Zwanger en klachten

Lieve Sann21, geen ervaring 'helaas' (nog nooit zwanger geweest) maar ik wil je wel even heel veel sterkte wensen, vind het heel zielig voor je. Weet van vriendinnen dat het ook zo kan zijn en kan alleen maar zeggen: this too will pass... Beterschap!

Ik ben tot de 18e week strond ziek geweest. 2x bijna opgenomen geweest en heb weken geen daglicht gezien.



Het is heel vervelend maar je zal er doorheen moeten. Vanaf de 20e week kon ik weer gaan werken en voel me tot nu toe (36 wkn) fantastisch.



Succes ik hoop voor je dat jij je sneller beter voelt.

Hi!



Als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!!!



Het is net of ik mijn eigen verhaal zit te lezen! Ik ben ook 8 weken zwanger, en heb precies dezelfde klachten! Helaas hoort dit er nou eenmaal bij.. Ik slik wel vitamine pillen voor zwangere vrouwen, en heb het idee dat dat wel de scherpe kantjes van het moe zijn eraf haalt.. Bij mij gaat het wel de ene dag beter als de andere, en volgens mij kun je niet veel meer dan jezelf erbij neerleggen..

Ik heb nu gelukkig 3 weken vakantie, dat scheelt wel.. Heb geen idee hoe het gaat als ik straks weer aan het werk moet, maar misschien is het dan al wel minder.. ga ik gewoon vanuit!

Het is wel vervelend, zeker als je je ziek moet melden voor je werk, maar als het echt niet gaat zou ik in jouw geval mijn baas vertellen over mijn zwangerschap en het dan per dag bekijken, er zal dan in ieder geval meer begrip voor zijn!



Wanneer ben jij uitgerekend? En ben je al bij de verloskundige geweest?



Liefs!

Soms heb je gewoon geen keuze... Ik heb er nog 3 en het is gewoon volhouden en bedenken dat dit ooit wel weer beter wordt. Ik slaap zogauw de kids slapen, geef alleen savonds over maar middagdutje of überhaupt liggen overdag is geen optie. Ik kijk maar vaak naar de echo foto dat verzacht wat

Jaaa herkenbaar!

Ik kon nog net werken maar heb me bij mijn beide zwangerschappen wel twee keer een week ziekgemeld. Want ja ziek was ik. Jij toch ook? Weinig aan te doen lijkt me. Daar moet je niet over in zitten.

Het is nu je tijd uitzitten en uitzieken zeg maar. Ik vond die eerste weken ook echt vreselijk. Ik dacht: dit gaat noooooit meer over. Bij mijn 2e zwangerschap had ik ook nog een peuter rondlopen. Ik kon de klok wel vooruit denken. Hopende dat mijn man zo snel mogelijk thuis kwam.

Het is echt niet anders. Mijn ergste piek was met 8 weken, hopelijk bij jou ook, daarna zakte het langzaam af....

Houd wel in de gaten dat je genoeg vocht binnenkrijgt en dus niet uitdroogt.

Sterkte hoor.

Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik de eerste maanden maar een beetje misselijk, maar zo verschrikkelijk moe. Lag de hele dag op de bank en de afwas was een uitputtingsslag waar ik de rest van de dag van moest bijkomen. Uiteindelijk heb ik me maar ziek gemeld tot het over was (met een maand of drie), het was niet anders. En toen ik eenmaal weer aan het werk kon heb ik het gewoon volgehouden tot zes weken voor de bevalling, want de rest van mijn zwangerschap verliep probleemloos.



Waarmee ik maar zeggen wil: ziek is ziek. Of dat nou door een zwangerschap komt of door een raar virus. En uiteindelijk heb je ook nog een ongeboren kindje om voor te zorgen, dus jezelf uitputten vanuit misplaatst arbeidsethos lijkt me heel niet verstandig.



Sterkte, en weet: het gaat over!

Die misselijkheid lijkt mij verschrikkelijk! Ik ben nu zwanger van de 2e en ben al vanaf 6 weken bezig met de dag doorkomen ivm met bekkenklachten. Bij mijn eerste vanaf 14 weken last van en uiteindelijk ook een week eerder ingeleid omdat het het niet meer ging. Nu dus al zoveel last dat ik al 100% ziek gemeld ben terwijl ik pas 13 weken zwanger ben. Elke dag ga ik naar bed en sta ik op met pijn en dit gaat helaas niet over, maar kan alleen maar erger worden.

Ik wil ook helemaal niet klagen, maar houdt je alsjeblieft vast aan het idee dat het over een aantal weken beter wordt en dat je kan gaan genieten!

Heel veel sterkte!!

