Zwanger
alle pijlers
zwanger, help
woensdag 13 juli 2011 om 16:01
hallo,
ik ben nieuw hier, dus ik hoop dat ik mijn bericht onder het juiste kopje plaats.
Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben. En al 19 weken. Ik heb de pil doorgeslikt en was nog wel een keer ongesteld geworden, dit bleek dus achteraf een klein bloedinkje geweest te zijn dat wel vaker voorkomt. Maar doordat ik het zo druk had met afstuderen heb ik de pil doorgeslikt. Ik was wel al lange tijd misselijk maar dat kwam dacht ik door de afstudeer stres. Ik ben van mezelf heel dun en heb sterke buikspieren. Ik was door de stres wel wat vetter gaan eten en daardoor dacht ik was aangekomen te zijn, Verder echt niks te zien ook nu als je me zou zien zou je me nog geen 5 weken zwanger schatten. De verloskundige zei dat mijn baby erg naar binnen groeit en het buikje later nog wel zal komen. Door de sterke buikspieren zie je het dus ook niet. Ook heb ik altijd vaak last van mn darmen dus ik dacht het rommelen zal daar wel van komen. Ik was vorige week naar de dokter gegaan, omdat ik al een paar dagen last had van steken in mn buik en pijn in mn stuitje, ik dacht aan mn darmen,en toen kwamen we dus erachter dat ik zwanger was en de verloskundige die ik daarna heb gezien zei dus gewoon al 19 weken. ben ik nou zo naief dat ik echt niks door had? ik ben op het internet gaan zoeken en gekeken of het wel vaker voor kwam, het komt voor, maar ik vind mezelf wel dom klinken. Wie heeft dit ook meegemaakt? ben erg bang voor mn omgeving. Ik hoop wel na mn afstuderen een baan te vinden dan kan ik t kind wel wat bieden, abortus vind ik te laat. Ben nu 24 maar wel bang dat mn ouders heel veroordelend gaan doen. Ze hebben het er altijd over hoe dom die meiden wel niet zijn die er pas zo laat achter komen. Ik zit niet echt te wachten op reacties van hoe naief kan je zijn, ik was gewoon heel ergens anders mee bezig in mn leven dus echt ik wist het niet.. wie heeft dit ook mee gemaakt, en hoe vertel je het je omgeving? hoe reageerde die?
ik ben nieuw hier, dus ik hoop dat ik mijn bericht onder het juiste kopje plaats.
Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben. En al 19 weken. Ik heb de pil doorgeslikt en was nog wel een keer ongesteld geworden, dit bleek dus achteraf een klein bloedinkje geweest te zijn dat wel vaker voorkomt. Maar doordat ik het zo druk had met afstuderen heb ik de pil doorgeslikt. Ik was wel al lange tijd misselijk maar dat kwam dacht ik door de afstudeer stres. Ik ben van mezelf heel dun en heb sterke buikspieren. Ik was door de stres wel wat vetter gaan eten en daardoor dacht ik was aangekomen te zijn, Verder echt niks te zien ook nu als je me zou zien zou je me nog geen 5 weken zwanger schatten. De verloskundige zei dat mijn baby erg naar binnen groeit en het buikje later nog wel zal komen. Door de sterke buikspieren zie je het dus ook niet. Ook heb ik altijd vaak last van mn darmen dus ik dacht het rommelen zal daar wel van komen. Ik was vorige week naar de dokter gegaan, omdat ik al een paar dagen last had van steken in mn buik en pijn in mn stuitje, ik dacht aan mn darmen,en toen kwamen we dus erachter dat ik zwanger was en de verloskundige die ik daarna heb gezien zei dus gewoon al 19 weken. ben ik nou zo naief dat ik echt niks door had? ik ben op het internet gaan zoeken en gekeken of het wel vaker voor kwam, het komt voor, maar ik vind mezelf wel dom klinken. Wie heeft dit ook meegemaakt? ben erg bang voor mn omgeving. Ik hoop wel na mn afstuderen een baan te vinden dan kan ik t kind wel wat bieden, abortus vind ik te laat. Ben nu 24 maar wel bang dat mn ouders heel veroordelend gaan doen. Ze hebben het er altijd over hoe dom die meiden wel niet zijn die er pas zo laat achter komen. Ik zit niet echt te wachten op reacties van hoe naief kan je zijn, ik was gewoon heel ergens anders mee bezig in mn leven dus echt ik wist het niet.. wie heeft dit ook mee gemaakt, en hoe vertel je het je omgeving? hoe reageerde die?
