Zwanger
alle pijlers
Zwanger en niet gelukkig help!
zaterdag 8 maart 2014 om 22:20
Hallo ik wil via deze weg even mijn verhaal kwijt omdat ik hier inmiddels al een tijdje mee zit en het niet vanzelf overgaat wat ik hoopte.
Ik ben momenteel alweer 29 weken zwanger van ons eerste kindje.
De zwangerschap was totaal niet gepland en een complete verrassing voor ons beide .
Omdat mijn vriend en ik nog maar kort bij elkaar zijn hebben we het erg moeilijk gehad om een beslissing te nemen wat we zouden doen .
We wilde beide graag kinderen maar nu nog niet we zaten nog midden in het uitgaans leven opstap gaan en genieten van het leven en van elkaar!
Ik hield ervan om mensen om me heen te hebben en gezelligheid .
Na veel praten en veel verdriet en ruzies verder zijn we er samen gelukkig uitgekomen en besloten er voor te gaan !
Ik was toen erg bang voor reacties van anderen maar tog willen we er voor gaan en ons kindje houden!
Vanaf dat moment is ons leven heel erg verandert
Onze vrienden zijn daar totaal nog niet mee bezig en merk aan mijn vriend dat hij het ook heel moeilijk vind .
Mijn vrienden begrijpen me zegt mijn gevoel nu ik niet meer de feestbeest ben hoor of zie ik ze nog nauwelijks ik voel me aleen en onbegrepen !
Op verjaardagen heeft iedereen plezier en ik niet ik voel me de Bob die niet mag drinken en saai en depressief is .
Lijkt wel of niemand mij begrijpt terwijl ik zo mijn best doe maar het llukt gewoon niet meer !
Ik heb momenteel nergens meer zin in en al helemaal niet in grote gezelschappen of feestjes.
Kan de laatste tijd aleen nog maar huilen terwijl een zwangerschap tog mooi hoort te zijn?
Ik weet niet meer wat ik moet doen voel me egt een slechte vriendin die al haar negatieve dingen op haar vriend afreageerd
Wie herken dit of kan mij helpen ?
Alvast bedankt!
Ik ben momenteel alweer 29 weken zwanger van ons eerste kindje.
De zwangerschap was totaal niet gepland en een complete verrassing voor ons beide .
Omdat mijn vriend en ik nog maar kort bij elkaar zijn hebben we het erg moeilijk gehad om een beslissing te nemen wat we zouden doen .
We wilde beide graag kinderen maar nu nog niet we zaten nog midden in het uitgaans leven opstap gaan en genieten van het leven en van elkaar!
Ik hield ervan om mensen om me heen te hebben en gezelligheid .
Na veel praten en veel verdriet en ruzies verder zijn we er samen gelukkig uitgekomen en besloten er voor te gaan !
Ik was toen erg bang voor reacties van anderen maar tog willen we er voor gaan en ons kindje houden!
Vanaf dat moment is ons leven heel erg verandert
Onze vrienden zijn daar totaal nog niet mee bezig en merk aan mijn vriend dat hij het ook heel moeilijk vind .
Mijn vrienden begrijpen me zegt mijn gevoel nu ik niet meer de feestbeest ben hoor of zie ik ze nog nauwelijks ik voel me aleen en onbegrepen !
Op verjaardagen heeft iedereen plezier en ik niet ik voel me de Bob die niet mag drinken en saai en depressief is .
Lijkt wel of niemand mij begrijpt terwijl ik zo mijn best doe maar het llukt gewoon niet meer !
Ik heb momenteel nergens meer zin in en al helemaal niet in grote gezelschappen of feestjes.
Kan de laatste tijd aleen nog maar huilen terwijl een zwangerschap tog mooi hoort te zijn?
Ik weet niet meer wat ik moet doen voel me egt een slechte vriendin die al haar negatieve dingen op haar vriend afreageerd
Wie herken dit of kan mij helpen ?
Alvast bedankt!
zaterdag 8 maart 2014 om 22:29
zaterdag 8 maart 2014 om 22:31
Saai en depressief omdat je geen alcohol mag? Ik kan me prima vermaken zonder alcohol op een feestje.
En als je vrienden alleen vrienden zijn in de kroeg op stap maar verder niet, dan zijn het ook geen vrienden.
En verder: je kan niet 9 maanden lang op een roze wolk leven. Dat is niet realistisch. Hoe oud ben je?
En als je vrienden alleen vrienden zijn in de kroeg op stap maar verder niet, dan zijn het ook geen vrienden.
