uur nou eenmaal geen vervanger voor me voorradig zou zijn. Maar als een collega in mijn plaats in bed was gebleven en het schooltje het schooltje had gelaten had ik me dat heel goed kunnen voorstellen.
woensdag 21 augustus 2013 om 20:27
Ik vraag me ook af hoe je dat gaat doen. Je bent nu moe, misselijk etc. Ga er niet vanuit dat dat volgende week ineens voorbij is. Kan zo duren tot 12-18 wkn. Als je al die tijd thuisblijft dan komen er toch vragen. Neem aan dat er zelfs al vragen komen als je langer dan een week niet komt.
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik me twee weken ziek gemeld. Zeg maar de 7e en 8e week vd zwangerschap (daarna was ik nog niet beter maar had toen 5 wkn vakantie). Ik heb na een paar dagen ziekte mijn naaste collega's en baas en personeelszaken al ingelicht. Ik was nooit ziek dus wat voor smoezen moet je dan bedenken als je ineens twee weken afwezig bent. Dat is dan wel een heftige buikgriep...
Maar goed, besef ook wel dat het aan het bedrijf ligt. Wat voor band heb je met je leidinggevende. Als dat allemaal wat afstandelijk is/weinig contact, dan is het wellicht makkelijker om niks te zeggen. Ik had echter een erg leuke leidinggevende, zeer betrokken, veel samenwerken. Dan zou het echt zo als liegen aanvoelen wanneer ik niet zou zeggen waarom ik al twee wkn ziek ben. Ook met m'n naaste collega's was er erg leuk contact, veel privé-dingen die je met elkaar bespreekt etc. Ik zou dat echt niet kunnen om niet eerlijk te zeggen wat de reden isvan m'n ziekte. Weet dat ze zich ongerust zouden maken en zouden blijven vragen wat er nu aan de hand is. Zeker omdat ik me nog nooit had ziek gemeld.
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik me twee weken ziek gemeld. Zeg maar de 7e en 8e week vd zwangerschap (daarna was ik nog niet beter maar had toen 5 wkn vakantie). Ik heb na een paar dagen ziekte mijn naaste collega's en baas en personeelszaken al ingelicht. Ik was nooit ziek dus wat voor smoezen moet je dan bedenken als je ineens twee weken afwezig bent. Dat is dan wel een heftige buikgriep...
Maar goed, besef ook wel dat het aan het bedrijf ligt. Wat voor band heb je met je leidinggevende. Als dat allemaal wat afstandelijk is/weinig contact, dan is het wellicht makkelijker om niks te zeggen. Ik had echter een erg leuke leidinggevende, zeer betrokken, veel samenwerken. Dan zou het echt zo als liegen aanvoelen wanneer ik niet zou zeggen waarom ik al twee wkn ziek ben. Ook met m'n naaste collega's was er erg leuk contact, veel privé-dingen die je met elkaar bespreekt etc. Ik zou dat echt niet kunnen om niet eerlijk te zeggen wat de reden isvan m'n ziekte. Weet dat ze zich ongerust zouden maken en zouden blijven vragen wat er nu aan de hand is. Zeker omdat ik me nog nooit had ziek gemeld.
woensdag 21 augustus 2013 om 20:34
quote:saintjeanoniem schreef op 21 augustus 2013 @ 20:03:
[...]
Zoals Lady-Voldemort al aangeeft, hulde voor je vriendin!
Ik heb het mijn collega'[s niet aan willen doen. Daarnaast kon ik gewoon niet. Ik werd wakker en was misselijk. Ik stond op en begon met overgeven. Ochtendmisselijk?! Welnee, ik ging gewoon lekker door. Ik heb alles geprobeerd, heb er allerlei medicijnen tegen gehad en heb me vast gepind aan de belofte van de verloskundige dat het na 3 maanden echt wel zou verdwijnen. Helaas, ik ben mijn gehele zwangerschap ziek geweest.
Je schrijft dat ze er heeft tegen vechten. Sommige vrouwen vechten er hun gehele zwangerschap mee maar kunnen dat 'gevecht' gewoon niet winnen.
En ja, ik begrijp het wel. Het staat er een beetje ongelukkig. Maar ik herken dat wel. Als iemand vroeg hoe het met me ging dan gaf ik aan dat het redelijk ging. Misselijk maar blijven liggen en niet teveel doen zou helpen. No way dat ik ze wilde vertellen dat ik de hele dag boven de pot hing.
Ik neem aan dat TO voor een beetje misselijkheid en vermoeidheid een paar dagen rustig aan doet en gaat werken. Maar aangezien we allemaal niet door het beeldscherm heen kunnen kijken ga ik er van uit dat het dusdanig is dat ze er echt niet mee kan werken.
Daar heb ik alle begrip voor, maar mijn eerste reactie was dezelfde als die van Nellie, omdat ik het beeld voor ogen heb van die stug volhoudende vriendin. Als ik dan lees 'ietwat', ach ja.
Overigens heb je en Lady Voldemort en Clubmed gelijk dat je niet in iemand kan kijken. Sowieso is het iets tussen werknemer, werkgever en bedrijfsarts.
[...]
Zoals Lady-Voldemort al aangeeft, hulde voor je vriendin!
Ik heb het mijn collega'[s niet aan willen doen. Daarnaast kon ik gewoon niet. Ik werd wakker en was misselijk. Ik stond op en begon met overgeven. Ochtendmisselijk?! Welnee, ik ging gewoon lekker door. Ik heb alles geprobeerd, heb er allerlei medicijnen tegen gehad en heb me vast gepind aan de belofte van de verloskundige dat het na 3 maanden echt wel zou verdwijnen. Helaas, ik ben mijn gehele zwangerschap ziek geweest.