woensdag 13 juli 2011 om 16:10
woensdag 13 juli 2011 om 16:12
Meid, je staat zelf op het punt om moeder te worden. Hoog tijd om je wat minder aan te trekken van wat je ouders ergens van vinden.
Diep ademhalen en gewoon vertellen dus. Heb je een vaste relatie? Neem hem mee. Als dat geen optie is, neem een vriendin mee. Of licht je zus/broer in en vraag die om erbij te zijn.
En je zal zien dat het meevalt. Al die domme meisjes zijn hun bloedeigen dochter niet.
Succes, enne: gefeliciteerd!
Diep ademhalen en gewoon vertellen dus. Heb je een vaste relatie? Neem hem mee. Als dat geen optie is, neem een vriendin mee. Of licht je zus/broer in en vraag die om erbij te zijn.
En je zal zien dat het meevalt. Al die domme meisjes zijn hun bloedeigen dochter niet.
Succes, enne: gefeliciteerd!
woensdag 13 juli 2011 om 16:13
Zelf heb ik hier geen ervaring mee, maar ik wilde er toch op reageren.
Ik denk dat je het voor jezelf al hebt geaccepteerd dat je moeder wordt en dat is al heel knap. Ik zou als ik jou was het rustig tegen je ouders zeggen, ongeveer hoe je het hier ook hebt gebracht. Verdrietig, teleurgesteld ed zullen ze even zijn. Dat lijkt me ook op zich logisch. Je hebt altijd bepaalde voorstellingen hoe het leven van je kind moet verlopen, maar denk dat ze daar wel overheen komen. Ik zou er ook bij zeggen dat je hoopt dat ze je steunen en verder zou ik het ze even laten verwerken.
Hoe zit het trouwens met de vader? Even nieuwsgierig hoor. hihi
Succes en blijf er niet te lang alleen mee zitten, zwanger zijn is heel speciaal dus probeer er van te genieten.
Ik denk dat je het voor jezelf al hebt geaccepteerd dat je moeder wordt en dat is al heel knap. Ik zou als ik jou was het rustig tegen je ouders zeggen, ongeveer hoe je het hier ook hebt gebracht. Verdrietig, teleurgesteld ed zullen ze even zijn. Dat lijkt me ook op zich logisch. Je hebt altijd bepaalde voorstellingen hoe het leven van je kind moet verlopen, maar denk dat ze daar wel overheen komen. Ik zou er ook bij zeggen dat je hoopt dat ze je steunen en verder zou ik het ze even laten verwerken.
Hoe zit het trouwens met de vader? Even nieuwsgierig hoor. hihi
Succes en blijf er niet te lang alleen mee zitten, zwanger zijn is heel speciaal dus probeer er van te genieten.
woensdag 13 juli 2011 om 16:15
gefeliciteerd!
Ik ken meerdere verhalen van mensen die pas heel laat erachter kwamen dat ze zwanger waren. Vorige week nog de stiefzus van een vriendin die plots ging bevallen zonder te weten dat ze zwanger was. Dit zijn natuurlijk uitzonderingen maar je bent echt niet de eerste.
Hoe vind je het zelf? Je omgeving zal net als jij wel even aan het idee moeten wennen maar jij bent het belangrijkste niet die omgeving!
Ik ken meerdere verhalen van mensen die pas heel laat erachter kwamen dat ze zwanger waren. Vorige week nog de stiefzus van een vriendin die plots ging bevallen zonder te weten dat ze zwanger was. Dit zijn natuurlijk uitzonderingen maar je bent echt niet de eerste.
