zwanger en somber, boos en huilerig

16-10-2011 15:04 31 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik ben nieuw op het forum. Ik heb een vraag en hoop herkenning en een oplossing te vinden.



Morgen ben ik 16 weken zwanger. Het kindje is hartstikke welkom en we zijn er ook bewust voor gegaan. Maar sinds ik zwanger ben ben ik zo'n draak en heb me zelf niet in de hand. Ik merk dat ik me boos, agressief en onredelijk gedraag, voornamelijk tegenover vriendlief (hoewel er wel een kern van waarheid inzit, het is vaak knap overtrokken). M'n tranen zitten ontzettend los en jank om alles. Maar wat ik het meest vervelend vind is het boze en sombere.



Het is knap irritant. Ik snap als mensen zeggen: probeer je zelf in de hand te houden. Dat wil ik ook erg graag, maar het lukt me niet. Heeft iemand tips en/of goeie raad? Alvast bedankt!



Mirren.
Alle reacties Link kopieren
Annelize: yup. Alleen gaat het bij haar niet meer over. Ik zal haar proberen aardig te behandelen.

Of zou ik ook nog eens erfelijk belast zijn met hormonen???
Alle reacties Link kopieren
Haha Mikkimik, jij bent dubbel gezegend! Je moeder reageert puur uit enthousiasme. Ze wordt oma! Is dit haar eerste kleinkind? Dan zijn ze over het algemeen sowieso wat meer hyper. Ga anders een keer een gesprek met haar aan dat je af en toe iets meer ruimte nodig hebt om het gebeuren zelf een plek te geven (ofzo).
Alle reacties Link kopieren
Is ook zo, ze wordt oma! Maar het ligt net iets ingewikkelder... Het is haar derde kleinkind, en ze is zeker enthousiast! Wat het een beetje lastig maakt is dat ze een stoornis in het autistisch spectrum heeft... Dus een gebruiksaanwijzing is handig. Deze is overigens al redelijk uitgevogeld, dus we redden ons er wel mee, hoewel ik nu iets ongeduldiger ben dan normaal... Met elkaar blijven praten, en zeker ook met m'n broers (die hebben ook een deel van de gebruiksaanwijzing ) maakt dat het zeker wel goed komt, in een zekere harmonie.



En voor haar brengt dit weer een nieuwe (lees onzekere, andere, rare) situatie met zich mee, wat haar eerst ontzettend onzeker maakt en ze niet weet hoe ze moet reageren. Dan reageert ze een tijdlang 'mal' in onze ogen, totdat het wat geland is en kunnen we weer verder. Het vergt alleen wat meer tijd, moeite (en gespeksvaardigheden)
anoniem_126033 wijzigde dit bericht op 18-10-2011 21:47
Reden: aanvulling
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Maarre, sorry TO, dat was nogal off topic-verhaal!
Alle reacties Link kopieren
Haha, zo te lezen weet jij prima hoe je met je moeder om moet gaan. Happy landing, zal ik maar zeggen!



@TO hoe is het momenteel met je hormonen? Hou je ze nog in het gareel?
Alle reacties Link kopieren
Ik was ook geen blije zwangere. Riep altijd dat ik een preportumdepressie had. Ik vond zwanger zijn heel zwaar en kon gewoon niet genieten/me blij voelen. Gelukkig was dat over op het moment dat de baby (babies) er was.



M.b.t. mensen in mijn omgeving. Er was een vriend van mijn man die ik echt niet om me heen kon verdragen, terwijl het zo'n aardige vent is, maar hij irriteerde me MATELOOS! En nog erger, ik kon mijn schoonmoeder ook echt niet horen of zien. Heb uiteindelijk zelfs een keer 3 dagen de stekker van de telefoon er uit getrokken, zodat ik zeker wist dat ik haar niet ineens aan de lijn zo hebben



Gelukkig is het dus echt tijdelijk, maar voor nu is het even doorbijten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven