Zwanger
alle pijlers
zwanger en borderline
dinsdag 15 mei 2012 om 09:05
Op mijn 16e is borderline gecontstateerd. Sindsdien ook in therapie geweest, de vers cursus 1 en 2 gedaan en ik moet zeggen het gaat elk jaar beter. Soms vlieg ik nog wel eens uit de bocht, maar ik denk dat 'normale' personen dat ook wel eens hebben. Ik heb het vrij goed onder controle en kan de therapie en cursussn goed toepassen in het dagelijks leven. Ik ben 3 jaar geleden ontslagen bij de psygoloog omdat het nu gewoon goed gaat
Alleen nu, ik ben nu 5 maanden zwanger en ik merk dat het steeds slechter gaat. Ik voel me net als toen ik net in behandeling was en heb mezelf echt slecht onder controle. En ik baal hier zo van, want ik was echt trots op mezelf dat het zo goed. Nu en ik zo wantrouwig naar man toe, denk constant dat hij vreemd gaat, (geen rede toe maar goed) en ik word om alles boos. Voel me zo kut en angstig dat ik er gek van word. Ik woon nu ook in het buitenland, dus kan alleen via mail contact op nemen met nij psyg, maar dat gaat zo kut, kan niet alles goed verwoorden in een mail, en hier naarde psyg gaan gaat het ook niet worden. Spreek de taal wel van mijn nieuwe land, maar het is moeilijk te verwoorden in een andere taal. Ik moet over 1 week weer naar de gyneacoloog en zal het ook wel met hem bespreken. Maar vraag me nou af hoe het komt? Zal het door de hormonen komen dat ik me weer zo voel? En misschien is er iets wat in kan innemen wat mijn kindje niet schaad maar waar ik wel iets rustiger van word?
Ik baal gewoon zo van mezelf, ik dacht dat ik echt klaar was voor een kindje, en mezelf goed onder controle had om een een volgende stap te nemen in onze relatie maar grrrrr baal gewoon.
Please maak me niet door te zeggen dat borderliners geen kinderen moeten te nemen, want zoals ik al eerder zei; het gaat al jaren goed. En ik voel me al zo onzeker.
Alleen nu, ik ben nu 5 maanden zwanger en ik merk dat het steeds slechter gaat. Ik voel me net als toen ik net in behandeling was en heb mezelf echt slecht onder controle. En ik baal hier zo van, want ik was echt trots op mezelf dat het zo goed. Nu en ik zo wantrouwig naar man toe, denk constant dat hij vreemd gaat, (geen rede toe maar goed) en ik word om alles boos. Voel me zo kut en angstig dat ik er gek van word. Ik woon nu ook in het buitenland, dus kan alleen via mail contact op nemen met nij psyg, maar dat gaat zo kut, kan niet alles goed verwoorden in een mail, en hier naarde psyg gaan gaat het ook niet worden. Spreek de taal wel van mijn nieuwe land, maar het is moeilijk te verwoorden in een andere taal. Ik moet over 1 week weer naar de gyneacoloog en zal het ook wel met hem bespreken. Maar vraag me nou af hoe het komt? Zal het door de hormonen komen dat ik me weer zo voel? En misschien is er iets wat in kan innemen wat mijn kindje niet schaad maar waar ik wel iets rustiger van word?
Ik baal gewoon zo van mezelf, ik dacht dat ik echt klaar was voor een kindje, en mezelf goed onder controle had om een een volgende stap te nemen in onze relatie maar grrrrr baal gewoon.
Please maak me niet door te zeggen dat borderliners geen kinderen moeten te nemen, want zoals ik al eerder zei; het gaat al jaren goed. En ik voel me al zo onzeker.
i'm on a seafood diet, i see food and i eat it
dinsdag 15 mei 2012 om 09:51
dinsdag 15 mei 2012 om 09:51
Lieve Norma, ik was zwaar geflipt tijdens mijn zwangerschappen, huilen, zeiken, zeuren, klagen, achterdochtig en gewoon een draak van een vrouw . En dat zonder borderline, wat ik wil zeggen, hormonen zijn kleine fockers die je compleet gek maken borderline of niet! Nog even volhouden en zeg het ook tegen je Gyn, en man spreek het uit, dat geeft misschien wat rust.
Never look down on anybody, unless you're helping them Up.
dinsdag 15 mei 2012 om 09:53
quote:mali30 schreef op 15 mei 2012 @ 09:51:
Lieve Norma, ik was zwaar geflipt tijdens mijn zwangerschappen, huilen, zeiken, zeuren, klagen, achterdochtig en gewoon een draak van een vrouw . En dat zonder borderline, wat ik wil zeggen, hormonen zijn kleine fockers die je compleet gek maken borderline of niet! Nog even volhouden en zeg het ook tegen je Gyn, en man spreek het uit, dat geeft misschien wat rust. Ik heb de nagellak nog tegen de muur zitten van een potje wat niet mee wilde werken
Lieve Norma, ik was zwaar geflipt tijdens mijn zwangerschappen, huilen, zeiken, zeuren, klagen, achterdochtig en gewoon een draak van een vrouw . En dat zonder borderline, wat ik wil zeggen, hormonen zijn kleine fockers die je compleet gek maken borderline of niet! Nog even volhouden en zeg het ook tegen je Gyn, en man spreek het uit, dat geeft misschien wat rust. Ik heb de nagellak nog tegen de muur zitten van een potje wat niet mee wilde werken
dinsdag 15 mei 2012 om 09:55
Vrouwtje, ik ben nieuw hier op het forum en lees wat rond. Zo ook jouw verhaal. Ikzelf ben ook een borderliner en heb 2 dochters en 2 kleindochters. Toch gaat het goed, omdat ik al wat ouder ben heb ik geleerd ermee om te gaan, te relativeren. Bedenk je op de momenten dat je humeur er erg onder leidt of je het waard vind om de stress te ervaren die een 'aanval' met zich meebrengt. Relativeer. Bij mij helpt dat. Onzin dat vrouwen met borderliner geen kinderen zouden mogen krijgen!! Het is echt mogelijk om je BL symptomen onder controle te houden, hoor.
Dat je door je zwangerschap de symptomen sterker voelt lijkt me logisch met al die hormonen die door je lichaam gieren. Dubbel-op! Sterkte vrouwtje met alles!
Dat je door je zwangerschap de symptomen sterker voelt lijkt me logisch met al die hormonen die door je lichaam gieren. Dubbel-op! Sterkte vrouwtje met alles!
dinsdag 15 mei 2012 om 09:57
quote:megimpi schreef op 15 mei 2012 @ 09:47:
Wist je niet eerder dat je zwanger was? Dan had je nog abortus kunnen plegen. Daarvoor is het nu natuurlijk te laat. Wat een ramp voor het nog ongeboren kind.
Want mensen met borderline mogen geen kinderen?? Wat een kul.
NJ - hou vol, je komt er echt doorheen. Het ging goed en het gaat goed. Ook ik was onder invloed van hormonen een heks tijdens mn zwangerschap. En nu? Ben ik gewoon een miniheksje
Sterkte meis
Wist je niet eerder dat je zwanger was? Dan had je nog abortus kunnen plegen. Daarvoor is het nu natuurlijk te laat. Wat een ramp voor het nog ongeboren kind.
Want mensen met borderline mogen geen kinderen?? Wat een kul.
NJ - hou vol, je komt er echt doorheen. Het ging goed en het gaat goed. Ook ik was onder invloed van hormonen een heks tijdens mn zwangerschap. En nu? Ben ik gewoon een miniheksje
Sterkte meis
De zon gaat op en de zon gaat onder - Japans gezegde
dinsdag 15 mei 2012 om 10:01
Wat goed dat je je bewust bent van je probleem en hulp wilt zoeken. Ik hoop voor je dat je je snel weer lekker voelt. En wat al gezegd is, is waar. Elke vrouw heeft tijdens de zwangerschap last van stemmingswisselingen die soms best heftig zijn.Het hoort er dus ook gewoon bij, alleen zal het voor jou wellicht moeilijker te handelen zijn. Ik heb momenteel zelf veel problemen met een moeder op de school van mijn zoontje die psychische klachten lijkt te hebben en dat volgens mij absoluut niet zelf kan erkennen. Heel lastig en voor mij momenteel een groot probleem, heb er ook wat topics over geopend de laatste tijd. Kan me nu dus een klein beetje voorstellen wat dat soort klachten inhouden. Ik vind het dan ook echt heel goed van je dat je hulp zoekt en weet dat je een probleem hebt waar je aan moet blijven werken. Met die instelling red je het wel. Je hebt het voor je zwangerschap onder controle weten te houden dat lukt je vast weer. Het getuigt van kracht, dus die heb je. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe! En hou jezelf voor jou en je kindje in de gaten maar volgens mij doe je dat prima. En probeer ook te genieten want een zwangerschap is gewoon heel bijzonder!
dinsdag 15 mei 2012 om 10:10
NJ, sterkte. Zwanger zijn is niet altijd leuk en hormonen zijn vreselijke krengen die alle ratio weg kunnen halen.