Hoe vind je het zelf? Je omgeving zal net als jij wel even aan het idee moeten wennen maar jij bent het belangrijkste niet die omgeving!
woensdag 13 juli 2011 om 16:18
Het zal zeker even schrikken zijn voor je ouders, maar ik vind niet dat het iets met 'dom' te maken heeft...
Jij wist het niet, en je hebt anticonceptie gebruikt - wat is daar nu dom aan ?
Je zal zelf ook nog flink moeten wennen, is er een vader in beeld ? Of een goede vriendin aan wie je het kunt vertellen ? Zo alleen er mee rond lopen lijkt me niet echt fijn, maar dat is natuurlijk ieder voor zich...
Succes, en van harte gefeliciteerd met je zwangerschap !
Jij wist het niet, en je hebt anticonceptie gebruikt - wat is daar nu dom aan ?
Je zal zelf ook nog flink moeten wennen, is er een vader in beeld ? Of een goede vriendin aan wie je het kunt vertellen ? Zo alleen er mee rond lopen lijkt me niet echt fijn, maar dat is natuurlijk ieder voor zich...
Succes, en van harte gefeliciteerd met je zwangerschap !
woensdag 13 juli 2011 om 16:19
Als je er niet vanuit gaat dat het kan gebeuren, ben je er inderdaad niet mee bezig en dan kan ik me voorstellen dat je het niet in de gaten hebt. Heb je de pil gewoon geslikt? Tja, dan is het zoals het is. Zo niet, tja, dan was het misschien te voorkomen geweest maar dat doet er nu niet meer toe. Je zult hoe dan ook de gevolgen zelf gaan dragen.
Het is natuurlijk een hele schok, in eerste instantie voor jezelf en ook voor je omgeving. Maar je omgeving is nu niet hetgeen wat je energie zou moeten kosten. Je krijgt een kind! In je eentje, als ik het goed begrijp. Je hebt nog 21 weken om je voor te bereiden, en er moet nog veel gebeuren. Concentreer je daarop. De hele wereld kan wel een mening hebben, maar het is jouw leven.
Als je weinig hulp in je omgeving hebt zou ik professionele hulp vragen. Het is niet niets wat je praktisch én emotioneel gezien allemaal te verwerken krijgt. Hierbij kun je best wat ondersteuning gebruiken. Je kunt altijd (gratis) terecht bij het algemeen maatschappelijk werk.
Heel veel succes en ik hoop dat je mettertijd kunt genieten (want zwanger zijn en een kind krijgen is ook heel erg leuk, al komt het misschien niet op het juiste moment).
Veel geluk.
Het is natuurlijk een hele schok, in eerste instantie voor jezelf en ook voor je omgeving. Maar je omgeving is nu niet hetgeen wat je energie zou moeten kosten. Je krijgt een kind! In je eentje, als ik het goed begrijp. Je hebt nog 21 weken om je voor te bereiden, en er moet nog veel gebeuren. Concentreer je daarop. De hele wereld kan wel een mening hebben, maar het is jouw leven.
Als je weinig hulp in je omgeving hebt zou ik professionele hulp vragen. Het is niet niets wat je praktisch én emotioneel gezien allemaal te verwerken krijgt. Hierbij kun je best wat ondersteuning gebruiken. Je kunt altijd (gratis) terecht bij het algemeen maatschappelijk werk.
Heel veel succes en ik hoop dat je mettertijd kunt genieten (want zwanger zijn en een kind krijgen is ook heel erg leuk, al komt het misschien niet op het juiste moment).
Veel geluk.
woensdag 13 juli 2011 om 16:28
Jee, wat schrikken zeg. Gelukkig heb je nog 4 maanden de tijd om aan het idee te wennen en de boel op een rijtje te zetten met hoe je het gaat aanpakken.
Ik kan me voorstellen dat je er nu allemaal nog geen heil in ziet, maar dat lijkt me dan ook zo logisch.
Misschien kun je wat info opzoeken over wat het inhoudt; zwangerschap, het krijgen van een kind. Ik ken meerdere mensen met soortgelijke verhalen en die voelden zich net zo. En nu, jaren later zijn het trotse sterke mama's.