Je schrijft dat ze er heeft tegen vechten. Sommige vrouwen vechten er hun gehele zwangerschap mee maar kunnen dat 'gevecht' gewoon niet winnen.
En ja, ik begrijp het wel. Het staat er een beetje ongelukkig. Maar ik herken dat wel. Als iemand vroeg hoe het met me ging dan gaf ik aan dat het redelijk ging. Misselijk maar blijven liggen en niet teveel doen zou helpen. No way dat ik ze wilde vertellen dat ik de hele dag boven de pot hing.
Ik neem aan dat TO voor een beetje misselijkheid en vermoeidheid een paar dagen rustig aan doet en gaat werken. Maar aangezien we allemaal niet door het beeldscherm heen kunnen kijken ga ik er van uit dat het dusdanig is dat ze er echt niet mee kan werken.
Daar heb ik alle begrip voor, maar mijn eerste reactie was dezelfde als die van Nellie, omdat ik het beeld voor ogen heb van die stug volhoudende vriendin. Als ik dan lees 'ietwat', ach ja.
Overigens heb je en Lady Voldemort en Clubmed gelijk dat je niet in iemand kan kijken. Sowieso is het iets tussen werknemer, werkgever en bedrijfsarts.
woensdag 21 augustus 2013 om 20:42
Moet eerlijk zeggen dat ik dat ook even dacht hoor, omdat je zegt: ietwat misselijk en duizelig. Ietwat komt op mij over als: een klein beetje. En dan zou ik denken: dan kan je wel werken.
Maar ga er natuurlijk ook vanuit dat TO dat heel goed zelf kan inschatten. Toen ik me die twee wkn ziekmeldde omdat ik kotsmisselijk en slap was, vond ik het ook vervelend om van anderen te horen dat zij gewoon bleven werken en dus op het werk boven de wc hingen.
Gelukkig gaat m'n tweede zwangerschap (nu 31 wkn) een stuk beter. Nog niks ziekengemeld. Stuk minder misselijk dan de vorige keer.
Maar ga er natuurlijk ook vanuit dat TO dat heel goed zelf kan inschatten. Toen ik me die twee wkn ziekmeldde omdat ik kotsmisselijk en slap was, vond ik het ook vervelend om van anderen te horen dat zij gewoon bleven werken en dus op het werk boven de wc hingen.
Gelukkig gaat m'n tweede zwangerschap (nu 31 wkn) een stuk beter. Nog niks ziekengemeld. Stuk minder misselijk dan de vorige keer.
woensdag 21 augustus 2013 om 21:29
quote:Hamer schreef op 21 augustus 2013 @ 20:34:
[...]
Daar heb ik alle begrip voor, maar mijn eerste reactie was dezelfde als die van Nellie, omdat ik het beeld voor ogen heb van die stug volhoudende vriendin. Als ik dan lees 'ietwat', ach ja.
Overigens heb je en Lady Voldemort en Clubmed gelijk dat je niet in iemand kan kijken. Sowieso is het iets tussen werknemer, werkgever en bedrijfsarts.
Het staat er inderdaad wat ongelukkig. Ben ik het mee eens.
Ik hoop voor TO dat ze zich snel een stuk beter voelt en de misselijkheid en vermoeidheid minder worden. En dan weer lekker aan het werk kan. Want uit ervaring kan ik vertellen dat de muren op je af komen als je zo een zielig hoopje ellende bent die na elke stap alweer moet kokhalzen.
Geniet van je zwangerschap TO!
[...]
Daar heb ik alle begrip voor, maar mijn eerste reactie was dezelfde als die van Nellie, omdat ik het beeld voor ogen heb van die stug volhoudende vriendin. Als ik dan lees 'ietwat', ach ja.
Overigens heb je en Lady Voldemort en Clubmed gelijk dat je niet in iemand kan kijken. Sowieso is het iets tussen werknemer, werkgever en bedrijfsarts.
Het staat er inderdaad wat ongelukkig. Ben ik het mee eens.
Ik hoop voor TO dat ze zich snel een stuk beter voelt en de misselijkheid en vermoeidheid minder worden. En dan weer lekker aan het werk kan. Want uit ervaring kan ik vertellen dat de muren op je af komen als je zo een zielig hoopje ellende bent die na elke stap alweer moet kokhalzen.
Geniet van je zwangerschap TO!
donderdag 22 augustus 2013 om 09:29
Ik werk sinds maart 2005 bij mijn huidige werkgever en ben, op mijn vorige zwangerschapsverlof na, nooit ziek geweest. Maar, omdat ik een vrij verantwoordelijke baan heb, en ik nu echt even het gevoel heb dat het huilen me nader als het lachen staat, leek het mij heel verstandig om me voor nu even ziek te melden.
Mijn leidinggevende maakt er ook helemaal geen probleem van, maar het is juist, omdat ik zo veel plezier heb in mijn werk en alles altijd fijn loopt, ik het zo jammer vind als mijn werkgever voor kosten opdraait, die eigenlijk voor het UWV zijn.
En verder ga ik het even aankijken hoe het de komende dagen gaat.
Mijn leidinggevende maakt er ook helemaal geen probleem van, maar het is juist, omdat ik zo veel plezier heb in mijn werk en alles altijd fijn loopt, ik het zo jammer vind als mijn werkgever voor kosten opdraait, die eigenlijk voor het UWV zijn.
En verder ga ik het even aankijken hoe het de komende dagen gaat.
