Zwanger
alle pijlers
zwanger, help
woensdag 13 juli 2011 om 16:01
hallo,
ik ben nieuw hier, dus ik hoop dat ik mijn bericht onder het juiste kopje plaats.
Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben. En al 19 weken. Ik heb de pil doorgeslikt en was nog wel een keer ongesteld geworden, dit bleek dus achteraf een klein bloedinkje geweest te zijn dat wel vaker voorkomt. Maar doordat ik het zo druk had met afstuderen heb ik de pil doorgeslikt. Ik was wel al lange tijd misselijk maar dat kwam dacht ik door de afstudeer stres. Ik ben van mezelf heel dun en heb sterke buikspieren. Ik was door de stres wel wat vetter gaan eten en daardoor dacht ik was aangekomen te zijn, Verder echt niks te zien ook nu als je me zou zien zou je me nog geen 5 weken zwanger schatten. De verloskundige zei dat mijn baby erg naar binnen groeit en het buikje later nog wel zal komen. Door de sterke buikspieren zie je het dus ook niet. Ook heb ik altijd vaak last van mn darmen dus ik dacht het rommelen zal daar wel van komen. Ik was vorige week naar de dokter gegaan, omdat ik al een paar dagen last had van steken in mn buik en pijn in mn stuitje, ik dacht aan mn darmen,en toen kwamen we dus erachter dat ik zwanger was en de verloskundige die ik daarna heb gezien zei dus gewoon al 19 weken. ben ik nou zo naief dat ik echt niks door had? ik ben op het internet gaan zoeken en gekeken of het wel vaker voor kwam, het komt voor, maar ik vind mezelf wel dom klinken. Wie heeft dit ook meegemaakt? ben erg bang voor mn omgeving. Ik hoop wel na mn afstuderen een baan te vinden dan kan ik t kind wel wat bieden, abortus vind ik te laat. Ben nu 24 maar wel bang dat mn ouders heel veroordelend gaan doen. Ze hebben het er altijd over hoe dom die meiden wel niet zijn die er pas zo laat achter komen. Ik zit niet echt te wachten op reacties van hoe naief kan je zijn, ik was gewoon heel ergens anders mee bezig in mn leven dus echt ik wist het niet.. wie heeft dit ook mee gemaakt, en hoe vertel je het je omgeving? hoe reageerde die?
ik ben nieuw hier, dus ik hoop dat ik mijn bericht onder het juiste kopje plaats.
Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben. En al 19 weken. Ik heb de pil doorgeslikt en was nog wel een keer ongesteld geworden, dit bleek dus achteraf een klein bloedinkje geweest te zijn dat wel vaker voorkomt. Maar doordat ik het zo druk had met afstuderen heb ik de pil doorgeslikt. Ik was wel al lange tijd misselijk maar dat kwam dacht ik door de afstudeer stres. Ik ben van mezelf heel dun en heb sterke buikspieren. Ik was door de stres wel wat vetter gaan eten en daardoor dacht ik was aangekomen te zijn, Verder echt niks te zien ook nu als je me zou zien zou je me nog geen 5 weken zwanger schatten. De verloskundige zei dat mijn baby erg naar binnen groeit en het buikje later nog wel zal komen. Door de sterke buikspieren zie je het dus ook niet. Ook heb ik altijd vaak last van mn darmen dus ik dacht het rommelen zal daar wel van komen. Ik was vorige week naar de dokter gegaan, omdat ik al een paar dagen last had van steken in mn buik en pijn in mn stuitje, ik dacht aan mn darmen,en toen kwamen we dus erachter dat ik zwanger was en de verloskundige die ik daarna heb gezien zei dus gewoon al 19 weken. ben ik nou zo naief dat ik echt niks door had? ik ben op het internet gaan zoeken en gekeken of het wel vaker voor kwam, het komt voor, maar ik vind mezelf wel dom klinken. Wie heeft dit ook meegemaakt? ben erg bang voor mn omgeving. Ik hoop wel na mn afstuderen een baan te vinden dan kan ik t kind wel wat bieden, abortus vind ik te laat. Ben nu 24 maar wel bang dat mn ouders heel veroordelend gaan doen. Ze hebben het er altijd over hoe dom die meiden wel niet zijn die er pas zo laat achter komen. Ik zit niet echt te wachten op reacties van hoe naief kan je zijn, ik was gewoon heel ergens anders mee bezig in mn leven dus echt ik wist het niet.. wie heeft dit ook mee gemaakt, en hoe vertel je het je omgeving? hoe reageerde die?