Zelf heb ik geen borderline, maar ik was een vreselijk mens tijdens mijn drie zwangerschappen. Humeurig (buiten alle proporties!), labiel, onzeker en daar bovenop voelde ik me vies, dik en lelijk. Ik maakte ruzie met iedereen (vooral mijn man en ouders) en ben jankend die maanden doorgekomen.
Zit je bij een verloskundige of een gynaecoloog? In "mijn" ziekenhuis hadden ze psychiaters, onder andere voor het begeleiden van zwangere vrouwen bij wie de hormonen een vermoeiende uitwerking hadden. Is dat misschien een idee voor je? Ik heb er wel iets aan gehad, al was het alleen maar om mijn ei kwijt te kunnen.
Het goede nieuws: het komt goed! Echt! Elke dag ben je weer een dag dichter bij de geboorte van je baby en het niet-meer-zwanger-zijn!
Zelf heb ik geen borderline, maar ik was een vreselijk mens tijdens mijn drie zwangerschappen. Humeurig (buiten alle proporties!), labiel, onzeker en daar bovenop voelde ik me vies, dik en lelijk. Ik maakte ruzie met iedereen (vooral mijn man en ouders) en ben jankend die maanden doorgekomen.
Zit je bij een verloskundige of een gynaecoloog? In "mijn" ziekenhuis hadden ze psychiaters, onder andere voor het begeleiden van zwangere vrouwen bij wie de hormonen een vermoeiende uitwerking hadden. Is dat misschien een idee voor je? Ik heb er wel iets aan gehad, al was het alleen maar om mijn ei kwijt te kunnen.
Het goede nieuws: het komt goed! Echt! Elke dag ben je weer een dag dichter bij de geboorte van je baby en het niet-meer-zwanger-zijn!
dinsdag 15 mei 2012 om 10:26
dinsdag 15 mei 2012 om 10:44
dinsdag 15 mei 2012 om 10:51
quote:megimpi schreef op 15 mei 2012 @ 10:44:
[...]
Ik vind dat mensen met een persoonlijkheidsstoornis beter geen kinderen kunnen krijgen. Heb je er moeite mee dat ik een andere mening heb dan jij?Je gaat niet tegen iemand die gewenst zwanger is zeggen dat het jammer is dat ze geen abortus meer kan plegen. Check eerst even de achtergronden voordat je zo ongenuanceert iets op het forum pleurt. Maar gelukkig hebben we een knopje waar jij nu onder gaat bij mij. :puke:
[...]
Ik vind dat mensen met een persoonlijkheidsstoornis beter geen kinderen kunnen krijgen. Heb je er moeite mee dat ik een andere mening heb dan jij?Je gaat niet tegen iemand die gewenst zwanger is zeggen dat het jammer is dat ze geen abortus meer kan plegen. Check eerst even de achtergronden voordat je zo ongenuanceert iets op het forum pleurt. Maar gelukkig hebben we een knopje waar jij nu onder gaat bij mij. :puke:
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
dinsdag 15 mei 2012 om 11:11
dinsdag 15 mei 2012 om 11:18
quote:Fame schreef op 15 mei 2012 @ 10:51:
[...]
Je gaat niet tegen iemand die gewenst zwanger is zeggen dat het jammer is dat ze geen abortus meer kan plegen.
En al helemaal niet als iemand duidelijk in de put zit en juist wat bemoediging nodig heeft.
Vind ik een kwestie van menselijkheid, om je reacties aan je publiek aan te passen.
[...]
Je gaat niet tegen iemand die gewenst zwanger is zeggen dat het jammer is dat ze geen abortus meer kan plegen.
En al helemaal niet als iemand duidelijk in de put zit en juist wat bemoediging nodig heeft.
Vind ik een kwestie van menselijkheid, om je reacties aan je publiek aan te passen.
dinsdag 15 mei 2012 om 11:33
Ook ik heb borderline en ben moeder van 3 kinderen. Iedere zwangerschap verliep natuurlijk anders maar mijn ervaring is idd dat je hormonen de hele boel door de war kunnen gooien.Misschien dat dat met borderline erger is maar ik zag het ook bij vriendinnen die dat niet hadden.En als iemand met borderline ben je geneigd te denken dat "normale"mensen het altijd beter doen. Maar die term normaal moet je direct schrappen want je bent nu eenmaal hoe je bent en daar heb jij mee te kampen.Een "normaal"iemand zou immers ook nooit weten hoe iemand met borderline het ervaart.
Dat je je afvraagt of je wel klaar bent voor kindje hoort mijn inziens gewoon bij het moeder worden.En uiteindelijk maakt het ook niet uit waardoor je je zo voelt,feit is dat je je zo voelt.En ik denk dat dat alleen maar betekend dat je het beste voor je kindje wilt.