Heel veel succes, ik hoop dat je er snel van kan genieten en goede beslissingen kan nemen.
Ik kan me voorstellen dat je er nu allemaal nog geen heil in ziet, maar dat lijkt me dan ook zo logisch.
Misschien kun je wat info opzoeken over wat het inhoudt; zwangerschap, het krijgen van een kind. Ik ken meerdere mensen met soortgelijke verhalen en die voelden zich net zo. En nu, jaren later zijn het trotse sterke mama's.
Heel veel succes, ik hoop dat je er snel van kan genieten en goede beslissingen kan nemen.
woensdag 13 juli 2011 om 16:37
bedankt voor alle reacties!
ik ben er zelf erg van geschrokken, omdat ik het totaal niet had verwacht. Met de vader heb ik 5 jaar een relatie gehad. Het vervelende is dat mn ouders hem echt niet mogen. Het is nu over sinds april, hij is weer naar zijn geboorte land (Turkije) gegaan, omdat hij bij zn familie in Istanbul wilde wonen en werken en een lange afstandsrelatie zag ik niet zitten, maar er speelden natuurlijk nog veel meer dingen met cultuur en zo en was super jaloers. Ik heb de vader wel gewoon op de hoogte gebracht en eigenlijk is hij dolblij ook al zijn we niet meer bij elkaar. Het vervelende op dit moment is dat ik wel na mn studie een baan moet vinden, want op dit moment heb ik gewoon nog een studente kamer en geen bijbaan of zo. Ben 100% bezig met mn afstuderen. Ik vind het wel erg vervelend dat het kind straks geen vader en moeder samen heeft. Mn ex heeft voorgesteld dat ik naar Turkije zou komen en dat we daar in iedergeval er samen voor kunnen zorgen. Ik zie dit niet zitten zeker omdat die familie heel erg dominant en traditioneel is. Die zien hem natuurlijk veel liever trouwen met een turkse. Die accepteren het ook niet dat we dan geen relatie hebben. Pff t is allemaal wel heel ingewikkeld. Had ook nog niet alles in mn vorige bericht gezet. Mn ouders mogen hem helemaal niet,niet omdat hij van Turkse komaf is, maar omdat ze hem gewoon geen goede jongen vinden voor mij. Hij heeft altijd wel een grote mond en een woordje klaar en vooral daarom vind ik het lastig om aan mijn ouders te vertellen. Wij hebben ook een kennis en die is 25 en heeft een kind en die moet ze alleen opvoeden en mn ouders hebben daar vaak wat over te zeggen. Pff lastig, maar aan de andere kant tuurlijk ben ik wel heel blij sommige dingen moeten misschien zo lopen in het leven
ik ben er zelf erg van geschrokken, omdat ik het totaal niet had verwacht. Met de vader heb ik 5 jaar een relatie gehad. Het vervelende is dat mn ouders hem echt niet mogen. Het is nu over sinds april, hij is weer naar zijn geboorte land (Turkije) gegaan, omdat hij bij zn familie in Istanbul wilde wonen en werken en een lange afstandsrelatie zag ik niet zitten, maar er speelden natuurlijk nog veel meer dingen met cultuur en zo en was super jaloers. Ik heb de vader wel gewoon op de hoogte gebracht en eigenlijk is hij dolblij ook al zijn we niet meer bij elkaar. Het vervelende op dit moment is dat ik wel na mn studie een baan moet vinden, want op dit moment heb ik gewoon nog een studente kamer en geen bijbaan of zo. Ben 100% bezig met mn afstuderen. Ik vind het wel erg vervelend dat het kind straks geen vader en moeder samen heeft. Mn ex heeft voorgesteld dat ik naar Turkije zou komen en dat we daar in iedergeval er samen voor kunnen zorgen. Ik zie dit niet zitten zeker omdat die familie heel erg dominant en traditioneel is. Die zien hem natuurlijk veel liever trouwen met een turkse. Die