donderdag 14 juli 2011 om 14:11
Je vraagt om herkenning, dus even de verhalen die ik 'ken'. Ik ben zelf een keer zwanger geweest toen ik net zo oud was als jij en ben er wel met 8 weken achtergekomen. Dus niet zo gek laat. Maar ik herken het wel dat je al je klachtjes afschrijft op een andere oorzaak. Ik was bezig met naar het buitenland te vertrekken voor stage en moest vreselijk veel regelen, waaronder mijn kamer leeghalen voor onderhuur. Ik was dus bezig met stress en dozen inpakken. Ik was ontzettend moe, maar dacht dat het kwam door de drukte. Bij mij ging mijn alarmbel rinkelen, omdat ik me op een dag afvroeg hoe lang het geleden was wanneer ik voor het laatst ongesteld was. Dit was de dag nadat mijn vriend grappend opmerkte dat ik grotere borsten had. Diezelfde dag een test gehaald en ik was overdonderd! Ik heb dus wel kunnen kiezen voor houden of stoppen. In ons geval werd het stoppen met de zwangerschap. Ik had geen kamer meer, zou die week erop naar het buitenland vertrekken, etc.
Een goeie kennis van mij kwam erachter met 14 weken. Zij had een spiraal en ook zij waande zich -net als jij- veilig met haar anti conceptie. Het was dat ze niet meer menstrueerde en ze dat vreemd vond, omdat dus wel normaal doorging met de spiraal. Dat kindje heeft ze dus ook gekregen (net zo oud als jij) en nu is ze moeder van 3 kinderen.
Dus ja, het komt echt vaker voor. Voel je niet dom! Als je druk bent in je leven met andere dingen en er is ook geen reden om aan te nemen dat je zwanger zou kunnen zijn (anti conceptie) en je ziet in het begin nog niks, dan kun je signalen heel goed negeren of daar een logischer verklaring voor zoeken, zoals druk, stress, ziek, moe, etc.
Sterkte met het een plekje geven. Zal wel even flink wennen zijn!
Een goeie kennis van mij kwam erachter met 14 weken. Zij had een spiraal en ook zij waande zich -net als jij- veilig met haar anti conceptie. Het was dat ze niet meer menstrueerde en ze dat vreemd vond, omdat dus wel normaal doorging met de spiraal. Dat kindje heeft ze dus ook gekregen (net zo oud als jij) en nu is ze moeder van 3 kinderen.
Dus ja, het komt echt vaker voor. Voel je niet dom! Als je druk bent in je leven met andere dingen en er is ook geen reden om aan te nemen dat je zwanger zou kunnen zijn (anti conceptie) en je ziet in het begin nog niks, dan kun je signalen heel goed negeren of daar een logischer verklaring voor zoeken, zoals druk, stress, ziek, moe, etc.
Sterkte met het een plekje geven. Zal wel even flink wennen zijn!
donderdag 14 juli 2011 om 17:49
Hoi schouderklopje,
dat lijkt me een moeilijke beslissing van je om er mee te stoppen, maar je had ook geen keus,
achteraf als ik er misschien eerder achter was gekomen had ik daar ook voor gekozen, omdat ik nu wel in een onzekere situatie zit, maar nu ik al 19 weken ben kan ik dat echt niet meer, ik heb het op de echo gezien en alles zit er al op en eraan. Ik ben op zich wel bang voor de toekomst, heeft iemand bijvoorbeeld ervaringen met wat de rechten zijn van de vader? Zou hij iets op kunnen eisen? ik weet het niet hoor, het lijkt me niet, maar als hij moeilijk gaat doen?
dank je voor alle reacties!
dat lijkt me een moeilijke beslissing van je om er mee te stoppen, maar je had ook geen keus,
achteraf als ik er misschien eerder achter was gekomen had ik daar ook voor gekozen, omdat ik nu wel in een onzekere situatie zit, maar nu ik al 19 weken ben kan ik dat echt niet meer, ik heb het op de echo gezien en alles zit er al op en eraan. Ik ben op zich wel bang voor de toekomst, heeft iemand bijvoorbeeld ervaringen met wat de rechten zijn van de vader? Zou hij iets op kunnen eisen? ik weet het niet hoor, het lijkt me niet, maar als hij moeilijk gaat doen?
dank je voor alle reacties!
donderdag 14 juli 2011 om 17:55
Je zit zeker in een lastig pakket en als je hem niet in het leven van je kind wil kun je beginnen om hem niet het kind te laten erkennen, maar als hij het echt wil kan hij natuurlijk wel moeilijk gaan doen met een DNA-test eisen en een omgangsregeling. Maar dan kun jij weer allimentatie eisen. Heel vervelend allemaal.
Wen je al een beetje aan het idee?
Wen je al een beetje aan het idee?
donderdag 14 juli 2011 om 17:58
Een voorzichtige felicitatie voor jou, Flower, wat zal dat wennen zijn, ineens erachter komen dat je zwanger bent.
Eén tip: ik zou nooit, zwanger of straks met het kind, naar Turkije gaan. Als hij het kind zou willen zien of wat dan ook, moet hij maar naar NL komen. In zo'n land gelden heel andere 'rechten' en tel jij niet meer mee. Misschien erg kort door de bocht van mij, maar ik zeg het niet zomaar.
Ik hoop dat je ondanks alles toch ook kunt genieten van je zwangerschap, het is zo'n bijzondere tijd.
Eén tip: ik zou nooit, zwanger of straks met het kind, naar Turkije gaan. Als hij het kind zou willen zien of wat dan ook, moet hij maar naar NL komen. In zo'n land gelden heel andere 'rechten' en tel jij niet meer mee. Misschien erg kort door de bocht van mij, maar ik zeg het niet zomaar.
Ik hoop dat je ondanks alles toch ook kunt genieten van je zwangerschap, het is zo'n bijzondere tijd.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 15 juli 2011 om 15:29
het gaat best oke, ben wel erg moe, maar dat is denk ik ook van de emotie. Ik heb het nu aan een paar goede vriendinnen verteld en zij reageerde allemaal wel goed, maar ik kan me goed voorstellen hoe ze achter mn rug om praten, maar ik ga me daar niet meer druk om maken. Ik merk dat ik opeens in kleding winkels naar babykleding kijk. Ze hadden gezegd dat ze dachten dat het een meisje zou worden, maar dat konden ze nog niet 100% zeggen, ik dacht wel altijd dat ze het rond 19 weken wel wisten. Ik heb de vader gister ook nog gesproken, maar hij blijft er nog steeds bij dat ik maar naar Turkije moet komen, maar dat ga ik echt niet doen. Hij is echt zo iemand die de ene dag heel lief is en de andere dag echt een beetje manipulatief. Hij zegt ook niet veel geld te hebben, maar wel elke maand iets te willen sturen, maar via via heb ik gehoord dat meneer wel een auto (dan wel via een lening van de bank) kan kopen. Het is gewoon een typische turkse man. Dus ik ga daar zeker niet heen, ook al is hij nog wel heel blij met t kind en stuurt elke dag een sms of ik er aub goed voor zorg en dat ik me niet druk moet maken, maar goed aan hem heb ik gewoon niet zo veel. Ben alleen erg bang dat hij ooit moeilijk gaat doen samen met zn familie, dat ze t kind gaan opeisen of zo, ik weet niet of dat kan, of hoe dat wettelijk is geregeld. Ik moet zeggen dat ik op dit moment me ook moeilijk op mn scriptie kan concentreren, maar ik wil het afmaken dus ik probeer er elke dag aan te zitten en dan hoop ik het in augustus af te hebben en daar ga ik ook echt alles aan doen. Ik ga zondag bij mn moeder eten. Ik wilde het veel eerder al zeggen maar kon het niet, maar zondag ga ik het vertellen. Ik heb ook al rond gekeken op marktplaats en ik zag best goede dingen daar staan, bijvoorbeeld een baby bedje. Ik woon nu nog wel in een een kamer woning en heb 1 huisgenoot maar die is er nooit. Misschien moet ik opzoek naar iets anders. De kamer waar ik nu woon is ook echt drie hoog. Ik denk niet te doen met een baby. Ik begin er wel echt steeds meer aan te wennen en heb het zo veel mogelijk geacepteerd, . Het is nou eenmaal niet de beste fase in mijn leven waarin dit kan overkomen, maar ik kan niet meer terug en ik zal echt super mn best gaan doen om het kind een goed leven te geven. En toch is het ook iets heel bijzonders.
vrijdag 15 juli 2011 om 15:46
Als de vader niet meer hier woont zou ik 'm er volledig buiten laten en hem niet laten weten dat je zwanger bent. Of als je dat per ongeluk al wel gedaan hebt, kun je altijd nog zeggen dat 't mis is gegaan. Hou de eer aan jezelf. Jammer dat je het voor jezelf te laat vindt voor abortus, maar als je er nu voor kiest het te houden, dan kun je het beter alleen doen dan met 'n vader uit 'n andere cultuur. Als je hem plichten in de maag probeert te splitsen, dan kan ie ook rechten eisen. En dat wil je vast niet met iemand uit die cultuur.
vrijdag 15 juli 2011 om 15:49
vrijdag 15 juli 2011 om 15:50
ik vind 19 weken (bijna 20) indd echt te laat voor een abortus, nog 2 weken en het zou niet eens meer mogen. Ik zag op de echo echt alles erop en eraan. Dus nee geen abortus, misschien wel als ik t veel eerder had geweten, maar dan is het minder moeilijk. nu kan het echt niet meer, ik zou het ook niet meer willen. Heb het nu geacepteerd dat het gaat komen, en ik weet zeker dat ik er heel blij mee ga zijn.
en misschien had ik het indd nooit moeten vertellen en is het stom geweest, maar ik ben altijd een eerlijk persoon geweest. Ik had het niet kunnen verbergen voor de vader.
en misschien had ik het indd nooit moeten vertellen en is het stom geweest, maar ik ben altijd een eerlijk persoon geweest. Ik had het niet kunnen verbergen voor de vader.
vrijdag 15 juli 2011 om 15:57
Als je op zich uiteindelijk wel 'n kind wil, dan kun je dit idd net zo goed houden. Je kan er maar mee klaar zijn. Zie dat met mijn beste vriendin die haar dochter kreeg (bewust) toen ze 25 was. Die heeft nu op haar 39e weer 'n hoop meer vrijheden terwijl veel vrouwen anno nu pas in de 30 aan kinderen beginnen.
Maar ik zou de vader gewoon vertellen dat je 'n miskraam hebt gehad ofzo, dan kan ie verder ook niets meer op komen eisen. Hij zit toch in 't buitenland, dus lekker laten zitten.
Maar ik zou de vader gewoon vertellen dat je 'n miskraam hebt gehad ofzo, dan kan ie verder ook niets meer op komen eisen. Hij zit toch in 't buitenland, dus lekker laten zitten.
vrijdag 15 juli 2011 om 15:58
Als de vader het kind niet tijdens de zwangerschap erkent, komt zijn naam niet op de geboorteakte.
http://zakelijk.infonu.nl ... -wat-moet-je-regelen.html
Als biologische vader kan hij wel rechten laten gelden op het kind; als jij betwist dat hij de vader is, kan hij dit via de rechter laten vaststellen door middel van een dna-test.