He meid,



Hier 24 weken zwanger en ook 24 weken non stop misselijk. Ik ben rond week 9 een week opgenomen geweest wegens uitdroging en infectie... Ik snap dat het zwaar is, maar gelukkig kan je tot nu toe alles nog binnenhouden.



Wat ik zou vermijden kwa eten en drinken; melkproducten (die vallen zwaar op de maag), koolzuurhoudende dranken en zure etenswaren.

Uiteindelijk zal dit misschien een klein beetje verlichting geven, maar toch kan het wat schelen.



Zelf zit ik in de ziektewet. Al vanaf moment 1 van de zwangerschap, omdat ik eigenlijk niks kon binnenhouden. We zullen er toch doorheen moeten vrees ik ik hoop voor jou dat je rond week 13 een stuk minder misselijk zult zijn. (dat hadden ze mij belooft, maar helaas zijn er vrouwen die de gehele zwangerschap misselijk blijven...)



Heel veel sterkte!

Herkenbaar. Na het opvolgen van oma's tip (stukjes verse gember opknabbelen) verdween de misselijkheid. Moeheid is pas weggegaan na week 11, maar ik kon tenminste weer gaan werken zonder om de 3 minuten richting prullenbak te moeten duiken. Rest van de zwangerschap was appeltje eitje. Beterschap.

.

Hm hier niet echt ziek geweest maar wel al heel vroeg gestopt met werken vanaf een week of 13 en nu 27 weken zwanger.



Ik hang zeker nog minimaal 3x per week een paar x per dag boven de wc en ben erg veel duizelig zeker iedere dag wel een paar uur....



Dus werken zat er gewoon niet meer in, ik verzet me er wel tegen want woon alleen en mijn huishouden en zoon moeten toch aandacht hebben dus eerlijk heb ik ook niet de tijd om gewoon de hele dag op de bank of in bed te liggen maar soms droom ik er wel van.....



T scheelt de tijd vliegt echt want voor mij is het nu nog maar 12 weken en het is ondanks dat ik me ook vaak slecht voel wel snel voorbij gegaan.



Ik zou zeggen pin je niet te vast op die 12 weken grens, heb ik ook gedaan maar helaas zijn mijn klachten gewoon lekker gebleven...

Grappig hier een echte melkdrinken en ik voel me daar juist ten alle tijden beter door, ik ben ik een volhouden ook al kots ik 3x achter elkaar ik ontbijt gewoon een 4de x....

Sann, ik herken het helemaal. Het is voor mij nu zelfs de reden geweest om, ondanks de grote wens voor een tweede en al 3 miskramen eerder dit jaar om de vruchtbare dagen heen te vrijfn. Geen haar op mijn hoofd dat ik in september zwanger op vakantie zou gaan. Van mijn eerste maar ook de 3 zwangerschappen afgelopen jaar: hondsmoe dn zo vreselijk misselijk. En niks smaakt want er wordt een truukje uitgehaald waardoor alles vies smaakt.



Bij mijn eerste hield hef na ongeveer 16 weken van de een op de andere dag op. Mijn smaak is 9maanden verstoord gebleven, maar de misselijkheid was in een keer weg! 's middags stond ik nog eten voor te bereiden en te klagen tegen summerman, 's avonds zat ik redelijk monter aan de eettafel



Heel veel succes, ik herinner me dat ik strontziek ook werd van iedereen die maar zei dat ik evengoed moest genieten, WANT ik was zwanger ...

Hahaha, nou dat woord genieten kan mij ook gestolen worden.

Het enige wat mij hoop geeft is dat er ook een einde aan komt. Helaas niet gelijk na de bevalling zoals bij de meeste klachten.

Zeer herkenbaar allemaal - helaas blijft het zo tot 12 weken, en dan zal het beter gaan met de misselijkheid, vermoeidheid, dorst etc. Je lichaam maakt nu de grootste veranderingen mee..en dat kost dus enorm veel energie (en misselijkheid!) Succes..ik leef met je mee (ben trouwens 7.5 week)

quote:sann21 schreef op 09 augustus 2012 @ 20:31:



Melkproducten vielen mij ook zwaar maar brood,crackers,krentenbollen,cracottes was ook niets,dus vanmorgen beschuitenpap gehad en morgen Brinta proberen..tja moet toch melkproducten binnen krijgen.. En 7 up gaat nog wel redelijk,dat krijg ik tenminste snel weg,ok max 2 glazen...rest van het drinken vind ik heeeeeel moeilijk.niets smaakt....en al die geuren,,,echt zwanger hè,,,al die klachten..haha



Focus je niet teveel op wat je binnen moet krijgen. Mijn gyn stelde het zo: het is een parasiet die eet van jou. Voorlopig heb je genoeg reserves dus eet en/of drink vooral waar je zin in hebt. Ik hield mijn foliumzuur ook niet meer binnen dus dat heb ik ook niet tot de 10e week kunnen slikken.