accepteren het ook niet dat we dan geen relatie hebben. Pff t is allemaal wel heel ingewikkeld. Had ook nog niet alles in mn vorige bericht gezet. Mn ouders mogen hem helemaal niet,niet omdat hij van Turkse komaf is, maar omdat ze hem gewoon geen goede jongen vinden voor mij. Hij heeft altijd wel een grote mond en een woordje klaar en vooral daarom vind ik het lastig om aan mijn ouders te vertellen. Wij hebben ook een kennis en die is 25 en heeft een kind en die moet ze alleen opvoeden en mn ouders hebben daar vaak wat over te zeggen. Pff lastig, maar aan de andere kant tuurlijk ben ik wel heel blij sommige dingen moeten misschien zo lopen in het leven
woensdag 13 juli 2011 om 16:41
woensdag 13 juli 2011 om 16:50
Flower, ga nu eerst eens je ouders bellen, dan ben je daarvan af. Het is heel iets anders om over anderen te praten die verder van je af staan dan over je eigen dochter. Je bent 24, toch ook niet piepjong, een prima leeftijd om een kind te krijgen. Je relatie is over, dat is heel jammer want dan moet je dit kind alleen gaan opvoeden, maar ook daar ben je verre van de enige in. En je moet nog afstuderen en een baan zoeken, dus dat kan betekenen dat de komende tijd moeilijk wordt en je wel wat hulp kan gebruiken. Eenvoudig is het allemaal niet, maar niet onoverkomelijk.
Praat ook met een paar vriendinnen. Je moet dit nieuws eerst even verwerken en dan moet je een aantal dingen gaan regelen. Misschien is er bij je opleiding een vertrouwenspersoon/dekaan oid die je informatie kan geven over het combineren van studie en kind?
En een tip: ga het niet zo uitgebreid uitleggen aan je ouders als je hier hebt gedaan. Je hebt geen moord begaan, je bent zwanger en had het niet door. Gebeurt dat vaker? Tuurlijk, maar dat maakt niet uit, het is nu JOU overkomen. Je hoeft je niet te verantwoorden hoor.
Naar Turkije gaan: alsjeblieft niet doen. Je ex wil graag bij zijn familie zijn: nou, jij ook nu je een kind krijgt. Als hij bij het kind wil zijn, zal hij dus terug moeten komen. Ik zou me niet afhankelijk van zo'n dominante man gaan maken door daarheen te gaan.
Praat ook met een paar vriendinnen. Je moet dit nieuws eerst even verwerken en dan moet je een aantal dingen gaan regelen. Misschien is er bij je opleiding een vertrouwenspersoon/dekaan oid die je informatie kan geven over het combineren van studie en kind?
En een tip: ga het niet zo uitgebreid uitleggen aan je ouders als je hier hebt gedaan. Je hebt geen moord begaan, je bent zwanger en had het niet door. Gebeurt dat vaker? Tuurlijk, maar dat maakt niet uit, het is nu JOU overkomen. Je hoeft je niet te verantwoorden hoor.
Naar Turkije gaan: alsjeblieft niet doen. Je ex wil graag bij zijn familie zijn: nou, jij ook nu je een kind krijgt. Als hij bij het kind wil zijn, zal hij dus terug moeten komen. Ik zou me niet afhankelijk van zo'n dominante man gaan maken door daarheen te gaan.
Ga in therapie!
woensdag 13 juli 2011 om 17:01
Flower, het zijn je ouders. Jij bent niet zomaar een vreemde voor ze die een kind gaat krijgen en zo 'dom' was dat zij het niet wist. Zij worden opa en oma! Geloof mij, bij de meeste mensen die horen dat ze opa en oma worden kun je een potje breken. En anders....dan maar niet. Ik denk dat jij in je eentje ook heel ver kunt komen met je kindje!
Vertel het ze nu maar...
Vertel het ze nu maar...
woensdag 13 juli 2011 om 17:06
Hoi Flower,
Ik heb precies hetzelfde als jij meegemaakt, maar was al 22 weken zwanger.