En verder: je kan niet 9 maanden lang op een roze wolk leven. Dat is niet realistisch. Hoe oud ben je?
zaterdag 8 maart 2014 om 22:34
Jij bent ineens in een andere fase gekomen en niets wat jij doet is nog zoals in je oude leventje. Maar vrienden en kennissen zijn nog wel zo.
Jij hebt nog geen aansluiting gevonden bij mensen die in dezelfde fase zitten als jij en misschien rouw je nog wel om het abrupte afscheid van je oude fase.
Neem je tijd, zoekt contact met andere jonge moeders en doe rustig aan. Je draai vinden kost tijd.
Jij hebt nog geen aansluiting gevonden bij mensen die in dezelfde fase zitten als jij en misschien rouw je nog wel om het abrupte afscheid van je oude fase.
Neem je tijd, zoekt contact met andere jonge moeders en doe rustig aan. Je draai vinden kost tijd.
zaterdag 8 maart 2014 om 23:07
Zo kom je er op een harde manier achter wie je echte vrienden zijn, dat op zich kan je ook als positief ervaren. Vind het erg naar voor je maar er gaat iets niet helemaal goed als je liever de oppervlakkigheid van het uitgaan en drinken prefereert aan het hebben van je eigen wonder. Praat met je dokter en je moeder/zus of iemand die zich in je kan verplaatsen.
zaterdag 8 maart 2014 om 23:10
Ik denk dat jullie heel naief tegen abortus waren, en kozen voor een baby. Nu blijkt dat die keuze ook betekent dat je in een heel andere fase terecht komt. Een fase waar al je vrienden en kennissen nog lang niet zitten.
Je hoort er niet meer bij, en dat doet zeer. En je hebt nog geen binding met mensen in je omgeving die wel in de kleine kinderen zitten.
jullie hebben nog niet de leeftijd om al zo serieus bezig te zijn, maar dat is de consequentie van de keuze die je gemaakt hebt. Praat hierover met je verloskundige en je ouders. Het zal de komende jaren niet makkelijk zijn.
Je hoort er niet meer bij, en dat doet zeer. En je hebt nog geen binding met mensen in je omgeving die wel in de kleine kinderen zitten.
jullie hebben nog niet de leeftijd om al zo serieus bezig te zijn, maar dat is de consequentie van de keuze die je gemaakt hebt. Praat hierover met je verloskundige en je ouders. Het zal de komende jaren niet makkelijk zijn.
zaterdag 8 maart 2014 om 23:21
Ik had dit bij mijn eerste ook...ik was de eerste in de vriendengroep die een kindje kreeg, ze belden me soms zelfs s' nachts op joelend en lachend. ..Het hielp ook niet echt dat mijn ex er ook niet echt mee bezig was, wilde nog stappen, naar de kermis en naar het strand terwijl ik hoog zwanger was, ik mocht kiezen of mee of alleen thuis blijven. Ik wilde dus dat alles na de bevalling weer hetzelfde werd en zat na een week (!) Al in de cocktail bar krampachtig "normaal" te doen...Bij mijn tweede zwangerschap ging het zo anders, deze man was wel blij ermee en ik kon nu echt genieten. Ik was gewoon te jong eigenlijk, maar dat wil niet zeggen dat jij dat bent. Hormonen doen ook raar dingen met je. Ik zou vooral veel praten erover. Ik voelde me nl heel erg alleen toen.
Heel veel sterkte en probeer van je baby in je buik te genieten, het is zo speciaal!
Heel veel sterkte en probeer van je baby in je buik te genieten, het is zo speciaal!
zaterdag 8 maart 2014 om 23:40
Heb je wel steun vanuit je familie? Misschien dat je wat meer naar hun kan gaan nu?
daarbij zou ik nu over jouw gevoelens gaan praten. Dit kind komt er nu, die keuze is gemaakt. Dus nu moet je ook handelen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor jouw kind, die nu jouw verantwoordelijkheid is. Mocht je niemand in je omgeving hebben om mee te praten, ga dan naar je huisarts.
daarbij zou ik nu over jouw gevoelens gaan praten. Dit kind komt er nu, die keuze is gemaakt. Dus nu moet je ook handelen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor jouw kind, die nu jouw verantwoordelijkheid is. Mocht je niemand in je omgeving hebben om mee te praten, ga dan naar je huisarts.
zondag 9 maart 2014 om 00:40
klinkt alsof je nog best jong bent en het allemaal een beetje hebt onderschat, ja op een zwangerschap zeggen is 1 ding, maar een kind krijgen dwingt je om heel snel volwassen te worden, dat gaat echt in sneltrein vaart, of je nu wilt of niet, en dat valt sommige mensen vies tegen.
Je zorgenloze leven is gewoon weg, en er gaat een hele hoop veranderen wanneer je baby er eindelijk is, het draait namelijk niet meer om jou, het draait om je kind, en jij staat niet meer op nummer 1, ga dat maar eens goed beseffen.
Tuurlijk kun je straks eens een borrel drinken als je voor oppas hebt gezorgd, maar met een kater voor een baby zorgen zal je vies tegenvallen, lekker uitslapen zit er ook niet meer bij, ff een lange douche nemen niet, zodra je eindelijk je eten hebt gekookt wil je baby eten en als je eindelijk klaar bent is jouw eten steenkoud, Zit je net lekker aan de telefoon met 1 van je vriendinnen begint hij/zij te huilen en moet je ophangen, ga je een dagje naar het strand dan staat dat in het teken van je kind vermaken, goed insmeren, in de gaten houden, veel laten drinken, eten geven, en doodmoe naar de auto dragen met 1001 andere zware spullen.
Dat is het topje van de ijsberg kwa moeder zijn, en dat is zwaar!
MAAR, het is ook fantastisch, magisch, leuk, bijzonder, liefdevol, uniek, gezellig, en ik zou nooit meer zonder kunnen/willen.
Je leven veranderd, en ik vond de eerste maanden heel erg zwaar( ik wist niet dat babies zoveel konden huilen ) maar god wat is het een heerlijk kind en wat hou ik van haar, ze brengt mij iedere dag vreugde, laat mn hart overlopen van liefde en ik smelt wanneer ze mijn gezicht probeerd te pakken en haar mondje open doet en me een kopstoot geeft omdat ze nog niet kan mikken, en ik lig in een deuk wanneer ze heel hard moet lachen wanneer ze zelf een scheetje laat, of wanneer ze niet wil slapen en ik haar in haar kamer tegen haar zelf hoor praten ( baby brabbel) en helemaal in een deuk ligt omdat ze net heeft uitgevonden hoe je hoog kan gillen en dat met trots demonstreerd.
Focus je op de positieve dingen, probeer andere jonge moeders in je omgeving te vinden waar je mee kan praten, leuke dingen straks mee kan doen als je kindje er is, werk aan de dingen die jou ongelukkig maken, en besef ook dat hormonen je helemaal gek kunnen maken, ook dat gaat vanzelf weer over.
Je zorgenloze leven is gewoon weg, en er gaat een hele hoop veranderen wanneer je baby er eindelijk is, het draait namelijk niet meer om jou, het draait om je kind, en jij staat niet meer op nummer 1, ga dat maar eens goed beseffen.
Tuurlijk kun je straks eens een borrel drinken als je voor oppas hebt gezorgd, maar met een kater voor een baby zorgen zal je vies tegenvallen, lekker uitslapen zit er ook niet meer bij, ff een lange douche nemen niet, zodra je eindelijk je eten hebt gekookt wil je baby eten en als je eindelijk klaar bent is jouw eten steenkoud, Zit je net lekker aan de telefoon met 1 van je vriendinnen begint hij/zij te huilen en moet je ophangen, ga je een dagje naar het strand dan staat dat in het teken van je kind vermaken, goed insmeren, in de gaten houden, veel laten drinken, eten geven, en doodmoe naar de auto dragen met 1001 andere zware spullen.
Dat is het topje van de ijsberg kwa moeder zijn, en dat is zwaar!
MAAR, het is ook fantastisch, magisch, leuk, bijzonder, liefdevol, uniek, gezellig, en ik zou nooit meer zonder kunnen/willen.
Je leven veranderd, en ik vond de eerste maanden heel erg zwaar( ik wist niet dat babies zoveel konden huilen ) maar god wat is het een heerlijk kind en wat hou ik van haar, ze brengt mij iedere dag vreugde, laat mn hart overlopen van liefde en ik smelt wanneer ze mijn gezicht probeerd te pakken en haar mondje open doet en me een kopstoot geeft omdat ze nog niet kan mikken, en ik lig in een deuk wanneer ze heel hard moet lachen wanneer ze zelf een scheetje laat, of wanneer ze niet wil slapen en ik haar in haar kamer tegen haar zelf hoor praten ( baby brabbel) en helemaal in een deuk ligt omdat ze net heeft uitgevonden hoe je hoog kan gillen en dat met trots demonstreerd.