Ik moet bekennen dat ik het best aardig deed op een glaasje cola en naturel chips...

Bij mijn eerste zwangerschap was ik van week zes tot week 16 kots en kots misselijk. Inderdaad ook opgenomen geweest wegens uitdroging, niet kunnen werken, de hele rataplan. Daarna werd de misselijkheid wat minder, ging ik van 6x per dag kotsen naar 6x per week, en kreeg ik weer wat meer energie. Met 18 weken ben ik langzaam aan weer gaan werken, en toen ging mijn bekken aan puin, en ging ik weer half de ziektewet in. En toen viel ik tegen het einde van mijn zwangerschap van de trap, popte mijn heup even uit en in de kom, raakte er een zenuw bekneld, en toen was het echt wel over met mijn belastbaarheid voor de rest van de zwangerschap. Ik heb tot de laatste wee overgegeven, en zodra de baby uit mijn buik was, was de misselijkheid WEG! Echt weg, een paar uur na de bevalling heb ik twee borden spagetti leeggegeten, en twee bakjes yoghurt, en twee beschuiten met muisjes (ik heb de portie van mijn vriend ook opgegeten ) Mijn bekkenklachten zijn met een jaar fysiotherapie volledig verdwenen.



Bij mij werd het dus niet beter na 12 weken, helaas. En niks hielp. Ik kreeg alle bekende tips te horen, en heb echt alles uitgeprobeerd: gember, citroen, pepermunt, geen melk, juist wel melk, lichte hapjes, vette dingen, geen koolzuur, wel koolzuur, kleine beetjes gedurende dag, kopje thee met een biscuitje net na het wakker worden, seabands, emesafene... Bedenk maar wat, ik heb het geprobeerd. Het maakte allemaal geen moer uit. Uiteindelijk ben ik op advies van de verloskundige maar alleen maar datgene gaan eten waar ik op dat moment écht zin in had. Dan was de kans het grootst dat het er ook in bleef. En ik heb volledige rust genomen, dat hielp ook.



Nu ben ik 12 weken zwanger van nr 2. Ik ben weer zo ontzettend misselijk. Zodra de misselijkheid begon heb ik me ziek gemeld. Ik ga naar acupunctuur, dat haalt de scherpe kantjes er wat af, maar het blijft sappelen. Ik heb zoveel mogelijk uitbesteed. Mijn zoon gaat gewoon naar het kinderdagverblijf, en op dagen dat hij niet daar is en het gaat echt niet dan komt iemand van onze familie hem halen om een uurtje naar de speeltuin te gaan of zo. Mijn familie helpt ook in het huishouden. Het gaat namelijk gewoon niet, het enige waar ik nu energie voor heb is proberen om uit het ziekenhuis te blijven. Ik hoop dat deze keer de misselijkheid weer met 16 weken wat hanteerbaarder wordt. Helaas zijn de bekkenproblemen al weer begonnen, en mijn fysio en ik hebben een plan opgesteld om de schade zo veel mogelijk te beperken en de echte hevige pijn zo lang mogelijk uit te stellen, maar ik weet nu al dat ik ook deze zwangerschap niet pijnvrij door ga komen. Misschien kan ik tot het einde niet volledig werken. Sucks, maar het zij zo.



Dit is wel echt mijn laatste kind. Nog een keer zwanger zijn trek ik echt niet.



Dat huilen herken ik wel heel erg. Zo af en toe heb ik hele donkere momenten, dat ik echt niet meer zwanger wil zijn. Maar gelukkig heb ik dan meestal weer een afspraak bij de vk en kan ik de kleine blob even zien, en dan weet ik weer waar ik het voor doe.



Echte tips heb ik niet voor je. Behalve deze: ben niet te hard voor jezelf, wat niet kan, kan niet. En het gaat voorbij, echt waar. Ook al lijkt soms elke dag eindeloos te duren, elke dag die voorbij is, is weer een dag dichter bij het einde. En aan het einde van de rit krijg je er iets geweldigs voor terug

Wat rot voor je.

Ik ben nu 25wk zwanger vd 2e en uk ben vnml heel heel erg moe geweest. Dat is nu Gelukkig wat minder. Op dit moment heb k totaal geen eetlust, niets smaakt.

Heb ook zwangerschapsdiabetes

Net bevallen en tijdens mijn zwangerschap ook zo vreselijk ziek geweest. Ik heb me niet ziek gemeld, maar hield wel aangepaste werktijden aan: ik ging pas rond tien uur aan de slag en ging eerder naar huis om 's avonds nog een paar uur te werken. Ik meld me pas ziek als het echt niet anders kan. Na de 14e week begon ik me beter te voelen. Ik heb wel heel veel overgegeven trouwens: soms wel twintig keer per dag...