Altijd druk met werken en sporten, ook een behoorlijk afgetraind lijf, vrijwel niks te zien aan mijn buik.
Pil doorgeslikt, wordt ongeveer eens in de twee maanden ongesteld en dat was ook nu het geval, dus ook daaraan niks vreemds opgemerkt. Wel al een tijdje last van maag en darmen en ik ben naar de huisarts gegaan met de vraag wat dat kon zijn. Nou ja, zwanger dus. Grote schok, want ik had totaal geen kinderwens. Ik ben trouwens 40.
Ik ben getrouwd en heb al jaren een goede baan en man ook, dus voor ons is die kant van de situatie wel wat anders als de jouwe. Uiteindelijk alle plannen omgegooid en over twee weken wordt het geboren.
Onze ouders zijn er helemaal wild van, want het is ook nog eens het eerste kleinkind.
Inmiddels vind ik het zelf ook wel leuk, maar kan ik me er nog niet zoveel bij voorstellen.
Ik denk dat je ouders wel zullen bijdraaien, je bent ten slofte al 25 en bijna een studie afgerond, dus wat dat betreft zal dat wel goed komen.
Ik zou zeker niet naar Turkije gaan met je kind, zeker niet als je geen relatie hebt met de vader. Dat is vragen om problemen. Veel succes!
Ik heb precies hetzelfde als jij meegemaakt, maar was al 22 weken zwanger.
Altijd druk met werken en sporten, ook een behoorlijk afgetraind lijf, vrijwel niks te zien aan mijn buik.
Pil doorgeslikt, wordt ongeveer eens in de twee maanden ongesteld en dat was ook nu het geval, dus ook daaraan niks vreemds opgemerkt. Wel al een tijdje last van maag en darmen en ik ben naar de huisarts gegaan met de vraag wat dat kon zijn. Nou ja, zwanger dus. Grote schok, want ik had totaal geen kinderwens. Ik ben trouwens 40.
Ik ben getrouwd en heb al jaren een goede baan en man ook, dus voor ons is die kant van de situatie wel wat anders als de jouwe. Uiteindelijk alle plannen omgegooid en over twee weken wordt het geboren.
Onze ouders zijn er helemaal wild van, want het is ook nog eens het eerste kleinkind.
Inmiddels vind ik het zelf ook wel leuk, maar kan ik me er nog niet zoveel bij voorstellen.
Ik denk dat je ouders wel zullen bijdraaien, je bent ten slofte al 25 en bijna een studie afgerond, dus wat dat betreft zal dat wel goed komen.
Ik zou zeker niet naar Turkije gaan met je kind, zeker niet als je geen relatie hebt met de vader. Dat is vragen om problemen. Veel succes!
woensdag 13 juli 2011 om 17:11
Ten 1e: gefeliciteerd!
Ten 2e: ga alsjeblieft niet niet Turkije toe.
Ten 3e: vertel het zo snel mogelijk je ouders en daarna de rest van je omgeving, je zult zien dat de reacties meevallen.
Ten 4e: in je eentje een kind opvoeden is moeilijk (en soms ronduit zwaar), maar zeker niet onmogelijk.
Succes!
Ten 2e: ga alsjeblieft niet niet Turkije toe.
Ten 3e: vertel het zo snel mogelijk je ouders en daarna de rest van je omgeving, je zult zien dat de reacties meevallen.
Ten 4e: in je eentje een kind opvoeden is moeilijk (en soms ronduit zwaar), maar zeker niet onmogelijk.
Succes!
woensdag 13 juli 2011 om 17:15
Zo, dat moet enorm schrikken zijn geweest!
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Het komt goed, echt! Laat het even bezinken, praat met je ouders en evt (een) goede vriendin(nen).
Misschien zijn de omstandigheden niet ideaal, maar je klinkt als een sterke en intelligente vrouw en je hebt nog even om alles voor te bereiden en aan het idee te wennen.