Ik hoop van harte voor je dat hij in Turkije blijft. Het is fijn dat hij belangstelling toont voor het kindje, maar je hebt een lastige afweging te maken als hij naar Nederland komt en zijn kind wil zien. Je vertrouwt hem duidelijk niet, dus je zal er dan voor moeten zorgen dat hij het kind niet kan meenemen naar Turkije.
Succes met je scriptie en alle andere praktische zaken
http://zakelijk.infonu.nl ... -wat-moet-je-regelen.html
Als biologische vader kan hij wel rechten laten gelden op het kind; als jij betwist dat hij de vader is, kan hij dit via de rechter laten vaststellen door middel van een dna-test.
Ik hoop van harte voor je dat hij in Turkije blijft. Het is fijn dat hij belangstelling toont voor het kindje, maar je hebt een lastige afweging te maken als hij naar Nederland komt en zijn kind wil zien. Je vertrouwt hem duidelijk niet, dus je zal er dan voor moeten zorgen dat hij het kind niet kan meenemen naar Turkije.
Succes met je scriptie en alle andere praktische zaken
Ga in therapie!
vrijdag 15 juli 2011 om 16:13
Meer info: http://www.jurofoon.nl/nieuws/weblog.asp?id=3675 Ouderlijk gezag vloeit niet voort uit het juridisch vaderschap dat door de rechter kan worden vastgesteld.
Ga in therapie!
woensdag 27 juli 2011 om 11:48
mijn ouders weten het inmiddels, en ze waren alles behalve blij. Vooral mn moeder vindt het moeilijk te geloven dat ik het echt niet heb geweten. Ze denkt zelfs dat ik het zou hebben verzwegen en dat het echt niet zomaar kan dat ik die 19 weken niks heb gemerkt. Nou dat heb ik dus echt niet, ja natuurlijk wel dingen dat je achteraf hebt van ja dat was het en misselijk ook wel maar ik was erg bezig met het afstuderen en met mijn universiteit en slikte de pil door, omdat ik tijdens die drukke periode geen zin had in die buikpijn die ik altijd zo heb tijdens de menstruatie. En zelf heeft ze het bij mijn zus ook 3 maanden niet gemerkt, omdat ze een soort van menstruatie had. Dus ik dacht zij zal het wel begrijpen. En vooral het feit dat het van hem is.. het is wel moeilijk gister heeft ze me nog wel opgebeld om te zeggen dat ze me toch wilt steunen, maar dat ze het nu nog even moeilijk vindt om dat echt uit te spreken. Ik denk dat ze nog even moet wennen, maar het geeft mij allemaal wel veel stres. Ook de vader doet opeens heel moeilijk, Eigenlijk wel hoe ik het had verwacht. Had ik hem maar nooit oop de hoogte gebracht. Hij sloeg opeens helemaal om en zei dat we er in de rechtzaal wel uit zouden komen. Zodra het kind er is gaat hij er alles aan doen om het te krijgen zei die.. Hij ging zelfs zo ver dat hij zei dat hij verhalen ging ophangen dat ik psychisch niet goed zou zijn en dat ik niet eens voor mezelf kan zorgen. Nou ik kan daar wel wat tegenover zeggen, Hij is echt niet goed heb ik nu wel gemerkt. 2 gezichten. Maar in hoeverre zou dat kunnen? Hij kan toch niet zomaar over een baby (meisje) de voogdij krijgen? Ik heb dan nog wel geen baan en woon in een studentenhuis, maar ik zou niet willen dat ze onder streng turkse traditionele regels zou moeten opgroeien (moeder hoofddoek, zussen hoofddoeken, geen bikinis, alleen in huis zitten). Dat ziet een rechter toch ook wel? pff ik dacht echt dat hij normaal zou doen, zoals hij deed in het begin. Toch weer een goede reden waarom we niet meer bijelkaar zijn. Iemand ervaring met een situatie als deze? Of iemand die iets meer weet over voogdij? ik zou hier helemaal niet mee bezig moeten zijn t maakt me alleen gestressed en dat is helemaal niet goed voor de baby.
woensdag 27 juli 2011 om 18:17
Flower wat vervelend dat de vader nu zo doet. Ik zou inderdaad Iris advies opvolgen en een nieuw topic openen met een titel die je nieuwe vraag illustreert.