Focus je op de positieve dingen, probeer andere jonge moeders in je omgeving te vinden waar je mee kan praten, leuke dingen straks mee kan doen als je kindje er is, werk aan de dingen die jou ongelukkig maken, en besef ook dat hormonen je helemaal gek kunnen maken, ook dat gaat vanzelf weer over.
zondag 9 maart 2014 om 08:04
Beste to,
Ik ben zelf 19 en 7 weekjes zwanger, en ik ben wel gelukkig, ik snap wel heel goed dat je je oude leventje nu moet verruilen voor een grote verantwoordelijkheid, een baby is niet zomaar iets. Maar jij en je vriend hebben besloten ervoor te gaan, het is logisch dat je twijfelt of je er wel goed aan doet vooral omdat je nog zo jong bent, bij mij was het een bewuste keuze maar ik sta dan ook heel anders in het leven als jij, ik ben toe aan die verantwoordelijkheid. Probeer gewoon te genieten, je leven staat op zijn kop nu, tuurlijk is jou vriendengroep er nog niet mee bezig, en tuurlijk gaan ze je missen tijdens het stappen, maar ook als jullie kindje er is kunnen jullie wel eens een avondje uit, of laat jullie vrienden bij jullie komen er zijn zoveel mogelijkheden om wel uit te gaan, zoek een leuke oppas, maar je moet natuurlijk jezelf niet elke week gaan klemzuipen, ga gewoon genieten van het wondertje in je buik, neem eens een vriendin mee shoppen voor de kleine, en praat erover, ze zou je snappen! Ik wens je heel veel succes! Liefs ime
Ik ben zelf 19 en 7 weekjes zwanger, en ik ben wel gelukkig, ik snap wel heel goed dat je je oude leventje nu moet verruilen voor een grote verantwoordelijkheid, een baby is niet zomaar iets. Maar jij en je vriend hebben besloten ervoor te gaan, het is logisch dat je twijfelt of je er wel goed aan doet vooral omdat je nog zo jong bent, bij mij was het een bewuste keuze maar ik sta dan ook heel anders in het leven als jij, ik ben toe aan die verantwoordelijkheid. Probeer gewoon te genieten, je leven staat op zijn kop nu, tuurlijk is jou vriendengroep er nog niet mee bezig, en tuurlijk gaan ze je missen tijdens het stappen, maar ook als jullie kindje er is kunnen jullie wel eens een avondje uit, of laat jullie vrienden bij jullie komen er zijn zoveel mogelijkheden om wel uit te gaan, zoek een leuke oppas, maar je moet natuurlijk jezelf niet elke week gaan klemzuipen, ga gewoon genieten van het wondertje in je buik, neem eens een vriendin mee shoppen voor de kleine, en praat erover, ze zou je snappen! Ik wens je heel veel succes! Liefs ime
zondag 9 maart 2014 om 08:13
Jemig zeg, wat een hoop zinloze reacties, alsof TO zich dat niet al honderdduizend keer zal hebben afgevraagd en er nu nog een weg terug is.
TO het is zwaar en je bent jong, maar het zal goed komen. Zoek steun bij je familie, vertel je goede vrienden hoe het voor je is, want natuurlijk begrijpen ze je niet zomaar, jij moet hen eerst vertellen hoe dit voor jou is. Ga op zwangerschapsgymnastiek oid voor contact net andere jonge moeders en praat met je VK. Als je een fijne huisarts hebt praat dan ook met hem/haar. Die kan dan vinger aan de pols houden en checken of je geen depressie gaat ontwikkelen. Zeg niet dat dat zo is hoor, maar risico bestaat.
Verder een groot voordeel, over een week of 11 als jouw kindje er is, dan weet je waarvoor je dit alles gedaan hebt. Nu ia het nog zo abstract en moeilijk voor te stellen, en helemaal voor anderen. Ook voor je vrienden wordt het straks duidelijker wat de consequenties voor jullie zijn en zullen ook zij misschien beter weten hoe jullie te steunen.
Genieten hoeft niet, is geen verplichting, laat dat los. Zorg gewoon goed voor jezelf en je kleine kindje in je buik. Neem voldiende rust en ga lekker high teas oid doen met je vriendinnen ipv uitgaan snachts.
Sterkte!!