Tijdens 1 van mijn zwangerschappen was ik ook zo angstig,achterdochtig en kribbig dat ik er zelf last van had. Dat bezorgde mij dan weer zoveel stress dat mijn psych het gevoel had dat dat nog wel eens schadelijker kon zijn voor het kind dan het gebruiken van medicatie.UIteindelijk heeft hij mijn medicatie aangepast en ben ik de laatste maanden prima doorgekomen.
Laat je niet uit het veld slaan door opmerkingen dat mensen met bps geen kinderen zouden mogen krijgen of niet voor kinderen zouden kunnen zorgen. Er zijn ook zat ouders zonder borderline die er een zooitje van maken.Probeer gewoon te accepteren dat het even wat minder gaat en weet dat je je straks echt wel weer beter gaat voelen!
Dat je je afvraagt of je wel klaar bent voor kindje hoort mijn inziens gewoon bij het moeder worden.En uiteindelijk maakt het ook niet uit waardoor je je zo voelt,feit is dat je je zo voelt.En ik denk dat dat alleen maar betekend dat je het beste voor je kindje wilt.
Tijdens 1 van mijn zwangerschappen was ik ook zo angstig,achterdochtig en kribbig dat ik er zelf last van had. Dat bezorgde mij dan weer zoveel stress dat mijn psych het gevoel had dat dat nog wel eens schadelijker kon zijn voor het kind dan het gebruiken van medicatie.UIteindelijk heeft hij mijn medicatie aangepast en ben ik de laatste maanden prima doorgekomen.
Laat je niet uit het veld slaan door opmerkingen dat mensen met bps geen kinderen zouden mogen krijgen of niet voor kinderen zouden kunnen zorgen. Er zijn ook zat ouders zonder borderline die er een zooitje van maken.Probeer gewoon te accepteren dat het even wat minder gaat en weet dat je je straks echt wel weer beter gaat voelen!
dinsdag 15 mei 2012 om 11:54
Ik zou toch wel de hulp van je psych inroepen, desnoods een waar je nu woont. Of degene die je al kent via skype oid.
Ook zeker na de bevalling, want dat is een grote hormoonklapper vaak.
Een zwangerschap en bevalling doet sowieso al veel als je er gevoelig voor bent. En zeker als je BPS hebt. Fijn dat je je er zo goed bewust van bent.
Hou absoluut vinger aan de pols, ik ben zelf een dochter van een moeder met (onbehandelde) BPS. En ik ben flink beschadigd uit mijn jeugd gekomen.
Ook zeker na de bevalling, want dat is een grote hormoonklapper vaak.
Een zwangerschap en bevalling doet sowieso al veel als je er gevoelig voor bent. En zeker als je BPS hebt. Fijn dat je je er zo goed bewust van bent.
Hou absoluut vinger aan de pols, ik ben zelf een dochter van een moeder met (onbehandelde) BPS. En ik ben flink beschadigd uit mijn jeugd gekomen.
dinsdag 15 mei 2012 om 12:03
quote:isabon schreef op 15 mei 2012 @ 11:54:
Ik zou toch wel de hulp van je psych inroepen, desnoods een waar je nu woont. Of degene die je al kent via skype oid.
Ook zeker na de bevalling, want dat is een grote hormoonklapper vaak.
Een zwangerschap en bevalling doet sowieso al veel als je er gevoelig voor bent. En zeker als je BPS hebt. Fijn dat je je er zo goed bewust van bent.
Hou absoluut vinger aan de pols, ik ben zelf een dochter van een moeder met (onbehandelde) BPS. En ik ben flink beschadigd uit mijn jeugd gekomen.Helemaal mee eens,de bevalling was voor mij ook meestal de grootste klapper.Maar net wat je zegt,als je je ervan bewust bent en direct na de bevalling maatregelen neemt,kan het allemaal best meevallen.Dus idd wel hulp zoeken en niet in je eentje blijven tobben.
Ik zou toch wel de hulp van je psych inroepen, desnoods een waar je nu woont. Of degene die je al kent via skype oid.
Ook zeker na de bevalling, want dat is een grote hormoonklapper vaak.
Een zwangerschap en bevalling doet sowieso al veel als je er gevoelig voor bent. En zeker als je BPS hebt. Fijn dat je je er zo goed bewust van bent.
Hou absoluut vinger aan de pols, ik ben zelf een dochter van een moeder met (onbehandelde) BPS. En ik ben flink beschadigd uit mijn jeugd gekomen.Helemaal mee eens,de bevalling was voor mij ook meestal de grootste klapper.Maar net wat je zegt,als je je ervan bewust bent en direct na de bevalling maatregelen neemt,kan het allemaal best meevallen.Dus idd wel hulp zoeken en niet in je eentje blijven tobben.