Verder hoop ik dat je ouders snel bijdraaien. Wat flauw/gemeen dat ze je niet op je woord geloven. Zoals ik eerder al postte die dingen gebeuren vaker dan je denkt.
Heel veel succes en hopelijk kan je er snel van gaan genieten!
Verder hoop ik dat je ouders snel bijdraaien. Wat flauw/gemeen dat ze je niet op je woord geloven. Zoals ik eerder al postte die dingen gebeuren vaker dan je denkt.
Heel veel succes en hopelijk kan je er snel van gaan genieten!
woensdag 27 juli 2011 om 18:41
Hij zal niet zomaar voogdij krijgen, en aantonen dat er psychische problemen zijn gaat ook niet zomaar.
Maar zodra hij jullie kindje de grens over krijgt gelden er andere regels. Echt kijk daar voor uit in hoeverre mogelijk. Want als hij in Nederland gaat wonen kan hij recht krijgen op een omgangsregeling.
Heel vals hoor, maar kun je niet zeggen dat het mis ging/abortus? Ik vind het moeilijk, want op zich heeft hij recht om zijn kindje te zien.
Ik ken het verhaal van een van je reacties, ik zeg het ook niet zomaar. Het is balen dat hij het weet, ook al is dat misschien heel vals. Jij bent een stuk eerlijker, ik hoop dat dat je nooit tegen gewerkt gaat worden.
Verzamel in ieder geval zoveel mogelijk info waar zijn familie woont ed. Ook al loop ik daarmee zwaar op de feiten vooruit.
Maar zodra hij jullie kindje de grens over krijgt gelden er andere regels. Echt kijk daar voor uit in hoeverre mogelijk. Want als hij in Nederland gaat wonen kan hij recht krijgen op een omgangsregeling.
Heel vals hoor, maar kun je niet zeggen dat het mis ging/abortus? Ik vind het moeilijk, want op zich heeft hij recht om zijn kindje te zien.
Ik ken het verhaal van een van je reacties, ik zeg het ook niet zomaar. Het is balen dat hij het weet, ook al is dat misschien heel vals. Jij bent een stuk eerlijker, ik hoop dat dat je nooit tegen gewerkt gaat worden.
Verzamel in ieder geval zoveel mogelijk info waar zijn familie woont ed. Ook al loop ik daarmee zwaar op de feiten vooruit.
woensdag 27 juli 2011 om 18:59
Aangezien jullie niet getrouwd zijn heeft je ex sowieso niet zomaar het gezag over jullie kind. Hij moet het kind erkennen en daarnaast moeten jullie dan nog van alles regelen dat hij gezag krijgt. Doe je dat niet dan heeft hij dus niet zomaar het gezag. ( in getrouwde situatie zit dat anders)
Daarnaast moet hij wel heel wat uit de kast halen om het kind bij jou weg te krijgen. Met valse beschuldigingen kom je er echt niet hoor!
Dus probeer je niet te druk te maken en google anders even op gezag/ voogdij en dan is er ook genoeg te vinden.
Hopelijk ben je een klein beetje gerust gesteld
Daarnaast moet hij wel heel wat uit de kast halen om het kind bij jou weg te krijgen. Met valse beschuldigingen kom je er echt niet hoor!
Dus probeer je niet te druk te maken en google anders even op gezag/ voogdij en dan is er ook genoeg te vinden.
Hopelijk ben je een klein beetje gerust gesteld