(ik zou ook niet naar Turkije gaan, ik denk dat je meer aan je eigen familie zal hebben)
Heel veel succes, en ik hoop dat je veel kwijt kan hier
(ik ben zelf ook onverwachts zwanger geraakt, en destijds waren de omstandigheden lastig, maar heel anders dan bij jou. Alles is helemaal goed gekomen en ik kan oprecht zeggen dat mijn zoontje het beste is wat me ooit is overkomen )
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Het komt goed, echt! Laat het even bezinken, praat met je ouders en evt (een) goede vriendin(nen).
Misschien zijn de omstandigheden niet ideaal, maar je klinkt als een sterke en intelligente vrouw en je hebt nog even om alles voor te bereiden en aan het idee te wennen.
(ik zou ook niet naar Turkije gaan, ik denk dat je meer aan je eigen familie zal hebben)
Heel veel succes, en ik hoop dat je veel kwijt kan hier
(ik ben zelf ook onverwachts zwanger geraakt, en destijds waren de omstandigheden lastig, maar heel anders dan bij jou. Alles is helemaal goed gekomen en ik kan oprecht zeggen dat mijn zoontje het beste is wat me ooit is overkomen )
woensdag 13 juli 2011 om 18:24
hallo allemaal,
heel erg bedankt voor de reacties. Het doet me erg goed in iedergeval!
Ik denk dat het indd niet verstandig is om naar Turkije te gaan.
Daar gelden ook weer hele andere regels heb ik mij laten vertellen. Hij wil niet meer in Nederland wonen. Ik heb net de eerste stap gezet door het aan een vriendin te vertellen. Zij was wel erg begripvol. Ik was ook best bang voor haar oordeel,zeker omdat haar vriend nogal rare opmerkingen kan maken. Ik vind het soms echt lastig dat mensen zulke oordelen hebben. Ik ben van mezelf helemaal niet zo. Ik heb niet zo snel een mening over anderen. Het is tenslotte ook mijn leven en niet dat van iemand anders, en wat is fout of goed daar kan niemand toch echt wat over zeggen, maar ja je bent wel afhankelijk van mensen om je heen. Maar ben in iedergeval blij dat zij begripvol was. Nu mn ouders nog.. ik ga ze morgen bellen. Ik zal het wel laten weten, maar in iedergeval heel erg bedankt voor alle aardige en lieve berichten.
heel erg bedankt voor de reacties. Het doet me erg goed in iedergeval!
Ik denk dat het indd niet verstandig is om naar Turkije te gaan.
Daar gelden ook weer hele andere regels heb ik mij laten vertellen. Hij wil niet meer in Nederland wonen. Ik heb net de eerste stap gezet door het aan een vriendin te vertellen. Zij was wel erg begripvol. Ik was ook best bang voor haar oordeel,zeker omdat haar vriend nogal rare opmerkingen kan maken. Ik vind het soms echt lastig dat mensen zulke oordelen hebben. Ik ben van mezelf helemaal niet zo. Ik heb niet zo snel een mening over anderen. Het is tenslotte ook mijn leven en niet dat van iemand anders, en wat is fout of goed daar kan niemand toch echt wat over zeggen, maar ja je bent wel afhankelijk van mensen om je heen. Maar ben in iedergeval blij dat zij begripvol was. Nu mn ouders nog.. ik ga ze morgen bellen. Ik zal het wel laten weten, maar in iedergeval heel erg bedankt voor alle aardige en lieve berichten.
woensdag 13 juli 2011 om 18:36
Flower, het is heel makkelijk om te oordelen over mensen die je niet kent of maar zijdelings. Het wordt een heel ander verhaal als het om een vriendin gaat of over je eigen kind. Snap dat je het eng vindt om het te vertellen, maar probeer een beetje vertrouwen te hebben in de mensen die van je houden.
Sterkte en gefeliciteerd
Sterkte en gefeliciteerd
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 13 juli 2011 om 18:48
Oh ja, nog even over het bellen, heb je de mogelijkheid om het ze f2f te vertellen? Als ik in jouw ouders schoenen zou staan, zou ik je heel graag in mijn armen willen sluiten en zeggen dat het allemaal goed zal komen en dat wordt een beetje lastig als ik je aan de telefoon zou hebben
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