TO het is zwaar en je bent jong, maar het zal goed komen. Zoek steun bij je familie, vertel je goede vrienden hoe het voor je is, want natuurlijk begrijpen ze je niet zomaar, jij moet hen eerst vertellen hoe dit voor jou is. Ga op zwangerschapsgymnastiek oid voor contact net andere jonge moeders en praat met je VK. Als je een fijne huisarts hebt praat dan ook met hem/haar. Die kan dan vinger aan de pols houden en checken of je geen depressie gaat ontwikkelen. Zeg niet dat dat zo is hoor, maar risico bestaat.
Verder een groot voordeel, over een week of 11 als jouw kindje er is, dan weet je waarvoor je dit alles gedaan hebt. Nu ia het nog zo abstract en moeilijk voor te stellen, en helemaal voor anderen. Ook voor je vrienden wordt het straks duidelijker wat de consequenties voor jullie zijn en zullen ook zij misschien beter weten hoe jullie te steunen.
Genieten hoeft niet, is geen verplichting, laat dat los. Zorg gewoon goed voor jezelf en je kleine kindje in je buik. Neem voldiende rust en ga lekker high teas oid doen met je vriendinnen ipv uitgaan snachts.
Sterkte!!
zondag 9 maart 2014 om 09:20
Lieverd, je bent echt niet saai omdat je niet mag drinken hoor. Is dat wat je vrienden vinden of denk je dat zelf? Heb je er wel eens met je vrienden over gepraat dat je je zo rot voelt? Misschien hebben ze er helemaal geen erg in. Het is natuurlijk ook moeilijk als je er zelf nog helemaal niet mee bezig bent: misschien hebben ze gewoon niet door dat er voor jou zoveel verandert.
En misschien groeien jullie wel uit elkaar nu jouw leven, en natuurlijk ook dat van je vriend! zo anders wordt. Praat er goed over met je vriend, ook hij moet beseffen dat zijn leven niet meer hetzelfde is als voorheen, wat niet hoeft te zeggen minder leuk! Gewoon anders: je krijgt te maken met nieuwe, leuke maar ook minder leuke dingen.
Nog een tip die je misschien saai in de oren klinkt: ga een zwangerschapscursus doen. Yoga of zwemmen bijvoorbeeld. Daar ontmoet je andere vrouwen in dezelfde omstandigheden en kun je praten over de dingen die jou op dit moment bezig houden. En wie weet vind je daar een leuke kennis of vriendin.
Sterkte met alles, en probeer een beetje te genieten van je zwangerschap. Heus, het kan ook mooi zijn
En misschien groeien jullie wel uit elkaar nu jouw leven, en natuurlijk ook dat van je vriend! zo anders wordt. Praat er goed over met je vriend, ook hij moet beseffen dat zijn leven niet meer hetzelfde is als voorheen, wat niet hoeft te zeggen minder leuk! Gewoon anders: je krijgt te maken met nieuwe, leuke maar ook minder leuke dingen.
Nog een tip die je misschien saai in de oren klinkt: ga een zwangerschapscursus doen. Yoga of zwemmen bijvoorbeeld. Daar ontmoet je andere vrouwen in dezelfde omstandigheden en kun je praten over de dingen die jou op dit moment bezig houden. En wie weet vind je daar een leuke kennis of vriendin.
Sterkte met alles, en probeer een beetje te genieten van je zwangerschap. Heus, het kan ook mooi zijn
zondag 9 maart 2014 om 09:57
Aan je nick te zien ben (of wordt je dit jaar) 24. Da's tegenwoordig best jong om een kindje te krijgen maar of het voor jullie té jong is kunnen alleen jullie bepalen.
Vanzelfsprekend verandert je leven nu en helemaal als jullie kindje er straks is. Maar als je mogelijkheden hebt om je kindje bij opa en oma te laten logeren kun je nog steeds af en toe op stap met je vrienden. Niet meer elk weekend maar de vraag is of je dat straks nog wel wilt. Je vriend misschien meer dan jij, voor mannen verandert er gevoelsmatig wellicht minder dan voor vrouwen. Maar praat daar samen over!
Sterkte, maar 't komt wel goed gok ik.
Vanzelfsprekend verandert je leven nu en helemaal als jullie kindje er straks is. Maar als je mogelijkheden hebt om je kindje bij opa en oma te laten logeren kun je nog steeds af en toe op stap met je vrienden. Niet meer elk weekend maar de vraag is of je dat straks nog wel wilt. Je vriend misschien meer dan jij, voor mannen verandert er gevoelsmatig wellicht minder dan voor vrouwen. Maar praat daar samen over!
Sterkte, maar 't komt wel goed gok ik.
